(Σ.Σ: Στην ομαδοσυνεργατική διδασκαλία παράλληλα με το θέμα ασχοληθήκαμε και με ερωτήματα σχετικά με τη θεωρία της έκθεσης ακολουθώντας τις οδηγίες του αναλυτικού προγράμματος. Το υλικό αντλήθηκε από άρθρα στις ακόλουθες ιστοσελίδες: εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. )
Ωραία λοιπόν. Ας αρχίσουμε με έναν σύντομο
ορισμό για όσους ενδεχομένως δεν γνωρίζουν την σημασία της λέξης αυτής.
Πατριαρχία είναι μια μορφή οργάνωσης των πρωτόγονων κοινωνιών, στην οποία ο
άντρας (πατέρας) κατέχει την κυρίαρχη θέση στην κοινωνία και στην οικογένεια.
Αυτός λοιπόν είναι ένας σύντομος ορισμός για να καταλάβουμε για τί μιλάμε.
Όπως θα γνωρίζετε όλοι σας, ζούμε σε μια
κοινωνία, στην οποία ο ρόλος μας έχει καθοριστεί πριν καν γεννηθούμε. Ένα πολύ
απλό παράδειγμα είναι η διακόσμηση του δωματίου του παιδιού με το που μάθουν οι
γονείς το βιολογικό του φύλο. Ροζ αποχρώσεις αν πρόκειται για κορίτσι και μπλε
για αγόρι. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αρχίζουν να γίνονται δεδομένα με το τί
παιχνίδια θα έχει και με το τι δραστηριότητες θα ασχολείται. Μάλιστα αν ένα
παιδί δείξει ενδιαφέρον για κάτι που “δεν αρμόζει” στο φύλο του, θα γουρλώσουν
τα μάτια και θα πουν πως αυτά δεν κάνουν για εκείνο. Επόμενο λοιπόν, είναι τα
παιδιά αυτά μεγαλώνοντας να αποκτήσουν συμπεριφορές που “ταιριάζουν” στο
βιολογικό τους φύλο, απο αφού το κοινωνικό τους φύλο δεν πρέπει να διαφέρει από
το βιολογικό τους για να γίνουν αποδεκτοί.
Έτσι, όλες οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα
που ριζώνονται βαθιά στους ανθρώπους έχουν αρκετές αρνητικές επιπτώσεις πάνω
τους. Πως επηρεάζει λοιπόν η πατριαρχία τα αγόρια; Η πατριαρχία περνάει τα
διάφορα στερεότυπα της κοινωνίας στα αγόρια από πολύ μικρή ηλικία. Με έναν
τρόπο, που δεν γίνεται άμεσα κι έτσι δεν το συνειδητοποιεί το παιδί. Το
αντιλαμβάνεται ως κάτι σωστό επειδή το είπε η μαμά, ο μπαμπάς ή κάποιος μεγάλος
τέλος πάντων. Κάποια από τα στερεότυπα αυτά για παράδειγμα είναι : τα αγόρια
δεν κλαίνε, τα αγόρια δεν βάφονται, τα αγόρια δεν παίζουν με κούκλες, τα αγόρια
πρέπει να είναι γενναία και δυνατά και άλλα αμέτρητα παραδείγματα. Όλο αυτό,
δημιουργεί στα αγόρια ένα κουτάκι που ορίζει τί είναι αρρενωπότητα και το τί
σημαίνει το να είσαι άντρας. Συνεπώς, διδάσκουν στα αγόρια πως η αρρενωπότητά
τους κινδυνεύει αν κάνουνε οτιδήποτε που δεν παραμβάλεται περιέχεται στο μικρό αυτό κουτάκι τους. Όλος αυτός ο
περιορισμός έχει ως αποτέλεσμα την αποξένωση τους από τους υπόλοιπους
ανθρώπους, την καταπίεσή τους και τη μη αποδοχής της ταυτότητάς τους.
Η ερώτησή σας θα είναι τι λοιπόν μπρούν να
κάνουν τα αγόρια για να μην επηρεάζονται από την πατριαρχία. Το πιο βασικό θα
ήταν να είναι ο εαυτός τους. Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο αλλά πολύ άνθρωποι
και ειδικά αγόρια δεν είναι ο εαυτός τους επειδή ίσως να μην είναι “αποδεκτοί”
με βάση τους “κανόνες” της πατριαρχίας. Κατά συνέπεια, αυτό σημαίνει ότι τα αγόρια,
ναι κλαίνε! Έχω κλάψει τόσες φορές ο ίδιος, δεν είναι κακό, είναι μια “πράξη”
που δηλώνει συναίσθημα, δεν είναι κακό το να κλαίμε ή να δείχνουμε οποιουδήποτε
είδους συναισθήματα. Ναι τα αγόρια κάνουν δουλειές του σπιτιού. Πως θα
συντηρούμε τον εαυτό μας εάν δεν ξέρουμε τα βασικά για να συντηρούμε ένα σπίτι.
Ναι τα αγόρια έχουν αξεσουάρ κι οτιδήποτε σχετικό, για παράδειγμα βραχιόλια,
κολιέ, σκουλαρίκια κλπ. Όλα αυτά τα φοράω κι εγώ. Και τί πάει να πει δηλαδή.
Μου αρέσουν και τα φοράω. Όπως όλοι θα έπρεπε να κάνουν. Αν σου αρέσουν φόρεσε
τα. Κι όχι μόνο αξεσουάρ αλλά και στα ρούχα. Ποιος έχει τι δικαίωμα να σου λέει
τι να φορέσεις. Όποιος έδωσε φύλο στα ρούχα, δεν ξέρω πως σκεφτόταν. Τα ρούχα
δεν έχουν φύλο. Ο καθένας είναι ελεύθερος να φοράει ό,τι θέλει. Μα ό,τι θέλει.
Ο άλλος θέλει να βάλει ροζ, ας βάλει. Θες να βάλεις φόρεμα, να βάλεις
πανέμορφος θα γίνεις. Όσο το άτομο είναι άνετο με αυτό που φοράει κι ευχαριστημένο,
σε κανέναν δεν πέφτει λόγος να πει κάτι. Κι ας πει. Τι έγινε. Δεν μας
ενδιαφέρει. Κάνουμε ό,τι θέλουμε. Ναι, τα αγόρια κάνουν και μπαλέτο κι όποιο
άλλο άθλημα που θεωρείται “γυναικείο”. Όπως και τα ρούχα και αξεσουάρ, δεν
έχουν φύλο τα αθλήματα. Είναι πολύ ωραίο κανείς το να ασχολείται με ένα άθλημα
και να του αρέσει αυτό που κάνει. Ναι τα αγόρια παίζουν με κούκλες και με ότι
άλλα παιχνίδια που θεωρούνται “κοριτσίστικα”. Τα παιδιά απλά παίζουν. Το με το
τί παιχνίδια παίζουν δεν θα τους κάνει κάτι. Τι θα γίνει, θα κολλήσουνε κάτι;
Και τίποτα δεν σημαίνει το να παίζει ένα παιδί, με ένα αντικείμενο που δεν
“αρμόζει” στο φύλο του. Ναι τα αγόρια βάφονται, ούτε το make up έχει φύλο. Κακό είναι να θέλει κανείς να
εκφραστεί έτσι, ίσως να ομορφύνει τον εαυτό του με αυτό τον τρόπο, ή πολύ απλά
να του αρέσει το make up; Μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Ναι τα
αγόρια ασχολούνται με τις τέχνες κι με ότι άλλα επαγγέλματα, τα οποία δεν
θεωρείται αρκετά “ανδρικά”. Το επάγγελμα είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Είναι
αρκετά σημαντικό να ασχοληθεί κάποιος με κάτι που του αρέσει. Ναι τα αγόρια,
περιποιούνται τον εαυτό τους. Βάζουν κρέμες κι οτιδήποτε σχετικό. Τι δηλαδή,
κακό είναι να περιποιείται κανείς τον εαυτό του; Ναι τα αγόρια έχουν πολλές
φίλες. Κακό είναι να έχει κάποιους φιλικά πρόσωπα; Κι εγώ έχω φίλες. Και; Όσο
έχουμε μια καλή σχέση με ένα άτομο, δε θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει το φύλο του.
Ναι, με το να κάνεις όλα αυτά, δεν σημαίνει
ότι δεν είσαι αγόρι. Μια χαρά είσαι. Ποιος ξέρει τι πάει να πει το να είσαι
αγόρι; Ποιος είπε πως κάνοντας και μη κάνοντας κάποια συγκεκριμένα πράγματα
γίνεσαι αγόρι; Αν κάποιος πιστεύει πως είναι αγόρι, είναι αγόρι. Ποιοι είμαστε
εμείς για να κρίνουμε αν είναι “σωστό” αγόρι. Τι θα πει “σωστό” αγόρι; Εσύ
είσαι με τον δικό σου τρόπο αγόρι. Εγώ είμαι με τον δικό μου τρόπο αγόρι.
Εκείνος είναι με τον δικό του τρόπο αγόρι. Ο καθένας ορίζει τον εαυτό του.
Λοιπόν αγόρια, ας μην επιτρέψουμε στην πατριαρχία να μας επηρεάζει. Ας γίνουμε
ο εαυτός κι ας μην είμαστε “αποδεκτοί” από τους κανόνες της πατριαρχίας. Ας μην
χωράμε στο κουτάκι τους. Ας αποδεχτούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Ας τα κάνουμε
όλα αυτά για ένα καλύτερο μέλλον.
Αυτά λοιπόν φίλοι μου για σήμερα. Ευχαριστώ
για την υποστήριξη σας. Τα λέμε ξανά σύντομα.
Οι στερεοτυπικές αντιλήψεις και η
παραμόρφωση των αγοριών για να χωρέσουν στα καλούπια της πατριαρχικής κοινωνίας
ξεκινά πάντα από νωρίς. Χαρακτηριστικά, σου πετάνε μια μπάλα στα πόδια και σου
μαθαίνουν να την πετάς, να την κλωτσάς και να την χτυπάς για να καταφέρεις τον
στόχο σου. Σε αποκλείουν από κάθε τι που η ίδια πατριαρχική κοινωνία θεωρεί
θηλυκό και πρέπει να μάθεις να συναναστρέφεσαι μόνο με αγόρια. Συνηθίζεις στο
να μην κλαις, να παίζεις μόνο με “αγορίστικα” παιχνίδια. Το να βάψεις τις
κούκλες σου μπλε δεν θα σε σώσει.
Καθώς μεγαλώνεις και έχεις ήδη
διαμορφώσει στο κεφάλι σου ότι δεν έχεις τίποτα να μοιραστείς με τα κορίτσια
πέρα από τις ορέξεις σου, έρχεται η ώρα να μάθεις να διαχειρίζεσαι τα
συναισθήματα σου. Υπέρτατος στόχος είναι η πλήρης αποκοπή από το συναισθηματικό
σου κόσμο και η υϊοθέτηση μιας στάσης απάθειας σε ότι έχει να κάνει με αυτό.
Ουσιαστικά αποξενώνεις μέχρι και την πιο ανθρωπινη σου ιδιότητα: το να νιώθεις.
Μαθαίνεις να μην παίρνεις τίποτα και κανέναν στα σοβαρά, πως δεν αξίζει να
χάνεις τον χρόνο σου σε τρυφερότητες, ευαισθησίες. Προφανώς, κάτι τόσο γερό και
τίμιο όπως ένας σωστός, βαρβάτος, μάτσο άντρας δεν έχει ανάγκη την φροντίδα.
Μία δυνατή οντότητα σαν και αυτή επιβάλλεται να στέκεται μόνη της, ασχέτως που
κανένας δεν δίνει σημασία αν ξέρει πως. Πρέπει να είσαι αδιαπέραστος. Τα
συναισθήματα ανήκουν στις γυναίκες, για σένα θα πρέπει να αποτελούν ένα μεγάλο
αίνιγμα.
Παρόλα αυτά, αυτό που ξεχνούν να
σου πουν - πέρα από το γιατί σου προβάλλουν όλες αυτές τις προσδοκίες- είναι
πως προσπαθείς να κατευνάσεις κάτι που δεν ηρεμεί. τα συναισθήματα σου όσο
βαθιά τα θάβεις άλλο τόσο ορμητικά θα γυρίσουν πίσω, και στην συγκεκριμένη
περίπτωση, για να σε χτυπήσουν στη μάπα. Σε πόσα κουτιά μπορείς να κλείσεις
κάποιον πριν καταλάβει πως δεν χωράει σε κανένα; Πόση καταπίεση μπορεί να
δεχτεί πριν σκάσει; Σιγά σιγά συνειδητοποιείς πως το φορτίο που έχεις να
κουβαλήσεις είναι τεράστιο, οπότε απογοητεύεσαι με τον εαυτό σου. Φοβάσαι μην
γνωρίσεις τον εξευτελισμό απο την υπόλοιπη κοινωνία που δεν τα κατάφερες και
πλέον νιώθεις ανασφαλής ξέροντας πως η υπεροχή σου ή η ανωτερότητά ήταν απλά
ένα ψέμα. Δεν νιώθεις αποδεκτός και θυμώνεις. Θυμώνεις με την κοινωνία που σου
φόρτωσε το βάρος; Θυμώνεις με τον εαυτό σου που είναι ανίκανος να το σηκώσει;
Θυμώνεις με τις γυναίκες που κατέχουν αυτά που σου είναι απαγορευμένα; Σε κάθε
περίπτωση, η λύση είναι πάντα μία: η καταστροφή. Εθισμοί, αυτοκτονίες, βιασμοί,
γυναικοκτονίες, ξυλοδαρμοί και η λίστα συνεχίζεται.
Η
πατριαρχία δυστυχώς είναι ριζωμένη βαθιά μέσα στην κοινωνία και η προσπάθεια
που πρέπει να γίνει για να την αποβάλλουμε πρέπει να είναι συλλογική και
δύσκολη. Ωστόσο, μία καλή αρχή -πέρα από κάποιους να αναγνωρίσουν ότι η
πατριαρχία υπάρχει (κάπου έλεος δηλαδή)- είναι οι άνδρες να καταλάβουν ότι δεν
έχουν κάτι να χωρίσουν μεταξύ των γυναικών. Πως δεν σημαίνει κάτι το να είσαι
“άνδρας” και ούτε θα έπρεπε.
Χαίρετε! αυτό ενδέχεται να είναι ένα
από τα πιο cringe intro που έχετε δει στο youtube τα τελευταία χρόνια. Όσο
διασκεδαστικό και αν είναι το content που παράγω συνήθως σε αυτό το κανάλι, αυτό
το podcast δεν υπάγεται σε αυτή τη κατηγορία. Όσο και αν δεν το έχετε συνηθίσει
είναι περισσότερο ενημερωτικό και ίσως προβληματίσει πολλούς από εσάς. Βέβαια
εδώ πρέπει να τονίσω πως δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Θεωρώ όμως τον
εαυτό μου καλά ενημερωμένο για να εκφράσω κάποιες σκέψεις που πέρασαν από το
μυαλό μου τις προάλλες.
Με αφορμή τις πρόσφατες γυναικοκτονίες
στη χώρα λοιπόν, πιστεύω πως όλοι σας γνωρίζετε έστω και σε γενικές γραμμές το
τι σημαίνει πατριαρχία και το πως εκείνη επηρεάζει την αντιμετώπιση και το ρόλο
των γυναικών μέσα στη κοινωνία. Και ναι, για χάρη της αλήθειας συμφωνώ με το
ότι η πατριαρχία ορίζει τις γυναίκες και τις καταπιέζει στο όνομα της παράδοσης
και της ''φύσης'', αυτή η δήλωση μου δεν χρήζει κάποιας αμφισβήτησης. Ωστόσο
διερωτώμαι, οι άνδρες βγαίνουν κερδισμένοι μέσα από τη πατριαρχία; Πολλοί θα
απαντήσουν πως ναι και η λογική αυτό λέει. Η ετυμολογία αυτό λέει, η εξουσία
του άντρα και όλα τα σχετικά. Η πατριαρχία εξ' ορισμού αποτελεί ένα σύστημα το
οποίο προσαρμόζεται και κυνηγάει το συμφέρον του άντρα. Η πατριαρχία είναι των
ανδρών, από τους άνδρες, για τους άνδρες (τούτο ήταν διασκευή της φράσης του
Λίνκολν για τη δημοκρατία). Τέλος πάντων. Είναι σίγουρο και φυσικό πως η
πατριαρχική δομή της κοινωνίας ευνοεί τον άνδρα σε πολλές πτυχές της ζωής του.
Εξαιρετικό παράδειγμα είναι το λεγόμενο wage gap, δηλαδή η μεγαλύτερη χρηματική
αμοιβή του άντρα για κάποια εργασία μόνο και μόνο επειδή υπάγεται στο ανδρικό
φύλο.
Παρά τα φαινομενικά οφέλη όμως,
φαινομενικά διότι σχετίζονται κατά κανόνα με την υλική προσέγγιση των πραγμάτων
(λχ το χρήμα), η πατριαρχία επηρεάζει με αρνητικότατο τρόπο τους άνδρες στην
κοινωνική τους ζωή. Προωθεί ξεπερασμένα κοινωνικά πρότυπα και συμπεριφορές οι
οποίες καταπιέζουν και εμποδίζουν μάλλον την πνευματική ανάπτυξη και ψυχική
ευημερία του άντρα. Τα αγόρια από νεαρή ηλικία μαθαίνουν να περιορίζουν τα ενδιαφέροντα
τους σε συγκεκριμένους τομείς. Το μικρό παιδί γνωρίζει πολύ καλά πως τα αμάξια
είναι αγορίστικα ενώ οι κούκλες και το ντύσιμό τους ανήκει στις ασχολίες των
κοριτσιών, καθ' αυτό τον τρόπο προγραμματίζεται και σχεδόν ενστικτωδώς βρίσκει
τον εαυτό του εγκλωβισμένο μέσα στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που του
προώθησαν οι γονείς και η οικογένεια. Συχνά η ενασχόληση με κοριτσίστικα
αντικείμενα και δραστηριότητες συνοδεύεται από τον παράλογο φόβο του γονέα μην
βγει ο γιος του, κατά λέξη ''Καμιά αδερφή.'' που λολ, λίγο 21ος αιώνας,
υποτίθεται θα έπρεπε να τον έχεις ξεπεράσει αυτό το φόβο Μπάμπη. Άνοιξε κανένα
βιβλίο μπας και ανοίξει και κανένας ορίζοντας γιατί είσαι λίγο 50 και ακόμα στα
τυφλά βαδίζεις. Ο άντρας δεν εκφράζεται συναισθηματικά, δεν χαίρεται και
σημαντικότερα δεν κλαίει, δεν πονάει, δεν λυπάται. Είναι φτιαγμένος για τα
δύσκολα και ποτέ δεν πρέπει να μιλάει για τα δεινά της ζωής του. ''Οι άντρες
δεν κλαίνε.'' έτσι μου έλεγαν από μικρή ηλικία. Τι και αν κλάψω μια φορά; Τι
και αν χαρώ λίγο παραπάνω από το όριο που εσύ μου υπαγόρευσες; Δεν ξέρω τι
γίνεται εκεί, ίσως πάψω να είμαι αρκετά άντρας. Τέλος ο άντρας, όχι
οποιοσδήποτε άντρας, αλλά το πρότυπο του άντρα είναι ένα και μοναδικό. Είναι
δυνατός, ανέκφραστος, εισοδηματίας, πρακτικός, με μια αντρική δουλειά και ένα
αντρικό χόμπι. Είναι το ιδανικό καλούπι που δεν καταδέχεται αλλοιώσεις και
παρεμβολές στο εσωτερικό του. Αφαιρεί από τον άντρα το δικαίωμα του να είναι
κοινωνικά αποδεκτός σε οποιαδήποτε μορφή του. Ένας άντρας αδύναμος (σωματικά)
δεν είναι άντρας, ένας άντρας που εκφράζει τα συναισθήματά του δεν είναι
άντρας, ένας άντρας άνεργος δεν είναι άντρας, ένας άντρας με δημιουργική/ καλλιτεχνική
φύση σίγουρα δεν είναι άντρας. Τελικά ίσως να μην υπάρχει ο αληθινός άντρας
πλέον. Η κοινωνία βρίσκεται στη διαδικασία να τον ξεπεράσει και μαζί με αυτόν
την πατριαρχία που τη μαστίζει εδώ και καιρό.
Ε.
Καλώς ήρθατε πάλι στο κανάλι μου! Χάρηκα πάρα
πολύ που σας ενθουσίασε η καινούρια μου σειρά στην οποία αναλύω κοινωνικά θέματα.
Όπως καταλαβαίνετε είναι το δεύτερο βίντεο της σειράς στο οποίο επέλεξα να
ασχοληθώ με την πατριαρχία, συγκεκριμένα με το πως επηρεάζει τους άντρες.
Επέλεξα να ασχοληθώ με την σχέση πατριαρχίας-ανδρών λόγω του ότι κρίνω πως
είναι ένα θέμα που δεν συζητείται αρκετά.
Η πατριαρχία λοιπόν, είναι το κοινωνικό
σύστημα στο οποίο οι άντρες έχουν περισσότερη εξουσία, περισσότερες ευκαιρίες,
περισσότερο κύρος, περισσότερες γνώσεις ,γενικότερα υπερισχύουν σε όλους τους
τομείς εις βάρος των γυναικών καθώς είναι η δύναμη, η λογικη και η γνώση
ενσαρκωμένες σε ένα πρόσωπο, ένα ανδρικό πρόσωπο. Είναι εφικτή όμως η
«τελειότητα» που αγγίζει ο άντρας στις πατριαρχικές κοινωνίες για όλους τους
άντρες; Προφανώς και όχι. Μπορεί να έχει ένα κύρος μόνο και μόνο επειδή είναι άντρας
αλλά θα χαθεί μονομιάς αν φανεί ευάλωτος, αν δείξει ότι είναι άνθρωπος και
νιώθει. Πρέπει να είναι δυνατός δεν του δίνεται περιθώριο να μην αντέξει, να τα
παρατήσει, αν το κάνει δεν είναι αρκετά άνδρας. Σε μια πατριαρχική κοινωνία
αγαπημένοι, γυναίκες προσπαθούν συνεχώς να αγγίξουν τα στάνταρντ που έθεσαν οι
άντρες για να δείξουν πως είναι ισάξιες και οι άντρες που τα έθεσαν αγκομαχούν
να μην χάσουν την αρρενωπότητα τους ,βασισμένοι στα στάνταρτ που έβαλαν για τη
θέση του φύλου τους στην κοινωνία, καθώς πλέον είναι δύσκολο και για τους
ίδιους να τα φτάσουν. Στους άντρες μιας τέτοια κοινωνίας δεν τους δίνεται η
δυνατότητα να υπάρξουν ανέμελοι, γεννιούνται με ένα μεγάλο φορτίο ανδρισμού που
πρέπει να κουβαλάνε όλη τους τη ζωή και να προσέχουν τις παρά μικρές τους
κινήσεις ώστε να μην το βλάψουν. Όλο αυτό έχεις ως αποτέλεσμα να βγαίνουν στην
κοινωνία άνθρωποι μη ολοκληρωμένοι που υποσυνείδητα ή συνειδητά τρέμουν την
έκφραση των συναισθημάτων τους. Δεν εκφράζονται, συσσωρεύονται έντονα
συναισθήματα, φτάνουν σε μη διαχειρίσιμο σημείο και κάποια στιγμή ο άνδρας
ξεσπά και τις περισσότερες φορές είναι ακραίος ο τρόπος.
Η κοινωνία μπορεί να είναι πατριαρχική, ας
είναι ότι θέλει αλήθεια, κατά τη γνώμη μου όλα ξεκινούν από το σπίτι. Αν
εξηγήσει κάποιος στους μικρούς άντρες οτι ειναι ενταξει να νιώθεις κάτι και να
το δείχνεις επειδή βοηθαει και εσένα απο τη στιγμή που εκφράζεσαι αλλά και τους
γύρω σου για να ξέρουν πως να σε αντιμετωπίσουν για να νιώσεις καλύτερα. Αν
εξηγήσει κάποιος ότι τίποτα δεν καθορίζεται ανάλογα με το φύλο ,είτε αυτό είναι
παιχνίδι, είτε είναι ρούχο, είτε ειναι χρώμα ,είτε είναι επάγγελμα, ΤΙ ΠΟ ΤΑ.
Προφανώς και θα μπορούσε να εφαρμοστεί το ίδιο στους ενήλικες αλλά είναι πολύ
πιο δύσκολο επειδή έχουν ήδη αφομοιωθεί οι «υποχρεώσεις» που πάνε χέρι χέρι με
το φύλο τους και είναι πολύ δύσκολο να τα απωθήσει, όχι όμως ακατόρθωτο απλα χρειάζεται
αγάπη ,είτε από τον εαυτό μας σε περίπτωση που είμαστε αντρας γιατί κάνουμε
κάτι πολύ μεγάλο είτε από τους γύρω μας ,θέληση να βελτιωθούμε σε περίπτωση που
αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα ,χρόνος ,κατανόηση και προς τον εαυτό μας και
από τους γύρω μας .
Εγώ πιστεύω σε εσάς. Ήταν ένα από τα
αγαπημένα μου θέματα και χαίρομαι που μου δόθηκε αυτή η πλατφόρμα και μπορώ να
προσπαθώ να βοηθάω. Το τρίτο βίντεο της σειράς θα ανεβεί την άλλη εβδομάδα. Αν
πιστεύετε ότι μπορεί να βοηθήσει κάποιον αυτό το βίντεο να το κοινοποιήσετε και
να πατήστε λαικ. Αν σας ενδιαφέρουν βίντεο τέτοιου είδους κάντε μια εγγραφή στο
κανάλι μου. Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα με έναν καινούριο θέμα!
Κ.
Γεια σας παιδιά! καλωσήρθατε και σήμερα στην
εκπομπή μας!
Σήμερα, όπως και κάθε βδομάδα άλλωστε είμαστε
εδώ με άλλο ένα ξεχωριστό θέμα. Για σήμερα αποφάσισα να βγούμε λίγο από την
καθιερωμένη μας σειρά και να μιλήσουμε για κάτι έτσι λίγο πιο επίκαιρο.. Και
πιστεύω ότι είναι κάτι που μας αφορά όλους .. Όπως οι περισσότεροι θα ξέρετε
θέμα της επικαιρότητας αυτόν τον καιρό είναι η διαμαρτυρίες των γυναικών για
την ζωή τους και κυρίως στο Ιραν. Πολλοί
θα ξέρετε αρκετές ιστορίες με μια από τις πιο γνωστές της Μάχσα Αμίνι, η οποία έχασα της ζωής στον
αγώνα για την ελευθερία των γυναικών του έθνους της αλλά και πάρα πολλών άλλων
εθνών…. Οπότε για σήμερα για όσους δεν
έχουν μπει ακόμα εκατό τις εκατό στο κλίμα είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την
πατριαρχία.. Πιο συγκεκριμένα θα ήθελα να ασχοληθούμε σήμερα με την πατριαρχία όσον αφορά τα αγόρια. Τώρα θα μου πείτε πατριαρχία, ε και ; Πως μας
αφορά άμεσα ; Ξέρω ότι πολλοί πιστεύεται ότι η πατριαρχία είναι μια έννοια που
αφορά το παρελθόν ,πρέπει να παραδεχτώ ότι ίσως το πίστευα και εγώ πριν λίγο
καιρό , αλλά συγγνώμη που πρέπει να είμαι εγώ αυτή θα σας το χαλάσω αλλά η πατριαρχία μας αφορά
εκτενώς ακόμα και σήμερα.
Οκευυ, λοιπόν ακούτε πολλούς γονείς να λένε
να στους γιούς τους όταν κλαίνε ΄΄μην κλαις παιδί μου , εσύ είσαι άντρας , οι
άντρες δεν κλαίνε΄΄ , ή την φράση ΄΄ οι άντρες είναι δυνατοί ΄΄ , ΄΄ άντρας
είσαι μην φοβάσαι΄΄ .…Λοιπόν έχω να σας πω ότι μόλις ακούσατε παραδείγματα για
το πως εξαπλώνεται η πατριαρχία, πως εισχωρεί μέσα μας… Υποσυνείδητα και
ύπουλα… Και τώρα ,μπορώ να φανταστώ πολλούς να το ακούνε αυτό κάνοντας ότι κάνουν και να μένουν με το στόμα
ανοιχτό… Απορώντας. Τελικά μεταδίδω και
εγώ την πατριαρχία;
Και
για να φύγουμε λίγο από το slow motion της στιγμής απαντώ
εγώ ναι. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια . Δυστυχώς. Αυτά θέλω να σας πω ότι δεν
ήταν παρά μόνο τρία απλά παραδείγματα, εάν ο καθένας ψάξει λίγο ακόμα στην καθημερινότητά του
στοιχηματίζω ότι θα βρει ακόμα πολλά τέτοια και ακόμα χειρότερα.
Όπως σας είπα και πριν πατριαρχία είναι κάτι
που επηρεάζει έντονα τα αγόρια. Μέσο της πατριαρχίας βλέπουμε όλα αυτά τα
στερεότυπα της κοινωνίας να περνάνε από γενιά σε γενιά δημιουργώντας έναν φαύλο
κύκλο ο οποίος δεν έχει σταματημό.
Βλέπετε μέσο της πατριαρχίας αναπαράγονται και αφομοιώνονται όλα αυτά τα
στερεότυπα του τύπου , τα αγόρια δεν πρέπει να παίζουν με κούκλες , δεν πρέπει
να κλαίνε, δεν πρέπει το ένα δεν πρέπει το άλλο … Αλλά έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί
δεν πρέπει να παίζουν με κούκλες; Γιατί δεν πρέπει να κλαίνε; Και επειδή ξέρω τι σκέφτεστε πολλοί, ποιος
σας είπε ότι το παιδί θα γίνει gay ή ότι δεν θα
έχει θάρρος και αντοχές, γιατί κανένας δεν σκέφτεται ότι ένα τέτοιο παιδί μπορεί
να γίνει ένας πολύ στοργικός πατέρας; Γιατί παρεξηγούμε τα συναισθήματα; Αυτό
το αγόρι που εκφράζεται που κλαίει που είναι αυτός που είναι σας διαβεβαιώ ότι
όχι μόνο δεν θα είναι αδύναμό αλλά θα είναι ακόμα πιο δυνατό από το κάθε άλλο
που ζει με την πεποίθηση ότι το κλάμα δεν
του αρμόζει. Όλα αυτά τα στερεότυπα μας καταπιέζουν όλους πολύ. Με όλες αυτές μας τις οπισθοδρομικές μας
αντιλήψεις δημιουργούμε πάρα πολύ πίεση σε όλα αυτά τα αγόρια εκεί έξω. Τα
καταπιέζουμε πολλές φορές να γίνουν κάτι που δεν είναι. Τα κάνουμε να
αισθάνονται ανήμποροι να εκφραστούν και τους δημιουργούμε την εντύπωση πως για
να είναι αληθινοί άντρες πρέπει να είναι δυνατοί, πρέπει να είναι αγέρωχοι. Και
όμως όχι! Μέσα από όλα αυτά το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τους καταπιέζουμε
να γίνουν κάποιοι που δεν είναι . Τους
κάνουμε να χάνουν την αληθινή τους ταυτότητα και να γίνονται πρόβατα της
κοινωνίας που υπακούν μόνο και μόνο για να μην τους βρει η σφαγή. Τους κάνουμε
να μην μπορούν να αποδεχτούν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Και όλα αυτά γιατί; Για το τίποτα. Για το
απόλυτο τίποτα! Μόνο για την συνέχιση
μιας παράδοσης τόσο αισχρής που πολλές φορές δεν μπορώ να διανοηθώ. Και δεν
ξέρω για εσάς αλλά εμένα με πιάνει ένας τόσο έντονος πανικός όσο σκέφτομαι το πόσο
επηρεάζουμε έτσι τόσα αγόρια και τόσο
αρχίζω και αναρωτιέμαι σε τι κοινωνία ζω; Ελπίζω να μην είμαι η μόνη που έχει
σκεφτεί κάτι τέτοιο. Πως είναι δυνατόν εμείς που υποτίθεται είμαστε η καινούρια
γενιά ,η καινοτόμα να τα επιτρέπουμε όλα αυτά.. Απορώ και πάρα πολύ μάλιστα.
Δεν ξέρω γιατί . Γιατί γίνονται όλα αυτά. Ποιος αποφάσισε ότι έτσι πρέπει να
είναι τα πράγματα εξ αρχής…
Ουυφ… Τι θέμα και σήμερα ! Προσωπικά μπορώ να
σας το αναλύω για ώρες επί ωρών. Αλλά τα χουμε πει, δεν θέλω να σας κουράζω ,
μικρά podcast to the point…
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε καταλάβει πια τι εστί
πατριαρχία. Οπότε νομίζω ήρθε η ώρα όπως κάθε φορά να αναφερθούμε στις λύσεις…
Αγόρια μην φοβάστε να κλάψετε, μην σας
φοβίζει το συναίσθημα, μην σας φοβίζει να είστε αληθινοί. Άντρας δεν είναι
αυτός που αποπνέει φόβο αλλά αυτός που αποπνέει σεβασμό. Με την καλή έννοια.
Μην ξεχνάτε ένας άντρας μπορεί και χρειάζεται να είναι συναισθηματικός. Αλλιώς
χάνει το νόημά του…Όποτε αγόρια, παίξτε με κούκλες ή δώστε στους γιούς σας να
παίξουν με αυτές αν θέλουν, βάψτε τα νύχια σας, φορέστε ότι σας εκφράζει είτε
αυτό είναι ροζ με ένα φανταχτερό κολιέ και σκουλαρίκια είτε είναι ένα απλό t- shirt με ένα τζιν.
Χορέψτε, τραγουδήστε , κάντε χαμό! Κάντε αυτό που σας εκφράζει καλύτερα. Δείξτε
σε όλους ποιοι πραγματικά είστε. Χωρίς όρια , χωρίς περιορισμούς, χωρίς τα
στερεότυπα και τις αναχρονιστικές αντιλήψεις στο πλευρό σας.
Λοιπόν αυτό εδώ θέλω πραγματικά να γίνει
τελείως κατανοητό αγόρια. Μην αφήνετε κανέναν να σας επιβάλετε. Σας παρακαλώ ξεκολλήστε
και μάθετε ότι αρρενωπότητα δεν σημαίνει
αναισθησία και ανωτερότητα αλλά είναι συναισθήματα και πράξεις. Όλοι είμαστε
άνθρωποι ασχέτως από το φύλο που έτυχε και το τονίζω έτυχε να μας
΄΄καθορίζει΄΄. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Οπότε μην φοβάστε να εκφράζεστε.
Και να ξέρετε ότι ένας άντρας τρυφερός και καλός δεν σημαίνει γελοίος και
απαρατήρητος… Λοιπόν, για τους άντρες εκεί έξω που με ακούνε αυτή την στιγμή ,
ΜΗΝ χάνετε την ουσία, μην υποκύπτετε σε αυτές τις αντιλήψεις μιας κοινωνίας
άβουλης .
Η μόνη λύση είμαστε οι ίδιοι μας οι εαυτοί!
Πρωτότυπη λύση σωστά ;
Αλλά όλοι σας ασχέτως φύλου βάλτε το καλά στο
μυαλό σας…
Η μόνη λύση είναι η αντίσταση και στην
συγκεκριμένη περίπτωση μια μάχη με τον εαυτό μας να ξεπεράσουμε όλα αυτά τα
φράγματα που ορίζονται από την πατριαρχική κοινωνία που ζούμε προκειμένου να
δημιουργήσουμε την κοινωνία του αύριο. Μια κοινωνία ελπίζω πιο ανοιχτή.
Λοιπόν, αυτό ήταν το σημερινό μας podcast. Ελπίζω
να το απολαύσατε και να κατανοήσατε την κοινωνία μας ακόμα καλύτερα.
Εύχομαι όλα αυτά να μας γίνουν μια καθημερινότητα από ΄δω και στο εξής. Σας
ευχαριστώ όλους που με ακούσατε και σήμερα. Εύχομαι να έχετε μια υπέροχη μέρα !
Μείνετε συντονισμένοι και εμείς τα λέμε την
επόμενη φορά!
Κ.
Γειά σας παιδάκια μου,
ελπίζω όλοι να ήσασταν καλα όσο
καιρό δεν μαθαίνατε τα νέα μου .Φυσικά πλέον επιστρέφουμε στο πρόγραμμα όπου θα
ανεβάζουμε βιντεάκι κάθε Τετάρτη και Κυριακή στης 2 η ώρα το μεσημέρι . Όπως
είδατε και από τον τίτλο σε αυτό το βιντεάκι θα αναφερθούμε σε ένα εντελώς
διαφορετικό αλλά σημαντικό θέμα . Με αφορμή κιόλας τα τελευταία νέα της χώρας
μας όπου οι βιασμοί έχουν γίνει μέρος της ρουτίνας μας,κάθε μέρα κάτι νέο
.Οπότε το θέμα μας σήμερα είναι επηρεάζει η πατριαρχία τα αγόρια και αν ναι
πως;
Ζούμε στον 21ο άι.και ακόμη και
τώρα κυριαρχούν στερεότυπα και προκαταλήψεις που πιέζουν τα αγόρια . Η
πατριαρχία τους κάνει να υποτιμούν και να υποβιβάζουν το γυναικείο φύλο. Τους
κάνουν να πιστεύουν ότι έχουν το πάνω χέρι σε όλα . Πολλοί πατεράδες δουλεύουν
για να αποτελούν το στήριγμα,την κολώνα του σπιτιού ,ενώ οι μητέρες κάθονται
σπίτι , μαγειρεύοντας,πλένοντας , σιδέρωνοντας αμίλητες και έτοιμες να
αποδειχτούν ότι αυτή είναι η ζωή που έχουν οι γυναίκες. Δεν αντιστέκονται στον
ανδρικό ζυγό , υποτάσσονται αφού αυτα πιστεύει η κοινωνία .
Κυριαρχούν ακόμα προκαταλήψεις
και στερεότυπα απέναντι στον ανδρισμό που έχει κάποιος . Δεν τους αφήνουν
ελεύθερους να πράξουν ,να κάνουν αυτα που θέλουν . Δεν μπορούν να περιποιηθουν
τον εαυτό τους είναι γυναικούλες,δεν μπορούν να μαγειρέψουν, να φροντίσουν
σπίτι και παιδια είναι γυναικεία υπόθεση . Δεν μπορούν να κλάψουν είναι
αδύναμοι,δεν μπορούν να ζητούν βοήθεια
είναι δυνατοί ,είναι άνδρες . Καλά για μακιγιάζ και νύχι εκεί τους πιάνει
υστερία . Μα καλά που ζούμε είναι κακό ένα αγόρι να κάνει piercing, αποτρίχωση
,να βάφει τα μαλλιά του ; Γιατί ; Επειδή κάποιοι ήθελαν να προβάλλουν
λανθασμένα ότι ο ο σωστός ανδρισμός είναι η σκληρότητα,η δύναμη ,ο εγωισμός ,
τοπως θα επιβληθείς σε μια γυναίκα. Όχι , δεν είναι ανδρισμός αυτά ,αυτά είναι
ξεπερασμένα . Τα αγόρια μέχρι και τώρα ζουν σαν δεσμώτες στην αλληγορία του
σπηλαίου όπου δεν μπορούν να δουν
παραεξω,δεν μπορούν να δεχθούν το διαφορετικό μέχρι να απελευθερωθουν από τα
κοινωνικά δεσμά και να ανέβουν αυτή τη δύσβατη ανηφόρα που θα τους βγάλει από
το σκοτάδι .
Τώρα είναι η ευκαιρία τα αγόρια
να καταπολεμήσουν την πατριαρχία ,να απελευθερωθούν από αυτές τις βάρκες
αλυσίδες. Να επαναστατήσουν ενάντια στην πατριαρχία . Ναι, τα αγόρια
μαγειρεύουν , πλένουν , διπλώνουν ,σιδερωνουν καλύτερα από γυναίκες. Ναι,
μπορούν να χορεύουν ότι χορό θέλουν . Ναι, μπορούν να βάφουν νύχια και μαλλιά .
Ναι μπορούν να ντύνονται και να κάνουν όσα piercing και tattoo θέλουν . Ναι ,
μπορούν να κλαίνε ,να δείχνουν αδύναμοι,να γελούν,να είναι γλυκοι
,τρυφεροί,καλοί και ότι άλλο θέλουν . Ναι μπορούν να μην είναι αυτοί που
φέρνουν τα λεφτά στο σπίτι. Ναι ,αν όλα τα αγόρια λεγανε ναι σε όλα αυτά τώρα
,θα είχε ξεχαστεί η λέξη πατριαρχία . Εάν όλα τα αγόρια πήγαιναν κι τρα στο
σύστημα , στις ιδεολογίες θα πηγαίναμε μπροστά . Ναι θα ειμασταν μπροστά . Αν όλοι εμείς προσπαθούσαμε να
αποδεχτούμε το διαφορετικό.
Εμείς θα τα ξαναπούμε σε ένα άλλο
βιντεάκι μέχρι τότε ΦΙΛΑΚΙΑ .
Καλημέρα ρε παιδιά… τώρα θα σας πάρω λίγο από τα μούτρα και είχα και εντελώς άλλη διάθεση για το σημερινό βίντεο αλλά μόλις είδα όλη αυτή την ιστορία- αυτή την καινούργια γυναικοκτονια- που έγινε στην Καβάλα με την 31χρονη κοπέλα που σας πόσταρα και στο Instagram και έτσι θέλησα να κάνω αυτό το βίντεο για να πούμε κάποια πράγματα.
Όταν αναφέρουμε την πατριαρχία -που την
αναφέρουμε πολύ τον τελευταίο καιρό- νιώθω ότι πολλοί άντρες μπορεί να θυμώνουν
και να μπαίνουν σε μία αμυντική στάση και θέση απέναντι στο κομμάτι αυτό. Το
οποίο το κατανοώ αλλά το να μην υπάρχει πατριαρχία είναι απαραίτητο και για
τους άντρες.
Σαν κοινωνικό πλαίσιο η πατριαρχία δεν
επιτρέπει στους άντρες να είναι η καλύτερη και η ειλικρινέστερη εκδοχή του
εαυτού τους γιατί τους αναγκάζει πολλές φορές να πρέπει να αποδεικνύουν πόσο
σκληροι και δυνατοι είναι. Αυτό πολύ συχνά δεν τους αφήνει να έρχονται σε μία
αληθινή επαφή με το συναίσθημα τους, να είναι ευάλωτοι, να είναι ευαίσθητοι.
Μετράνε αυτά τα στοιχεία πιο «γυναικεία» και είναι σχεδόν απαγορευτικά για τον
«ανδρισμό» τους. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που κάνει τους άντρες να
μην μπορούν να μιλήσουν για θέματα ψυχικής υγείας ή διαχείρισης συναισθημάτων
που μπορεί να τους απασχολούν. Είναι μονόδρομος για εκείνους να καταπιέζουν μία
σειρά από συναισθήματα σκέψεις, ανησυχιες και προβληματισμούς.
Η πατριαρχία συμβάλει και στο να τους
κάνει πιο οξύθυμους, ακριβώς επειδή δεν μπορούν να επικοινωνήσουν το συναίσθημα
ή επειδή ζούμε σε μία κοινωνία που δεν τους επιτρέπει να είναι συναισθηματικοί
όσο συχνά θα θέλανε. Έτσι ο μοναδικός τρόπος αντίδρασης σε αυτή τη συσσωρευμένη
οργή είναι η βία, πράγμα που όπως βλέπουμε βλάπτει και τα δύο φύλα. Γι’ αυτό
πιστεύω ότι θα απελευθέρωνε πολλούς άντρες αν άλλαζε το πλαίσιο της
πατριαρχίας.
Πρέπει να αφήσουν την άμυνα όσον αφορά αυτό
το κοινωνικό πρόβλημα και να καταλάβουν ότι όταν μιλάμε για την πάταξη
της πατριαρχίας δεν μιλάμε για την πάταξη των ανδρών. Στόχος δεν είναι η
υποτίμηση τους. Ούτε να είναι κλεισμένοι σε ένα μικρό κουτάκι και «αμαζόνες» να
είναι οι γυναίκες. Στόχος είναι τόσο οι άντρες όσο και γυναίκες να ζουν
ελεύθερα σε μία κοινωνία που έχει ξεριζώσει κάθε είδους στερεοτυπικων
αντιλήψεων.
Θα πρέπει οι γονείς να μην έχουν
εσωτερικευμένος μισογυνισμό. Το οικογενειακό περιβάλλον οφείλει να επιτρέπει
στα αγόρια να είναι «ολόκληροι εαυτοί» και όχι «άντρακλες». Αφήστε τα αγόρια να
κλαίνε, να αποτυγχανουν, να μη συνδέουν την αξία τους με τα λεφτά που βγάζουν ή
με τις ερωτικές τους σχέσεις, να περιποιούνται τον εαυτό τους, να τον σέβονται,
να μιλάνε για τα συναισθήματά τους και τους προβληματισμούς τους. Όλα αυτά οι
άντρες ΜΠΟΡΟΥΝ να τα κάνουν και κανένας δεν μπορεί να τους τα απαγορέψει.
Όλα έχουν να κάνουν με την εξουσία και τον
θυμό. Η εξουσία έχει θεοποιηθεί στην κοινωνία και βρίσκεται πάντα δίπλα σε έναν
άνδρα. Ο θυμός είναι κάτι για τον οποίον ποτέ δε μιλάμε και ποτέ δε μας έχουν
μάθει να το διαχειριζόμαστε. Η διαχείριση θυμού και η ενσυναίσθηση πρέπει να
είναι μάθημα στα σχολεία.
Αυτά.. έχω σκάσει δεν ξέρω τι άλλο να πω. Θα
τα πούμε κανονικά την Πέμπτη με καινούργιο βίντεο το οποίο θα ανέβει το μεσημέρι.
Ε.
Αγαπητοί θεατές καλημέρα/ καλησπέρα,
Το σημερινό θέμα όπως καταλάβατε και απο τον τιτλο
έχει να κάνει με την πατριαρχία. Δεν αποτελεί μυστικό, ότι από τα βάθη της ιστοριας
μέχρι και σήμερα η πατριαρχία είναι ο κυρίαρχος τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μας
σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Καλώς ή κακώς έχει αφήσει το στίγμα της σε όλους μας, αγόρια- κορίτσια, άσχετα με την ηλικία
μας.
Αρχικά αμέτρητα στερεότυπα και προκαταλήψεις έχουν
δημιουργηθεί και διαιωνιστεί στον κόσμο με τα περισσότερα από αυτά να συνεχίζουν
να υπάρχουν μέχρι και σήμερα στην κοινωνία μας και επηρεάζουν τους άντρες. Όσα
αγόρια ακούσατε μικροί << Τα αγόρια δεν κλαίνε>> ή κάποια παραλλαγή
του, γράψτε μας στα σχόλια. Οι υπόλοιποι απλά ψευδεστε. Είναι ίσως ένα από τα
μεγαλύτερα στερεότυπα που υπάρχουν, όχι
μόνο επειδή διαστρεβλώνει την αλήθεια, αλλά κυρίως λόγω του ψυχολογικού αντίκτυπού
του. Όταν το παιδί μεγαλώνει έχοντας το ως δεδομένο, κρύβει τα συναισθήματά του
καθόλη την παιδική του ηλικία (και όχι μονο). Ξαφνικά επειδή γεννήθηκε αγόρι πρέπει
να είναι απαλλαγμένο από τον πόνο, την αγάπη, την καταθλιψη και πολλά άλλα
αισθήματα <<Για να μην γίνει αδερφή>> όπως λένε και στο χωριό. Τι
αποτέλεσμα έχει - βλέπω να ρωτάτε. Αν εξαιρέσουμε το ψυχολογικό βάρος που προαναφέραμε,
αυτό το στερεότυπο δημιουργεί ένα τρόπο ζωής, στερώντας στο άτομο την προσωπική
του ταυτότητα, κάνοντας τον ένα και το αυτό με όλους τους άλλους γύρω του.
Τι μπορούν να κάνουν τα αγόρια για αυτό; Αυτή
είναι μια καλή ερώτηση. Η σύντομη απάντηση είναι τίποτα. Απλή αποδοχή της
πραγματικότητας όπως είναι. Η όχι τόσο σύντομη απάντηση είναι πάλι τίποτα μέχρι
να γίνουν αυτοι γονείς. Τότε θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να μην
μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά με τα τις ίδιες ιδέες και αντιλήψεις που μεγάλωσαν
οι ίδιοι. Και όχι για να απαντήσω στην ερώτησή σας είναι πολύ αργά για τα τωρινά
παιδιά, είναι καταδικασμένα όπως όλοι οι προηγούμενοι το θέμα είναι να γλιτώσουν
οι γενιές σε μερικά χρόνια από τώρα.
Τέλος, για τους εν δυνάμει γονείς που
παρακολουθούν θα ήθελα να κλείσω με μια θερμή παράκληση. ΜΗΝ και το τονίζω αυτό
ΜΗΝ μεγαλώσετε τα παιδιά σας όπως μεγαλώσατε εσείς. Πρέπει πρώτοι εσείς να
σπάσετε την διαιώνιση αυτών των στερεοτύπων
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά και ευχαριστώ
για τον χρόνο σας
Λ.
