Ο παππούς μου ο Μουσταφάς και η γιαγιά μου η Ζινέτ
γνωρίζονταν από μικρά παιδιά , γιατί έμεναν στην ίδια γειτονιά. Ο παππούς,
επειδή από πάρα πολύ μικρή ηλικία είχε μείνει ορφανός, αναγκάστηκε να δουλέψει
πολύ σκληρά. Ενώ η γιαγιά μου παρότι ήταν και οι δυο γονείς της στη ζωή και
εκείνη δούλευε από μικρή ηλικία. Ο παππούς μου επειδή έβλεπε κάθε μέρα τη
γιαγιά μου στη γειτονιά την ερωτεύτηκε. Μια μέρα αποφάσισε να την ζητήσει από τους
γονείς της και πήγε στο σπίτι της γιαγιάς μου με τους τρεις μεγαλύτερους αδελφούς
του. Οι γονείς της γιαγιάς μου την έδωσαν χωρίς καμιά αντίρρηση.
Στις 16 Ιανουαρίου του 1977 η γιαγιά μου και ο παππούς
μου αρραβωνιάστηκαν .Βασικά αυτό δεν ήταν αρραβώνας, γιατί στα παλιά χρόνια η
τιμή της γυναίκας ήταν σημαντική και ο αρραβώνας ήταν σαν το γάμο-υπέγραφες χαρτιά.
Εάν δεν υπέγραφες, υπήρχε ο κίνδυνος να σε παρατήσει ο γαμπρός και τότε σε
θεωρούσαν ανήθικη. Μετά από τρία χρόνια μόλις ολοκλήρωσαν το σπίτι τους παντρεύτηκαν
και επίσημα και έγινε μεγάλο γλέντι. Η γιαγιά μου όταν παντρεύτηκε ήταν 15 χρονών
και ο παππούς μου 26.
Μετά από τέσσερα χρόνια έκανε το πρώτο της παιδί
και στα 21 της το δεύτερο. Αν και η ζωή της γιαγιάς και του παππού μου πέρασε
με πολλές δυσκολίες, γιατί εργάζονταν από πολύ μικροί και παντρεύτηκαν και μικροί,
δεν το μετάνιωσαν. Σήμερα η γιαγιά μου είναι 52 χρονών και ο παππούς μου, αν ζούσε,
θα ήταν 63. Ο παππούς μου πέθανε πριν τρία χρόνια .Όσο ζούσε όμως η γιαγιά και ο
παππούς πέρασαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους. Η γιαγιά μου δείχνει να έχει ξεπεράσει
το θάνατο του, αλλά μέσα της είναι πολύ δυστυχισμένη.
Ζινέτ Βολακά, Γ1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου