16+1 βιβλία για το καλοκαίρι!

Καλοκαίρι, διακοπές, θάλασσα και φυσικά βιβλία! Οι καθιερωμένες προτάσεις για αναγνώσεις με την αρμύρα της θάλασσας και τη δροσιά της νυχτερινής αύρας. Βιβλία για μικρούς, μεγάλους, έφηβους και μη. Καλά αναγνωστικά ταξίδια σε όλους και καλό καλοκαίρι!

Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητάει συγγνώμη

Συγγραφέας:  Φρέντρικ Μπάκμαν

Εκδόσεις:     Κέδρος

Σελ. 512

Η Έλσα είναι εφτά χρονών και δεν μοιάζει με κανένα κορίτσι της ηλικίας της. Η γιαγιά της είναι εβδομήντα εφτά χρονών και όλοι τη θεωρούν εντελώς παλαβή. Όλοι εκτός από την Έλσα, η οποία είναι σίγουρη πως η γιαγιά της είναι μια ιδιοφυΐα. Έτοιμη για όλα προκειμένου να διασκεδάσει ή να προστατεύσει την εγγονή της. Ακόμη και να διαρρήξει τον ζωολογικό κήπο, να πυροβολήσει με πέιντμπολ ή να φλερτάρει αστυνομικούς. Είναι όχι μόνο η καλύτερη, αλλά και η μοναδική φίλη της Έλσας.

Τα βράδια η Έλσα βρίσκει καταφύγιο στις ιστορίες που πλάθει η γιαγιά της για τα έξι φανταστικά βασίλεια, εκεί όπου κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμπεριφέρεται φυσιολογικά.

Όλα αυτά σταματούν ξαφνικά, όταν η γιαγιά πεθαίνει. Έχει αφήσει όμως πίσω της το πιο συναρπαστικό κυνήγι θησαυρού για την Έλσα: ένα σωρό επιστολές, τις οποίες θα πρέπει να παραδώσει στους αποδέκτες τους, ανθρώπους με τους οποίους η γιαγιά είχε συγκρουστεί.

Έτσι ξεκινάει η μεγάλη περιπέτεια της Έλσας, χάρη στην οποία θα ανακαλύψει την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από τα παραμύθια της γιαγιάς, μιας γυναίκας που πραγματικά δεν έμοιαζε με καμία άλλη.

Ένα πνευματώδες, κωμικό, συγκινητικό και ανατρεπτικό μυθιστόρημα που προτείνει μια διαφορετική ματιά στην καθημερινότητά μας, αλλά και στο δικαίωμα του καθενός να είναι και να ζει όπως επιλέγει ο ίδιος.

Κώδικας για ιππότες, Ίθαν Χοκ

Εκδόσεις Πατάκης, σελ. 228

Ένας ιππότης, µε τον φόβο πως µπορεί να µην επιστρέψει σπίτι, γράφει ένα γράµµα στα παιδιά του για να τους µεταδώσει ό,τι έχει µάθει στη ζωή. Μέσα από µια σειρά σκέψεων περί µοναξιάς, ταπεινότητας, συγχώρεσης, εντιµότητας, θάρρους, τιµής, περηφάνιας και υποµονής, µιλά για τις αρχαίες διδαχές της δυτικής και της ανατολικής φιλοσοφίας, αλλά και για τα µεγάλα πνευµατικά και πολιτικά κείµενα της εποχής µας. Ο σκοπός του: να δώσει στα παιδιά του µια πυξίδα για ένα ταξίδι που θα πρέπει να κάνουν µόνα τους, έναν σύντοµο οδηγό γι’ αυτά που δίνουν στη ζωή νόηµα και οµορφιά.

Η απίστευτη κούρσα της Φατίμα Μπραΐμι,  Banscherus Jürgen

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Σελ. 184

Ο Γιάκομπ έχει περίεργη σχέση με τους αριθμούς και τα νούμερα, ξέρει απέξω λίστες ολόκληρες με τις επιδόσεις των αθλητών στον στίβο. Για τους συμμαθητές του, βέβαια, είναι «τρελάρας».

Η Φατίμα είναι καινούρια στην τάξη. Είναι από την Αλγερία και με το μακρύ φουστάνι της και το μαντίλι στο κεφάλι… είναι λιγάκι παράξενη.

Όταν ο Γιάκομπ προσπαθεί να της πιάσει την κουβέντα, εκείνη δεν τον κοιτάζει καν! Αυτό δεν του αρέσει. Μα όταν τη βλέπει στον δρόμο για το σπίτι να τρέχει πιο γρήγορα από τον πρωταθλητή του σχολείου, αποφασίζει να την προπονήσει, να τη βοηθήσει να γίνει πρωταθλήτρια. Λίγο αργότερα οι γιατροί βρίσκουν μια κύστη στο κεφάλι του Γιάκομπ. Παρόλο που πρέπει να μπει στο νοσοκομείο και να χειρουργηθεί, δεν εννοεί να παραιτηθεί από το σχέδιό του.

Κόντρα σ’ όλα τα εμπόδια – κόντρα στους συμμαθητές που τον κοροϊδεύουν και τον απειλούν. Κόντρα στην αρρώστια του. Κόντρα στην οικογένεια της Φατίμα.

Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου

Συγγραφέας: Bradley Brubaker Kimberly

Σελίδες: 288

Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Το βιβλίο αφηγείται τη συγκινητική ιστορία ενός γενναίου κοριτσιού την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δεκάχρονη Έιντα, ξεπερνώντας τις κακουχίες της καθημερινής της ζωής, δραπετεύει με τον αδερφό της στη βρετανική επαρχία. Εκεί ξεκινάει μια νέα ζωή μαθαίνοντας το αυτονόητο: πως έχει ίσα δικαιώματα με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας της. Παράλληλα, τα δύο αδέρφια αναπτύσσουν μια δυνατή σχέση με τη Σούζαν Σμιθ, τη γυναίκα που τα παίρνει υπό την προστασία της. Θα αποδειχτεί άραγε ο δεσμός τους αρκετά ισχυρός ώστε να τους κρατήσει ενωμένους, παρά τον πόλεμο και τις συνθήκες που απειλούν να τους χωρίσουν;

Το βιβλίο έχει λάβει πολλές διακρίσεις ενώ ήταν #1 New York Times bestseller και στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία του 2015 των Publisher’s Weekly και Wall Street Journal.

Οι τρεις εξερευνητές της Αλάσαρνας, Μαρία Καζάντη

Εκδόσεις Σαββάλας

160 σελ.

Καλοκαίρι στην Κω, ο Μανώλης και οι φίλοι του αρχίζουν να εξερευνούν την περιοχή τους. Ένα μυστήριο πλανιέται στο χωριό τους. Σκοτεινά υπόγεια και μυστηριώδεις σοφίτες, χτήματα κι αμμόλοφοι μπαίνουν στο στόχαστρο τους.

Κατά την περιπετειώδη αυτή αναζήτηση, χωρίς να το γνωρίζουν, "συναντιούνται" με τη Φίλιννα και την παρέα της. Τους χωρίζουν πάνω από 2.000 χρόνια, αλλά ένα άγαλμα, ένα θέατρο κι ένας κίονας συνδέουν τις δυο παρέες στις δυο παράλληλες ιστορίες. Δυο ιστορίες που ξετυλίγονται στα ίδια χώματα, στην Καρδάμαινα ή αλλιώς στην αρχαία Αλάσαρνα της Κω.

Το θαύμα

Συγγραφέας: Έμα Ντόναχιου

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Σελ. 360

Μέσα του 19ου αιώνα. Σ’ ένα µικρό ιρλανδικό χωριό, ένα εντεκάχρονο κορίτσι επιβιώνει επί µήνες χωρίς φαγητό. Θαύµα; Ιατρικό φαινόµενο; Ή µήπως θρασύτατη απάτη; Μια νοσοκόµα, εκπαιδευµένη στην Κριµαία πλάι στη Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ και περήφανη γι’ αυτό, προσλαµβάνεται για να παρακολουθεί το παιδί. Περιηγητές συρρέουν για να το αγγίξουν. Ένας δηµοσιογράφος φτάνει από το Δουβλίνο για να καλύψει το γεγονός. Όµως το παιδί σιγά σιγά φθίνει. Αναστατωµένη από το ενδεχόµενο του θανάτου του µικρού κοριτσιού, µε µόνο της συµπαραστάτη τον δηµοσιογράφο, η νοσοκόµα θα αντιστρατευτεί τις προλήψεις, τις δεισιδαιµονίες και τη θρησκευτική υστερία µιας ολόκληρης κοινότητας, και θα προσπαθήσει να αποτρέψει τις ολέθριες συνέπειες ενός τροµερού µυστικού.

Συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, ολοζώντανο µυθιστόρηµα εποχής και συνάµα φλογερή ερωτική ιστορία,το βιβλίο εξερευνά µε ευαισθησία και τόλµη τη φύση της πίστης, της εµπιστοσύνης και της αγάπης.

Φτου ξελύπη

Συγγραφέας:  Μαριέττα Κόντου

Σελίδες:  88

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μια ιστορία πείσματος και παιδικής αξιοπρέπειας, με φτερά στην πλάτη και σακίδιο στους ώμους, που ξορκίζει τη λύπη με ένα «Φτου»! Το γενναίο ταξίδι της Νουρ από τη Συρία, που αγαπά το νερό τόσο που πιστεύει πως υπάρχει μια χώρα με κατοίκους νερένιους, που λέγεται Κολυμβησία. Η διαδρομή, γεμάτη νοσταλγία για τα παλιά και δύναμη για το άγνωστο μέλλον, με μοναδικά εφόδια τη γάτα της την Κιταμπάν, την αδελφή της και ένα σακούλι στον λαιμό με τα πιο «πολύτιμα».

Τι θα γίνει όμως όταν η Κιταμπάν χαθεί στη Λέσβο; Πώς θα  ανταμώσει ξανά με τους αγαπημένους της και πώς θα γίνει το κολύμπι οδηγός επιβίωσης και απροσδόκητο εισιτήριο για το μεγάλο της όνειρο; Ένα ασυνόδευτο παιδί σαν τόσα άλλα που αφήνει πίσω την πατρίδα του και καταφέρνει να επιβιώσει, κυνηγά το όνειρό του και τελικά το κάνει πραγματικότητα. Ένα βιβλίο, γραμμένο με φρεσκάδα, ζωντάνια κι ευαισθησία, που μας μιλά για την αγάπη, τη φιλία, τον αποχωρισμό, την αποφασιστικότητα, το αθλητικό ιδεώδες και μας ενθαρρύνει να μην τα παρατάμε ποτέ, γιατί τα καλύτερα έρχονται αν επιμένουμε να τα κυνηγάμε.

Κάνε να χιονίσει

Τζον Γκριν, Λόρεν Μάιρακλ, Μορίν Τζόνσον

Σελ. 368

Εκδόσεις Ψυχογιός

Παραμονή Χριστουγέννων και η χειρότερη χιονοθύελλα όλων των εποχών μεταμορφώνει μια μικρή πόλη σε ρομαντικό καταφύγιο, σαν αυτά που βλέπεις στις ταινίες. Ή περίπου. Στο κάτω κάτω κανείς δε θα περίμενε ότι μια περιπλάνηση μέσα στο κρύο, στη μέση του πουθενά, θα κατέληγε σ’ ένα μεθυστικό φιλί από έναν γοητευτικό ξένο. Και κανένας δε θα σκεφτόταν ότι μια βόλτα μέχρι ένα μαγαζί με βάφλες, θαμμένο στο χιόνι, θα οδηγούσε στον έρωτα με έναν παλιό φίλο. Ή ότι η ανακάλυψη της αληθινής αγάπης θα άρχιζε με μια βασανιστική πρωινή βάρδια σ’ ένα καφέ.

Δε θέλω, Αν Κάσιντι

Εκδόσεις Ψυχογιός

Σελ. 192

Το όνομά μου είναι Στέισι Γουντς και με έχουν βιάσει.

Η Στέισι έπεσε θύμα βιασμού. Δεν έχει, όμως, το κουράγιο να το καταγγείλει στην αστυνομία ή να μιλήσει γι’ αυτό σε κανέναν άλλο παρά μόνο στην κολλητή της, την Πατρίς. Η Πατρίς, εξοργισμένη, εφόσον δεν μπορεί να την πείσει να πάει στην αστυνομία, την ενθαρρύνει να καταγράψει ό,τι της συνέβη. Αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία της Στέισι. Η δυνατή, σκληρή και άκρως συγκινητική ιστορία ενός κοριτσιού που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις του βιασμού της.

Το σχέδιο της Ρέιμι, Dicamillo Kate

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Σελ. 244

Έχεις φτάσει ποτέ στο σημείο να νιώθεις πως τα πάντα, κυριολεκτικά τα πάντα, εξαρτώνται από σένα;Πριν δυο μέρες ο πατέρας της δεκάχρονης Ρέιμι Κλαρκ έφυγε από το σπίτι.

Αλλά η Ρέιμι έχει ένα σχέδιο. Εάν καταφέρει να κερδίσει τον διαγωνισμό Νεαρή Μις Λάστιχα Κεντρικής Φλόριντα, τότε ο πατέρας της θα δει τη φωτογραφία της στην εφημερίδα, θα καταλάβει τι καταπληκτική κόρη έχει και ίσως ξαναγυρίσει σπίτι.

Ωστόσο, πρώτα από όλα πρέπει να διαγωνιστεί με την ντελικάτη αλλά αποφασισμένη Λουιζιάνα Ελεφάντε και τη δυναμική και πεισματάρα Μπέβερλι Ταπίνσκι.

Καθώς όμως η επίμαχη ημερομηνία πλησιάζει, ένα σωρό αναπάντητα ερωτηματικά αλλά και η μοναξιά που νιώθουν τα τρία κορίτσια θα τις οδηγήσουν σ' ένα αξέχαστο, περιπετειώδες καλοκαίρι.

Ένα κορίτσι στο Άουσβιτς,  Σέσι Φρεντιάνο

Εκδόσεις Καλέντης

Σελ. 88

Οκτώβριος 1940. Η μικρή Ελίζα ζει στη Βιέννη με την οικογένειά της, όταν αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της και να μεταφερθεί στη Βαρσοβία, όπου οι Ναζί απομονώνουν τους Εβραίους σε γκέτο. Στη συνέχεια θα βρεθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Από τις σελίδες του ημερολογίου της περνούν στιγμές και γεγονότα της θηριωδίας που στιγμάτισε την ιστορία της ανθρωπότητας, όμως εκείνη θα αγωνιστεί να κρατήσει για πάντα ζωντανή την ελπίδα...

Το άλογο του πολέμου, Morpurgo Michael

Εκδόσεις Πατάκη

Αριθμός Σελίδων: 169

Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τζόι, το αγαπημένο άλογο του νεαρού Άλμπερτ, πουλιέται στο ιππικό και στέλνεται με καράΒι στη Γαλλία. Με τον αξιωματικό του, ο Τζόι ρίχνεται εναντίον του εχθρού και γίνεται μάρτυρας της φρίκης της πρώτης γραμμής. Όταν ο αξιωματικός του σκοτώνεται, ο Τζόι προσφέρει τις υπηρεσίες του και στις δύο πλευρές μέχρι που θα βρεθεί ολομόναχος στην Ουδέτερη Ζώνη. Αλλά ο Άλμπερτ δεν μπορεί να ξεχάσει το αγαπημένο του άλογο, κι έτσι παίρνει την απόφαση να το βρει και να το φέρει πίσω στην πατρίδα του... Ένα σύγχρονο αντιπολεμικό αριστούργημα.

Ο Ηρακλής Πουαρό και η Έπαυλη του Γκρίνσορ, Αγκάθα Κρίστι

Εκδόσεις Πατάκη

Σελ. 200

Ένα επείγον τηλεφώνημα καλεί τον Ηρακλή Πουαρό στο Ντέβονσαϊρ για να ερευνήσει μια περίεργη υπόθεση, όπως τη χαρακτηρίζει η δεσποινίς Λέμον. Η γνωστή συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου Αριάδνη Όλιβερ, που απευθύνει την τηλεφωνική πρόσκληση στον Πουαρό, έχει ως κίνητρο γι’ αυτή την επιτακτική έκκληση μονάχα τη γυναικεία της διαίσθηση. Μήπως το επινοημένο Κυνήγι του Δολοφόνου που έχει κληθεί να καταστρώσει πρόκειται να χρησιμεύσει ως κάλυψη για κάτι πολύ πιο ζοφερό; Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά το περίφημο Κιόσκι, μια αρχιτεκτονική παραφωνία στον κατά τα λοιπά επιβλητικό περίβολο της Έπαυλης του Γκρίνσορ;

Το κορίτσι στην ομίχλη, Καρρίζι Ντονάτο

Εκδόσεις Πατάκης

Σελ. 400

Η δικαιοσύνη δεν κάνει ακροαματικότητες. Η δικαιοσύνη δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ο κόσμος θέλει ένα τέρας… Κι εγώ θα τους δώσω αυτό που θέλουν.

Η νύχτα που όλα άλλαξαν για πάντα είναι μια παγωμένη νύχτα με ομίχλη στο Αβεσό, ένα χωριό φωλιασμένο σε μια βαθιά κοιλάδα ανάμεσα στις σκιές των Άλπεων. Ίσως να ήταν ακριβώς εξαιτίας της ομίχλης που το αυτοκίνητο του ειδικού πράκτορα Φόγκελ κατέληξε σ’ ένα χαντάκι. Ένα συνηθισμένο ατύχημα.

Ο Φόγκελ είναι καλά, αλλά έχει πάθει σοκ. Δε θυμάται γιατί βρίσκεται εκεί, ούτε πώς έφτασε. Κι όμως, ένα πράγμα είναι βέβαιο: ο ειδικός πράκτορας Φόγκελ θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου αλλού, μακριά από το Αβεσό. Πράγματι, πλέον έχουν περάσει δύο μήνες από τότε που μια κοπελίτσα απ’ το χωριό εξαφανίστηκε στην ομίχλη. Δύο μήνες από τότε που ο Φόγκελ ασχολήθηκε με αυτό που, από απλή υπόθεση εκούσιας φυγής, μετατράπηκε πρώτα σε υπόθεση απαγωγής κι έπειτα σε τεράστιο μιντιακό γεγονός.

Γιατί αυτή είναι η ειδικότητα του Φόγκελ. Δεκάρα δε δίνει για το DNA, δεν έχει ιδέα τι να κάνει με τα ευρήματα της Σήμανσης, όμως σε ένα πράγμα είναι αξεπέραστος: στο να χειραγωγεί τα ΜΜΕ. Να προσελκύει τις κάμερες, να κατακτά τα πρωτοσέλιδα. Να διασφαλίζει όλο και περισσότερα κονδύλια για την έρευνα, χάρη στην προσοχή και τις πιέσεις του «κοινού στο σπίτι». Να αγιοποιεί το θύμα και, στο τέλος, να ξετρυπώνει το τέρας και να το ρίχνει στη φυλακή. Αυτό είναι το παιχνίδι του και αυτή είναι η «υπογραφή» του. Γιατί χρειάζεται κάποιος σαν κι αυτόν, ένας άνθρωπος χωρίς ενδοιασμούς, σίγουρος για τις μεθόδους του, ώστε ένα έγκλημα να βρει αυτό που πραγματικά του αναλογεί: όχι τόσο μια λύση, όσο ένα κοινό.

Έχουν περάσει δύο μήνες απ’ όλα αυτά και ο ειδικός πράκτορας Φόγκελ θα έπρεπε πλέον να βρίσκεται μακριά από εκείνα τα αφιλόξενα βουνά. Όμως τότε τι κάνει ακόμα εκεί; Γιατί εκείνο το ατύχημα; Και, κυρίως, αφού δεν έχει χτυπήσει, σε ποιον ανήκει το αίμα που έχει στα ρούχα του;

Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο, Λώρη Κέζα

Εκδόσεις Ποταμός, 2018

128 σελ.

Ένα αγόρι γίνεται ο αρχηγός των αρχηγών, το αφεντικό των μαφιόζων και θεωρείται ο πιο άγριος εγκληματίας που έζησε ποτέ στη Σικελία.

Ο Βιτόριο γίνεται μαφιόζος χωρίς να το ζητήσει, από ένα οικογενειακό μπλέξιμο, μια κληρονομιά που δεν ξέρει πώς να αρνηθεί. Τον ακολουθεί η φήμη του άγριου δολοφόνου ενώ το μόνο που θέλει είναι να παλεύει με τα κύματα κάνοντας σέρφ. Θα αναγκαστεί να παλέψει με το οργανωμένο έγκλημα αδιαφορώντας για το χρέος που έχει απέναντι στο όνομά του.

Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία ενός αγοριού που είναι με το μέρος των κακών ενώ δεν τον ενδιαφέρει να είναι με το μέρος κανενός. Το μόνο που θέλει είναι να βρει ξανά την κανονική του ζωή αλλά για να το πετύχει αυτό πρέπει να καταστρώσει ένα σχέδιο στο οποίο συμμετέχουν άθελά τους πολλοί κάτοικοι της Σικελίας.

Τα ημερολόγια της Εστέρ,  Σατούφ Ριάντ

Εκδόσεις Ποταμός

Σελ. 58

Με λένε Εστέρ και είμαι 10 χρονών. Διηγήθηκα 52 τρομερά ενδιαφέρουσες αληθινές ιστορίες για μένα (για την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τη ζωή μου κ.τ.λ.) στον Ριάντ Σατούφ κι αυτός έφτιαξε αυτό το πολύ ρεαλιστικό βιβλίο που έχει και κακές λέξεις (σκατά-μαλάκα-πουτάνα) γιατί έτσι μιλάμε εμείς οι νέοι.

Καμμένα Βούρλα, Θανάσης Πετρόπουλος

Εκδόσεις JEMMA PRESS

Σελ. 48

Γεροντάκια με παιδικό μυαλό ή παιδιά σε σώμα ηλικιωμένου;

Είναι πολλά τα ερωτήματα, πολλές οι απορίες, και στη μέση το ατελείωτο ψάξιμο για το νόημα της ζωής. Πρέπει να ομολογήσω ότι στην αρχή μπερδεύτηκα και αναρωτήθηκα ποιος αθεόφοβος θα σκεφτόταν να φτιάξει ένα κόμικς για τα Καμένα Βούρλα. Ένα μέρος νοσταλγικό, το οποίο ήταν στις δόξες του σχεδόν μισό αιώνα πριν κι έχει πλέον αφήσει πίσω του τις καλές μέρες. Η νέα Εθνική Οδός με τις υπερσύγχρονες σήραγγες της μας κάνει να τα προσπερνάμε αδιάφορα, παρόλο που βρίσκονται ακριβώς δίπλα μας. Κι όμως υπάρχουν, είναι εκεί που ήταν πάντα και συνεχίζουν ακόμα την πορεία τους προς το μέλλον. Όταν ξεκίνησα να διαβάζω τις ιστορίες του Θανάση, ανακάλυψα ότι το κόμικς αυτό πράγματι μιλάει για τα "Καμμένα Βούρλα".

"Γιατί δεν είπατε ποτέ στο κορίτσι/αγόρι που σας άρεσε, να πάτε σινεμά;"

"Πράξατε σωστά που δεν ακολουθήσατε την παρέα σας στο ταξίδι για να δείτε τις πυραμίδες;"

"Μετανιώσατε που φεύγατε πάντα νωρίς από τα πάρτι και χάνατε όλη τη φάση;"

Αυτά τα ερωτήματα θα μας κυνηγάνε και θα μας βασανίζουν μέχρι το... τέλος. Στο βιβλίο αυτό δεν πρόκειται να βρείτε τις απαντήσεις, θα βρείτε όμως προτάσεις. Προτάσεις για το εδώ και το τώρα. Μελαγχολική αισιοδοξία, αυτές ήταν οι λέξεις που μου ήρθαν στο μυαλό μόλις τελείωσα τα Καμμένα Βούρλα, και φράσεις τύπου "Τώρα πια δεν γίνεται, γέρασα", μακάρι να μην τις πω ποτέ.

Ευχαριστώ, Διαμαντή και Αρίστο! (Τόμεκ, από την έκδοση)

"Τα τρία καλύτερα χρόνια της ζωή μου ή αποχαιρετώντας το Γυμνάσιο"

Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της και ήρθε η ώρα του απολογισμού. Ποιες γνώσεις αποκόμισαν οι μαθητές της Γ Γυμνασίου που φεύγουν, τι θα θυμούνται με νοσταλγία, τι συμβουλεύουν τους μικρούς που θα έρθουν από Σεπτέμβρη στο Γυμνάσιο; Τα παιδιά απάντησαν με ειλικρίνεια στο ερωτηματολόγιο και με εξέπληξαν ευχάριστα- για άλλη μια χρονιά! 

Πιστεύετε ότι αποκομίσατε γνώσεις από το Γυμνάσιο; Ποια μαθήματα σας άρεσαν και ποια θεωρείτε ότι ήταν βαρετά;

Στο Γυμνάσιο έμαθα αρκετά για τον εαυτό μου και για τον κόσμο γύρω μου και πιστεύω πως φεύγω καλύτερος άνθρωπος από ότι ήρθα. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν η Λογοτεχνία-ειδικά στη Γ Γυμνασίου, που κάναμε και ποίηση) και η Βιολογία – πάντα το έβρισκα ενδιαφέρον να μαθαίνω για τη φύση και τον άνθρωπο. Τα πιο βαρετά μαθήματα ήταν η Οικιακή Οικονομία στην Α Γυμνασίου και το ΚΠΑ στη Γ Γυμνασίου.

Όσοι διάβαζαν, φυσικά και θα έχουν γνώσεις από το Γυμνάσιο. Προσωπικά, από μερικά μαθήματα πήρα τις γνώσεις που μου ήταν απαραίτητες, από άλλα όχι. Από τα φετινά μαθήματα μου άρεσε η Γυμναστική, διότι όπως όλα τα παιδιά,  χρειαζόμαστε μια ώρα ελευθερίας. Επίσης μου άρεσαν τα Κείμενα, η Γλώσσα και η Ιστορία. Αν και μόνο που άκουγα αυτά τα μαθήματα , ήθελα να τα αποκλείσουν, η καθηγήτρια μας μας έκανε να τα αγαπήσουμε και να μην τα βαριόμαστε.

Τα περισσότερα μαθήματα ήταν βαρετά, όπως Βιολογία, θρησκευτικά και Αρχαία. Τα μαθήματα που μου άρεσαν ήταν τα Κείμενα, η Γλώσσα και η ιστορία, επειδή κάναμε ενδιαφέροντα πράγματα.

Φεύγω γεμάτη γνώσεις από το Γυμνάσιο, γιατί έμαθα καινούρια πράγματα και κατάφερα να κάνω πειράματα στη Φυσική και τη Χημεία. Τα μαθήματα που μου άρεσαν ήταν η φυσική, η Χημεία, η Γλώσσα και η Γυμναστική, ενώ αυτά που θεώρησα βαρετά ήταν τα Αρχαία και η Ελένη.

Είμαι τρία χρόνια στο Γυμνάσιο και νιώθω λες και είναι η πρώτη μου μέρα στην Α Γυμνασίου. Δε μπορώ να διανοηθώ πως σε λίγες μέρες θα φύγω και το Σεπτέμβριο θα πάω κάπου αλλού.Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια πήρα κάποιες γνώσεις, που σίγουρα θα μου φανούν χρήσιμες στο λύκειο, αλλά καις τη ζωή μου. Γνώσεις πήρα κυρίως από μαθήματα όπως η Γλώσσα και η Φυσική. Όσο μισούσα τη Φυσική τα προηγούμενα χρόνια , τόσο την αγάπησα φέτος και ελπίζω να συνεχίσω να την αγαπώ. Στη Γλώσσα πάλι, εκτός από το ότι έμαθα να γράφω εκθέσεις της προκοπής, είχαμε την ευκαιρία να ακούμε πράγματα για την καθημερινή μας ζωή και πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Τα πιο βαρετά μαθήματα ήταν τα Αρχαία και τα Θρησκευτικά.

Πιστεύω ότι θα φύγω γεμάτη γνώσεις από το Γυμνάσιο και περισσότερο στα εξής μαθήματα: Ιστορία, Γλώσσα, Κείμενα. Στα μαθήματα αυτά περνούσαμε διασκεδαστικά. Τα πιο βαρετά μαθήματα για μένα ήταν τα Αρχαία, αφού ποτέ δε μου άρεσαν,  και τα Μαθηματικά, που δεν μπόρεσα να τα καταλάβω ποτέ.

Το Γυμνάσιο με άφησε με κάποιες γνώσεις που δε θα ξεχάσω ποτέ. Τα μαθήματα που δε μου άρεσαν ήταν τα Θρησκευτικά και η Βιολογία, γιατί δεν είχαν κάποιο ενδιαφέρον και τα θεωρούσα βαρετά.

Όχι, δε φεύγω γεμάτο γνώσεις και ο κύριος λόγος γι αυτό είναι οι παρέες που με αποσπούσαν από το να μάθω , αλλά και εγώ ο ίδιος έφταιγα. Τα πιο βαρετά μαθήματα ήταν η Χημεία, η Βιολογία, τα Μαθηματικά και τα Αγγλικά.

Πιστεύω ότι δε φεύγω με όσες γνώσεις θα έπρεπε, αλλά αυτό είναι δικό μου λάθος, γιατί δεν πολυενδιαφέρθηκα. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν τα Κείμενα και η Γλώσσα, ενώ τα πιο βαρετά η Χημεία, η Ιστορία και τα Μαθηματικά, αλλά όχι λόγω των καθηγητών.

Πιστεύω πως φεύγω με γνώσεις από το γυμνάσιο. Από τον κάθε καθηγητή το κάθε παιδί μαθαίνει κάτι διαφορετικό. Εγώ βρίσκω βαρετά τα Αρχαία και την Ιλιάδα, αφού δε μας χρησιμεύουν σε τίποτα στη ζωή μας.

Εγώ πιστεύω πώς έμαθα πολλά πράγματα και πήρα πολλές γνώσεις . Βρέθηκα σε διάφορες καταστάσεις και όσα έμαθα στο Γυμνάσιο με βοήθησαν να αντιμετωπίσω τα προβλήματα μου. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν η Ιστορία και η Φυσική και τα μαθήματα που θεωρώ βαρετά ήταν τα Μαθηματικά, η Ελένη και τα Αρχαία.

Γενικά από το Γυμνάσιο έμαθα πολλά πράγματα και είναι πράγματα που με ενδιέφεραν και θα με βοηθήσουν στη συνέχεια της ζωής μου. Πιο πολύ βαριόμουν το μάθημα της Ελένης και το μάθημα των θρησκευτικών, γιατί δεν έβρισκα κάτι να μου τραβήξει το ενδιαφέρον σε αυτά. Από την άλλη το μάθημα που λάτρευα πιο πολύ από τα άλλα ήταν το μάθημα της Ιστορίας-και για το περιεχόμενο του, αλλά και εξαιτίας της καθηγήτριας που μας το δίδασκε.

Εννοείται πως φεύγω γεμάτος γνώσεις , αφού κάθε μάθημα μου πρόσφερε κάτι. Τα μαθήματα που θεώρησα βαρετά ήταν τα Καλλιτεχνικά, αφού το μόνο που μου προκαλούσαν ήταν πονοκέφαλο και αυτό γιατί δεν κατάφερνα να κάνω ούτε μία γραμμή. Τα μαθήματα που με ενθουσίασαν ήταν η Φυσική, η Χημεία, η Ιστορία και τα Κείμενα. Πάνω απ όλα όμως μου άρεσε η Γυμναστική, αφού έσκαγα στα γέλια. Κάθε φορά που έτρωγα τούμπα, όταν προσπαθούσα να κάνω την πιο απλή πάσα.

Εγώ πιστεύω ότι έχω μάθει πράγματα στην Ιστορία, τη Γλώσσα και τα Κείμενα, γιατί η δασκάλα μας μας έκανε να ενδιαφερόμαστε για το μάθημα της και μας έμαθε να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στους ανθρώπους και να γίνουμε και μεις  καλύτεροι άνθρωποι.

Πιστεύω πως φεύγω από το Γυμνάσιο γεμάτη γνώσεις και αξέχαστες εμπειρίες. Όλοι οι καθηγητές μου πρόσφεραν κάτι- άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Προσωπικά μου άρεσαν όλα τα μαθήματα , εκτός από τα αρχαία που κάπου κάπου μου φαίνονταν ανιαρά.

Σίγουρα απέκτησα γνώσεις από το Γυμνάσιο . Κυρίως βασικά πράγματα, τα οποία θα μου φανούν χρήσιμα στο μέλλον. Τα πιο βαρετά μαθήματα για μένα, στα οποία, αν με άφηνες, θα κοιμόμουν στο θρανίο μου, ήταν τα Αρχαία, τα Θρησκευτικά, η γραμματική στη Νεοελληνική Γλώσσα και το ΚΠΑ. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις τα βαριόμουν, επειδή ο καθηγητής/τρια  έκανε το μάθημα με έναν βαρετό και άσχημο τρόπο, άλλες επειδή όντως ήταν το μάθημα το ίδιο χάλια.

Πιστεύω ότι έχω μερικές γνώσεις και του χρόνου στο λύκειο με λίγη βοήθεια θα είμαι εντάξει. Τα μαθήματα που μου άρεσαν περισσότερο είναι όλα τα φιλολογικά. Τα μαθήματα που βαριόμουν περισσότερο ήταν τα Αγγλικά και η Βιολογία.

Πιστεύω ότι πήρα αρκετές γνώσεις από το Γυμνάσιο , από όλα τα μαθήματα που θα μου φανούν χρήσιμα στο μέλλον. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν η Πληροφορική, η Βιολογία, τα Γερμανικά και η Χημεία. Βαρετά θα χαρακτήριζα τα Αρχαία, γιατί μου φαίνονταν πολύ δύσκολα να τα κατανοήσω.

Πιστεύω πως  έχω μάθει αρκετά πράγματα, πληροφορίες που δεν ήξερα και, ναι, έμαθα αρκετά. Τα μαθήματα που μου άρεσαν αυτά τα τρία χρόνια ήταν τα Κείμενα, τα Καλλιτεχνικά, η Γλώσσα και όσο παράξενο και αν σας φαίνεται η Ιστορία και τα Αρχαία. Όλα τα άλλα τα έβρισκα λίγο βαρετά, κυρίως τα Μαθηματικά που δεν ξέρω που παν τα τέσσερα! Στη Φυσική και τη Χημεία πάλι κάποια μαθήματα ήταν ενδιαφέροντα, άλλα πάλι όχι.

Πιστεύω πως φεύγω με αρκετές γνώσεις. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν τα Κείμενα, η Ιστορία, τα Αρχαία. Το πιο βαρετό μάθημα για μένα ήταν τα Θρησκευτικά.

Θεωρώ πως το Γυμνάσιο μου έχει μάθει πολλά πράγματα. Έχω αποκτήσει γνώσεις πάνω σε πολλά θέματα και είμαι χαρούμενος γι αυτό. Τα μαθήματα που μου άρεσαν ήταν κυρίως τα Αρχαία, η Ελένη, η Γυμναστική, η Γλώσσα, η Γεωγραφία και η Γυμναστική. Αντίθετα, δε μου άρεσαν καθόλου τα Μαθηματικά και η Φυσική.

Εμένα το Γυμνάσιο μου έδωσε γνώσεις που με έκαναν πιο έξυπνη και σωστή στην κοινωνία. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν η Γυμναστική, τα Καλλιτεχνικά, η Γλώσσα, τα Κείμενα και , όσο κι αν ακούγεται παράξενο, στο Γυμνάσιο άρχισε να μου αρέσει η Ιστορία. Η καθηγήτρια που έκανε το μάθημα μας το δίδασκε με διαφορετικό τρόπο και μου ήταν εύκολο να το μάθω. Το μάθημα που δε μου άρεσε ήταν τα Θρησκευτικά- δεν έφταιγε ο δάσκαλος, εγώ δεν το πήγαινα ποτέ το μάθημα.

Τι θα θυμάστε με νοσταλγία από το Γυμνάσιο;

Αυτό που θα θυμάμαι σίγουρα από το Γυμνάσιο είναι όλα τα άτομα που ήρθαν και έφυγαν από τη ζωή μου. Τους καθηγητές, που κάθε χρόνο άλλαζαν. Τις ωραίες στιγμές που πέρασα με το τμήμα μου, κι ας άλλαξα τμήμα την τελευταία χρονιά. Αμέσως δέθηκα με τους νέους μου συμμαθητές και περάσαμε πολύ ωραία.

Θα θυμάμαι μια καθηγήτρια που αγάπησα πολύ επειδή μας έδινε γνώσεις για όλη μας τη ζωή. Είναι η καλύτερη και θα παραμείνει.

Θα θυμάμαι όλες τις ωραίες στιγμές που πέρασα με τους συμμαθητές μου καθώς και την πλάκα και το χαβαλέ που κάναμε. Ακόμη δε θα ξεχάσω τα απρόοπτα περιστατικά που συνέβαιναν εν ώρα μαθήματος και με έκαναν να γελάω.

Το μόνο που θα θυμάμαι θα είναι οι ώρες των Κειμένων , της Γλώσσας και της Ιστορίας, γιατί η καθηγήτρια μας έκανε το μάθημα πάντα με ενδιαφέρον και διάθεση. Βέβαια θα νοσταλγήσω και τις φιλίες που έκαναν και που στο λύκειο θα χαθούν. Οι γνώσεις  και οι καθηγητές θα μείνουν πάντα στην καρδιά μου.

Αυτό που θα θυμάμαι με νοσταλγία είναι οι παρέες που έκανα στο Γυμνάσιο. Στην αρχή δεν ήξερα κανέναν και τελικά ποιος να μου το 'λεγε πως θα κάθομαι επί τρία χρόνια με ένα κορίτσι που ούτε καν ήξερα και τελικά γίναμε οι καλύτερες φίλες. Εκτός από αυτή όμως έκανα  και άλλες παρέες για τις οποίες νιώθω πολύ ευτυχισμένη.

Αυτό που θα θυμάμαι περισσότερο είναι μια καθηγήτρια μας, που έκανε πολύ διαφορετικό μάθημα από τους άλλους καθηγητές. Και το σημαντικότερο που θα θυμάμαι είναι οι καινούριες παρέες και οι καινούριοι φίλοι.

Θα θυμάμαι τη φιλόλογο μας που μας έδινε συμβουλές και έλεγε πάντα με ειλικρίνεια ό,τι σκεφτόταν.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές γέλιου με τους καθηγητές που αγαπούσα και πάντα θα αγαπώ.

Θα θυμάμαι πάντα όλους τους καθηγητές μου που μπορεί να πήραν κάποια πράγματα στραβά μεταξύ μας, όμως δεν τους κράτησα ποτέ κακία. Όμως υπάρχει μια καθηγήτρια που είναι η πιο αγαπημένη από όλους μας και που, ίσως χωρίς αυτήν, δε θα είχα έστω και αυτή τη μικρή θέληση να διαβάσω και να περάσω την τάξη.

Θα θυμάμαι με νοσταλγία τις φωνές της φιλολόγου μας , γιατί μου φαινόντουσαν πολύ αστείες.

Αυτό που θα θυμάμαι είναι το πόσο γρήγορα πέρασαν τόσα πολλά πράγματα και όλα τέλειωσαν σαν να ήταν μια μέρα κι όχι τρία χρόνια.

Θα θυμάμαι όλες τις στιγμές που πέρασα στα αγαπημένα μου φιλολογικά μαθήματα με την αγαπημένη μου φιλόλογο, τα αστεία της , τις «τάπες» της, το πόσο μας μάλωνε και την αγάπη της προς όλους μας. Επίσης θα μου λείψει όλη αυτή τρέλα, η κολλητή μου και όλοι οι συμμαθητές μου.

Τους συμμαθητές μου και τους καθηγητές μου. Γνώρισα πολλά άτομα που θα μου λείψουν.

Θα θυμάμαι μια μέρα στη Β Γυμνασίου που, μαζί με μια φίλη μου, κάναμε κοπάνα, πήραμε κάτι βερίκοκα από ένα δέντρο κοντά στο σπίτι μου και πήγαμε στην παραλία. Εκεί περάσαμε όλη τη μέρα κάνοντας βλακείες και ακούγοντας μουσική.

Την προσπάθεια μου να μάθω μπάλα- η οποία αποτύγχανε συνεχώς- , τη γνωριμία μου με 2-3 παιδιά που τώρα είναι κολλητοί μου, την βαρεμάρα όλων μας όταν η κυρία Κεφαλά διάβαζε τις εργασίες μου, και τις ερωτήσεις των συμμαθητών μου, του τύπου: «Τι κάνεις με τη ζωή σου;;;» Την πρώτη φορά που μπήκα στην τάξη με μαζεμένα χεράκια και κατεβασμένο πρόσωπο, επειδή φοβόμουν πώς θα αντιδρούσαν οι άλλοι όταν έβαλα σιδεράκια. Γενικά θα νοσταλγήσω τα πάντα. Κάθε ευχάριστη στιγμή , κάθε αμήχανη στιγμή, κάθε γέλιο, κάθε γκόλ (σπάνιο φαινόμενο!), τους πανηγυρισμούς μου όταν με πήραν στους σχολικούς από καθαρή τύχη.

Θα θυμάμαι τα μαθήματα των Εικαστικών στην 1^η και την 3^η Γυμνασίου, γιατί ο καθένας είχε την ελευθερία να κάνει ό,τι ήθελε και έστω να χαλαρώσει, ενώ ζωγραφίζει. Θα μου λείψει πολύ και η φιλόλογος μου στα Νέα Ελληνικά επειδή τα μαθήματα της ήταν πιο διασκεδαστικά, αφού μιλούσαμε για ενδιαφέροντα πράγματα, κάναμε δημιουργικές εργασίες και συζητήσεις με νόημα. Ανυπομονούσα κάθε φορά για τις δικές της ώρες και αποδείχτηκε ότι δεν πήγαν χαμένες.

Θα θυμάμαι με νοσταλγία σχεδόν τα πάντα: τα μαθήματα, τα διαλλείματα, τους φίλους μου, το πολιτικό κόμμα που κάναμε (!) με τη φιλόλογο μας! Γενικά θα θυμάμαι τις εμπειρίες μου, είτε καλές, είτε όχι!

Από το Γυμνάσιο θα θυμάμαι τους συμμαθητές μου, γιατί αυτά τα τρία χρόνια παίξαμε, γελάσαμε , αλλά και κλάψαμε. Επίσης δε θα ξεχάσω τους καθηγητές που μας αγκάλιασαν από την πρώτη Γυμνασίου και προσπάθησαν να κάνουν ο καθένας ξεχωριστά το μάθημα τους ενδιαφέρον, αλλά και για την αγάπη που μας έδειξαν.

Τι θα αλλάζατε από τα τρία χρόνια φοίτησης στο Γυμνάσιο;

Θα άλλαζα την εικόνα μου σε κάποιου καθηγητές, γιατί νομίζουν ότι είμαι παλιόπαιδο, επειδή δεν έχουν προσπαθήσει να δουν τι άνθρωπος είμαι. Και θα άλλαζα τη συμπεριφορά μου απέναντι σε κάποιους καθηγητές που δεν τους άξιζε να διακόπτω το μάθημα.

Πρώτον, θα μεγάλωνα τα διαλλείματα-τα δεκάλεπτα είναι ανεπαρκή. Δεύτερον θα έβαζα ανεμιστήρες στα ταβάνια. Τρίτον, θα πολλαπλασίαζα τις ώρες των Μαθηματικών και της Γυμναστικής. Τέταρτον, θα έβαζα τέρματα ποδοσφαίρου.

Θα άλλαζα αυτό το πράγμα που δεν κατάφερα να ελέγξω σε αυτά τα τρία χρόνια φοίτησης . Δηλαδή το να πετάγομαι και να σπάω τα νεύρα των καθηγητών μου, αφού μιλούσα την ώρα του μαθήματος.

Θα άλλαζα και τον εαυτό μου αλλά και κάποιους καθηγητές. Σε μένα θα άλλαζα τον τρόπο που αντιμετώπιζα κάποια μαθήματα και σε μερικούς καθηγητές τον τρόπο που φέρονται στους μαθητές.

Θα ήθελα να έχω περισσότερη όρεξη για διάβασμα και ίσως να ήμουν πιο κοντά απέναντι στους συμμαθητές μου.

Θα άλλαζα συμπεριφορά . Διότι δεν έχω δείξει σεβασμό στους καθηγητές και στους συμμαθητές μου. Κάτι άλλο το οποίο θα άλλαζα είναι καθηγητές , οι οποίοι δε δίνουν σημασία σε μαθητές κάτω του 15. Δηλαδή μιλάνε άσχημα σε αυτούς , τους τη λένε και είναι ρατσιστές.

Κάτι που θα άλλαζα ήταν το πείσμα που δεν είχα για να γίνω καλύτερος μαθητής/τρια. Θα ήθελα να προσπαθούσα περισσότερο , κάτι που δεν το έκανα μέχρι εκεί που ήθελα. Γι αυτό και θα προσπαθήσω να διαβάζω στο Λύκειο.

Αυτό που θα άλλαζα από το Γυμνάσιο θα ήταν κάποιοι καθηγητές, καθώς θεωρώ ότι μερικές φορές οι συμπεριφορές τους ήταν άδικες προς τους μαθητές. Σίγουρα, αυτά που θα άλλαζα θα ήταν το απογευματινό. Νομίζω ότι, ειδικά στην αρχή που δεν το είχα συνηθίσει, ήταν η πιο κουραστική περίοδος της ζωής μου.

Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω είναι η συμπεριφορά μου απέναντι σε κάποια άτομα.

Θα ήθελα οι καθηγητές μας να είναι πιο αστείοι.

Πρώτα από όλα θα άλλαζα μερικούς από τους καθηγητές μας. Δεύτερον τη συμπεριφορά μου απέναντι σε κάποια άτομα. Σε όλους θα φερόμουν όπως τους άξιζε. Επίσης θα άλλαζα και τον τρόπο συμπεριφοράς μου απέναντι στους περισσότερους καθηγητές μου, διότι φέρθηκα σκάρτα. Ακόμη και αν δεν πηγαίνουμε κάποιους καθηγητές, δεν τους άξιζε να τους φερόμαστε με ειρωνικό και άσχημο τρόπο.

Η αλήθεια είναι ότι δε θα άλλαζα κάτι ιδιαίτερο.

Θα ήθελα αν είναι περισσότερες οι ώρες των φιλολογικών μαθημάτων (Γλώσσα, κείμενα και Ιστορία) γιατί πάντα μάθαινα κάτι καινούριο.

Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στο σχολείο, θα ήταν σίγουρα στον τρόπο που διδάσκονται τα μαθήματα και στους κανόνες συμπεριφοράς. Ο τρόπος που διδάσκονται τα μαθήματα θα έπρεπε να είναι πιο διασκεδαστικός, ώστε τα παιδιά να ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μάθηση. Επίσης οι κανόνες συμπεριφοράς θα έπρεπε να εφαρμόζονται στην τάξη. Όπως η ποινή για όποιον κάνει φασαρία ή η απαγόρευση εισόδου μετά τον καθηγητή.

Θα ήθελα να πάω πίσω τον εαυτό μου στην Α Γυμνασίου και να τον προειδοποιήσω για τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Θα έλεγα στον εαυτό μου να είναι πιο θαρραλέος και να μη φοβάται τόσο πολύ το τι σκέφτονται οι άλλοι, να είναι δυνατός και να δουλέψει σκληρά.

Θα άλλαζα τη συμπεριφορά μου απέναντι στις φίλες μου , τις οποίες μπορεί να πλήγωσα χωρίς να το θέλω.

Θα άλλαζα τον τρόπο μάθησης. Στο εξωτερικό κάνουν μάθημα με τάμπλετ και εμείς με βιβλία. Είναι άδικο. Επίσης θα άλλαζα εμένα. Θα συμμετείχα περισσότερο στο μάθημα για να έχω υψηλότερους βαθμούς. Γιατί δεν το έκαναν, μη με ρωτάτε, ούτε εγώ ξέρω.

Θα άλλαζα την εικόνα μου, επειδή στενοχώρησα κάποια παιδιά με τις φωνές μου. Ειδικά μετά τη γυμναστική που ήμουν μες στην ένταση, έβριζα όποιο παιδάκι έβρισκα μπροστά μου. Μακάρι να μπορούσα να ζητήσω συγγνώμη σε κάθε παιδί που έχω προσβάλλει χωρίς να το θέλω και χωρίς να το αξίζει.

Συμβουλές στα παιδιά της Α Γυμνασίου.

Ξυπνήστε! Μην αφήσετε τη βαρεμάρα να σας καταστρέψει αυτές τις τρεις χρονιές , δεθείτε με τους συμμαθητές σας και κρατήστε πάντα καλέ αναμνήσεις.

Μην εμπιστεύεστε εύκολα τις καινούριες γνωριμίες. Ξεχωρίστε ποιοι νοιάζονται πραγματικά για εσάς. Μην δένεστε με άτομα, να είστε ανεξάρτητοι. Μην βρίζετε!

Συμβουλεύω τα κορίτσια να είναι σεμνά μα τα ρούχα που φοράνε και να μην το παρακάνουν με το βάψιμο τους! Πρέπει να σέβονται το σχολείο!

Να ζείτε κάθε στιγμή αυτά τα τρία χρόνια, γιατί δε θα ξαναζήσετε τέτοιες εμπειρίες. Μην είστε μόνο πάνω από ένα βιβλίο- είστε και παιδιά και τα παιδιά πρέπει να παίζουν!

Να κάθεστε ήσυχοι για να σας πάρουν με καλό μάτι οι δάσκαλοι και να μη φοβάστε ότι θα μείνετε!

Να προσέχετε, γιατί οι περισσότεροι θέλουν το κακό σας.

Μην ντρέπεστε, μιλήστε ελεύθερα και πείτε τη γνώμη σας. Προσπαθήστε να μην αφήνετε τον άλλον να σας περνάει! Να είστε πάντα οι καλύτεροι!

Να έχετε πολλή υπομονή. Όταν οι καθηγητές φωνάζουν λιγάκι, μην ανησυχείτε, αυτές είναι οι πιο γλυκές στιγμές στα τρία χρόνια. Τέλος να γίνετε ένα με το τμήμα σας, αφού εγώ δε μπόρεσα να γίνω με το δικό μου.

Συμβουλεύω τα κορίτσια να μη βάφονται, γιατί θα τις κράζει όλο το σχολείο. Να μη λέτε άσχημα λόγια στους μεγαλύτερους σας και τα αγόρια να μη χτυπάνε ο ένας τον άλλον γιατί θα πηγαίνετε στο γραφείο και θα παίρνετε αποβολές. Επίσης μην ανοίγετε τα κινητά στο σχολείο.

Να μην κάνετε βλακείες στην αυλή, τα κορίτσια να μη βάφεστε υπερβολικά και να μη φοράτε ρούχα που δεν αρμόζουν στην ηλικία σας. Να μη φέρεστε άσχημα σε άλλα παιδιά και να μην τα θεωρείτε κατώτερα , διότι πληγώνονται αφού είναι σε ευαίσθητη ηλικία.

Μην ξεχνάτε να είστε ο εαυτός σας και μη δίνετε σημασία σε κανέναν που θα προσπαθήσει να σας μειώσει.

Μην μπλέξετε με κακές παρέες και γκομενικά. Εστιάστε στα μαθήματα. Μην το παίζετε μάγκες στην τάξη. Ενοχλείτε τους υπόλοιπους. Μόνο και μόνο επειδή δε σας αρέσει κάποιο μάθημα, μην το παραμελήσετε.

Ακούστε τους καθηγητές σας. Όλοι κάτι έχουν να σας προσφέρουν . Λίγη προσπάθεια δε βλάπτει. Ακόμα και το λίγο διάβασμα αποδίδει. Να διασκεδάσετε και να περάσετε καλά αυτά τα τρία χρόνια, γιατί δυστυχώς περνάνε πολύ γρήγορα!

Να είστε δυνατοί. Θα περάσετε πολλά αυτά τα τρία χρόνια, αλλά συγχρόνως θα μάθετε και πολλά για τον εαυτό σας.

Να ζήσετε και να απολαύσετε αυτά τα τρία χρόνια , γιατί δε θα ξαναγυρίσουν.

Μη δώσετε σημασία σε κανέναν άσχετο, που θέλει να σας ρίξει την ψυχολογία. Είναι τα τρία καλύτερα χρόνια της ζωής σας! Χαρείτε τα! Συμπαθήστε τους καθηγητές. Το ξέρω , δεν θέλετε να έρχεστε σχολείο. Το θωρείτε υποχρέωση. Εκείνοι όμως είναι πάντα εκεί για σας. Μην τους απορρίπτετε. Δεν τους αξίζει!

"Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια γι' αυτήν " Μια ονειρική συνάντηση με τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Δήμητρα- Καλά κοιμήθηκα !  Μα πού είμαι;

Νοσοκόμα- Ξύπνησε, ξύπνησε γιατρέ.

Δημ- Γιατρέ; Που είμαι; Τι έγινε;;

Νοσ- Πολύ παράξενη προφορά δεν έχει αυτό το παιδί;;

Στο μεταξύ μόλις είχε εισέλθει στο χώρο δια μαγείας ο Ντοστογιέφσκι.

Δημ - Παράξενη προφορά;; Ελληνικά δεν μιλάμε;

Ντοσ- Τι λες παιδί μου; Ρώσικα μιλάμε!

Δημ- Ρώσικα;; Κατέλαβαν οι Ρώσοι την Ελλάδα; Πότε και εγώ δεν το θυμάμαι; Τι γίνεται;; γιατί δεν μου λέτε;;

Και κάπου εδώ η νοσοκόμα έφριξε, με αυτά που άκουγε και αποχώρησε σιωπηλή από το δωμάτιο.

Ντοσ- Ηρέμησε παιδί  μου και σταμάτα να λες ανοησίες! Καταρχάς είσαι στην Ρωσία και πριν αρχίσεις να ρωτάς δεν ξέρουμε πως βρέθηκες εδώ. Σε βρήκαμε πεσμένη κάτω και νομίσαμε πως χτύπησες, αλλά από ότι φαίνεται δεν έχεις τίποτα! Μην φοβάσαι!

Δημ- Ωραία, με διαφωτίσατε τώρα. Και εσείς ποιος είστε;

Ντοσ- Εγώ είμαι ο Ντοστογιέφσκι.

Δημ- Δηλαδή είμαι στον 19ο αιώνα;;

Τότε ο Ντοστογιέφσκι έπιασε ένα ημερολόγιο για να με πείσει και είπε:

Ντοσ- Ναι 1 Απριλίου 1871. Που το παράξενο;;

Δημ- Δηλαδή εσείς έχετε ήδη γίνει διάσημος με όλα αυτά τα μυθιστορήματα που έχετε γράψει;;

Ντοσ- Εντάξει δεν θα έλεγα και διάσημος, περισσότερο γνωστός και ακόμα περισσότερο μισητός, αφού με έβαλαν και φυλακή και με εξόρισαν το 1949!

Δημ- Ναι ναι το ήξερα αυτό. Το μόνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί επιστρέψατε πάλι στην ιατρική, αφού σας άρεσε τόσο να γράφετε μυθιστορήματα!

Ντοσ- Ναι, άφησα αυτό το επάγγελμα καιρό πριν, απλά σε βρήκαν μέσα στο σπίτι μου και αφού είμαι γιατρός είπα να σε εξετάσω εγώ. Και όπως ίσως γνωρίζεις η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια για αυτή.

Δημ- Εσείς δεν το είπατε αυτό;

Ντοσ- Ναι μόλις, δεν ακούς; Και έσπευσε να πιάσει ένα εργαλείο να ελέγξει την ακοή μου.

Δημ- Όχι μια χαρά ακούω μην ανησυχείτε, αλλά τι άλλο μπορείτε να μου πείτε για την ζωή σας;( Και κάπου εκεί αποφάσισα πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να τελειώσω την εργασία της ιστορίας).

Ντοσ- Λοιπόν, κανείς πρέπει να μιλά ανοιχτά με τους άλλους ώστε να αποκαλύπτει τις σκέψεις του μέσα από το πρόσωπό του, που δείχνει την ανησυχία που κρύβει η καρδιά του. Μια λέξη που λέγεται με πειθώ, με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς κανένα δισταγμό , ενώ  κοιτάς τον άλλον μέσα στα μάτια σημαίνει πολλά περισσότερα από ότι πολλές σελίδες από ένα βιβλίο. Έτσι και εγώ θα σου μιλήσω ειλικρινά.

Καταρχάς ο πατέρας μου ήταν κληρικός και σύμφωνα με την παράδοση έπρεπε και εγώ να γίνω κληρικός, όμως κατόρθωσα να γίνω γιατρός. Εφόσον τελείωσα την καριέρα μου ως διευθυντής ενός πτωχοκομείου στη Μόσχα άρχισα να γράφω μυθιστορήματα για πάρα πολλά χρόνια.

Δημ- Ναι από το 1846 μέχρι το 1880.

Ντοσ- Πώς ξέρεις εσύ τι θα κάνω εγώ σε ένα χρόνο από τώρα;

Δημ-Είναι ένα θέμα που ούτε και εγώ έχω κατανοήσει απόλυτα. Δε μου λέτε όμως καλύτερα για την ερωτική σας ζωή, αν και είναι μία κάπως αδιάκριτη ερώτηση.

Ντοσ- Δεν υπάρχουν αδιάκριτες ερωτήσεις, μόνο αδιάκριτες απαντήσεις!

Δημ- Αααα, ώστε από εσάς το έκλεψε ο Όσκαρ Ουάιλντ!

Ντοσ- Ο ποιος;  Αναρωτήθηκε – και με τα δίκια του δηλαδή- ο Ντοστογιέφσκι.

Δημ- Ναι .. αφήστε τον αυτόν και απαντήστε σας παρακαλώ στην ερώτησή.

Ντοσ- Ναι, λοιπόν είμαι παντρεμένος 2 φορές, την πρώτη με την ψυχοπαθή αλλά γοητευτική Μαρία και την δεύτερη με την Άννα. (Μου έκανε κάπως εντύπωση που δεν χαρακτήρισε με κάποιον τρόπο και την Άννα αλλά δεν είπα τίποτα.)

Δημ- Διδάξατε ποτέ στη ζωή σας μέχρι τώρα;

Ντοσ- Ποτέ δεν θέλησα είναι η αλήθεια να διδάξω στην ανθρωπότητα την καλοσύνη και την ανθρωπιά. Προσπαθώ να μάχομαι με την Ηθική, γιατί έχω την δύναμη να διεισδύσω στην ανθρώπινη συμπεριφορά και θέλω να αποκαλύψω με τον πιο πειστικό τρόπο ότι αυτό που η Ηθική παρουσιάζει σαν "ηθικό"δεν είναι ποτέ αμιγώς "καλό" , γιατί, το πρόσωπο μπορεί να είναι σοφό αλλά για να ενεργεί σοφά η εξυπνάδα δεν φτάνει.

Και κάπου εκεί πριν προλάβω να κάνω την επόμενη ερώτηση ακούστηκε μία φωνή..

Μαμά- Δήμητρα, Δήμητρα ξύπνα έχεις γαλλικά θα αργήσεις.

Δημ- Μαμά; Πότε ήρθα σπίτι από του Ντοστογιέφσκι και με πήρε κιόλας ο ύπνος;

Μαμά- Τι λες παιδάκι μου; Σου σάλεψε; Ήρθες χθες από το σχολείο ταραγμένη, γιατί σας έβαλαν μια εργασία που δεν μου είπες τι θέμα έχει και όταν μπήκα μετά από λίγο μέσα κοιμόσουνα.

Δημ- Αααα ώστε έτσι εξηγούνται όλα. Εγώ πάντως τον συνάντησα τον τύπο από τον 19^ο αιώνα και του πήρα και συνέντευξη. Ελπίζω να της αρέσει της φιλολόγου, γιατί αλλιώς ποιος κάθεται να βρει τώρα τρόπο να πάει στο παρελθόν…

Δήμητρα Παππά, Γ4