Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε καλοκαίρι
το περνούσα στο χωριό της γιαγιάς μου κοντά στα Χανιά. Αυτό που μου άρεσε πάντα
σε εκείνη ήταν ότι κάθε βράδυ μου έλεγε και μια ιστορία από τα απομνημονεύματα της. Επίσης συνήθιζε να
μου μιλάει για τον παππού μου, τον Ορέστη.
Πέθανε νέος και δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω , αλλά μέσω της γιαγιάς ένιωθα ότι
τον ήξερα καλά.
Αναφερόταν συχνά σε ιστορικά γεγονότα, όπως και
στον Κρητικό πόλεμο καθώς και στους ήρωες
που πολέμησαν για τη χώρα μας. Πολλές φορές την άκουγα να λέει πως οι άνθρωποι
τότε δεν είχαν καμιά σχέση με τα ζα
που ζουν σήμερα στην Ελλάδα. "Έχασαν οι Ρωμιοί τη Ρωμιοσύνη τους ",έλεγε στη μητέρα μου και έπειτα ακούγονταν φωνές στην κουζίνα. Εκείνη η φράση δεν καταλάβαινα
τότε τι σημαίνει. Τώρα όμως που
μεγάλωσα κατάλαβα πόσο δίκιο είχε η γιαγιά.
Φαίδρα Αλεφάντου Χριστοπούλου, Γ1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου