Εγχειρίδιο οδηγιών για τη ζωή

Για να προβληματιστούμε λίγο.

Πείτε όχι στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου, ωστόσο 17% των Ευρωπαίων έχει περιορισμένα οικονομικά μέσα και δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά για τα βασικά στοιχεία που χρειάζονται.

Η φτώχεια συνδέεται συχνά με τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου ο υποσιτισμός, η πείνα, η έλλειψη καθαρού νερού αποτελούν συχνά καθημερινή πρόκληση. Η Ευρώπη όμως επηρεάζεται επίσης από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρή, αλλά παρόλα αυτά είναι απαράδεκτο. Η φτώχεια και ο αποκλεισμός ενός ατόμου ισοδυναμεί με την φτώχεια της κοινωνίας στο σύνολό της. Η Ευρώπη μπορεί να είναι ισχυρή μόνον εάν αξιοποιείται το πλήρες δυναμικό του κάθε ατόμου.
πηγή http://ec.europa.eu/social/main.jsp?catId=637&langId=el

Το 2010 ορίστηκε ως Ευρωπαϊκό Έτος Ενάντια Στη Φτώχεια Και Τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και το ιστολόγιο του Πειραματικού Γυμνασίου Ζωσιμαίας Σχολής Ιωανννίων, «Δημιουργική Γραφή» (annboukou.blogspot.com/) είναι φέτος αφιερωμένο σ’ αυτόν το σκοπό.

Η ομάδα εργασίας του Γ4 του σχολείου, υπό την επίβλεψη της φιλολόγου της τάξης και υπεύθυνης του ιστολογίου κας Άννας Μπουκουβάλα, υποστηρίζει ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας. Προωθεί λοιπόν ενεργά την καταπολέμησή του μέσα από τη δημιουργία αφίσας και βίντεο και την προετοιμασία μιας ραδιοφωνικής εκπομπής με αντίστοιχο θέμα, που στοχεύουν στην ενεργό παρέμβαση των μαθητών στα κοινωνικά δρώμενα. Τα παιδιά έκαναν μια θαυμάσια εργασία και σας παρουσιάζουμε το βίντεο που έφτιαξαν. Για να ακούσετε και τη ραδιοφωνική τους εκπομπή συνδεθείτε με το ιστολόγιο τους. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και στην υπεύθυνη καθηγήτρια ! Στέλνουμε τους μαθητικούς μας χαιρετισμούς!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ from annboukou on Vimeo.

The meatrix ( από που προέρχεται η τροφή μας)

Το Μάτριξ για γουρουνάκια ή από που προέρχεται το κρέας που τρώμε. Στην ιστοσελίδα http://www.themeatrix.com/intl/greek/ μπορούμε να ενημερωθούμε για τα τρόφιμα που καταναλώνουμε και τα οποία είναι εργοστασιακού τύπου. Το κόμικ που ακολουθεί είναι διαφωτιστικό.

Γιατί τα παιδιά βλέπουν........

Λέσχη Ανάγνωσης... Η αυλαία έπεσε.

Και ναι φίλες και φίλοι! Το ταξίδι της ανάγνωσης έφτασε για φέτος στο τέλος του! Χτες το απόγευμα είχαμε την τελευταία μας συνάντηση για να συζητήσουμε για το βιβλίο της Μαρούλας Κλιάφα «Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς». Καταφέραμε-πάλι καλά- να μαζευτούμε 12 από τα μέλη, μιας και αρκετοί δεν ήρθα, γιατί διαβάζουν για τις εξετάσεις… Καλή επιτυχία παιδιά! (Το βιβλιαράκι μας)
Κλασσικά διαφωνήσαμε για το βιβλίο! Η Δανάη είπε πως τα γράμματα της Βερόνικα είχαν ενδιαφέρον, κάτι που δε συνέβαινε στα γράμματα της Ελένης. Αναφερόταν σε θέματα κλισέ – όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία- και δεν την συγκίνησε στο σύνολο του. Η Ελένη διαφώνησε μαζί της, γιατί, όπως είπε, την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο, το θέμα του ρατσισμού δεν το επέλεγαν πολλοί συγγραφείς να το διαπραγματευτούν. Η Φρειδερίκη το βρήκε ενδιαφέρον, όπως και η Στέλλα. Τα κορίτσια συμπάθησαν ιδιαίτερα τη Βερόνικα, αλλά θα προτιμούσαν η Ελένη να ήταν ειλικρινής από την αρχή της αλληλογραφίας με τη φίλη της.

(Η ομάδα εν δράσει - μάλλον διαφωνούμε!!!Έλα Κατιάννα κάθισε επιτέλους!)

Γενικά άρεσε ο τρόπος που η συγγραφέας άγγιξε το θέμα του ρατσισμού, αν και ορισμένα σημεία του βιβλίου δεν έπειθαν τον αναγνώστη (η ευκολία με την οποία η Ελένη άλλαζε φίλους, η αποδοχή από τους γονείς της ζωής της κόρης τους, η παρουσίαση γεγονότων που δεν συμβάδιζαν με τη ζωή ενός κοριτσιού 15 ετών). Η Κατερίνα πάλι βρήκε πολύ κουραστικό τον τρόπο που εξελίσσονταν τα γεγονότα – ανταλλαγή γραμμάτων χωρίς την παρεμβολή κάποιου αφηγητή- και δεν κατάφερε να τελειώσει το βιβλίο. Η Ελένη βρήκε ενδιαφέρον και το εξώφυλλο του βιβλίου – γεγονός με το οποίο συμφωνήσαμε οι περισσότεροι- και φυσικά σχολιάσαμε τον τίτλο του.
Η τελική βαθμολογία του βιβλίου ήταν 7.
Η συνάντηση έκλεισε με δωράκια ( τι άλλο; χειροποίητους σελιδοδείκτες), τα οποία μοιράστηκαν στα μέλη της Λέσχης ως ενθύμια της φετινής αναγνωστικής μας διαδρομής. Τους σελιδοδείκτες έφτιαξαν με προσωπική εργασία (και τις ευχαριστούμε πολύ!!) η κ. Κρικέλη και η Δανάη (έχουμε και καλλιτέχνες στην παρέα!)

(Δεν είναι θαυμάσιοι οι σελιδοδείκτες μας;;;)
Το σίγουρο είναι ότι όλοι μας περάσαμε πολύ καλά τα απογεύματα αυτά που συναντιόμασταν και κουβεντιάζαμε , διαφωνούσαμε ή συμφωνούσαμε , τσακωνόμασταν , γελούσαμε και ανταλλάσαμε συναισθήματα , απόψεις και ιδέες με κοινό παρονομαστή ένα βιβλίο.

Καλό καλοκαίρι φίλοι μας ! Και καλά αναγνωστικά ταξίδια!

Τα έργα των χεριών τους!

Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε τα έργα των συμμαθητών μας του Γ2 και Γ4, τα οποία στόλισαν τους τοίχους των αιθουσών τους. Οι δημιουργίες τους έγιναν ως εργασίες διαθεματικές στη Γλώσσα και την Ιστορία και αφορούσαν πρόσωπα που ξεχώρισαν στα νεώτερα χρόνια - καλλιτέχνες, φιλοσοφους και επιστήμονες. Ιδού λοιπόν σε αγαστή σύμπνοια Βολταίρος, Μαρξ, Νίτσε και Μπετόβεν, Μπελ και Βαν Γκόγκ.

Μιράντα και ο αγαπημένος της Νίτσε!

Κατιάννα και Βολταίρος!(και ναι τα δάκρυα είναι η βουβή γλώσσα του πόνου..)

Αργύρης ο αναρχικός! (κι ας μας λέει ότι είναι εθνικιστής!)

Νίνα και Βαν Γκογκ!

Ειρήνη και Νίτσε ιλουστρασιόν!

Φιλίτσα και Δαρβίνος!

Μαρία -η ρομαντική ψυχή μας- και Μπετόβεν!

Θωμαή (η Ολυμπιακός!) και Στέλλα(το χαρούμενο παιδί!) μαζί για τον Μπετόβεν!


Αντωνία και Χαΐνριχ Μπελ!

Δανάη και Δαρβίνος ( η εξέλιξη είναι γεγονός και όχι θεωρία, ε Δανάη;;)

Ελισάβετ (η καλλιτεχνική φύση!) και Βαν Γκόγκ.

Παιδιά χάρη σε σας απόκτησαν προσωπικότητα οι τάξεις σας! Είστε καταπληκτικοί!

Τα παιδιά μιλούν για την παιδεία (2)

Η σύγχρονη κοινωνία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα – οικονομική κρίση, φόροι, περιβαλλοντικά προβλήματα. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Πίσω από όλα αυτά κρύβονται πικρές αλήθειες και ένα τεράστιο πρόβλημα όπως είναι η παιδεία.
Αρχικά δεν υπάρχουν υποδομές.. Ή μάλλον υπάρχουν αλλά είναι σε απαίσια κατάσταση. Τα κτήρια είναι παλιά , εργαστήρια Φυσικής- Χημείας δεν υπάρχουν. Οι τουαλέτες είναι σε άθλια κατάσταση. Πως είναι δυνατόν να περιμένουν τόσα πράγματα από μας και τα βασικά τουλάχιστον δεν μας τα παρέχουν; Ακόμη δεν υπάρχουν γυμναστήρια, ούτε και βιβλιοθήκες κατάλληλες για να μας καλύψουν τις ανάγκες. Μας λένε οι γυμναστές να είμαστε σε καλή φόρμα και αυτό που κάνουν είναι να μας δίνουν μια μπάλα. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον ούτε επιλογή ασκήσεων. Ένα άλλο θέμα που επίσης με απασχολεί στο σχολείο είναι ότι δεν υπάρχουν ειδικές αίθουσες καλλιτεχνικών ή μουσικής. Με τόσες ελλείψεις πως περιμένουν να μορφωθούμε…να σπουδάσουμε….
Παράλληλα υπάρχει σοβαρή έλλειψη προσωπικού. Σπάνια να βρεις καθηγήτρια Μουσικής για παράδειγμα. Και ακόμη πολλοί καθηγητές δεν διορίζονται στην ώρα τους ενώ πολλοί δεν έχουν διδαχτεί παιδαγωγικά. Δηλαδή με τι προσόντα τους διορίζουν; Ακόμα μερικοί καθηγητές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Έρχονται για να πάρουν τα λεφτά τους και ποσώς τους ενδιαφέρει αν τα παιδιά καταλαβαίνουν ή όχι. Εν μέρει το καταλαβαίνω, έχουν οικογένεια να συντηρήσουν αλλά και εμείς δεν είμαστε αόρατες ψυχές. Έχουμε και εμείς ανάγκες.



Τα βιβλία πάλι είναι βαρετά, ακαταλαβίστικα και φορτωμένα πληροφορίες. Ορισμένα έχουν πολύ χαμηλή ποιότητα και μας διδάσκουν πράγματα , που δε θα μας χρειαστούν στη ζωή μας. Αντί να μας διδάσκουν πώς να παλεύουμε για την καθημερινή μας ζωή, μας διδάσκουν πράγματα ανούσια. Πάλι καλά που δεν τα πληρώνουμε κιόλας! Φανταστείτε τι σπατάλη θα είχε υποστεί η τσέπη των γονιών μας!!
Επιπλέον ο τρόπος διδασκαλίας πολλές φορές είναι βαρετός, αφού και τα βιβλία δεν βοηθάνε τον καθηγητή. Τι να κάνει λοιπόν κι αυτός; Κάθεται και φλυαρεί. Ο τρόπος διδασκαλίας δεν έχει κανένα όφελος και πρέπει να αποκατασταθεί άμεσα. Πρέπει να πάρουμε ιδέες από άλλες χώρες. Στην Κίνα για παράδειγμα τα παιδιά μαθαίνουν από τους υπολογιστές. Έτσι ούτε το παιδί ούτε ο καθηγητής κουράζεται.
Θα ήθελα να αναφερθώ όμως και στον μαθητικό χουλιγκανισμό. Από που νομίζετε ότι αρχίζουν όλα αυτά; Από το σπίτι ή το σχολείο; Τα παιδιά στο σχολείο πρέπει να διδάσκονται για τον χουλιγκανισμό και τις συνέπειες του. Έτσι θα καταβάλλουν μια προσπάθεια να αποτρέψουν το παιδί να μπλέκει σε τέτοιες καταστάσεις. Θα πρέπει να το μάθουν να συγκρατεί τα νεύρα του ή να το κάνουν να ξεσπά σε κάτι που αγαπά ή έχει ταλέντο. Θα πρέπει να το μάθουν να αγαπά τους συμμαθητές του και να του δείξουν ότι αυτό και εκείνοι είναι το μέλλον, διότι χωρίς αγάπη μέλλον δεν υπάρχει.
Τέλος θέλω να πω πως είμαι πολύ απογοητευμένη από τα σημερινά σχολεία. Αναρωτιέμαι αν και πότε θα ανακαλύψω τον άλλο μου εαυτό, το κρυμμένο μου ταλέντο. Αν το σχολείο μου δεν μπορεί να με βοηθήσει, τότε ποιος θα το κάνει; Ή μήπως όλα αυτά γίνονται για να μείνω θύμα;….Ένα είναι σίγουρο. Δεν θα κάνω το λάθος που κάνουν κάποιοι άλλοι, δε θα παραδοθώ στα χέρια της κοινωνίας, γιατί απλά δεν της έχω εμπιστοσύνη. Μακάρι όλα να διορθωθούν Το κλειδί είναι να υπάρχει ένα σύστημα και μια οργάνωση στο σχολείο. Έστω και λίγο ενδιαφέρον….

Ειρήνη Πακιρτζή, Γ2

Τα παιδιά μιλούν για την παιδεία.( 1 )

( http://www.schools.gr/_uploaded_files/a4/4352_a4_par_2_.jpg)

Από τη μέρα που ξεκίνησα το σχολείο οι άνθρωποι γύρω μου μου έλεγαν να διαβάζω για να περάσω στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσω κάτι λαμπρό για τα δικά τους δεδομένα ( γιατρός, δικηγόρος, κ.α.). Ποτέ κανείς δε με συμβούλευσε να πάω στο σχολείο γιατί είναι αναγκαίο για την καλλιέργεια της προσωπικότητας μου και την ίδια μου τη μόρφωση. Λες και όσοι πάνε στο πανεπιστήμιο είναι οι άνθρωποι με την καλύτερη κρίση, με τις καλύτερες ιδεολογίες. Λες και θα γίνω επιτυχημένη αν κάτσω τις δύο τελευταίες χρονιές να μην χαίρομαι τίποτα, γιατί θα πρέπει να διαβάζω ολημερίς και ολονυχτίς αρχαία, φυσική, χημεία και άλλα, μόνο και μόνο επειδή έτσι είναι το σύστημα( εντελώς λανθασμένο κατά τη δική μου κρίση). Φυσικά δεν αμφισβητώ την σημαντικότητα του Πανεπιστημίου, απλώς συνδέουμε την παιδεία μας με την επαγγελματική αποκατάσταση και χάνουμε όλο το υπόλοιπο.
Το περιτύλιγμα της παιδείας μας θα έλεγα πως είναι οι σχολικές εγκαταστάσεις . Βλέποντας αυτές φαίνεται πόσο « ενδιαφέρον» έχουν δείξει όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει μέχρι σήμερα από αυτόν τον τόπο. Συγκεκριμένα το σχολείο μου θα έλεγα πως είναι ένας καθρέφτης, όπου αντικατοπτρίζεται το μεγαλείο της Ελλάδας. Παιδιά στοιβαγμένα σε τάξεις – πρώην τουαλέτες, τουαλέτες – που με όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουν οι καθαρίστριες μένουν πάντα βρώμικες, λευκοί διάδρομοι που παραπέμπουν σε νοσοκομείο. Κανένα ίχνος ζωντάνιας και παιδικότητας και, αν εμείς οι ίδιοι δεν φροντίζαμε γι΄αυτό δημιουργώντας διάφορες εργασίες, θα συνέχιζαν να παραμένουν στους τοίχους οι εικόνες της Μπουμπουλίνας και του Κολοκοτρώνη, που μου θυμίζουν κάτι αυταρχικό. Όπως όταν στη χώρα μας είχαμε βασιλευόμενη δημοκρατία και σε κάθε σχολείο υπήρχε μια φωτογραφία του βασιλιά. Η μόνη αίσθηση που μου αφήνει το σχολείο μου είναι μια αίσθηση μουντή, μίζερη. Γκρίζο παντού..

(http://www.paremvasis.gr/2006/image004.jpg)
Όσον αφορά τα βιβλία με τα οποία διδασκόμαστε , ένα έχω να πω : «Στόχος είναι τα λεφτά». Τι θέλω να πω με αυτό; Πως αυτοί που τα έγραψαν δεν έδειξαν να έχουν στόχο να κατανοήσουν τα παιδιά το περιεχόμενο τους, ούτε να τα διευκολύνουν να μάθουν την ύλη και ούτε να τα κάνουν να βρουν κάτι ενδιαφέρον σε αυτά. Τα κονδύλια που παρέχονται για τη συγγραφή των σχολικών βιβλίων έχουν μεγαλύτερη αξία από την μόρφωση των ανθρώπων. Και να φανταστείτε πως οι άνθρωποι που γράφουν τα σχολικά βιβλία είναι άνθρωποι , οι οποίοι έχουν τελειώσει το πανεπιστήμιο και είναι μορφωμένοι, με άριστη παιδεία και ο λόγος τους σίγουρα μετράει στους άλλους.
Ένα ποσοστό των σημερινών καθηγητών είναι θύματα της ίδιας της παιδείας . Μπορεί ποτέ να μην ήθελαν να γίνουν καθηγητές απλά έτυχε λόγω μορίων. Τους κατανοώ μέχρι ενός σημείου αλλά αυτό που θα τους πω είναι ότι αφού μπήκες στο χορό θα χορέψεις και κανόνισε να το κάνεις καλά! Η πλειοψηφία των καθηγητών έχει βολευτεί και δεν βλέπουν ως λειτούργημα την εργασία τους, αλλά λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι.
Επιπλέον η μέθοδος διδασκαλίας προσωπικά για μένα είναι ό,τι πιο σημαντικό. Έχω βαρεθεί τους καθηγητές , οι οποίοι μένουν μόνο στα βιβλία και που από την ώρα που μπαίνουν στην τάξη ακούγεται ο δικός τους μονόλογος. Δεν υπάρχει φαντασία και όρεξη. Οπότε λοιπόν πως απαιτεί ο καθηγητής να έχουν όρεξη οι μαθητές του, να προσέχουν στο μάθημα από τη στιγμή που ο ίδιος δεν κοιτάει την ώρα να φύγει; Το αισιόδοξο είναι πως πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις . Καθηγητές που αγαπούν αυτό που κάνουν και κερδίζουν τον σεβασμό των μαθητών. Το απαισιόδοξο είναι πως αυτοί οι καθηγητές είναι η εξαίρεση και όχι η πλειοψηφία.
Επίσης απαισιοδοξία μου δημιουργείται κάθε φορά που έρχεται η στιγμή να ψηφίσουμε 15μελές στο σχολείο. Το δεκαπενταμελές του σχολείου μας αποτελείται από παιδιά που είναι δημοφιλή, όμορφα και «μάγκες», δηλ. έτσι έχουν ονομάσει την ανωριμότητα τους γιατί δεν νομίζω να είναι μαγκιά να ενοχλείς παιδιά τα οποία πιστεύεις ότι είναι πιο αδύναμα από σένα και στο διευθυντή του σχολείου να μην ξέρεις τι να πεις, όταν έρθουν τα δύσκολα. Έχουμε μηδενική κριτική στα πολιτικά θέματα.
Επιπλέον έχω παρατηρήσει πως όλο και περισσότερα παιδιά φαίνεται να έχουν παραβατική συμπεριφορά. Πίσω από τη συμπεριφορά αυτών των παιδιών κρύβονται πιθανά οικογενειακά και ψυχολογικά προβλήματα. Πολλοί από τους καθηγητές περιθωριοποιούν αυτά τα παιδιά και το εκπαιδευτικό σύστημα δεν τα βοηθάει να προχωρήσουν.
Ωστόσο και εμείς οι ίδιοι οι μαθητές δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Δυστυχώς έχουμε πάρει ένα ρόλο σε όλο αυτό που γίνεται, και αυτός είναι των αόρατων ανθρώπων. Πολλές φορές και μείς οι ίδιοι με τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας δυσκολεύουμε ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Αλλαγή….αυτή είναι η μόνη λέξη που πρέπει να μπει στο μυαλό όλων. Η στασιμότητα μας κάνει ακόμα χειρότερους και αλαζονικούς.
Κούφια όνειρα, κούφια παιδεία, αυτό μας δίνουν εδώ και πολλά χρόνια. Καμιά εξέλιξη.. Και όσο πάει τα πράγματα ξεφεύγουν και γίνονται ακόμα χειρότερα. Αλλά όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να έχουμε το κεφάλι κάτω, αλλά να το σηκώσουμε και να κοιτάξουμε ευθεία. Η δύναμη είναι μέσα μας και με αυτή μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα!!!

Βιολέτα Μπάλλα. Γ4

Τα παιδία παίζει!

Οι μαθητές του τμήματος Α1 μαζί με τη φιλόλογο τους κ. Ελένη Κρικέλη δημιούργησαν μια ωραία εργασία με θέμα τα παιδικά παιχνίδια . Τα παιδιά συγκέντρωσαν πληροφορίες από τους γονείς τους, αλλά έγραψαν και παιχνίδια που παίζουν τα ίδια, και προέκυψε αυτή η εξαιρετική δουλειά, την οποία φιλοξενούμε σήμερα! Την εργασία μπορείτε να τη δείτε εδώ

(http://www.scribd.com/doc/31253496/%CE%A4%CE%91-%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%94%CE%99%CE%91).

Τα παιδιά, λοιπόν, δεν αρκέστηκαν μόνο στο θεωρητικό μέρος της εργασίας, αλλά πέρασαν και στο πρακτικό και έπαιξαν κάποια από τα παιχνίδια αυτά στην αυλή του σχολείου! Η κ. Κρικέλη μας παραχώρησε το οπτικό υλικό - αν και απέφυγε να μας δώσει φωτογραφίες με την ίδια να παίζει τα μήλα!!!
Ιδού λοιπόν τα παιδία παίζει!

(τυφλόμυγα)

(πλούμσακ)

(μπανάνα - ξεμπανάνα)

Συγχαρητήρια κ. Παπαθεοδώρου!

Χτες το απόγευμα απονεμήθηκαν τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω και το βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για μεγάλα παιδιά απονεμήθηκε στον κ.Βασίλη Παπαθεοδώρου και το βιβλίο του Στη διαπασών.
Το βραβείο απένειμε η Διαμάντη Αναγνωστοπούλου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και πρόεδρος της επιτροπής που έκρινε τα παιδικά βιβλία.

Το βιβλίο του κ. Παπαθεοδώρου το διαβάσαμε στην Λέσχη Ανάγνωσης του σχολείου και κέρδισε τις καρδιές μας και την ψήφο μας! Επίσης ο κ., Παπαθεοδώρου επισκέφτηκε το σχολείο μας στα πλαίσια του προγράμματος του ΕΚΕΒΙ "Συγγραφείς και εικονογράφοι στα σχολεία" και μας κέρδισε με την απλότητα του και τη νεανική του σκέψη! (περισσότερες λεπτομέρειες δείτε σε προηγούμενες αναρτήσεις). Αισθανόμαστε λοιπόν ότι βραβεύτηκε ένας δικός μας άνθρωπος και γι' αυτό του στέλνουμε τα εγκάρδια συγχαρητήρια μας! Πάντα τέτοια κ. Παπαθεοδώρου! Και μην ξεχνάτε την υπόσχεση σας : σας αναμένουμε ξανά στην Κω!

"Σε γενικές γραμμές", η εφημερίδα του σχολείου

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ..

Επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης ( 20/4/2010)

Στο Μουσείο που πήγαμε μου έκανα εντύπωση πολλά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα μου άρεσε όλο το κτήριο εξωτερικά. Έπειτα μου άρεσε στην είσοδο του Μουσείου ότι υπάρχει τοποθετημένο διαφανές γυαλί και μπορείς να δεις τα αρχαία από κάτω.
Στον πρώτο όροφο μου άρεσαν τα πιατάκια που είδαμε κάτω από το γυαλί και αποτελούσαν το εγκαίνιο ενός σπιτιού. Στον δεύτερο όροφο με εντυπωσίασε το πλάσμα με τα τρία κεφάλια και το φιδίσιο σώμα. Επίσης μου άρεσε που βλέπαμε τις αλλαγές που γίνονταν στην Ακρόπολη στις μακέτες. Τέλος στον τρίτο όροφο μου έκανε εντύπωση το κτήριο που έμοιαζε με τον Παρθενώνα και τα κομμάτια της ζωφόρου, που ήταν τοποθετημένα πάνω του. Παράλληλα μου άρεσαν πολύ οι κούροι και οι κόρες καθώς και το ανθέμιο, που είδαμε στον τρίτο όροφο.
Βασίλη Γκέραλντ, Γ1


Την προηγούμενη Τρίτη οι μαθητές του Γ1, Γ2 και Γ4 πήγαμε μονοήμερη εκδρομή στην Αθήνα, για να επισκεφτούμε για πρώτη φορά το μουσείο της Ακρόπολης.
Το μουσείο ήταν υπέροχο και εξωτερικά και εσωτερικά. Πιστεύω ότι με το που μπεις στην είσοδο και κοιτάξεις τα πρώτα εκθέματα αναβλύζει μια υπέροχη αίσθηση, σαν να ζεις σε μια άλλη εποχή, την εποχή που ο Παρθενώνας φάνταζε υπέροχος και μεγαλοπρεπής. Στην είσοδο του Μουσείου υπάρχει μια μεγάλη μακέτα που δείχνει πως ήταν η Αθήνα την εποχή του Περικλή.
Η ξεναγός μας πήγε πρώτα σε ένα μέρος που το πάτωμα ήταν από τζάμι, με αποτέλεσμα να μπορούμε να δούμε τι υπάρχει κάτω από το Μουσείο. Αυτό που φαινόταν ήταν η ανασκαφή που είχαν κάνει οι αρχαιολόγοι και είχαν φέρει στην επιφάνεια κατοικίες γύρω από το βράχο της Ακρόπολης. Στη συνέχεια είδαμε τα αγγεία νερού που πρόσφεραν στη νύφη μετά το γάμο – και αυτά ήταν ανάλογα με την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκε αυτός που το πρόσφερε.
Μετά ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο και είδαμε ένα από τα αετώματα του ναού με πολλές απεικονίσεις (τα λιοντάρια που κατασπαράζουν ένα ταύρο, τον Ηρακλή να παλεύει με τον Τρίτωνα και τον Νηρέα, με τις τρεις μορφές). Εν συνεχεία περιηγηθήκαμε στην αίθουσα που λέγεται «Κήπος με τα αγάλματα» και στην οποία υπάρχουν διάσπαρτα αγάλματα κούρων και κορών από διάφορες χρονικές περιόδους. Στην ίδια αίθουσα είδαμε τη Γιγαντομαχία στην οποία ξεχωρίζει η θεά Αθηνά να επιτίθεται ενάντια στον γίγαντα Εγκέλαδο.
Έπειτα οδηγηθήκαμε από την ξεναγό στον χώρο που βρίσκονται οι Καρυάτιδες. Η καθεμιά είναι ξεχωριστή , μοναδική και πανέμορφη. Και καθεμιά έχει το δικό της τρόπο στάσης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Ακόλουθα ανεβήκαμε στο τρίτο όροφο , στην αίθουσα του Παρθενώνα. Η αίθουσα αυτή είναι ακριβώς σαν τον Παρθενώνα, αφού ακολουθεί τις αναλογίες και τον προσανατολισμό του αρχικού ναού. Σε αυτή την αίθουσα υπάρχουν τα σωζόμενα αετώματα, οι μετώπες και τα τμήματα της ζωφόρου που σώζονται. Εμείς περπατήσαμε κατά μήκος της ζωφόρου για να παρατηρήσουμε την παράσταση, που ήταν πολύ εντυπωσιακή! Από τους γυάλινους τοίχους μπορούσαμε να δούμε το βράχο της Ακρόπολης και να θαυμάσουμε τον Παρθενώνα.
Τέλος είδαμε μακέτες της Ακρόπολης από την εποχή του Ιουστινιανού και της ρωμαιοκρατίας. Πολύ εντυπωσιακό έκθεμα αποτελούσαν οι Νίκες και μάλιστα η πιο ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου ήταν η Σανδαλίζουσα, που σκύβει να διορθώσει το σανδάλι της. Ακόμα πιο ενδιαφέροντα ήταν τα νομίσματα που έχουν διασωθεί και άλλα είναι από χαλκό και άλλα από χρυσάφι.
Θα ήθελα εκ μέρους του σχολείου μας να ευχαριστήσω την ξεναγό μας , που με τις περιγραφές της μας ταξίδεψε στο χρόνο!
Μαρία Μπαϊρακτάρη, Γ2


Αν και το κτήριο του Μουσείου δεν με εντυπωσίασε, το εσωτερικό το βρήκα ενδιαφέρον. Έχουν δημιουργήσει ένα επικλινές δάπεδο και εκεί βρίσκονται όσα εκθέματα βρέθηκαν στις πλαγιές της Ακρόπολης. Όσο προχωράμε βλέπουμε από το γυάλινο πάτωμα τα ευρήματα των ανασκαφών από την Αρχαία Αθήνα. Στον πρώτο και το δεύτερο όροφο βρίσκονται όλα τα γλυπτά του ναού σε χρονολογική σειρά. Διάσπαρτες μακέτες δείχνουν την μορφή του ναού σε κάθε εποχή. Τέλος ο τρίτος όροφος ήταν διαφορετικά χτισμένος από τους άλλους. Ευθυγραμμισμένος με την Ακρόπολη , που φαινόταν από τους γυάλινους τοίχους. Ήταν μια αναπαράσταση του ναού σε πραγματικές διαστάσεις . Δυστυχώς όμως πολλά γλυπτά έλειπαν. Ήταν μια αλλαγή από τη σχολική ρουτίνα και περάσαμε πολύ ωραία. Ήταν όλα τα λεφτά! (που είπε και μια συμμαθήτρια μου!!)
Δανάη, Γ4