Γράμμα ναυτικού(2)

Κόρη μου, πως είσαι;

 Πρέπει να έχεις μάθει να διαβάζεις τώρα...Έτσι δεν είναι; Θα έχεις μεγαλώσει πια. Πόσο θέλω να σε δω! Αλλά δεν προφταίνω. Πιο συγκεκριμένα δεν με αφήνει η θάλασσα.

Κόρη μου η θάλασσα είναι...Πως να στο πω; Από τη μια τόσο όμορφη κι από την άλλη τόσο άγρια.
Σήμερα ας πούμε, δόξα το θεό όλα είναι καλά. Λάδι η θάλασσα. Έχουμε αράξει σε ένα λιμάνι της συμφοράς, που και να στο πω το όνομα του σιγά μην το ξέρεις, εδώ οι ντόπιοι δεν το ξέρουν! Οι καημένοι μας βοήθησαν με τα φορτία μας. Τι ρύζια, τι μπαχαρικά απ 'όλα φέραμε! Αυτοί τουλάχιστον θα τρώνε και κάνα φαί της προκοπής. Εμείς ούτε που ξέρουμε τι τρώμε. Κάτι σε κονσέρβες. Εννοείται κοιμόμαστε 500 άτομα μέσα σε μια κουκέτα...Και κάθε μέρα φτου κι από την αρχή. Είναι δύσκολη αυτή η δουλειά.
Αλλά κόρη μου είναι τόσα πολλά τα καλά της θάλασσας. Δεν έχεις ιδέα πόσο μου λείπεις αλλά εμείς οι ναυτικοί είμαστε φυγάδες, φοβόμαστε τον εαυτό μας, ιδιόμορφοι άνθρωποι, στην ουσία δεν αράζουμε πουθενά δεν είμαστε για στεριά εμείς. Ελπίζω να με καταλάβεις μια μέρα.
Με αγάπη, ο πατέρας σου,

Αχιλλέας

 

(για την αντιγραφή Δανάη Αμαλβύ Τσιάμη, Γ1)

Γράμμα από έναν ναυτικό

Αγαπημένη μου Σαββίνα,
Είμαι σε βάρδια , γύρισα για λίγο στην κουκέτα και βρήκα επιτέλους χρόνο να σου γράψω. Οι συνθήκες διαβίωσης εδώ είναι απίθανα σκληρές. Πριν από λίγο ήμουν στο κατάστρωμα και δεν είναι υπερβολή να σου πω ότι είναι θαύμα που δε βρέθηκα στη θάλασσα. Ξέραμε από πριν ότι θα είχε εννέα μποφόρ στο πέλαγος αλλά μας είχαν πει ότι το καράβι ήταν ικανό να ανταπεξέλθει. Κάποιοι από το πλήρωμα έχουν αρρωστήσει από μαλάρια και αυτοί που ακόμα είναι καλά έχουν αναλάβει διπλές βάρδιες φτάνοντας σε σημείο εξάντλησης πολλές φορές όπως εγώ.
 Αν όλα πάνε καλά θα πιάσουμε λιμάνι σε 10 μέρες. Μέχρι τότε ο θεός βοηθός, γιατί η πρόγνωση του καιρού δεν είναι καθόλου αισιόδοξη. Η άδεια που μου έδωσε ο καπετάνιος είναι μόνο 5 μέρες αλλά είναι τόσο άσχημα εδώ τα πράγματα που όσο λίγες και να είναι τι περιμένω με ανυπομονησία. Λίγες δυνάμεις να πάρω , αγαπημένα πρόσωπα να δω και πάλι πίσω.
Σε φιλώ, η φίλη σου Χρυσούλα

 

Χρυσούλα Μεταξωτού, Γ3

Θαλασσινή ζωή

Θάλασσα φουρτουνιασμένη, πλοίο γεμάτο νερά,

η πείνα με πεθαίνει και το μυαλό μου μακριά!

Μακριά, αλλά πάντα σε εσένα, στη Μαρία και το Μηνά,

μακριά από αυτή τη χώρα που έχει όλα τα καλά!

Ξυπνώ κάθε πρωί, απ’ το παράθυρο κοιτάζω

κοιτάζω καλά, πολύ καλά, τον ήλιο μήπως φτάσω

οι τοίχοι τρέχουνε νερά, παράπονο με πιάνει

που είμαι μακριά και κρύο μόνο κάνει.

Χωρίς φαγητό, χωρίς νερό μένουμε για μέρες,

Γιομάτο με αρρώστους είναι πια το πλοίο

και ο φόβος μου είναι μπας και πεθάνω και

της πατρικής μου γης τη ζωή δεν ξανανταμώσω!

Τα βράδια  άγρυπνος πια μένω, από τον πόνο,

από τη νοσταλγία τρέμει η καρδιά μου.

Και ονειρεύομαι, όλο ονειρεύομαι τις ομορφιές

του τόπου μου, του τόπου που κοντεύω πια να χάσω

Η λησμονιά μεγάλη της πατρίδας μα

σύντροφος της μοναξιάς μου η θάλασσα

μεγάλη μου η αγάπη στα καράβια,

μια ζωή δύσκολη που όμως αυτή θέλω να ζήσω!

Θεοδοσία Διακογιάννη, Γ1

Μονάχος στο πέλαγος

Τυλιγμένος στο πανωφόρι σου τη νύχτα
κοιτάζεις την ταραγμένη θάλασσα
που μοιάζει στην ψυχή σου
είναι χειμώνας και πονάς μονάχος στη ζωή σου.

Οι βάρδιες δεν αντέχονται
και οι άνεμοι σε πνίγουν
κρυώνεις και η ανάμνηση
τη θλίψη σου βαφτίζουν.

Χάλασε η πυξίδα σου, ο ορίζοντας μακραίνει
και η ταραχή στα πέλαγα σύντροφος μονάχος
να σου μιλεί, να σε κοιτά
και εσύ σαν βράχος μες στα κύματα
ουρλιάζεις από ανάγκη.....

Γιάννης Μυτιληνιός, Γ3

Στα θαλασσινά βήματα του Νίκου Καββαδία ( Ημερολόγιο ναυτικού 1)

Αγαπημένε μου Στέφανε,
Ελπίζω να είσαι καλά όπως και γω.Είχα μέρες να σου γράψω και γι αυτό σου ζητάω συγγνώμη. Η μοναξιά είναι μεγάλη, αλλά οι δουλειές μας μέσα στο καράβι είναι πολλές και δύσκολες.
Την προηγούμενη βδομάδα ο καιρός ήταν άστατος με πολλές βροχές και δυνατούς ανέμους και, όπως καταλαβαίνεις , δεν κοιμήθηκε κανείς μας όλη τη βδομάδα.
Ποτέ μου δεν είχα δει τέτοια καταιγίδα.όλο το καράβι αιωρούνταν και φαινόταν σαν να κρεμόμαστε από μια κλωστή δεμένη στο πουθενά.Μέσα στη σύγχυση και τον πανικό μας μοναδική μου σκέψη ήσουν εσύ...Πόσο περίεργο είναι το ανθρώπινο μυαλό..Να χάνεσαι, να καταρρέουν τα πάντα γύρω σου και αυτό να κάνει όμορφες μελλοντικές σκέψεις.Πραγματικά εκείνο το βράδυ ορκίστηκα ότι αυτό θα είναι το τελευταίο μου ταξίδι.
Όταν ομως η ταλαιπωρία πέρασε, βγήκε ο ήλιος και η θάλασσα ηρέμησε, τότε συνειδητοποίησα πόσο πολύ αγαπώ τη θάλασσα.όμως έχω ανάγκη και σένα.Εύχομαι να μη με αφήσεις ποτέ.Περιμένω με αγωνία τα νέα σου.

