Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Μοναξιά μου όλα...









  
Νιώθω τη μοναξιά
γύρω μου,
μέσα μου.
Με πονάει,
με σκοτώνει.

Τη νιώθω ακόμα πιο πολύ,
όταν είμαι μόνος
όταν πορεύομαι μόνος
όταν ζω μόνος.

Ρωτάω την μοναξιά ,
γιατί με κυνηγάς;
“Δεν σε κυνηγώ,
εσύ με αγαπάς”

Αναζητώ έξοδο ,
προσπαθώ με όλοι μου την ψυχή.
Σαν την βρίσκω,
χαρούμενος απομακρύνομαι.

Μακριά μένω για καιρό
και πολλά αποκτώ
-γνωστούς,φίλους, έρωτες-
μα έρχεται η μέρα ,
η μαύρη μέρα.
Καταλαβαίνω πώς από την μοναξιά
ποτέ μου δεν ξέφυγα,ούτε θα ξεφύγω,
γιατί δεν με κυνηγάει ,
εγώ την αγαπάω.

Έντι Ντρέου, Γ3

2 σχόλια:

Ξύλινος Ιππότης είπε...

Πόσα βράδια πέρασα
κι εγώ
να αναμετριέμαι
μαζί της,
ούτε και ξέρω!
...
Με έθλιβε.
πολύ με έθλιβε,
αλλά από τότε
που αποφάσισα
να την πάρω με το μέρος μου,
όφελος είναι...
...
"Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα,
μην μ' αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα!"
...
Έντι, μην τον ξεχάσεις αυτόν τον στίχο!
και συνέχισε να γράφεις!

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι σίγουρος πώς δεν πρόκειται να τον ξεχάσω!
Ως για τον να γράφω (δεν είμαι πολύ καλός) αλλα με βοηθάει να βάζω τις σκέψης μου σε τάξη και με εκφράζει!