Το Σάββατο που μας πέρασε και παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες –έβρεχε καταρρακτωδώς !- συναντηθήκαμε για να συζητήσουμε για τα «Τρία ανθρωπάκια», το βιβλίο του Α.Δοξιάδη. Η γενική εντύπωση ήταν πως το βιβλίο ήταν αλλιώτικο από όσα είχαμε διαβάσει ως τώρα, είτε στη λέσχη είτε στις προσωπικές μας αναγνώσεις.
Σε αρκετούς το περιεχόμενο του βιβλίου θύμισε το γνωστό παραμύθι «Τα τρία γουρουνάκια» ( τρία αδέρφια, που κινδυνεύουν από την ίδια απειλή και ένας «κακός» που τους κυνηγά ). Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι ο καθένας ξεχωριστά από τα αδέρφια προσπαθεί να αποφύγει τη μοίρα του, αν και οι τρόποι που επιλέγουν είναι αυτοί που τους οδηγούν τελικά με μαθηματική ακρίβεια στη συνάντηση με το πεπρωμένο τους. Ο Αλ διαλέγει το χρήμα ως λύση και πατά επί πτωμάτων για να ανέλθει κοινωνικά, εκμεταλλευόμενος αρχικά τη φιλία του με τον Ουέδριγκτον και αργότερα το θάνατο του. Ο Νικ πιστεύει ότι η δόξα θα τον σώσει, αλλά και πάλι πέφτει έξω. Ακόμη μας απασχόλησαν τα αίτια αλλαγής της συμπεριφοράς του Πέπε Τερανόβα –τελικά γιατί δεν προβαίνει στη δολοφονία του Λη Φρανκ; Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις από όλα τα μέλη, αν και οι εκπρόσωποι του γυναικείου φύλου ήταν της άποψης ότι η μεταμέλεια του οφειλόταν στην ευαισθησία του απέναντι στο Λη και τα ορφανά που προστάτευε, σε ένα πολύ ανθρώπινο συναίσθημα τελικά. Τέλος, μας έκανε εντύπωση η απουσία γυναικών-ηρωίδων από το βιβλίο, ενώ όπου υπήρχε αναφορά σε αυτές ( Θέλμα, Ερμίν) ήταν υποτιμητική (η Θέλμα, χαρακτηρίζεται «σκρόφα», όταν κοιμάται με τον αδερφό του Αλ, και η Ερμίν παρουσιάζεται «στρουμπουλή και με δύναμη παλαιστή»! ).
Η γλώσσα του μυθιστορήματος ακολουθεί τη μορφή που αρμόζει σε παραμύθι και αυτό που άρεσε στην πλειονότητα των μελών είναι ότι η διήγηση δεν είχε καμιά περιττολογία. Το παιχνίδι με τα ονόματα των ηρώων – Τόνιο Λούπο,( όπου lupo στα λατινικά ο λύκος), Πέπε Τερανόβα, ( terranova η νέα γη ) – καθώς και οι ιστορικές και πολιτισμικές έμμεσες αναφορές ( μετανάστευση στη Γη της επαγγελίας, την Αμερική, βωβός – ομιλών κινηματογράφος, Β' Παγκόσμιος πόλεμος) αποτελούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του βιβλίου.
Κλείσαμε τη συζήτηση με την τελευταία φράση του βιβλίου : «….Σε τελευταία ανάλυση σημασία δεν έχει η αιτία αλλά η τιμή.»…..
Βαθμολογία : 9