Παρασκευή 12 Ιουλίου 2024

"Αμφίβια", Γιώργος Παναγιωτάκης

 

Πώς ζουν οι σημερινοί νέοι; Ποια είναι τα ενδιαφέροντά τους; Είναι χαμένοι στον κόσμο του διαδικτύου ή έχουν ανησυχίες, όνειρα, επιθυμίες και προβληματισμούς – παρόλο που δεν τους φαίνεται; Και πώς εμείς, οι boomers, μπορούν να τους προσεγγίσουμε , να ακούσουμε τις σκέψεις τους, να νιώσουμε τα καρδιοχτύπια τους; Είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από εμάς στα νιάτα μας; Ακούνε μόνο τραπ και λαικοποπ ή ροκ και έντεχνο ή λίγο απ όλα; Και πόσο επηρεάζονται από τους ινφλουένσερ και τα μεινστριμ πρόσωπα των σόσιαλ μίντια; 

Ο Γιώργος Παναγιωτάκης αγγίζει όλα αυτά τα θέματα στο βιβλίο του «Αμφίβια» και μας αφήνει να αφουγκραστούμε τους χτύπους της καρδιάς των νέων , να μάθουμε τι νιώθουν και ποια αδιέξοδα αντιμετωπίζουν, ποιες είναι οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί τους. Επιπλέον μας επιτρέπει να δούμε πόσο ευαισθητοποιημένοι είναι σε ζητήματα που ούτε καν θα μπορούσαν να περάσουν από το δικό μας μυαλό , όπου όλα είναι τακτοποιημένα και συμβατικά – σε μεγάλο βαθμό.

Οι δυο ήρωες είναι ο Μάξιμος (Μαξ) και η Αλεξάνδρα. Ο Μαξιμος (Μαξ) μένει στο Παγκράτι, είναι εσωστρεφής και  «ξέρει ότι το είδος του δεν είναι πλασμένο για μια κουλ ζωή. Βαθιά μέσα του το έχει αποδεχτεί. Μόνο να κάποιες φορές σπάει. Κοιτά το ταβάνι και ονειροπολεί, φαντάζεται ότι ζει κάτι όμορφο, έναν μεγάλο έρωτα, μια μεγάλη περιπέτεια. Ότι πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία που θα μπορούσε να γίνει ταινία και βιώνει κάτι τόσο μεγάλο και σημαντικό, που για χάρη του δέχεται να αποχωριστεί ένα κομμάτι του εαυτού του. Και έπειτα , όταν το κάνει,. Νιώθει ξαφνικά ανάλαφρος, λες και αυτό το κομμάτι ήταν που τον κρατούσε φυλακισμένο στη βαρεμάρα και τη θλίψη. Και τώρα που το άφησε πίσω μπορεί να ζήσει ελεύθερος και γιατί όχι ευτυχισμένος.» (σελ.10)

Ο Μαξ έχει μόνο ένα φίλο τον Αλκίνοο (το γιο της καθαρίστριας του σπιτιού του), οι γονείς του είναι χωρισμένοι και πηγαίνει σε ένα ιδιωτικό σχολείο (που του πληρώνει ο μπαμπάς του που ζει στον Καναδά) και δεν έχει καμιά επαφή με τους συμμαθητές του – ή οι επαφές του είναι αποκλειστικά γεμάτες θυμό, αφού εκείνοι μονίμως τον ειρωνεύονται και τον ταπεινώνουν, γι αυτό και προτιμά να είναι αόρατος για όλους,  ενώ το μόνο που τον ηρεμεί είναι τα βίντεο της Μις Έρι, μιας διάσημης Youtuber, στα οποία ασχολείται με διάφορα θέματα.

Η Αλεξάνδρα πάλι ζει στα Πατήσια και πηγαίνει σχολείο στη Γκράβα. Η μητέρα της είναι μια θρησκευόμενη γυναίκα και ο πατέρας της έχει φασματική παρουσία στη ζωή της – μοιάζει αποσυρμένος από τα εγκόσμια.  Και οι δυο γονείς της δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στη ζωή της κόρης τους (δεν γνωρίζουν ότι έχει δυο τρύπες στα αυτιά της, ένα κοντό μπουφανάκι και μια μίνι φούστα που τη φοράει έξω από το σπίτι, ότι - αν και πηγαίνει στο κατηχητικό και την εκκλησία-  έχει φασωθεί με τρία αγόρια και έχει φιληθεί με ένα κορίτσι, την κολλητή της τη Βίβιαν, ότι κρύβει ένα μυστικό που την έχει καθορίσει και δε μπορεί να ερωτευτεί και να πλησιάσει τους ανθρώπους γι αυτό και υποστηρίζει πως είναι αρομαντικ. Ένα μυστικό που αποδεικνύει ότι μέσα στην οικογένεια μπορεί να κρύβεται και το απαίσιο πρόσωπο της σεξουαλικής κακοποίησης. Μέσα σε αυτή και όχι στην κοινωνία.).

Η Αλεξάνδρα που έχει εκτυπώσει φωτοτυπίες στις οποίες εκφράζει το παράπονο ενός ανάπηρου και τις τοποθετεί στα αυτοκίνητα που κλείνουν τις ράμπες. Η Αλεξάνδρα που θα ήθελε να αφιερώσει τη ζωή της σε κάποιο μεγάλο, ευγενικό σκοπό, όπως λέει η ίδια [..] Να βοηθά άπορα παιδιά, ας πούμε. Ή παιδιά που έχουν υποστεί μπούλιγκ. Να κάνει κάτι για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Για τα παιδιά που βιώνουν την απόρριψη για τους χι λόγους. Ίσως όμως να αφιερωθεί σε κάτι ακόμη μεγαλύτερο: Να γίνει μια ακτιβίστρια για τη σωτηρία του πλανήτη. Να κάνει ένα επιτυχημένο account στο Tik Tok και να ανεβάζει βίντεο . Να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την κλιματική αλλαγή, για τους κινδύνους που απειλούν τη βιοποικιλότητα και όλα αυτά.[..] (σελ. 19)

Όταν οι δρόμοι των δύο ηρώων θα διασταυρωθούν εντελώς τυχαία - την πρώτη φορά σε μια εκδρομή στο Ευγενίδειο και τη δεύτερη στο πάρτυ της Μις Έρι, στο οποίο θα μάθουν και ένα βαρύ, τραυματικό μυστικό της - θα πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, θα ανοιχτούν, θα αποκαλύψουν τις μύχιες σκέψεις και τα μυστικά τους, θα καταστρώσουν ένα τρελό σχέδιο για να πάρουν εκδίκηση στο όνομα της Μις Έρι (και όχι μόνο)  και τελικά θα συναντηθούν από κοντά για να το υλοποιήσουν. Οι αρχικές τους συναντήσεις θα είναι μόνο ψηφιακές. «..[..] Τώρα πια είναι συνέχεια μαζί , ακόμα και όταν δεν είναι. Το πρόσωπο του έχει πάψει πια να της ξεγλιστρά. Το δικό της εξακολουθεί να του φαίνεται οικείο. Και τα δυο, όμως, είναι ακόμη άυλα. Ανήκουν σε μια διαφορετική διάσταση, τελείως ψηφιακή, στην οποία δε μπορείς να πας έτσι απλά. Σε κάποιες βιντεοκλήσεις κοιτιούνται με τις ώρες δίχως να μιλούν. Σε άλλες δε βάζουν γλώσσα μέσα. Ξεθάβουν ξεχασμένες μνήμες, στενάχωρες οι περισσότερες σα να κάνουν διαγωνισμό τραυμάτων. Τότε όμως σκάει και κάποιο αστείο σκηνικό ή μια ατάκα και η ατμόσφαιρα αλλάζει. Μιλούν για κωμικοτραγικά ατυχήματα, για παιχνίδια που έπαιζαν μικρά, για αγαπημένες σειρές. (σελ.182-183)

Αυτά τα δυο παιδιά εκπροσωπούν τις σημερινές φυλές των εφήβων. Είναι τα παιδιά που βιώνουν με τρόμο τις σαρωτικές αλλαγές που συμβαίνουν γύρω τους, που νιώθουν πολύ έντονα συναισθήματα αλλά δεν τα εκδηλώνουν , αντίθετα τα καταπιέζουν , τα καταπίνουν, δεν αφήνονται ελεύθερα να τα εκφράσουν (μέχρι τουλάχιστον να συναντηθούν, να ανοιχτούν, να νιώσουν ασφαλείς όπως και οι δυο ήρωες), που  βαδίζουν χωρίς μια σταθερή πυξίδα στο μέλλον, που δεν αναγνωρίζουν πολλές φορές ποι@ είναι, ποια η αληθινή τους ταυτότητα, που οι γονείς τους σα να έχουν ξεχάσει να είναι δίπλα τους απορροφημένοι από τη δουλειά και τα δικά τους προβλήματα, που το σχολείο τείνει να γίνει γι αυτά ένας χώρος είσπραξης απογοήτευσης, θλίψης και καθημερινής συναισθηματικής ακύρωσης, που οι παρέες είναι πιο δύσκολο να στηθούν, που η επικοινωνία έγινε ακόμη δυσκολότερη παρά την εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή τους, που η αδυναμία έκφρασης των συναισθημάτων τα οδηγεί σε ειδικούς (ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές), που η εμπιστοσύνη χάθηκε κάπου στη διαδρομή και η μοναξιά ήρθε και κατοίκησε στην καρδιά τους. Ο Μαξ μιλάει για όλα αυτά όταν η μητέρα του τον καλεί να δουν ένα βίντεο που τον συγκλονίζει: [..]Η μαμά πατάει το play. Στην αρχή δε γίνεται τίποτα. Βλέπεις απλώς ένα διάφανο μπαλάκι που μέσα του έχει ένα κιτρινωπό σβόλο. […] Αποδεικνύεται ότι το κίτρινο πλάσμα είναι ένα μικρό αμφίβιο. Μια σαλαμάνδρα ή κάτι τέτοιο. Το βλέπει να κάνει απότομες κινήσεις και αν χτυπιέται σπασμωδικά στα διάφανα τοιχώματα του αυγού του. Μοιάζει ξαφνιασμένο και τρομαγμένο. Λίγα καρέ πριν ήταν γαλήνιο και απολάμβανε την ανυπαρξία του. Τώρα ήρθε ξαφνικά στη ζωή και δείχνει να βασανίζεται. Κάθε παλμός και μια βελόνα που το τρυπά και το αναγκάζει να τινάζεται μέσα στη διάφανη μπαλίτσα του.

Η μαμά εξακολουθεί να κοιτά την οθόνη , χαμογελώντας βουρκωμένη. Εκείνος νιώθει ένα βάρος στο στήθος του να τον πνίγει. Σηκώνεται, λέει καληνύχτα, καταπολεμά την επιθυμία του να πλύνει ξανά το δόντια του και πηγαίνει στο δωμάτιό του. Ξαπλώνει και κλείνει τα μάτια, αλλά έχει ταχυπαλμία και είναι αδύνατον να κοιμηθεί. Σκέφτεται το μικρό αμφίβιο. Κανείς δεν το ρώτησε αν ήθελε να έρθει στη ζωή, αν ήταν έτοιμο να περάσει όλη αυτή την ταλαιπωρία. Είναι άδικο και παράλογο. (σελ. 32-33)

Ο συγγραφέας αγαπάει πολύ τους ήρωες του, τους φέρεται με τρυφερότητα και καλοσύνη και εισβάλλει στις σκέψεις τους για να τους κατανοήσει, να σταθεί δίπλα τους και να τους βοηθήσει να πάνε ένα βήμα πιο πέρα, ένα βήμα πολύ σημαντικό όμως. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση του επιτρέπει να «μπαινοβγαίνει στα παπούτσια τους» – όπως θα έλεγαν και οι Άγγλοι!- και να φωτίζει όλες τις πλευρές της προσωπικότητας τους, να μας τους συστήνει καλύτερα, να γίνουν πρόσωπα οικεία μας. Και όντως αυτά τα δυο παιδιά έρχονται να μας οδηγήσουν στο δικό τους κόσμο, έναν κόσμο που έχει πολύ σκοτάδι αλλά και πολύ φως, ένα κόσμο που κυριαρχεί ο τρόμος αλλά και το θάρρος , η ομορφιά και η άσχημη πλευρά των πραγμάτων, η σκληράδα αλλά και ο σπαραγμός. Και το τέλος του βιβλίου, ένα τέλος που συνδέεται με την αφή σε ένα κόσμο που αυτή αίσθηση αρχίζει να είναι κάτι ανοίκειο έως και κάτι τρομακτικό, έρχεται να δώσει αισιοδοξία,. Εξάλλου στη ζωή μας «Κάθε ανάσα και μια αόρατη βελόνα, κάθε παλμός και ένα πιθανό τραύμα.[..] (σελ. 221)

Κυριακή 23 Ιουνίου 2024

9+1 εφηβικά βιβλία για το καλοκαίρι!


Gérard ή, το σπαθί στην πλάτη του

Συγγραφέας: Στιβ Στιβακτής

Εκδόσεις: Jemma Press

Σελίδες: 208

 Όλοι περνάνε ζόρια στα δεκαπέντε τους. Ο Έκτορας ίσως λιγάκι παραπάνω. Παλεύοντας ενάντια σε ένα καταπιεστικό, εχθρικό περιβάλλον, ο Έκτορας αναρωτιέται ποια είναι η θέση του σ’ αυτόν τον κόσμο. Πώς η παιδικότητα συναντά την ενηλικίωση, πώς μπορεί κανείς να χτίσει μια ταυτότητα που δεν αναγνωρίζουν οι γύρω του, τι μπορεί τελικά να σημαίνει οικογένεια, πώς η τέχνη κι οι ιστορίες μπορούν να είναι μια σανίδα σωτηρίας σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι. Μέσα από την απομόνωση και τις εντάσεις ενός καλοκαιριού στο χωριό, μέσα από τον θυμό για έναν εισβολέα και για ένα σπιτικό υπό διάλυση, ο Έκτορας κάνει ένα ταξίδι μέσα από τη δημιουργικότητα και τη φαντασία του, έχοντας στο πλάι του έναν απρόσμενο σύμμαχο, ώστε να βρει τα όπλα για να υποστηρίξει τον εαυτό του και ό,τι αγαπάει. Για να υπάρξω, πρέπει κάποιος να με δει· κάποιος ν’ αναγνωρίσει την ύπαρξή μου. Χωρίς «εσύ» δεν υπάρχει «εγώ». —Λύο Καλοβυρνάς, από την εισαγωγή 

 

 

 

Δικά μας παιδιά

Συγγραφέας: Σοφία Νικολαΐδου

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελίδες: 352

 

Αυτή είναι η ιστορία των Δικών Μας Παιδιών, των παιδιών που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους. Ακούν μουσική με ακουστικά, συνθέτουν beats στον υπολογιστή και γράφουν μπάρες στα τετράδιά τους. Έχουν για οικογένεια τους φίλους τους και ζουν τη ζωή τους online.
Αυτή είναι η ιστορία της δικής μας γενιάς, που πιστέψαμε πως θα γίνουμε καλύτεροι από τους γονείς μας. Και τώρα βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να κάνουν τα λάθη τους, να φεύγουν μπροστά.
Φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο, στη θύρα με τα θηρία. Αίμα στα πεζοδρόμια. Κρυφοί λογαριασμοί στα σόσιαλ. Συμμαθητές που δαγκώνουν σαν οχιές στα προαύλια των σχολείων. Κορίτσια που κάνουν αγορίστικα πράγματα. Μανάδες που ανησυχούν. Μανάδες που τα παρατούν. Μανάδες με κότσια. Πατεράδες που γίνονται μάνες στα ζόρικα και πατεράδες που δεν είναι εντάξει. Δυο γενιές – και γκρεμός ανάμεσα. Θα έρθει η στιγμή που θα απλώσουν το χέρι;
Αυτή είναι μια ιστορία για όσα ξέρουμε, αλλά και για όσα δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί κάθε γενιά νομίζει ότι προστατεύει τα παιδιά της. Μα, αν ακούσουμε την ιστορία από την άλλη πλευρά, θα δούμε ότι και τα παιδιά προστατεύουν τους γονείς από όσα δεν θα υποψιαστούν – και ευτυχώς.
Αυτή είναι μια ιστορία για ένα ραπ συγκρότημα, για τα όνειρα που παίρνουν εκδίκηση, για τα παιδιά που έσωσε η μουσική.

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα 

 


 


Αμφίβια

Συγγραφέας: Παναγιωτάκης Γιώργος Κ.

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελίδες:  224

Εικονογράφηση εξωφύλλου: Καραμπατζιά, Βίλλυ

 

Μια πόλη. Δυο παιδιά. Ένας έρωτας.
Δυο δεκαεξάχρονα παιδιά από διαφορετικές γειτονιές της πόλης γνωρίζονται και έρχονται κοντά χάρη στο κοινό τους ενδιαφέρον για μια διάσημη social media περσόνα. Όταν θα μάθουν κάτι που θα τα συγκλονίσει, θα πάρουν μαζί μια παράτολμη απόφαση. Θα τα λυτρώσει ή θα τα εγκλωβίσει;
Ο έρωτας, η αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας, η σκληρότητα της εφηβείας και η λαχτάρα για τη ζωή, σ’ ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στις σκοτεινές και στις φωτεινές γωνιές του κόσμου μας.

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα 

 

 

 


 

Όταν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας

Συγγραφέας:  Phil Earle

Εκδόσεις:  Ίκαρος

Μετάφραση: Άγγελος Αγγελίδης

Σελίδες: 368

 

1940. Ο πόλεμοςμαίνεται. Ένα οργισμένο αγόρι, ο Τζόζεφ, που δεν το στέλνουν στην εξοχή, αλλά στο Λονδίνο, στην πόλη που τα εχθρικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν σχεδόν κάθε βράδυ. Εκεί ο Τζόζεφ θα μείνει με την κυρία Φ, μια απότομη γυναίκα που δε συμπαθεί τα παιδιά. Οι μόνες της αγάπες είναι ο ρημαγμένος ζωολογικός της κήπος και ο επιβλητικός ασημόραχος γορίλας της, ο Άδωνης.

Καθώς περνούν οι εβδομάδες, δεσμοί δημιουργούνται και μυστικά έρχονται στο φως. Η γυναίκα και το αγόρι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον. Αλλά, αν οι βόμβες ελευθερώσουν τρομοκρατημένο και αφηνιασμένο τον Άδωνη, θα μπορέσει κάποιος απ’ τους δυο τους να βάλει τέλος στη ζωή του μόνου πλάσματος που αγαπούν πραγματικά;

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα

 

 


 

Όλη μου η οργή

Συγγραφέας: Sabaa Tahir

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες:  472

Λαχόρη, Πακιστάν. Τότε.
Η Μισμπά, ένα ονειροπόλο κορίτσι που αγαπά τις ιστορίες, μόλις έχει παντρευτεί τον Ταουφίκ. Μια τραγωδία τους φέρνει στις ΗΠΑ, όπου ανοίγουν ένα μοτέλ για να κάνουν μια νέα αρχή.

Τζούνιπερ, Καλιφόρνια. Σήμερα.
Ο Σαλ και η Νουρ είναι κάτι παραπάνω από φίλοι, είναι οικογένεια. Μεγαλωμένοι ως παρείσακτοι στη μικρή πόλη του Τζούνιπερ της Καλιφόρνια, καταλαβαίνουν απόλυτα ο ένας τον άλλον. Ώσπου μια σύγκρουση θα σπάσει τον δεσμό μεταξύ τους. Ο θυμός δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Οργή. Αυτό είναι το συναίσθημα που μου τρώει τα σωθικά.
Οι δύο έφηβοι θα δοκιμάσουν τα όρια της φιλίας και του εαυτού τους. Ο Σαλ θα αναλάβει το οικογενειακό μοτέλ, καθώς η υγεία της μητέρας του φθίνει και ο πατέρας του υποφέρει από αλκοολισμό. Η Νουρ, ορφανή από γονείς, αναγκάζεται να δουλέψει στην κάβα του θείου της, ενώ παράλληλα στέλνει κρυφά αιτήσεις σε πανεπιστήμια. Σε μια ισλαμοφοβική κοινωνία, οι δύο έφηβοι πλέκουν μια συγκλονιστική ιστορία για τη δύναμη των ανθρώπων.
Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα

 


Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ

Συγγραφέας: Εντουάρ Λουί

Εκδόσεις: Αντίποδες

Μετάφραση: Μιχάλης Αρβανίτης

Σελίδες:

 

Ο Εντύ Μπελγκέλ μεγαλώνει σε ένα χωριό της βόρειας Γαλλίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο κόσμος του, το χωριό, το σχολείο, η οικογένεια, είναι ένας κόσμος βίας, εκφοβισμού και αποκλεισμού, που ο Εντύ βιώνει ακόμη πιο τραυματικά επειδή είναι διαφορετικός. Ο Εντουάρ Λουί κατορθώνει, με μια φορτισμένη και βίαιη αφήγηση, που αμφισβητεί τα όρια αυτοβιογραφίας και ρεαλισμού, να αναμετρηθεί με το περιβάλλον που τον διέπλασε, με το παρελθόν που τον στιγμάτισε. Το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ φέρνει στην επιφάνεια όσα η λογοτεχνία επιμένει να απωθεί.

Αρχή φόρμας



 

 


Αγνοείται

Συγγραφέας: Brigitte Giraud

Μετάφραση: Μαρίζα Ντεκάστρο

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 160

 

Δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι… Χωρίς διέξοδο, χωρίς μέλλον, με τον ψυχολογικό εκφοβισμό να με κατατρώει.
Ο Λίβιο παρουσιάζει μια εργασία για την καύση βιβλίων από τους ναζί κατά τον Β/ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναφέρεται στον Μάγκνους Χίρσφελντ, έναν Γερμανοεβραίο γιατρό που πάλεψε για την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Για τον Λίβιο είναι κάτι περισσότερο από μια απλή παρουσίαση, είναι μια διεκδίκηση, μια εξομολόγηση. Αντιμετωπίζεται όμως με αμηχανία, αδιαφορία αλλά και εχθρικότητα.
Από τότε αγνοείται. Κανείς δεν ξέρει τι έχει απογίνει... Στον απόηχο της εξαφάνισης αντηχούν όλα τα δύσκολα ερωτήματα. Κι αν αυτή η φυγή ήταν η απόλυτη έκφραση του θάρρους;

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα

 

 




Επιστροφή στη Ρενς

Συγγραφέας: Ντιντιέ Εριμπόν

Εκδότης: Νήσος

Αριθμός σελίδων: 248

Μετάφραση: Γιάννης Στεφάνου

 

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο ΝτιντιέΕριμπόν επιστρέφει στη Ρενς, τη γενέτειρά του στη βόρεια Γαλλία, ύστερα από 30 χρόνια. Το ταξίδι αυτό τον φέρνει αντιμέτωπο με ένα παρελθόν με το οποίο είχε κόψει κάθε δεσμό, σηματοδοτώντας για τον συγγραφέα μια τολμηρή κατάδυση στην οικογενειακή ιστορία του και τις κοινωνικές καταβολές του. Ο Εριμπόν ανασύρει στη μνήμη του τον κόσμο της εργατικής τάξης -τον κόσμο των παιδικών του χρόνων- και ανασυστήνει την πορεία της κοινωνικής του ανέλιξης. Μέσα από αυτή την προσωπική αφήγηση, αναπτύσσει τις σκέψεις του για τις κοινωνικές τάξεις και το σχολικό σύστημα, την κατασκευή των ταυτοτήτων και την ομοφυλοφιλία, την ομοφοβία και τον ρατσισμό, την Αριστερά και την Ακροδεξιά, τις εκλογές και τη δημοκρατία. Επανεντάσσοντας τις προσωπικές διαδρομές στους μηχανισμούς κοινωνικής αναπαραγωγής και κοινωνικού αποκλεισμού, ο συγγραφέας θέτει εντέλει καίρια ερωτήματα σχετικά με την πολλαπλότητα των μορφών που παίρνει η κυριαρχία και, συνεπώς, η αντίσταση.

 


Ίνκουμπους

Συγγραφέας: Βαγγέλης Γιαννίσης

Εκδόσεις: Διόπτρα

Αριθμός σελίδων: 408

 

Έτσι, πάνω στον εφιάλτη του, μέσα απ’ τη βραδινή ομίχλη πετάει ο κοντόχοντρος Δαίμονας πάνω από έλη, λίμνες και βάλτους. Γυρεύει μια νέα τρελαμένη απ’ τον έρωτα και καταπλακωμένη απ’ τον ύπνο, κατεβαίνει και χαμoγελαστός κάθεται στο στήθος της.
Όταν μια νεαρή φοιτήτρια, η Λινέα Μολίνς, καταγγέλλει στην αστυνομία τον βιασμό της μέσα στο ίδιο της το σπίτι από έναν άγνωστο μασκοφόρο, στον επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων της αστυνομικής διεύθυνσης του Έρεμπρο Άντερς Οικονομίδη δημιουργείται αμέσως κακό προαίσθημα: οι προσεκτικές κινήσεις του δράστη και ο χειρουργικός τρόπος με τον οποίο έφερε εις πέρας την επίθεση μαρτυρούν προσχεδιασμό και εμπειρία.
Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η υπόσχεση με την οποία ο δράστης άφησε την κοπέλα: ότι θα τα ξαναπούν σύντομα.
Δύο ημέρες αργότερα, η διεθνούς φήμης σεφ Κάισα Έκεμπλαντ διαβάζει έντρομη στις εφημερίδες την είδηση του βιασμού της Λινέα και διαπιστώνει ανησυχητικές ομοιότητες με επίθεση που είχαν δεχτεί η ίδια και ο σύζυγός της μέσα στο σπίτι τους μερικούς μήνες νωρίτερα.
Παρά τους δισταγμούς της, αποφασίζει να μιλήσει. Σύντομα κι άλλα στόματα ανοίγουν και αφηγούνται μια ιστορία που κρυβόταν για χρόνια στο σκοτάδι.

 Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα

 

 


Ο διάβολος μόνο ξέρει

Συγγραφέας: Sir Ian Rankin

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Μετάφραση: Νάντη Σακκά

Σελίδες: 464

 

Κάποιες υποθέσεις απλώς δεν ξεχνιούνται.
Για τον Τζον Ρέμπους η υπόθεση που ποτέ δεν θα ξεχάσει είναι η δολοφονία της νεαρής Μαρίας Ταρκουάντ, η οποία βρέθηκε νεκρή πριν από σαράντα χρόνια στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου διέμενε ένας διάσημος ροκ σταρ και η συνοδεία του. Ο δράστης δεν συνελήφθη ποτέ. Στο μεταξύ ο υπόκοσμος του Εδιμβούργου μοιάζει ακέφαλος. Ένα από τα επίδοξα αφεντικά του, ο Ντάριλ Κρίστι, έχει πέσει θύμα επίθεσης, ενώ μια έρευνα για ξέπλυμα χρήματος τον έχει φέρει σε δεινή θέση. Ο γερο-Κάφερτι, η νέμεση και ο πιο παλιός εχθρός του Ρέμπους, τα έχει στ’ αλήθεια παρατήσει ή περιμένει να πέσει το Εδιμβούργο στα χέρια του σαν ώριμο φρούτο;

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα


Κυριακή 19 Μαΐου 2024

"Και τώρα πώς θα ζήσουμε χωρίς τις συναντήσεις μας; " - Λέσχη Ανάγνωσης και Κινηματογραφική Λέσχη: Αποτίμηση των πολιτιστικών προγραμμάτων του 2ου ΓΕΛ Κω από τα παιδιά μας

 

Από την εκδρομή μας στην Αθήνα, 24/4/2024

Είκοσι μαθητές της Λέσχης Ανάγνωσης και περίπου τριάντα της Κινηματογραφικής Λέσχης ομόρφυναν τις Κυριακές μας και φέτος. Τα παιδιά μας έρχονταν στις προβολές και στις συναντήσεις παρά το φορτωμένο τους πρόγραμμα και ανυπομονούσαν γι αυτές - αυτά τα παιδιά που μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε με όρεξη και αφοσίωση τα πολιτιστικά προγράμματα μας. Θα διαβάσετε στα σχόλια των παιδιών πως τα προγράμματα αυτά ήταν η διέξοδος της Κυριακής , μια αγαπημένη συνήθεια. Μάλιστα όταν είδαμε την τελευταία ταινία αναρωτήθηκαν τι θα κάνουν αυτά τα απογεύματα της Κυριακής – «και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;»

Οι υπεύθυνες των προγραμμάτων – η κ.Κρύου, η κ.Τερζή και η γράφουσα- διαπιστώσαμε για άλλη μια χρονιά πως όλα τα παιδιά κρύβουν ένα τεράστιο δυναμικό που χάνεται μέσα στο καθαρά γνωσιοκεντρικό μοντέλο του σχολείου.  Τα παιδιά που ασχολούνται με τις τέχνες και τον πολιτισμό ανακαλύπτουν τις κλίσεις και τα ταλέντα τους και έχουν μια πιο υγιή σχέση με τον εαυτό τους και με τον κόσμο γύρω τους και παράλληλα κατανοούν βαθύτερα τον κόσμο και αναπτύσσουν τη σκέψη και την κρίση τους. Πόσες φορές και φέτος δεν μας εντυπωσίασαν οι απόψεις τους, οι άψογα τεκμηριωμένες θέσεις τους – είτε αυτές αφορούσαν τα βιβλία που διαβάσαμε είτε τις ταινίες που είδαμε. Βέβαια εδώ πρέπει να πούμε πως και η δική μας συμμετοχή, αυτή των ενηλίκων και υπεύθυνων των προγραμμάτων, μας προσφέρει μια επαφή με τα παιδιά που ανανεώνει τη σχέση μας μαζί τους και μας φέρνει πιο κοντά στα ενδιαφέροντα και τον τρόπο σκέψης τους. Μακάρι να είμαστε καλά να συνεχίσουμε και του χρόνου!

