«Φωτιά και νερό», Χρύσα Σπηλιώτη - (τελευταία συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του 2ου ΓΕΛ Κω για το 2023 - 2024)

 

Κυριακή 21 Απριλίου συναντηθήκαμε με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης για να συζητήσουμε για ένα διαφορετικό βιβλίο, ένα θεατρικό έργο : «Φωτιά και νερό», της Χρύσας Σπηλιώτη.

Υπόθεση: Ένας Άραβας κι ένας Ευρωπαίος συμβιώνουν αναγκαστικά για εφτά μέρες. Δυο κόσμοι σαν φωτιά με νερό. Δύο άντρες παγιδευμένοι αρχικά στη μεταξύ τους σύγκρουση βρίσκουν για λίγο δρόμο βαθιάς επικοινωνίας. Μια γυναίκα τους ενώνει και τους χωρίζει ταυτόχρονα επαναφέροντας τον ανταγωνισμό. Όλα παίζονται σαν μια απρόβλεπτη παρτίδα σκάκι. . (από το οπισθόφυλλο)

Σημείωμα της συγγραφέαΧρύσας Σπηλιώτη το 2007

 Ανατολή και Δύση. Δυο κόσμοι τόσο διαφορετικοί σα φωτιά με νερό. Δυο κόσμοι όπως μας λένε σε πόλεμο. Κι όμως οι άνθρωποι στην πραγματικότητα είναι παντού ίδιοι. Απλώς εκφράζονται πολύ διαφορετικά, όπως έμαθε ο καθένας, ανάλογα με τον πολιτισμό του. Και ποτέ κανένας πολιτισμός δεν πολέμησε με κανέναν άλλο. Έγραψα αυτό το έργο γιατί θέλω να μάθω να σέβομαι τους αλλιώτικους ανθρώπους, αν και δεν είναι πάντα εύκολο. Προσωπικά, δεν με τρομάζει η διαφορετικότητα, αλλά η ομοιότητα πολλών ανά τον πλανήτη, να χτυπούν τον αδύναμο, τον απροστάτευτο. Κι αυτό νομίζω πως καταλύει κάθε έννοια πολιτισμού.

Σε μια ανώνυμη πόλη της Ευρώπης ζουν ο Ιρακινός Σαΐντ και η σύντροφός του, η Ιρανή Χαγιάτ, σημαδεμένοι από τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που άφησαν στην πατρίδα τους. Ένας άντρας, κάνει λάθος στη διεύθυνση, μπαίνει στο σπίτι τους και βρίσκεται ξαφνικά όμηρος του Σαΐντ. Η Χαγιάτ προσπαθεί να τον συνετίσει, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Σαΐντ, ο οποίος θεωρεί ότι οι ντόπιοι τον αντιμετωπίζουν ρατσιστικά, προσπαθεί να αποδείξει στον Ξένο, ότι προέρχεται από ένα μέρος πολιτισμένο και ότι του αξίζει να του φέρονται ανάλογα . Του διδάσκει με το ζόρι αραβική ιστορία και σκάκι. Ζουν μαζί εφτά μέρες και νύχτες.

Αρχικά, οι δύο άντρες, παγιδευμένοι στη μεταξύ τους σύγκρουση, βρίσκουν για λίγο δρόμο επικοινωνίας, ανακαλύπτουν ότι έχουν αρκετά κοινά στοιχεία και πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, ώσπου το ενδιαφέρον και των δύο για τη Χαγιάτ αναζωπυρώνει τον ανταγωνισμό τους. Στο έντονα συγκρουσιακό περιβάλλον εισβάλλει ο έρωτας και οι δύο άντρες έρχονται αντιμέτωποι διεκδικώντας την αγάπη της γυναίκας.

Όλα στο έργο παίζονται σαν μια παρτίδα σκάκι, απρόβλεπτη ως το τέλος.

Ένα έργο πολιτικό, ποιητικό για την αντιπαράθεση δύο κόσμων, της Δύσης και της Ανατολής. Δύο κόσμων τόσο διαφορετικών σαν τη «φωτιά με το νερό». Πίσω από την ιστορία των τριών μοναχικών ηρώων, διαθλώνται όψεις της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας με τις χιλιάδες των θυμάτων πολέμου, τις μετακινήσεις πληθυσμών και τα καραβάνια των προσφύγων για μια καλύτερη ζωή. Το κείμενο αναδεικνύει στοιχεία της ζωής και της κουλτούρας δύο διαφορετικών πολιτισμών, του Ιράν και του Ιράκ, ενός άδικου πολέμου, αλλά κυρίως τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων που βίαια αποχωρίζονται τον προηγούμενο τρόπο ζωής τους και εγκλωβίζονται σ’ ένα νέο, ξένο περιβάλλον.

 

Η Κατερίνα βρήκε πολύ εύκολο το βιβλίο και το γεγονός πώς ήταν θεατρικό τη βοήθησε να φαντάζεται το χώρο και τα πρόσωπα. Θεωρεί πως ως κείμενο είναι πολύ βαρύ. Ο Σαϊντ έχει πολύ θυμό και βιώνει ένα ψυχικό τραύμα, αφού έχασε στον πόλεμο τη γυναίκα του και το παιδί του. Το σκεπτικό του δεν είναι υγιές  και λογικό. Διεκδικεί και αυτός και ο ξένος της Χαγιάτ , αλλά δίχως να ερωτηθεί η ίδια τι θέλει.

Και στην Παρασκευή άρεσε το βιβλίο και το βρήκε ευκολοδιάβαστο, αφού ήταν σε μορφή διαλόγου. Στην αρχή πίστευε ότι δε θα την επηρέαζε η ιστορία αλλά τελικά αυτό συνέβη. Αυτό που διαπίστωσε είναι ότι ο ρατσισμός υπάρχει παντού. Στο βιβλίο ο Σαιντ θέλει να δώσει ένα μάθημα στον ξένο και να τον ταπεινώσει. Σταδιακά η σχέση τους καλλιεργήθηκε – ειδικά μέσα από το σκάκι. Βέβαια η σχέση τους παρουσιάζει διάφορες μεταπτώσεις – και αυτό είναι το ενδιαφέρον.  Η Μαριαλένα περίμενε κάτι διαφορετικό από την υπόθεση, αλλά τελικά διαψεύστηκε. Ο Σαιντ μοιάζει να δίνει μαθήματα αραβικού πολιτισμού στον ξένο για να του φανερώσει την αξία του. Η πιο συμπαθής στο έργο ήταν και για εκείνη η Χαγιάτ. Την Ειρήνη την εκνεύρισαν οι δύο άντρες ήρωες του βιβλίου που έμοιαζε να θεωρούν βέβαιη την επιρροή τους στη Χαγιάτ και γι αυτό της άρεσε που η ηρωίδα φεύγει στο τέλος. Το βιβλίο ήταν πολύ ευκολοδιάβαστο και για εκείνη. Αντίθετα το βιβλίο δεν άρεσε στην Ευγενία  - κυρίως επειδή δεν της άρεσαν οι άντρες ήρωες. Στη Βάλια άρεσε το βιβλίο, αλλά βρήκε πολύ αντιπαθητικούς τους άντρες ήρωες και ενέκρινε στο τέλος το φευγιό της Χαγιάτ.

Η Παρασκευή δεν συμπάθησε τον ξένο και βρήκε πολύ ενδιαφέρουσα την εναλλαγή καλού κακού των ηρώων- έμοιαζε να μην υπάρχει σταθερότητα στη συμπεριφορά τους και αυτό έκανε  ενδιαφέρον το βιβλίο και συγχρόνως παρανοϊκή την εξέλιξή του. Στη Σεντά άρεσε το γεγονός πώς το βιβλίο ήταν θεατρικό έργο, αλλά ούτε και σε αυτή άρεσαν οι δυο βασικοί ήρωες και φυσικά χάρηκε που στο τέλος η Χαγιάτ έφυγε. Η Ουλφέτ το διάβασε εύκολα και γρήγορα, αλλά το βρήκε κουραστικό.

Στη Σεμά άρεσε ως ένα διαφορετικό ανάγνωσμα , αν και οι χαρακτήρες ήταν αντιπαθητικοί – εγωιστές, σκέφτονταν μόνο τον εαυτό τους. Η Χαγιάτ ήταν η πιο ενδιαφέρουσα και χάρηκε που στο τέλος επέλεξε να φύγει. Η Διόνη ήταν με το μέρος της Χαγιάτ σε όλο το βιβλίο, το οποίο τη νευρίασε και γι αυτό ήταν μεικτά τα αισθήματα της απέναντι σε αυτό. Στην Ελένη άρεσε που όλη η υπόθεση είναι ρεαλιστική και παρουσιάζει την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων  - ο καθένας με τα δικά του τραύματα. Ο ξένος που είχε θέμα με το αλκοόλ, ο Σαιντ  με τους εφιάλτες του μετά τον πόλεμο.  Η Μαρία την ώρα που το διάβαζε ήταν σα να έβλεπε μπροστά της το θέατρο , αφού δίνονταν όλες οι σκηνικές πληροφορίες. Η Χαγιάτ έδειχνε με πράξεις την αγάπη της για τον Σαιντ , όμως η κακή συμπεριφορά του την ώθησε στο  να τον εγκαταλείψει. Είπε πράγματα για αυτή που η ίδια δεν είχε αποκαλύψει και ναι μεν και ο ίδιος ο είχε βιώσει πολλά αλλά αυτό δεν του έδινε το δικαίωμα να συμπεριφέρεται έτσι. Στο Νίκο άρεσε γιατί ήταν ένα διαφορετικό βιβλίο .Παρουσίαζε διαφορετικούς πολιτισμούς που συγκρούονται μεταξύ τους αλλά και το ρατσισμό που κρύβεται σε κάθε πτυχή της ζωής , τα στερεότυπα που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία. Συμβολικός ο ρόλος του σκακιού στο έργο – ένα παιχνίδι και η ζωή. Και ο Θοδωρής βρήκε ευκολοδιάβαστο το βιβλίο αλλά συμπάθησε μόνο τη Χαγιάτ και όχι τους άλλους ήρωες.

Η κ.Κρύου επισήμανε πως το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο γιατί αφήνει στη φαντασία του αναγνώστη την εξέλιξη , αφού δεν υπάρχουν σχόλια από τη  συγγραφέα. Οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι – κουβαλάνε τις δικές τους εμπειρίες και τα τραύματα και αυτό τους κάνει αληθινούς. Το βιβλίο αναδεικνύει το πώς ένας λαός νιώθει ως εισβολείς τους ξένους – εδώ εξηγείται γιατί φεύγουν από τις χώρες τους και γιατί έρχονται στη χώρα. Και όλα αυτά δίνονται με ζωντάνια και παραστατικότητα αλλά εν συντομία.

Στη συζήτηση που ακολούθησε αναφερθήκαμε στα τραύματα του πολέμου που κουβαλάνε οι πρόσφυγες στην πλειονότητα τους και πώς αυτά καθορίζουν τις ζωές τους, στο θέμα του ρατσισμού που υπάρχει σε κάθε κοινωνία και χρειάζεται σκληρή δουλειά για να ξεπεραστεί και να μπορέσουν οι άνθρωποι να το αποτινάξουν. Παράλληλα μιλήσαμε για το ψυχικό σθένος της ηρωίδας να εγκαταλείψει τη σταθερή βάση στη ζωή της , αφού διαπίστωσε πώς δεν υπήρχε αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού. Τελικά το βιβλίο μας έκανε να κατανοήσουμε πώς καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία και πολλές εμπειρίες, που ίσως να μη θέλει να μοιραστεί και αυτό πρέπει να το σεβόμαστε.

Με τη συνάντηση αυτή έκλεισε ο φετινός κύκλος της Λέσχης Ανάγνωσης. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά , γεμάτη από όλες τις απόψεις. Διαβάσαμε έξι βιβλία και τα παιδιά στις συναντήσεις μας ξεδίπλωσαν ωραίες σκέψεις, διαφορετικές αναγνώσεις του ιδίου βιβλίου και τελικά γίναμε μια ωραία παρέα! Ελπίζουμε και του χρόνου να έχουμε μια τόσο δραστήρια ομάδα με όρεξη για διάβασμα και συζητήσεις!

 

FIGHT CLUB - O άνθρωπος πλέον είναι μια μπαταρία που φορτίζει από την εξωτερική εικόνα και όχι από την προσωπικότητα"

 

Προτελευταία ταινία για την Κινηματογραφική μας Λέσχη το Fight Club (1999). Μια ταινία κλασσική στο είδος της και σχεδόν προφητική.

Υπόθεση: Ο Τζακ ζει μια ζωή που επαναλαμβάνεται, μια ζωή λούπα. Είναι ασφαλιστής , κάνει συνεχώς ταξίδια, ψωνίζει χρήσιμα και άχρηστα πράγματα από τον κατάλογο του Ikea, πίνει τον καφέ του στα Starbucks, κάνει φίλους «μιας χρήσης» στα αεροπλάνα που μπαίνει και η ζωή του μοιάζει να μην έχει κάποιο νόημα μέχρι τη στιογμή που σε ένα ταξίδι του γνωρίζει τον Τάιλερ. Οι δυο τους θα ιδρύσουν το Fight Club, ένα χώρο στον οποίο όσοι μετέχουν προσπαθούν να βιώσουν το αίσθημα του πόνου προκειμένου να νιώσουν ζωντανοί. Όμως ο Τάιλερ θα προχωρήσει περισσότερο το αρχικό σχέδιο και θα δημιουργήσιε μια τρομοκρατική οργάνωση με στόχο την διάλυση του τραπεζικού συστήματος.

Η ταινία είναι πολύ σκληρή στην ουσία της και βαθιά φιλοσοφική. Οι άνθρωποί της ταινίας δεν έχουν αλλάξει – ίσα ίσα που στο σήμερα έχουν πολλαπλασιαστεί: τα παιδιά που είναι δέσμια των σόσιαλ μίντια, της εικόνας, του ελαφρού λαιφσταιλ, της καταναλωτικής κοινωνίας. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι θα γίνουν πλούσιοι και διάσημοι χωρίς να κοπιάσουν, πως η ζωή τους είναι μια κόπια των άλλων. Ταινία με βαθύ νόημα και πολλές κοινωνικές προεκτάσεις. Ίσως γι αυτό και δεν την κατανόησαν όλα τα μέλη μας, όπως φάνηκε και στις κριτικές τους.

 

Η γενιά που αγοράζει ένα σωρό άχρηστα πράγματα, με χρήματα που δεν έχει για να εντυπωσιάσει ανθρώπους που ούτε καν συμπαθεί. Αυτό λέγεται μέσα στην ταινία του 1999. Θεωρείτε ότι ισχύει σήμερα; Υπάρχει γύρω μας ή όχι; 

Ναι ισχύει

Υπάρχει

Dustuxws nai

ναι είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο

Υπάρχει ακόμη στις μέρες μας γιατί ο άνθρωπος πλέον είναι σαν μια μπαταρία που φορτίζει από την εξωτερική εικόνα και όχι από την προσωπικότητα

nai

Πιστεύω πως ισχύει και σήμερα και το βλέπουμε συχνά γύρω μας

Ναι

Ισχύει πάρα πολύ, καθώς σήμερα ζούμε με τον ίδιο τρόπο ,αν όχι και περισσότερο, σε καπιταλιστικές και καταναλωτικές κοινωνίες ,οπότε τέτοιου είδους συμπεριφορές θεωρούνται φυσιολογικές

 

 

Η τηλεόραση μας έχει αναθρέψει να πιστεύουμε ότι όλοι μας κάποια μέρα θα γίνουμε εκατομμυριούχοι, αστέρες του σινεμά και ροκ σταρς. Αλλά δεν πρόκειται να γίνουμε, και το μαθαίνουμε πολύ αργά, αυτό. Και είμαστε πολύ τσαντισμένοι για αυτό.” Νομίζετε ότι το συναντάμε αυτό στη ζωή μας;

Ναι

Fusika

πιστεύω πως αρκετός κόσμος επιθυμεί την διασημότητα και τα ΜΜΕ, πχ τηλεόραση, τονίζουν την επιθυμία αυτή.

Πλέον μπορεί ο άνθρωπος να καταλάβει ότι η τηλεθέαση δεν θα του προσφέρει χρήματα αλλά το προσπαθεί μέχρι να είναι σίγουρος ότι δεν θα του τα προσφέρει

nai

Όχι πάντα

Ναι το συναντάμε ιδιαίτερα σε μικρότερες ηλικίες επειτα όμως συνειδητοποιούμε πως είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο συνήθως

Κάποιοι ίσως το πιστεύουν αυτό περισσότερο από ότι θα έπρεπε αλλά δεν πιστεύω πλεον ειναι τοσο συχνό

Ναι

Πράγματι το συναντάμε αυτό στη ζωή μας ,καθώς από την τηλεόραση και τα social media βλέπουμε μόνο ανθρώπους πετυχημένους που μας κάνουν να θεωρούμε ότι θα γίνουμε πλούσιοι και ,γενικότερα , πετυχημένοι . Αυτό όμως είναι μια ουτοπία αλλά το συνειδητοποιούμε πολύ αργά ,με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε και να θεωρούμε τους εαυτούς μας κατώτερους

 

 

Τι θα κρατήσετε από αυτή την ταινία στο μυαλό σας;

Σχιζοφρένεια

Basically everything

τους κοιλιακούς του Μπραντ Πιτ και την Έλενα.

Ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει εύκολα από την επιρροή κάποιου άλλου

thn routina thn ka8hmerinotitas pou eixe o jack

Τον Τάιλερ

Το ποσo παράλογα συμπεριφέρονταν τα μέλη του fight club και μεταξύ τους με την βία και στα άτομα έξω από αυτό

Να μην χάσουμε τον εαυτό μας

Τίποτα

 

 

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που ήθελε να περάσει ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης μέσα από αυτή την ταινία που θεωρείται κλασσική;

Δεν ξερω

Skizofreniaaa

η θέληση να ανήκουμε κάπου, η επιθυμία να νιώσουμε κάτι είναι τόσο δυνατή που θα κάνουμε σαν τρελούς για να ικανοποιηθουμε.

Πιθανον ο σκηνοθέτης μπορεί να θέλει να περάσει στο κοινό το μήνυμα να μην επηρεάζονται από άλλους ανθρώπους

Έλα ντε

Την καταστροφή του καπιταλισμου

Ναι

Πιστεύω πως ήθελε να μας δώσει μια ιδέα για το πώς είναι να ζει ένας εργαζόμενος σε μια τέτοια κοινωνία ,χωρίς να έχει κάποιο άλλο ενδιαφέρον στη ζωή του

 

 

Με τα μάτια της Νταλβά

 

Την περασμένη εβδομάδα με την Κινηματογραφική Λέσχη είδαμε την ταινία «Με τα μάτια της Νταλβα», μια ταινία για το θέμα της παιδικής κακοποίησης. Με την αρχή της ταινίας συναντάμε τη μικρή Νταλβά καθώς η Αστυνομία μπαίνει στο σπίτι της να μη φωνάζει «μπαμπά» αλλά ένα όνομα, Ζακ. Μετά την εξέταση της στο νοσοκομείο, η Νταλβά μεταφέρεται σε κέντρο προστασίας ανηλίκων. Όπως μαθαίνουμε στην πορεία της ο πατέρας της αφού χώρισε με τη μητέρα της, απήγαγε το κορίτσι και μέχρι και την τωρινή της ηλικία- είναι 12 χρονών- την κρατούσε κλεισμένη στο σπίτι βιάζοντας τη, κάνοντας της μαθήματα ο ίδιος, ντύνοντας τη με ρούχα ενήλικης και αλλάζοντας συνέχεια τόπο διαμονής. Η Νταλβα δε μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό που υπέστη είναι αιμομιξία και βιασμός. Αντίθετα, πιστεύει ότι αυτό σημαίνει αληθινή αγάπη και στοργή και δε μπορεί να κατανοήσει γιατί ο Ζακ μπήκε στη φυλακή. Σταδιακά, με τη βοήθεια μιας φίλης της στο κέντρο υποδοχής καθώς και με τη στήριξη των κοινωνικών λειτουργών και τη σταθερή παρουσία της μητέρας της η Νταλβα θα αρχίσει να μαθαίνει πώς να είναι παιδί.

Η ταινία φέρνει κοντά στο θεατή το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης και το πώς βιώνει το θύμα. Η προσέγγιση της σκηνοθέτριας είναι πολύ τρυφερή και αυτό που θέλει να αναδείξει είναι πώς ένα κακοποιημένο άτομο μπορεί(;) να ξαναγίνει παιδί. Το θέμα άγγιξε τους μαθητές/τριες μας , οι οποίοι είναι αρκετά συνειδητοποιημένοι και ενήμεροι για το θέμα και διατύπωσαν πολύ ουσιαστικές απόψεις.

 

Τα παιδιά έγραψαν:

 

Πώς μπορεί ένα παιδί να συνειδητοποιήσει ότι ένα από τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα, ο πατέρας του στην περίπτωση της Νταλβά, δεν ήταν αυτός που την αγαπούσε και που της μάθαινε την αγάπη μέσα από τη σεξουαλική επαφή μαζί της, αλλά ένας αδίστακτος, διεστραμμένος, άρρωστος άνθρωπος του οποίου θύμα υπήρξε;

.

Δεν μπορώ να διανοηθω πώς κατάφερε αυτός ο δήθεν πατέρας πως κατάφερε να περάσει αυτό το μήνυμα στο παιδί

Την έκανε να νιώσει πολύ άσχημα

Με το να απομακρυνουμε το παιδι απο αυτο το αγαπημενο του προσωπο και να του δωσουμε να καταλαβει οτι οτι γινεται δεν ειναι σωστο και οτι θα επρεπε να καταλαβει το σωστο και το λαθος

Θα πρέπε να ξέρουμε ότι και ένας πατέρας μπορεί να βλάψει το παιδί του σωματικά και ψυχικά και είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει ένα παιδί επειδή και καλά δεν θα σου έκανε κακό ο πατέρας σου διότι είναι γονιός σου και οι γονείς σου σε αγαπάνε και θέλουν πάντα το καλό σου .Σε κάποιες οικογένειες όμως δεν ισχύει διότι υπάρχουν πολύ διεστραμμένοι άνθρωποι και πατεραδες εκεί έξω που θέλουν να καταστρέψουν την ζωή των παιδιών και θα ήταν καλο να συνειδητοποιήσουμε και να μιλήσουμε σε εκείνα τα παιδιά και να πούμε ότι ακόμα και ένα πολύ στενό και οικογενειακό πρόσωπο μπορεί να σε βλάψει διότι κάποιοι κρύβονται δηλαδή σου προσποιούνται ότι είναι καλοί ενώ πραγματικά δεν είναι

Ήταν μια αρκετά δύσκολη διαδικασία, θεωρώ πως την Ντάλβα την βοήθησε το σκηνικό με τον κοινωνικό λειτουργό ,όπου εκείνη προσπάθησε να "δείξει την αγάπη της" με μια απρεπή κίνηση ,και εκείνος την έσπρωξε

 

 

Η σκηνοθέτης σε συνέντευξη της για την ταινία είπε τα εξής: " Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τελευταίας μου μικρού μήκους À l’arraché (Snatched), πέρασα χρόνο σε ένα κέντρο υποδοχής έκτακτης ανάγκης για εφήβους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλα τα παιδιά που είχαν αποδεδειγμένα υποστεί κακοποίηση, συνέχιζαν να στέκονται δίπλα στις οικογένειές τους, ισχυριζόμενα ότι το δικαστικό σύστημα ήταν άδικο που τα τοποθέτησε εκεί." Γιατί - κατά τη γνώμη σας αυτά τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση παραμένουν δίπλα στις οικογενειες που τα έχουν κακοποιήσει;

Γιατι πιστευουν οτι με αυτον τον τροπο οι οικογενειες έδειχναν την αγαπη τους προς αυτα

Γιατί φοβούνται την αποχώρηση από τους ανθρώπους που και καλά τους αγαπάνε

Dioti fovountai oti den tha exoun kapoion allon dipla kai tha exoin moun tis oikogenjes tous

Γιατί νομίζουν ότι ό,τι κάνουν είναι για το καλό τους

Πιστευω πως μενουν διπλα στις οικογενειες τους γιατι δεν γνωριζουν οτι ολη αυτη η κακοποιηση δνε ειναι σωστη

Ίσως νιώθουν ενοχές ότι φταίνε ενώ πραγματικά δεν φταίνε η ίσως φοβούνται

Τα παιδιά αυτά παραμένουν στις οικογένειες τους καθώς είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να αποδεχτούν ότι τα βλάπτουν . Επίσης πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις οι γονείς χειρίζονται τα παιδιά και τα χειραγωγούν,οπότε γίνονται θύματα και υποχείρια τους .

 

 

Μετά την ταινία αυτή και έχοντας δει τη συμπεριφορά της Νταλβά θεωρείτε εύκολη υπόθεση να αναγνωρίσει κανείς τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης;

οχι

Με βάσει την ταινία ειναι δύσκολο να διανοηθει ένα παιδί ότι έχει πέσει θύμα κακοποίησης

Oxi

Οχι

Οχι δεν ειναι ευκολο να αναγνωριστουν

Νομίζω πως φαίνεται και αναγνωρίζεται από την συμπεριφορά , από τον τρόπο έκφρασης, από την αντίδραση και από τα συναισθήματα. Εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτό το άτομο περνάει δύσκολα και φρικτά στην ζωή του καί ότι χρειάζεται βοήθεια

Πιστεύω πως είναι σχετικά εύκολο ,γιατί το παιδί δείχνει σημάδια που εξηγούν αυτό που υφίσταται

 

 

 

Θεωρείτε εύκολο να επανακτήσει ένα παιδί όπως η Νταλβα την παιδικότητα και την αθωότητα;

το θεωρω σχεδον απιθανο

Βάση την ταινία με την βοήθεια της μητέρας της ίσως αλλά αν δεν έχει ένα στήριγμα θα ειναι δύσκολο ακόμη και με τον ίδρυμα

Nai an apofasisoun na afhsoun pisw to parelthon tous

Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά εφικτό

Οχι δεν ειναι ευκολο διοτι αν για πολλα χρονια κακοποιησε απο το οικογενειακο σου περιβαλλον και απο μικρη ηλικια τοτε η παιδικοτητα και η αθωοτητα σου εχουν χαθει

Δύσκολο διότι θα έχει στοιχειώσει το παιδί με κακές αναμνήσεις και θα το έχει τραυματίσει, στιγματίζει ψυχολογικά με αποτέλεσμα δυστυχώς το παιδί να έχει κακές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία

Πιστεύω πως είναι σχεδόν αδύνατο να ανακτήσει την παιδικότητα και την αθωότητα της ,καθώς έχει περάσει τοσο δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις που δεν την αφήνουν .

 

Gran Torino - Κάποιος θυσίασε την ζωή του για μένα και αυτό θα μου μείνει αξέχαστο

 

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του ρατσισμού είδαμε με τους μαθητές του Α2 την ταινία Gran Torino , τη συζητήσαμε και τα παιδιά έγραψαν επικήδειους λόγους για τον Γουώλτ τον πρωταγωνιστή (Κλιντ Ίστγουντ) στο padlet.

Η υπόθεση της ταινίας: Ένας συντηρητικός βετεράνος της Κορέας που ζει μόνος του αμέσως μετά το θάνατο της συζύγου του με μοναδική παρέα τη Νταίζη, το σκύλο του - αφού έχει πολύ ψυχρές σχέσεις με τους δύο γιους του- έρχεται κοντά με τους Ασιάτες γείτονες του, που αρχικά αντιπαθεί  και φτάνει να θυσιάσει τη ζωή του για να υπερασπιστεί τα νεότερα μέλη της οικογένειας.

Ακολουθούν οι επικήδειοι των παιδιών.

 

Δεν περίμενα ποτέ να έρθει αυτή η μέρα. Υποτίθεται θα το κάναμε μαζί και όχι μόνος του. Όμως, τα θυσίασε όλα για μένα. Για μας. Ήθελα να πάρω εκδίκηση μόνος μου αλλά δεν με άφησε , μου είπε να κάτσω πίσω ο παλιό γέρος . Παρόλου που στην αρχή δεν τα πηγαίναμε καλά με βοήθησε και εμένα και την οικογένεια μου . Με έλεγε Κιτρινιαρη και ποτέ δεν έλεγε σωστά το όνομα μου. Τοντ με φώναζε και το θυμάμαι και γελάω. Πήγε να με πυροβολήσει όταν πάτησα στο γρασίδι του. Πάρο όλα αυτά στο τέλος ήταν πάντα δίπλα μου. Έσωσε την αδερφή μου από συμμορίες και έσωσε και εμένα. Μου βρήκε δουλειά μου έμαθε να κάνω πράγματα και χωρίς αντάλλαγμα. Με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και ήταν ένας πατέρας που δεν είχα ποτέ. Ο Γουωλτ μπορεί να ήταν ένας ξιπάσμενος γέρος αλλά αυτό δεν με σταμάτησε να γίνω φίλος του. Με βοήθησε ακόμα να βγω με την κοπέλα που μου άρεσε και όχι μόνο αυτό αλλά και μου έδωσε το αμάξι του , το όποιο είχα Πάει να κλέψω. Τότε ήταν η πρώτη φορά που πήγε να με πυροβολήσει. Δεν ζητούσε ποτέ βοήθεια ακόμα και όταν έφτυνε αίμα και όλοι ανησυχούσαμε. Πάντα ήταν δίπλα μας αν και συνέχιζε να μας λέει σκιστομάτιδες. Την τελευταία στιγμή που ήταν να πάρουμε εκδίκηση με κλείδωσε στο υπόγειο, λες και ήξερε το κάθαρμα τι θα γίνει. Πήγε όμως, ξεροντας πως θα καταλήξει. Μπορεί να μην είχα πρότυπο πριν αλλά τώρα έχω. Κάποιος θυσίασε την ζωή του για μένα και αυτό θα μου μείνει αξέχαστο. Δεν σε ξεχάσω ποτέ κολο γέρε. Θα μου λείψεις Γουωλτ! Καλό ταξίδι.

 

 

Αγαπητέ μου φίλε Γουώλτ,

Υπήρξες άνθρωπος σπουδαίος για την Αμερική. Πολέμησες με θάρρος στον πόλεμο της Κορέας, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Υπήρξες, όμως, και άνθρωπος « παλαιών αρχών », άνθρωπος προκατειλημμένος, άνθρωπος αντιπαθητικός και συχνά εκνευριστικός, θα έλεγα. Την πρώτη φορά που σε είδα, που βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω, σκέφτηκα τα χειρότερα για εσένα. Την υπεροψία, την αλαζονεία που θεωρούσα ότι σε διακατέχουν. Το μόνο ωραίο πράγμα που βρήκα πάνω σου ήταν το αυτοκίνητό σου. Δεν ζητάω συγγνώμη που προσπάθησα να το πάρω γιατί έτσι μπορεί να μην είχαμε γνωριστεί ποτέ. Σταδιακά, ξεκίνησες να αλλάζεις, να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Άρχισες να νοιάζεσαι ξανά για την ζωή σου, για το περιβάλλον σου. Μέχρι που μου δανεισες το αυτοκίνητό σου, το πολυτιμότερο πράγμα που είχες στη ζωή σου. Πότε δεν έμαθες το όνομά μου. Επέμενες να με φωνάζεις Τοντ, κιτρινωπό ή σχιζομάτη. Δεν με πείραζε, δεν με πείραξε πότε. Εύχομαι να βρήκες επιτέλους τη γαλήνη, που τόσο καιρό έψαχνες, αλλά πότε δεν βρήκες. Καλό ταξίδι παντοτινέ μου φίλε, δεν θα ξεχαστείς ποτέ

 

 

 

Αγαπητέ μου φίλε Γουώλτ δεν ήθελα να έρθει τόσο γρήγορα η ώρα που το οποίο θα βρίσκομαι σε αυτή την θέση για να σου μιλάω . Εχω να πω πως ήσουν ένας πολύ διαφορετικός άνθρωπος από τους άλλους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην ζωή μου, στην αρχή όταν σε πρώτο είδα έλεγα από μέσα μου πως πάλι με τρελό μπλέξαμε, στην συνέχεια κατάλαβα πως ήσουν ένας πολύ καλός άνθρωπος και ότι ήθελες να πεις το έλεγες ευθεως και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα. Σε ευχαριστώ για εκείνη την μέρα που ήρθες και με έσωσες, το λιγότερο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν τα λουλούδια και τα φαγητά που σου φέρναμε. Τέλος θα ήθελα να με συγχωρέσεις που πήγα να σου κλέψω το αυτοκίνητο σου και θα σε θυμάμαι για πάντα. Καλό ταξίδι αγαπημένε μου Γουώλτ

 

Καλησπέρα σε όλους. Για πολλούς ο Γουώλτ μπορεί να ήταν φίλος σας, συγγενής σας η και εχθρός σας. Σήμερα όλοι μας αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Γουώλτ. Για μένα ο άνθρωπος αυτός ήταν φίλος μου. Θυμάμαι πάντα έλεγε πως μισούσε εμάς τους σχιστομάτες, τους δικούς μου ανθρώπους λόγω του πολέμου που είχε γίνει. Ήταν ένας άνθρωπος με ωραίο και αστείο χιούμορ, έκανε πως μισούσε όλους αλλά κατά βάθος δεν ήταν τόσο σκληρός όσο και να το έδειχνε. Θυμάμαι μια μέρα όταν ο ξάδερφος και οι φίλοι του με ανάγκασαν να πάω στο σπίτι του για να κλέψω το αυτοκίνητο που είχε. Ήμουν και εγώ χαμένος και δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν έμαθαν τι έκανα η μητέρα μου και η αδερφή μου έπρεπε να δουλέψω γι αυτόν. Εκεί όταν τον είδα η αλήθεια είναι όπως ο καθένας μας δεν θα ήθελε να μείνει μαζί του αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Την περίοδο εκείνη θυμάμαι όταν δούλευα στο σπίτι μου με έλεγε φοβιτσιάρη και μου έμαθε αρκετά πράγματα όπως το πως να μιλάω σε άτομα, πως να βρω δουλειά κλπ. Για εμένα ήταν ο μόνος άνθρωπος που με βοήθησε να καταλάβω το νόημα στην ζωή, τον συμπάθησα και ένιωθα πολύ οικεία μαζί του. Τον θαύμασα πολύ και ήθελα να του μοιάσω. Οι μέρες αυτές μαζί του ήταν ευχάριστες και περνούσαν πολύ ωραία, ένιωθα σαν να ήταν ο δεύτερος πατέρας μου. Μακάρι να μπορούσα να το ξανακάνουμε. Θα μείνει στο μυαλό μου και ελπίζω να τον αγαπήσατε όπως εγώ. Καλό παράδεισο φίλε μου.

 

Αγαπητοί φίλοι βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Γουώλτ. Σε πολλούς θα σας φαίνεται παράξενο που βρίσκομαι εδώ εγώ και οι άλλοι "σχιστοματηδες" όπως μας αποκαλούσε. Τελικά όμως μας γνώρισε, την κουλτούρα μας, τα ήθη μας, τα έθιμα και τα φαγητά μας. Ποιος θα περίμενε ότι ενώ είχε τόση αντιπάθεια στους Κινέζους τελικά θα γινόταν φίλος και οικογένεια με αυτούς. Γιατί για μένα προσωπικά δεν ήταν απλώς φίλος, ήταν οικογένεια, ένας πατέρας δίπλα μου που δεν είχα. Στάθηκε σε μένα και στην αδελφή μου. Πρώτα με συγχώρεσε που πήγα να του κλέψω το αμάξι, μετά με βοήθησε να βρω δουλειά και τέλος θυσιάστηκε για μένα και την οικογένειά μου. Πολλοί θα τον θεωρείται για ένα αναίσθητο γερό, προσβλητικό , ιδιότροπο αλλά στη πραγματικότητα υπήρχε πολύ καλοσύνη μέσα του. Από τη μια με έβριζε λέγοντας με "κιτρινιάρη", δειλό και άλλα που δεν μπορώ να πω αυτή την στιγμή και από την άλλη με στηρίζε. Εγώ ήξερα πως κατά βάθος ήταν ένας καλός άνθρωπος. Είχε πολύ χιούμορ, σαρκασμό και τα έλεγε όλα έξω από τα δόντια . Θα σε θυμάμαι για πάντα Γουώλτ. Καλό ταξίδι φίλε μου!

 

 

Βρισκομαστε σήμερα όλοι εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Γουώλτ. Έναν σπουδαίο άνθρωπο, φίλο και πατέρα. Ήταν ένας θαρραλέος άνθρωπος που πάλεψε στον πόλεμο της Κορέας.

Όταν πρώτο γνώρισα τον Γουώλτ δεν είχαμε  και την καλύτερη πρώτη γνωριμία. Βρεθήκαμε για πρώτη φορα μέσα στο γκαράζ του. Εκείνος με ένα όπλο στο χέρι και εγώ προσπαθόντας να του κλέψω το αμάξι. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν «Σήκω και φύγε από την κατοικία μου ρε σχηστομάτι, σκατο κιτρινιαρη». Δεν θα πίστευα ποτέ ότι μετά από εκείνη την γνωριμία θα γινόμασταν οι καλύτεροι φίλοι. Έκανε πολλά για έμενε και την οικογένεια μου. Αν δεν είχαν εκείνον δεν ξέρω τι θα είχα κάνει. Με αυτήν την θαρραλέα θυσια του με έσωσε από μια πολύ δύσκολη κατάσταση της ζωής μου. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να τον αποχαιρετήσω με τον τρόπο που ήθελα και έπρεπε. Μου έμαθε πολλά πράγματα για την ζωή και θα είμαι πάντα ευγνώμων που τον γνώρισα και τον ειχα στην ζωή μου. Τον Ευχαριστω παρά πολύ για ολα. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ κι ελπίζω να βρισκεται σε γαλήνη.

Σου εύχομαι καλό ταξίδι φίλε μου.

 

 

Αγαπητέ φίλε Γουωλτ χάρηκα που σε γνώρισα έστω και για λίγο γιατί αν και προσπάθησα να σου κλέψω το αμάξι με,συνχωρεσες και με πήρες κοντά σου και μου βρήκες δουλειά και με έσωσες εμένα και την οικογένεια μου από τον ξάδερφο μ και την παρέα του.καλο ταξίδι θα σε θυμάμαι για πάντα

 

 

Αγαπημένε μου φίλε Γουωλτ ήσουν ένας υπέροχος άνθρωπος αν και στην αρχή νόμιζα ότι ήσουν ένας γεροξεκουτης που μισεί τους κιτρινωπούς. Αλλά δίπλα σου έμαθα πολλά υπέροχα και χρήσιμα πράγματα όπως το πως να συμπεριφέρομαι σαν άντρας γιατί νόμιζες ότι ήμουν γυναικούλα, με βοήθησες να βρω δουλειά και με απέτρεψες από το να λερώσω τα χέρια μου αίμα γιατί εσύ το είχες κάνει ήδη λόγω του πολέμου. Εγώ και οι οικογένεια μου εκτιμούμε το ότι έχασες την ζωή σου για να είμαστε καλά εμείς. Όσο για τους άλλους που σε σκότωσαν θα πληρώσουν ακριβά για αυτό το έγκλημα και για πολλά αλλά. Θα σε θυμάμαι πάντα και εγώ και η οικογένεια μου ήσουν ένας υπέροχος, με χιούμορ άνθρωπος που παρόλο που έδειχνες ότι δεν σε ένοιαζε κανένας καταβαθος νοιαζόσουν για όλους και για όλα ακόμα και για την γιαγια μου που νόμιζες ότι σε μισούσε. Καλο παράδεισο φίλε μου ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

 

 

Αγαπητέ φίλε Γουώλτ

Δεν ξέρω τι ακριβώς να πω εδώ πέρα. Έτσι όπως ήσουν, πως μπορεί να πει κάποιος κάτι για σένα. Όλη την ώρα μας επρηζες και γκρινιάζες , αλλά τι να περιμένεις από ενα γερό μπάσταρδο σαν εσένα. Αλλά σε ευχαριστώ όλα για όσο έκανες για εμένα και πάντα έλεγες κάτι ηλίθιο, όπως όταν πηγές εκεί επειδή πάω στοίχημα ότι είχες βαρεθεί να ζεις, μιας και μου τας είχες πει όσα ήξερες.Δεν λέω σε ευχαριστώ για την βοήθεια και πραγματικά το χρειαζομουν αυτό που έκανες. Για αυτό η οικογένεια μου σου χρωστάει.Άντε τώρα καλό ταξίδι με τον Χριστό να σε οδηγεί και περιμένει μέχρι να έρθω και εγώ.

 

Ο Γουωλτ ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, για αυτό και είμαστε εδώ σήμερα. Κάποτε προσπάθησα να κάνω κάτι κακό, το μετάνιωσα την ίδια ακριβώς στιγμή. Του ζήτησα συγνώμη και προσφέρθηκε για μια εβδομάδα να τον βοηθήσω σε ότι χρειαστεί. Ήταν αρνητικός και γκρινιάρης, την πρώτη κιόλας μέρα με έβαλε να μετρήσω τα πουλιά που βρίσκονταν σε ένα δέντρο και το έκανα, αλήθεια το έκανα δεν ξέρω γιατί αλλά τον άκουσα. Από τότε λοιπόν πάντα τον άκουγα. Έτσι ξεκίνησε η φιλία μας, επίτηδες έλεγε το όνομα μου λάθος, με προσέβαλε για την φυλή μου και για τα μάτια μου. Όμως δεν τον παρεξηγούσα, διότι μου έμαθε και πολλά πράγματα πως να επισκευάζω οτιδήποτε χαλάσει στο σπίτι, πως να φέρομεσαν άντρας και πως να διεκδικώ το κορίτσι που μου αρέσει. Επίσης πιστεύω πως κατάφερα να του μάθω και εγώ πως να φέρετε πράγματα καλά σε όλους τους ανθρώπους. Καλό ταξίδι φίλε μου.

 

 

Αγαπημενε μου Γουώλτ σημερα βρισκομαι εδω να σε αποχαιρετήσω για το ταξιδι που προκειται να κανεις.Δεν ειμουν ετοιμος να σε χασω τοσο γρηγορα...Μολις χτες εισουν γειτονας μου,φιλος μου.Πως εγινε ολο αυτο;

Σε ευχαριστώ για ολα εκτιμω ολα οσα εκανες για εμενα. Σαν χθες θυμαμαι που μας φωναζες σχιστοματιδες οταν πρωτο ειρθαμε που μας στραβοκοιταγες και δεν ηθελες να εχεις καμια σχεση μαζι μας .Σαν χθες θυμαμαι που αντι για Ταο με φωναζες Τοντ, Τι ανθρωπος..Οσπου μια μερα σε καλεσαμε σπιτι μας για φαγητο και ετσι αλλαξαν τα πραγματα. Γιναμε φιλοι και εχω να πω οτι εισουν ενας απο τους καλυτερους φιλους οπου θα μπορουσα να εχω,τοσο πείσματαρης,Παντα να περνουσε το δικο σου ηθελες και πρεπει να παραδεχτω οτι ουτε εγω σε χονεβα στην αρχη.Παρολα αυρα πρωτη φορα θαυμαζω εναν ανθρωπο τοσο πολυ,εισουν πραγματικα γενναιος.Θυσιαστηκες για να μας προστατέψεις Δεν ειναι αυτο γενναιο; Πραγματικα θα μου λειψεις αρκετα ελπιζω να εισουν ακομα εδω και να αραζαμε να πειναμε μπυρες και να μου φωναζες. Καλο Ταξιδι Γουωλτ θα σε θυμαμαι.

 

 

Αγαπητέ μου φίλε Γουόλτ δεν ήθελα ποτέ να έρθει η ωρα να πω αυτά που θα πω. Όσο ζούσες ήσουν ένας πολύ διαφορετικός από τους άλλους χαρακτήρες και έδειχνες την αγάπη σου και την τρυφερότητα σου στους άλλους με έναν περίεργο τρόπο που δεν καταλάβαιναν πολλοί. Είχες περάσει πολλά στην διάρκεια της ζωής σου και σε είχαν αδικήσει για την συμπεριφορά σου. Σου ήταν πάντα δύσκολο να συμπαθήσεις ανθρώπους επειδή έλεγες ότι δεν σου ταίριαζαν ως άνθρωποι. Ήταν λίγοι ο άνθρωποι που καταλάβαιναν τον τρόπο που αγαπάς και το εκτιμούσαν αρκετά. Τώρα που το σκέφτομαι και εμενα κατά βάθος με εκτιμούσες και με αγαπούσες αλλά εγώ δεν το καταλάβαινα μέχρι τώρα. Όποτε, σε συγχαρώ για την ζωή που έζησες και σου εύχομαι ένα ευχάριστο ταξιδι

 

 

 

Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για μα αποχαιρετήσουμε τον αγαπημένο μας φίλο , σύντροφο μας . Όσοι γνώριζαν τον γουωλτ ήταν ένας άνθρωπος που στην αρχή δεν χώνευε τους σχηστοματες , ήταν ξινός μαζί τους , αδιάφορος . Γενικα σαν πατέρας που ήταν κ όλας δεν είχε και πολλές επαφές με τους γιούς του ούτε με τα εγγόνια του καθώς είχε μείνει με τα μυαλά των παλαιών αρχών και δεν άρεσε ο τρόπος συμπεριφοράς και ντυσίματος της εγγονής του . Μετέπειτα καθώς περνούσαν οι μέρες ο γουωλτ όλο κ συμφιλιωνότανε με τους σχηστοματες , τους βοήθησε για την ακρίβεια βοήθησε τον ταο και έτσι όλοι μετά φίλοι συγγενείς τον σχηστομετων τους πρόσφεραν φαγητό λουλούδια κτλπ αλλά αυτός δεν τα ήθελε εφόσον δν τους χώνευε , αλλά ούτε συγχώρεσε τον ταο από την κλοπή του αυτοκινήτου που δεν κατάφερε . Με τα πολλά πολλά τον έβαλε να δουλέψει στον κήπο του και να κάνει διάφορες δουλειες έτσι ώστε να τον συγχωρέσει , τό έκανε και άντρα του έπαθε πως να μιλάει πως να συμπεριφέρεται σαν άντρας του βρήκε και δουλειά και στην τελική θυσιάστηκε για αυτόν . Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος και κριμα που τον πενθούμε σήμερα εδώ .

Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας "Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι γεμάτος με μίσος και οργή"

 

Την Κυριακή 24/3 παρακολουθήσαμε με τα μέλη της Κινηματογραφικής Λέσχης την ταινία «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας». Η ταινία αν και αρκετά παλιά – παίχτηκε το1998- δεν έχει χάσει την επικαιρότητά της.

Υπόθεση: Ο Ντέρεκ (Edward Norton) είναι ένας πρώην αρχηγός νέο-ναζιστικής συμμορίας, ο οποίος μόλις έχει βγει από την φυλακή, και έχοντας αλλάξει τον τρόπο σκέψης του και καταλάβει τα λάθη, τα οποία έκανε, προσπαθεί να επανορθώσει και να επηρεάσει βάλει τον αδερφό του, τον Ντάνυ, ο οποίος έχοντας ζήσει όλα αυτά τα γεγονότα από κοντά έχει επηρεαστεί και έχει μπει στη νεοναζιστική συμμορία.

Η ταινία συγκίνησε πολύ τα παιδιά, κυρίως γιατί όπως μας είπαν όλα αυτά που είδαμε στην ταινία εξακολουθούν να υπάρχουν γύρω μας. Ο ρατσισμός είναι εδώ και βλάπτει τον διαφορετικό. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το πώς οι άνθρωποι επηρεάζονται τόσο εύκολα από ιδέες και απόψεις μισαλλόδοξες και φανατισμένοι κάνουν κακό στους γύρω τους. Ακολουθούν οι αναλυτικές απαντήσεις τους στο ερωτηματολόγιο.

 

"Το μίσος είναι βάρος. Δε μπορείς να είσαι τσαντισμένος μια ζωή" γράφει ο Ντάνιελ στην εργασία που θα παρέδιδε στον Σουίνι, το λυκειάρχη. Πώς καταλαβαίνετε αυτή τη φράση; Συμφωνείτε;

θεωρώ πως είναι μια ορθή στάση. πιστεύω πως το μίσος μας κρατάει πίσω από το να αλλάξουμε τον κόσμο Κ να κάνουμε κάτι καλό.

Ναι συμφωνώ με αυτή τη φράση γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι γεμάτος με μίσος και οργή

Ναι συμφωνώ διότι το μίσος χαλάει την ποιότητα ζωή μας . Επίσης το μίσος μπορεί να σε φέρει σε ακραίες καταστάσεις όπως διαπιστώσαμε και στην ταινία και αν έχεις μίσος δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τίποτα .

Η αρνητικότητα και η κακία που προσφέρει κανείς στον κόσμο, τον απωθεί από την εξέλιξη του ως άτομο και ως προσωπικότητα.

Η ζωη ειναι μικρη για να μισεις

συμφωνώ

Θέλει να δείξει πως το είσαι συνέχεια νευριασμένος δεν σε αφήνει να ζήσει όπως πρεπει γιατί ποτε δεν ξέρεις τι θα γίνει

Πιστεύω και εγώ οτι δεν πρέπει να κρατάμε κακία σε κανέναν

Το να μισής κάποιον δεν σε βοηθάει ούτε ψυχολογικά ούτε σωματικά

Συμφωνώ με αυτή τη φράση ,γιατί πράγματι το μίσος είναι βάρος για κάποιον καθώς δεν μπορεί να είναι ποτέ ήρεμος και σκέφτεται συνέχεια τα ίδια

 

 

Ποια ήταν η σκηνή που σας συγκλόνισε;

1. η σκηνή που μάλωναν στο οικογενειακό τραπέζι. 2. ο βιασμός του Ντέρεκ. 3 Το τέλος.

Η στιγμή που ο Ντέρεκ σκότωσε τα άλλα δύο παιδιά

Ο θάνατος του Ντάνιελ

Η σκηνή που σκοτώθηκε ο Ντάνιελ.

Στο τραπεζι με τον πατριο

Όταν αλλαξαν το δωματιο

Όταν σκοτώθηκε ο Ντάνιελ

Όταν ο Ντέρεκ σκότωσε τον μαύρο πατώντας του το κεφάλι

Όταν ο Ντέρεκ πήγε τον αδελφό του στο σχολείο και κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μέχρι που γύρισε πίσω και είδε ότι τον είχαν σκότωσει

Σίγουρα η σκηνή του βιασμού στην φυλακή

 

 

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος "δάσκαλος" του Ντέρεκ  στην ταινία; Δηλαδή αυτός που τον βοήθησε να αλλάξει τις ρατσιστικές του αντιλήψεις. Να εξηγήσετε την επιλογή σας.

θα έλεγα το γεγονός ότι μέσα στη φυλακή κατάφερε να δει πως κ οι άσπροι μπορούσαν να κάνουν κακό που θεωρούσε ότι μόνο οι μειονότητες θα μπορούσαν να κάνουν.

Ο Μπαντυ με τον οποίο δούλευαν μαζί στην φυλακή ο οποίος τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι όλοι οι το ίδιο όπως είχε μάθει από τον πατέρα του

Ο Μπαντυ γιατί η παρέα μαζί του έκανε τον Ντέρεκ να αλλάξει γνώμη και τον βοήθησε αρκετά και όχι μόνο ο Μπαντυ αλλά και η φυλακή διότι από αυτά τα άσχημα συμβάντα που έγιναν διαπίστωσε την πραγματικότητα . Παρεπιπτόντως δεν θα έλεγα η φυλακή ότι τον βοήθησε με καλό τρόπο διότι όπως προανέφερα έγιναν άσχημα συμβάντα αλλά δυστυχώς με αυτόν το τρόπο κατάλαβε την αλήθεια αλλά κυρίως ο Μπαντυ τον βοήθησε παραπάνω

Ο "δάσκαλος" του ήταν ο Μπάντυ, ο οποίος χρησιμοποιώντας το χιούμορ του κατάφερε να τον καθοδηγήσει στον σωστό δρόμο, δηλαδή στον ειρήνη.

Ο μπαντυ γιατι του αλλαξε την γνωμη του

ο μπαντυ

Έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο φίλος που έκανα όταν βρισκόταν στην φυλακή αλλά και το συμβάν που τον έκανε να καταβάλει πως ουτε οι λευκοί είναι φιλικοί μεταξυ τους

Αυτός που δούλευε μαζί γιατί του έδειξε ότι δεν είναι όλοι οι άσπροι φίλοι του αλλά μπορούν να του κάνουν και κακο

Θεωρώ ο Μπαντυ γιατί είδε ότι αυτοί που του έκαναν κακό στην τουαλέτα ήταν οι ίδιοι του " φίλοι " αντιθετως τα άτομα που θεωρούσε αυτός κακούς τον βοήθησαν

Πιστεύω ότι ήταν η φυλακή ,αφού έμαθε πολλά και έζησε πολλά οπότε αυτό τού άλλαξε κάποιες αντιλήψεις

 

 

Η ταινία γυρίστηκε το 1998. Θεωρείτε ότι είναι ακόμη επίκαιρη; Ή έχει αλλάξει κάτι από όσα είδαμε;

νομίζω ότι είναι το ίδιο. άσχετα από το πόσο προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτή τη στάση, να την βελτιώσουμε, πάντα θα υπάρχουν άτομα που αρνούνται να το δεχτούν.

Δυστυχώς είναι ακόμα επίκαιρη

Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα και συνεχίζονται τέτοιες αντιλήψεις

Έχουν γίνει κάποια βήματα εξέλιξης, αλλά σίγουρα ο ρατσισμός είναι ακόμα ένα επίκαιρο θέμα που τυραννά τις ευάλωτες ομάδες.

Ειναι ακομη επικαιρη

ειναι επίκαιρη ακόμη, δυστυχώς

Θεωρώ πως ακόμα συμβαίνουν

Εχει αλλάξει σε έναν πολύ μικρό βαθμό

Στην σημερινή εποχή οι ρατσιστικες αντίληψης δεν έχουν αλλάξει πάρα πολλή αλλά δεν είναι και το ίδιο με τοτε

Είναι σίγουρα επίκαιρη ,αφού εξακολουθεί να υπάρχει πολύς ρατσισμός και ειδικά εναντίον έγχρωμων ανθρώπων

 

 

Γνωρίζετε άτομα που έχουν αντιλήψεις ρατσιστικές/ναζιστικές; Ποια η στάση σας απέναντί τους;

δυστυχώς ναι, έχω Κ με μπερδεύει γιατί δε ξέρω πως να συμπεριφερθω απέναντι τουσ. τους αγαπώ αλλά η στάση τους Κ οι απόψεις του με αηδιάζουν Κ με στεναχωρούν.

Ναι γνωρίζω και οπότε συζητάμε τέτοια θέματα περί ρατσισμού τους λέω την άποψη μου με την ελπίδα να αλλάξω τη δικη τους

Ναι δυστυχώς και προσπαθούμε με το να τους μιλήσουμε να αλλάξουν γνώμη αλλά δυστυχώς κάποιοι δεν καταλαβαίνουν

Ευτυχώς δεν γνωρίζω άτομα που να εκφράζουν τέτοιες αντιλήψεις.

Δεν ξερω

εξηγούμε το σωστο ,(αν και δεν ακούνε ) ειναι κλειστομυαλοι με ανασφάλειες

Ναι γνωριζω και έχω μια κάποια απόσταση

Όχι δεν γνωρίζω

Οχι

Γνωρίζω άτομα τέτοια ,προσπαθώ να τους αποδείξω ότι είναι λάθος και να τους κάνω να αλλάξουν γνώμη ,όμως είναι αδύνατο