Ζητείται ελπίς..

Πρώτη εργασία για φέτος και αφορά τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.Δημιουργική γραφή και κείμενα βασισμένα στους τίτλους των Κειμένων.

    Η κατάσταση στις μέρες μας είναι απελπιστική. Σπάνια βλέπεις άνθρωπο να κυκλοφορεί έξω κεφάτος, οι περισσότεροι είναι σκυθρωποί, ανόρεκτοι και συνήθως νευρικοί. Συχνά ακούς φωνές, τσακωμούς και διάφορα άλλα. Ακόμη και ο Ορέστης, ένας γείτονας ο οποίος ήταν πάντοτε κεφάτος, έχει αρχίσει να γίνεται κακόκεφος τελευταία. Όταν τον ρώτησα γιατί, μου απάντησε πως ακόμα και τα τριαντάφυλλα στο παράθυρο του θυμίζουν τις καλές εποχές.

   Τώρα οι γονείς μας δουλεύουν σε μια δουλειά χωρίς ελπίδα, συνεχώς παραπονιούνται για την κατάσταση, δικαίως φυσικά. Η χαρά είναι μια λέξη που φέρνει αναμνήσεις και δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Ο ζωγράφος, ο οποίος ζούσε από τις ζωγραφιές του και τα χρήματα που του έδιναν οι άνθρωποι, τώρα πια κοντεύει να πεθάνει από την πείνα. Οι ζητιάνοι ,που άλλοτε δεν είχαν πρόβλημα επιβίωσης ,τώρα φεύγουν αναζητώντας ένα πιο φιλόξενο μέρος.

   Τα δώρα τώρα αποτελούν μια γλυκιά ανάμνηση για εμάς. Οι μεγάλοι αγωνιούν αν θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα αυτό τον μήνα και αν κάποιος ρωτήσει σε ποιους θα κάνουν δώρα τα Χριστούγεννα η απάντηση που παίρνουν είναι «Στο παιδί μου και για τους άλλους βλέπουμε». Όλοι έχουμε μία φράση στο μυαλό μας «Ζητείται ελπίς!»

Λεωνίδας Σεγραίδος