Διαβάστε στη συνέχεια τις απαντήσεις των παιδιών στα ερωτηματολόγια που αφορούσαν τη συμμετοχή τους στα προγράμματα και ήταν ανώνυμα.

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Πως θα χαρακτηρίζατε την εμπειρία σας από τη συμμετοχή στο πρόγραμμα;



 

Ποιο βιβλίο από όσα διαβάσαμε σας άρεσε περισσότερο;

 


 

Εξηγήστε γιατί διαλέξατε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Αρχικα για το ποιος σκοτωσε τον πατερα μου, ειναι πραγματικα γεγονοτα και ο τροπος που τα αφηγειται μου αρεσει πολυ. Μια αφηγηση σκληρων αλλα αληθινών γεγονοταν και σχεσης μεταξυ πατερα και γιου που αμφιταλαντευεται μεταξυ αποδοχης και μη αποδοχης. Το βιβλιο ειναι σαν μια φωνη του συγγραφεα να φωναζει για αποδοχη απο τον πατερα του και απο την αλλη ενας τροπος να δειξει την αγαπη του για εκεινον. Απο τη μια πλευρα ολο το βιβλιο ειναι σαν να φωναζει "Μπαμπα, κοιτα με! ", ζητωντας την αποδοχη γραφωντας οσα θα ηθελαν να πουν πολλοι, να τα φωναξουν κι εκεινοι και δινοντας τους μια ικανοποιηση που τα γραφει καποιος στην θεση τους, απο την αλλη βλεπουμε το πώς η κοινωνια επηρεαζει την ζωη ενος ανθρωπου (του πατερα του) σε τετοιο βαθμο που να μην ειναι πια ο εαυτος του, να μην κανει πραγματα που ο ιδιος θελει, να γινει ενα ζωντανο πτωμα που απλα επιβιωνει και δεν ζει και πώς οι πολιτικες αποφασεις επηρεαζουν τη ζωη μιας οικογενειας. Όσο για τη μεταμορφωση, ο Καφκα ειναι απο τους συγγραφεις που αγαπω πολυ. Μεσα απο το συγκεκριμενο βιβλιο κανει τον αναγνωστει να αναθεωρησει τι ειναι εφικτο και τι οχι, η οικογενεια που θεωρειται δεδομενη και ξαφνικα παυει να ειναι λογω μιας αλλαγης, επειδη ενα μέλος της οικογενειας δεν ειναι πια οπως θα ηθελαν τα υπολοιπα μελη. Οταν τωρα ως εντομο βρισκεται κατω απο το μικροσποπιο της κριτικης τοσο των εξωτερικων οσο και των αγαπημενων προσωπων. Δειχνει ποσο ευκολα μπορει να αλλαξει η σταση ενος ατομου οσο κοντινο και να ειναι οταν καποιος "μεταμορφωνεται". Μια αλλαγη κι ολοι βρισκονται απεναντι εκει, να κρινουν. Ακομα και οι δικοι σου ανθρωποι μπορει να σε κρινουν οταν πια δεν κατευθυνεσαι με τον δικο τους "αποδεκτο" τροπο. Το βιβλιο αντιθεται στους κανονες που οριζει η "κανονικοτητα" και ειναι απο μονο του ενα "ξενο"/"διαφορετικο" σωμα.

 

Γιατί ο συγγραφέας έχει χρησιμοποιήσει λεξιλόγιο και γραμματοσειρά που είναι οικεία στον αναγνώστη και το βιβλίο θα έλεγα είναι αρκετά ρεαλιστικό.

Ήταν αυτά που με άγγιξαν περισσότερο κατά τη διάρκεια της χρονιάς και αυτά που θεωρώ πως έθιγαν πιο ενδιαφέροντα ζητήματα

Πιστευω πως ηταν ενα ωμο βιβλιο και ο συγγραφεασ ανοιξε την καρδια του για αυτο το εργο. Μικρο αλλα δυνατο

Διάλεξα το συγκεκριμένο βιβλίο διότι πιστεύω ήταν κάτι πιο κοντά στα γούστα μου και σίγουρα θα ήταν κάτι που θα ξανά διάβαζα

Διαλεξα το συγκεκριμενο βιβλιο διοτι ειναι του Καφκα και η μεταμορφωση ειχε ενα τελειο θεμα το οποιο ηταν κατι διαφορετικο και ευκολοδιαβαστο

Διάλεξα τέσσερα: “Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου”: Κατά την γνώμη μου, προσδίδει τέλεια τον όρο της πολιτικής. Ο τρόπος γραφής του συγγραφέα είναι πολύ πιασάρικος, καθώς και μπλέκει προσωπικές εμπειρίες χαρακτήρων με κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Η αμεσότητα του βιβλίου σίγουρα μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον. “Ματωμένο Χειρόγραφο ”: Συνήθως δεν μου αρέσουν τα αστυνομικά βιβλία, μα αυτό το βιβλίο σίγουρα αποτελεί εξαίρεση- πιθανότατα να ευθύνεται η σύνδεση του με τα μαθηματικά για αυτό, μιας που μου αρέσουν πολύ. Πάτριοτ: Η παραστατικότητα αυτού του βιβλίου με κρατούσε συνεχώς σε εγρήγορση. Μου άρεσε τόσο για την ζωντάνια που προσέδιδε, όσο και για το ότι θίγει ένα επίκαιρο και σημαντικό θεμα- τον ρατσισμό (στην Ελλάδα) με ενδιαφέρον τρόπο. Καλό σε αυτό κάνει και το τέλος του βιβλίου, το οποίο προβληματίζει τον αναγνώστη και τον παροτρύνει να αναθεωρήσει, ίσως, κάποια απ' τα πιστεύω του. Μεταμόρφωση: Εδώ μου έχει κάτσει που δεν μπόρεσα να έρθω σε αυτήν την συνάντηση, μιας και αυτό το βιβλίο είναι ίσως ένα από τα αγαπημένα μου γενικότερα!! Αυτό, γιατί μπλέκει κάτι το τελείως παράλογο και υπερφυσικό με το συνηθισμένο και το νορμάλ κάνοντας, έτσι, τον αναγνώστη να προβληματιστεί για ποικίλα θέματα (όπως η ρουτίνα, το νόημα και η σημασία, τα ανθρώπινα συναισθήματα και πάμπολα ακομη). Επίσης, μου αρέσει η ελευθερία του βιβλίου ως προς την ανάγνωση, δηλαδή το πώς ο κάθε αναγνώστης του μπορεί να έχει διαφορετική τελείως άποψη, λόγω του λογοτεχνικού του βάθους.

Ενδιαφερον

Είχε πολύ ωραίο τέλος, σε ταυτίζει με την πραγματικότητα.

Ήταν μικρό ευκολοδιαβαστο και σε άφηνε σε ενδιαφέρον

Μου αρεσε παρά πολύ σαν βιβλίο έθιγε τα ρατσιστικά και γυναικεία στερεοτυπα και όλο τα βιβλίο λόγω ότι ήταν γραμμένο σαν σενάριο δημιούργησα μια εικόνα και ήταν σαν να βλέπω να εξελίσσεται μια ιστορία μπροστά μου.

1. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος γραφής του συγγραφέα και η σκληρή ιστορία του αφηγητή όσον αφορά τη σχέση του με τον πατέρα του, πολύ όμορφο βιβλίο. 2. Είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία. Με προβλημάτισε το γεγονός ότι μπορούσα να ταυτιστω με τον Γκρέγκορ. Επιπλέον αγαπώ πολύ την γραφή του Φραντς Κάφκα και όλους τους συμβολισμούς που περιέχει αυτό το μυθιστόρημα (και γενικότερα τα βιβλία του)

Το Ματωμένο Χειρόγραφο του Ανδρέα Λύκου ήταν, προσωπικά, το αγαπημένο μου. Το ξεχώρισα από τα υπόλοιπα, διότι αποτελούσε κατά βάση αστυνομικό βιβλίο, είδος που απολαμβάνω να διαβάζω. Επιπροσθέτως, μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον το γεγονός ότι είχε γίνει λεπτομερής έρευνα πάνω στην επιστήμη των μαθηματικών, προκειμένου να παρουσιαστεί ο γρίφος τους έργου, ο οποίος ήταν αρκετά έξυπνος και θεωρώ ότι κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι και την επίλυσή του.

Ηταν το βιβλιο που μου αρεσε περισσοτερο το θεμα του και με εκανε να νιωσω εντονα συναισθηματα

Ενδιαφερον θεμα

Ήταν πολύ ενδιαφέρον και μας έκανε να δούμε από άλλη οπτική το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι της νύχτας.

Μου άρεσε που ήταν σε στυλ αστυνομικού μυθιστορήματος, το γεγονός ότι είχε ανάμιξη με μαθηματικούς γρίφους και ιδιαίτερα ο τρόπος που αποδίδονταν οι σκέψεις και τα συναισθήματα του ήρωα.

 

Τι σας άρεσε περισσότερο στη λέσχη; Νιώθετε ότι ωφεληθήκατε από τη συμμετοχή σας στο πρόγραμμα και ,αν ναι, με ποιον τρόπο;

Σίγουρα καθώς διάβασα περισσότερα βιβλία έμαθα περισσότερους συγγραφείς και γνώρισα και πολλά παιδιά που δεν ήξερα

Πιστεύω ότι ωφελήθηκα από το πρόγραμμα καθώς διάβασα βιβλία που μπορεί να μην έπεφταν ποτέ στα χέρια μου ,με πολλά διαφορετικά θέματα και έπειτα συζητούσαμε με τα υπόλοιπα παιδιά ανταλλάσσοντας απόψεις και ιδέες

Πιστευω πως απεκτησα περισσοτερες γνωριμιες κ η σχεση μου με αλλα ατομα ενισχυθηκαν

Πιστεύω ναι διότι γνώρισα καινούργια άτομα έκανα καινούργιους φίλους

Ναι, με τον τροπο αναγνωσης να διαβαζω ολο και περισσοτερα βιβλια πραγμα που δεν το κανω συχνα

Αδιαμφισβήτητα ναι! Γνώρισα πολλά παιδιά τα οποία συμπαθώ πολύ, συζήτησα μαζί τους (καθώς και με τις δασκάλες του προγράμματος) και έμαθα να δέχομαι και διαφορετικές απόψεις πάνω σε διάφορα θέματα! Επίσης, κάποια από τα “highlights” μου στην λέσχη αποτελούν οι διαδικτυακές συναντήσεις που κάναμε με τους συγγραφείς Μιχάλη Μαλανδράκη και Ανδρέα Λύκο, μιας που θεώρησα αρκετά ενδιαφέρον το να δω τα ίδια βιβλία τόσο από την μεριά του αναγνώστη, όσο και από του συγγραφέα- έμαθα αρκετά πράγματα για την συγγραφή και πέρασα πολύ ωραία ακούγοντας τις συμβουλές και των δύο συγγραφέων. Γενικά νιώθω πως ωφελήθηκα από το πρόγραμμα μιας που πέρασα πολύ ωραία καθόλη την διάρκεια του.

Κοινωνικοποιηθηκα

Νιώθω ότι ωφελήθηκα αφού διάβασα βιβλία και συζητησα για αυτά και με βοήθησαν στον λόγο μου

Ναι νιώθω ότι οφελήθηκα από το πρόγραμμα καθώς γνώρισα νέα άτομα και κοινωνικοποιήθηκα, μπορούσα να λέω ελεύθερα την άποψη μου χωρίς να νιώθω ότι θα με κρίνουν και επειδή συζητάγαμε για διαφορά σχετικά θέματα που έθιγε το βιβλίο διεύρυνα τους ορίζοντες μου ακούγοντας διάφορες απόψεις και διάφορες πτυχές που εγω να μην είχα φανταστεί.

Η λέσχη αυτή είναι ένα όμορφο μέρος,μια όμορφη ομάδα! Ένιωθα ενθουσιασμό και μια ξεχωριστή χαρά και ευχαρίστηση πριν κάθε μας συνάντηση,διότι τα παιδιά είναι υπέροχα και νιώθω πληρότητα μαθαίνοντας τις απόψεις και τις σκέψεις τους για τα βιβλία,αλλά και μαθαίνοντας για τα ίδια τα παιδιά μέσα από μικροκουβέντες :)

Σίγουρα ωφελήθηκα από τη συμμετοχή μου σε αυτό το πρόγραμμα. Αρχικά, ξεκίνησα να διαβάζω ξανά βιβλία που μέχρι το Γυμνάσιο ήταν το πάθος μου, αργότερα όμως λόγω έλλειψης χρόνου απομακρύνθηκα από αυτή την ασχολία. Ήταν μία ευκαιρία να ασχοληθώ ξανά με τα βιβλία. Μου δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να γνωρίσω και άλλα παιδιά, να ακούσω και άλλες απόψεις πάνω σε πολλά σημαντικά και επίκαιρα θέματα και θεωρώ ότι ήταν πραγματικά μια ευεργετική εμπειρία.

Ναι. Δοκιμασα να διαβασω διαφορετικου ειδους βιβλια που δεν θα διαβαζα απο μονη μου και γενικα η ατμοσφαιρα που επικρατουσε στις συναντησεις ηταν πολυ ευχαριστη και περασα τον ελευθερο χρονο μου συζητωντας για κατι που μου αρεσει

Ναι, κοινωνικοποιήθηκα

Ναι επειδή με τις συζητήσεις που κάναμε στις συναντήσεις ανταλλάσσαμε ενδιαφέρουσες απόψεις και αντιλήψεις

Ναι επειδη μου αρεσει να ακουω και αλλες σκεψεις και αποψεις και μου ειναι πολυ ενδιαφερον ειδικα οταν καποιος λεει κατι που εγω δεν ειχα σκεφτει ποτε από πριν και με βαζει σε ακομα πιο πολυ σκεψη. Και επισης μου αρεσει πολυ να διαβαζω βιβλια οποτε ειναι μια ευκαιρια να διαβαζω και να εχω ατομα να το συζητω!

Ναι, διαβάζοντας περισσότερα βιβλία και έχοντας την ευκαιρία να τα συζητήσω με άλλα άτομα και να ανταλλάσσουμε απόψεις.

 

Τι θα θέλατε να αλλάζαμε στην οργάνωση του προγραμματος;

Τίποτα

Τίποτα όλα ήταν σούπερ. Ισως παραπάνω συναντήσεις να ήθελα.

Δεν θεωρώ πως θα άλλαζα κάτι ,απλώς θα ήταν ακόμη καλύτερο εάν είχαμε καταφέρει να φέρουμε έναν από τους συγγραφείς . Πέραν αυτού ,ήταν όλα τέλεια!

θα μπορουσαμε να αναπαρασταναμε τις αγαπημενες μας σκηνες απο το βιβλιο

Πιστεύω ότι οργάνωση είναι μια χαρά δεν έχουμε συνέχεια συναντήσεις για να είναι κουραστικό

Τίποτα τίποτα τέλειοι είστε

Τιποτα ολα ειναι τελεια

Τίποτα!

Δεν εχω κατι να πω

Όλα ήταν πολύ οργανωμένα

Δεν θα άλλαζα τίποτα.

Δεν μου έρχεται κάτιιιιιιι

Τίποτα. Θεωρώ ότι το πρόγραμμα πραγματοποιείται με έναν πολύ ευχάριστο τρόπο.

Ισως να διαβαζαμε βιβλια με πιο χαρουμενο περιεχομενο

Τιποτα

μου αρεσει ετσι οπως είναι

 

Θα προτείνατε το πρόγραμμα στους συμμαθητές/τριες σας; 

Ναι

Άνετα και σίγουρα εγώ προσωπικά πέρασα υπέροχα και θα το ξανά έκανα πάλι.

Εννοείται πως θα το πρότεινα γιατί ειναι μια εμπειρία που δεν πρέπει να χάσει κανείς και ωφελείται πολύ οποίος συμμετέχει για διάφορους λόγους

Μονο σε οσους εκτιμουν την αναγνωση, θελουν να συμμετασχουν σε συζητησεις και θελουν να γεμισουν τα ραφια τους.

Και βέβαια κυρίως όμως σε ανθρώπους που ξέρω ότι διαβάζουν βιβλία

Το έχω κάνει ήδη χεχε

Εννοειται ειστε οι καλυτερες ευχαριστουμε για ολα

Το έχω κάνει ήδη χεχεχ

Εννοειται

Εννοείται

Ναι θα το πρότεινα.

ΝΑΙ! Αν σου αρέσουν τα βιβλία,η καλή παρέα,τα γλυκά και τα αστεία,η λέσχη ανάγνωσης είναι το τέλειο μέρος για εσένα ^^

Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα το πρόγραμμα αυτό στους συμμαθητές/τριες μου, επειδή όπως προανέφερα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο και έχει πολλά να προσφέρει.

Ναι γιατι ειναι μια καταπληκτικη εμπειρια

Ναι

ναι !

ναι!

 

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ

Ποια ήταν η εμπειρία σας από το πρόγραμμα της Κινηματογραφικής Λέσχης φέτος;

 


 

Οι ταινίες που είδατε στη Λέσχη ήταν ταινίες που θα είχατε επιλέξει να δείτε μόνοι σας;

 


 

 

Ποια ταινία θα θυμάστε από το φετινό πρόγραμμα ;

 


 

 

Γιατί επιλέξατε αυτή την ταινία;

Γιατί με συγκίνησε και ήταν πολύ ωραία

Ήταν αυτές που μου τράβηξαν περισσότερο το ενδιαφέρον και θα επέλεγα να δω και μόνη μου ή θα ξαναεβλεπα

μου φανηκε πιο ενδιαφερουσα απο τις αλλες

They were soul crashing, I loved them

Γιατί ακόμη και τώρα της θυμάμαι

ηταν πολυ του γούστου μου, μου άρεσαν τα μηνυματα που έδινε, γελασα και μου αρεσε η πρωταγωνίστρια

Ήταν οι αγαπημένες μου από όλη τη χρονιά καθώς ήταν είδη που δεν είχα ξαναδεί ,μου άφησαν πολύ όμορφα μηνύματα και είχαν ενδιαφέρον θέμα και σενάριο

Γιατι ήταν φοβερές και οι 2 (good will hunting και radical) είχαν και οι 2 εναλλακτικους τρόπους μάθησης τους οποίους αν εφαρμόζουμε μπορούμε να εκπαιδευτούμε πιο αποτελεσματικά και επίσης έδειχνε ότι οποιοδήποτε άτομο σε οποιοδήποτε καταστάσεις ζωής αν εχει έναν σωστό εκπαιδευτικό μπορεί να γίνει λάτρης της γνώσης

Γιατι ηταν ενδιαφερον το σεναριο της ταινιας.

Μου άρεσε πολυ σαν ταινία και ειδικά η ανατροπή που είχε στο τέλος η οποία ήταν απροβλεπτη

υπηρχε κατι που μου τραβηξε το ενδιαφερον, ισως η αισθητικη, η σκηνοθεσια, το σεναριο, η ερμηνεια των ηθοπειων. μαλλον ολα.

Γιατι ταιριαζουν περισσοτερο στα γουστα μου και επισης με κινητοποιησαν να ακολουθησω τα ονειρα μου και να αλλαξω τροπο σκεψηε

Γιατι μαρεσε η ιστορια

Ήτανε θετική ταινία, με τα κάτω της δείχνοντας τις δυσκολίες της ζωής με χιουμορ. Μου άρεσε πως φέρθηκαν στον προπονητή και τα συναισθήματα του, πράγματι γοητευτικο.

(Η νούμερο ένα για εμένα ήταν το Fight Club). Με εντυπωσίασε πολύ η ιστορία. Ο σκηνοθέτης παρουσίασε ένα τόσο συχνό φαινόμενο,δηλαδή αυτό το χάος που βιώνει ο πρωταγωνιστής,ως κάτι τόσο περίπλοκο και έντονο. Γιατί στ'αλήθεια έτσι είναι. Αγάπησα τη κινηματογράφηση (ιδίως τα χρώματα!!!),τους χαρακτήρες. Και ναι ταυτίστηκα με τον πρωταγωνιστή αρκετά.

Έχω να πω ότι όλες οι ταινίες ήταν ξεχωριστές και μοναδικές με διαφορετικό νόημα η καθεμία αλλά αν έπρεπε να επιλέξω θα ήταν αυτές οι τρεις που δήλωσα, κυρίως αυτές που μου έμειναν.Το then came you ήταν μια συγκινητική ταινία και με έκανε να πιστεύω ότι υπάρχει τελικά φιλιά μεταξύ αγοριού και κοριτσιού .Το parasite ήταν πολύ ωραία ταινία στο τέλος με μια ανατροπή και το radical διότι ήταν πολύ ωραίος ο τρόπος διδασκαλίας του δάσκαλου και δίδαξε στα παιδιά πολλά πράγματα . Ήταν πιστεύω ο ιδανικός δάσκαλος .

Αγαπώ τον τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας εξύμνησε την δύναμη της φιλίας. Οι δύο ήρωες της ταινίας είχαν έναν τόσο γερό δεσμό, που η φιλίας τους κράτησε ακόμα και μετά τον θάνατο της ηρωίδας. Η συγκεκριμένη ταινία μου προκάλεσε συγκίνηση και με ώθησε να γίνω πιο ευγνώμον για τους αληθινούς φίλους που έχω.

Στο fight club με συγκλονσε το γεγονος οτι ο αφηγητης(;) που εχει αϋπνιες και θελει να αποκτησει νοημα η μονοτονη ζωη του, δημειουργει μια λεσχη με τον Tyler που επισης ειναι προϊον της διχασμενης προσωπικοτητας του για να αποκτησει νοημα η ζωη του και για να εχει καποιον που θα ηθελε την ζωη του, να εχει διπλα του ενα ατομο με την καλυτερη εκδοχη του εαυτου του που θεωρει εκεινος. Η σκηνη που πυροβολει τον εαυτο του για να απαλαχτει ουσιαστικα απο τον αλλο του εαυτο τον Tyler μου φανηκε κορυφαια. Στο Boy A μου αρεσε πολυ επειδη εδειχνε το αν μπορει ενας ανθρωπος να εχει μια δευτερη ζωη, αν μπορει να κανει μια νεα αρχη. Το αν μπορει ενας ανθρωπος που βγηκε απο την φυλακη να επανενταχθει στην κοινωνια. Στην ταινια φαινονται και οι προκαταληψεις και πως σε εναν ανθρωπο παντα ψαχνουμε να δουμε τα κακα και ποτε τα καλα οσο περισσοτερα και να ειναι. Στο Parasite, βλεπουμε σε τι κατασταση μπορει να καταντησει ενας ανθρωπος, μια ολοκληρη οικογενια λογο οικονομικης αναγκης και τι μπορει να καναει για να ανταπεξελθει. Η οικογενεια των φτωχων στηριζαν ο ενας τον αλλο και ακομα ειδαμε το πως ξεφορτονωντουσαν τους υπολοιπους εργαζομενουν για να δωσουν ευκαιρια στους δικους τους. Δεν ηθελαν το κακο των αλλων απλα φαινεται η αναγκη του ανθωρπου που να τον κανει να καταληξει και τι πραγματα να κανει.

Because I can relate to most things in that movie

Γιατί μου άρεσαν ποιο πολύ

Γιατί ήταν πολύ ενδιαφέρουσα καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας

Γιατι ηταν πολυ ωραια και την θυμαμαι γιατι μας προκαλεσε λιγα ψυχολογικα προβληματα

 

Πιστεύετε ότι η συμμετοχή σας στο εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα είχε κάποιο όφελος για εσάς σε προσωπικό επίπεδο; Εξηγήστε το γιατί.

Ναι με εκανε να σκεφτομαι αλλιως τα πράγματα

Περνούσα ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο μου κάθε Κυριακή και ήταν μια αφορμή για να βλέπω παραπάνω τις φίλες μου

ναι

Ναι ειχε, ηρθα πιο κοντα με τα ατομα στη λεσχη και περνουσα ωραια τις Κυριακες μου

Το πρόγραμμα μου έδωσε καινούργιους φίλους και είδα όσες ταινίες δεν εχω δει συνολικα

Ήρθα πιο κοντα με αρκετά άτομα, ανακάλυψα νέες ταινιες που δεν ειχα ξανα ακουσει και νέους ηθοποιους

Είχε όφελος ,καθώς κοινωνικοποιήθηκα με τους συμμαθητές μου και ήρθα κοντά με άτομα που δεν περίμενα. Επίσης ήρθα πιο κοντά στην τέχνη του κινηματογράφου, παρόλο που δεν είμαι άνθρωπος που τρελαίνεται για ταινίες ,και είδα πολλά διαφορετικά είδη περνώντας παράλληλα δημιουργικά τις Κυριακές μου .

Σιγουρα.για εμενα προσωπικα η λεσχη ηταν η μονη εξοδος μου μεσα στην εβδομαδα για διασκεδαση καθως εκανε ψοφοκρυο για να παω οπουδηποτε αλλου ,αρα καθε εβδομαδα ανυπομονουσα

Ηταν πολυ δημιουργικο και μεσα απο τις ταινιες μαθαιναμε πολλα κοινωνικα προβληματα του κοσμου γυρω μας

Ναι γιατί ειδα ταινίες που μου αρεσαν που υπό άλλες συνθήκες δεν θα εβλεπα και ηταν πολυ ωραιες ολες

Νομιζω πως εμαθα να ειμαι εστω κ λιγο περισσοτερο ανοιχτομυαλη μεσα απο το περιεχομενο των ταινιων αλλα και των συζητησεων.

Ναι γιατι εκτος απο το θεμα τη ςκοινωνικοποιησης, οπως ανεφερα και πριν με βοηθησε σε διαφορους τομεις της ζωης μου

Ναι γιατι μεσα απο τις ταινιες μαθαινεις νεα πραγματα

ΒΕΒΑΙΩΣ. οχι μονο περνούσα τον χρόνο μου βλέποντας ταινίες με τους φίλους μου αλλά και μορφώθηκα σε πολλα θέματα.

Είδα αρκετες ταινιες φετος οι οποιες με προβληματησαν βαθια. Ισως να ακουγεται σαν κατι κακο,αλλα εγω ενιωσα πως συστηθηκα σε καινουργιους κοσμους μεσω του κινηματογράφου.

Ναι είχε κάποιο όφελος .Μέσα από αυτό το πρόγραμμα μάθαμε πολλά πράγματα για πολλά κοινωνικά θέματα και πράγματα που συμβαίνουν στο κόσμο μας και αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον και αποτελεσματικό επειδή μας έδειχνε το ότι αυτά γίνονται στο κόσμο πραγματικά και πρέπει να ήμαστε ενημερωμένοι για τέτοια ζητήματα διότι έτσι προοδεύουμε ως κοινωνία και έτσι γινόμαστε πιο ανοιχτομυαλοι.

Φυσικά και είχε! Πέρα από το ότι γέμιζε το πρόγραμμα της Κυριακής, ήταν επίσης η αφορμή να παρακολουθήσω ταινίες, κάτι που δεν συνήθιζα. Επίσης έμαθα να βλέπω πιο βαθιά στο νόημα μιας ταινίας.

Ναι επειδη αρχικα μου αρεσει να βλεπω ταινιες και με αυτο τον τροπο ειχα την ευκαιρια να βλεπω μια καθε εβδομαδα και να βλεπω και ταινιες που ισως να μην εβλεπα μονος κι ακομα να ακουω και αλλες αποψεις και σκεψεις που εγω δεν ειχα σκεφτει απο πριν

Htan wraio pou vlepame tainies me tous filous mas

Ναι γιατί είδα διάφορες ωραίες ταινίες με σημαντικό νόημα που μπορεί να μην έβλεπα ποτέ

Ναι γιατι ειδαμε ταινιες που συνηθως δεν θα διαλεγαμε να δουμε μονοι μας και αυτες οι ταινιες πολλες φορες ειχαν να μας κανουν να προβληματιστουμε με τι γινεται στον κοσμο

 

 

Θα συστήνατε στους συμμαθητές σας τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα;

 


 

Θα αλλάζατε κάτι από το προγραμμα;

Οχι

Κάποιες ταινίες που δεν μου άρεσαν

οχι

Οχι, μπορει την ωρα (1 ωρα αργοτερα) αλλα γενικοτερα ολα καλα (και τις καρεκλες)(και να τρωμε πιο συχνα)

Κάποιος ταινίες

ισως να είμασταν πιο συχνα στο αμφιθέατρο και να είχαμε φαγητα!! κατά τα αλλά ηταν τελεια !!

Δεν πιστεύω πως θα άλλαζα τίποτα ,η συχνότητα των συναντήσεων ,τα είδη που βλέπαμε ,τα άτομα κλπ ήταν όλα μια χαρά .( Άντε ίσως μου έλειψαν τα πατατάκια)

ΘΕΛΟΥΜΕ ΦΑΐ

Μαλλον την ωρα που γινοταν

Δε νομιζω

Θα ηθελα να προτεινουν και τα παιδια ταινιες

Οχι. Ολλα τέλεια. Θα αλλαζα μόνο την αύξηση του μπουφέ

Όχι back to back στενάχωρες ταινίες ΗΜΑΡΤΟΝΝ !!!!!!!!!!!!

Όχι δεν θα άλλαζα κάτι όλα ήταν υπέροχα μάθαμε πράγματα, περνάγαμε πολύ όμορφα, όλες οι ταινίες ήταν ιδιαίτερες και με νόημα

Τίποτε💗

μου αρεσει ετσι οπως ειναι

8a allaza to programma,dhladh oxi ka8e kuriakh alla Ana Kuriakh.Kata talla 8a pros8eta Kai tainies tromou💕

Όχι ήταν τέλειο

Όχι αλλά θα προτιμούσα πιο βολικές καρέκλες

Την μερα και την ωρα θα αλλαζα γιατι ηταν δυσκολο να ερχομαι καποιες φορες