Πρόσεχε τις πράξεις σου, γιατί γίνονται συνήθεια... (Γράμματα στην κ.Ιουλία από το διήγημα του Α.Τσέχοφ "Ένας αριθμός")

Αγαπητή κ.Ιουλία,

      Γεια σας, τι κάνετε; Είμαι η Βαρβάρα και σας γράφω αυτήν την επιστολή για για σας εκφράσω την απογοήτευση μου για την στάση που κρατήσατε απέναντι στον εργοδότη σας.

      Πρώτα πρώτα,θα ήθελα να σας πω η στάση σας απέναντι στον εργοδότη σας ήταν απαράδεκτη,διότι δεν πρέπει να αφήνετε κανέναν να σας εκμεταλλεύεται. Ήσασταν άβουλη και ντροπαλή,διστάσατε να πείτε την γνώμη σας.Δεν έπρεπε να συγκρατήσετε τον θυμό σας και να αφήσετε τον πατέρα μου να σας μειώσει τα λεφτά από τον μισθό σας, ενώ τα αξίζατε και είχατε δίκιο.

     Έπρεπε να πατήσετε πόδι και να πείτε την αλήθεια μόλις ακούσατε ότι σας μειώνει τα λεφτά για πράγματα τα οποία δεν κάνατε.Επίσης έπρεπε να εκφραστείτε. Έπρεπε να σκεφτείτε διπλώματικα και να      διαπραγματευτείτε μαζί του.

     Τέλος, παρόλο που ο εργοδότης σας το έκανε αυτό γισα σας δώσει ένα μάθημα πιστεύω ότι πρέπει να ξεχνάτε ότι έχετε φωνή την οποία ΄πρέπει να χρησιμοποιείται για να λέτε την γνώμη σας και να εκφράζεστε.

                                                                                   Με εκτίμηση,

                                                                                       Βαρβάρα!    

Ειρήνη Δημητριάδου, Β2   

Αγαπητή κυρία Ιουλία,

  Σας γράφω αυτό το γράμμα, με αφορμή το χθεσινό περιστατικό στο σπίτι μου, στο οποίο κρυφάκουσα τον πατέρα μου και εσάς να μιλάτε.

  Αρχικά, σας κοροϊδεύει, λέγοντας σας πως αντί για σαράντα είχατε συμφωνήσει για τριάντα ρούβλια τον μήνα. Στη συνέχεια, σας μειώνει τις μέρες τις οποίες εργαστήκατε κατά πέντε, αλλά εσείς μόνο αναφέρατε τις σωστές τιμές και μόλις ο πατέρας μου σας έδωσε την δικαιολογία ότι τις είχε σημειωώσει, αμέσως υποχωρήσατε. Θα μπορούσατε και θα έπρεπε να είχατε διεκδικήσει τα δικαιώματα σας εφόσον ο πατέρας μου σας έκλεβε στην κυριολεξία. Επιπλέον, μετά την πρώτη μείωση του μισθού σας, ο πατέρας μου αναφέρει διάφορα περιστατικά στα οποία εσείς από απροσεξία σας είχατε προκαλέσει ζημιές και με αφορμή αυτές τις ζημιές σας ξαναμειώνει τον μισθό. Τώρα, εσείς μείνατε απολύτως άβουλη, κλειστή και βουβή. Ειδικά στο σημείο που ο πατέρας μου σας είπε ότι θα μειώσει την αμοιβή σας, διότι εγώ έσκισα το σακάκι μου καθώς δεν με επιβλέπατε, έπρεπε να είχατε σταματήσει για να επιχειρηματολογήσετε. Στο κάτω κάτω, δεν έχετε καμία υποχρέωση για να με προσέχετε. Είστε δασκάλα! Μόνο σε ένα σημείο της συζήτησης προσπαθήσατε να δικαιολογηθείτε, όταν είπατε πως δανειστήκατε τρία ρούβλια αντί για δέκα χαμηλοφώνως, όμως φθσικά αυτό δεν έφτανε, διότι πάλι υποχωρήσατε στο γεγονός ότι ο πατέρας μου το είχε σημειώσει.

  Πρέπει να σας πω πως απογοητεύτηκα πολύ από τηυν στάση σας. Φερθήκατε εντελώς παθητικά και διστακτικά και γίνατε μαθητής στη θέση του δασκάλου μπροστά στον πατέρα μου. Εάν δεν σας σεβόταν και σας εξαπατούσε, εσείς θα βγαίνατε χαμένη. Ελπίζω με τα λόγια του πατέρα μου στο τέλος να συνειδητοποιήσατε την άβουλη στάση που κρατήσατε και να την διορθώσετε για το δικό σας καλό.

 Ο μαθητής σας, Κόλιας.

Διονύσης Καραβίτης, Β2

Αγαπημένη μου δασκάλα,

   Με το γράμμα μου αυτό θέλω να σας εκφράσω την απογοήτευση μου για τη στάση που κρατήσατε, όταν ο πατέρας μου προσπάθησε να σας «εκμεταλλευτεί». Παρακολουθούσα κρυμμένη τη σκηνή και πραγματικά λυπήθηκα για την παθητική σας στάση.

    Επρόκειτο για τα χρήματα σας, τον κόπο της δουλειάς σας. Θα ήταν άδικο να μην πληρώνεστε σωστά. Εσείς αντίθετα, όσο ο εργοδότης επιχειρούσε να σας στερήσει ένα μέρος από τα χρήματα σας, δεν τολμήσατε να μιλήσετε κ’ τα μάτια σας γέμισαν δάκρυα. Στο τέλος μάλιστα, αν είναι δυνατόν, τον ευχαριστήσατε που σας έκλεψε!!

     Ομολογώ πως στην αρχή δεν είχα καταλάβει γιατί το έκανε αυτό ο πατέρας μου, που ως άνθρωπος δεν είχε αδικήσει ποτέ κάποιον. Όπως, όμως και εσείς διαπιστώσατε σκοπός του ήταν να σας δώσει ένα μάθημα. Να καταλάβετε ότι πρέπει να φωνάζετε για το δίκιο σας, και να μην είστε άβουλη, γιατί για να επιβιώσει κανείς στον κόσμο σήμερα πρέπει να πατάει πόδι κ’ να δείχνει λίγο τα δόντια του.

      Εύχομαι πραγματικά να αλλάξετε στάση, ώστε να μην πέφτετε θύμα εκμετάλλευσης. Να γίνετε δυναμική κ’ να αντιδράσετε όταν απειλείτε το δίκιο σας. Θα σας πω ακόμη ότι αυτό ήταν κ’ για εμένα ένα πολύτιμο μάθημα για την υπόλοιπη ζωή μου.

Με αγάπη, η  μαθήτριά σας Βαρβάρα

Καλλιόπη Δρόσου, Β2

Αγαπητή κυρία,

Παρακολουθούσα εγώ κρυμμένος, καθώς εσείς βλέπατε τον πατέρα μου να σας «κλέβει». Ξέρω ότι ήταν φάρσα, αλλά και πάλι, για να επιβιώσετε σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να μάθετε να είστε διεκδικητική όσον αφορά τα δικαιώματά σας. Ξεχάστε το γεγονός ότι είστε γυναίκα.

Σας έβλεπα να αγχώνεστε και να βήχετε νευρικά, όσο ο μισθός σας όλο κατέβαινε. Έπρεπε από την πρώτη αφαίρεση να παλέψετε για το δίκιο σας και να το κάνετε ξεκάθαρο με επιχειρήματα λογικά, ότι αξίζετε πολλά περισσότερα. Δεν είστε εργαλείο εκμετάλλευσης!

Ο πατέρας μου χρησιμοποίησε επίσης λανθασμένο τρόπο για να αποδείξει ότι αύτος έχει δίκιο και εσείς άδικο. Θα ήταν ευεργετικό αν ξέρατε να αιτιολογείτε τις αποφάσεις σας. Λέτε στον πατέρα μου ευχαριστώ, επειδή οι άλλοι σας έκλεψαν παραπάνω;! Δουλεύετε τόσο σκληρά μην τυχόν πάθουμε κάτι, μας βοηθάτε στο διάβασμα, μας πηγαίνετε βόλτα και πολλά άλλα! Δεν τεμπελιάζετε καθόλου, κάνετε τη δουλειά σας πολύ καλά! Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος! Μην σας πω ότι αξίζετε αύξηση κιόλας!

Δεν σας κάνω παρατήρηση βέβαια. Απλά προτείνω τρόπους που θα καλυτερεύσουν το μέλλον σας.

Ο μαθητής σας,

Κόλιας  

Σωτήρης Καβαδάκης, Β2             

     Κυρία Ιουλία

Τις προάλλες παρακολούθησα τη σκηνή με τον πατέρα μου και σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω πώς ένιωσα.

Στενοχωρήθηκα και απογοητεύτηκα με τη συμπεριφορά σας. Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα αυτό από εσάς. Πάντα πίστευα πώς ήσασταν μια δυναμική γυναίκα και μια γυναίκα που θα μπορούσε να διεκδικήσει το δίκιο της. Αντίθετα, από όσα είδα,  μάλλον όλα αυτά δεν ισχύουν.

Δεν πρέπει να είστε άβουλη και φοβισμένη. Φωνάξτε.Πάρτε το δίκιο στα χέρια σας. Δεν είναι σωστό να σας κάνουν οι άλλοι ό,τι θέλουν. Πόσο μάλλον όταν δουλεύετε τόσο σκληρά. Το αξίζετε, οπότε μιλήστε γι αυτό που θέλετε.

Τέλος, θέλω να σας πω πώς μπορεί η συμπεριφορά σας να με απογοήτευσε και να με στενοχώρησε αλλά για μένα θα είστε πάντα η καλύτερη δασκάλα του κόσμου. Επίσης θέλω να σας πω πως ανακουφίστηκα πολύ όταν έμαθα πως όλο αυτό ήταν μια φάρσα. Ελπίζω το γράμμα μου να σας βοηθήσει να καταλάβετε το λάθος σας.

Αντριάνα Παππούλα, Β5

Αγαπητή κυρία Ιουλία

Στενοχωρήθηκα πολύ με τη σκηνή που παρακολούθησα χτες με τον πατέρα μου. Δεν ήταν σωστός μαζί σας. Σας αδίκησε. Και εσείς κυρία δε φωνάξατε για το δίκιο σας. Σας έκλεψε και δε βγάλατε τσιμουδιά. Ήθελα να μπω αλλά τρόμαξα.

Είστε δασκάλα κυρία και πρέπει να υποστηρίζετε τον εαυτό σας, γιατί ο κόσμος είναι κακός.

Χάρηκα πολύ που μετά ο πατέρας μου σας έκανε φάρσα, σας έδωσε ένα καλό μάθημα και μετά σας πλήρωσε όλα σας τα χρήματα.

Άκουσα και ότι άλλοι άνθρωποι δε σας έδιναν τίποτε και δεν είναι ωραίο. Πιστεύω ότι αυτό το γράμμα θα σας βοηθήσει να καταλάβετε το λάθος σας και να μην το ξανακάνετε.

Με αγάπη

Η μαθήτρια σας

Πρεσλάβα Πέτροβα, Β5

Αγαπητή κυρία Ιουλία

Υπήρξατε η δασκάλα μου για πολύ καιρό, αρκετό για να σας αγαπήσω και εγώ και η αδερφή μου. Μας μάθατε πολλά και μας κάνατε μεγαλόψυχους και ευγενικούς. Αλλά πάντα είχατε ένα ελάττωμα. Αυτό είναι η ανικανότητα σας να διεκδικήσετε τα δικαιώματα σας.

Δυστυχώς ήμουν παρών στο περιστατικό που συνέβη με τον πατέρα μου. Στενοχωρήθηκα παρά πολύ. Ένιωθα και ακόμη νιώθω ότι αδικήσατε τον εαυτό σας. Αυτό συμβαίνει διότι έχετε την ικανότητα να μιλήσετε ωραία, αλλά δεν έχετε το θάρρος να διεκδικήσετε τα δικαιώματα σας και να απαντάτε σε ότι σας λένε.

Επίσης είναι τραγικό το ότι σας συμπεριφέρονταν όλοι οι προηγούμενοι εργοδότες σας με άσχημο τρόπο και δε σας έδιναν τελικά τα χρήματα που σας χρωστούσαν . Κανονικά οι γυναίκες θα έπρεπε να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες και να μη θεωρούνται κατώτερες.

Ελπίζω στο μέλλον να μην καταδέχεστε να σας κοροιδεύουν ή να σας κλέβουν . Ελπίζω να είστε θαρραλέα και να μη φοβάστε να μιλήσετε . Τέλος, ελπίζω όλες οι γυναίκες του κόσμου κάποτε να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες και να έχουν και ελευθερία λόγου.

Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Δημήτρης Πλατανίστας, Β5

Αγαπητή κυρία Ιουλία,

Εχθές παρακολούθησα την σκηνή που έγινε με τον πατέρα μου και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ.  

Στην αρχή νόμιζα ότι θα σας έδινε παραπάνω χρήματα επειδή είστε τόσο καλή δασκάλα. Αλλά άρχισε να αφαιρεί. Έπρεπε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, γιατί έλεγε πράγματα που δεν ήταν αλήθεια και σας αδίκησε. Επίσης , αφού νιώθατε αδικημένη έπρεπε να πείτε κάτι, έπρεπε να εκφράσετε τα συναισθήματα σας.

Στο τέλος άκουσα ότι ήταν φάρσα και χάρηκα, μόνο για λίγο όμως. Όταν είπατε ότι σας το έκαναν και άλλοι αυτό, λυπήθηκα. Είστε δασκάλα και διδάσκετε τα παιδιά πώς να συμπεριφέρονται, ενώ εσείς συμπεριφέρεστε σαν έναν άβουλο άνθρωπο; Την επόμενη φορά που θα συμβεί αυτό να μιλήσετε για το δίκιο σας και να υποστηρίξετε τον εαυτό σας. Να μην κάθεστε και ακούτε αυτά τα απαίσια πράγματα που σας λένε. Εύχομαι αυτό το γράμμα να σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι πρέπει να μιλάτε για το δίκιο σας.

Με αγάπη, η μαθήτρια σας

Ηλέκτρα Σακελλάρη, Β5      

Άννα Φράνκ: «Υπάρχει ομορφιά ακόμα και μέσα στη δυστυχία»

Η ομάδα μας στην πρώτη της συνάντηση για φέτος διάβασε τη ζωή της Άννας Φράνκ, αλλά σε κόμικ. Η Άννα Φράνκ , μια νεαρή Εβραία, αφηγείται στο ημερολόγιο της πώς βίωσε η οικογένεια της τα γεγονότα του Β Παγκοσμίου πολέμου και τις διώξεις των Γερμανών.Η ίδια πεθαίνει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης λίγες μέρες πριν οι Σύμμαχοι μπουν σε αυτό και απελευθερώσουν τους κρατούμενους. Το ενδιαφέρον σε αυτό το βιβλίο είναι η ρεαλιστική εικονογράφηση αλλά και η παράλληλη αναφορά στα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην άνοδο του Ναζισμού και την επικράτηση του Χίτλερ στην εξουσία.

Τα περισσότερα μέλη ήταν και πέρσι στην ομάδα, αλλά φέτος είχαμε και κάποιες νέες αφίξεις! Στην συνάντηση που ορίσαμε το βιβλίο που θα διαβάζαμε, ενημερώσαμε και τα νέα μέλη για τον τρόπο λειτουργίας της Λέσχης μας- επιλογή βιβλίου, συμμετοχή στην ομάδα, συζήτηση. Έτσι σήμερα, περάσαμε κατευθείαν στη συζήτηση, αφού πρώτα τοποθετήθηκαν όλα τα μέλη σχετικά με το αν τους άρεσε ή όχι το βιβλίο. 

Η Σελίν μας είπε ότι η ρεαλιστική εικονογράφηση έκανε ξεκούραστη την ανάγνωση, ενώ οι διάλογοι τραβούσαν την προσοχή του αναγνώστη. Σε αυτό συμφώνησε και ο Χρήστος (Παπασωτήρης) με το Διονύση,  ενώ διαφώνησε ο άλλος Χρήστος (Παπαχρήστος), ο οποίος μας είπε ότι θα προτιμούσε να διαβάσει το βιβλίο. Την ίδια άποψη είχε και ο Φίλιππος. Ο Δημήτρης θεώρησε πρωτότυπο τον τρόπο παρουσίασης της ιστορίας , αν και δεν του άρεσε η εικονογράφηση.

Αναφορικά με την ίδια την ιστορία, η Αναστασία (Ζελεζνιάκ) μας είπε ότι , ενώ αρχικά βρήκε τη πολύ βαρετή, στη συνέχεια, όταν η Άννα άρχισε να αφηγείται λεπτομέρειες από τη ζωή της , απέκτησε ενδιαφέρον. Στην Αναστασία (Ζήβα) άρεσε πολύ το βιβλίο, αλλά τελείωσε πολύ γρήγορα και στενοχωρήθηκε πολύ, όταν άρχισε να αλλάζει η εικονογράφηση του βιβλίου μετά τη σύλληψη και μεταφορά της Άννας και της οικογένειας της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η Μαρία στενοχωρήθηκε πολύ στο τέλος της ιστορίας και τη γοήτευσαν οι λεπτομέρειες του εγκλεισμού της οικογένειας στο κρησφύγετο. Η Καλλιόπη θεώρησε αρχικά βαρετό το βιβλίο, αλλά μετά , όταν άρχισε να γίνεται πιο αναλυτικό, μπήκε στην ιστορία και τέλος στενοχωρήθηκε από τα λόγια του πατέρα της Άννας –όταν αναφέρθηκε στη σχέση της κόρης του με τη μητέρα της. Και οι δύο Χρήστοι βρήκαν κουραστική την αρχή του βιβλίου, αλλά μετά τους κέντρισε το ενδιαφέρον η ίδια η ιστορία. Μάλιστα ο Χρήστος (Παπαχρήστος) μας είπε ότι ήταν πολύ σκληρές οι εικόνες από το Άουσβιτς. Ο Διονύσης αναφέρθηκε στο ότι παρόλο που ο πατέρας της Άννας πολέμησε στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε πάρει και παράσημο γι αυτό, βρέθηκε κυνηγημένος στο Β Παγκόσμιο. Ο ίδιος μας είπε ότι αν ήταν στη θέση της Άννας, δε θα είχε επιβιώσει.

Στο Δημήτρη άρεσαν όλες οι ιστορικές λεπτομέρειες που αναφέρονται στο κόμικ-παράλληλα με τη βασική ιστορία- , αν και η ίδια η ιστορία δεν τον συγκίνησε. Ο Σωτήρης εντυπωσιάστηκε από το ότι ο πατέρας δείχνει μεγάλη κατανόηση στην κόρη του-σε αντίθεση με τη μητέρα της Άννας- ενώ του άρεσαν και όλα τα ιστορικά παραθέματα και όχι η παρουσίαση της ζωής στο καταφύγιο. Η Μαριάνθη και Αντωνία συμφώνησαν ότι το τέλος της ιστορίας ήταν πολύ θλιβερό , ενώ τους άρεσαν όλες οι λεπτομέρειες και τα γεγονότα από την καθημερινότητα της Άννας και της οικογένειας της. Η Ντανιέλα στάθηκε ιδιαίτερα στη σχέση της Άννας με το μπαμπά της , ενώ το θλιβερό τέλος της στενοχώρησε. Η Κυρανιώ πάλι, αν και βρήκε βαρετή την αρχή του βιβλίου, στη συνέχεια την τράβηξε η περιγραφή του καταφύγιου και το πώς ζούσαν στην κρυψώνα αυτή. Η Αγγελική θα προτιμούσε να διαβάσει το βιβλίο, διότι το κόμικ δεν της άρεσε- ούτε η εικονογράφηση του, ούτε ο τρόπος που παρουσιάστηκαν τα γεγονότα. Αυτό επίσης που της έκανε εντύπωση ήταν ότι η δασκάλα της Άννας δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσους Εβραίους μαθητές είχε , μέχρι που άρχισε η δίωξη τους από το σχολείο. Η Σελίν αντίθετα βρήκε πολύ ωραίο το κόμικ-και την εικονογράφηση και τον τρόπο παρουσίασης των γεγονότων- και αυτό που την εντυπωσίασε ήτα ότι ο καλύτερος φίλος της Άννας ήταν το ημερολόγιο της.

Στη συνέχεια η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τα θέματα που θίγει το βιβλίο, με πρώτο την άνοδο και την επικράτηση του ναζισμού. Ο Δημήτρης αναφέρθηκε στο πώς ο Χίτλερ στηρίχτηκε στην απελπισία των ανθρώπων, προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία , ενώ ο Διονύσης συμπλήρωσε πώς ο ίδιος αιτιολόγησε κάθε πρόβλημα που υπήρχε στη γερμανική κοινωνία, ρίχνοντας τις ευθύνες στην εβραϊκή κοινότητα.  Ο Φίλιππος μίλησε για τις ψεύτικες υποσχέσεις του απέναντι στα λαϊκά στρώματα , ενώ η Σελίν στον ότι όλο αυτό το πολιτικό οικοδόμημα στηρίχτηκε στα συμφέροντα –πολιτικά και οικονομικά. Βέβαια, υπήρξε ευθεία αναφορά και στο σήμερα που βιώνει τόσο η χώρα μας όσο και η Ευρώπη με την άνοδο του νεοναζισμού.

Οι σχέσεις της Άννας με τους γονείς της καθώς και οι συγκρούσεις που βίωνε έκαναν τα μέλη της ομάδας να αναφερθούν στις δικές τους σχέσεις με τους γονείς τους – άλλοι τα βρίσκουν με τον ένα  γονιό και άλλοι με τον άλλον, αλλά όλοι σχεδόν είχαν το παράπονο ότι οι μεγάλοι δεν τους καταλαβαίνουν! Παράλληλα, συζητήσαμε για το αν οι ίδιοι κρατούν ημερολόγιο και αν αυτό τους βοηθά να εκφράσουν καλύτερα τα συναισθήματα τους ή αν είναι ένας τρόπος να μιλούν σε κάποιον γι αυτά, επειδή δεν εμπιστεύονται εύκολα τους φίλους τους. Το αν οι ίδιοι θα άντεχαν να περάσουν όλα αυτά που πέρασε η Άννα, αποτέλεσε μια ακόμη πτυχή της συζήτησης- και εδώ αποδείχτηκε ότι δεν θα αντέχαμε πολλοί αυτή την κατάσταση.

Κλείνοντας τη συζήτηση μας , που κράτησε δύο(!) ολόκληρες ώρες, είπαμε να κρατήσουμε αυτή την όμορφη φράση της Άννας Φρανκ: «Υπάρχει ομορφιά ακόμα και μέσα στη δυστυχία»

"Αγαπητέ Σιάτλ, αργά ή γρήγορα θα χαθεί το είδος των λευκών"

Πρώτο κείμενο στη Νεοελληνική Λογοτεχνία της Β Γυμνασίου το "Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο", στο οποίο ο Ινδιάνος Σιάτλ προβλέπει τις ολέθριες συνέπειες από την καταστροφή του πλανήτη μας. Οι μαθητές του Β2 και Β5 έγραψαν γράμματα -απαντήσεις στον Ινδιάνο αρχηγό στα οποια -δυστυχώς- επιβεβαιώνουν τις δυσοίωνες προβλέψεις του. Παράλληλα, εμπνεόμενοι από το κείμενο, ζωγράφισαν , παρουσίασαν power point και αναζήτησαν στο διαδίκτυο εικόνες που απεικονίζουν όσα περιγράφει ο Σιάτλ στην απάντηση του.

Αξιότιμε Ινδιάνε Σιάτλ,

Διαβάζοντας την επιστολή σας προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ , σας απαντώ με μια δική μου επιστολή που αναφέρεται στην καταστροφή που έχει προκαλέσει ο λευκός στη δική μου εποχή.