Μαρία Παπαγγελή, Γ3

Σεξισμός

Η μαθήτρια Ελισάβετ Διμπίζεβα από το Γ1 ετοίμασε μια πολύ κατατοπιστική εργασία σχετικά με την καταπίεση των γυναικών και τη σεξιστική αντιμετώπιση τους από την κοινωνία!Μπράβο Ελισάβετ!


 

Σεξισμός by giota_kefala5891

Φαντασία και λογική

Στέφανο Ντε Λουίτζι

Βλέπω την νύχτα να με αγκαλιάζει σφιχτα ,
 τ αστέρια να γελάνε δυνατά ,
η σκέψη εχει χαθεί μέσα στη ζάλη μου
 και το μυαλό αιωρείται πάνω απο το κεφάλι μου ,
η φαντασία εχει γίνει ο ξεναγός μου ,
σε ένα τοπίο μαγευτικό που συνέχεια περπατάει ο νους μου ,
συναισθήματα και η λογική εκεί συγκρούονται συχνά ,
 παράλογες σκέψεις έρχονται απο το πουθενα ,
 όνειρα πολλα που δεν γίνονται πράξη ,
στο μεγάλο της νύχτας σχολειο ,
 είμαστε όλοι στάσιμοι στην ίδια τάξη .

Θανάσης

Δημιουργική γραφή-Γράμματα από τα παιδικά χωριά ΣΟΣ

Οι μαθητές της Β Γυμνασίου στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας και με την παρότρυνση της καθηγήτριας τους κ.Γιοκνώρη, έγραψαν επιστολές ως παιδιά που ζουν στα παιδικά χωριά ΣΟΣ.Ευχαριστούμε τους μαθητές και την καθηγήτρια τους για την παραχώρηση των επιστολών!

Βάρη 9 Ιανουαρίου 2013

Αγαπημένη μου φίλη,

        

              Σου γράφω από το χωριό SOS όπου μένω μαζί με τα άλλα παιδιά που αποτελούν την οικογένεια μου μαζί με την

εθελόντρια μητέρα μας.

Φέτος τα Χριστούγεννα διοργανώσαμε ένα παζάρι με σκοπό να μαζέψουμε χρήματα για τις ανάγκες του χωριού που μενούμε.

              Το παζάρι είχε μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο και συγκεντρώσαμε ένα σεβαστό ποσό χρημάτων.  Επίσης την

παραμονή, μας επέτρεψαν να βγούμε έξω από το χωριό και να πούμε τα κάλαντα.  Το απόγευμα της ίδιας μέρας μας επισκέφτηκαν

άνθρωποι ντυμενοι ΄Αγιοι Βασίληδες, που μας προσέφεραν δώρα και μας έκαναν να διασκεδάσουμε.

              Την επόμενη μέρα μαζευτήκαμε όλοι γύρω από το γιορτινό τραπέζι δίνοντας ευχές ο ένας στον άλλο.  Τέλος η εθελόντρια

μητέρα μας, έκανε να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σε μια μεγάλη οικογένεια που προσφέρει αγάπη , αλληλεγγύη και ασφάλεια

              Φαντάζομαι ότι και εσύ θα έχεις περάσει όμορφα Χριστούγεννα μαζί με την οικογένεια σου.

               Περιμένω νέα σου.

                                                                                                              Με αγάπη

                                                                                             Η φίλη σου Μαρία

  

ΜΑΡΙΑ ΜΕΓΡΕΜΗ

ΤΑΞΗ Β4

 15 Ιανουαρίου 2013

 Αγαπητέ Νίκο,
              Χάρηκα πολύ με το τελευταίο γράμμα σου. Φαίνεται να περνάς πολύ καλά στην Αθήνα.

