Καλωσορίζουμε τη νέα χρονιά με τα καινούρια ποιήματα
της Ειρήνης μας. Καλή σχολική χρονιά!!
 |
| Room in Brooklyn, 1932, Museum of Fine Arts, Boston |
Κενό
Τα
αυτιά μου σφυρίζουν για να καλύψουν την εκκωφαντική ησυχία
Τα
μάτια μου πλάθουν δαίμονες και φαντάσματα για να σπάσουν το απέραντο σκοτάδι
Ένα
εγκαταλελειμμένο κτίριο είναι μυαλό μου
Ένα
πεινασμένο σπουργίτι η καρδιά μου
Έχω
ξεχάσει τη μυρωδιά της ανθρώπινης σάρκας
Έχω
ξεχάσει αγαπημένα πρόσωπα και μισητά
Το
κενό φαρδαίνει
 |
| Ladies and Gentlemen, 1975, Andy Warhol |
Το
παράπονό μου
Δεν
πιστεύω ότι θα καταλάβεις ποτέ
Τα
ποιήματα μου γιατί τα γράφω
Εξάλλου
ούτε εγώ είμαι σίγουρη
Παρόλ’
αυτά ξέρω την αίσθηση
Τον
εξαναγκασμό
Να
παράγω , να κάνω αφαίμαξη στον πόνο μου
Και
να παρουσιάζω την μετενσάρκωση των πληγών μου
Στο
κοινό ,του οποίου το μυαλό ταξιδεύει αλλού
Και
που όταν όλα πια τελειώσουν
Θα
με χαστουκίσει με ένα γκριζωπό χειροκρότημα
Το
κοινό το οποίο ξέχασε την πείνα για ευτυχία
 |
| A Universe of One, Maria Berrio, 2018 |
Χωρισμός
Μου
έδωσες δυο κοχύλια αγοραστά
Μύριζαν
ακόμα από το νάιλον διχτάκι τους
Χωρίς
καν να με κοιτάξεις
Όμως
θα έχουν σημασία μόνο όταν πετάξω το ένα στην θάλασσα
Στη
θάλασσα που μας πνίγει και τους δύο
Στη
θάλασσα που σε πήρε μακριά