Μετά από τόσα χρόνια, τίποτε δεν έγινε από τις υποσχέσεις των λευκών. Η γη της κόκκινης φυλής έχει σχεδόν ισοπεδωθεί και έχει μεταμορφωθεί σε θάλαμο καυσαερίων. Ζώα σκοτώνονται άδικα καθημερινά, και πουλιούνται για να κερδίσει ο λευκός όλο και περισσότερα λεφτά. Συνέχεια κυνηγαέι το χρήμα, ποτέ δεν είναι αρκετό γι αυτόν. Οι υπόλοιπες φυλές κόκκινων έχουν βρει κρυψώνες που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν. Πάντως κέρδος δεν έχουν οι λευκοί. Αργά ή γρήγορα θα χαθεί το είδος τους.

Αυτά είχα να σας πω.

Αναστασία Ζήβα, Β2

 

Ηλέκτρα Σακελλάρη, Β5

Αγαπητέ κύριε Σιάτλ,

Ονομάζομαι Κλεομένης Καρτέρης. Σας γράφω αυτή την επιστολή γιατί διαβασα την απάντηση που στείλατε στον πρόεδρο των ΗΠΑ, Φραγκλίνο Πηρς. Πιστεύω ότι τα λόγια σας βγήκαν αληθινά.

Ο άνθρωπος δε νοιάζεται για τη φύση και τα ζώα. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να κερδίσει χρήματα. Για να το κάνει αυτό καίει τα δάση , με αποτέλεσμα τα ζώα να μην έχουν βιότοπο να ζήσουν και πεθαίνουν. Στη θέση τους χτίζονται εργοστάσια και τσιμεντένιες πολιτείες. Μολύνει τα νερά των θαλασσών, ποταμών, και ο αέρας που αναπνέουμε έχει γίνει επικίνδυνος. Όχι απλά δε σέβεται τίποτα, αλλά πιστεύει ότι τα πάντα του ανήκουν και δε σκέφτεται τι κόσμο θα αφήσει στα παιδιά του.

Ελπίζω τα λόγια σου να τα ακούσουν και οι σημερινοί άνθρωποι και να αλλάξουν τρόπο σκέψης.

Κλεομένης Καρτέρης, Β2

Αρχηγέ Σιάτλ,

Καταρχάς ονομάζομαι Διονύσης και ζω στην Ελλάδα. Η χρονιά είναι το 2017 και σας στέλνω αυτή την επιστολή , έτσι ώστε να επιβεβαιώσω τις προβλέψεις σας, τις οποίες αναφέρετε στη δική σας επιστολή προς τον Αμερικανό πρόεδρο, Φραγκλίνο Πήρς.

Αρχικά, όπως αναφέρατε , τεράστιες εκτάσεις δασών αποψιλώθηκαν από εμάς τους λευκούς , και μαζί με αυτές και διάφορα οικοσυστήματα. Για να φανταστείτε , έχουμε φτάσει να αποκαλούμε ένα μέρος που κάποτε ήταν δάσος – τον Αμαζόνιο- έρημο. Αυτό τώρα συνδέεται άμεσα με την εξάλειψη ολόκληρων ειδών ζώων, ως αποτέλεσμα της καταστροφής οικοσυστημάτων, λαθραίου κυνηγιού και φυσικά κλιματικών αλλαγών, όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου καθώς και της τρύπας του όζοντος, τα οποία προκλήθηκαν από εμάς.

Επιπλέον, όπως πάλι προβλέψατε, σήμερα υπάρχουν ελάχιστες αγνές περιοχές με άγρια ζωή. Λόγω της καταστροφής των δασών, της εκτεταμένης μόλυνσης και της επέκτασης των λευκών σε μέρη που θα έπρεπε να υπάρχουν δάση με πυκνή βλάστηση ή απέραντοι κάμποι, είναι χτισμένες γιγαντιαίες πόλεις. Αυτό με φέρνει σε ένα άλλο πρόβλημα της σημερινής εποχής επιβεβαιώνοντας ότι στις μεγαλουπόλεις των λευκών σήμερα δεν υπάρχει ούτε μια ήσυχη γωνιά, ούτε ένα ίχνος πρασίνου. Αντιθέτως, συνωστισμός, ρύπανση ήχου και αέρα, αμάξια, λεωφορεία, σκουπιδότοποι κ.α. Εγώ προσωπικά που μένω σε νησί δεν γνωρίζω πώς ακριβώς είναι η καθημερινή ζωή σε τέτοιες πόλεις και ούτε θέλω.

