Campeones - μια ταινία αγάπης και ανθρωπιάς

 

Την περασμένη Κυριακή  3 Δεκεμβρίου , ημέρα αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία , παρακολουθήσαμε με τα παιδιά της Κινηματογραφικής Λέσχης την ταινία «Campeones”.

Υπόθεση: Ο Μάρκο θεωρεί τον εαυτό του έναν φυσιολογικό άνθρωπο και είναι βοηθός προπονητή μιας επαγγελματικής ομάδας μπάσκετ. Ένα βράδυ, και ενώ έχει πιει αρκετά για να ξεπεράσει τα προβλήματα του, τρακάρει με το αυτοκίνητο του μεθυσμένος και αναγκάζεται από το δικαστήριο να γίνει προπονητής μιας ομάδας νέων με νοητική στέρηση. Αυτό που αρχικά για τον Μάρκο ήταν μια υποχρέωση, σταδιακά γίνεται ένα μάθημα ζωής: αυτά τα παιδιά απολαμβάνουν την ζωή τους παρά τις δυσκολίες τους και φαίνεται πως καταφέρνουν να τον διδάξουν το μεγαλύτερο μάθημα ζωής: να μην τα παρατά. Τελικά τι είναι φυσιολογικό; Υπάρχει φυσιολογικό στη ζωή μας; Και πότε ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει τους φόβους του: όταν κρύβεται από αυτούς ή όταν καταφέρει να τους αντιμετωπίσει και συμφιλιωθεί μαζί τους; 

Ποιον ήρωα θα ξεχωρίζατε και γιατί; (Το Μάρκο, τη γυναίκα του, κάποιον/α από τους παίκτες της ομάδας, ...)

Την γυναίκα του διότι τον πίεσε και τον έπιασε να μην τα παρατησει

Η Collantes(?) Μου άρεσε η δυναμική της προσωπικότητα και το πως δεν αφήνει κανέναν να την εμποδίσει. Επίσης κάνει ρόδα :)

Τον Μαρκο για το πως άλλαξε οι συμπεριφορά του απέναντι στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες

Την collantes λόγω του χιούμορ της αλλά όλοι οι χαρακτήρες ήταν απίστευτη και μοναδική

Thn colliantes. Μ'άρεσε ο χαρακτήρας της... (Μου θυμίζει τον δικό μου) 🙄

Τον ψηλό παίχτη γιατι ήταν ανεξαρτητος

Τη Collantes γιατί ήταν πολύ δυναμική

Τον ξαδερφο της δικηγόρου (Βικτωρία;) διότι ενώ είχε το σύνδρομο down κατανοουσε την κατάσταση του αλλά και πολλα παραπάνω

Η μικρη που μπηκε στην ομαδα προς την μεση της ταινιας, πιστευω ηταν η μοναδικη που ειχε τοση αυτοπεποιηθεση και αγαπη για τον εαυτο της. ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ!

Ξεχώρισα την γυναίκα του Μάρκο γιατί ποτέ δεν ήταν προκατειλημμένη απέναντι σε αυτά τα παιδιά και βρισκόταν πάντα δίπλα στον Μάρκο όσες λάθος αποφάσεις και αν έκανε.

Τη γυναικα του Μάρκου

Ο Marín

Υπάρχουν πολλοί ήρωες που μου άρεσαν, όμως η αγαπημένη μου ήταν η Collantes, επειδή ήταν μια πάρα πολύ δυναμική προσωπικότητα

 

 

 

Ποιο ήταν το μήνυμα της ταινίας;

Όλοι είμαστε το ίδιο με διαφορετικό χαρακτήρα ο καθένας

Πιστεύω πως η ταινία περνάει το μήνυμα πως οι αρτιμελείς άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν πως οι άνθρωποι με αναπηρίες δεν διαφέρουν από αυτούς. Πως οι ανάπηροι δεν είναι "ανόητοι",μια χαρά έξυπνοι,ικανοί και πετυχημένοι όπως ο οποιοσδήποτε μπορεί να είναι.

Ότι ακόμα και οι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες δεν παύουν να είναι άνθρωποι

Ότι και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα και να έχουν ομαδικότητα

Ο,τι όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα αντιμετώπισης

Να αντιμετωπίζουμε τους αναπηρους σαν κανονικούς ανθρώπους

Ότι είμαστε όλοι ίσοι

Ότι όλοι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα ανεξαρτήτως νοητικου επιπέδου

το μηνυμα της ταινιας ειναι να μην ξεχωριζουμε και υποτιμουμαι τους ανθρωπους με καποια αναπηρια και να τους συγκρινουμε με υποθετικα "κανονικους" ανθρωπους, διοτι και αυτοι μπορουν να καταφερουν οσα κατεφερνουμε εμεις αλλα και πολλα περισσοτερα

Το μήνυμα της ταινίας ήταν η ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός προκατειλημμένου ατόμου και η ανάδειξη του φαινομένου ότι τα άτομα που έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες δεν σημαίνει ότι είναι κατώτερα των «φυσιολογικών» .

Να μην αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους αυτούς ως κατώτερους

Οι άνθρωποι με κάποια αναπηρία δεν πρέπει να αντιμετοπίζονται διαφορετικά από την κοινωνία

Το μήνυμα της ταινίας ήταν ότι παρόλου που μπορεί να έχουμε προβλήματα στην ζωή μας, δεν πρέπει να τα παρατάμε και να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, γιατί στο τέλος θα τα καταφέρουμε και ακόμα και εάν δεν καταφέρουμε αυτό που επιθυμούμε πρέπει να είμαστε χαρούμενοι για τον εαυτό μας και για την πρόοδο που έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι. Επίσης, δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει το τι σκέφτονται οι υπόλοιποι άνθρωποι για εμάς επειδή κανένας δεν είναι τέλειος

 

 

 

Ladybird - Ένας ύμνος στην εφηβεία

 

Την περασμένη Κυριακή με την Κινηματογραφική μας Λέσχη είδαμε την ταινία Ladybird. Η ταινία είναι μια πολύ τρυφερή εφηβική ταινία και αγγίζει τις αναζητήσεις και τις επιδιώξεις ενός νέου ανθρώπου που προσπαθεί να διαμορφώσει τη δική του ταυτότητα και να ξεχωρίσει από την οικογένειά του , χωρίς αυτό αν σημαίνει ότι θα πάψει να την αγαπάει.

Υπόθεση:  Η Κριστίν είναι 17 χρονών. Μισεί το Σακραμέντο. Θέλει να την αποκαλούν Lady Bird και θέλει να «πετάξει» μακριά, σε ένα κολέγιο της Νέας Υόρκης. Μακριά από τη μιζέρια της οικονομικής κρίσης που βιώνει η οικογένειά της, μακριά από μια μάνα που της στερεί την αγάπη, μακριά από καθετί που γεμίζει άδοξα την καθημερινότητά της.

Ποια η σχέση της Lady Bird με τη μητέρα της;

Έχουν μια σχέση αγάπης μίσους

Θεωρώ ότι η μάνα της είναι εγωίστρια, Κάρεν. Θα μπορουσε να ήταν πολυ πιο γλυκιά μαζί της παρα να της φερεται έτσι

Η σχέση της Lady Bird με την μητέρα της ήταν μια συνηθισμένη σχέση μητέρας κόρης στην εφηβεία

Η μια αγαπάει την άλλη αλλά δεν εκδηλώνονται το οποίο τις οδηγεί να τσακώνονται.

Όχι και η καλύτερη,η μητέρα της είναι πολύ απότομη και δεν σκέφτεται πως ορισμένα πράγματα που λέει και κάνει από αγάπη πονάνε την Lady Bird,πράγμα που την κάνει και εκείνη(την Lady Bird)να της μιλαει πιο έντονα.

Καθώς είχαν και οι δύο πολύ δυνατό χαρακτήρα υπήρχαν πολλές συγκρούσεις ανάμεσα τους

Η σχεση μεταξύ τους θα έλεγα ότι ήταν εχθρική αλλά μέσα σε όλα αυτό τον τσακωμό στο τέλος αποδείχτηκε ότι αγαπιούνται

μια ιδιαιτερη σχεση καθως, οπως ειπε κι ο πατερας της Ladybird, εχουν και οι δυο εντονες/δυνατες προσωπικοτητες το οποιο τις οδηγει να εχουν συχνες διαφωνιες και εντασεις πραγμα το οποιο με την σειρα του οδηγει στο να λενε πραγματα που πονανε την αλλη και μετα δεν μπορουν να τα παρουν πισω , χωρις ομως αυτο να σημαινει πως δεν αγαπανε η μια την αλλη αφου η Ladybird θελει η μητερα της να ειναι περιφανη για εκεινη οπως ειναι και ειδαμε την μητερα στο αεροδρομιο η οποια μετανιωσε και γυρισε πισω ή τοτε με το δειπνο των ευχαριστιων οταν γυρισε και της ειπε πως της ελειπε

Η σχέση της πρωταγωνιστριας θεωρώ πως είναι όπως κάθε παιδιού στην εφηβεια

Ερχόντουσαν συχνά σε αντιπαραθεσεις

Η σχέση της Lady bird με την μητέρα της είναι ασταθής, αλλά παρά τις συγκρούσεις τους το αίσθημα της αγάπης που υπάρχει μεταξύ τους είναι αμετάβλητο.

Δεν είναι καλή

Η σχέση την lady bird με τη μητέρα της όσο κακή και αν φάινεται καταβάθος κρύβει αγάπη

Περιπλοκη, οχι τοσο καλη τις περισσοτερες φορες

αρκετα περιπλοκη θα ελεγα. η μητερα τησ δεν την υποστηριζει και η κορη τησ ειναι πολλη φιλοδοξη, γεγονοσ που τισ οδηγει σε καυγαδεσ.

Ανταγωνιστικη

δυσκολη αλλα αγαπημενη

Θεωρω οτι στη σχεση τους το μισος υπερνικουσε την αγαπη μεταξυ τους ωστοσο στο τελος αυτο αλλαξε

Αισθάνομαι ότι είναι μια πολύ καλή αναπαράσταση μιας περίπλοκης σχέσης μεταξύ κορών και μητέρων. Δεν είναι ό,τι πιο όμορφο, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησής τους θα ξεκινούσε ως λογομαχία, αλλά πάντα έβρισκαν έναν τρόπο να το αλλάξουν, παρόλο που αποφεύγοντας τη διαμάχη κάνοντας πράγματα που αγαπούν να κάνουν μαζί, εξακολουθεί να είναι ένας καλός τρόπος σύνδεσης για να δείξουν ότι εξακολουθούν να αγαπούν το καθένα άλλο και νοιάζονται ο ένας για τον άλλον.

Είναι μία σχέση αγάπης, όπως και αν ορίζεται αυτή μεταξύ των δύο ηρωίδων.

Η σχεση της lady bird με την μητερα της δεν ειναι και η καλυτερη, διοτι η μητερα της lady bird ειναι πολυ αποτομη προς την ιδια. Καταβαθος νοιαζεται για την κορη της, διοτι στο τελος της ταινιας στην ωρα που η lady bird ειχε φυγει ξεσπασε.

 

 

Πώς κρίνετε τη στάση της απέναντι στην κολλητή της φίλη (από την ώρα που εντάχθηκε στην άλλη παρέα;

Δεν ήταν σωστή εφόσον την άφησε για μια παρέα που δεν είχε μέλλον και το ήξερε

Άλλαξε αλλά μετά κατάλαβε το λάθος της

Η στάση της δεν ήταν καλή, ενώ η φίλη της της είχε σταθεί στα πάντα εκείνη αποφάσισε να την αφήσει μόνο και μόνο για να έρθει πιο κοντά με ένα αγόρι

Ήταν λάθος, δεν έπρεπε να την αφήσει για την άλλη της παρεα.

Πιστεύω πως δεν ήταν και η πιο σωστή. Από την μία κατανοώ πως ήθελε να έχει μια πιο κοντινή σχέση με τον Κάιλ,μέσω και της άλλης κοπέλας,αλλά γνώριζε πως δεν ήταν και η καλύτερη παρέα και πάλι συνέχισε να πηγαίνει μαζί τους. Δεν μπορώ να πω πως την αγνοούσε ακριβώς,απλά ήταν ξαφνικά απόμακρη και αυτό έκανε την Σέλι να νιώθει άσχημα.

Η lady bird προσποιούταν κάτι που δεν ήταν μόνο και μόνο για να ενταχθεί σε μια διαφορετική παρέα ενώ η ίδια είχε παρατήσει την καλύτερη της φίλη γεγονός που θεωρώ απαράδεκτο καθώς προτίμησε μια ψεύτικη παρέα και ο ι την αληθινή της φίλη

Δεν ήταν σωστό να παρατήσει την κολλητή της . Μπορεί να βρει καινούριους φίλους αλλά δεν παρατάς και τους παλιούς

δεν ξερω αν υπαρχει μια λεξη για να την χαρακτηρισω την συγκεκριμενη ταση, αλλα σιγουρα δεν ηταν 'σωστη' καθως αρχισε να μην της μιλαει ξαφνικα και μετα να παραξενευεται η ιδια οταν δεν της απαντουσε η φιλη οταν της μιλουσε αλλα η φιλια μεταξυ τους φαινεται πως ηταν σημαντικη και με ουσια καθως τα ξαναβρηκαν χωρις να νιωθει καμια αβολα

Λανθασμένη

Απαράδεκτη

Πιστεύω πως είναι δικαιολογημένη διότι σε αυτή την ηλικία το άτομο πειραματίζεται και έχει ανάγκη από διαφορετικές εμπειρίες και στην προκειμένη περίπτωση την συναναστροφή με καινούργια άτομα. Όμως οι καινούργιες αυτές γνωριμίες ενδέχεται να φανούν μη συμβατές με τον χαρακτήρα του ατόμου όπως έγινε και με την πρωταγωνίστρια που ύστερα συνειδητοποίησε την αξία της κολλητής της και την εκτίμησε πραγματικά, με αποτέλεσμα να γυρίσει πίσω σε αυτήν.

Οχι πολύ καλή

Συμπεριφέρθηκε με πολύ άσχημο τρόπο στην φίλη της καθώς την «παράτησε» για άλλη παρέα αλλά σε αυτή την ηλικία πιστεύω ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι λογικές.

Την παραμελουσε λιγο εως πολυ

προσωπικα θεωρω οτι η σταση τησ δεν ηταν σωστη, καθως απλα την παρατησε οταν βρηκε αλλη παρεα.

Εγωιστική

σωστη

Ηταν πολυ λαθος αφου η πρωτη κοπελα της ειχε συμπαρασταθει σε ολες τις δυσκολες στιγμες και ηταν παντα εκει για εκεινη

Πολύ λάθο. Είχα ακόμη και μπερδευτεί πόσο γρήγορα την άφησε, αλλά καθώς προχωρούσε η ταινία κατάλαβα γιατί το έκανε, αλλά και πάλι δεν το δικαιολογεί. Δεν νομίζω ότι το έκανε επειδή βαρέθηκε τη φίλη της, διασκεδάζουν πολύ μεταξύ τους για να βαριούνται ή να είναι απόμακροι, τα προσωπικά προβλήματα και οι ανασφάλειες της Lady birds μπήκαν στο δρόμο της ειδικά με τη σχέση και τους χωρισμούς. Ανεξάρτητα από το πόσο καλή σχέση είναι, δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείψεις τους φίλους σου, και εκείνη το συνειδητοποίησε, παρόλο που χρειάστηκε λίγος χρόνος, αλλά είναι καλύτερο να προσπαθήσεις και να αποτύχεις παρά να τα παρατήσεις αμέσως για κάποιον που την έκανε τόσο χαρούμενη και άνετη.

Δεν θεωρώ πως ήταν σωστή, καθώς την "ξεχασε" μέχρι να αντιληφθεί ότι η φίλη της ουσιαστικά την απέφευγε. Δεν νομίζω πως στόχος της Ladybird ήταν να πληγώσει την φίλη της, όμως φέρθηκε εγωιστικά εις βάρος της φιλίας τους. Έβαλε δηλαδή την επιθυμία της να ανήκει σε μια συγκεκριμένη παρέα (που ούτε η ίδια ουσιαστικά συμπαθούσε) πάνω από την σχέση της με την κολλητή της.

Η σταση της απεναντι στην κολλητη της φιλη δεν θεωρειται σωστη, διοτι την παρατησε για μια αλλη παρεα. Η ιδια ειχε αλλαξει τελειως, σαν να ηταν αλλος ανθρωπος για να ταιριαξει σε αυτη την παρεα και του τυπα που της αρεσε (δεν θυμαμαι ονομα, ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!). Μονο οταν καταλαβε οτι η καινουργια της παρεα δεν ηταν αυτο που εψαχνε, επεστρεψε στην κολλητη της φιλη, κατι το οποιο ηταν πολυ λαθος απο το μερος της.

Ταυτίζεστε με τις αναζητήσεις της Lady Bird ή όχι και γιατί;

Ναι γιατί θέλω να ξεκινήσω μια νεα αρχή μακριά από αυτήν την πόλη

Στο θέμα της φιλιά και λίγο των σχέσεων τις ναι, οχι όμως με την οικογένεια

Όχι καθόλου

Προσωπικά ταυτίζομαι με την πρωταγωνίστρια γιατί καταλαβαινω οτι θελει να ξεφυγει από το περιβάλλον της και να ζήσει μόνη της.

Όχι. Η οπτική της και η ιδεολογία της για τον έρωτα και την αγάπη και το σεξ είναι εντελώς μα εντελώς διαφορετική από την δική μου. Μπορώ κάπως να ταυτιστώ με την ανάγκη της να αρέσει στην μητέρα της, αλλά πέρα από αυτό δεν μπορώ να πω πως καταλαβαίνω και πολύ την λογική της.

Ταυτίζομαι αρκετα και σαν έφηβη και σαν κόρη καθώς σε πολλες σκηνές μέσα στην ταινία κυρίως στις συγκρούσεις που είχε με τη μητέρα της μου θύμισε εμένα

Ναι διότι είμαστε σε μια ηλικία που δεν ξέρουμε ακόμα τι θέλουμε και αρχίζουμε να ψάχνουμε τα ενδιαφέροντα μας και να "πειραματιζόμαστε"

Αν και δεν μπορω να πω οτι ταυτιζομαι σε ολες τις αναζητησεις τις, ως εφηβος ταυτιζομαι, μαλλον ταυτιστηκα σε ορισμενα σημεια, κυριως αυτα που αφορουσαν τις σχεσεις με την οικογενεια της επειδη μεταξυ γονεων-παιδιων γενικα υπαρχουν διαφωνιες και εντασεις αλλα σε αυτη την ηλικια ειναι πιο εντονες καθως τα παιδια - κι εγω δηλαδη - καλλιεργουμε δικες μας αποψεις και γνωμες, αναπτυσσουμε την προσωπικοτητα μας και ψαχνουμε τον εαυτο μας, και την θεληση της να φυγει απο το μερος που ζει επειδη οσο και να λενε οι αλλοι πως ειναι το μερος που γεννηθηκαμε και δεν θα μας λειψει κι ολα αυτα, το μερος δεν θα μου λειψει καθολου - δεν εχω σκοπο το ποδι μου να πατησω ξανα εδω με το που φυγω - αλλα οι αναμνησεις αν και παλι οχι ολες καθως υπαρχουν αρκετες δυσσαρεστες και το μερος δεν βοηθαει καθολου οσος χρονος και να περασει - να φυγει απο μερος και να κρατησει τις καλες της αναμνησεις

Ναι γιατί όταν βρισκόμαστε στην εφηβεία ολοι νιώθουμε καταπιεσμενοι γιατί οι γονείς μας δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε αυτό που θέλουμε ανεξαρτήτως ότι αυτοί το κάνουν για το καλό μας

Οχι διότι έχω βρει αυτά που ψάχνω

Ναι ταυτίζομαι, είναι μια ταινία που δείχνει τις ανησυχίες και ανασφάλειες των εφήβων και είναι αρκετά ρεαλιστική στο ποιες είναι αυτές και πως τις αντιμετωπίζει ένας έφηβος.

Δεν

Όχι διότι οι σχέσεις μου με την οικογένειας μου είναι πολύ καλές και είναι πάντα δίπλα μου όπως είμαι και εγώ στους φίλους μου

Ετσι και ετσι

ωσ ενα σημειο πιστευω πωσ ναι, μπορω να ταυτιστω γιατι εχω και εγω τισ φιλοδοξιεσ ξκαι θελω να φυγω απο αυτο το νησι.

Οχι γιατι εχω καλες σχεσεις με τους γονεις μου

σε μερικες σκηνες

Σιγουρα μεχρι ενα βαθμο αλλα κυριως επειδη βρισκομαι και γω στην περιοδο της εφηβειας

Ανάμικτα συναισθήματα ειλικρινά, αλλά μπορώ να την καταλάβω, καθώς είναι απλώς μια έφηβη που προσπαθεί να καταλάβει τον εαυτό της. Σίγουρα ήταν κακή με τη μαμά της, αλλά είναι απλώς μια αντανάκλαση της μαμάς μιας και έλεγε επίσης περίεργα σχόλια για την κόρη της και ο μπαμπάς της Lady birds είπε επίσης ότι και οι δύο έχουν πολύ δυνατές προσωπικότητες.

Αν και οι χαρακτηρες μας είναι εντελώς διαφορετικοί, δεν νομίζω ότι οι επιθυμίες μου διαφέρουν πολύ από της Ladybird. Στη βάση των πραγμάτων, προσπαθεί να βρει ποια είναι και πώς να κατευθύνεται σε σχέση με τον κόσμο γύρω της, κάτι με το οποίο ταυτίζομαι.

Δεν ταυτιζομαι τοσο με τις αναζητησεις της lady bird. Απο την μια ναι, θα ηθελα και εγω καποια στιγμη να μετακομισω σε ενα αλλο μερος αλλα απο την αλλη, οσον αφορα την αναζητηση της για να μπει σε μια παρεα μονο και μονο για να ειναι με ενα αγορι, αυτο το θεωρω λιγο υπερβολικο, ειδικα απο την στιγμη που δεν νοιαζοταν καθολου για εκεινη.

 

Θάνατος το ξημέρωμα: θανατική ποινή (Έκθεση Γ Λυκείου)

 

Το θέμα της θανατικής ποινής μας απασχόλησε με το Γ3 και η μελέτη της βασίστηκε στη λογοτεχνία αλλά και σε βίντεο. Αρχικά, το πρώτο δίωρο, μελετήσαμε με τους μαθητές τη μια από τις δύο ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου «Θάνατος το ξημέρωμα» , την ιστορία «Ο θάνατος του Ναπολέοντα Φίνλευ». Η υπόθεση του βιβλίου είναι συγκινητική και τραγική συγχρόνως αφού οι άθλιες συνθήκες της ζωής του νεαρού αγοριού  καθόρισαν τη μοίρα του. Ο Ναπολέων που ζει στο Μπρόνξ και εγκαταλείπει το σχολείο του, φεύγει στη Φλόριντα να βρει την τύχη του και καταλήγει στην προσπάθεια του να κλέψει ένα αυτοκίνητο να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Η δίκη του θα είναι σύντομη και θα τον οδηγήσει στην ηλεκτρική καρέκλα. Το κείμενο δόθηκε σε φωτοτυπία στα παιδιά και αφού τη διαβάσαμε μέσα στην τάξη, καταγράψαμε στον πίνακα τα στοιχεία που αφορούσαν τη ζωή και την προσωπικότητα του ήρωα δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο κοινωνικό και πολιτιστικό του υπόβαθρο . Στη συνέχεια αναφερθήκαμε στην καταδίκη του σε θάνατο και τα παιδιά διατύπωσαν τις απόψεις τους για το θέμα της θανατικής ποινής γενικά.

 Στο επόμενο δίωρο είδαμε το βίντεο της Διεθνούς Αμνηστίας για τη θανατική Ποινή και αφού δόθηκε στα παιδιά εργασία χρησιμοποίησαν τα κινητά τους για να καταγράψουν την άποψή τους. Το θέμα της εργασίας ήταν τι θα έκαναν αν ήταν ένορκοι στη δίκη του Ναπολέοντα (Ναπ μέσα στην ιστορία). Θα αποφάσιζαν τη θανάτωση του ή όχι; Στα κείμενα τους έπρεπε να αξιοποιήσουν τα στοιχεία που γνωρίζαμε από την ιστορία του αλλά και την επιχειρηματολογία (Υπέρ και Κατά) για τη θανατική καταδίκη. Τέλος και μετά την αποστολή των εεργασίων παρακολουθήσαμε το βίντεο του Infowar για την εξέλιξη της θανατικής ποινής.  Ακολουθούν οι απόψεις τους .

 

 Όχι δεν θα αποφάσισα να εκτελεστεί, γιατί αρχικά είναι ανήλικος οπότε την ευθύνη των πράξεών του πρέπει να πάρουν οι γονείς  του  ,αφού βλέποντας το παρελθόν  του όπως και τη σχέση  του με την οικογένειά του, σίγουρα θα βλέπαμε πως η πηγή όλων των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στο μέλλον ήταν αυτή. Επίσης δε φταίει εκείνος που το θύμα πέθανε ,διότι το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν στην κατοχή του θύματος οπότε η δολοφονία δεν ήταν προμελετημένη αλλά  ατύχημα, εκτός από αυτό οι η δικη χρειάζεται να επαναληφθεί κατά τη γνώμη μου, διότι η απόφαση που πάρθηκε δεν ήταν αντικειμενική λόγω της καταγωγής (του ότι ήταν έγχρωμος, μαύρος)Α ν ο κατηγορούμενος που βρισκόταν κατά τις ίδιες συνθήκες ήταν λευκός τα αποτελέσματα θα ήταν πιο ευνοϊκά για αυτόν, αρα ο Ναπ βιώνει αδικία . Επίσης το θύμα και η οικογένειά του προέρχονται από τα εύπορα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας( πλούσιοι) ,  ενώ ο Ναπ (από τα κατώτερα) ένα ακόμα ένα γεγονός που συντέλεσε στην τελική απόφαση (θανατική ποινή).

Παρότι δεν συμφωνώ με την απόφαση του δικαστηρίου ,το παράπτωμα που έκανε συνεχίζει να είναι υπαρκτό ,και με ένα συγνώμη που θα έλεγε η ζωή του ανθρώπου που χάθηκε δεν θα ξαναγύριζε ποτέ πίσω. Οπότε νομίζω πως έπρεπε να δοθεί στον Ναπ διαφορετική τιμωρία από την αφαίρεση της ζωής του, (γιατι ως άνθρωποι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αφαιρούμε ανθρώπινες ζωές και να βασανίζουμε οποιονδήποτε, αν κάνουμε κάτι τέτοιο παραβιάζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα του καθενός) οπότε η τιμωρία που Θα πρότεινα για τον Ναπ είναι να δοθεί ένα χρηματικό ποσό ,και αν αυτό δεν είναι εφικτό να γίνει φυλάκιση τριών χρόνων και υποχρεωτική εθελοντική εργασία για όλο αυτό το χρονικό διάστημα πού θα ήταν κρατούμενος.

 

 

 

Αν ήμουν ενορκος στην εκτέλεση του Ναπολέοντα θα αρνιομουν την εκτέλεση του . Ο Ναπολέων όταν έπραξε το αδίκημα ήταν ακόμα ανήλικος, που σημαίνει ότι δεν είχε αντίληψη του τι έκανε . Ακόμα και αν ήταν ενήλικος, η θανατική ποινή είναι λάθος από πολλές απόψεις. Κατά κύριον λόγο, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου αφαιρέσει τη ζωή. Επίσης, με την θανατική ποινή δεν θα καταλάβει ποτε το λάθος του ενώ με ισόβια φυλάκιση του δίνεται μια ευκαιρία να αντιληφθεί τα λάθη του και να βελτιωθεί ως άνθρωπος. Ωστόσο, ο Ναπολεον ήταν ένα παιδί χωρίς πολλές δυνατότητες :  Προερχόταν από δυσλειτουργικη οικογένεια , η μητέρα του τον έδιωξε από το σπίτι, το σχολείο αδιαφορησε για εκείνον, οι παρέες του κακές επιρροές, αυτό θα έπρεπε να ήταν από μόνο του ένα κίνημα στο να προσπαθήσει ο κόσμος να του δώσει την ευκαιρία να γίνει καλύτερος, που τόσο καιρό δεν του την είχε δώσει κανένας. Επομένως, αντί να αδιαφορησει και το ίδιο το κράτος για εκείνον σαν να είναι ένα τίποτα, μπορεί να τον βοηθήσει. Έτσι κι αλλιώς, φαίνεται ότι ήταν ένα παιδί πρόθυμο να φτιάξει το μέλλον του εφόσον έφυγε μόνος του σε άλλη πολιτεία για να βγάλει χρήματα . Επίσης, το έγκλημα του δεν ήταν δολοφονία πρώτου βαθμού, καθώς ο Ναπολέοντα έδρασε αυθόρμητα, πολύ πιθανό πάνω στο φόβο του. Άρα, όχι μόνο καταδικαζουμε σε θάνατο έναν άνθρωπο, αλλά ένα αβοήθητο παιδί που είχε ανάγκη την βοήθεια κάποιου. Η θανατική ποινή είναι μια απάνθρωπη πράξη που δεν αρμόζει σε κανέναν άνθρωπο, ασχέτως με το τι εχει συμβεί. Η θανατική ποινή δεν θα δώσει λύτρωση, αντιθέτως το αιώνιο βασανιστήριο της φυλάκισης μπορεί να γίνει χειρότερο από το να αφαιρεθεί η ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου. Κατά τη γνώμη μου, η αφαίρεση της ελευθερίας κάποιου και η συνειδητοποιηση ότι είναι κοντά στην ελευθερία αλλά δεν έχει το δικαίωμα να την λάβει, είναι πολύ χειρότερο 

 

 

 

Θεωρώ ότι ο Ναπ δεν πρέπει να εκτελεστεί αφού τα στοιχεία που μας δόθηκαν αν και είναι κατά του ,δεν παύουν να τον κάνουν άνθρωπο και συγκεκριμένα ένα παιδί.  Ένα παιδί που θόλωσε και έδρασε έτσι γιατί εκείνη την στιγμή δεν ήταν ένας ψυχρός δολοφόνος αλλά ένα φοβισμένο μαύρο παιδί , το οποίο φοβήθηκε για τη ζωή του . Πρέπει να πάρουμε όλα τα στοιχεία και να τα ξαναμελετησουμε την υπόθεση με καθαρό μυαλό χωρίς να υπάρχει φυλετικη διάκριση.  Ο κατηγορούμενος αρχικά όταν το διεπραξε το έγκλημα ήταν ένα παιδί και δεν όπλοφορουσε, αλλά την ώρα που ο δικαστικός υπάλληλος έβγαλε το όπλο του, ο Ναπ αντέδρασε όπως όλοι . Προσπάθησε να προφυλάξει τον εαυτό του όπως θα έκανε ο  οποιοσδήποτε είτε λευκός είτε μαύρος είτε πλούσιος είτε φτωχός γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι με ένστικτο επιβίωσης .  Δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω αλλά ούτε και να τον κατηγορήσω.  Ο θάνατος είναι σκληρή απόφαση για ενα παιδι το οποίο δεν έχει νιώσει ποτέ αγάπη ,έχει μεγαλώσει σε ένα δυσλειτουργικο οικογενειακό περιβάλλον και ποτέ του δεν υπήρχε μια σωστή πατρική φιγούρα. Θα βασιστώ στο ότι είναι ένα παιδί και πρέπει να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία . Επίσης ήδη νιώθει εξάντληση και κούραση και η χειρότερη τιμωρία που έχει έρθει αντιμέτωπος  είναι ότι ενώ του φορτώνουμε ένα φόνο αυτό το παιδί το κουβαλάει και θα το κουβαλάει στο μυαλό του και στη ψυχή του και με αυτό θα πορεύεται στο υπόλοιπο της ζωής του . Πως θα μπορέσετε να συνεχίσετε να ζείτε ενώ ξέρετε ότι μπορεί στη θέση αυτού του παιδιού να είναι το δικό σας παιδί, τότε πως θα νιώθατε; Νιώθω ντροπή για όσους έχετε παιδιά και δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση αυτής της μάνας που θα αναγκαστεί να δει το παιδί της στο χώμα και χωρίς να έχει δικαιωθεί γιατί μέσα της ξέρει ότι ο γιος της είναι αθώος.  Εγώ είμαι κατά. Δεν δέχομαι να πάρω στα χέρια μου μια αδικοχαμένη ψυχή. 

 

Κατά την άποψη μου εφόσον είμαι ένορκος και λαμβάνουν υπόψη την γνώμη μου δεν θα καταδίκαζα τον Ναπολέοντας σε θάνατο. Πρώτο και βασικό ο Ναπολέοντας ήταν ανήλικος. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει την ζωή ενός παιδιού επειδή αυτό το παιδί θα έχει όλα τα χρόνια μπροστά του για να επανορθώσει για το έγκλημα που διέπραξε. Όχι μόνο αυτό αλλά οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από τα δικαιώματα τους και το βασικότερο από αυτά είναι το δικαίωμα της ζωής κάτι πολύ ιερό κάτι που δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να καταπατείται. Ο Ναπολέοντας σύμφωνα με την δίκη πάτησε τη σκανδάλη εν βρασμω χωρίς να είχε πρόθεση να σκοτώσει το θύμα. Ήταν ουσιαστικά άμυνα και όχι δολοφονία πρώτου βαθμού. Ούτε το θύμα έπρεπε να βγάλει το όπλο του για να λύσει τον τσακωμό. Τα όπλα δεν πρέπει να δίνονται στους απλούς πολίτες. Ο Ναπολέοντας το μόνο που ήθελε ήταν να δραπετεύσει από την ζωή την οποία ζούσε. Μόρφωση δεν κατείχε και τον έδιωξαν από την οικογένεια του. Το όνειρο και ταλέντο του αυτό που ήθελε να επιδιώξει ήταν το μπάσκετ αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο επειδή η κοινωνία δεν ευνοεί την θέση των μαύρων. Συνοψίζοντας χρόνια οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα δολώματα μας και ουσιαστικά η θανατική ποινή θα σήμαινε ότι ο κόπος και ο αγώνας τους πάει στράφι στο θέμα του δικαιώματος μας να ζούμε. Ο Ναπολέοντας πιστεύω πως έχει μπροστά του περιθώριο να επανορθώσει για το έγκλημα του, είναι ανήλικος σε κανέναν δεν αξίζει αυτό.

 

Εγω ως ενορκος, ειμαι πολυ ξεκαθαρα κατα της ποινης που δεχτηκε ο Ναπ.  Αρχικα, το εγκλημα για το οποιο ηταν ενοχος, ηταν ο φονος ενος πολιτη υψηλοτερης κοινωνικης ταξης, και ερμηνευτηκε πως ηταν δολοφονια πρωτου βαθμου, δηλαδη εκ προθεσεως. Στο δικαστηριο εγινε κατα την γνωμη μου ρατσιστικη η παρουσιαση του, καθως αναφερθηκε η πολη απο οπου καταγοταν, η κατασταση της οικογενειας του και εν τελει συγκριθηκε με τον <<τελειο>> οπως μας τον παρουσιαζει και το δικαστηριο, πολιτη. Παραβλεποντας οτι ηταν ανηλικος, δεχτηκε μια ποινη που οχι μονο καταπατει το δικαιωμα που εχει ως ανθρωπος, αλλα με αυτο τον τροπο η <<δικαιοσυνη>> χανει το νοημα της, αφου η πραξη ειναι η ιδια, με διαφορετικη προθεση. Ενας φονος δεν μπορει να ειναι ποτε νομιμος και οσο σοβαρο και να ειναι το εγκλημα του ενοχου,το βρισκω ανουσιο και απανθρωπο να καταδικαστει ενα ανηλικο παιδι 17 ετων σε θανατο, απλα και μονο επειδη εκανε μια πολυ λαθος επιλογη στα πρωτα χρονια της ζωης του, την χανει πριν καλα καλα προλαβει να ξεκινησει. Γιαυτο θεωρω πως δεν πρεπει να πεθανει.

 

Πιστεύω πως δεν πρέπει να εκτελεστεί διότι ήταν μια πράξη που δεν την είχε υπολογίσει πιο πριν,  αλλά έφτασε εκεί προκειμένου να σώσει την ζωή του διότι απειλήθηκε – γι αυτό αναγκάστηκε να τον σκοτώσει. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν σκέφτεσαι τίποτα εκείνη την στιγμή και απλά σκοτώνεις "άθελά σου". Επιπλέον εκτός από αυτο δεν αξίζει να πεθάνει ένα παιδί ανήλικο για μια πράξη που έκανε , ενώ βίωνε τρομερά πράγματα σε εκείνη την φάση της ζωής του.Ένα παιδί παραμένει παιδί και όταν απουσιάζει η φροντίδα και η αγάπη από την οικογένεια προφανώς κάνει μεγάλα λάθη. Οταν πρόκειται για ένα άτομο με ευαίσθητο περιεχόμενο ζωής πρέπει να έχουμε κατά νου πως είναι δικαιολογημένος μέχρι ένα σημείο, άρα συμπερασματικά δεν του αξίζει ο θάνατος αλλά μια απλή τιμωρία για την κλοπή του αμαξιού.

 

Άσχετα από το πώς παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, ο Ναπολέοντας σκότωσε έναν άνθρωπο και για αυτό πρέπει να τιμωρηθεί. Η θανατική ποινή, κατά την γνώμη μου, είναι υπερβολική για την συγκεκριμένη περίπτωση αφού είναι δυσανάλογη του εγκλήματος του. Μπορεί να σκότωσε έναν άνθρωπο αλλά αν λάβει αυτός την θανατική καταδίκη τότε πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τους κατά συρροή δολοφόνους και όσους έχουν βασανίσει τα θύματα τους πριν τα σκοτώσουν; Τέλος πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι είναι ένας αμόρφωτος 17χρονος και το ιστορικό της οικογένειας του (όπως και του θύματος ) αφού δεν αποτελούν δικαιολογία για να σκοτώσει ούτε πρόκειται να απαλύνουν τον πόνο των συγγενικών προσώπων και φίλων του θύματος ούτε εμείς είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα για να του δώσουμε χάρη. Αυτά δεν μπορούν να επαναφέρουν το θύμα στη ζωή και για αυτό πρέπει να φυλακιστεί σε ισόβια χωρίς την δυνατότητα να αποφυλακιστεί πρόωρα.

 

 

Αν ήμουν ένορκος στη δική του Ναπολέοντα θα ψήφιζα να μην εκτελεστεί για διάφορους λόγους. Αρχικά ο Ναπολέοντας δεν διέπραξε φόνο εκ προμελέτης. Ο Ναπολέοντας δεν σχεδίαζε πότε να σκοτώσει τον οδηγό του αμαξιού. Επίσης ο Ναπολέοντας ήταν ένα παιδί ακόμα και εκτός από αυτό κατά τη γνώμη μου η θανατική ποινή δεν θα έπρεπε να εφαρμοζόταν. Με τη θανατική ποινή οι ίδιοι οι δικαστές γίνονται ίδιοι με τους κατηγορουμένους και δολοφόνοι. Επίσης μπορεί να γίνει κάποιο λάθος, σκόπιμο ή μη, κατά την απόφαση της θανατικής ποινής και αντί να πεθάνει ο πραγματικός ένοχος να πεθάνει ένας αθώος. Αντί για θανατική ποινή οι ένορκοι θα μπορούσαν να τον βάλουν σε ένα αναμορφωτήριο αφού ήταν ακόμα παιδί και όταν ενηλικιωθεί ισόβια με καταναγκαστική εργασία. Κατά τη γνώμη μου αυτή η ποινή είναι πιο σωστή για έναν φόνο που δεν διαπράχθηκε εκ προ μελέτης και για μια απόπειρα κλοπής ξένης περιουσίας  

 

Εάν ήμουν ένορκος στην δική του Ναπολέοντα θα ψήφιζα κατά της θανατικής του ποινής για τον λόγο ότι είναι ηθικά λάθος να στερήσουμε την ζωή ενός ανθρώπου. Η  κατηγορία του για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού είναι λάθος διότι όπως είπε και ο ίδιος δεν είχε καμία πρόθεση να σκοτώσει τον δικαστικό υπάλληλο και καμία πρόθεση να τον πειράξει γενικά το μόνο που ήθελε σαν 17χρονο ήταν να πάει βόλτα . Επιπλέον πιστεύω πως δεν είναι σωστό να δικάσουμε έναν άνθρωπο για ένα λάθος που έκανε όταν ήταν ανήλικος διότι όπως ακούστηκε στο δικαστήριο είχε μια δυσλειτουργική οικογένεια . Το παιδί αυτό έχει περάσει πολλά στην ζωή του το να δικαστεί με θανατική ποινή είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει . Για εμένα η καλύτερη τιμωρία είναι 5 χρόνια φυλάκισής και επισκέψεις για ψυχανάλυση ώστε να μπορέσουν να σώσουμε την ζωή αυτού του παιδιού και το κυριότερο να μην γίνουμε και εμείς οι ένορκοι υπεύθυνοι για τον θάνατο ενός νέου παιδιού .

 

Αν ήμουν ένορκος στην δική του Ναπολέοντα δεν θα αποφάσιζα σε καμία περίπτωση να εκτελεστεί. Θεωρώ πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να στερήσει την ζωή από έναν άλλον άνθρωπο, ακόμη και αν ο άνθρωπος αυτός είχε σκοτώσει κάποιον. Επίσης πιστεύω πως δεν μπορώ να κρίνω εγώ την ποινή που αναλογεί στον κάθε άνθρωπο, αναλόγως το έγκλημα που έχει διαπράξει, πόσο μάλλον όταν η ποινή αυτή είναι η θανατική. Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει μια τιμωρία εφόσον σκότωσε έναν άνθρωπο και κατάδικάζεται για δολοφονία πρώτου βαθμού ώστε να δικαιωθούν και οι συγγενείς του θύματος ωστόσο η τιμωρία του δεν θα πρέπει να  είναι η θανατική ποινή. Η τιμωρία αυτή εκτός του ότι είναι απάνθρωπη, δεν έχει αποτελέσματα στην μείωση της εγκληματικότητας αλλά αναπαράγει την πράξη της ανθρωποκτονιας. Τέλος , η συγκεκριμένη ποινή είναι και πάρα πολύ άδικη καθώς αφορά αποκλειστικά τους αμόρφωτους και φτωχούς ανθρώπους, όπως είναι και η συγκεκριμένη περίπτωση. Κανένας πλούσιος δεν έχει τιμωρηθεί με θανατική ποινή κι ας είχε σκοτώσει και αυτός κάποιον άνθρωπο.

 

 

Αν ήμουν ένορκος στη δίκη του Ναπολεοντα δεν θα τον καταδίκαζα σε θανατική ποινή . Κατά την άποψη μου αυτό που έκανε ο Ναπολεοντα δεν είναι έγκλημα πρώτου βαθμού και να οδηγηθεί σε θάνατο , ήταν κατι που ο Ναπολεοντα σίγουρα το μετάνιωσε αλλά ηταν σε μια πόλη μόνος,χωρίς κανεναν, 16 χρονων, αυτό δείχνει ότι δεν είχε την ωριμότητα να σκεφτεί και να έχει κάποιον να τον προστατεύει ώστε να μην φτάσει μέχρι εκεί .Αυτό που έκανε σε καμία περίπτωση δεν ηταν σωστό αλλά να τον τιμωρήσουν με διαφορετικό τρόπο και όχι να τον σκοτώσουν σε μια ηλεκτρική καρέκλα .Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας πάρει τη ζωή και ποσο μάλλον του Ναπολεοντα με αυτό που έκανε. Θεωρώ πως αν τον τιμωρουσαν διαφορετικά με πιο ήπιο τρόπο θα έπαιρνε το μάθημα του και όσο μεγάλωνε θα ωρίμαζε , με την θανατική ποινή του στερούν να ζήσει σαν έφηβος και να κάνει όσα ονειρεύεται.

 

 

Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα πρέπει να εκτελεστεί ο ένοχος. Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν δεν ήταν ανθρωποκτονία πρώτου βαθμου. Δεν το έκανε σκόπιμα και ήταν ένα ατύχημα. Το μόνο που ήθελε ήταν να "δανειστει" το αμάξι και ο οδηγός του αυτοκινήτου έβγαλε όπλο. Έτσι αμύνθηκε παίρνοντας του το όπλο  και καταλαθος τον σκότωσε. Πιστεύω πως οι κατηγορίες για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού είναι πολύ σοβαρές και δεν θα επρεπε να αναφέρονται έτσι λανθασμένα. Επιπλέον, δεν θα έπρεπε να υπάρχει γενικότερα η θανατική ποινή καθώς έτσι στερείται ο άνθρωπος το δικαίωμα να ζήσει καθώς και το δικαίωμα να μην βασανίζεται. Σωστό κατά την γνώμη μου θα ήταν απλώς να μπει φυλακή και να τιμωρηθεί για το λάθος του, όχι να του αφαιρεθει η ζωή καθώς όχι μόνο θα πονεσει σωματικά αλλά και  ψυχικά. Εκτός από τα βασανιστήρια που θα του υποστούν, είναι ψυχοφθόρο να περιμενει κάποιος εννέα ολόκληρα χρόνια και να μην ξέρει πότε θα εκτελεστεί.

 

 

Εγω ως ενορκος πιστευω οτι ο Ναπολεον δεν πρεπει να εκτελεστη για αυτους του λογους.
Η θανατικη πινη καταπατα τα ανθροπινα δικεοματα δηλαδη τα δικεοματα στο να μην παρης την ζωη ενος ανθροπου και το δικεομα στα βασανιστηρια ,ο Ναπολεον δικαζεται με ανθροποκτονια προτου βαθμου δεν πιστευω οτι αξηζει θανατικη πινη ειδηκα οταν το οπλο δεν ηταν καν δικο του και ηταν αυτοαμινα.Οπως ο Ναπολεον μας λεει οτι απλα ειθελε να παρει το αμαξη για μια απλη βολτα δεν συνφωνω με τον τροπω που το προσπαθεισε αλλα και ο αλλως του εβγαλαι περιστοφο.Ναπ ειναι ανα 16 χρονο παιδει το οπειο ειναι απο μια οικογενια φτοχον και επρεπαι να ζειση μονος του στον δρομο γιατι τον εδιοξε η μανα του απο το σπιτι επειδη σταματησε το σχολειο.Εγω πιστευω οτι του αξειζουν 10 χρονια φιλακεις οχι ο θανατος . 

 

Αν ήμουν ενορκος στη δικη του Ναπ, δεν θα υποστηρίζα να θανατωθει. Αυτό συμβαινει, πρώτα από όλα γιατί το να καταδικαστεί κάποιος σε θάνατο έρχεται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και πιο συγκεκριμένα το δικαίωμα στην ζωή. Ακόμη, αυτό που συνέβη δεν ήταν στην πραγματικότητα δολοφονία α βαθμού, αλλά ένα ατύχημα, στο οποίο στη προσπάθεια του να αμυνθεί σκοτώθηκε το θύμα. Επίσης, τι θα είχε συμβεί αν το θύμα είχε σκοτώσει τον κατηγορούμενο? Θα είχε την ίδια αντιμετώπιση - δίκη το θύμα με τον Ναπ? Ή θα είχε αθωωθεί με την δικαιολογία της άμυνας? Παράλληλα πριν γίνει το περιστατικό αυτό ο Ναπ δεν είχε απασχολησει ιδιαίτερα τις αρχές, από κάποια μικρά ασήμαντα  περιστατικά, όπως με αυτό της κατανάλωσης αλκοόλ. Τελικά, ήταν κάτω από το όριο ηλικίας του για την κατανάλωση αλκοόλ αλλά πανω για την θανάτωση?
Ως ενορκος, δεν στηρίζω πλήρως την αθώωση του, αφού η κατάσταση έληξε με ένα θύμα, ωστόσο υποστηρίζω το να καταδικαστεί σε λίγα χρόνια φυλάκισης, όχι όμως ισόβια  

 

Εγώ σαν ένορκος θα αποφάσισα να μην εκτελεστεί διότι είναι ακόμα 16 χρόνων και κανένας ειδικά ένα παιδί δεν πρέπει να του αφαιρέσουμε την ζωή για τις εγκληματικές δραστηριότητες που έπραξε που κανονικά,δεν θα έπρεπε να ήταν επιλογή η θανατική ποινή για τους λόγους ότι είναι ακόμα 16 χρόνων, παρόλο που έκλεψε ενα αμάξι και σκότωσε έναν άνθρωπο διαφωνώ στην θανατική ποινή και συμφωνώ στο να τον βάλουμε φυλακή διότι έτσι θα πάρει το μάθημα του γιατί θα ήταν καλύτερο να είναι μέσα σε ένα κελί και μπορεί να κάνει πολλές δραστηριότητες ώστε για να μορφωθεί όπως μα διαβάζει βιβλία και να κανει γυμναστική και οταν βγει έξω μπορεί να αλλάξει την ζωή του εκτός αν γίνει το αντίθετο και βγει χειρότερος,αν βγεί έξω.

 

Θεωρώ ότι κανενας δεν είναι άξιος να καταδικαστεί σε θανατική ποινή, ακόμα κιαν έχει διαπράξει ένα έγκλημα ασυγχώρητο.Εξάλλου, ο Ναπ σκότωσε έναν άνθρωπο άθελα του και όχι εκ προ μελέτης, που στο κάτω κάτω εκείνος ήταν αυτος που έβγαλε πρώτος όπλο.Θα μπορούσε να του είχε ανατεθεί μια πολύ πιο ελαφριά ποινή, εάν οι δικαστές είχαν λάβει υπ όψιν τους το νεαρό της ηλικίας του και την οικονομική του κατάσταση.Επίσης, το γεγονός ότι ο άνθρωπος που σκοτώθηκε ήταν δικαστικός επιμελητής δε σημαίνει απολύτως τίποτα, καθώς έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους και αν βρισκόταν εκείνος στην θέση του Ναπ, ποκυ πιθανών να μην είχε την ίδια ποινη.Θα μπορούσε να του είχε δωθεί μια πολύ πιο ελαφριά ποινή,διότι ήταν ανήλικος και η οργή , η μοναξιά και η οικονομική του κατάσταση τον οδήγησαν σε αυτή του την πράξη.Ως ένορκος , θα προσπαθούσα να καταλάβω τον ναπ και να μπω στην θέση του, καθώς ούτε πατέρα είχε να τον υποστηρίζει, αλλά ποτε μητέρα. Έτσι, θα πρότεινα αρχικά να μπει σε ένα αναμορφωτήριο ανηλίκων, έπειτα σε κανονικές φυλακές, και αν διακρινόταν μια καλή διαγωγή,πιθανών να συμφωνούσα να αφεθεί και ελεύθερος. Τελος, θα πρότεινα τα του δωθεί και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς, καθώς μιλάμε για ένα παιδι το οποίο έχει περάσει πολλά και σίγουρα την χρειάζεται.

 

 

Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να εκτελεστεί ο Ν. Η θανατική ποινή αδικεί, δεν την στήριξα ποτέ και θα συνεχίσω να μην την στηρίζω. Αντιλαμβάνομαι ότι σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δύσκολη υπόθεση καθώς ο νεαρός κατηγορείται για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού αλλά το να καταλήξουμε στην επανάληψη του εγκλήματος με θύμα τον Ν. αυτή το φορά δεν θα λύσει τίποτα. Πιστεύω στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θα μπορούσα να ψηφίσω υπέρ της έσχατης των ποινών οποία κι αν ήταν η κατηγορία. Οι ποινές οφείλουν να σωφρονίζουν τον δράστη όχι να τον βασανίζουν. Το σωστό είναι να δοθεί η ευκαιρία στον δράστη να καταλάβει τι έκανε λάθος κάτι που δεν θα μπορέσει να κάνει υπό την πίεση της τελευταίας του μέρας να πλησιάζει.

Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να εκτελεστεί ο Ν. Η θανατική ποινή αδικεί,δεν την στήριξα ποτε και θα συνεχίσω να μην την στηρίζω. Αντιλαμβάνομαι ότι σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δύσκολη υπόθεση καθώς ο νεαρός κατηγορείται για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού αλλά το να καταλήξουμε στην επανάληψη του εγκλήματος με θύμα τον Ν. αυτή το φορά δεν θα λύσει τίποτα. Πιστεύω στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θα μπορούσα να ψηφίσω υπέρ της έσχατης των ποινών οποία κι αν ήταν η κατηγορία. Οι ποινές οφείλουν να σωφρονίζουν τον δράστη όχι να τον βασανίζουν. Το σωστό είναι να δοθεί η ευκαιρία στον δράστη να καταλάβει τι έκανε λάθος κάτι που δεν θα μπορέσει να κάνει υπό την πίεση της τελευταίας του μέρας να πλησιαζει.

Αν ημουν ενορκος στη δικη του Ναπολεοντα δεν θα ψηφιζα να εκτελεστει επειδη παρα το γεγονος οτι η αφαιρεση ζωης καποιου δεν προσφερει τιποτα καλο και ουτε συνετιζει αυτον που εκτελεστηκε, ειναι βαρβαροτητα και απανθρωπο και δεν πρεπει σε καμια περιπτωση, οσο κακο και να ειναι αυτο που διέπραξε να του στερηθεί το δικαιωμα της ζωης. Στην συγκεκριμενη περιπτωση πιο αντικειμενικα ο Ναπολεοντας δεν επρεπε να εκτελεστει διοτι κατηγορήθηκε για κατι που δεν ισχυει και που δεν εκανε, δηλαδη την δολοφονία πρωτου βαθμου. Συμφωνα με τα γεγονοτα που συνεβησαν ο Ναπολεωντας  δεν ειχε προμελετήσει την δολοφονια του οδηγου που σκοτωσε και γι’αυτο δεν θα επρεπε το δικαστηριο να τον καταδικασει για κατι που δεν εγινε. Ομως σ’αυτο παιζει σημαντικο ρολο το κοινωνικο του υπόβαθρο μαζι με «background» του διοτι δεν προερχετε απο μια οικογενεια γεματη αγαπη και στοργη αλλα απο μια απο την οποια διωχθηκε και έχοντας υπόψην οτι δεν ηταν μορφωμένος, απεναντι σε αυτον που σκοτωσε θεωρούνταν «δημοσιος κίνδυνος». Επιπλεον ενας αλλος λογος για να μην δικαστει καποιος ειναι το δικαιωμα καθε ανθρωπου, η ζωη. Δεν μπορουμε να αφαιρούμε τη ζωη κανενος σε καμια περιπτωση διοτι δεν ειμαστε εμεις που δινουμε τη ζωη σε καποιον αρα δεν πρεπει να ειμαστε εμεις που θα υην αφαιρεσουμε απο αυτον. Αντιθετα, για τους ανθρωπους που εχουν πραξει καποιο αδικημα αντι να τους στερηθεί το δικαίωμα της ζωης και να μην τους δωθει περιθωριο για να επανορθωσου και να συνετιστουν, κατα τη γνωμη μου, θα επρεπε να μπουν στη φυλακη για πολλα χρονια και να κανουν κοινοφελης εργασιες γιατι ετσι αν και ζουν, τους στερειται η ελευθερια. Καπως ετσι ξεροντας οτι τα αδικηματα που θα πραξουν θα εχουν συνεπειες και οτι δεν θα «λυτρωθουν» αφου τους σκοτωσουν, θα μειωνονται οι τασεις για εγκλήματα και δεν θα χρειαστει να υποστούν σε βαρβαρες στασεις απεναντι στους εγκληματιες γιατι σκοτωνοντας τετοιους ανθρωπους,  μας κανει ιδιους με αυτους. 

Good Will Hunting: ακολούθησε το δρόμο το λιγότερο ταξιδεμένο...

 

Την Κυριακή 19 Νοεμβρίου παρακολουθήσαμε με την Κινηματογραφική Λέσχη μας την ταινία Good Will Hunting.

Υπόθεση: Ο Γουίλ Χάντινγκ εργάζεται ως επιστάτης σε ένα κορυφαίο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Εκτός από καθαριστής, ο Γουίλ είναι πεισματάρης, επιθετικός και εριστικός, που περνάει τον ελεύθερο χρόνο του μπλέκοντας συνέχεια σε καυγάδες σε μια κακόφημη συνοικία της Βοστόνης. Όταν ο καθηγητής μαθηματικών του πανεπιστημίου Τζέραλντ Λαμπό αφήνει μια εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση στον πίνακα του διαδρόμου, ο Γουίλ είναι ο μόνος, ανάμεσα στα κορυφαία μυαλά του πανεπιστημίου, που καταφέρνει να τη λύσει. Όταν ο καθηγητής Λαμπό ανακαλύπτει ότι ο Γουίλ είναι αυτός που έλυσε την εξίσωση, του προτείνει να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο.

Ως αντάλλαγμα θα τον βοηθήσει με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με το νόμο. Μετά από αρκετές άκαρπες συνεδρίες με διάφορους ψυχοθεραπευτές, εμφανίζεται ο χαρισματικός Σον Μαγκουάιρ, ο οποίος καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και να τον βοηθήσει να πάρει τις σωστές αποφάσεις που αφορούν το κοινωνικό του περιβάλλον αλλά και το μέλλον του.

 

Η ταινία άρεσε πολύ στα παιδιά, όπως φάνηκε και στη συζήτηση που ακολούθησε. Ο αλαζόνας Γουίλ κέρδισε συμπάθειες αλλά και αντιπάθειες Φυσικά  όλοι/ες λάτρεψαν τον ψυχολόγο του, τον Ρόμπιν Ουίλιαμς! Τα παιδιά αναφέρθηκαν στο ότι ο Γουίλ αντιμετώπιζε πολλά σοβαρά προβλήματα, και αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη στάση του, αυτή την εγωιστική, απόλυτη και υπεροπτική. Η στάση των φίλων του, της παρέας ήταν πολύ ουσιαστική: ήταν φίλοι που δεν ήταν βαρίδια για το Γουίλ, αλλά αληθινοί φίλοι με ενδιαφέρον και αγάπη γι αυτόν. Η σχέση με την κοπέλα έδειξε σε μεγάλο βαθμό τη δυσκολία του Γουίλ να αφεθεί σε μια σχέση και να καταφέρει να αγαπήσει ουσιαστικά ξεπερνώντας τα εμπόδια που έθετε ο εαυτός του.

Ακολουθούν οι απαντήσεις των παιδιών στο ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο.

Ποια σκηνή της ταινίας σας άρεσε/ σας συγκίνησε/σας έκανε να γελάσετε/ να ταυτιστείτε;

Με συγκίνησε ιδιαίτερα η σκηνή όπου ο Γουίλ ξέσπασε και άρχισε να κλαίει στην αγκαλιά του Σον

Στο μπαρ

Όταν ο φίλος του Γουιλ ήταν έξω από τον χώρο που εργάζονται και του είπε να φύγει και να κάνει αυτό που μπορεί και είναι καλός

Εκεί που ο ψυχολόγος εξηγεί πως γνώρησε την γυναίκα του

1)Όταν ο Γιουλ κοροϊδευε τους πρώτους ψυχολογους που πήγε 2) Στο τέλος που ο φίλος του Γιουλ χάρηκε με την απόφαση του Γουιλ να φύγει επιτέλους

Η σκηνή που ο Σον έλεγε στον Γουιλ ότι δεν φταιει ο ίδιος για ότι του συνέβη

Το ξέσπασμα του ηρωα

Η σκηνή που η Γουίλ λυγισε και ξέσπασε στον Σον.

Οταν ο Σον ελεγε πως γνωρισε την γυναικα του.

Εκείνη η σκηνή που ο Γουιλ καθόταν με τον ψυχολόγο δίπλα απο τη λίμνη.

Οι αγαπημένες μου σκηνές της ταινίας ήταν αυτή που ο Σον έλεγε στον Γουίλ ότι δεν φταίει εκείνος για ό,τι έχει περάσει στο παρελθόν και αυτή στο τέλος της ταινίας που ο Γουίλ άφησε ένα γράμμα στο σπίτι του Σον που έγραφε την ατάκα που είχε πει ο ίδιος πριν πολλά χρόνια στην γυναίκα του.

