Πάσχα με βιβλία!

Βιβλιοπροτάσεις για τις διακοπές του Πάσχα. 

Βιβλία για εφήβους και μη, βιβλία για όσους αγαπούν την ανάγνωση και τα ταξίδια του μυαλού. Καλή Ανάσταση σε όλους!

Βερολίνο, γεια

 Wolfgang Herrndorf

Εκδόσεις: Κριτική

Ο αφηγητής Μάικ Κλίνγκενμπεργκ, παιδί μιας αλκοολικής και ενός αδιάφορου πατέρα, είναι καλός μόνο στο άλμα εις ύψος και στη ζωγραφική, ενώ όλοι στην τάξη του τον έχουν στο περιθώριο. Το τέλος του χρόνου τον βρίσκει απογοητευμένο επειδή η ενδόμυχη αγάπη του, Τατιάνα, δεν τον καλεί στο πάρτι που θα κάνει. Από την άλλη, ο Αντρέι Τσιχάτσοφ ή Τσικ, Ρώσος εμιγκρές, όταν δεν πίνει είναι πολύ δυνατός στα μαθηματικά, αλλά γενικά είναι βρόμικος και φέρεται παράξενα. Τους ενώνει ένα Λάντα, που τους φέρνει στους γερμανικούς δρόμους κατά τις καλοκαιρινές διακοπές…

Αλάστρα-Το βιβλίο των δύο κόσμων

Συγγραφέας: Γιώργος Παναγιωτάκης

Εκδόσεις: Πατάκης

Όταν η Βικτώρια και ο Χρήστος μαθαίνουν ότι θα περάσουν μια ολόκληρη εβδομάδα από τις διακοπές τους στο σπίτι της προγιαγιάς τους, δε χαίρονται καθόλου. Και αυτό γιατί: α) το σπίτι βρίσκεται στη μέση ενός μακρινού σκοτεινού δάσους, β) η προγιαγιά τους είναι κακότροπη και τρομακτική και γ) μέχρι τότε δε γνώριζαν καν ότι είχαν προγιαγιά!

Σύντομα, θα ανακαλύψουν κι άλλους λόγους για να ανησυχούν. Για παράδειγμα, μέσα στο σπίτι υπάρχει ένα απαγορευμένο βιβλίο που μοιάζει να γράφεται μόνο του κάθε βράδυ. Οι ήρωες αυτού του βιβλίου έχουν πολλές ομοιότητες με τον Χρήστο και τη Βικτώρια. Με τη διαφορά πως ζουν σε έναν παράξενο, μυθικό κόσμο, όπου μόλις έχει ξεσπάσει ένας φοβερός πόλεμος ανάμεσα στους ανθρώπους και στις τρεις φυλές των στοιχειών  – τα πλάσματα του Δάσους, της Θάλασσας και του Κάτω Κόσμου.

Άραγε, πού οδηγεί το πηγάδι σε σχήμα κλειδαρότρυπας που βρίσκεται έξω από το σπίτι; Ποια είναι η πραγματική ταυτότητα της προγιαγιάς τους και ποια η αποστολή της; Και το σημαντικότερο: Γίνεται κάποιος να μπει σε ένα βιβλίο ή να αλλάξει θέση με τα πρόσωπα που ζουν και αναπνέουν στις σελίδες του; 

Μια συναρπαστική περιπέτεια που διαδραματίζεται σε δύο αντικριστούς κόσμους. Δυο κόσμους  με τα δικά τους μαγικά πλάσματα, τα δικά τους προβλήματα και τους δικούς τους αγώνες που πρέπει να δοθούν.      

Η εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ

Συγγραφέας: Brian Selznick
Μεταφραστής: Αργυρώ Πιπίνη

Ορφανό, συντηρητής ρολογιών και κλέφτης, ο δωδεκάχρονος Ουγκό ζει πίσω από τους τοίχους ενός πολυσύχναστου σιδηροδρομικού σταθμού του Παρισιού. Η επιβίωσή του εξαρτάται από τα μυστικά και την ανωνυμία του. Όταν όμως ξαφνικά ο κόσμος του μπλέκεται με τη ζωή ενός παράξενου κοριτσιού και του ιδιοκτήτη ενός μικρού μαγαζιού παιχνιδιών στον σιδηροδρομικό σταθμό, η μυστική ζωή του Ουγκό καθώς και το πιο πολύτιμο μυστικό του κινδυνεύουν. Ένα ακατανόητο σχέδιο, ένα πολύτιμο σημειωματάριο, ένα κλεμμένο κλειδί, ένας μηχανικός άνθρωπος και ένα κρυμμένο μήνυμα συναντιούνται στην Εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ.
Η εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ είναι ένα εκθαμβωτικό κινηματογραφικό ταξίδι από έναν θαρραλέο και καινοτόμο παραμυθά, καλλιτέχνη και συγγραφέα. Ο Μπράιαν Σέλζνικ περιγράφει το βιβλίο του ως εξής: «Oύτε μυθιστόρημα ούτε εικονογραφημένο βιβλίο ούτε κόμικ ούτε γκράφικ νόβελ ή ταινία, αλλά μάλλον ένας συνδυασμός όλων αυτών». Με 284 σελίδες αυθεντικών εικόνων και συνδυάζοντας στοιχεία από εικονογραφημένο βιβλίο, κόμικ και κινηματογράφο, ο Σέλζνικ παραβιάζει την κλασική δομή του μυθιστορήματος, για να δημιουργήσει μια τελείως νέα εμπειρία ανάγνωσης.
Η κύρια έμπνευση για το βιβλίο είναι η αληθινή ιστορία του Ζορζ Μελιές, πρωτοπόρου του κινηματογράφου των αρχών του εικοστού αιώνα, η ιστορία των ταινιών του που διασώθηκαν και η συλλογή του από μηχανικές κουρδιστές μορφές, τα ονομαζόμενα «αυτόματα». Στο τέλος της ζωής του ο Μελιές ήταν απένταρος (αν και οι ταινίες του προβάλλονταν ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες) και δούλευε σε ένα μαγαζάκι με παιχνίδια στον σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Ο Σέλζνικ ζωγράφισε στο βιβλίο την πραγματική εξώπορτα του Μελιές.

Το βιβλίο ήταν για πολλές εβδομάδες στη λίστα των μπεστ σέλερ των New York Times και της USA Today, κέρδισε το Μετάλλιο Κάλντεκοτ για το πιο αξιόλογο αμερικανικό εικονογραφημένο βιβλίο, έφτασε στους τελικούς διεκδικητές του National Book Award, πήρε το βραβείο Καλύτερου Βιβλίου της Χρονιάς από το Publishers Weekly και το βραβείο Καλύτερου Εικονογραφημένου Βιβλίου των New York Times. Επίσης έχει γυριστεί σε ταινία από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε. Ο Μάρτιν Σκορτσέζε κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας για το Hugo. 

Άννα Φρανκ: ένα κόμικ-βιογραφία (Σε συνεργασία με το Σπίτι της Άννας Φρανκ)

Συγγραφέας: Sid Jacobson
Μεταφραστής: Μαρίζα Ντεκάστρο
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Εικονογράφηση εξωφύλλου Ernie Colon, Επιμέλεια εξωφύλλου Francesca Leoneschi, Σχεδιασμός εξωφύλλου Andrea Cavallini

Η Άννα Φρανκ έγραφε το ημερολόγιό της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944. Σκόπευε να το εκδώσει. Ακούγοντας τον εξόριστο στο Λονδίνο Ολλανδό Πρέσβη να ανακοινώνει μέσα από το ραδιόφωνο πως μετά τη λήξη του πολέμου θα αναζητούσε ντοκουμέντα (ημερολόγια, γράμματα κά) για τα εγκλήματα της γερμανικής κατοχής, είχε μάλιστα ξεκινήσει να το επιμελείται για να το εκδώσει.

Δεν πρόλαβε... Έγινε ηρωίδα χωρίς τη μεσολάβηση κανενός επισήμου.

Αυτό το κόμικ είναι μία βιογραφία της Άννας Φρανκ που εκδίδεται σε συνεργασία με το μουσείο «Σπίτι της Άννας Φρανκ» στο Άμστερνταμ.

Βρισκόµαστε στο 1918 και η Ευρώπη βγαίνει µε δυσκολία από τον εφιάλτη του Α΄ Παγκοσµίου πολέµου: µία σύγκρουση που σφραγίστηκε από τις µάχες των χαρακωµάτων, όπου πάνω από εννέα εκατοµµύρια στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους και είκοσι εκατοµµύρια περίπου τραυµατίστηκαν. Ο Γερµανοεβραίος Όττο Φρανκ είναι ανάµεσα στους λίγους τυχερούς που επιστρέφουν σώοι και αβλαβείς στην πατρίδα τους. Μία Γερµανία βαριά τραυµατισµένη από τη φρίκη που έχει µόλις βιώσει, αφόρητα πιεσµένη από το βάρος των πολεµικών αποζηµιώσεων που πρέπει να πληρώσει. H ζωή όµως είναι φτιαγµένη για να συνεχίζεται κι ενώ η παγκόσµια πολιτική τάξη µπαίνει σε νέες βάσεις, όπως ορίστηκαν από τον πόλεµο, εκατοµµύρια άνθρωποι αρχίζουν πάλι να ζουν, προσπαθώντας, µέρα µε τη µέρα, να σβήσουν τις αναµνήσεις της βίας: το ίδιο κάνει και ο υπολοχαγός Φρανκ και η σύζυγός του Έντιθ, οι οποίοι το 1925 είναι ένα νεαρό ερωτευµένο ζευγάρι, που βλέπει την ευτυχία του να κορυφώνεται µε τη γέννηση δύο υπέροχων κοριτσιών. Μέσα στην ασφάλεια της οικογένειας Φρανκ, η γλυκιά, ήσυχη Μαργκό και η µικρότερη και πιο ζωηρή Άννα περνούν γαλήνια παιδικά χρόνια, παρόλο που τα τερτίπια της παγκόσµιας ιστορίας και οι συνέπειες της εθνικής πολιτικής δυσχεραίνουν κάθε µέρα όλο και περισσότερο τη ζωή όλων. Η Άννα είναι µια ανέµελη παιδούλα τριών χρόνων όταν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόµµα κερδίζει για τα καλά έδαφος στο γερµανικό κοινοβούλιο και τεσσάρων χρόνων µόλις όταν ο Αδόλφος Χίτλερ χρίζεται καγκελάριος. Ακόµη δεν µπορεί να διαβλέψει τον νέο εφιάλτη που θα ζήσει η ίδια και εκατοµµύρια άλλοι Εβραίοι: τον εφιάλτη µιας χαµένης ζωής, µιας αξιοπρέπειας που κοµµατιάζεται και ποδοπατείται, τον ατέλειωτο τρόµο εξαιτίας της ανθρώπινης αγριότητας, που η Άννα, έφηβη ήδη κι αναγκασµένη να κρύβεται από τους ναζιστές σε ένα µυστικό καταφύγιο, περιγράφει, µέρα µε τη µέρα, στο περίφηµο ηµερολόγιο που θα την κάνει αργότερα διάσηµη, όσο και ο Shoah, ένα εξαιρετικά δυνατό πρόσωπο-σύµβολο.

Το βιβλίο κλείνει µε τη µαρτυρία του µοναδικού επιζώντα, του πατέρα της Άννας, αναφορικά µε την ανακάλυψη και δηµοσίευση του ηµερολογίου.

Υπέροχος κόσμος

Συγγραφέας: Φίλιππος Μανδηλαράς

Εκδόσεις: Πατάκης

Δεκατέσσερις έφηβοι από μια υποβαθμισμένη περιοχή πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας, περιμένουν –ο καθένας για τον δικό του λόγο– το αποχαιρετιστήριο πάρτι του γυμνασίου, το οποίο θα γίνει στον χώρο του σχολείου τους.

Όμως, μια σειρά ατυχών συμπτώσεων και ένας ασυνείδητος μικροκακοποιός αδερφός οδηγούν μια παρέα από κλεφτρόνια στο σχολείο το βράδυ της προηγουμένης, με σκοπό να κλέψουν τα ακριβά ηχητικά μηχανήματα που βρίσκονται κλειδωμένα στο σχολείο.

Την ίδια ώρα, ένας από τους έφηβους ήρωες καταφέρνει να τους φωτογραφίσει και να εκβιάσει τον αρχηγό τους ώστε να επιστρέψει τα κλοπιμαία στο σχολείο πριν το μεσημέρι, για να μπορέσει να γίνει το πάρτι.

Αυτό που ακολουθεί είναι από τη μία ο αγώνας της συμμορίας να κρατήσει με νύχια και με δόντια τα ακριβά μηχανήματα, κι από την άλλη αυτός όλων των συμμαθητών να πάρουν πίσω τα μηχανήματα ώστε να γίνει το πάρτι. Στην πλοκή αυτή ξετυλίγονται σε πρώτο πρόσωπο οι φωνές των δεκατεσσάρων εφήβων, οι αναζητήσεις, οι ανησυχίες, οι πόθοι και οι έρωτές τους, δημιουργώντας τελικά μια ολοζώντανη τοιχογραφία του κόσμου τους. 

Γιατί –όπως φαίνεται σίγα σιγά– το πάρτι είναι μόνο η αφορμή για να έρθουν όλοι πιο κοντά, να γνωρίσουν τα όριά τους (αλλά κι αυτά του διπλανού τους), να συγκρουστούν, να φιλοσοφήσουν, να εκμυστηρευτούν, να αγκαλιαστούν, να ερωτευτούν, να θρηνήσουν και, πάνω απ’ όλα, να ονειρευτούν. Να συνειδητοποιήσουν, τελικά, ότι ζουν σ’ έναν υπέροχο κόσμο γιατί, παρότι ζουν στην πληγιασμένη πλευρά της πόλης, μπορούν να μεταποιούν τη σκοτεινή ύλη της καθημερινότητάς τους σε γέλιο, αγκαλιές κι αγάπη. Μπορούν ακόμα να κουρδίζουν πότε πότε το «εγώ» τους στην κλίμακα του «εμείς».

Αναζητώντας την Όντρεϋ

Συγγραφέας: Sophie Kinsella
Μεταφραστής: Στέλλα Κάσδαγλη

Εκδόσεις: Πατάκης

Η Όντρεϋ είναι 14 ετών και έχει πολλά στο κεφάλι της: πρώτα πρώτα μια αγχώδη διαταραχή και ένα σωρό φοβίες που την εμποδίζουν ακόμα και να βγει από το σπίτι, εξαιτίας ενός γεγονότος bullying – αλλά αυτά τα λέει καλύτερα η ίδια στο βιβλίο. Έχει και τους γονείς της, που δυσκολεύονται πάρα πολύ να καταλάβουν πώς λειτουργεί το μυαλό ενός εφήβου, και τον αδερφό της τον Φρανκ, που ίσως (ίιιισως) να έχει μια εμμονή με τα παιχνίδια στον υπολογιστή και που διαρκώς ξεφυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν. Με λίγα λόγια, το σπίτι της είναι ένα ατελείωτο ναρκοπέδιο, το οποίο –επιπλέον– η ψυχολόγος της της ανέθεσε να κινηματογραφήσει.

Μέσα σε όλα να προσθέσουμε κι έναν φίλο του μεγάλου της αδελφού, τον Λάινους, που στην αρχή την τρομάζει –όπως όλοι–, αλλά στη συνέχεια θα γίνει εκείνος που θα τη βοηθήσει να βγει σιγά σιγά από τον μικρό ασφυκτικό κόσμο της και να ζήσει την πραγματική ζωή, με όλες τις υπέροχες στιγμές και τα ζιγκ ζαγκ της.

Η Σόφι Κινσέλλα, πασίγνωστη από τη σειρά Ψωνίζω, άρα υπάρχω, γράφει το πρώτο της εφηβικό μυθιστόρημα και είναι... σαν να βρίσκεται μέσα στο μυαλό σου.

Θα την αγαπήσεις για τον αστείο τρόπο με τον οποίο εκφράζει τα όσα σκέφτεσαι και περιγράφει σκηνές της καθημερινότητας που μπορεί καμιά φορά να νόμιζες ότι είναι περίεργες και μόνο δικές σου.

Για να μη λέμε πολλά: ένα βιβλίο για σένα, που, όταν το τελειώσεις, μπορεί και να το δώσεις στη μαμά σου μήπως και σε καταλάβει καλύτερα. Ποτέ δεν ξέρεις!

Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΛΕΡΟΥ. Περιπέτεια στο νησί της Άρτεμης

Συγγραφέας: ΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ

Εκδόσεις: Κέδρος

Μια παρέα από αγόρια και κορίτσια ταξιδεύει για διακοπές στη Λέρο.
Εκεί τα παιδιά θα γνωρίσουν καινούριους φίλους και θα ζήσουν μια συναρπαστική αλλά συγχρόνως επικίνδυνη περιπέτεια, αφού, προσπαθώντας να διαφυλάξουν ένα έγγραφο μοναδικής σημασίας για την ιστορία του νησιού, θα βρεθούν αντιμέτωπα με μια αδίστακτη συμμορία.

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο καλοκαίρι, θάλασσα, ζήλιες, παιδικούς έρωτες και... μερικούς ενηλίκους που συχνά φέρονται σαν παιδιά.

Αλλά και με ένα σπουδαίο και επίκαιρο κοινωνικό μήνυμα, μια που ένας από τους πρωταγωνιστές είναι ο μικρός Ελίας, πρόσφυγας από τη Συρία. Μαζί με την οικογένειά του θα γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο της εποχής, θα γευτεί όμως και τη ζεστασιά της αλληλεγγύης και της φιλίας.

Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΜΑΡΚΟΥΣ ΖΟΥΣΑΚ

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Τι θα γινόταν αν έπρεπε να κρύψεις κάτι για να το σώσεις;

Όταν η νεαρή Λίζελ φτάνει στο σπίτι των θετών γονιών της, έχοντας χάσει την οικογένειά της, το μόνο που κρατάει στα χέρια της είναι το κλεμμένο εγχειρίδιο ενός νεκροθάφτη, το οποίο δεν μπορεί καν να διαβάσει, αφού δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση. Αυτή θα είναι και η αρχή της καριέρας της ως… κλέφτρας. Η Λίζελ θα αρχίσει να κλέβει βιβλία - βιβλία που πετάνε οι ναζί στη φωτιά για να τα κάψουν, βιβλία από τη βιβλιοθήκη του δημάρχου, βιβλία που τη συντροφεύουν στις περιπέτειές της παρέα με το φίλο της, Ρούντι, στους δρόμους της πόλης, βιβλία που θα γεμίσουν τις ώρες του άλλου φίλου της, του κυνηγημένου Μαξ. Κι ενώ οι βόμβες των Συμμάχων πέφτουν συνεχώς και οι σειρήνες ουρλιάζουν, η Λίζελ μοιράζεται τα βιβλία της με τους γείτονές της στα καταφύγια και βρίσκει σ' αυτά παρηγοριά. Μέχρι που κάποια μέρα η σειρήνα θα αργήσει να σφυρίξει…

Μια αξέχαστη ιστορία για τη δύναμη της ανθρωπιάς, τις ανατροπές της ζωής, αλλά και για την αστείρευτη γοητεία των βιβλίων!

 Vincent

Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Barbara Stok
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου

Εκδόσεις: Αιώρα

Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του ο Βίνσεντ βαν Γκογκ εγκατέλειψε το Παρίσι και εγκαταστάθηκε στη νότια Γαλλία. Ερωτεύτηκε το τοπίο και το φως, ζωγράφιζε ακατάπαυστα και με πάθος. Είναι η περίοδος που μπήκε σ’ έναν διαρκή διάλογο με την τέχνη, με τις ιδέες και τα όνειρά του: δημιούργησε τα πιο ωραία έργα του, ονειρεύτηκε να στήσει μια εστία καλλιτεχνών, βασανίστηκε από την ψυχασθένειά του – που κορυφώθηκε στο γνωστό επεισόδιο με το κόψιμο του αυτιού.

Με φωτεινά, δυνατά χρώματα, όπως στα έργα του, η Μπάρμπαρα Στοκ, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και στις επιστολές που αντάλλασσε με τον αδερφό του Τέο, ζωντανεύει τον Βίνσεντ και του δίνει φωνή. Ξετυλίγοντας πτυχές του χαρακτήρα του, τόσο στις δημιουργικές στιγμές του όσο και στις εξάρσεις της ψυχικής του αστάθειας, μας αποκαλύπτει τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τα μοναδικά έργα τέχνης.

Μα γιατί μου φταίνε όλα;!

Βασίλης Παπαθεοδώρου

Εικονογράφηση:
Τάσος Μαραγκός – TASMAR

Εκδόσεις: Κέδρος

Για όσους τους φταίνε τα πάντα, για όσους τρώγονται με τα ρούχα τους, για όσους δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, για όσους τους λένε μίζερους και γκρινιάρηδες... αυτό είναι το βιβλίο τους. Αν είσαι από εκείνους που έχεις όλη την καλή διάθεση να βρεις κάτι στραβό στα πάντα και να σου χαλάσει το κέφι, ίσως και να ταυτιστείς. Μπορεί να σου αρέσει κάπως, αλλά σίγουρα θα στραβώσεις και μ’ αυτό.

Με δανεική ταυτότητα (Dancing Arabs)

Η τελευταία ταινία για φέτος δεν άγγιξε το κοινό μας  λόγω της ιδιαιτερότητας του θέματος. Το θέμα της –ένα νεαρός Άραβας που  φοιτά σε σχολείο εβραϊκό, ερωτεύεται συμμαθήτρια του Εβραία και παράλληλα φροντίζει νεαρό Εβραίο με μυική δυστροφία – είχε αρκετό ενδιαφέρον για όσους έχουν μια ιδέα του παλαιστινιακού προβλήματος.  Επίσης ενδιαφέρουσα ήταν η προσέγγιση του σκηνοθέτη που παρουσίασε τα γεγονότα δίχως ίχνος διδακτισμού . Τα μηνύματα πολλά : το θέμα της ταυτότητας και του πολιτιστικού υπόβαθρου, ο έρωτας ανάμεσα σε άτομα διαφορετικής εθνικότητας αλλά και θρησκείας, η οικειοποίηση μιας διαφορετικής ταυτότητας προκειμένου το άτομο να αλλάξει ζωή.

Κλείνοντας το πρόγραμμα της κινηματογραφικής Λέσχης για φέτος και κάνοντας μια αποτίμηση της χρονιάς οι υπεύθυνες του προγράμματος νιώθουν την ανάγκη να ευχαριστήσουν τους μαθητές που στήριξαν για έκτη χρονιά το πρόγραμμα, παρακολούθησαν τις ταινίες με ενδιαφέρον και αγάπησαν το πρόγραμμα!! Τα λέμε του χρόνου με νέες ταινίες και άλλους μαθητές!

Ξεχωριστό το ευχαριστώ μας για την Κατερίνα μας, που, παρόλο που βρίσκεται πια στη Β Λυκείου, μας τιμά συχνά πυκνά με την παρουσία της και αυτή τη φορά ανέλαβε να γράψει και την κριτική της ταινίας!

Η ταινία που προβλήθηκε την περασμένη Κυριακή ήταν μια σχετικά καλή ταινία κατά τη γνώμη μου. Ένας Άραβας μαθητής ξεκινά να φοιτά σε ένα ιδιωτικό σχολείο στην Ιερουσαλήμ. Έτσι προσπαθεί να προσαρμοστεί σε αυτό το σχολείο και σε αυτήν την κοινωνία, όπου ζουν μόνο Εβραίοι. Η έχθρα, όμως, που υπάρχει ανάμεσα στους Εβραίους και στους Άραβες καθιστά την κατάσταση δυσχερέστερη. Έτσι μέσα από τις δυσκολίες που βιώνει ο συγκεκριμένος μαθητής, μεταδίδεται στο θεατή το μήνυμα ότι είναι σχεδόν αδύνατο να προσαρμοστεί κανείς σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

 Και ο πρωταγωνιστής της ταινίας για να το καταφέρει αναγκάστηκε, κυριολεκτικά, να αλλάξει ταυτότητα. Κάτι που είναι αδιανόητο για τον καθένα μας.

Βλέποντας, λοιπόν αυτήν την ταινία γίνεται αντιληπτό στον καθένα ότι ο πόλεμος δεν προκαλεί μόνο ένα τεράστιο πλήθος θανάτων, αλλά καλλιεργεί και συναισθήματα απέχθειας μίσους και εντείνει τη ρατσιστική συμπεριφορά ακόμα και στον άμαχο πληθυσμό. Οπότε παρόλο που δε δίνεται τόσο βάση στην προβολή πολεμικών σκηνών, δεν παραλείπονται τόσο τα αντιπολεμικά όσο και τα αντιρατσιστικά μηνύματα.

Κατερίνα Παπαδάκη, μαθήτρια Β Λυκείου

Ο αγώνας μας είναι μεγάλος και η αγάπη για την πατρίδα ακόμη μεγαλύτερη. (Γράμματα από το πολιορκημένο Μεσολόγγι)

Αγαπητή μητέρα,

Έχει πέσει πείνα στο Μεσολόγγι, καθώς οι Τούρκοι μας έχουν περικυκλώσει και δεν έχουμε άλλες προμήθειες. Πολλοί νέοι πολεμιστές πέφτουν  στο πεδίο της μάχης και σκοτώνονται. Αυτή τη στιγμή που σου μιλάω βρίσκομαι εκεί που είναι μαζεμένοι όλοι οι στρατιώτες. Έπεσε η νύχτα και τα πάντα έχουν σωπάσει. Όμως αυτή η σιωπή με ανησυχεί. Δεν ξέρω πόσο θα ζήσω ακόμα. Εκτός από τον Τούρκο μας πολεμά η πείνα και οι αρρώστιες. Η κατάσταση είναι τραγική. Οι άνθρωποι , αφού τελείωσαν τα γαϊδούρια, έχουν αρχίσει να τρώνε γάτες και σκύλους, χωρίς να νοιάζονται για το αν είναι καθαρά. Εγώ ευτυχώς έχω ακόμα λίγο αλεύρι και βρίσκω και κάποια χόρτα πού και πού.

Όμως καλή μου μητέρα, ο αγώνας μας μου δίνει δύναμη. Μπορεί κάθε μέρα που ξυπνώ να δυσκολεύομαι να σταθώ όρθιος από την αδυναμία, όμως την ίδια στιγμή βρίσκω κουράγιο. Ο αγώνας μας είναι μεγάλος και η αγάπη για την πατρίδα ακόμη μεγαλύτερη.

Μη φοβάσαι μάνα! Ξέρω ότι θα αντέξουμε!

Ο γιος σου, Σταύρος

Σταύρος Γρύλλης, Γ1

Αγαπητή θεία,

Έπειτα από τόσους μήνες πολιορκίας, όλα γύρω μας είναι ερείπια από τις οβίδες των εχθρών. Οι επαναστατικές μας σημαίες όμως , κυματίζουν περήφανα στα τείχη του Μεσολογγίου. Οι Τούρκοι νομίζουν ότι θα παραδοθούμε σύντομα. Στην πραγματικότητα , όμως δε γνωρίζουν την αγάπη που έχουμε για την πατρίδα μας και αυτό μας δίνει περισσότερη δύναμη για να κερδίσουμε τη μάχη. Η πείνα και η δίψα θερίζει εμάς και ακόμα περισσότερο τις αδύναμες ψυχές των παιδιών μας.

Η τροφή μας – αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι- αποτελείται από ζώα και τρωκτικά –τα οποία έχουν ξεκινήσει και λιγοστεύουν- καθώς και μεγάλες ποσότητες από αρμυρίκια . και όλα αυτά για να μπορέσουμε να τα καταφέρουμε. Το κρύο υπερβολικό . Τα ξύλα τελειωμένα και φωτιά δε μπορούμε να ανάψουμε . Σαν τη σκουριά στο σωλήνα που τον καταστρέφει σιγά σιγά , έτσι και μας μαστίζουν και μας τρώνε οι ασθένειες. Οι νεκροί αμέτρητοι , όχι μόνο από τους βομβαρδισμούς , αλλά και από τη πείνα.

Μανάδες σφάζουν τα παιδιά τους και αυτοκτονούν οι ίδιες για να γλυτώσουν από τη φρίκη της πολιορκίας. Απελπισία. Που θα μας οδηγήσει όλο αυτό άραγε; Πρωί-βράδυ προσευχόμαστε στο Θεό να μας βοηθήσει , αλλά εκείνος τίποτε. Ούτε καν ένα σημάδι να μας δείξει ότι θα σωθούμε. Παρόλα αυτά η ελπίδα βρίσκεται πάντα μες στην ψυχή μας!

Με αγάπη, η ανιψιά σου Γεωργία

Γεωργία Διακονικολή, Γ1

Αγαπημένη μου θεία,

Σου γράφω γιατί ήθελα να μιλήσω σε κάποιον . Αυτές μπορεί να είναι οι τελευταίες μέρες της ζωής μου. Η κατάσταση είναι τραγική. Ο Νικόλας μου υποφέρει και δεν έχω να τον ταΐσω ένα εξάχρονο που έχει ζήσει τα χειρότερα αυτές τις μέρες. Πολλά παιδιά έχουν πεθάνει αυτές τις μέρες βλέποντας πρώτα τον θάνατο όλων των αγαπημένων τους προσώπων.

Ο πατέρας του , όπως γνωρίζεις, έχει ήδη σκοτωθεί πολεμώντας γενναία για την ελευθερία της πατρίδας. Με ρωτάει συνέχεια γι αυτόν και δεν ξέρω τι να του πω. Τα τρόφιμα έχουν τελειώσει εδώ και μέρες. Έχουμε ξεκινήσει αν τρώμε ακάθαρτα ζώα , χόρτα και αρμυρίκια. Βλέποντας το σπουργίτι να βρίσκει σπόρους για το παιδί του και γνωρίζοντας πώς δε μπορώ να κάνω τίποτε για το δικό μου παιδί, βλέποντας το να αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα, νιώθω ζήλια , θυμό και θλίψη.

Έχει αρχίσει να ακούγεται πώς η μόνη λύση αυτής της κατάστασης είναι η έξοδος . Τουλάχιστον θα πεθάνουμε γενναία παλεύοντας για την ελευθερία μας. Θέλω λοιπόν να σε αποχαιρετήσω αγαπημένη μου θεία , γιατί δεν ξέρω αν θα σε ανταμώσω πάλι ζωντανή. Χαιρέτησε  μου και την υπόλοιπη οικογένεια και δείξτε κουράγιο, θάρρος και αγωνιστικότητα για τη λευετεριά του έθνους μας!

Με αγάπη, η ανιψιά σου Κάτια

Κάτια Σπύρου, Γ5

Πολυαγαπημένα μου παιδιά,

Ευχαριστώ κάθε μέρα το θεό, που προλάβατε και φύγατε από το Μεσολόγγι. Εδώ η κατάσταση είναι τραγική. Άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, παιδιά και νέοι που είχαν μέλλον μπροστά τους γίνονται ζωντανοί νεκροί και οι ηλικιωμένοι, κάθε μέρα που ξυπνούν εύχονται να είναι η τελευταία τους. Οι Τούρκοι έχουν κλείσει τις εισόδους έτσι ώστε κανείς πια δε μπορεί να μας φέρει τρόφιμα.

Δε σας το κρύβω πώς ορισμένες φορές φοβάμαι, φοβάμαι για το τι θα επακολουθήσει, όχι για μένα , αλλά για τους υπόλοιπους. Εγώ έτσι και αλλιώς δε μπορώ να γίνω χειρότερα. Η μοναξιά μου τρώει τα σωθικά και ο σκελετωμένος πλέον εαυτός μου δε μπορεί να κάνει τίποτα.

Αναπολώ ξανά και ξανά τις μέρες που ήμασταν όλοι μαζί. Νοστάλγησα τις στιγμές μας και πονάω καθώς σκέφτομαι ότι τίποτε δε θα είναι πια το ίδιο.  Η μόνη μου συντροφιά είναι η ανάμνηση σας και το τουφέκι μου που πλέον δεν το χρειάζομαι, δε μπορεί αν με σώσει.

Πιθανόν αυτό το γράμμα να είναι το τελευταίο που σας στέλνω και θα είμαι πανευτυχής εάν φτάσει στα χέρια σας. Σας εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο. Να προσέχετε τη μητέρα σας και να βοηθάτε και να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Μην με ξεχάσετε .Θα σας προσέχω από κει ψηλά.

Με αγάπη, ο πατέρας σας.

Ματίνα Τρακόσα, Γ5