Φιλοσοφώντας τη ζωή (αγαπημένη απασχόληση κάθε Έλληνα) διαπιστώνω ότι υπάρχουν πολλά που μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάσουμε. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τα ατυχή γεγονότα. Εξάλλου από όλα βγαίνει ένα κέρδος. Την ίδια σκέψη μου δημιούργησε και το άκουσμα αυτού του τραγουδιού. "Η Φωτεινή Πλευρά Της Ζωής" είναι μια διασκευή από τα Μακρινά Ξαδέρφια στο "Always look at the bright side of life" των Monthy Python's. Το τραγούδι εκτός από τον Θοδωρή Κοτονιά αποδίδουν σε κλίμα παρέας οι ηθοποιοί Θοδωρής Αθερίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Σπύρος Παπαδόπουλος καθώς και ο βουλευτής πια του ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιογράφος Γρηγόρης Ψαριανός.
Μιρέλλα Κ., Γ4
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
70 χρόνια μετά...
7Ο χρόνια μετά την κήρυξη του πολέμου του 1940. Στη μνήμη όσων πολέμησαν κι έδωσαν την ζωή τους αφιερωμένο το παρακάτω βίντεο.
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Τι είναι η Ελλάδα μας;;
Με αφορμή το ερώτημα αυτό και τη συζήτηση στη Νεοελληνική Γλώσσα για το τι σημαίνει η Ελλάδα σήμερα για τους νέους ανθρώπους φτιάξαμε μια σειρά από ωραίες εργασίες (κολάζ, κείμενα και power point). Σίγουρα πάντως Ελλάδα δεν είναι τα βουνά κι οι θάλασσες...Για να δούμε τι πιστεύουν οι δυο Νίκοι και ο Μιχάλης από το Γ3!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Πρώτη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης!
Απόγευμα Κυριακής και έξω από το σχολείο παιδιά μαζεμένα. Είναι η πρώτη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του σχολείου μας για φέτος! Και είμαστε πολύ χαρούμενες, γιατί φέτος θα λειτουργήσουν τρεις ομάδες. Η συμμετοχή των παιδιών είναι ικανοποιητική, μιας και περίπου 35 παιδιά όλων των τάξεων – Α΄ Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου αποτελούν τη φετινή Λέσχη!
Η πρώτη συνάντηση ήταν αναγνωριστική για τα παιδιά της Α Γυμνασίου, τα οποία ήρθαν για να παρακολουθήσουν τη συζήτηση των παιδιών της Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου για το βιβλίο «Αγαπητέ Θεέ». Το βιβλίο το είχαμε διαβάσει και πέρσι με την Λέσχη Ανάγνωσης και επειδή είχε κερδίσει όλα τα παιδιά, θεωρήσαμε ότι ήταν προσιτό για εκείνους, που δεν έχουν αναγνωστική εμπειρία.
Οι υπεύθυνες καθηγήτριες κ. Γεωργακά, κ. Κρικέλη, και κ. Κεφαλά καλωσόρισαν τα παιδιά και μίλησαν για την λειτουργία και τους στόχους της ομάδας. Στη συνέχεια το λόγο πήραν τα παιδιά και η Κοντέσα και η Αναστασία παρουσίασαν με λίγα λόγια την υπόθεση του βιβλίου στα παιδιά της πρώτης, για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν την συζήτηση.Η πλειοψηφία των παιδιών συμφώνησε ότι το βιβλίο ήταν ενδιαφέρον και πρωτότυπο και κράτησε το ενδιαφέρον τους.
Η Μιρέλλα είπε πως της άρεσε ο τρόπος γραφής καθώς και το πώς χειρίστηκε ο συγγραφέας ένα τέτοιο απλό κατά τα άλλα θέμα. Η Κριστιάννα μίλησε για την αισιόδοξη πλευρά του βιβλίου, το ότι παρουσιάζεται ο ήρωας να αντιμετωπίζει με γενναιότητα την αρρώστια του. Η Νομική είπε ότι αν και ήταν θλιβερό, υπήρχε χιούμορ στο βιβλίο που κέρδιζε τον αναγνώστη. Ο ΄Εντι με τη σειρά του θα πρότεινε να το διαβάσουν κι άλλοι, γιατί το βρήκε τρυφερό και συγκινητικό. Στον Οδυσσέα άρεσαν πολλές από τις ατάκες του ήρωα και το γεγονός ότι ξεχνάει τον εαυτό του και αρχίζει να ζητάει από το Θεό χάρες για άλλους (τους γονείς του και τους φίλους του). Η Φωτεινή χάρηκε που ο ήρωας τα βρήκε τελικά με τους γονείς του, με τους οποίους αρχικά δεν είχε καμιά ψυχική επαφή. Η Μαρία βρήκε πολύ αισιόδοξο τον τρόπο που ο συγγραφέας παρουσιάζει το θέμα του καρκίνου, ενώ ο Λοριάν μίλησε και για την επιλογή των φίλων του ήρωα – ότι δηλ. οι φίλοι μας δεν είναι απαραίτητο να είναι όμορφοι, έξυπνοι αλλά καλοί άνθρωποι. Η Σαββίνα πάλι μας διάβασε το απόσπασμα που της άρεσε και αφορούσε το γράμμα της θείας Ρόουζ και συμφώνησε με την άποψη των παιδιών ότι το βιβλίο ήταν πολύ αισιόδοξο. Η μόνη που δεν βρήκε ενδιαφέρουσα την υπόθεση του βιβλίου ήταν η Δάφνη.
Τα αγόρια το βρήκαν συγκινητικό και δήλωσαν πως έκλαψαν , όπως και αρκετά από τα κορίτσια της παρέας. Η βαθμολογία που του έβαλαν οι αναγνώστες μας ήταν 9.
Για την επόμενη φορά η Α και η Β Γυμνασίου θα διαβάσουν το βιβλίο «Η τελευταία μαύρη γάτα του Ευγένιου Τριβιζά και η Γ Γυμνασίου το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα», του Μάρκ Χάντον.
Η πρώτη συνάντηση ήταν αναγνωριστική για τα παιδιά της Α Γυμνασίου, τα οποία ήρθαν για να παρακολουθήσουν τη συζήτηση των παιδιών της Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου για το βιβλίο «Αγαπητέ Θεέ». Το βιβλίο το είχαμε διαβάσει και πέρσι με την Λέσχη Ανάγνωσης και επειδή είχε κερδίσει όλα τα παιδιά, θεωρήσαμε ότι ήταν προσιτό για εκείνους, που δεν έχουν αναγνωστική εμπειρία.
Οι υπεύθυνες καθηγήτριες κ. Γεωργακά, κ. Κρικέλη, και κ. Κεφαλά καλωσόρισαν τα παιδιά και μίλησαν για την λειτουργία και τους στόχους της ομάδας. Στη συνέχεια το λόγο πήραν τα παιδιά και η Κοντέσα και η Αναστασία παρουσίασαν με λίγα λόγια την υπόθεση του βιβλίου στα παιδιά της πρώτης, για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν την συζήτηση.Η πλειοψηφία των παιδιών συμφώνησε ότι το βιβλίο ήταν ενδιαφέρον και πρωτότυπο και κράτησε το ενδιαφέρον τους.
Η Μιρέλλα είπε πως της άρεσε ο τρόπος γραφής καθώς και το πώς χειρίστηκε ο συγγραφέας ένα τέτοιο απλό κατά τα άλλα θέμα. Η Κριστιάννα μίλησε για την αισιόδοξη πλευρά του βιβλίου, το ότι παρουσιάζεται ο ήρωας να αντιμετωπίζει με γενναιότητα την αρρώστια του. Η Νομική είπε ότι αν και ήταν θλιβερό, υπήρχε χιούμορ στο βιβλίο που κέρδιζε τον αναγνώστη. Ο ΄Εντι με τη σειρά του θα πρότεινε να το διαβάσουν κι άλλοι, γιατί το βρήκε τρυφερό και συγκινητικό. Στον Οδυσσέα άρεσαν πολλές από τις ατάκες του ήρωα και το γεγονός ότι ξεχνάει τον εαυτό του και αρχίζει να ζητάει από το Θεό χάρες για άλλους (τους γονείς του και τους φίλους του). Η Φωτεινή χάρηκε που ο ήρωας τα βρήκε τελικά με τους γονείς του, με τους οποίους αρχικά δεν είχε καμιά ψυχική επαφή. Η Μαρία βρήκε πολύ αισιόδοξο τον τρόπο που ο συγγραφέας παρουσιάζει το θέμα του καρκίνου, ενώ ο Λοριάν μίλησε και για την επιλογή των φίλων του ήρωα – ότι δηλ. οι φίλοι μας δεν είναι απαραίτητο να είναι όμορφοι, έξυπνοι αλλά καλοί άνθρωποι. Η Σαββίνα πάλι μας διάβασε το απόσπασμα που της άρεσε και αφορούσε το γράμμα της θείας Ρόουζ και συμφώνησε με την άποψη των παιδιών ότι το βιβλίο ήταν πολύ αισιόδοξο. Η μόνη που δεν βρήκε ενδιαφέρουσα την υπόθεση του βιβλίου ήταν η Δάφνη.
Τα αγόρια το βρήκαν συγκινητικό και δήλωσαν πως έκλαψαν , όπως και αρκετά από τα κορίτσια της παρέας. Η βαθμολογία που του έβαλαν οι αναγνώστες μας ήταν 9.
Για την επόμενη φορά η Α και η Β Γυμνασίου θα διαβάσουν το βιβλίο «Η τελευταία μαύρη γάτα του Ευγένιου Τριβιζά και η Γ Γυμνασίου το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα», του Μάρκ Χάντον.
Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010
Το λουλούδι του γεφυριού της Άρτας
Με αφορμή την παραλογή "Του γεφυριού της Άρτας" οι μαθητές του Γ4 κατέθεσαν τις δικές τους ποιητικές προτάσεις για μια ενναλακτική θεώρηση του ποιήματος. Αυτοδίκαια η ποιητική προσπάθεια της Νεφέλης δημοσιεύεται!
http://ellania.pblogs.gr/files/f/231828-182308064_2108648224.jpg
Σαρανταπέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
«Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στες δούλεψες μας,
ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται».
Έτσι μια μέρα, χάραμα, μέσα από τα ερείπια
άγριο λουλούδι φύτρωσε, μα με κοψιά φιδίσια.
Ήταν πανέμορφο έλεγαν, όσοι το αντικρύσαν.
ολόχρυσα είχε πέταλα και φύλλα σμαραγδίσια!
Μα μέσα από τα κάλλη του, μέσα από την ομορφιά του
φαρμάκι μαύρο έκρυβε σ’όλα τα πέταλα του.
Σαν φτάσανε οι μάστορες κι οι εξήντα μαθητάδες
πουλί ήρθε και κάθισε κι είπε σ’ όλους τους άντρες :
«Εάν θέλετε το κτίσμα σας να μην ξαναδιαλύσει,
να περπατούν διαβάτες του κι ο ήλιος να φωτίζει,
βάλτε τον πιο αντάξιο, τον πιο γενναίο σας νέο
ένα πέταλο να γευτεί απ’ το φυτό το ωραίο.
Τότε η ίδια η Ίριδα, νέκταρ θα σας δώσει.
Αυτό αν το γιόμα ρίξετε, γεφύρι θε να ορθώσει.»
Σαν όλοι το σκεφτήκανε, το καλομελετήσαν
και πήραν την απόφαση, στο τέλος καταλήξαν.
Τον ίδιο τον πρωτομάστορα, θα βάζανε να πάρει
το πέταλο απ’ την Ίριδα, εκείνος για να φάει.
Εφόσον τούτος έλειπε, δεν είχε πάει στο γιόμα
δεν άκουσε μήτε πουλί, μήτε και κάτι ακόμα.
Σαν ήρθε ο πρωτομάστορας, όλοι εκοιταχτήκαν,
ποιο τέχνασμα θα βρίσκανε να πράξουν και το βρήκαν.
«Γεια σου μεγάλε μάστορα, καλώς ήρθες στα μέρη.
Έλα εδώ και συ να δεις η τύχη τι μας φέρνει.
Αυτό το λουλούδι που θωρείς φέρνει καλοτυχία,
σε όποιον γευτεί ένα πέταλο, φέρνει την ευτυχία.»
Ο μάστορας υποψιάστηκε πως ήταν όλα ψέμα,
το πέταλο όμως έφαγε, βυθίστηκε στο αίμα.
Κάλλιο το γεφύρι να χτιστεί, παρά αυτός να ζει.
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
Παίζοντας με τα ρήματα....και τα βιβλία!
Το μάθημα μπορεί να γίνει παιχνίδι - όπως και η σχέση μας με τα βιβλία! Η κ. Κρικέλη με τους μαθητές του Β1 και Β2 έπαιξαν με τα ρήματα και κατέγραψαν τη σχέση τους με τα βιβλία! Αγαπάμε, μισούμε, ονειρευόμαστε, ταξιδεύουμε, σκίζουμε, ζωγραφίζουμε.......τα βιβλία!Απολαύστε τα κείμενα τους!Είναι πολύ εμπνευσμένα!
Διαλέγω ένα ρήμα και περιγράφω τη σχέση μου με το βιβλίο
(Γλώσσα Α Γυμνασίου, ενότητα 9 )
Διαβάζω βιβλία για να ταξιδέψω στο μαγικό, φανταστικό, τρομακτικό, ρεαλιστικό κόσμο. Ξεχνάω ό,τι βρίσκεται γύρω μου, τα προβλήματα μου και την ώρα. Βάζω τη φαντασία μου να δημιουργήσει εικόνες, να με κάνει ήρωα, να πολεμάω τέρατα, να βρίσκω θησαυρούς, να συναντώ ποιητές…κάτι που δεν μπορώ να ζήσω έξω από το βιβλίο.
Εντμίρ Β2
Αγαπώ το βιβλίο, γιατί είναι η συντροφιά μου στις μοναχικές στιγμές. Αγαπώ το βιβλίο, γιατί μου προκαλεί χαρά, συγκίνηση, αγωνία, τρόμο. Αγαπώ το βιβλίο, γιατί ταξιδεύω στο δικό μου κόσμο.
Αντώνης Β2
Καταστρέφω ένα βιβλίο, διότι τμήματα του περιεχομένου του περιείχαν άσεμνες εκφράσεις και γιατί θεώρησα ότι δεν πρέπει να διαβάζεται από παιδιά της ηλικίας μου. Στην ενέργεια μου αυτή προέβην για να μην έρθει σε επαφή και κάποιο άλλο παιδί.
Στέργος Β2
Διαλέγω βιβλία ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Κάθε βιβλίο έχει τη δική του προσωπικότητα. Διαλέγοντας βιβλία είναι σαν να διαλέγουμε φίλους. Το κάθε βιβλίο είναι διαφορετικό και επίσης είναι καλός φίλος για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα!
Αρχοντία Β2
Διαβάζω βιβλία, γιατί το έχω ανάγκη! Έχω ανάγκη να ξεφύγω από την καθημερινή ρουτίνα της ζωής μου, να βρεθώ, έστω και για μια στιγμή σε ένα φανταστικό μέρος που όλα μπορούν να συμβούν.Εκεί μπορώ να αφήσω τη φαντασία μου ελεύθερη χωρίς να σκέφτομαι αν κάτι είναι σωστό ή όχι. Αλλά διαβάζω βιβλία και για να αποκτήσω γνώσεις, για να μάθω τι σκέφτονται και τι πιστεύουν άλλοι άνθρωποι. Άρα διαβάζω, γιατί το έχω ανάγκη!
Φωτεινή Β2
(Γλώσσα Α Γυμνασίου, ενότητα 9 )
Διαβάζω βιβλία για να ταξιδέψω στο μαγικό, φανταστικό, τρομακτικό, ρεαλιστικό κόσμο. Ξεχνάω ό,τι βρίσκεται γύρω μου, τα προβλήματα μου και την ώρα. Βάζω τη φαντασία μου να δημιουργήσει εικόνες, να με κάνει ήρωα, να πολεμάω τέρατα, να βρίσκω θησαυρούς, να συναντώ ποιητές…κάτι που δεν μπορώ να ζήσω έξω από το βιβλίο.
Εντμίρ Β2
Αγαπώ το βιβλίο, γιατί είναι η συντροφιά μου στις μοναχικές στιγμές. Αγαπώ το βιβλίο, γιατί μου προκαλεί χαρά, συγκίνηση, αγωνία, τρόμο. Αγαπώ το βιβλίο, γιατί ταξιδεύω στο δικό μου κόσμο.
Αντώνης Β2
Καταστρέφω ένα βιβλίο, διότι τμήματα του περιεχομένου του περιείχαν άσεμνες εκφράσεις και γιατί θεώρησα ότι δεν πρέπει να διαβάζεται από παιδιά της ηλικίας μου. Στην ενέργεια μου αυτή προέβην για να μην έρθει σε επαφή και κάποιο άλλο παιδί.
Στέργος Β2
Διαλέγω βιβλία ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Κάθε βιβλίο έχει τη δική του προσωπικότητα. Διαλέγοντας βιβλία είναι σαν να διαλέγουμε φίλους. Το κάθε βιβλίο είναι διαφορετικό και επίσης είναι καλός φίλος για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα!
Αρχοντία Β2
Διαβάζω βιβλία, γιατί το έχω ανάγκη! Έχω ανάγκη να ξεφύγω από την καθημερινή ρουτίνα της ζωής μου, να βρεθώ, έστω και για μια στιγμή σε ένα φανταστικό μέρος που όλα μπορούν να συμβούν.Εκεί μπορώ να αφήσω τη φαντασία μου ελεύθερη χωρίς να σκέφτομαι αν κάτι είναι σωστό ή όχι. Αλλά διαβάζω βιβλία και για να αποκτήσω γνώσεις, για να μάθω τι σκέφτονται και τι πιστεύουν άλλοι άνθρωποι. Άρα διαβάζω, γιατί το έχω ανάγκη!
Φωτεινή Β2
Ονειρεύομαι βιβλία με πολλή φαντασία. Ονειρεύομαι ότι είμαι μέσα στο βιβλίο με τους ήρωες και ξεπερνάω τα εμπόδια που μας βάζουν οι κακοί. Επίσης ονειρεύομαι πώς θα ήταν η ζωή μου μέσα σε ένα φανταστικό βιβλίο.
Ρούντι Β2
Εγώ μισώ τα βιβλία, γιατί αντί να είμαι στον υπολογιστή ή να βγαίνω με τους φίλους μου έξω, πρέπει να είμαι κλεισμένος μέσα και να διαβάζω…
Γιάννης Β1
Δανείζω βιβλία, γιατί δεν έχουμε όλοι την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουμε συνεχώς όσα βιβλία θέλουμε και ο δανεισμός είναι η καλύτερη λύση. Χαρίζω βιβλία, γιατί θέλω να μοιράζομαι με όσους αγαπώ μαγικούς τόπους, όπου ταξιδεύει η ψυχή μου.
Νουρντάν Β1
Μετανιώνω που δε διαβάζω βιβλία. Προσπαθώ να βρω χρόνο για να διαβάσω, αλλά συνήθως μου απομένει ελάχιστος. Προτιμώ να βγαίνω έξω ή να παρακολουθώ τηλεόραση. Πολλές φορές δεν βρίσκω ποια βιβλία με ενδιαφέρουν.
Μαρία Ζ. Β1
Ενδιαφέρομαι για τα βιβλία. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω και κάθε σελίδα που τελειώνω με κάνει πιο περίεργη να δω τι θα συμβεί στο τέλος. Ενδιαφέρομαι, γιατί κάθε βιβλίο έχει τη δική του φινέτσα ,τη δική του μαγική πινελιά…
Κοντέσα Β1
Βαριέμαι να διαβάζω βιβλία, διότι, όταν έχω ελεύθερο χρόνο κάνω σκέιτ ή πάω με τους φίλους μου internet café ή βόλτα. Επίσης δε μου αρέσει να διαβάζω βιβλία, επειδή καθημερινά διαβάζω τα βιβλία του σχολείου και του φροντιστηρίου μου.
Χουσεΐν Β1
Ταξιδεύω με τα βιβλία που διαβάζω. Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία με θέμα τους πλανήτες και γενικότερα το σύμπαν και καθώς τα διαβάζω αναρωτιέμαι αν υπάρχει ζωή αλλού, πώς είναι ο κάθε πλανήτης και αν θα καταφέρουμε να πάμε κάποτε σ’ αυτόν. Κάθε βιβλίο είναι και ένα ταξίδι.
Πάνος Β1
Πάνος Β1
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010
Γράμμα
(2.bp.blogspot.com/_d-kb3yoP0SY/S5dawekzGpI/AA...)
Αγαπημένη μου ξαδερφούλα Δήμητρα,
Συγγνώμη που άργησα τόσο να σου γράψω, αλλά τι να κάνω και γω. Μια φορά το μήνα έρχεται εδώ ο ταχυδρόμος, ο κυρ Ορέστης. Και όταν λέω εδώ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως εννοώ το σπίτι της γιαγιάς…ξέρεις….αυτό στο χωριό… έξω από κάθε είδους πολιτισμό… Παραδόξως όμως η ζωή της έχει ενδιαφέρον, τον Φλεβάρη τουλάχιστον που τον περνάμε πάντα μαζί.
Καταρχήν, ήξερες εσύ ότι η γιαγιά είχε αρχίσει να γράφει την αυτοβιογραφία της; Χαχαχα…Λέει : γιατί όχι; κάπως έτσι ξεκίνησαν πολλοί διάσημοι συγγραφείς. Τι παραπάνω έχουν αυτοί από εμένα; Χαχα… Και να χε τίποτα ενδιαφέρον να πει. Πάει στο καλό! Αλλά δεν μπορεί να της φέρει και κανείς αντίρρηση, γιατί βάζει τις φωνές κι έχουμε κυριολεκτικά πόλεμο.
Που το πας το άλλο;;Προχτές μου είχε υποσχεθεί ότι θα πάμε στο αρχαίο θέατρο να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Τα πάθη της της βροχής" και καθώς ετοιμαζόμουν πρόσεξα στο κομοδίνο της ένα μεγάλο παχύ βιβλίο με τίτλο : Ο Βίος μου. Αχ!τι μας κανεις Σκουζέ που της δίνεις ιδέες….
Μετά την υπέροχη παράσταση που είδαμε, γυρίσαμε στο σπίτι και είδαμε την ταινία : ΅Ο Παπατρέχας ΅. Έλα μου όμως που το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς να μου τραγουδήσει η μαμά : Να μου το πάρεις ύπνε μου! Έτσι την πήρα τηλέφωνο.Τσαντισμένη μου φάνηκε και κάτι μου έλεγε για ένα Ρωσοαγγλογάλλο φιλόλογο της αδερφής μου και ότι πήρε 5 στο διαγώνισμα, γιατί δεν είχε καταλάβει γρι από την προφορά του και κάτι τέτοια. Ακουγόντουσαν κλάματα και οδυρμοί από μέσα και δεν την άκουγα καθαρά.
Τέλος πάντων, το Σάββατο θα 'ταν δε θα 'ταν έξι το πρωί και η γλυκιά φωνούλα της γιαγιάς με ξύπνησε πάλι :
Συγγνώμη που άργησα τόσο να σου γράψω, αλλά τι να κάνω και γω. Μια φορά το μήνα έρχεται εδώ ο ταχυδρόμος, ο κυρ Ορέστης. Και όταν λέω εδώ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως εννοώ το σπίτι της γιαγιάς…ξέρεις….αυτό στο χωριό… έξω από κάθε είδους πολιτισμό… Παραδόξως όμως η ζωή της έχει ενδιαφέρον, τον Φλεβάρη τουλάχιστον που τον περνάμε πάντα μαζί.
Καταρχήν, ήξερες εσύ ότι η γιαγιά είχε αρχίσει να γράφει την αυτοβιογραφία της; Χαχαχα…Λέει : γιατί όχι; κάπως έτσι ξεκίνησαν πολλοί διάσημοι συγγραφείς. Τι παραπάνω έχουν αυτοί από εμένα; Χαχα… Και να χε τίποτα ενδιαφέρον να πει. Πάει στο καλό! Αλλά δεν μπορεί να της φέρει και κανείς αντίρρηση, γιατί βάζει τις φωνές κι έχουμε κυριολεκτικά πόλεμο.
Που το πας το άλλο;;Προχτές μου είχε υποσχεθεί ότι θα πάμε στο αρχαίο θέατρο να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Τα πάθη της της βροχής" και καθώς ετοιμαζόμουν πρόσεξα στο κομοδίνο της ένα μεγάλο παχύ βιβλίο με τίτλο : Ο Βίος μου. Αχ!τι μας κανεις Σκουζέ που της δίνεις ιδέες….
Μετά την υπέροχη παράσταση που είδαμε, γυρίσαμε στο σπίτι και είδαμε την ταινία : ΅Ο Παπατρέχας ΅. Έλα μου όμως που το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς να μου τραγουδήσει η μαμά : Να μου το πάρεις ύπνε μου! Έτσι την πήρα τηλέφωνο.Τσαντισμένη μου φάνηκε και κάτι μου έλεγε για ένα Ρωσοαγγλογάλλο φιλόλογο της αδερφής μου και ότι πήρε 5 στο διαγώνισμα, γιατί δεν είχε καταλάβει γρι από την προφορά του και κάτι τέτοια. Ακουγόντουσαν κλάματα και οδυρμοί από μέσα και δεν την άκουγα καθαρά.
Τέλος πάντων, το Σάββατο θα 'ταν δε θα 'ταν έξι το πρωί και η γλυκιά φωνούλα της γιαγιάς με ξύπνησε πάλι :
" Ωρα να ξεμαντρώσουμε τα ζα. Σήκω περδικά μου..Σήκω τώρα….".
"Σε μια ώρα χτυπάει το κουδούνι μαμά , άσε με λίγο ακόμα", της απάντησα.
"Τεμπέλα, ζητιάνα σαν τον πάππο σου τον συγχωρεμένο, θα καταντήσεις!
"Ζωγράφος ήταν ο παππούς !", της επισήμανα.
"Το ίδιο πράγμα λέμε, αφού ήταν, είναι και θα είναι μια δουλειά χωρίς ελπίδα!"
Πρέπει να σε αφήσω τώρα, γιατί η γιαγιά δεν έχει βρει ακόμα μεταμφίεση για το νυχτερινό πάρτυ μεταμφιεσμένων που θα πάμε σε λίγο. Το πάρτυ το διοργανώνει η φίλη της η Σούλα και η γιαγιά θέλει να μου κάνει τη ζωή δυσκολότερη, γιατί θέλει να της φτιάξω μια στολή…. Άσε θέλει να με πάρει κι εμένα μαζί της, για να μην νιώθω και καλά μοναξιά. Λες και εκεί θα βρω παρέα! Καλά ε, ότι θα πήγαινα στα 15 μου σε πάρτυ μασκέ με τη γιαγιά μου δεν το περίμενα ποτέ!Περιμένω νέα σου!Φιλάκια!
Αναστασία Μαρία, Γ4
Πρέπει να σε αφήσω τώρα, γιατί η γιαγιά δεν έχει βρει ακόμα μεταμφίεση για το νυχτερινό πάρτυ μεταμφιεσμένων που θα πάμε σε λίγο. Το πάρτυ το διοργανώνει η φίλη της η Σούλα και η γιαγιά θέλει να μου κάνει τη ζωή δυσκολότερη, γιατί θέλει να της φτιάξω μια στολή…. Άσε θέλει να με πάρει κι εμένα μαζί της, για να μην νιώθω και καλά μοναξιά. Λες και εκεί θα βρω παρέα! Καλά ε, ότι θα πήγαινα στα 15 μου σε πάρτυ μασκέ με τη γιαγιά μου δεν το περίμενα ποτέ!Περιμένω νέα σου!Φιλάκια!
Αναστασία Μαρία, Γ4
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Στιγμές καλοκαιριού
Το πλοίο φεύγει. Η δυνατή του σειρήνα με ξυπνά βίαια από το αγνάντεμα του νησιού λίγο πριν ξεκινήσουμε για την καλοκαιρινή μας εξόρμηση στην Κρήτη. Ο άνεμος φυσάει δυνατά. Καθώς σκύβω από την πρύμνη βλέπω το όνομα του πλοίου γραμμένο με μεγάλα μπλε γράμματα - "Βιτσέντζος Κορνάρος" και αμέσως στο νου μου έρχεται ο Ερωτόκριτος. Οι ώρες περνάνε άσκοπα και αφού δεν έχω και τίποτα άλλο να κάνω, επιχειρώ να γράψω την δική μου αυτοβιογραφία. Μετά από ώρες , καθώς το πλοίο πλησιάζει στον προορισμό μας, το μάτι μου πέφτει σε μια βαρκούλα και βλέπω έναν ψαρά που έχει τραβήξει στην επιφάνεια ένα σμάρι ψάρια. Εαν και φαίνεται πως βρίσκονταν αρκετή ώρα έξω από το νερό παρατηρώ πως σπαρταράνε ακόμα γεμάτα ζωντάνια. "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" θα μπορούσε να πει κανείς.
Φτάνουμε και καλούμε ταξί. Σε όλη τη διαδρομή ο ταξιτζής μας μιλάει για τα περίφημα "υαλοπωλεία" του νησιού, επισημαίνοντας μας ότι στις μέρες μας είναι πλεόν δουλειά χωρίς ελπίδα, εφόσον η υαλουργία δεν είναι πια περιζήτητη.
Βρισκόμαστε πλέον στο ξενοδοχείο. Αφού αφήνω τις βαλίτσες μου, αποφασίζω να κάνω μια μικρή βόλτα στο χωριό. Καθώς βαδίζω, βλέπω μέσα από ένα παράθυρο μια γιαγιά να νανουρίζει το εγγόνι της τραγουδώντας του το νανούρισμα "Να μου το πάρεις ύπνε μου" και η χαρά είναι απλωμένη σε όλο της το πρόσωπο. Την ίδια στιγμή ο ζητιάνος του χωριού τριγυρνάει στις καφετέριες ζητώντας ελεημοσύνη, ενώ μια κυρία βάζει τις φωνές καθώς την πλησιάζει και φεύγει αηδιασμένη. Ένας ζωγράφος προσπαθεί να πετύχει με μανία ένα τοπίο. Εγώ κουρασμένη από όλα αυτά γυρνάω πίσω και αποφασίζω να ξεκινήσω το νέο μου βιβλίο "Ζητείται ελπίς".
Νεφέλη, Γ4
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Η διαδήλωση
Και ολίγον από ποίηση στη δημιουργική μας γραφή!
"Η διαδήλωση"
Μες τα κτίρια, μες τους δρόμους
με φωνές και με πανό
Οι μεγάλοι διαμαρτύρονται
για κάτι λογικό.
Γιατί κάποιοι αδικήθηκαν
ήθελαν να ανταποδώσουν
για το κακό που τους έκαναν
να τους ταπεινώσουν.
Ουλαλούμ και πανικός
μέσα στο χαρέμι
τα δικαιώματα τους φώναζαν
όλοι οργισμένοι.
Δουλειά χωρίς ελπίδα
μα αυτοί αποφασισμένοι
όλοι τους μαζί
όλοι τους ενωμένοι.
Βέρα, Γ4
"Η διαδήλωση"
Μες τα κτίρια, μες τους δρόμους
με φωνές και με πανό
Οι μεγάλοι διαμαρτύρονται
για κάτι λογικό.
Γιατί κάποιοι αδικήθηκαν
ήθελαν να ανταποδώσουν
για το κακό που τους έκαναν
να τους ταπεινώσουν.
Ουλαλούμ και πανικός
μέσα στο χαρέμι
τα δικαιώματα τους φώναζαν
όλοι οργισμένοι.
Δουλειά χωρίς ελπίδα
μα αυτοί αποφασισμένοι
όλοι τους μαζί
όλοι τους ενωμένοι.
Βέρα, Γ4
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Η τέχνη του ζωγράφου
Από πολύ μικρή ηλικία μου άρεσε να ζωγραφίζω. Δεν ξέρω γιατί , αλλά είναι ένας τρόπος να εκφράσω το πως νιώθω. Η ζωγραφική μπορεί να με πάει σε μέρη που δεν υπάρχουν, δεν υπήρξαν και ούτε θα υπάρξουν. Όταν ζωγραφίζω , είναι σαν να μην υπάρχει τίποτα γύρω μου. Δεν ακούω ούτε φωνές ούτε θορύβους, ακούω αυτό που νιώθω και το ζωγραφίζω.
Δυστυχώς στις μέρες μας δύσκολα μπορεί κάποιος να γίνει γνωστός ζωγράφος. Είναι μια δουλειά χωρίς ελπίδα. Για να τα καταφέρει κάποιος θα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο από όσο μπορεί.
Όταν ζωγραφίζω κάτι και το βλέπω τελειωμένο, ακριβώς όπως το φανταζόμουν, η χαρά που παιρνω είναι πολύ μεγάλη. Νιώθω λες και το χαρτί ζωντανεύει!
Μαργαρίτα, Γ3
(http://www.musicheaven.gr/html/images/stories/821_3.jpg)
Αγαπητό ημερολόγιο...
(http://socrates1997.blogspot.com/2010/06/blog-post.html) Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
Αγαπητό ημερολόγιο. Σήμερα είναι η μέρα που θα πάω στην Πάργα. Γιατί αυτό; Επειδή ήμουν ο κακός μαθητής και δεν διάβαζα. Καλά μου έλεγε η μάνα μου:
-Διάβασε παιδί μου τουλάχιστον όσο μπορείς , να μην καταλήξεις και εσύ να προσέχεις τα ζα του θείου σου. Τουλάχιστον πήγαινε να μάθεις την τέχνη του αγιογράφου
...μου έλεγε , αλλά εγώ δεν την άκουγα. Και να τώρα ένα βράδυ οι γονείς μου με στέλνουν στον θείο μου να του προσέχω τα ζα λέγοντας μου :
Αφού δεν διάβαζες θα πας εκεί στο βουνό με το θείο σου και την τελευταία αρκούδα της Πίνδου!
Θα μπορούσα να διάβαζα ή να μάθαινα κάποια τέχνη- ας πούμε να γινόμουν ζωγράφος αλλά....Τώρα περιμένω να ακούσω τον θείο μου να μου φωνάζει "Ορέστη!!"Αχ!Τι αμαρτίες πληρώνω!Τις δικές μου!!! Τουλάχιστον δεν κατέληξα ζητιάνος!!
Νίκος , Γ3
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)