Ποιο σύμπαν κάηκε σήμερα;

Ο μονόδρομος δίπλα στο σπίτι μου

Περπατώ προς το αμάξι σέρνοντας τα βήματα μου

Έχω φροντιστήριο

Κοιτάω ψηλά

Το φεγγάρι περιτριγυρισμένο από κάτι θολό

Κάποιο φάντασμα που έχασε τον δρόμο του θα ναι

Η υγρασία κολλάει γερά στα μαλλιά μου και τα υγραίνει

Ένας βοριάς φυσάει και δακρύζουν τα μάτια μου

Το φούτερ μου νιώθει σαν υπνόσακος

Ζεστό και ευωδιαστό

Ο αέρας μυρίζει καμένο

Αναρωτιέμαι ποιο σύμπαν κάηκε σήμερα

Έφτασα το αμάξι

Αντίο κόσμε

 

 

 

Make over

Άρχιζα να αλλάζω

Δραστικά

Όχι επειδή μεγαλώνω και εξελίσσομαι

Αλλά επειδή δεν αντέχω τον εαυτό μου

Τρυπιέμαι, τραβιέμαι, χτυπιέμαι , βάφω , ράβω , ξηλώνω

Μέχρι που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου

Δεν έχω ακόμα το επιθυμητό μου αποτέλεσμα

Αλλά δεν με ενδιαφέρει

Θα συνεχίζω να αλλάζω

Μέχρι να είμαι εσύ

 

 

Φαντάσματα

Κοίτα

Δεν έχω κάνει τίποτα

Δεν έχω καταφέρει κάτι

Αλλά ξέρω πολλά

Ότι και να κάνεις είναι άσκοπο

Θα καταλήξεις ένα διάφανο φάντασμα

Ξεχασμένο από όλους

Χωρίς σκοπό , χωρίς όνειρα

Μόνο σου ψιθυρίζει εφιάλτες στον ύπνο σου

Προσκολλάται στο πόδι σου και γίνεται ασήκωτη αλυσίδα

Όσο και να τη σύρεις δεν θα κουνηθεί

Θα βουλιάξεις στο έδαφος και θα εξαφανιστείς μαζί της.

 

 

Ειρήνη Μπακρατσά