Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Ημερολόγιο γαιδάρου (6)

Ημέρα 1η
Μας ξεφορτώσανε στη Θεσσαλονίκη σήμερα. Ήμασταν τόσο κουρασμένοι και τόσο στριμωγμένοι που δεν μπορούσαμε ούτε να ανασάνουμε!! Ήμασταν τρομαγμένοι και δεν ξέραμε γιατί μας κουβαλούσαν μαζί τους. Άνθρωποι… δεν τους καταλαβαίνεις ποτέ!! Μα ποτέ όμως! Α ναι… ξέχασα να συστηθώ. Με λένε Θανάση, δεν ξέρω γιατί, έτσι με φωνάζουν τα υπόλοιπα γαϊδούρια! Έχουμε περάσει τόσα πολλά μαζί που έχουμε δεθεί μεταξύ μας! Όμως ο καλύτερος μου φίλος είναι ο λες Κίτσος! Τέλος πάντων ξέφυγα πάλι… Μας ξεφορτώσανε που λες και μας στοίβαξαν λες και ήμασταν τσουβάλια. Περπατούσαμε ώρες ακούγοντας περίεργους θορύβους. Προς το τέλος της μέρας μας έδωσαν δυο τρία χορταράκια και δύο γουλιές νερό! Μα δεν είναι φοβερό; Αυτοί οι άνθρωποι δεν σε αφήνουν να κάνεις τίποτα! Θες να κουνηθείς, σε χτυπάνε, θες να μιλήσεις, σε χτυπάνε, θες να φωνάξεις, σε χτυπάνε, θες να ζήσεις…. Σε χτυπάνε και πάλι. Δεν ξέρω, αλλά φοβάμαι, νομίζω ότι από στιγμή σε στιγμή δεν θα υπάρχω, φώτα και ήχοι παντού και…..
Ημέρα 2η
…. Και οι σφαίρες έπεσαν βροχή πάνω του! Και αυτός να με κοιτάει με ένα βλέμμα… οι άνθρωποι, δεν έκαναν τίποτα. Κρύβονταν , φοβόντουσαν και αυτοί! Ο Θανάσης, o φίλος μου, είναι νεκρός και μακάρι να μπορούσα να το ανατρέψω! Βρήκα το μπλοκάκι λίγο πιο μακριά γεμάτο με κόκκινες σταγόνες… δεν ξέρω όμως τι άλλο να γράψω, δεν είμαι εκείνος , δεν θα είμαι ποτέ όσο και αν ήθελα να του μοιάσω… ο Θανάσης  έφυγε και αυτό μου προκαλεί περισσότερο πόνο από τον δικό μου θάνατο!

Θεοδοσία Διακογιάννη, Γ1

Δεν υπάρχουν σχόλια: