Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Οι άθικτοι - (Intouchables)


Η ταινία που είδαμε μου άρεσε πάρα πολύ γιατί είναι τρυφερή , κωμική και ανθρώπινη! Στην λύση ενός πρόβληματος πάντα υπήρχε το κωμικό στοιχείο. Είναι σαφές το νόημα και αισιόδοξο! Το μήνυμα που θέλει να μας δώσει η ταινία κατά την γνώμή μου είναι : «Μπροστά στην αληθινή φιλία τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο»

Αλέξανδρος Πανέρας, Γ4




Η ταινία που είδαμε ήταν φανταστική. Μας δίδαξε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται κανονικά μεταξύ τους, άσχετα αν ο άλλος έχει κάποιο πρόβλημα. Έμαθα ακόμα ότι στη ζωή σου μπορείς να κάνεις ό,τι θες εσύ ακόμα κι αν υπάρχουν εμπόδια. Για παράδειγμα ο Φιλίπ στην ταινία δεν μπορούσε να περπατήσει αλλά είδε τόσα πολλά στη ζωή του! Αν έχεις θέληση , τα πετυχαίνεις όλα! Τέλος μας έδειξε και τη ζωή των μεταναστών γιατί ο Ντρις προερχόταν από οικογένεια μεταναστών. Γενικά πιστεύω ότι όποιος είδε την ταινία θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης του απέναντι στους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα.
Γιάννα Ψώμαλη, Γ6



Η ταινία «Οι άθικτοι»( ο τίτλος κατά τη γνώμη μου δεν ήταν ο καλύτερος) μας έμαθε πως δεν πρέπει  να λυπούμαστε και να δείχνουμε έλεος  σε έναν άνθρωπο επειδή έχει κάποιο πρόβλημα ή είναι ανάπηρος αλλά πρέπει να του φερόμαστε σαν να είναι ένας κανονικός άνθρωπος (που είναι δηλαδή) και όχι σαν να είναι κάτι ξένο και παράξενο. Επίσης η ταινία μας έμαθε πως δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από ένα εξώφυλλο και στη συγκεκριμένη περίπτωση το μαύρο βοηθό, του πλούσιου τετραπληγικού, του Φιλίπ, τον οποίο ο Φιλίπ κράτησε παρά τη ληστεία και το μαύρο παρελθόν που ήξερε ότι έχει ο Ντρις, γιατί ήταν ο μόνος ανάμεσα στους πρώην και μελλοντικούς βοηθούς του του φερόταν ως φίλο και όχι ως ασθενή.

Παναγιώτης Δικταπανίδης, Γ1


Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Αν καταφέρεις να δεις τη ζωή σου σαν παιχνίδι , επιβιώνεις, αν όχι, σακατεύεσαι…..(Κάπου να ανήκεις)


Μια πολύ ζωηρή και ενδιαφέρουσα συζήτηση είχαμε σήμερα το απόγευμα με τους μαθητές της Λέσχης Ανάγνωσης της Γ Γυμνασίου. Το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά «Κάπου να ανήκεις» ήταν το αντικείμενο της συζήτησης μας.
Η Ειρήνη τοποθετήθηκε πρώτη δηλώνοντας ότι θαυμάζει το συγγραφέα για τον τρόπο που έγραψε αυτό το βιβλίο. Αυτό που την εντυπωσίασε ήταν ο τρόπος που κατάφερε να μπει στην ψυχολογία ενός έφηβου κοριτσιού και να παρουσιάσει το συναισθηματικό της κόσμο. Όλη η ιστορία της άρεσε και το τέλος ήταν αυτό που ταίριαζε στην υπόθεση.

Η Δήμητρα επίσης βρήκε πολύ ωραίο το βιβλίο , την υπόθεση του, την ερωτική ιστορία ανάμεσα στα δυο παιδιά, αλλά την συγκλόνισε το τέλος. Με τη Δήμητρα συμφώνησε και η Νεφέλη που επισήμανε ότι ο νονός του Γιάννη, του κεντρικού ήρωα,  ήταν αυτός που καθόρισε τη ζωή του, ενώ με αφορμή την εγκληματική πράξη του Βαγγέλη , μας είπε ότι πολλοί κρύβονται πίσω από μια στολή ή μια κοινή ενδυμασία προκειμένου να αποκτήσουν δύναμη και να φανούν ότι είναι σημαντικοί.
Η Κατερίνα μας διάβασε συγκεκριμένα αποσπάσματα του βιβλίου που την εντυπωσίασαν, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στην κινηματογραφικά δοσμένη τελευταία σκηνή του βιβλίου. Στη Στεργιάννα άρεσε ο περιγραφικός και παραστατικός τρόπος της αφήγησης, η όλη υπόθεση του βιβλίου και ιδιαίτερα η έννοια του ανήκειν : πόσο μεγάλο ρόλο παίζει στη ζωή του εφήβου το να ανήκει κάπου, είτε αυτό είναι μια ομάδα, είτε είναι μια παρέα. Στη Βάσια άρεσε το βιβλίο και ιδιαίτερα ξεχώρισε τη σκηνή όπου ο Γιάννης παραμερίζοντας τις οπαδικές διαφορές σώζει το φίλο του στη διάρκεια ενός ματς που εξελίχθηκε άσχημα. Και η Χρυσάνθη μας είπε ότι της άρεσε, αν και η τελευταία σκηνή του βιβλίου τη στενοχώρησε.

Ο Κωνσταντίνος ξεχώρισε την ιδιαίτερη αναφορά στην ιστορία της ομάδας του ΠΑΟΚ καθώς και την παρουσίαση του, όχι ιδιαίτερα γνωστού ποδοσφαιριστή, του Ρουστού. Ο Σταμάτης αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο αφηγηματικό τρόπο, όπου στην αφήγηση παρεμβάλλονται οι συνομιλίες του Γιάννη και της Ανθής της κοπέλας του, και έτσι η ανάγνωση γίνεται πιο ελκυστική. Παράλληλα, μας δήλωσε ότι ο τρόπος που κλείνει το βιβλίο ήταν ιδιαίτερα ρεαλιστικός και δεν περίμενε να γίνει κάτι διαφορετικό. Το ίδιο ρεαλιστικό βρήκε και ο Ζαχαρίας το τέλος και όπως μας είπε, αν και δεν συμπαθεί ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο , το βιβλίο του άρεσε. Η Γκιόρντια βρήκε ψυχρό το τέλος του βιβλίου, αλλά στάθηκε και εκείνη στη σημασία του να ανήκεις κάπου , να είσαι μέλος μια ομάδας, να είσαι αποδεκτός, ενώ μας διάβασε και εκείνη ένα απόσπασμα από το βιβλίο που δείχνει την ψυχολογία του ήρωα και το ξεχώρισε.
Η Νικολέτα ξεχώρισε διάφορες σκηνές του βιβλίου: τον αγώνα στο δημοτικό που η κατάληξη του έδειχνε ότι τον ήρωα τον ενδιέφερε να παίζει για τη χαρά του αθλήματος και όχι για να ξεχωρίσει, ότι τον ενδιέφερε η ομαδικότητα , η μετάβαση του από την αγάπη για την ομάδα στην αγάπη για τη μουσική με την αλλαγή και της διακοσμησης του δωματίου του αλλά και η δύσκολη μετάβαση του στην Αθήνα και η δυσκολία αποδοχής από τους νέους συμμαθητές του. Ο Μάριος βρήκε βαρετό το βιβλίο αλλά ήταν ωραίο που ο συγγραφέας έχει συνδέσει με την αληθινή ζωή την υπόθεση, ενώ βρήκε απαραίτητο το συγκεκριμένο τέλος. Τέλος ο Παναγιώτης, αν και δεν ενθουσιάστηκε από το βιβλίο , βρήκε ενδιαφέρον ότι υπήρχαν αναφορές σε ορθές απόψεις για τη ζωή, ενώ ξεχώρισε και εκείνος τη σκηνή στον ποδοσφαιρικό αγώνα όπου ο Γιάννης σώζει το φίλο του.
Μαζί μας ήταν δυο παλιά μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης , η Κατερίνα , που μας είπε ότι έχει διαβάσει τρεις φορές το βιβλίο αυτό που την άλλαξε και την έκανε να αγαπήσει τη μουσική του Γιάννη Αγγελάκα και τις Τρύπες, και η Θάλεια που θυμόταν την απίστευτη συζήτηση που είχαμε πριν δύο χρόνια για το ίδιο βιβλίο.
Η γενικότερη συζήτηση επεκτάθηκε στο θέμα της οπαδικής συμπεριφοράς και στο αν αυτά τα φαινόμενα τα συναντάμε στην αληθινή ζωή , στην ανάγκη των νέων ανθρώπων να ανήκουν σε μια ομάδα συνομιλήκων με όποιο κόστος καθώς και στην επίδραση που έχει η τέχνη στη ζωή μας και αν τελικά γινόμαστε καλύτεροι ερχόμενοι σε επαφή με την όποια εκδοχή της: βιβλίο, ταινία, μουσική.
Τα αποσπάσματα του βιβλίου που άρεσαν στα παιδιά και μας τα διάβασαν ήταν τα ακόλουθα:
Σελ. 37 ..Φίλαθλος είναι αυτός που μπορεί να παραδεχτεί ότι η ομάδα του δεν είναι η καλύτερη του κόσμου αλλά εξακολουθεί να την αγαπάει με ατ ελαττώματα της και δεν γκρινιάζει διαρκώς γιατί δήθεν την αδικούν…
Σελ. 70 …Σε άκουγα και συνειδητοποιούσα ότι ήμουν ερωτευμένη με έναν τύπο που πάνω απ’ όλα είναι τερματοφύλακας. Και ότι αυτό δεν είχε να κάνει πια με τη μπάλα και τους αγώνες . όχι! Εσύ ένιωθες τερματοφύλακας σε κάθε στιγμή της ζωής σου, λες και η ζωή σου ήταν ένας αγώνας για να κρατήσεις ανέπαφο το τέρμα σου…
Σελ. 98 ….Θυμάσαι τα τουβλάκια που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί; Κάπως έτσι νομίζω φτιάχνουμε και τις ζωές μας. Υψώνουμε δωμάτια, σπίτια, πόλεις και κόσμους ολόκληρους, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας , κι όταν έρχεται η στιγμή που ένα τοσοδα τουβλάκι αποκολλάται, όλα καταρρέουν….
Σελ 99……Αν καταφέρεις να δεις τη ζωή σου σαν παιχνίδι , επιβιώνεις, αν όχι, σακατεύεσαι…..



Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Welcome ή "Βλέπω ανθρώπους, μα όχι ανθρωπιά"

Άλλη μια συνάντηση της Κινηματογραφικής Λέσχης πραγματοποιήθηκε χτες το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας. Η ταινία που παρακολουθήσαμε ήταν η ταινία του  Φιλίπ Λιορέ Welcome. Η ταινία, πολύ επίκαιρη και αληθινή , άγγιξε τους μαθητές μας και η συζήτηση που ακολούθησε ήταν ουσιαστική. Στόχος μας δεν ήταν να λύσουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα, αλλά να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά, να δουν την οδύσσεια των ανθρώπων αυτών που ακολουθούν τη μοίρα της ξενιτιάς, να καταλάβουμε όλοι ότι η ανθρωπιά δε γνωρίζει σύνορα, δεν μελετά το χρώμα των ανθρώπων και τη χώρα προέλευσης. Η ταινία μιλά χωρίς μελοδραματισμό για όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό και  στη χώρα και ειδικότερα στο νησί μας. Ακολουθούν οι κριτικές των παιδιών.



Η σημερινή ταινία πιστεύω πως ήταν η καλύτερη σε σχέση με όσες έχουμε δει μέχρι τώρα! Κάποιες από τις σκηνές ήταν υπερβολικά άσχημες και αυτές χαράχτηκαν μέσα μου..το παιδί ήταν ένας από τους πιο γενναίους ανθρώπους, με πείσμα και ήταν ο καλύτερος ! Μέσα από αυτήν την ταινία κατάλαβα πολλά ..Κατάλαβα το τι περνάνε κάθε μέρα αυτοί οι άνθρωποι και το πόσες δυσκολίες έχουν ..δεν ξέρουν καν αν θα έχουν μέλλον η αν θα πάνε κάπου ..περνάνε απαίσια .Πιστεύω πως το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει ο δάσκαλος το έκανε . Βοήθησε το παιδί να φτάσει εκεί που ήθελε.  Το κατάφερε αλλά δυστυχώς έχασε την ζωή του. Εκείνος μπορεί να χαρακτηριστεί άνθρωπος ,γιατί έκανε το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει! Επίσης δεν ήξερα καν το τι περνούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Στην αρχή είχα φοβηθεί κάπως, γιατί οι σκηνές ήταν πολύ τρομακτικές .Είχα αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω και με συγκίνηση πολύ η αγάπη και η θέληση που υπήρχε για αυτό το κορίτσι το οποίο είχε καταφέρει να περάσει στην Αγγλία .Τέλος, ήταν μια απίστευτη ταινία και χαράχτηκε βαθιά μέσα μου!
Δήμητρα Κώστογλου, Γ3




Η ταινία που είδαμε έχει τον ειρωνικό τίτλο <<Welcome>>,  γιατί μόνο καλωσήρθατε δεν λέει. Ο Μπιλάλ, ένας έφηβος από το Ιράκ, θα έκανε τα πάντα για την αγαπημένη του. Όταν βάλει έναν στόχο θα κάνει τα πάντα να τα καταφέρει .  Είναι λοιπόν πεισματάρης. Με μία φράση θα μπορούσα να καλυφθώ για όλα τα γεγονότα της ταινίας "Βλέπω ανθρώπους μα όχι ανθρωπιά".
Αλέξανδρος Πανέρας, Γ4






Επίκαιρη ταινία!!! Αυτο που με εντυπωσίασε ηταν η θέληση του μετανάστη να εκπληρώσει τον στόχο του αγνοώντας τα εμπόδια που ειχε στον δρομο του! Το 17 χρονο αγόρι μακριά απο την πατρίδα του και από τους δικούς του δεν έπαψε να ελπίζει , ενώ εμείς σήμερα με την πρώτη δυσκολία τα παρατάμε! Επιπλέον απο την ταινία μου μείνανε τα λόγια του Σιμον: "Το παιδι περπάτησε πολλα χιλιόμετρα και τωρα θελει να διασχίσει την θάλασσα της Μάγχης για να βρει την αγαπημένη του, ενώ εγω ούτε τον δρομο δεν πέρασα για να σε προλάβω πριν φύγεις". Τέλος, πιστεύω πως ο τίτλος (welcome) ηταν η καλύτερη ονομασία της ταινίας που θα μπορούσαν να βάλουν!
Κατερίνα Φαϊλλη, Γ6


Στην ταινία αυτή με εντυπωσίασε , πρώτα απο όλα ο τίτλος της ταινίας "welcome".  Και ο λόγος που με εντυπωσίασε ειναι πως ένας άνθρωπος μπορεί να φαίνεται,  σε εισαγωγικά, "καλός" με ασήμαντα πράγματα και πόσο κακός και άκαρδος σε αληθινά συμβάντα.  Θα ήθελα να πω πως η ταινία που είδαμε θα παίξει μεγάλο ρόλο στην πορεία της ζωής μου  .
Νεφέλη Καματερού, Γ2



Η ταινία που είδαμε ήταν πολύ λυπητερή . Όμως επειδή μιλάει για τη ζωή των μεταναστών μας έβαλε στη θέση τους. Πιστεύω ακόμα ότι όσοι την είδαν θα τη θυμούνται για πάντα και θα κοιτούν αυτούς τους ανθρώπους αλλιώς. Με αγάπη και θέληση να τους βοηθήσουν.
Γιάννα Ψώμαλη, Γ6



Η ταινία Welcome ..Καταρχάς πιστεύω ότι πρέπει να συγχαρούμε τον σκηνοθέτη Φιλίπ Λιορέ που κατάφερε να προβλέψει το μέλλον, γράφοντας ένα έργο που περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ακόμα και το δικό μας σήμερα μιας και η ταινία προβλήθηκε το 2009. Η ταινία μας μιλάει για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και καταφεύγουν σε χώρες της Ευρώπης με στόχο ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. Στην προκειμένη περίπτωση ο πρωταγωνιστής Μπιλάλ προσπαθεί να περάσει κολυμπώντας από την ακτή της Γαλλίας απέναντι στην ακτή της Αγγλίας, για να βρει την αγαπημένη του. Πράγμα που δεν το καταφέρνει αφού ξεψυχά μόλις 800 μέτρα μακριά από τις ακτές της Αγγλίας. Συγκινητικό, ε;
Βάζω στοίχημα ότι αρκετοί συμμαθητές μου πιστεύουν ότι έπρεπε να είχε διαφορετικό τέλος αλλά τι να κάνουμε…. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα . Τέλος μιας και η ταινία αυτή αφορά και το παρόν τη θεωρώ περιττή , γιατί δεν χρειάζεται οι καθηγήτριες μου να δείξουν με μια προβολή σε ένα πανί κάτι το οποίο υπάρχει έξω από το σπίτι μου και μπορώ να το διακρίνω με τα ίδια μου τα μάτια , αν απλώς ανοίξω την πόρτα και βγω έξω….

Ζαχαρίας Αυγουλλάς, Γ1




Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Ο ΚΑΛΟΣ….Ο ΚΑΚΟΣ………ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ


Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015
              Ως εργασία για το σπίτι, η καθηγήτρια των κειμένων, μας έβαλε να γράψουμε ένα κείμενο στο οποίο έπρεπε να περιγράψουμε την εικόνα ενός καλού μαθητή και ενός κακού, ανάλογα με την επιλογή μας. Μιας και το κείμενο του ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ «ο κακός μαθητής» έχει περιγράψει την εικόνα του κακού μαθητή ακόμα και του σύγχρονου, θα γράψω για έναν καλό μαθητή. Προσοχή. Δεν πρόκειται να γράψω για τους μαθητές που διαβάζουν όσο πιστεύουν ότι χρειάζεται, συμμετέχουν στα μαθήματα, γράφουν  δέκα επτά και δέκα οκτώ στα διαγωνίσματα και παίρνουν ένα ικανοποιητικό βαθμό του δέκα επτά και δέκα οκτώ….. όχι, όχι. Α περιγράψω την εικόνα ενός μαθητή που νομίζω το έχει παρακάνει λίγο…… Έτοιμοι;  Πάμε!
                  Καλός μαθητής είναι μία έννοια δύσκολη να την προσδιορίσεις κυρίως επειδή  κάθε καθηγητής έχει διαφορετικά κριτήρια. Αλλά θα   προσπαθήσω να το περιγράψω  όσο καλύτερα μπορώ. Καλός μαθητής δεν  είναι εκείνος που ξημεροβραδιάζεται πάνω από ένα   βιβλίο προσπαθώντας να μάθει ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια σε μια απλή  θεωρία  τεσσάρων πέντε γραμμών. Πιστέψτε με. Το έχω ζήσει. Ούτε ο μαθητής που αγχώνετε διαρκώς για μερικά τεστάκια σε … ας πούμε λιγότερο σημαντικά μαθήματα όπως Γερμανικά, Γαλλικά. Τέλος πάντων. Καλός μαθητής δεν είναι ούτε αυτός που διαβάζει μόνο και μόνο για να βγάλει υψηλό βαθμό, γιατί σε αυτούς τους μαθητές οι βαθμοί κάτω των δέκα εννέα θεωρούνται αποτυχία, κυρίως επειδή οι γονείς τους, τους λένε ότι πρέπει να βγάζουν υψηλούς βαθμούς για να βρουν καλή δουλειά -  λες και στην Ελλάδα αυτή την εποχή οι χαμηλοί βαθμοί είναι το μόνο σου εμπόδιο για να βρεις δουλειά.
         Μερικά περαιτέρω χαρακτηριστικά αυτών των μαθητών είναι τα εξής: Να είναι πάντα οι απουσιολόγοι της τάξης, να κάθονται πάντα στο θρανίο ευθεία στον πίνακα και δίπλα στην έδρα του καθηγητή, να κάνουν 250.000 ερωτήσεις ανά μάθημα, συνήθως δέχονται σχόλια από συμμαθητές και βαφτίζονται με παρατσούκλια όπως φυτό-σπασίκλας-ξερόλας και αποτελούν πηγή χλευασμού και δουλέματος όλης της τάξης και δύσκολα εντάσσονται σε παρέες .
              Αν είσαι τέτοιος μαθητής μπορείς να πάρεις αυτήν την τελευταία  παράγραφο και ως συμβουλή. Επίκεντρο στην κατανόηση των μαθημάτων  και όχι στην παπαγαλίστικη αποστήθισή τους, χαμήλωσε λίγο τις προοπτικές σου, γιατί στο λύκειο τα μαθήματα γίνονται ποιο δύσκολα. Αν από την άλλη σου αρέσει αυτό που κάνεις, μπράβο σου. Να είσαι περήφανος  γι’αυτό που είσαι. Αν θες πήγαινε και στην πλατεία Συντάγματος και φώναξέ το με τηλεβόα.  Αλλά οφείλω να σου πω ότι τον βαθμό σου τον καθορίζει μόνο και μόνο ο καθηγητής σου. Όσο γι’αυτήν την ανοησία που λένε «βγάλε υψηλούς βαθμούς για να βρεις καλή δουλειά». Πίστεψέ με,  όταν γίνεις είκοσι δύο χρονών και ψάχνεις δουλειά,  το λιγότερο σημαντικό που θα σκέφτεσαι  είναι «μα εγώ ήμουν μαθητής του δέκα εννέα»!


 ΑΥΓΟΥΛΛΑΣ  ΖΑΧΑΡΙΑΣ     





Κως  14/11/2015
                                            Ο ΚΑΛΟΣ….Ο ΚΑΚΟΣ………ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ
         Δεν μπορώ να θεωρήσω έναν μαθητή καλό, γιατί πλέον και ο καλός και ο κακός έχουν συγκεντρωθεί στο πρόσωπο του ενός, του κακού μαθητή.Ο «καλός» μαθητής προσπαθεί επίμονα μέρα νύχτα διαβάζοντας να αποστηθίσει  ένα σωρό πληροφορίες στο κεφάλι του. Ναι αλλά μαθαίνει;  Όχι. Απλά καταφέρνει να μιμηθεί πειστικά ένα παπαγάλο! Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν κάποιος να μάθει απ’έξω και το κόμμα γιατί όπως είχε πει και ο Einstein «Αν δεν μπορείς να εξηγήσεις κάτι με απλά λόγια τότε δεν το έχεις καταλάβει».Για όλα αυτά βέβαια δεν ευθύνεται ο ίδιος ο μαθητής, φταίει καθαρά η κοινωνία που το έχει μεταφέρει στο μυαλό του, ότι για να έχεις μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει απαραίτητα να είσαι του 19 και του 20. Ακόμα και οι καθηγητές το πιστεύουν αυτό λέγοντας «Μόνο άμα διαβάζετε θα ανταμειφθείτε» ή «Μόνο άμα φέρνετε ασκήσεις θα πάρετε υψηλούς βαθμούς» ή «Βαριέσαι να διαβάζεις, όταν έρθει η ώρα του βαθμολογίου εγώ θα βαριέμαι». Μετά πώς να μην πιστέψει κάποιος ότι με ένα βαθμό μπορεί να κατάκτηση την αποδοχή του στην κοινωνία και όχι με την μάθηση.  
                    Γι’αυτό και ο «καλός» μαθητής βυθισμένος στην αθλιότητα της σημερινής κοινωνίας  προσπαθεί να βγάλει αυτό το 20! Το οποίο είναι απλά ένας αριθμός μόνο! Τίποτα παραπάνω. Απλά αυτό! Calm down λοιπόν! Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Κανείς δεν θα σε ρωτήσει σε δέκα χρόνια πόσο έβγαλες στο διαγώνισμα του πρώτου τριμήνου στο Κ.Π.Α. της τρίτης  γυμνασίου.
           Άρα πιστεύω πως πλέον δεν υπάρχουν καλοί μαθητές, μόνο κακοί. Και αν υπάρχουν καλοί είναι ελάχιστοι μετρημένοι…….Αφού πλέον ΟΛΟΙ έχουμε παραμελήσει  την γνώση.  Την έχουμε βάλει σε μια γωνιά να κλαίει, κι’ενώ φωνάζει δεν την ακούει κανείς.


ΑΥΓΟΥΛΛΑΣ ΜΑΡΙΟΣ

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Φαρενάιτ 451, Λέσχη Ανάγνωσης Γ Γυμνασίου


Χτες το απόγευμα η Λέσχη Ανάγνωσης της Γ Γυμνασίου συναντήθηκε για να συζητήσει το βιβλίο Φάρεναιτ 451. Η συζήτηση ήταν θυελλώδης και ακούστηκαν πολλές αντικρουόμενες απόψεις.
Λίγα λόγια πρώτα για το βιβλίο.
Λος 'Αντζελες,1953. Ο αμερικανός συγγραφέας Ρέι Μπράντμπερι -των φανταστικών “Χρονικών του Άρη” και με δεκάδες δημοσιευμένα διηγήματα- νιόπαντρος και πατέρας, δεν έχει καθόλου λεφτά για να νοικιάσει ένα γραφείο που θα δούλευε με την ησυχία του. Βολτάροντας όμως έξω από τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (οι βιβλιοθήκες ήταν πάντα το δεύτερο σπίτι του κι ας μην είχε υπάρξει φοιτητής ποτέ του) ανακαλύπτει μια υπόγεια αίθουσα με γραφομηχανές, ενοικιαζόμενες προς δέκα σεντς το ημίωρο. Ενθουσιασμένος, παίρνει μια σακούλα με κέρματα κι εγκαθίσταται στην αίθουσα δακτυλογράφησης. Εννέα μέρες κι ...9,8 δολάρια αργότερα, έχει ολοκληρώσει την πρώτη εκδοχή ενός μυθιστορήματος που έμελλε να γίνει ανάρπαστο και θεωρείται κλασικό. Θέμα του, η λογοκρισία. Ήρωές του, μια χούφτα άνθρωποι που την αψηφούν. Και στον τίτλο, η θερμοκρασία στην οποία καίγεται το χαρτί. “Φαρενάιτ 451” . Πιό επίκαιρο δε γίνεται!
Το έργο ……….. εκτυλίσσεται σ' ένα κοντινό μέλλον, σε μια κοινωνία μεταλλαγμένη από την έλλειψη καλλιέργειας, την υπερκατανάλωση, τον ατομικισμό. Σ' έναν κόσμο καλωδιωμένο, της ταχύτητας και της χημείας, χωρίς μνήμη, χωρίς βάθος, όπου το να κατέχεις βιβλία συνιστά ύψιστο αδίκημα. Στην δυστοπία του Μπράντμπερι, ό,τι μεταφέρει ιδέες, ό,τι οδηγεί προς την αμφιβολία, ό,τι ακονίζει την καρδιά και το  μυαλό, διώκεται ως επικίνδυνο. Τα βιβλία ρίχνονται στην πυρά. Καθήκον των πυροσβεστών είναι ν' ανάβουν φωτιές, όχι να τις σβήνουν. Κι οι περισσότεροι άνθρωποι, σαν ρομπότ, το ΄χουν αποδεχτεί.


Οι μαθητές μας δεν διάβασαν το βιβλίο αλλά το graphic novel των εκδόσεων Μεταίχμιο. Η γενική κρίση τους ήταν ότι βρήκαν δυσνόητο το κείμενο αλλά και δύσκολο το βιβλίο. Αρχικά τοποθετήθηκε ξεχωριστά ο καθένας λέγοντα ςτη γνώμη του και ακολούθησε θυελλώδης συζήτηση.
Η Νικολέτα μας είπε ότι βρήκε δύσκολο το βιλίο και δεν της άρεσε που η Κλαρίς χάνεται τόσο γρήγορα από την υπόθεση. Η Γιάννα δεν είχε κατανοήσει πλήρως την υπόθεση μέχρι τη μέση του βιβλίου αλλά σταδιακά μπήκε στο νόημα. Βρήκε ενδιαφέρον το ότι ο συγγραφέας τοποθέτησε χρονικά την υπόθεση σε μια περίοδο που οι άνθρωποι έχουν φτάσει να μισούν το βιβλίο και ότι ο Μόνταγκ σταδιακά ξεπέρασε τους φόβους και τις ανασφάλειες του και αποφάσισε να περισώσει τα βιβλία. Το βιβλίο ήταν δύσκολο και δεν άρεσε ούτε στον Παναγιώτη , ο οποίος μας είπε ότι δεν του άρεσε το τέλος του βιβλίου και το γεγονός του θανάτου της Κλαρίς. Μαζί του συμφώνησε και ο Μάριος που όπως είπε θα ήθελε ένα άλλο τέλος. Η Ειρήνη μας είπε ότι δεν κατάλαβε αρχικά τον τίτλο του βιβλίου και γενικά δεν βρήκε ενδιαφέρον το θέμα.
Το βιβλίο άρεσε στο Σταμάτη που εντόπισε ότι τα θέματα του ήταν ένα μέλλον χωρίς γνώσεις, χωρίς αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις , χωρίς ανάπτυξη κριτικής ικανότητας. Επίσης συμπλήρωσε ότι τα γκράφικ νόβελ εστιάζουν στα κύρια σημεία ενός βιβλίου και δεν αποδίδουν το σύνολο των ιδεών . Ο Ζαχαρίας βρήκε πολύ μέτριο το βιβλίο και ήταν ο μοναδικός που έκανε παρατηρήσεις σχετικά με την εικονογράφηση του βιβλίου! Στην Κατερίνα δεν άρεσε το ότι ήταν κόμικ, αλλά βρήκε ενδιαφέρουσες τις ιδέες και το θέμα του βιβλίου. Η Δήμητρα πάλι κουράστηκε από το ότι ήταν σε μορφή κόμικ και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την ανάγνωση του. Η Βάσια μας είπε ότι της άρεσε το θέμα του βιβλίου αλλά θα ήθελε μια άλλη διαπραγμάτευση του. Η Στεργιάνα βρήκε πολύ ενδιαφέρον το θέμα και τα προβλήματα που έθιγε το βιβλίο: την αξία της γνώσης, την δύναμη των βιβλίων, τι σημαίνει πνευματικός άνθρωπος. Τέλος η Ιωάννα δήλωσε ότι βρήκε τραγικό το βιβλίο καθώς ο συγγραφέας ασχολείται με θέματα τόσο σημαντικά όπως είναι η αξία των βιβλίων, οι σχέσεις των ανθρώπων και η ανθρώπινη ευτυχία, τα βιβλία που ρίχνονταν στην πυρά..


Η συζήτηση που ακολούθησε περιστράφηκε γύρω από το θέμα της ανθρώπινης ελευθερίας που θίγεται στο βιβλίο καθώς και την αξία των βιβλίων . Έγινε αναφορά στην σημερινή εποχή της εικόνας , της απαξίωσης του διαβάσματος, της ευρείας χρήσης των τεχνολογικών επιτευγμάτων , της δημοσιοποίησης των προσωπικών δεδομένων μας με μεγάλη ευκολία. Μια πραγματικότητα που παρουσιάζεται σε ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1953 , μια δυστοπία που πολλά στοιχεία της συναντάμε ήδη σήμερα.
Το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσουμε είναι το «Κάπου να ανήκεις» , του Φίλιππου Μανδηλαρά.



Whiplash, Χωρίς μέτρο


Η σημερινή ταινία ήταν πολύ εντυπωσιακή και πιστεύω πως αφήνει πολλά πράγματα πίσω, τα οποία κάποιος πρέπει να σκεφτεί . Αρχικά, η συμπεριφορά του δασκάλου ήταν πολύ παράξενη. Ήταν ένας δάσκαλος διαφορετικός από τους άλλους και απίστευτα απαιτητικός , όμως αυτό που έκανε - αν και σε ένα μόνο μαθητή πέτυχε! Από την μια η διδασκαλία του δεν ήταν καλή ..αλλά από την άλλη ήταν απίστευτα χρήσιμη, γιατί ο μαθητής του ξεπέρασε τα όρια του και πέτυχε αυτό που ήθελε να πετύχει - ξεπέρασε τα όρια του και έγινε ένας από τους καλύτερους! Με εντυπωσίασε πολύ το πείσμα που είχε το παιδί ,γιατί αν και τον μείωνε τις περισσότερες φορές εκείνος συνέχιζε και γινόταν όλο και πιο καλύτερος. Ειδικά όταν του έλεγε πως τελείωσε στην αρχή τα παράτησε, αλλά μετά κατάλαβε πως δεν τελείωσαν όλα εδώ.. Συνέχισε το όνειρο του και ενώ στην παράσταση ο δάσκαλος του την έφερε εκείνος τα κατάφερε ...ήταν μια πολύ ωραία ταινία!

Δήμητρα Κώστογλου, Γ3




Ο τρόπος διδασκαλίας του καθηγητή μουσικής ήταν πολύ σκληρός και καταπιεστικός. Ο ίδιος δεν το καταλάβαινε , γιατί θεωρούσε πως με αυτόν τον τρόπο βοηθούσε τους μαθητές του να βελτιωθούν. Ήθελε οι μαθητές του να ξεπεράσουν τα όρια των δυνατοτήτων τους . Δυστυχώς η συμπεριφορά του προς αυτούς ήταν τόσο βίαιη και σκληρή που οδήγησε κάποιον σε αυτοκτονία.
Θεωρώ πως σήμερα δεν υπάρχουν καθηγητές παρόμοιας αντίληψης –κι να υπάρχουν είναι ελάχιστοι. Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο καθηγητή. Δεν θα άντεχα όλη αυτή την πίεση και το άγχος. Όταν έχω μάθημα είτε μάθημα μουσικής, είτε μάθημα γυμναστικής , θέλω ο καθηγητής να είναι φιλικός , να με ενθαρρύνει και να με παροτρύνει χωρίς βίαιες πράξεις και όχι να με βρίζει, να με καταπιέζει. Για να αντέξει ένα παιδί έναν τέτοιο καθηγητή πρέπει να έχει υπομονή, πίστη στον εαυτό του και ανοχή όπως αποδείχτηκε ότι είχε ο Άντριου που πέτυχε το σκοπό του και έδωσε ταυτόχρονα ένα μάθημα στον καθηγητή του.

Νικολέτα Παπαθωμά, Γ4




 Η ταινία που είδαμε αυτή την εβδομάδα με την Κινηματογραφική λέσχη του σχολείου ήταν πάλι μια ξεχωριστή ταινία που ονομαζόταν Whiplash. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας ήταν έναν αγόρι που το όνειρο του ήταν να γίνει ένας από τους καλύτερους που παίζουν ντράμς. Προσπαθούσε πάρα πολύ αλλά είχε ένα μεγάλο εμπόδιο μπροστά του , το δάσκαλο μουσικής του. Ο δάσκαλος , φαινόταν να μην καταλαβαίνει ή να μην ήθελε να καταλάβει την επιτυχία του παιδιού και με σκληρό τρόπο προσπαθούσε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Κάποια μέρα ο δάσκαλος ξέφυγε τόσο πολύ στη συμπεριφορά του που το παιδί τα παράτησε και κατήγγειλε το δάσκαλο του. Μετά από αρκετό καιρό ο νεαρός συναντά το δάσκαλο του να παίζει πιάνο σε ένα τζαζ μπαρ και εκείνος τον καλεί να παίξει μαζί του ντραμς . Ο νεαρός δέχεται αλλά μόλις βγαίνουν στη σκηνή συνειδητοποιεί ότι δεν παίζουν αυτό που ήξερε αλλά έναν άγνωστο του τραγούδι. Το παιδί προσπάθησε να το παίξει αλλά κανείς δεν τον χειροκρότησε , οπότε θύμωσε και πήγε να φύγει. Κατάλαβε όμως ότι δεν έπρεπε να φύγει γιατί όλοι θα τον κορόιδευαν .Γύρισε και άρχισε να παίζει το κομμάτι που ήξερε και έκανε και τους άλλους να συμμετέχουν. Ο νεαρός στο τέλος έκανε σόλο για να αποδείξει στο δάσκαλο ότι έχει ταλέντο και ο θυμός του δασκάλου μετατράπηκε σε περηφάνια.

Γκιουλάι Χατζημουεζίν, Γ6

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Τάζω σου άλλη να μη δω , να μην καρδιοχτυπήσω...........(Οι ερωτικοί όρκοι του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας )


Ολοκληρώνοντας τη μελέτη του αποσπάσματος από τον Ερωτόκριτο που υπάρχει στο βιβλίο της Γ Γυμνασίου, ακούσαμε με τους μαθητές τα Θλιβερά μαντάτα και τον Όρκο της Αρετούσας και στη συνέχεια τα παιδιά μετέγραψαν τους στίχους αυτούς αποδίδοντας τους σε θεατρική μορφή . Η εργασία μπορούσε να ήταν ατομική ή σε ομάδες των δύο ατόμων. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ όμορφο -μάλιστα κάποιο απόσπασμα τα παιδιά το έπαιξαν στο τμήμα υποδυόμενα τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα. Δυο από τις εργασίες αυτές ακολουθούν.


Ερ: Τα ‘μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα;
Αρ: Ομολογώ Ερωτόκριτε δεν ακούστηκε ως εδώ τίποτα νέο,
       Μα δε μπορεί άλλα βάσανα η καρδιά μου να αντέξει..
       Μήπως ο κύρης μου αρνήθηκε το γάμο μου μ εσένα;
Ερ: Να τα μονάχα αυτό που σκέφτηκε Αρετούσα.
       Όχι μονάχα αρνήθηκε την πρόταση του γάμου,
       Έδωσε και διαταγή να φύγω μακριά σου,
       Σ αυτά τα μέρη ποτέ να μην ξαναγυρίσω,
       Στα ξένα να ζω ωσότου να πεθάνω.
Αρ: Εγώ εσένα αγαπώ , μακριά σου πώς θα ζήσω;
       Γιατί το έφερε η ζωή , κι η μοίρα μας τα ορίζει
       Να ζει πάντα χωριστά ο ένας απ΄τον άλλον;
       Μα φταίει ο πατέρας μου, δεν ξέρει την αγάπη
       Και τώρα με τη δύναμη της εξουσίας , σε εξόρισε στα ξένα.
Ερ: Και πώς να σ αποχωριστώ, να φύγω μακριά σου,
       και πώς να ζήσω δίχως σου τον χωρισμό εκείνον;
       Το ξέρω πως ο κύρης σου γρήγορα θα σε παντρέψει
       ένα βασιλόπουλο όπως εσύ γυρεύει.
       Και σαν εσύ τον παντρευτείς , εμένα θα ξεχάσεις.
Αρ: Τα λόγια σου Ρωτόκριτε πλήγωσαν την καρδιά μου.
       Για πάντα εγώ θα σ αγαπώ, ποτέ δε θα σε ξεχάσω.
       Κι αν θέλω να σε αρνηθώ , δεν με αφήνει η καρδιά μου
       που από καιρούς χτυπά δυνατά και φλέγεται για σένα.
Ερ: Μια χάρη μόνο σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο:
       Την ώρα που αρραβωνιαστείς , να βαριαναστενάξεις,
       κι όταν σαν νύφη στολιστείς , σαν παντρεμένη αλλάξεις ,
       να αναδυκρυώσεις και να πεις: Ρωτόκριτε καημένε,
       τα σου ταξα λησμόνησα , τα θελες πλιο δεν είναι.
Αρ: Κι αν δεν θελήσει η μοίρα μας να σμίξουμε μια μέρα,
       Η ψυχή σου θα ρθει να με βρει χαιράμενη στον Άδη.
Ερ: Τάζω σου άλλη να μη δω , να μην καρδιοχτυπήσω
       κάλλιο χω εσέ με θάνατο παρ άλλη με ζωή μου
       για σένα εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Χριστιάννα Χανοπούλου, Γ6











Μια ανεκπλήρωτη αγάπη: Ερωτόκριτος και Αρετούσα


Ερ: Τα μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα;
Αρ: Τι έγινε Ρωτόκριτε κι είσαι βαργωμισμένος;
Ερ: Ο κύρης σου μ εξόρισε σ τση ξενιτιάς τη στράτα .
Αρ: Γι αυτό καλό μου παλικάρι είσαι συννεφιασμένος;
Ερ: Την μονάκριβη την κόρη του δεν μου τη δίνει λέει,
       μιας και δεν είμαι από τα αριστοκρατικά τα γένη.
Αρ: Τούτη η καρδιά , εσένανε μόνονε γυρεύει,
       άλλωστε ξέρουμε καλά ο πλούτος την ευτυχία δεν τη φέρνει.
Ερ: Τέσσερις μέρες μόνο μου δωσε να ετοιμαστώ
       και την τέταρτη μέρα από τη γη του να εξαφανιστώ.
Αρ: Τα λόγια σου Ρωτόκριτε φαρμάκιν εβαστούσα ,
       ωιμέ τι άκουσα η μακρυμαλλούσα;
Ερ: Και πώς να σε αποχωριστώ και πώς να σου μακρύνω,
       και πώς να ζήσω δίχως σου στον χωρισμόν εκείνο;
       Τα μαλλιά σου τα όμορφα , τα μάτια σου τα ονειρεμένα ,
       πώς θα αντέξω να τα αποχωριστώ στα ξένα;
Αρ: Διώξε αυτούς τους λογισμούς και έγνοια καμιά μην έχεις ,
       Εγώ εσένα αγαπώ και πρέπει να το πιστέψεις.
Ερ: Κατέχω το κι ο κύρης σου γρήγορα σε παντρεύγει,
       Ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, σαν είσαι γυρεύγει.
Αρ: Μα πώς μπορώ να σ αρνηθώ , αφού εσένα ολόψυχα ποθώ.
Ερ:  Μια χάρη μόνο σου ζητώ , Αφέντρα, κι εκείνη θέλω μόνο,
        και μετα κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.
Αρ: Πες μου λοιπόν η ψυχή σου τι λαχταρά, μόνο μαντάτα  μην είναι λυπηρά .
Ερ: Την ώρα που αρραβωνιαστείς , να βαριαναστενάξεις,
       κι όταν σα νύφη στολιστείς, να αναδακρυώσεις και να πεις:
     «Ρωτόκριτε καημένε, τα σου ταξα ελησμόνησα , τα θελες πλιο δεν έναι»
Αρ: Μάθε λοιπόν Ρωτόκριτε πως τούτο θα το κάμω,
       γιατί κι αν δεν μου το λεγες τι να τον κάμω αυτόν τον γάμο;
Ερ: Μα όπου κι αν πάγω κι αν βρεθώ, και τον καιρό που ζήσω,
       τάσσω σου άλλη να μη δω, μουδέ ν αναντρανίσω.
Αρ: Κι αν η μοίρα έτσι τα φέρει και δεν είμαστε μαζί ,
       είθε η ψυχή μου τον Άδη να πάει να βρει.
Ερ: Κάλλιο έχω σε με θάνατο παρά άλλη με ζωή μου
      Για σένα εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Κατερίνα Φαϊλλη -  Σταμάτη Χατζηπέτρος, Γ6








Ερ: Αρετούσα μου γλυκιά κι αγαπημένη
       Έμαθες ο κύρης σου πού με πηγαίνει;
Αρ: Όχι αγαπημένε μου, τι σου συμβαίνει;
        Πες μου τι σε πικραίνει; Τι σε μαραίνει;
Ερ: Ο βασιλιάς με εξόρισε μακριά σου
       και γω τι θα απογίνω χωρίς την ομορφιά σου;
       Θα σου βρουν γαμπρό να παντρευτείς
       κι εσύ τη γνώμη σου θα αλλάξεις και θα δεχτείς.
Αρ: Αμφιβάλλεις Ερωτόκριτε για τον έρωτα μου;
       Με τούτα τα λόγια πόνεσες την καρδιά μου.
       Εγώ αγαπημένε μου δεν πρόκειται άλλον να αγαπήσω
       Αν δεν σε ξαναδώ , δε θέλω ούτε να ζήσω.
Ερ: Και γω αγαπημένη μου, προτιμώ να πεθάνω
      παρά να δεσμευτώ με άλλη της αρετής το γάμο.
Αρ: Κι αν δεν θελήσει η μοίρα να ξανασυναντηθούμε
       μην στενοχωριέσαι , στον Άδη ξανά θα ιδωθούμε.
Ερ: Αρετούσα μου  γλυκιά,  είσαι όλη μου η ζωή
       Για σένα εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Ιωάννα Ακριτίδου, Γ1





Ερ: Τα έμαθες Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
Ο κύρης σου με εξόρισε στης  ξενιτιάς  τη στράτα.
Αρ: Το άκουσα, δεν πίστευα τέτοιο νέο ν’ ακούσω
καλύτερα ο θάνατος  παρά άλλο να ζήσω
Ερ: Τέσσερις μέρες  μονάχα μου ‘πε να περιμένω
την Πέμπτη να ξενιτευτώ, μακριά σου να μισεύω
Αρ: Όχι Ερωτόκριτε, που πας;  Που πας να με αφήσεις;
Δεν έχει αξία η ζωή μακριά μου αν θα ζήσεις
Ερ: Και πως θα σε αποχωριστώ, μακριά σου πως θα ζήσω
λύση να βρω δεν μπορώ μακριά απ’ την αγκαλιά σου
Αρ:  Μην με ρωτάς  Ερωτόκριτε, δεν βρίσκω άλλη λύση
Αν πρέπει να ξενιτευτείς, κάνε το αν αξίζει
Ερ: Δεν μου αξίζει τίποτε γλυκιά μου Αρετούσα,
ο γάμος μας μου άξιζε,  αυτόν τον προσμονούσα
Αρ: Μην με φοβάσαι Ερωτόκριτε, κοντά σου πάντα θα ‘μια
και με το νου και το κορμί δική σου πάντα θα είμαι
Ερ: Το ξέρω και ο Κύρης σου γρήγορα σε παντρεύει
ένα σωρό Ρηγόπουλα άρχισε να μαζεύει
Αρ: Μα δεν μπορώ να σε αρνηθώ, το ξέρεις υποφέρω
και με το νου και την ψυχή κανέναν δεν εθέλω
Ερ: Δεν μπορείς ν’ αντισταθείς αφού οι γονείς σου θέλουν
Αρ: Όχι Ερωτόκριτε ποτέ, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει
θα είμαι πάντα δίπλα σου, πιστή αγαπημένη
Ερ: Ένα ζητάω από εσέ, γλυκιά αγαπημένη την
ώρα που θα παντρευτείς να μη με λησμονήσεις
τ’ όνομά μου αν θα πεις και όσα μου έχεις τάξει
σημάδι της αγάπης μας εσύ θα έχεις πράξει
Αρ: Μα δεν μπορώ να παντρευτώ, ούτε ν’ αγαπώ άλλον
αυτή η καρδιά και αυτή η ψυχή δικά σου μόνο είναι
Ερ: Πριν φύγω θέλω να ορκιστώ, πως όπου και να πάω
εσένα μόνο θ’ αγαπώ, για εσένα θα τραγουδάω
Αρ: θ’ ακούσω τα τραγούδια σου και θα σε περιμένω
ολημερίς και ολονυχτίς στον αργαλειό θα υφαίνω
Ερ: Τα λόγια σου μου γλύκαναν τον πόνο της καρδιάς μου
τα θλιβερά μαντάτα μας, αλλάξανε καρδιά μου
μου ‘δωσε δύναμη η αγάπη σου, γι’ αυτήν θα προσπαθήσω
να ζήσω και κοντά σου σύντομα να γυρίσω

