Πολλές φορές αναθυμάμαι γεγονότα από παλιά, από τότε που ήμουν σε μικρότερη ηλικία. Αυτό που σκέφτομαι περισσότερο είναι το παλιό μας σπίτι , στο χωριό που κατοικούσαμε ως το 2009. Όταν ήμουν μικρή, λοιπόν, κάθε βράδυ η μητέρα μου, μου τραγουδούσε γλυκά το ανούρισμα ¨Να μου το πάρεις ύπνε μου", για να κοιμηθώ. Ο μπαμπάς μου κάθε απόγευμα πήγαινε να διδάξει στο νυχτερινό σχολείο. Μας αποχαιρετούσε και γύριζε το βράδυ.Τα καλοκαίρια πηγαίναμε συχνά στην εξοχή στο Μαρμάρι. Εκεί είχε ο παππούς μου τα ζα του. Η χαρά μας ήταν μεγάλη που βρισκόμασταν στην εξοχή κι όλα τα παιδιά παίζαμε και τρέχαμε στους αγρούς. Χανόμασταν στα σπαρμένα με στάρι χωράφια και οι μεγάλοι έψαχναν να μας βρουν. Ακούγοντας τα γέλια και τις φωνές μας μας εντόπιζαν εύκολα. Επίσης μας άρεσε να σκαρφαλώνουμε στα δέντρα και να απολαμβάνουμε το αγμάντεμα της θάλασσας. Τα κορίτσια μαζεύαμε αγριολούλουδα και φτιάχναμε ανθοδέσμη απο τριαντάφυλλα.
Ήταν στιγμές ευτυχίας που θα μου μείνουν αξέχαστες. Μια ευκαιρία να απολαμβάνεις τις ομορφιές της φύσης , το καθαρό αεράκι μακριά από την πόλη και τις σκοτούρες της.
Χριστιάνα Χανοπούλου, Γ6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου