Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Καθώς πεθαίνουν οι ήρωες.


Κάποιοι άνθρωποι ξεσκίζουν την σάρκα τους

για να θρέψουν τις χιλιάδες των μαζών

με το θερμό- γεμάτο ενθουσιασμό

 και τόλμη- αίμα τους.

Γεννημένοι για να νικήσουν τον θάνατο

γεννημένοι για να παλέψουν την ζωή

ίσως όχι εντέλει γεννημένοι.


Φεύγουν πρώτοι καθώς αλλάζουν οι καιροί

καθώς γεννιούνται οι θεοί,

καθώς πεθαίνουν οι ήρωες.

Το φυσιολογικό για μας

για κείνους χάος,

το χάος για μας παλεύουν να το αλλάξουν.

Παρόλα αυτά ξεχνιούνται σε σκονισμένα ράφια,

κείμενα γεμάτα όνειρα,

εύχονται να διαβαστούν να ακουστούν.

Και εκείνοι πάλι ζουν μέσα σε άλλα

Όνειρα, μέσα σε άλλη σκέψη.

Γιατί την σκέψη δεν μπορούν

τα μαχαίρια να την βλάψουν,

δεν μπορεί το μίσος να την πλησιάσει

φωνάζει ελεύθερη και σαν μητέρα αποκτά χιλιάδες παιδιά.

 Και κάθε νέα εποχή ένα νέο παιδί

σκίζει την σάρκα του να θρέψει

τις χιλιάδες των μαζών.

Και κάθε νέα εποχή μια μάνα

 αποκτά χιλιάδες νέα παιδιά.

Έντι Ντρέου
(Είναι αφιερωμένο σε όλους όσους θυσιάστηκαν για ένα καλύτερο μέλλον,  στον Παύλο Φύσσα και στην μητέρα του)

4 σχόλια:

Κατερίνα Συρράκου είπε...

Συγχαρητήρια ´Εντι! Είσαι ποιητής!

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ!!Χαίρομαι που σου άρεσε.!

Kakos Lykos είπε...

Είναι εξαιρετικά παρήγορο όταν βλέπεις τόσα "ψαράκια στη γυάλα" να νοιώθεις ότι υπάρχουν κι εκείνοι που δεν φοβούνται τον ωκεανό (το σχόλιο και για το περιεχόμενο και για τον ποιητή...)

Ανώνυμος είπε...

Κακέ Λύκε με τιμάει πολύ το σχόλιο σου.και επειδή δεν είμαι μόνο εγώ αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι.
[Μέσα στην περιέργεια των καιρών πάντα θα φωτίζουν τα κεριά μας,τα κεριά των "τρελών"]