η ζωή είναι ωραία, αλλά τα έχει με άλλον και πρέπει να αγωνιστείς για να την αποκτήσεις….

Κι έτσι όλα ξεκίνησαν.. Από μια πλάκα. Μια πλάκα που ίσωςκαι να ξυπνήσει αρκετούς πολίτες της Κω. Ένα αστείο, ένα φιλικό αστείο. Και μίαμικρή ζήλεια. Ίσως να νιώσαμε άσχημα που θα γίνονταν συγκεντρώσεις πανελλαδικάστις πλατείες και εμείς θα καθόμασταν στους καναπέδες μας και θα τους βλέπαμεαπό τις τηλεοράσεις. Κάτι τέτοιο θα με έκανε έξαλλη με τον εαυτό μου. Ένιωθα πως θα έχανα την αξιοπρέπειά μου.
 Μίλησα στα παιδιά. «Μέσα.», μου είπαν. Έτσικάπως ξεκίνησε όλη η ιστορία… Συνεχίζουμε δίχως να ξέρουμε που θα φτάσουμε.Εξάλλου όπως λέει και το φιλαράκι μου ο Καβάφης, σημασία δεν έχει ο προορισμός,αλλά το ταξίδι. Ναι, σωστά πάμε εκεί με έναν σκοπό. Θέλουμε να αγωνιστούμε καιθέλουμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Όμως, για να σκεφτούμε λίγο πόσο ωραία περνάμε σε αυτές τις διαμαρτυρίες που δε χρειάζεται να φοβόμαστε για τις ζωέςμας, που τα ΜΑΤ δε μας τρομάζουν, που μπορούμε να συζητάμε με τον άλλον και όχινα ουρλιάζουμε σαν ξεψυχισμένοι.
 Εκεί, λοιπόν, μπορείς να πας να γνωρίσειςκαινούριους ανθρώπους, να συνομιλήσεις μαζί τους, να τους πεις τι σεπροβληματίζει, να σου πουν τι τους προβληματίζει, να συμφωνήσετε, αλλά και ναδιαφωνήσετε. Ναι, να διαφωνήσετε. Δε λέω, να έχουμε περίπου κοινή άποψη, όμωςδε θα ήταν λιγάκι βαρετό αν όλοι συμφωνούσαμε; Δε θα ήταν λίγο βαρετό να μην υπήρχαν πόλεμοι; Να μην υπήρχαν πολιτικοί; Να μην υπήρχαν κλέφτες; Θα σας άρεσε να τα είχατε όλα στη ζωή σας τόσο τέλεια; Εμένα πάλι καθόλου.. Πιστεύω πως μιαζωή δίχως αγώνα, δίχως λίγο φόβο, τρόμο και κυρίως δίχως πόνο, είναι μία εντελώς βαρετή ζωή.

 Γι’ αυτό εγώ πήγα σήμερα στην πλατεία. Γι’ αυτό το ευχαριστήθηκα πολύ όταν ερχόντουσαν άγνωστοι σε εμένα άνθρωποι και με ρωτούσα ναν είμαι η Μιρέλλα. Γι’ αυτό νευρίασα που τα πανό δεν μπορούσαν να στερεωθούν στον τοίχο. Γι’ αυτό γελούσα κάθε φορά που με ρώταγαν οι τουρίστες το τ ικάνουμε εδώ πέρα. Γι’ αυτό πήγα και πήρα coca cola την οποία τελικά ήπιε ο Μανώλης.Γιατί η ζωή είναι ωραία, αλλά τα έχει με άλλον και πρέπει να αγωνιστείς για να την αποκτήσεις….

Μιρέλλα

Κάπου να ανήκεις..

Το βιβλίο που διαβάσαμε κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα ήταν το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά "Κάπου να ανήκεις". Για άλλη μια φορά οι γνώμες μας διίστανται.

Η Παρασκευή είπε ότι ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχει διαβάσει ως τώρα και ότι επειδή της αρέσει το ποδόσφαιρο το βρήκε πολύ ενδιαφέρον! Λάτρεψε τη μουσική του βιβλίου και ειδικά το τραγούδι Βραδινή πλάνη από τις Τρύπες. Βρηκε πολύ γλυκό το χαρακτήρα της κοπέλας και ταυτίστηκε αρκετά μαζί της.Της άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής και λάτρεψε την τελευταία σελίδα του βιβλίου.




Η Δάφνη είπε ότι το βιβλίο σε γενικές γραμμές της άρεσε, αλλά την ενόχλησε που η μαμά του αγοριού είχε σταματήσει να ακούει μουσική (με αυτή την άποψη συμφωνήσαμε όλες μας).Έπίσης αρκετά περίεργο της φάνηκε που τα δύο αυτά παιδιά του βιβλίου δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.
Η Μαρία επισήμανε μια σκηνή στην οποία σταθήκαμε όλες.Τη σκηνή της πτώσης του αγοριού από το μαντρότοιχο προκειμένου να σώσει κάποιον , ο οποίος είχε στραφεί στο παρελθόν εναντίον του. Είπε ότι ηταν ωραίο βιβλίο και όπως όλες στάθηκε και στην τελευταία σκηνή του βιβλίου.




Η Νεφέλη διαφώνησε με τις υπόλοιπες λέγοντας ότι η κοπέλα την άφησε αδιάφορη και μάλιστα βρήκε και σαχλές ορισμένες αντιδράσεις της. Ωστόσο, βρήκε ρομαντικό που το αγόρι της έγραψε ένα σιντί με τα τραγούδια που της άρεσαν και έτσι έδειξε ότι ενδιαφερόταν γι' αυτή.Κάτι πολύ βασικό που έκανε εντύπωση σε όλες και άρεσε και στη Νεφέλη ήταν πως το αγόρι ήθελε να είναι αόρατος.Συνολικά το βιβλίο της άρεσε.
Σε αντίθεση με όλες η Αναστασία είπε ότι δεν της άρεσε η πρώτη σελίδα , ότι ο πρωταγωνιστής ήταν πνεύμα αντιλογίας και ο χαρακτήρας της κοπέλας δεν της άρεσε.Επισήμανε όμως μια πολύ ωραία έκφραση μέσα στο βιβλίο στην σελίδα 138 "όχι αόρατος, ούτε άδειος, αλλά διάφανος." Είπε επίσης ότι μας βάζει στον τρόπο σκέψης ενός αγοριού (αν και της φάνηκε ότι μιλούσε σαν μεγαλύτερος).






Η Μιρέλλα είπε ότι αν και στην αρχή της φάνηκε πολύ ρομαντικό , της έμαθε χρήσιμα πράγματα για το ποδοσφαιρο και λάτρεψε τη μουσική του βιβλίου.
Η Αλτέα είπε ότι το βιβλίο είχε πολλές αλήθειες μέσα , είχε ρομαντισμό και της άρεσε πάρα πολύ. Και τέλος η Νικολέτα είπε ότι λόγω του ποδοσφαιρου και του ρομαντισμού δεν ενθουσιάστηκε, αλλά της άρεσε πολύ το τέλος του βιβλίου.
Η κ.Κεφαλά πάλι είπε ότι έθιγε έντονα το πρόβλημα του να ανήκεις κάπου (σε μια παρέα, σε μια ομάδα, ...) και τις υποχωρήσεις που κάνει ένας έφηβος για να το πετύχει αυτό.Η εμπλοκή μουσικής και ποδοσφαίρου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ρεαλιστική. Ο τρόπος που ήταν δομημένο το βιβλίο είχε πολύ ενδιαφέρον, γιατί το έκανε ανάλαφρο, όταν άρχιζε να βαραίνει η ατμόσφαιρα, και παρουσίαζε και την οπτική της ηρωίδας. Αυτό που αποτέλεσε την φράση κλειδί για την ίδια ήταν στη σελ.128. "Γιατί δεν ανέχομαι να σακατεύεις τον άλλον επειδή δεν πιστεύει ό,τι κι εσύ".
Τελική βαθμολογία : 9,2

Παρασκευή Κρητικού

Συνάντηση με το συγγραφέα Μάνο Κοντολέων

Την Παρασκευή βρέθηκε στο νησί μας καλεσμένος του δημοτικού Ζιπαρίου ο Μάνος Κοντολέων. Στα πλαίσια της επίσκεψης αυτής ο συγγραφέας συναντήθηκε με τη Λέσχη ανάγνωσης Κω και τη Λέσχη Ανάγνωσης του 1ου Γυμνασίου. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του ξενοδοχείου Αλεξάνδρα , την οποία ευγενικά μας παραχώρησε η κ.Σούλη – Μπακάλογλου.

Ο συγγραφέας μας μίλησε για το έργο του γενικά αλλά και για τον Ανίσχυρο Άγγελο , βιβλίο που είχαν διαβάσει οι μαθητές της Λέσχης Ανάγνωσης.Ο κ. Κοντολέων αναφέρθηκε στη λογοτεχνία γενικά λέγοντας πως δεν έπρεπε να διαχωρίζεται σε παιδική , εφηβική και λογοτεχνία για ενήλικες, αλλά ότι η λογοτεχνία απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτως ηλικίας και αυτό που παίζει ρόλο είναι η αξία του λογοτεχνικού έργου. Ένα άρτιο λογοτεχνικό έργο κερδίζει τους αναγνώστες κάθε ηλικίας.

Παράλληλα, μας μίλησε για τον Ανίσχυρο Άγγελο και μας αποκάλυψε ότι ο άγγελος αυτός είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, που αδυνατεί να επηρεάσει την ζωή όλων των ηρώων του. Ο κάθε ήρωας στο έργο αυτό έχει προσωπική ευθύνη για τις πράξεις του. Ο κεντρικός ήρωας, η Αγγέλα, ο πατέρας της έχουν την επιλογή να φερθούν κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Το έργο γράφτηκε εν θερμώ και ενώ είχε συμβεί το δραματικό γεγονός της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Αλέξη. Ο κ.Κοντολέων μας είπε ότι τον ενδιέφερε να δείξει τι συνέβαινε στη σκιά των βασικών γεγονότων. Επίσης μας ανάλυσε τη θέση του για την ύπαρξη και καλών αστυνομικών, που δεν επιλέγουν τη δουλειά τους αλλά έτυχε να βρεθούν στο επάγγελμα αυτό και δεν παύουν να είναι καλοί άνθρωποι με συναισθήματα, γνώσεις και συνείδηση του ρόλου τους (επιλογή ή αποποίηση της αναίτιας βίας).

Μιλώντας για τα βιβλία του «Γεύση πικραμύγδαλου» και «οι Δυο τους κι άλλοι δυο» και παίρνοντας αφορμή από το ρόλο που παίζει η πεθαμένη μητέρα στη Γεύση πικραμύγδαλου, αναφέρθηκε στην σχέση της ζωής και του θανάτου και πως αυτά τα δύο γεγονότα αποτελούν τις πιο σημαντικές στιγμές που έζησε και ό ίδιος στη ζωή του –τη γέννηση των παιδιών του και το θάνατο της μητέρας του. Και τα δυο γεγονότα αν και διαφέρουν έχουν ως κέντρο τη ζωή : το άτομο που μας έδωσε ζωή και τα πλάσματα που θα συνεχίσουν τη δική μας ζωή. Οι άνθρωποι που φεύγουν από κοντά μας δεν παύουν να υπάρχουν στη ζωή μας και να συνομιλούμε μαζί τους, αφού γνωρίζουμε καλά πως σκέπτονταν και πως δρούσαν όταν βρίσκονταν εν ζωή.

Ο κ. Κοντολέων μας μίλησε και για την επιλογή ενός μέρους του αναγνωστικού κοινού να διαβάζει τη λεγόμενη ροζ λογοτεχνία, λέγοντας ότι δεν ακυρώνει τις επιλογές αυτές, αν ικανοποιούν τον αναγνώστη. Αποτελεί, εξάλλου, ευθύνη του κάθε αναγνώστη το τι θα διαβάσει και πόσο θέλει να προχωρήσει τις αναγνώσεις του. Και αναφερόμενος σε περιστατικά από τις επισκέψεις του σε σχολεία τόνισε ότι αποτελεί δικαίωμα του ανθρώπου να μην διαβάζει, αν η εμπειρική σχέση του με τη ζωή είναι τόσο δυνατή που τον καλύπτει.

Τέλος μας μίλησε για τη σχέση λογοτεχνίας και ζωής και κατά πόσο η μια μιμείται την άλλη ενώ αναφέρθηκε στην τεχνική που ακολουθεί ένας συγγραφέας και πόσο αυτή επηρεάζει τη λογοτεχνική αξία του έργου.

 Η ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε βοήθησε ώστε η συνάντηση να κρατήσει κοντά τρεις ώρες!Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς το συγγραφέα για τη συνάντηση αυτή και να του ευχηθούμε πάντα λογοτεχνικές επιτυχίες!Και φυσικά τον περιμένουμε ξανά στην Κω!

Μαθητική συναυλία!

Τα παιδιά της χορωδίας μαζί με τη μουσικό του σχολείου μας την κ.Ζησοπούλου μας επιφύλασσαν μια ωραία έκπληξη την τελευταία ημέρα της χρονιάς.Είχαν ετοιμάσει μια ωραία μουσική εκδήλωση με πολύ κέφι και μεράκι και μας ταξίδεψαν μουσικά. Το φωτογραφικό υλικό τα λέει όλα!

Εντάξει Γιώργο και Οδυσσέα!Δεν σας αρέσει η δημοσιότητα!Το καταλάβαμε!

Οι ντροπαλές μας κοπέλες!

Στα παρασκήνια η χορωδία αγχωμένη!

Και επί το έργο!

Το κοινό μας!

Γιώργος και Περικλής στον αγώνα το μουσικό!

Η κ.Ζησοπούλου τραγούδησε εκπληκτικά το τραγούδι του Τιτανικού!

Φατμά και 3 Doors down!Μπράβο!

Η χορωδία και οι μουσικοί σε απαρτία!

Τα παιδιά του 1ου Ιπποκρατείου Γυμνασίου Κω εύχονται σε όλους σας Καλό Καλοκαίρι!!!!!