Η σκηνή όπου ο Σον εξηγεί στον Γουίλ πως όσες γνώσεις και ας έχει από διάφορα βιβλία που έχει διαβάσει,δεν θα μπορέσει να κατανοήσει ακριβώς ορισμένα πράγματα στην ζωή εάν δεν τα βιώσει ο ίδιος. Όπως η αγάπη,ο έρωτας...

Με συγκίνησε ιδιαίτερα η σκηνή με το ξέσπασμα του πρωταγωνιστή σε λυγμούς όταν ο Σον (ο ψυχοθεραπευτής) τον έκανε να συνειδητοποιήσει πως δεν φταίει αυτός για τις πράξεις στις οποίες κατέφυγε ο Γουιλ (ο πρωταγωνιστής) λόγω των δυσάρεστων βιωμάτων του.

Μου άρεσε η σκηνή όπου ο Γουιλ συζητάει με τον φίλο του στην οικοδομή. Αποτυπώνεται το βάθος της φιλίας τους και η αγάπη που δείχνουν οι φίλοι του Γουιλ απέναντί του. Θέλουν να τον δουν να εξελίσσεται

Κάθε διάλογος του Γουίλ με τον Σον και ειδικά η σκηνή στο πάρκο ,και όταν ξέσπασε ο πρωταγωνιστής επειδή συνειδητοποίησε ότι δεν φταίει αυτός για ό,τι του συνέβη

Η σκηνή η οποία μου άρεσε περισσότερο ήταν όταν ο Γουιλ και ο Σον βρισκόντουσαν στην λίμνη

Μου ερεσε εκεί που έλεγε "it's not your fault" και μετά έβγαλε τα συναισθήματα από μέσα του ο ήρωας

Η σκηνή που με συγκίνησε ήταν όταν είχα τελειώσει με την δουλειά και ο φίλος του Γουιλ του είπε να κάνει μια καλύτερη ζωή και να φύγει χωρίς να πει τίποτα

Η σκηνη που ηταν στην λιμνη

 

 

Θεωρείτε ότι η ταινία ήθελε να περάσει κάποιο μήνυμα, και αν ναι, ποιο είναι αυτό;

Ναι

Πιστεύω πως ταιριαστό για την ταινία είναι να μην αποφεύγεις τα προβλήματα σου

Οχι

Ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα παρά τις δυσκολίες ?

Ότι οικογένεια μπορεί να είναι και οι φίλοι

Ότι δεν πρεπει να αφήνουμε το παρελθόν μας να ορίζει το ποιος είμαστε και να μην τα παρατάμε αλλά να προχωράμε μπροστά

Να ακολουθούμε την καρδιά μας

Η ταινια ήθελε να δείξει την καλή φιλία και πως πρέπει να υπάρχει υποστήριξη και να μην αφήνουμε γεγονότα του παρελθόντος να επηρεάσουν το μέλλον μας.

Ναι πιστευω πως ηθελε να περασει το νοημα το οτι ειναι καλο καμια φορα να ζητας την βοηθεια των φιλων σου.

Το ότι δεν πρέπει ποτέ να κρίνεις κάποιον πολύ εύκολα.

Το νόημα της ταινίας είναι η μεγάλη σημασία του να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και να αναλαμβάνεις ευθύνη για την μάθηση αλλά και γενικά για την ζωή σου

..

Πότε δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας εάν δεν αγαπήσουμε και καταλάβουμε πρώτα τον εαυτό μας.

η γνώση δεν είναι αρκετή για να πάμε μπροστά. Χρειάζεται να εξελιχθούμε συναισθηματικά, να ωριμάσουμε ώστε να αναγνωρίσουμε την αξία μας. Αυτή νιώθω είναι η βασική διαμάχη που εμφανίζεται τόσο στον ψυχισμό του Γουιλ όσο και στην σχέση μεταξύ του Σον και του καθηγητή.

Ότι δεν ευθυνοναστε για ό,τι μας συμβαίνει από την οικογένειά μας και ότι εάν θέλουμε μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα

Ναι, πιστεύω πως η ταινία ήθελε να περάσει κάποια μήνυματα, αρχικά ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους χωρίς να γνωρίζουμε όσα έχουν περάσει στο παρελθόν. Επίσης, ότι, όταν έχεις ζήσει βίαια στο παρελθόν, είναι λογικό να αποκτήσεις και εσύ, ο ίδιος, μια βίαιη συμπεριφορά. Ακόμα, πως εάν έχουμε μια ευκαιρία για να ζήσουμε καλύτερα, θα έπρεπε να την αρπάζουμε και να μην την αφήσουμε να φύγει, επειδή μπορεί να φοβόμαστε το μέλλον και το πως αυτό θα αλλάξει τη ζωή μας και να μην δειλιάζουμε να κάνουμε αυτό το άλμα στο κάτι καλύτερο. Τέλος, μέσα από την ιστορία του Σιν, του ψυχολόγου, καταλαβαίνουμε ότι όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο στη ζωή μας, πρέπει να περνάμε τον καιρό του πόνο και του θρήνου, αλλά εν τέλει να συνεχίζουμε τη ζωή μας.

Δεν κατάλαβα εάν είχε κάποιο νόημα

Οτι ολοι εχουμε διαφορετικη γνωμη και οτι η ζωη ειναι δικη μας

 

 

 

Πώς κρίνετε τη στάση των φίλων του Γουίλ στο τέλος της ταινίας; 

Πιστεύω πως στήριξαν ιδιαίτερα τον Γουιλ και χάρηκαν με εκείνον

Πολύ καλη

Πολλή σωστή καθώς γνώριζαν ότι έπρεπε να το κάνει αυτό καθώς τους το είχαν πει να φύγει και μην πει τίποτα

Πολύ τέλεια 😂

Πολύ συγκινητική, υποστηριχτηκη ,τέτοιου είδους φίλους πρέπει να συναντάμε πάντα

Ήταν πολύ υποστηρικτικοί και πάντα ήθελαν το καλύτερο για τον φίλο τους πράγμα που θεωρώ πολύ σημαντικό για μια αληθινή φιλία

Όπως αρμόζει στους φίλους

Οι φίλοι του Γουίλ ήταν χαρουμενοι για αυτόν και χαρηκαν που έκανε αυτό που ήθελε.

Πιστευω πως οι φιλοι του του συμπεριφερθηκαν πολυ καλα και εδειξαν κατανοηση προς τον γουιλ ο οποιος ηταν ξεχωριστος.

Ήταν υποστηρικτικοί.

Οι φίλοι του φαίνεται να νοιάζονται πάρα πολύ για το καλό του Γουίλ και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στο τέλος της ταινίας.Δηλαδή όταν κατάλαβαν ότι ο Γουίλ έκανε ότι του είχε πει ο Τσάκι χάρηκαν για εκείνον γιατί επιτέλους αξιοποίησε το ταλέντο του και θα είχε ένα καλύτερο μέλλον εκεί που πήγε.

Συγκινητική,το πως τον αποδεχτηκαν και τον άφησαν να ανοίξει τα φτερά του.

Οι φίλοι του Γουίλ από την αρχή ήταν υποστηρικτικοί και των ωθούσαν να στοχεύσει για κάτι καλύτερο, στο τέλος της ταινίας ήταν ευτυχισμένοι και περήφανοι που ο Γουίλ επιτέλους κατάλαβε την αξία του.

Δείχνει πόσο αληθινή είναι η φιλία τους. Χαίρονται που βλέπουν τον φίλο τους να προχωράει, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως θα είναι μακριά τους.

Ήταν πολύ υποστηρικτικοί αφού τον ενθάρρυναν να αξιοποιήσει τις ικανότητες του και ήταν πολύ γενναιόδωρο εκ μέρους τους που του αγόρασαν ένα τόσο ακριβό δώρο ενώ δεν βρίσκονταν σε καλή οικονομική κατάσταση

Η στάση των φίλων του είναι συγκινητική, επειδή τον <<διώχνουν >> για να πάει να ακολουθήσει ένα καλύτερο μέλλον ακόμα και εάν εκείνοι ξέρουν ότι δεν θα μπορέσουν να έχουν το ίδιο. Όπως βλέπουμε και στο τέλος, όταν βλέπουν ότι έχει φύγει από το σπίτι του, χαίρονται και αυτό είναι που πρέπει να κάνουν οι πραγματικοί φίλοι. Να σταθούν σαν οικογένεια και σαν αδέρφια ο ένας στον άλλον

Τον βοήθησαν να ξεπέρασει τους φόβους του

Πολλή σωστή καθώς οι ίδιοι του το είχαν πει να το κάνει

Ηθελαν να κανουν οτι καλυτερο για τον φιλο τους