     Εδώ τα πράγματα είναι, όπως τα ξέρεις. Το μόνο που άλλαξε απ'τα περσινά Χριστούγεννα είναι το χιόνι, μια απρόσμενη έκπλυξη, που μας γέμισε όλους με χαρά. Τις τελευταίες μέρες περνάμαι τον περισσότεο μας χρόνο στο να παίζουμε χιονοπόλεμο, να φτιάχνουμε χιονάνθρωπους και να κάνουμε αγγελάκια στο χιόνι. Μετά το μεσημεριανό κλεινόμαστε εγω και τα έξι παιδιά, που συγκατοικούμε στο σπίτι και η μητέρα μάς βοηθάει να τελειώσουμε τις εργασίες για τις διακοπές των Χριστουγέννων.
     Την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ήμασταν ελεύθεροι να βγούμε απ'το χωριό και να πάμε να πούμε τα κάλαντα. Μάζεψα κάποια χρήματα και έχω σκοπό να αγοράσω καινούρια παπούτσια. Επίσης ζήτησα και απ'τον Άγιο Βασίλη μια κιθάρα. Εύχομαι να μου τη φέρει, αν και χέχω κάνει κάποιες αταξίες.
     Μέχρι που ήρθε το πρωί των Χριστουγέννων, όπου γύρω απο το το δέντρο του σπιτιού υπήρχαν πολλά δώρα. Όλοι είχαν πάρει αυτό που ήθελαν...
     Εσύ; Πώς πέρασες τα Χριστούγεννα; Τι δώρο σου έφερε ο Άγιος Βασίλης; Στείλε μου ένα γράμμα με τα νέα σου

          Με αγάπη,
             ο φίλος σου Γιώργος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΠΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΜΗΜΑ Β1

Παιδικά χωριά SOS,

                                                  Τρίτη 8-1-2013

     Αγαπητέ Γιώργο,

   Τα Χριστούγεννα που πέρασαν ήταν τα καλύτερα για μένα.

  Στις 30 Νοεμβρίου στολίσαμε στο σαλόνι το Χριστουγεννιάτικο δένδρο. Μαζί με τα αδέρφια μου βάλαμε διάφορα στολίδια πάνω σ'αυτό, όπως αγγελάκια, γλόμπους και αστεράκια. Η καλύτερη στιγμή ήταν, όταν ανάψαμε τα φωτάκια.

   Την Παραμονή των Χριστουγέννων, ήρθαν κάποια παιδιά από κοντινές περιοχές και μας είπαν τα Κάλαντα. Τους δώσαμε γλυκίσματα και μικρά δωράκια.

   Ανήμερα τα Χριστούγεννα, βγήκαμε στην αυλή και αρχίσαμε να παίζουμε χιονοπόλεμο. Το παιχνίδι σταμάτησε την ώρα που μας φώναξε η μητέρα μας για φαγητό. Μόλις καθίσαμε στην τραπεζαρία, είδαμε μια καλοψημένη γαλοπούλα, τόσο υπέροχη, που μας έτρεξαν τα σάλια.Όταν τελείωσε το γεύμα, μαζευτήκαμε όλοι γύρω από το τζάκι και παίξαμε επιτράπεζια παιχνίδια.

  Με το ξεκίνημα της επόμενης μέρας άρχισε η γκρίνια των παιδιών, γιατί ανυπομονούσαν να έρθει η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.Με χίλια βάσανα, λοιπόν, ήρθε αυτή η μέρα. Όλοι μαζί, πάλι φτιάξαμε τη βασιλόπιτα. Όμως το φλουρί ανέλαβαν να το βάλουν οι μεγάλοι. Το βράδυ, αφού τελειώσαμε το δείπνο μας, συγκεντρωθήκαμε γύρω από το τζάκι και συζητήσαμε για διάφορα θέματα, περιμένοντας το ρολόι να δείξει 12 η ώρα. Καθώς μπήκε ο καινούριος χρόνος, ανταλλάξαμε ευχές και φιλιά.

 Την Πρωτοχρονιά, πηγαίνοντας να πάρουμε το πρωινό μας, αντικρίσαμε μονομιάς τα δώρα που υπήρχαν κάτω απ'το δένδρο. Με το που τα ανοίξαμε, μείναμε όλοι εκστασιασμένοι. Τότε η μαμά μας, αφού μας ευχήθηκε για άλλη μια φορά, μας είπε ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο να παίρνεις, αλλά και να δίνεις και ότι η δική της ευχαρίστηση, και των υπόλοιπων μεγάλων του σπίτιου, θα ήταν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

  Κρατούσαμε όμως κι εμείς μια έκπληξη για αυτούς. Πήγαμε στα δωμάτιά μας και τους φέραμε τα δικά τους δώρα. Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη, αλλά και η δική μας, που κάναμε ευτυχισμένους τους ανθρώπους οι οποίοι είχαν προσφέρει τόσα πολλά σε μας.

  Αγαπημένε μου φίλε, ελπίζω να πέρασες αυτές τις γιορτινές μέρες, τόσο καλά, όσο εγώ. Σου εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά. Σε προσκαλώ από τώρα για τα επόμενα
Χριστούγεννα, να μοιραστείς μαζί μας αυτές τις ευχάριστες στιγμές.

                                                            Με πολλά αγάπη

                                                                  Ο φίλος σου,

                                                           

                                                               Παναγιώτης

 Παναγιώτης Μουζάκης, B4

         

     

         

 

Είσαι πρώτα Άνθρωπος και μετά Έλληνας...

Η μαθήτρια Αιτέν Πασσά από το Γ3 δημιούργησε ένα πολύ όμορφο βίντεο ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.Ο ρατσισμός δεν είναι επιλογή των μαθητών μας, δεν πρέπει να είναι επιλογή κανενός.Γιατί όπως εύστοχα λέει και η Αιτέν:Πρώτα είμαστε άνθρωποι και μετά Έλληνες!


 

Δημιουργική γραφή - Χριστούγεννα στο παιδικό χωριό ΣΟΣ

                                                                                                                         

                                                                                                                    23/12/12

Αγαπητέ Κώστα,

       Είναι προπαραμονή των Χριστουγέννων και εδώ το χιόνι πέφτει ασταμάτητα! Βλέπεις σε αντίθεση με την Αθήνα, το χωριό που μεταφέρθηκα μετά το θάνατο των γονιών μου είναι ορεινό. Αυτή η ημέρα, είναι ημέρα λύπης για μένα. Σαν σήμερα πριν από έξι χρόνια έγινε το δυστύχημα που είναι και ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα εδώ. Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο παράθυρο και παρατηρώ κάθε νιφάδα χιονιού που πέφτει στην αυλή. Νομίζω πως ακούω τη μαμά μου να με φωνάζει όμως είναι ο αέρας που φυσάει. Νομίζω πως βλέπω τον μπαμπά μου να έρχεται όμως είναι η σκιά του χιονάνθρωπου που φτιάξαμε στην αυλή! Μου λείπουν οι γονείς μου!

       Εδώ όλοι είναι ευγενικοί και καλοί μαζί μου και προσπαθούν να με κάνουν να ξεχάσω την απώλεια των γονιών μου! Η κυρία Άννα, η θετή μας μαμά, μου συμπαραστέκεται σε κάθε άσχημη στιγμή! Ο Γιάννης, ο Πέτρος, ο Ηλίας, η Όλγα και η Σταματία, τα νέα μου αδέρφια, προσπαθούν, παρακινώντας με, να παίξω μαζί τους, να με κάνουν να σταματήσω να κλαίω. Πολλές φορές το καταφέρνουν όμως ποτέ δεν τους βγάζουν από το μυαλό μου.

       Σήμερα στολίσαμε το δέντρο και το σπίτι. Εγώ προσπαθούσα να φαίνομαι χαρούμενος, ώστε να μη χαλάω την ωραία Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Αφού στολίσαμε το δέντρο, φορέσαμε μπουφάν, κασκόλ, γάντια και σκούφους, για να βγούμε έξω να στολίσουμε με φωτάκια τα κάγκελα των μπαλκονιών και την πόρτα. Με το που τελειώσαμε τα στολίσματα κρεμάσαμε ο καθένας την μπότα του στο τζάκι.

       Το σπίτι εδώ είναι μεγάλο. Εγώ μοιράζομαι ένα δωμάτιο με το Γιάννη. Ο Γιάννης είναι πολύ καλό παιδί, ψηλός και του αρέσει το μπάσκετ όσο και εμένα! Είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την φιλία μας. Έτσι κι αλλιώς είναι σαν αδερφός μου εφόσον ζούμε στο ίδιο σπίτι.

       Η κ.Άννα έχει πάρει δώρα για όλους μας! Μας το κρατάει για έκπληξη, όμως εγώ την τσάκωσα να τα κρύβει. Στεναχωρήθηκε, αλλά μου είπε να μην πω τίποτα σε κανέναν άλλο. Λοιπόν, το λέω σε εσένα. Εσύ δεν πιάνεσαι!

       Αύριο θα βγούμε για κάλαντα με τα παιδιά. Ό,τι μαζέψουμε είπαμε να τα δώσουμε στη διεύθυνση του χωριού. Συμφωνήσαμε βέβαια να κρατήσουμε μερικά χρήματα, για να αγοράσουμε δώρο στη μητέρα μας!

       Μόλις τώρα σταμάτησαν τα σχολεία, όμως νομίζω ότι οι μέρες περνούν εξαιρετικά γρήγορα. Θα ξαναρχίσουν τα σχολεία πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Γι’ αυτό προσπαθούμε να χαιρόμαστε τις μέρες που είμαστε «ελεύθεροι».

       Εσύ πως περνάς; Θα φύγεις για διακοπές; Χαιρετίσματα σε όλη σου την οικογένεια και στα παιδιά στο σχολείο. Μου λείπουν πες τους! Μακάρι να μπορέσεις να έρθεις να με επισκεφθείς τώρα στις γιορτές! Θα χαρώ πολύ! Καλά Χριστούγεννα!

                                                                                           

 Με εκτίμηση                                                                                          

Μουστάκης Γεράσιμος, Β4

Μετανάστες και ξενοφοβία

Η μαθήτρια του Γ1 θεοδοσία Διακογιάννη ετοίμασε μια εργασία σχετικά με το ρατσισμό και την ξενοφοβία.Ακολουθεί το κείμενο της.Μπράβο Θεοδοσία!

  

  Δυστυχώς στις μέρες μας, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις και τείνουν να γίνουν καθημερινότητα στην ελληνική κοινωνία.  Τα φαινόμενα είναι πολύ συχνά και οι περισσότεροι φοβούνται και δεν μπορούν να δεχτούν το διαφορετικό και το ξένο. Ο αριθμός των μεταναστών αυξάνεται ραγδαία μέρα με τη μέρα. Φτώχια, πόλεμοι, πολιτικά φρονήματα και άλλοι παράγοντες έχουν ωθήσει δεκάδες μετανάστες να εγκαταλείψουν τη χώρα τους .

   Ο ρατσισμός είναι παντού. Ακόμα και εκεί που δεν τον καταλαβαίνουμε. Όλοι μας τον έχουμε βιώσει και καθημερινά βλέπουμε γύρω μας διάφορες εκφάνσεις του απέναντι: σε αλλοδαπούς, σε αλλόθρησκους, σε άτομα με αναπηρίες, στο γυναικείο φύλο, σε οτιδήποτε δεν μας είναι οικείο. Ωστόσο, ο ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες είναι σήμερα ιδιαίτερα εμφανής. Η χώρα μας είναι αλήθεια πως προτιμάται από πολλούς μετανάστες , που ξεριζώνονται από την πατρίδα τους και αναζητούν μία δεύτερη ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή, μακριά από το σπίτι τους. Το πιο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες είναι η ρατσιστική συμπεριφορά απέναντί τους. Τα περισσότερα προβλήματα τους, κατά την προσπάθειά τους να προσαρμοστούν σε μια καινούργια ζωή και να ζήσουν αξιοπρεπώς , πηγάζουν από το ρατσισμό. Οι άνθρωποι αυτοί, έρχονται στη χώρα μας αναζητώντας μια αξιοπρεπή δουλειά και αντιθέτως πληρώνονται με ελάχιστα χρήματα σε  μια δύσκολη και πολύωρη εργασία.

    Όλοι πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι κανένας δεν μπορεί να καταδικάζει έναν άνθρωπο στην απομόνωση. Και βέβαια ακόμα περισσότερο ένα παιδί στερώντας του έτσι τα χρόνια της αθωότητάς του, εξαιτίας  της καταγωγής του.  Είναι βέβαιο πως με αυτή την απαράδεχτη συμπεριφορά η ζωή των παιδιών θα επηρεαστεί αρνητικά. Οι ανασφάλειες που νιώθουν είναι και οι αιτίες για τις οποίες δεν κάνουν εύκολα παρέες και μπλέκουν πιο εύκολα σε επικίνδυνες ιστορίες. Στο σχολείο βιώνουν καθημερινά τον κοινωνικό αποκλεισμό και ρατσισμό.

    Ο φόβος προς το ξένο, το καινούργιο, το άγνωστο οδηγεί τους ανθρώπους στην ξενοφοβία. Με αυτόν τον όρο δηλαδή αναφερόμαστε στην μη αποδοχή του καινούργιου. Οι ξενοφοβικές σκέψεις, απόψεις, τάσεις που έχει το ένα άτομο ή ομάδα εκφράζονται από τον ρατσισμό. Ο ρατσισμός δεν είναι ενιαίος αλλά αναλύεται σε πολλά είδη, ενώ τα κάποια αίτια γέννησης του ρατσισμού είναι : οι οικονομικοί λόγοι, η έλλειψη παιδείας, τα διάφορα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα που έχει μία κοινωνία, η επιθυμία κάποιων για απόκτηση εξουσίας, η επιρροή των θρησκευτικών δοξασιών, η κοινωνική διαστρωμάτωση, οι προκαταλήψεις που δημιουργούνται από την οικογένεια, την παράδοση ή το περιεχόμενο των σπουδών εκπαιδευτικού συστήματος και τέλος τα εθνικιστικά αίτια.

    Οι συνέπειες του ρατσισμού είναι τραγικές! Τα φαινόμενα βίας γίνονται όλο και περισσότερα, ενώ ο φόβος κυριαρχεί μέσα στους ανθρώπους. Ως αποτέλεσμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας ομάδες και άτομα περιθωριοποιούνται και ο εθνικισμός μπορεί να γίνει η γενεσιουργός αιτία διαφόρων πολεμικών συγκρούσεων. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία θεωρούνται ως θεμελιώδεις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα άτομα που υφίστανται τις συνέπειες του ρατσισμού δέχονται πλήγματα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης καθημερινότητας.

    Όλοι μας μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ρατσισμό και τη ξενοφοβία. Μπορούμε να βγάλουμε από το μυαλό μας όλες αυτές τις λανθασμένες αντιλήψεις και να σταματήσουμε να θεωρούμε τους μετανάστες κάτι το ξένο και κάτι το τελείως διαφορετικό. Κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να διαθέτει κοινωνική συνείδηση και τα μέλη της οικογένειας θα πρέπει να φροντίσουν έτσι ώστε να μην περνάνε προκαταλήψεις στα νεαρά μέλη της οικογένειας. Ας κρατήσουμε το ρατσισμό έξω από τη ζωή μας!!

 

Θεοδοσία Διακογιάννη, Γ1

Η Θεοδοσία δημιούργησε και ένα συνοδευτικό υλικό για την εργασία της.
 

Μετανάστες και ξενοφοβία by giota_kefala5891