Εγώ είμαι μια χαρά, είμαι ευτυχισμένη εδώ. Ζω ένα όνειρο..Μου είναι δύσκολο να φέρομαι, να ντύνομαι και να παρουσιάζομαι σαν άνδρας, όμως δεν το βάζω κάτω. Προσπαθώ, εφόσον μου αρέσει η ζωγραφική, κάνω τα πάντα γι αυτήν.
Ο καθημερινός μου φόβος είναι μήπως γίνει καμιά αναποδιά και τελειώσουν όλα. Ευτυχώς ο πατέρας μου μου αγόρασε σπίτι, ώστε να μην με κοιτούν όταν αλλάζω και με καταλάβουν.
Απ΄ ότι ξέρεις η ζωγραφική για μένα είναι τα πάντα γι αυτό και στερούμαι τον γυναικείο μου εαυτό και εκπροσωπώ έναν ξένο, έναν διαφορετικό εαυτό, τον ανδρικό.
Θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει σχολή και για γυναίκες. Αλλά αφού βρήκα κάποια λύση, ώστε να μπορώ να ζωγραφίζω το μπλέ του ουρανού, το κατακίτρινο του ήλιου, ελπίζω να πάνε όλα καλά και να γυρίσω σύντομα. Πολλούς χαιρετισμούς στην οικογένεια σου.
Αγαπημένη μου φίλη
Σου γράφω αυτό το γράμμα, προκειμένου να σου πω για μια μεγάλη απόφαση. Όπως γνωρίζεις βρίσκομαι στην Ιταλία και σπουδάζω στη σχολή Ναζαρηνών ζωγράφων. Αυτό που μπορεί να μην γνωρίζεις είναι πως η Σχολή αυτή δεν δέχεται γυναίκες αλλά μόνον άνδρες. Έτσι αποφάσισα να μεταμφιεστώ σε άντρα και να παρακολουθήσω μαθήματα σε αυτή τη Σχολή . Βέβαια ο πατέρας μου δεν γνωρίζει γι αυτή μου την απόφαση. Γι αυτό θα σε παρακαλούσα να μην πεις τίποτα.
Η απόφαση μου αυτή ήταν πολύ δύσκολη. Πιστεύω όμως πως κάθε άνθρωπος, αν ήταν στη θέση μου, θα έκανε κάτι παρόμοιο. Η επιλογή μου να μεταμφιεστώ σε άνδρα δικαιολογείται από το γεγονός της αγάπης μου για τη ζωγραφική. Το ξέρω ότι αυτή η απόφαση μπορεί να είναι κάπως ακραία, αλλά όταν αγαπάς κάτι, πρέπει να κάνεις τα πάντα, ώστε να το αποκτήσεις. Δεν αξίζει να ζήσω μια ζωή στην οποία δεν θα έχω κάνει αυτό που πραγματικά θέλω. Πιστεύω πως και συ κατανοείς την επιλογή μου αυτή. Το μόνο πράγμα που με καθησυχάζει είναι πως κάνω αυτό που πάντα ήθελα.
Το μόνο κακό είναι πως δεν ξέρω ποια είμαι .Νιώθω σαν να έχω περικυκλωθεί από δυο κόσμους. Ο ένας είναι ο κόσμος της μεταμφίεσης μου σε άντρα και ο άλλος είναι ο κόσμος της πραγματικής Ελένης , που θέλει να είναι ο εαυτός της. Δυστυχώς όμως η ταυτότητα μου παραμένει άγνωστη, αφού κανείς δεν γνωρίζει ποια είμαι πραγματικά. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις και να με συμπονάς. Δώσε χαιρετίσματα στους γονείς μου!
Κωνσταντίνος Ουρανός, Γ3
Αγαπημένη μου φίλη,
σου γράφω αυτό το γράμμα από τη Ρώμη. Ήρθα εδώ να σπουδάσω ζωγραφική, την
μεγάλη μου αγάπη. Όμως δυστυχώς για να το κάνω αυτό μεταμφιέστηκα σε άντρα με
κοστούμι, μπότες, κοντά μαλλιά και ψεύτικο αντρικό όνομα. Μόνο έτσι θα μπορέσω
να δώσω εξετάσεις και να περάσω στη σχολή των Ναζαρηνών ζωγράφων για να
πραγματοποιήσω το όνειρο μου. Όπως ξέρεις στην Αθήνα δεν μπορούσα να σπουδάσω ως γυναίκα. Οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες. Όλοι πιστεύουν ότι το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να είναι καλές σύζυγοι, μάνες και νοικοκυρές. Εγώ όμως δεν το δέχομαι αυτό. Θέλω να αλλάξω , να νιώσω ελεύθερη, να κάνω αυτό που θέλω.
Ο πατέρας μου δεν κατάλαβε όταν με έφερε εδώ το κόλπο που θα χρησιμοποιήσω γι αυτό φεύγοντας επέμεινε να μην ξεχάσω ότι είμαι Ελληνίδα. Ξέρεις, Ελισάβετ, δεν ξέχασα ότι είμαι Ελληνίδα, γιατί το πρότυπο μου είναι η Μεγάλη μας Κυρά, η Μπουμπουλίνα. Και όπως εκείνη ντυνόταν άντρας για τον μεγάλο της Έρωτα, την ελευθερία της πατρίδας, έτσι και γω ντύθηκα άντρας για να σπουδάσω το δικό μου έρωτα, τη ζωγραφική.
Ειρήνη Παρβέρη, Γ3
Αγαπημένη μου φίλη,
ελπίζω το γράμμα μου να σε βρει υγιή και χαρούμενη. Εγώ ήδη έχω φτάσει στην
Ιταλία μαζί με τον πολυαγαπημένο μου πατέρα. Η πόλη που βρίσκομαι ονομάζεται
Νάπολη και από δω ήταν της μοίρας μου να ξεκινήσω τη μεγάλη μου περιπέτεια για
την κατάκτηση του μεγάλου μου ονείρου.Το ξέρεις πως το όνειρο μου είναι να σπουδάσω ζωγραφική και να αφιερώσω τη ζωή μου σε αυτή τη σπουδαία τέχνη. Όμως αν δεν ήταν ο πατέρας μου να με στηρίζει, δεν θα τα κατάφερνα. Τώρα εδώ στην Ιταλία ήταν απαραίτητο να μεταμφιεστώ σε άντρα για να μπορέσω να δώσω εξετάσεις στη Σχολή των Ναζαρηνών ζωγράφων. Αγόρασα λοιπόν αντρικά ρούχα και ντύθηκα όπως οι νέοι της πόλης. Έπρεπε να κρυφτώ πίσω από τους θάμνους για να πραγματοποιηθεί μεταμόρφωση μου. Έπρεπε να ξεχάσω τη γυναικεία μου εικόνα γιατί όπως και συ γνωρίζεις δεν γίνεται αποδεκτή από το σημερινό κόσμο που ελέγχεται από τους άντρες και υπάρχει μόνο γι αυτούς. Εμείς ως γυναίκες ζούμε στη σκιά τους χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να ονειρευτούμε και να επιλέξουμε τον τρόπο που θα ζούμε ή το επάγγελμα που θέλουμε να κάνουμε. Γι αυτούς δεν είμαστε ξεχωριστές οντότητες και για αυτό δεν πρέπει να επιζητούμε τη γνώση και την ελευθερία.
Παρόλα αυτά εγώ θα αγωνιστώ και θα επιμείνω και δε θα ξεχάσω πως είμαι γυναίκα., παρόλο που από τώρα προσπαθώ να σκέφτομαι και να συμπεριφέρομαι σαν άντρας. Θα τους αποδείξω πως έχω μεγάλη αξία και ότι και γω έχω δικαίωμα όπως και κάθε άλλη γυναίκα να έχω φιλοδοξίες, όνειρα και στόχους στη ζωή μου. Μπορεί να ζω ως Κανένας αλλά δε θα πάψω να είμαι η Ελένη, η γυναίκα που τολμά, παλεύει και κατακτά το όνειρο της.
Εύχομαι να μη ξεχάσεις όσο θα ζω στην Ιταλία. Θα σου γράφω πολύ συχνά και θα σου εξιστορώ τις περιπέτειες μου ως άντρας. Μακάρι να γίνω το παράδειγμα και για άλλες γυναίκες του τόπου μας και στα μελλοντικά χρόνια να μπορούν οι γυναίκες να σταθούν μπροστά στους άντρες με το κεφάλι ψηλά διεκδικώντας τη δική τους ζωή ως γυναίκες.
Γιάννης Μυτιληνιός, Γ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου