Και πάλι ξεκινάει μια μέρα ανεργίας και αναζήτησης για δουλειά.Κάθε φορά που διαβάζω
μια αγγελία στην εφημερίδα λέω:Τώρα! είναι η μεγάλη μου ευκαιρία, αλλά στη συνέχεια η κατάσταση εξελίσσεται πάντα σε τραγωδία.
Σκέφτομαι όμως από μέσα μου:στο σχολείο δεν ήμουν κακός μαθητής.Σχεδόν κάθε βράδυ προσευχόμενος λέω από μέσα μου :Ζητείται ελπίς.Προσπαθώ έστω και με τα λιγοστά λεφτά που έχω να δίνω χαρά στο παιδί μου με μικρά δώρα.Κι αυτό πολλές φορές με ρωτάει :μπαμπά πότε θα πάμε να δούμε το αρχαίο θέατρο με τον Ποσειδώνα και δεν ξέρω τι δικαιολογίες να βρω.Ελπίζω στο τέλος να μην καταλήξω ζητιάνος.Έτσι είναι πια η καθημερινότητα τα τελευταία χρόνια.
Γιάννης Γεωργιόπουλος, Γ1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου