Εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο ...... Τι βαρετό
που ακουγόταν στην αρχή .. Πού να ήξερα ότι θα έμενα με ανοιχτό το στόμα μπροστά
στον απίστευτο λόγο ζωής του κ. Τσιτσιρίγκου. Πού να ήξερα ότι θα πάθαινα πλάκα μπροστά στην
θέα από τον 8ο όροφο του "Σταύρος Νιάρχος" ; Πού να ήξερα ότι θα περάσω
πάρα πολύ όμορφες στιγμές στο Magma
team. Πού να είχα φανταστεί , τον απίστευτο χαβαλέ που θα ρίχναμε , τα ψώνια
στο Mall
, τις ατέλειωτες βόλτες, την λεμονάδα
στο μπαρ, τα ξενύχτια στο δωμάτιο , την απίστευτη φιλοξενία των παιδιών του 2ου
γυμνασίου Αλίμου και την ξενάγηση στο Μουσείο Αφής ;
Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία , και με τις συνοδούς -
καθηγήτριες να προσπαθούν να περνάμε όσο το δυνατόν καλύτερα , δεν πήγαινε ούτε
στιγμή χαμένη . Εγώ προσωπικά την Αθήνα την ξέρω σαν μια βαρετή για τα παιδιά μεγαλούπολη
, αλλά τα απίστευτα αυτά μέρη με έκαναν να διαψεύσω όσες αρνητικές σκέψεις έκανα
αρχικά.
Εμείς τα παιδιά χρωστάμε ένα τεράστιο ευχαριστώ
στις καθηγήτριες μας που έδωσαν τα πάντα για να περνάμε ωραία. Ευτυχώς που υπάρχουν
και οι φωτογραφίες να μας θυμίζουν τις 3 αυτές υπέροχες μέρες..
Γιώργος Περής, Γ4
Ήμασταν ένα mix της κινηματογραφικής λέσχης και
της λέσχης ανάγνωσης, πράγμα καλό, για μερικούς, αφού θα είχαν φίλους έξω από
την κινηματογραφική. Η πρώτη μας επίσκεψη, μετά από την κακή πτήση (ο Γιώργος
Περής έφταιγε!) ήταν στο ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδης στο οποίο μας μίλησε ο
κ.Τσιτσιρίγκος (ψυχοθεραπευτής αποδείχτηκε, εγώ το ήξερα απ’ την αρχή!) για
θέματα όπως την ευθύνη. Μας έκανε
ερωτήσεις δύσκολες οι οποίες μας έβαλαν σε σκέψη, αλλά τελικά εγώ τουλάχιστον
το ευχαριστήθηκα. Στο σουβλατζίδικο έγινε χαμός, στο ξενοδοχείο έγινε χαμός,
στο Metro
Mall
έγινε πάλι χαμός με τα ψώνια.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε που λες, ξενυχτισμένοι,
φάγαμε τον άμπακο από το πρωινό του ξενοδοχείου και φύγαμε. Επόμενη στάση Team
Magma! Το χαμένο στοιχείο του Ευκλείδη...μάλιστα. Επίλυση μυστηρίου θα το
έλεγα, και μάλλον αυτό είναι, αλλά είχε και την πλευρά της συνεργασίας μέσα
μαζί με τα Μαθηματικά. Ήταν ειλικρινά διασκεδαστικό! Το μόνο που δεν μου άρεσε προσωπικά ήταν το
επόμενο στάδιο, το quiz. Η πίεση του χρόνου και οι ερωτήσεις δεν μου άρεσαν, αλλά τουλάχιστον ήταν ξεκαρδιστικό!
Το 2ο γυμνάσιο ήταν πολύ φιλόξενο, η παράσταση τους
ήταν εκπληκτική- αν και η καθηγήτρια τους η κ.Μητσάκη είπε ότι χρειάζονταν
αλλαγές- και παιδιά έπαιξαν μέχρι και μπάλα μαζί μας.
Καλά, δεν θα γράψω τέσσερις σελίδες όπως έλεγα για
το φεστιβάλ κόμικ! Απλά θέλω να ξέρετε ότι τέτοια πράγματα δεν βλέπουμε στην
καθημερινή ζωή. Μπορεί να παραμένουν απαρατήρητοι έξω, αλλά μέσα σε αυτό το
κτίριο όλοι διέφεραν, γι’ αυτό ήταν τόσο ωραίο. Μιλούσες στον καθέναν, έπιανες
την κουβέντα, σαν να τους ήξερες εδώ και καιρό και χάλαγες όλα τα λεφτά σου σε αυτοκόλλητα,
κονκάρδες και αφίσες. «Πολύ θα ήθελα το παιδί μου να κάνει κάτι τόσο
δημιουργικό»- ήταν κάτι που έχει χαραχθεί
στην μνήμη μου. Μακάρι….
Το θέατρο ήταν πολύ ενδιαφέρον και ξεκαρδιστικό
μέχρι που...ναι... αρρώστησε ο ένας από τους δύο ηθοποιούς… Πήραμε όμως πίσω τα
λεφτά μας. Κακή τύχη. Τι να πω….
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο Μουσείο Αφής που ήταν
πολύ χρήσιμο κατά την γνώμη μου, αφού έμαθα πολλά πράγματα που παλιότερα δεν
ήξερα. Το να περπατώ χωρίς να βλέπω ήταν τρομακτικό και το να αγγίζω ένα έκθεμα
χωρίς να το βλέπω μεταμορφώθηκε σε κάτι πολύ ικανοποιητικό, όταν είδα τελικά το έκθεμα. Η τελευταία
επίσκεψη ήταν στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, με μία γιγαντιαία βιβλιοθήκη, κήπους και
άλλα. Κάτι σαν μια εκδρομή στην Μαρίνα αλλά 100 φορές καλύτερα. (Μην με
τιμωρήσεις σχολείο, την αλήθεια λέω...)
Κων/να Ξαντά, Γ4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου