Πολεμώντας για την επιβίωση-"Κοσμοδρόμιο"

Κυριακή απόγευμα με συννεφιά και ψύχρα στο νησί, αλλά τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της Β Γυμνασίου συνεπή στο ραντεβού τους έφτασαν στις 4 το απόγευμα για να συζητήσουμε για το βιβλίο της Ελένης Κατσαμά «Κοσμοδρόμιο». Είχαμε και τους πρώτες απόντες λόγω ασθένειας-οι ιώσεις μας επισκέφτηκαν νωρίς!

Τα παιδιά συμφώνησαν ότι το βιβλίο ήταν αρκετά ενδιαφέρον και το ότι ήταν συλλογή διηγημάτων τους έδωσε μια ελευθερία να τους αρέσουν κάποιες ιστορίες πολύ και άλλες να μην τους ενθουσιάσουν. Στους περισσότερους δεν άρεσε το διήγημα με  τίτλο «Το ταξίδι του αλατιού»- ίσως γιατί δεν μπόρεσαν να ταυτιστούν με το ταξίδι ενηλικίωσης των παιδιών που ζουν στην έρημο.

Το βιβλίο έθιγε πάρα πολλά θέματα που αφορούν τους εφήβους. Πρώτα ο Φίλιππος αναφέρθηκε στο θέμα του bullying , που ήταν το κεντρικό θέμα της ιστορίας από την Αγγλία. Αυτό που παρατήρησε η Καλλιόπη  ήταν ότι αυτή η ιστορία μπορεί να δώσει δύναμη και κουράγιο σε κάποια/ον που έχει βιώσει τον εκφοβισμό από κάποιο νταή, ότι η ανάγνωση και μόνο μπορεί να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνος του, αν του δείξει ότι μπορεί αν αντιμετωπίσει αυτή τη συμπεριφορά. Η Εύα, με αφορμή την ιστορία «Όχι εμένα» , μίλησε για τα παιδιά που αναγκάζονται με τη βία να γίνουν μέλη στρατιωτικών οργανώσεων και από πολύ νωρίς παύουν να είναι παιδιά, εντάσσονται στον κόσμο των ενηλίκων βίαια και χωρίς επίγνωση των ηθικών ορίων .Η Σελίν εντόπισε το πρόβλημα της παχυσαρκίας που συνδέεται με την έλλειψη αγάπης (XXL,Μισισιπής). Ο Χρήστος Παπασωτήρης είπε ότι πολλά διηγήματα αναφέρονται στην παιδική εκμετάλλευση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων του παιδιού.

Γκουιγιού (Κίνα)

 Ο Χρήστος Παπαχρήστος με αφορμή το διήγημα Χρυσόψαρο (Ρουμανία) αναφέρθηκε στην επιβίωση αυτών των παιδιών-πόσο δύσκολο είναι γι αυτά τα παιδιά αυτό το θέμα που έχουμε λυμένο εμείς. Η Εύα παρουσίασε το θέμα της φιλίας στο διήγημα «Ρίγιο και Μασούτζι» και η Αναστασία Ζήβα στο θέμα της παιδικής εργασίας –παιδιά ανήλικα εργάζονται κάτω από απαράδεκτες συνθήκες σε πολλές χώρες του κόσμου. Η Στέλλα και η Αγγελική αναφερόμενες στο «Δειλό παιδί» -διήγημα που άρεσε στα περισσότερα μέλη!- παρουσίασαν το θέμα της μοναξιάς αλλά και της περιθωριοποίησης των ηλικιωμένων. Η εκμετάλλευση του νεκρού παππού στην Ιαπωνία (Ποιος φοβάται τον παππού;) συνδέεται με την οικονομική κρίση σύμφωνα με την Εύα -και φυσικά κάναμε και την αναγωγή στη δική μας χώρα και την οικονομική κρίση που βιώνει. Τέλος, ο Δημήτρης αναφέρθηκε στο θέμα του νεοναζισμού που θίγεται στο διήγημα «Νικολάι», που η ιστορία του αποτελεί γροθιά στο στομάχι. Η έξαρση του φαινομένου στη σημερινή Ευρώπη  πρέπει να μας προβληματίσει.

Οι άνθρωποι των υπονόμων, Ρουμανία

Κλείνοντας τη συνάντηση αναφερθήκαμε στον τίτλο του βιβλίου. «Κοσμοδρόμιο»- γιατί αυτός ο τίτλος; Γιατί μαθαίνουμε για κόσμους που δεν ξέραμε, γιατί το βιβλίο μας δείχνει πώς ζουν έφηβοι σε άλλα μέρη του πλανήτη-που ναι μεν δεν είναι τα δικά μας μέρη, αλλά αποτελούν μέρος του δικού μας κόσμου-, γιατί η συγγραφέας ήθελε να μας γνωρίσει πρόσωπα και καταστάσεις που δεν ξέραμε. Οι νέοι άνθρωποι προσπαθούν να ακουστούν, να μιλήσουν για τις δύσκολες ιστορίες τους, να μας στείλουν τα δικά τους μηνύματα. Το εξώφυλλο του βιβλίου μας θυμίζει τον άνθρωπο-λύκο, που πολεμάει για να επιβιώσει.

Ουσιαστική και η σημερινή μας συζήτηση, γεμάτη από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των μαθητών. Η συνολική βαθμολογία του βιβλίου ήταν 9.

Το επόμενο βιβλίο μας είναι «Τα τρία ανθρωπάκια» του Απόστολου Δοξιάδη.

 (Τι κρίμα που ξεχάσαμε να βγάλουμε φωτογραφία!)

Τα μέλη που έλειπαν από τη συνάντηση έγραψαν τις κριτικές τους.πρώτη η κριτική του Διονύση.

Έχοντας διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, μπορώ να πω πως ήρθα σε κοντινή ‘’επαφή’’ με τους χαρακτήρες της κάθε ιστορίας. Το κάθε παιδί από την κάθε διαφορετική χώρα είχε και μία ξεχωριστή ιστορία. Αυτό μου φάνηκε αρκετά αναζωογονητικό, καθώς δεν εστιαζόταν σε λεπτομέρειες, αλλά άλλαζε τις ιστορίες και γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήταν και βαρετό. Όσον αφορά την ιστορία που μου έκανε περισσότερη εντύπωση θα πώ την δεύτερη ιστορία – στην Αγγλία. Κατά την γνώμη μου έθιξε άμεσα τον σχολικό εκφοβισμό ή αλλιώς ‘’Bullying’’. Ήταν μια από τις πιο έντονες ιστορίες, διότι μας έδειξε την σκληρότητα του σχολικού εκφοβισμού και γενικότερα του εκφοβισμού μέσα από τα διάφορα περιστατικά που συνέβησαν στο σχολείο της Κλάρα.


Κατά την άποψη μου το βιβλίο Κοσμοδρόμιο είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αλλά ταυτόχρονα κια ένα από τα πιο παράξενα βιβλία που έχω διαβάσει. Η δομή του μοιάζει με εφημερίδα.Κάθε κεφάλαιο είναι και μια καινούρια ιστορία παιδιών της ηλικίας μας , από όλο τον κόσμο. Οι ιστοριούλες μου άρεσαν πολύ , το μόνο που θα ήθελα ήταν μερικές να αναπτυχθούν λίγο περισσότερο( όπως η ιστορία του Ντάνι και το XXL) εφόσον το bullying και η παχυσαρκία είναι καθημερινό φαινόμενο. 
Σωτήρης Καβαδάκης

Το βιβλίο το Κοσμοδρόμιο δε μου άρεσε. Ο λόγος είναι ότι είχε πολλά και διαφορετικά κεφάλαια και το καθένα αναφερόταν σε διαφορετική ιστορία. Αυτό εμένα με κούρασε και με έκανε να μη θέλω να συνεχίσω να το διαβάσω. Αν και μου άρεσαν κάποια κεφάλαια, όπως το Δειλό παιδί, καθώς και το μήνυμα που θέλει να περάσει , βαρέθηκα και μάλιστα δεν είχα όρεξη να το τελειώσω. 
Καλλιόπη Δρόσου

Αγαπητοί γονείς...., (Παράπονα κι ευχαριστώ από τους μαθητές)

 Το απόσπασμα από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ που υπάρχει στο βιβλίο των νεοελληνικών Κειμένων της Β Γυμνασίου αφορά τις  σκέψεις και τα παράπονα της Άννας  για τους γονείς της. Αφού ολοκληρώσαμε τη μελέτη του αποσπάσματος, οι μαθητές του Β2 και του Β5 έγραψαν τα δικά τους παράπονα ή τα δικά τους ευχαριστώ στους γονείς τους.Οι εργασίες τους είχαν είτε τη μορφή γραμμάτων προς τους γονείς τους είτε ήταν μια σελίδα από το προσωπικό ημερολόγιο των μαθητών είτε ήταν γράμματα προς κάποιο φίλο/η τους στο οποίο έγραφαν όσα σκέφτονται.

Φίλε μου Τάκη,

       Ύστερα από πολλές συζητήσεις με τους γονείς μου και ειδικά με τον πατέρα έχουν αρχίσει να με καταλαβαίνουν, αλλά και εγώ κατάλαβα αυτούς! Έπειτα από πολλά χρόνια τσακωμών, νεύρων, άγχους και στεναχώριας όλα αυτά τα συναισθήματα έχουν σχεδόν εξαλειφθεί! Θυμάμαι στο τέλος του δημοτικού που ο πατέρας μου πίστευε πως έπρεπε να διαβάζω περισσότερο και ότι έπρεπε να μελετώ ασκήσεις  πέραν από αυτές που μας ανέθεταν στο σχολείο. Επειδή , φυσικά, δεν διάβαζα παραπάνω από αυτά που μας ζητούσαν οι δάσκαλοι τσακωνόμασταν. Άλλοτε αγχωνόμουν μήπως με έπιανε αδιάβαστο ή δεν θυμόμουν κάτι και μου έκανε παρατήρηση νευριασμένος. Αργότερα, στεναχωριόμουν, γιατί δεν είχα κινητό ,όπως οι φίλοι μου, γιατί δεν με άφηναν να δω ταινίες για μεγαλύτερες ηλικίες και γιατί δεν μπορούσα να βγω έξω μέχρι αργά. Έτσι , λόγω του άγχους και άλλων παραγόντων πίστευα πως περνούσα μία άθλια ζωή και ήθελα να σταματήσει όλη αυτή η κατάσταση. Έτσι, άρχισα να τους  μιλάω, να εκφράζω την γνώμη μου και να λέω τι κάνουν λάθος και τι με πειράζει.

         Σήμερα δεν συμπεριφέρονται, ποτέ, με τρόπο που με ενοχλεί και ξέρουν τι με πειράζει. Για παράδειγμα δεν ανακατεύονται στα μαθήματα μου και δεν μου λένε ποτέ πόσο , πότε και τι πρέπει να  διαβάσω. Επίσης, σήμερα, καταλαβαίνω ότι όταν ήμουν μικρότερος είχα άδικο και δεν ήταν σωστό να απαιτώ να έχω κινητό, να παρακολουθώ ακατάλληλα πράγματα και να βγαίνω έξω μέχρι αργά. Οπότε είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που έχω αυτούς τους γονείς οι οποίοι με εκτιμούν , έχουν προσαρμοστεί στις ανάγκες μου και μου συμπεριφέρονται σαν ένα ώριμο και μεγάλο άτομο.

Αγαπητοί γονείς,

Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας εκφράσω το ένα και μοναδικό παράπονο , που έχω από σας.

Αρχικά, ένα μεγάλο ευχαριστώ που με φέρατε στον κόσμο. Το ξέρω δεν είναι αρκετό, αλλά θα προσπαθήσω να κάνω πράγματα, που θα σας ευχαριστήσουν . Το μοναδικό μου παράπονο δεν έχει να κάνει με την αγάπη σας, αλλά με τα πιστεύω σας. Η ιδεολογία σας είναι αντίθετη με τη δική μου-ίσως γιατί έχουν αλλάξει οι εποχές και οι νέοι σκέφτονται αλλιώς- με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε άσχημα. Το ξέρω ότι θέλετε το καλό μου, αλλά δεν έχετε βρει το σωστό τρόπο να μου δείξετε.

Ελπίζω οι παρατηρήσεις μου να μη σας στενοχώρησαν και να προσπαθήσετε να αλλάξετε. Το ξέρω ότι δεν έχω και τον καλύτερο χαρακτήρα και παίζει ρόλο και η εφηβεία. Συγγνώμη για όσα έχω κάνει και σας στενοχώρησα.

Αγαπητοί γονείς,

Σας γράφω αυτό το γράμμα, για να εκφράσω τα παράπονα που έχω από σας. …. Αυτό που θα ήθελα λοιπόν είναι να μου έχετε περισσότερη εμπιστοσύνη και να μην αμφισβητείτε τη γνώμη μου. Καταλαβαίνω ότι και γω κάποιες φορές παραφέρομαι, αλλά να ξέρετε ότι χαίρομαι γιατί βλέπω πραγματικά ότι προσπαθείτε να μας μεγαλώσετε σωστά και να κάνετε το καλύτερο για μας.

Τα παράπονα μου από τους γονείς μου

·        Φοβάμαι την κριτική τους

·        Δεν ακούνε ποτέ τις απόψεις μου-ίσως ακούει ο πατέρας μου, αλλά κάνει ότι τα ξέρει όλα.

·        Δεν καταλαβαίνουν ποτέ τις ανάγκες ς μου

·        Όταν τους λέω ότι θέλω να ξεπεράσω τους φόβους μου, μου λένε ξεπέρασε τους μόνος σου.

·        Το παιδί του άλλου είναι πάντα πιο έξυπνο από μένα. Εμένα με υποτιμούν.

Αγαπητοί μου γονείς

Σας γράφω αυτό το γράμμα, με σκοπό να σας ευχαριστήσω για όλα όσα μου προσφέρετε. Καταρχάς, όπως κάθε γονιός θέλει το καλό του παιδιού του, έτσι θέλετε και σεις το δικό μου, ώστε να γίνω ένας καλός και χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία.

Μου παρέχετε τα πάντα –μόρφωση, ένδυση, καλή διατροφή, διασκέδαση. Βέβαια , δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά, αλλά το κυριότερο είναι οι ηθικές αρχές, η αγάπη σας-την οποία πολλά παιδιά δεν την έχουν- , η στοργή σας και οι πολύτιμες συμβουλές σας, που θα μου χρησιμέψουν για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Το μόνο μου και μικρό παράπονο είναι πώς νιώθετε λίγο ανασφαλείς απέναντι μου, όταν βγαίνω έξω με την παρέ αμου. Βέβαια, έχετε δίκιο, διότι έξω παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι.

Εδώ κλείνω το γράμμα μου και θέλω να ξέρετε ότι η αγάπη μου για σας είναι και θα είναι απεριόριστη.

Αγαπητοί μου γονείς,

Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας εκφράσω τα παράπονα μου. Γενικά δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Το μόνο μου παράπονο είναι αυτό με τους βαθμούς.

Πολλά παιδιά, μέσα σ αυτά και εγώ , φοβόμαστε την αντίδραση σας στο αντίκρυσμα των βαθμών. Αγχώνομαι πολύ για το πώς θα το πάρετε. Με το να πάρεις ένα χαμηλό βαθμό, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει, σε ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου.

Παίρνοντας ένα καλό βαθμό , φυσικά είναι ένας λόγος να χαρείς και να νιώθεις περηφάνια για τον εαυτό σου. Μπορεί όμως να υπάρξει μια άτυχη στιγμή. Θα ήθελα, λοιπόν, να μπορώ να σας λέω ελεύθερα τα αποτελέσματα ενός τέστ ή ενός διαγωνίσματος, χωρίς να φοβάμαι την αντίδραση σας.

Εύχομαι, λοιπόν, με αυτό εδώ το γράμμα, να δείτε λίγο διαφορετικά τη στάση σας απέναντι μου- στο θέμα των βαθμών. Και την επόμενη φορά ενός αποτελέσματος να είμαι πιο χαλαρή απ’ ότι συνήθως.

Αγαπητή μου μητέρα, σου στέλνω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω τα παράπονα μου. Πρώτον: Μανούλα μου, μπορείς να μη με πρήζεις να φορέσω ζακέτα; Έξω έχει 20 βαθμούς Κελσίου και εσύ να φορέσω ζακέτα; Για έλα δοκίμασε το εσύ! Δεύτερον: μη με αναγκάζεις να μιλήσω στο τηλέφωνο κάθε φορά που παίρνει τηλέφωνο η θεία από την Κρήτη. Δεν την έχω δει ΠΟΤΕ μου και δεν την ξέρω. Και θέλεις να της πω και για το πώς περνάει το σόι μου; (Ειλικρινά τέτοιες ώρες παρακαλάω να μην είχαμε τέτοια τεχνολογία!). Τρίτον και σημαντικότερο: Όταν πάω να χτυπήσω την κορούλα σου, σημαίνει πώς κάτι μου έχει κάνει, δεν την βαράω επειδή έτσι μου κάπνισε.

 Αγαπημένοι μου γονείς,

Σας γράφω αυτή την επιστολή για να σας ευχαριστήσω για όλα όσα μου έχετε προσφέρει ως τώρα.

Καταρχάς σας ευχαριστώ για ότι μου παρέχετε. Μου παρέχετε στέγη . τροφή και πολλά πράγματα που μου άρεσαν και σεις μου αγοράσατε.

Αλλά πιο πολύ απ όλα σας ευχαριστώ , επειδή με κάνατε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Μου μάθατε τρόπους , να είμαι ευγενικός και γενναιόδωρος. Ποτέ δε δείξατε το θυμό σας και τα προβλήματα σας απέναντι μου, αλλά καθόσασταν υπομονετικά και δίνατε προσοχή σε μένα. Ευχαριστώ για τις δραστηριότητες που με έχετε εγγράψει και για όλες τις στιγμές που μου δημιουργείτε χαρά και αγάπη.

Εύχομαι να χαρείτε με αυτή την σύντομη επιστολή και σας ευχαριστώ για όλα , αλλά πάνω απ΄όλα σας ευχαριστώ γιατί μου χαρίσατε ζωή.