Τέλος, ένα τεράστιο πρόβλημα , το οποίο δεν αναφέρατε ξεκάθαρα, αλλά συνδέεται με ό,τι άλλο προβλέψατε είναι η μόλυνση. Εργοστάσια, και μέσα μεταφοράς εκλύουν βλαβερότατα αέρια για το περιβάλλον. Επίσης, πετρελαιοκηλίδες και σκουπίδια σε θάλασσες και ποτάμια μολύνουν τα ύδατα, την ατμόσφαιρα και το έδαφος. Κλείνοντας, όπως ακριβώς προβλέψατε, μολύνοντας το περιβάλλον , ό,τι κάνουμε επιστρέφει πίσω σε μας, οπότε εμείς είμαστε οι χαμένοι. Όμως δεν υπάρχει πρόοδος και τα προβλήματα μόνο μεγαλώνουν.

Βλέπετε λοιπόν αρχηγέ Σιάτλ, ότι η παράκληση σας να μείνει η γη αγνή , απλά παραλήφθηκε –για κακή μας τύχη…

Διονύσης Καραβίτης, Β2

 

Μαρία Ηλιοπούλου, Β2

Αγαπητέ Σιάτλ, διάβασα το γράμμα σου προς τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και σου γράφω για να σου περιγράψω τον σημερινό κόσμο και να σου πω πόσο δίκιο είχες για τις προβλέψεις σου.

Εμείς οι λευκοί καταστρέφουμε τα βουνά και ξεγυμνώνουμε τα δάση για να χρίσουμε πολιτείες και να βάλουμε σύρματα τηλεφώνου που με το βουητό τους φέρνουν αναταραχή στα ζώα. Επίσης έχουμε μολύνει τον αέρα με τα καυσαέρια και τα χημικά. Οι θάλασσες , οι ακτές και οι αμμουδιές έχουν μολυνθεί και αυτές από τα σκουπίδια και τις πετρελαιοκηλίδες.

Κόβουμε ασυνείδητα τα δέντρα για να κάνουμε χαρτί, κάνουμε υπεραλίευση με αποτέλεσμα πολλά είδη ψαριών να κινδυνεύουν να εξαφανιστούν και τέλος σκοτώνουμε τα ζώα για να περάσει η ώρα μας παρά γιατί έχουμε έλλειψη τροφής.

Τελικά, αγαπητέ Σιάτλ ο λευκός έχει μεγάλη πλεονεξία και μπορεί να καταστρέψει τη γη και να αφήσει πίσω του μια ερημιά…..

Σπύρος Πάτρης, Β5

 

Αναστασία Ζήβα, Β2

Προς Ινδιάνο Σιάτλ

Τελικά, ποιος θα το λεγε ότι οι προβλέψεις σας θα έβγαιναν αληθινές στο μέλλον!

Είχατε απόλυτο δίκιο. Στις μέρες μου οι άνθρωποι μέρα με τη μέρα καταστρέφουν όλο και περισσότερο την «υγεία» της γης. Καθημερινά πετάνε σκουπίδια σε ακτές και θάλασσες, καίνε την κατοικία των ζώων, τα δάση, προς δικό τους όφελος, μερικά είδη από τα ζώα κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, πολεμάνε μεταξύ τους με σκοπό να κατακτήσουν πλούτη και εδάφη. … Μερικοί άνθρωποι  έχουν φτάσει σε σημείο να μη σέβονται τίποτα. Αυτό είναι απαίσιο.. Σε λίγα χρόνια , με την πορεία που ακολουθούμε, θα καταστρέψουμε τελείως αυτόν τον τόπο. Μακάρι αν μπορούσε κάποιος να τους βάλει μυαλό. Όσο μεγαλώνω , τόσο πιο πολύ απογοητεύομαι…

Ειρήνη Παππούλη, Β5