Μια αξέχαστη δασκάλα!

Ξεκινάμε και τη φετινή χρονιά με τη δημιουργική γραφή και τη συγγραφή κειμένων με τους τίτλους από τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας - που είχαμε "υποκλέψει" πέρσι από το ιστολόγιο του Πειραματικού Γυμνασίου της Ζωσιμαίας- και ιδού η πρώτη ιστορία! (Ίσως να σας θυμίσει τους δικούς σας αξέχαστους δασκάλους!)

Στην τετάρτη δημοτικού είχαμε μια δασκάλα, που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν υπήρχε ούτε ένας συμμαθητής μου , που να τη συμπαθούσε.
Κάποιες φορές μας φώναζε με τη διάλεκτο της περιοχής της, ότι συμπεριφερόμαστε όπως τα ζα, παρόλο που οι δικές της αγριοφωνάρες θύμιζαν την τελευταία αρκούδα της Πίνδου!Συνήθιζε να μας βάζει τόσο δύσκολες ασκήσεις , που αν κάποιος από εμάς δυσκολευόταν να τις τελειώσει του έλεγε ειρωνικά: "Το γεφύρι της Άρτας θα χτίσεις;".
Επίσης μας έλεγε περίεργες λέξεις όπως Kuro Siwo και ντυνόταν σαν να βγήκε από το 200π.Χ. Ήταν όσο μπορείς να φανταστείς κακιά- αν έχεις μεγάλη φαντασία!Και το πιο περίεργο ήταν ότι έλεγε συνέχεια ότι φέρεται έτσι για το καλό μας.
Λίγο πριν μπει στην τάξη ηχούσαν Θούριοι και ετοιμαζόμασταν για μάχη, αφού ήταν σίγουρο ότι με κάποιον από εμάς θα τσακωνόταν. Όταν κάναμε καμιά ζαβολιά μέσα στην τάξη, τότε γινόταν....της Πάργας και δεν μας άφηνε να βγούμε, μέχρι να ομολογήσουμε ποιος της έκανε κάνοντας μας να νιώθουμε Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.
Γι' αυτήν έμαθα μετά από χρόνια ότι ερωτεύτηκε την τέχνη του αγιογράφου, αλλά μάλλον περισσότερο τον ίδιο τον αγιογράφο, τον Ερωτόκριτο. Αφού στην αυτοβιογραφία της , του αφιερώνει ποιήματα , όπως το "Γιατί μ' αγάπησες".
Νικολέτα, Γ3