Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα , χωρίς εμένα.....

Για μια ακόμη φορά, η κα Κεφαλά είχε τη φαεινή ιδέα να γράψουμε για τα θετικά και τα αρνητικά της Ελλάδος. Φυσικά, το θεώρησα παιχνιδάκι, αλλά με το που κάθισα να τη γράψω, αναρωτήθηκα «Πραγματικά, τι εστί Ελλάδα;». Έτσι, αποφάσισα να ανοίξω το laptop και να το ψάξω καλύτερα στο Google. Στη συνέχεια, πληκτρολογώ «Ελλάδα». Πατώντας το enter, η δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης με διορθώνει αυτομάτως ρωτώντας με το εξής : «Μήπως εννοείτε ΔΝΤ;». Ρίχνω μια ματιά παραπάνω, νομίζοντας πως έχω κάνει κάποιο λάθος. Τότε, χωρίς να το καταλάβω, καταλήγω σε μία ιστοσελίδα που ονομάζεται frikipedeia.com . Αρχίζω, λοιπόν, να διαβάζω. «Η Ελλάδα, Ελ-λας ή Ελ-λάδα είναι η σπουδαιότερη, αρχαιότερη και σουπερφανταστικότατη χώρα της υφηλίου. Τουλάχιστον, έτσι πιστεύουν οι κάτοικοί της, οι Ελληνίκιοι. Επίσημη γλώσσα της Ελλάδας είναι η καθαρεύουσα (ένα τεχνητό εγχείρημα λογίων που προσπαθούν να αποκαθάρουν την ελληνική γλώσσα από αρχαία και άλλατέτοια οπισθοδρομικά γλωσσικά χαρακτηριστικά). Το 1986 η πρωτεύουσα της Ελλάδας μεταφέρθηκε από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να φάει μπουγάτσα με τυρί.».

Ακούγοντας το "Welcome to Greece" των Maraveyas Ilegal, συνεχίζω το διάβασμα στην επόμενη παράγραφο που μιλάει για την ιστορία της Ελλάδας : «Η ΕΛ-λάδα δημιουργήθηκε από τους Ελ οι οποίοι κατοικούν ακόμα στην ΕΛ-λάδα. Οι Ελ είχαν δημιουργήσει λαμπρό πολιτισμό, μέχρι που ήρθε ο κοντός Βασιλιάς των Μακ-τσε-ντονιάν και κυρίεψε την ΕΛ-λάδα. Μετά, παραδόθηκε η ΕΛ-λάδα στους Ντούρκους. Αργότερα, με την βοήθεια του Κολοκοτρώνη και του Τσάκ Νόρις ξανακέρδισαν οι Ελ την ΕΛ-λάδα και ξαναδημιουργήθηκε η ΕΛ-λάδα. Τότε οι Ελ έψαχναν έναν τρόπο να κόψουν το αγριογούρουνο χωρίς να τσακώνονται. Και έτσι δημιουργήθηκε η ΕΛ-ληνική Δημοκρατία...».

Κουράστηκα να διαβάζω πληροφορίες για τους Ελ και την ΕΛ-λάδα, κι έτσι αποφάσισα να ξαπλώσω και να ακούσω κανένα τραγούδι στο i-Pod μου. Τυχαία -ή καλύτερα μοιραία- έπαιξε το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» των Κατσιμιχαίων, το οποίο με έκανε να συλλογιστώ εκείνους τους αρχαίους, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και όλους αυτούς, που βέβαια για εμάς σήμερα ήταν κάποιοι άνθρωποι που το μόνο που είχαν στο νου τους όταν έγραφαν τα κείμενά τους, ήταν να μας τη σπάσουν κάνοντάς μας να τα διαβάσουμε και να τα μελετήσουμε! Σήμερα, το μόνο που μας νοιάζει είναι να δούμε το γάμο του κάθε τηλεοπτικού μαϊντανού ζωντανά στο STAR.

Και επιστρέφω στο τραγούδι. Ο Διονύσης Τσακνής, ο στιχουργός, προτιμάει να προσπαθήσει να σώσει οτιδήποτε μπορεί παρά να είναι συνένοχος στο φόνο. Έτσι νιώθω κι εγώ. Συνένοχος στο φόνο, γιατί είμαι ανίκανη να κάνω κάτι για να σώσω το μέλλον της Ελλάδας. Είναι στα χέρια του Δ.Ν.Τ. και της Τρόικας. Είναι πολύ αργά, πλέον. Όλα αυτά που οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν με τόση αφοσίωση και σοφία, εμείς, οι απόγονοί τους, τα καταστρέφουμε. Έτσι λοιπόν, με τη βοήθεια των αδερφών Κατσιμίχα και του συγκροτήματος Maraveyas Ilegal συνειδητοποίησα πόσα θετικά είχε η Ελλάδα και πόσα αρνητικά έχει.

Αλλά, θα είναι για πάντα η Ελλαδάρα μας! Γιατί κανείς δεν ξεχνάει την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου το 2004. Κανείς δεν ξεχνάει τους υπέρλαμπρους Ολυμπιακούς Αγώνες, της ίδιας χρονιάς. Και όλοι ξεχνάμε τους ανθρώπους που μας έχουν φτάσει στην κατάσταση που είμαστε τώρα! Τους συγχωρούμε. Οι πράξεις τους περνούν απαρατήρητες από τον ελληνικό λαό. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος, κάποια αιτία. Τίποτα. Απλά ξεχνάμε. Και όταν ξεχνάμε, φοβόμαστε καταστάσεις που νομίζουμε πως δεν έχουμε ζήσει, αλλά απλά τις έχουμε ξεχάσει σαν ελληνικός λαός. Φοβόμαστε ανθρώπους, καταστάσεις, ακόμα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Ωχ, άλλαξε τραγούδι. Ναι, αυτή τη φορά είναι σίγουρα μοιραίο. Βασίλης Παπακωνσταντίνου -

Φοβάμαι. Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.

Μιρέλλα, Μαρία Ειρήνη Λ. , Νεφέλη, Γ4

Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;

Δεύτερη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης και το βιβλίο για το οποίο θα συζητούσαμε ήταν το "Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;" του Μάρκ Χάντον. Το βιβλίο άρεσε σε όλους.

Η Μιρέλλα είπε πως ο τρόπος που ήταν γραμμένο το βιβλίο σε καθήλωνε να το διαβάσεις, αν και βρήκε αναμενόμενο και ξαφνικό το τέλος, ενώ την ενόχλησε και το happy end. Στην Αναστασία πάλι άρεσε το ότι καθώς προχωρούσε η εξέλιξη σου αποκαλυπτόταν όλο και πιο πολύ ο Κρίστοφερ , ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ενώ θεώρησε μια πράξη γενναιότητας τη φυγή στο Λονδίνο. Στο σημείο αυτό υπογραμμίσαμε πως μας έκανε εντύπωση η αρίθμηση των κεφαλαίων με πρώτους αριθμούς.

Η Παρασκευή με τη σειρά της βρήκε πολύ ενδιαφέρον το ότι ο συγγραφέας έκανε πολλές αναδρομικές αφηγήσεις, προκειμένου να αντιληφθούμε τη σχέση του Κρίστοφερ με τους γονείς του και τον τρόπο με τον οποίο ζούσε. Η Νεφέλη εντυπωσιάστηκε από τις απόψεις του Κρίστοφερ - ιδιαίτερα στις σελίδες 222-223, όπου αναφέρεται στην άποψη του για το ανθρώπινο είδος και την υπερφίαλη άποψη που έχουμε για το είδος μας. Η Μπριτζίλντα πάλι μίλησε για την περιέργεια που σου προκαλούσε το βιβλίο να διαβάσεις τη συνέχεια και για το πώς ο ήρωας εξηγούσε τα πάντα με βάση την λογική και σε έπειθε να τον ακολουθήσεις στον τρόπο σκέψης του. Ενώ η Δάφνη θεώρησε πως υπήρχαν αρκετά αντιφατικά σημεία στη συγγραφή του βιβλίου (π.χ στον ήρωα δεν αρέσουν τα καφέ και κίτρινα τρόφιμα, αλλά τρώει σοκολάτα!) και ήταν σίγουρη από την αρχή ότι το βιβλίο θα είχε αίσιο τέλος.

Η Ειρήνη πάλι μας έβαλε σε σκέψεις όταν είπε πως θα ήθελε να δει την αντίδραση κάποιου αυτιστικού ατόμου που θα διάβαζε το εν λόγω βιβλίο. Γενικά συμφωνήσαμε πως το βιβλίο μας εισήγαγε στο σύμπαν ενός αυτιστικού ατόμου, που σκέφτεται και ενεργεί με εντελώς διαφορετικά κριτήρια από ένα κοινό, “κανονικό” άνθρωπο. Μας έκανε εντύπωση η μοναχικότητα του ήρωα και το πώς επιζητούσε να μένει μόνος και να μην αναζητά την παρέα των άλλων, εκτός όσων γνώριζε πολύ καλά και τους εμπιστευόταν. Επίσης η έφεση του Κρίστοφερ στα μαθηματικά και η απόλυτη πεποίθηση του ότι θα πετύχαινε τους στόχους του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Τελική βαθμολογία του βιβλίου : 9.

Επόμενο βιβλίο που θα διαβάσουμε ορίστηκε το Ανίσχυρος Άγγελος του Μάνου Κοντολέων.

Πολυτεχνείο 2010

Μέρα μνήμης η σημερινή και η γιορτή μας αφιερωμένη σε μια γενιά που δεν γνωρίζει την ιστορία της και θεωρεί βαρετές τις γιορτές. Η γιορτή βασιζόταν σε μια διασκευή του θεατρικού έργου του Γ.Δοδοντσάκη ΅Πολυτεχνείο, ε και;΅. Το πρόγραμμα της γιορτής ακολουθεί όπως και φωτογραφίες από τη σημερινή εκδήλωση.

17Νοεμβρ

Καληνύχτα Ελλάδα..

..Ανάβω την τηλεόραση και πέφτω σε ειδήσεις. Πανικόβλητη ψάχνω το τηλεκοντρόλ για να αλλάξω κανάλι. Ωχ μωρέ! ΔΝΤ και ΔΝΤ και οι δυο βάρβαροι να φωνάζουν στα απέναντι παράθυρα. Αλλάζω το κανάλι και τσούπ! Πετάγεται κι η Τζούλια στην οθόνη. Ο σοβαρός κύριος με το κουστούμι, τη γραβάτα και την πλάγια χωρίστρα παρουσιάζει την εντελώς τυχαία συνάντηση της με την κάμερα του καναλιού. Πφ, μπουχτίσαμε . Καθώς πατάω το επόμενο κανάλι σκέφτομαι πως είναι Τρίτη και, ω, μα φυσικά! BIG BROTHER!! Μα και να μην το δω απόψε , θα το δω αύριο αναλυμένο κομμάτι κομμάτι στο Κους Κους» Στο επόμενο πάτημα του κουμπιού «Μένουμε Ελλάδα». Για το τίτλο και μ

όνο και επειδή δεν έχω λεφτά για διακοπές αναγκάζομαι να επιλέξω ανάμεσα σε TOP και Master chef. Chef όμως δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι κι εμένα το ψυγείο μου είναι άδειο κι επειδή έχει περάσει κι η ώρα μου σε ανοησίες , σβήνω την τηλεόραση και συλλογίζομαι.

«Μα πως κατάντησε έτσι η Ελλάδα! Δε γίνεται , κάποιο λάθος έχει γίνει. Απ’ τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, τον Παρθενώνα και την Αφροδίτη της Μήλου, φτάσαμε στις σαπουνόπερες και τις ξενόφερτες φτηνοπαραγωγές.». Κι αποφασίζω να δω τα πράγματα με άλλο μάτι. Στους Έλληνες αρέσουν οι τσακωμοί. Έτσι αν αυτοί οι δυο κύριοι φωνάζουν, επικεντρωνόμαστε στις φωνές κι όχι στο θέμα της διαμάχης. Έπειτα και πόσοι γλύπτες δεν θα εμπνευστούν από την Τζούλια. Μετά τον Κολοσσό της Ρόδου ο Κολοσσός της Τζούλιας! Τα νησιά μας είναι υπέροχα, όμως πάνε οι εποχές που τα βλέπαμε από κοντά. Τώρα μόνο μέσα από το γυαλί, είναι το σλόγκαν της εκπομπής. Και τέλος οι εκπομπές μαγειρικής επιδιώκουν το μπούχτισμα. Έτσι όταν δε θα ‘χουμε να φάμε, έτσι κι αλλιώς θα έχουμε μπουχτίσει να βλέπουμε.

Τα παρατάω όλα προς το παρόν και προτιμώ να διαβάσω ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Η έμπνευση και οι ιδέες ποτέ δε πάψουν να υπάρχουν και πιστεύω πως είναι καλύτερα να ζεις σε έναν φανταστικό κόσμο παρά στον κόσμο που σου προβάλλουν.



(Η εικόνα βρίσκεται εδώ: 21 Painting Modern Gallery. Modern Galleries of Contemporary Art Painting.)