Κωνσταντίνος Ζιάννης, Γ1




Ερωτ:Σου είπαν,ομορφια μου,τα άσχημα μαντάτα
Ο Κύρης σου με έδιωξε απο της πλαγιάς τη στράτα 

Αρετ:Αλήθεια αγάπη μου?Και τώρα εγώ πώς θα σε βλέπω
Πώς θα μπορέσω να ζήσω χωρίς να σε χαϊδεύω 

Ερωτ:Έτσι γράφτηκε η μοίρα μας όμορφή μου Αρετούσα 

Με χίλια δύο βάσσανα σαν μία σαρανταποδαρούσα 

Έτσι κι αλλιώς ο Κύρης θα μας χωρίσει
Θα σε παντρέψει,κι απο τον πόνο μας θα μας αφανίσει
Αρετ:Μα εγώ εσένα θέλω γενναίε άνθρωπε μου 

Για εσένα εγεννήθηκε σ'αυτόν τον Κόσμο το κορμί μου 

Ερωτ:Και αν δεν μπορούμε να σφίξουμε εδώ
Θα σμίξουμε σε άλλο τόπο σε άλλη χώρα 

Σου υπόσχομαι Αρετούσα μου απο τα βάθη της καρδιάς μου 

Πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ και θα έχω την εικόνα της μούρης σου στην μέση της καρδιάς μου 

Αντίο Αρετούσα μου
Αρετ:Αντίο Ερωτόκριτε μου 

Θα σε έχω πάντα στης ψυχής μου τη δομή
Και θα σε περιμένω μέχρι να πεθάνει αυτό το κορμί.Σ'ΑΓΑΠΩ
Ντουιγκου Γιαρίμαγα, Γ1



Ερωτ:Έμαθες Αρετουσα μου, γιατί είμαι κλαμμενος ?
Ο κυρης σου με εξορισε και τώρα πάω χαμένος 

Αρετ:Αχ! Τα 'μαθα Ρωτοκριτε βαρύ κακό μας βρήκε. Του αλήστου του εγωιστή πάλι καλό του βγήκε 
Ερωτ:Τέσσερις μέρες μου 'δωκε τον τόπο μου να αφήσω κι ύστερα μου τόνισε να μην ξαναγυρίσω 
Αρετ:Κατάλαβα Ρωτόκριτε, σπαράζει η καρδιά μου. Δεν θέλω όμως χωρίς εσέ να μείνω μοναχιά μου. 
Ερωτ:Και τώρα πως του εξηγώ το πόσο σ' αγαπάω ?
Για ' σένα, Αρετούσα μου, στ' άστρα μπορώ να πάω 

Αρετ:Και ας με παντρέψει ο βασιλιάς, εγώ εσε θα θέλω 
Κανέναν άλλο για γαμπρό δεν ψάχνω για να ευρω. Και άκου με Ρωτόκριτε και κάνε μου μια χάρη, στον κύρη μου να πας να πεις ετουτα με καμάρι. Πως αγαπάς την κόρη του και έτσι δεν θα φύγεις, πως θα σκοτώσεις βασιλιά - φρουρούς και πλάι μου θα γυρεις.
Ερωτ:Σοφά τα λόγια σου γλυκιά, γι αυτό και σε λατρεύω. Κι αν δεν εσμιξουμε μαζί, στον Άδη θα κατέβω

Αγγελική Αντωνοπούλου, Γ1





Ερ.      Άκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα;
Αρ.      Τι νέα έχεις να μου πεις Ερωτόκριτε; Σε ακούω.
Ερ.      Ο πατέρας με εξορίζει από τη χώρα μου έδωσε διορία μόνο τέσσερεις μέρες για να   ετοιμαστώ και να φύγω.
Αρ.      Μα τι φαρμακερά νέα είναι αυτά που μου λες;
Ερ.      Κι όμως είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα σε αποχωριστώ και πως θα φύγω μακριά σου. Έχω μάθει ότι ο πατέρας σου γρήγορα θα σε παντρέψει με έναν νέο της κλάσης σου και ξέρω πολύ καλά πως δεν μπορείς να φέρεις αντίρρηση, ούτε να τους αλλάξεις γνώμη.
Αρ.      Ερωτόκριτε τα λόγια σου αυτά σαν μαχαίρι μου έσκισαν τα σωθικά. Ξέρεις πολύ καλά πως μόνο εσένα αγαπώ και κανέναν άλλο. Δεν μπορώ και εγώ χωρίς εσένα, η καρδιά μου σου ανήκει.
Ερ.      Όμορφη Αρετούσα μου γνωρίζω τα αισθήματά σου. Ο πατέρας σου όμως δεν μας θέλει μαζί. Και αν τελικά σε παντρέψει μα κάποιον άλλο………
Αρ.      Αυτό δεν θα γίνει ποτέ μοναδική μου αγάπη. Διώξε αυτές τις σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό σου…..
Ερ.      Μια χάρη θέλω από σένα αγιάτρευτε έρωτά μου… Την ώρα του αρραβώνα σου  να βαριαναστενάζεις . Και όταν στολιστείς σαν νύφη να κλάψεις για μένα, γιατί χάθηκαν οι υποσχέσεις σου, σαν ψυχές που ροβόλησαν στον Άδη.
Αρ.      Τι είναι αυτά που λες Ρωτόκριτε και συντρίβεις τη δύσμοιρη καρδιά μου! Μόνο εσένα αγαπώ! Και αυτό το ξέρεις πολύ καλά!
Ερ.      Σε κρατούσα στα χέρια μου σαν λαμπάδα αναμμένη…. Κι όμως έσβησες, μαζί με σένα σβήνω και εγώ… Η αγάπη μου θα σε ακολουθεί παντού όπως η σκιά σου.
Αρ.      Η αγάπη μου λεπτό με το λεπτό δεν σβήνει αλλά φουντώνει!
Ερ.      Κι όμως θα αναγκαστείς να παντρευτείς κάποιον άλλο!
Αρ.      Θα τ’αρνηθώ. 
Ερ.      Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς……. Είναι γραφτώ να μην είμαστε μαζί Αρετούσα μου.
Αρ.      Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε την μοίρα μας.
Ερ.      Εσύ σύντομα σε κάποιου άλλου την αγκαλιά θα πας και θα φωλιάσεις…… Εγώ όμως σου υπόσχομαι όσο αναπνέω να μην γυρίσω να κοιτάξω άλλη, γιατί μόνο η μορφή σου θα βασανίζει το μυαλό μου. Η ψυχή, η καρδιά και το σώμα μου θα ανήκουν μόνο σε σένα για πάντα.
Αρ.      Το ίδιο μπορώ να σου υποσχεθώ και εγώ αφέντη της καρδιάς μου, που σαν κλέφτης ήρθες και την άρπαξες και την έκανες δικιά σου! Και αν δεν το θέλει η μοίρα να μας βλέπει ζωντανούς ας μας δεχθεί ο Άδης  και τους δύο μαζί.
Μάριος  Αυγουλάς, Γ1
Χάρης Αυγουλάς , Γ1