Entre les murs

Την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου παρακολουθήσαμε την ταινία Entre les murs (Ανάμεσα στους τοίχους , επί το ελληνικότερον) . Μια ταινία από την οποία "δανειστήκαμε "τον τίτλο της για το ιστολόγιο μας.

Η υπόθεση της ταίνίας είναι η εξής : Ο Φρανσουά και οι καθηγητές συνάδελφοι του, προετοιμάζονται για την καινούργια σχολική χρονιά, στο γυμνάσιο μιας σκληρής, εργατικής συνοικίας. Οπλισμένοι με τις καλύτερες προθέσεις, δεν πτοούνται από τις δύσκολες συνθήκες εργασίας και θα προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις να μεταδώσουν γνώση, στους μαθητές τους.

Κουλτούρες και συμπεριφορές έρχονται σε αντιπαράθεση μέσα στη τάξη, σε έναν μικρόκοσμο που αντιπροσωπεύει τη Γαλλία του σήμερα. Οι μαθητές είναι διασκεδαστικοί αλλά και δύστροποι. Αυτό μπορεί να υπονομεύσει τον ενθουσιασμό των χαμηλόμισθων καθηγητών. Ο Φρανσουά επιμένει να διατηρεί στη τάξη μια ατμόσφαιρα σεβασμού και αξιοπρέπειας. Απορρίπτει τη σοβαροφάνεια και τον αυταρχισμό. Είναι σε ακραίο βαθμό ειλικρινής και αυτό είναι πρωτόγνωρο για τους μαθητές. Όμως έρχεται μια στιγμή που οι αρχές που έχει επιβάλει στη τάξη του δοκιμάζονται, όταν ένας μαθητής αμφισβητεί τις μεθόδους του.

Μετά την προβολή συζήτησαμε με τα παιδιά του Γ4 για την ταινία και οι απόψεις τους ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Όλοι συμφώνησαν ότι η ταινία ήταν πολύ ρεαλιστική και γι' αυτό άρεσε σε όλους και δεν κουράστηκαν από την ντοκυμαντεριστική μορφή της.

Ο Δημήτρης εξέφρασε την άποψη ότι οι μαθητές στην ταινία ήταν πολύ διαφορετικοί από τους συμμαθητές του, χωρίς καμιά όρεξη για μάθηση και αυτό που δεν του άρεσε καθόλου ήταν που παρουσιάζονταν θρασύτατοι και ασεβείς απέναντι στον καθηγητή τους.

Η Δανάη και ο Γιάννης διαφώνησαν μαζί του και είπαν πως η προβληματική συμπεριφορά τους οφείλεται στις διαφορετικές χώρες από τις οποίες κατάγονται και αυτό συνεπάγεται και διαφορετικές κουλτούρες.

Ο Γιάννης πάλι θεώρησε ότι ο καθηγητής ήταν πολύ ελαστικός με τους μαθητές του και έπρεπε να είναι περισσότερο αυστηρός και τιμωρητικός. Ωστόσο, στη συνέχεια και ο ίδιος παραδέχτηκε πως ένας τέτοιος καθηγητής θα του άρεσε να τον διδάσκει.

Συγκεκριμένα επεισόδια που τους έκαναν εντύπωση ήταν η ήρεμη και ψύχραιμη αντίδραση του καθηγητή στην ερώτηση περί ομοφυλοφιλίας (Δανάη), η διαμάχη των μαθητών για το ποδόσφαιρο που έφερε στην επιφάνεια τον υποβόσκοντα ρατσισμό (Μανώλης, Γιάννης, Ανθούλα) το τατουάζ του Σουλειμάν, το οποίο προερχόταν από το Κοράνι (Νίκος, Χασάν) και η προβολή της εργασίας του Σουλειμάν από τον καθηγητή (Άννα, Αουρόρα, Κατερίνα), γεγονός που τον έκανε να νιώσει αποδεκτός από τους συμμαθητές του.

Όλοι συμφωνήσαμε πως οι διαφορετικές κουλτούρες των παιδιών ήταν αυτές που ευθύνονταν σε μεγάλο βαθμό για την εκρηκτικότητα των σχέσεων στην τάξη και πως ο ίδιος ο καθηγητής, παρά τα όποια ανθρώπινα λάθη του, κατέβαλλε προσπάθειες να γεφυρώσει τις διαφορές.

Και κλείσαμε με τα λόγια του σκηνοθέτη Λοράν Καντέ:
..........Το φιλμ δεν προσπαθεί να υπερασπισθεί ή να κατηγορήσει καμία πλευρά. Όλοι έχουν στιγμές αδυναμίας και εκρήξεων, στιγμές μεγαλείου και μικροπρέπειας. Ο καθένας μπορεί να εκθέσει την διορατικότητα και την τύφλωσή του, την αδικία και τη κατανόηση. Ίσως έχω την εντύπωση πως το φιλμ εκφράζει κάτι παραδοξολογικά θετικό: Σε ένα σχολείο πολύ χαοτικό, που δεν μπορεί να κρύψει το πρόσωπό του, υπάρχουν στιγμές απογοήτευσης, αλλά και περιπτώσεις τεράστιας ευτυχίας. Από αυτό το υπέροχο χάος, μπορεί να γεννηθεί η ευφυΐα και η νοημοσύνη.........