Έρωτας δίχως αύριο! (ημερολόγιο ερωτευμένου γαϊδάρου)

Ημέρα 1η
Σήμερα καθόμουν με τις φίλες μου στο λιβάδι και καθώς κουτσομπολεύαμε ήρθαν κάτι άνθρωποι και μας πήραν (Μεταξύ μας μου φάνηκαν αχώνευτοι). Ύστερα από λίγη ώρα περπάτημα φτάσαμε στο λιμάνι. Εκεί είχαν έρθει πολλοί άνθρωποι προφανώς για να μας χαιρετίσουν. Εκεί ήταν ένα μεγάλο μηχάνημα  που είχε σηκώσει τον φίλο μου τον Αλέξη στον αέρα, ο οποίος έδειχνε τρομοκρατημένος, ευτυχώς τον έβαλαν γρήγορα στο πλοίο. Εκεί είχε και ανθρώπους μέσα. Αναρωτιόμουν, αν θα έβλεπα το σπίτι μου από εκεί πάνω, μέχρι που μου λύθηκε η απορία όταν ήρθε η σειρά μου...

Ημέρα 5η

Επιτέλους φτάσαμε και μπορώ να συνεχίσω το γράψιμο από εκεί που είχα μείνει. Με ανέβασαν λοιπόν στον γερανό και έγινα ρεζίλι, τελικά δεν έβλεπα μόνο το σπίτι μου από εκεί πάνω αλλά και τα γαϊδούρια να γελάνε. Μόνο που δεν πέθανα από τον φόβο μου έχω και υψοφοβια. Τέλος πάντων. Το καλό είναι ότι φτάσαμε επιτέλους. Το ταξίδι ήταν άθλιο..έλεος με αυτούς τους ανόητους ανθρώπους, μας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον τώρα επιτέλους τρώμε, αν και δεν είναι σαν τα χορτάρια του σπιτιού με σος ζουζουνέ. :(

Ημέρα 7η
Αυτές τις μέρες εδώ γνώρισα πολλά γαϊδούρια. Εδώ έχει πιο πολλά από την Κω ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Γνώρισα και έναν κούκλο ξανθό γάιδαρο τον klaus. Οι θετοί γονείς του είναι από την Γερμανία, σαν την δική μου θετή μαμά. Μα τι σύμπτωση μόνο και μόνο από αυτό φαίνεται ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Σιγά, σιγά όμως άρχισαν όλοι να φεύγουν, από ότι φαίνεται το ταξίδι ακόμα να τελειώσει.

Ημέρα 10η

Δεν με αντέχουν άλλο τα πόδια μου είμαι πολύ κουρασμένη. Εδώ και τρεις μέρες περπατάμε και δεν φτάνει όλο αυτό πρέπει να κουβαλήσουμε και κάτι πολύ βαριά πράγματα. Τελικά μάλλον φτάσαμε και λέω να κοιμηθώ για λίγο.
Μετά από δυο ώρες..
Έλεος εδώ πέρα που μας έφεραν δεν έχει καθόλου ησυχία. Πας να κλείσεις τα μάτια σου και όλο βουητά ακούγονται. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό έχασα και τους φίλους μου, δεν τους βρίσκω πουθενά. Καθώς περπατούσαμε για να έρθουμε εδώ μερικοί έπεφταν κάτω και μάλλον κοιμόντουσαν . Εμείς δεν τους περιμέναμε να ξυπνήσουν βιαζόμασταν να φτάσουμε. Ακόμα να έρθουν! Ευτυχώς είναι δω και ο Klaus και τρώμε μαζί.(ραντεβουδάκι) Πέρα από τη φασαρία το κακό με αυτό το μέρος είναι ότι έχει παντού κάτι μεγάλα πουλιά που κάνουν και αυτά πολύ φασαρία και κάτι μεγάλα σιδερένια πράγματα που σε λίγο θα μας έρθουν στο κεφάλι. Θα με θέλει ο Klaus μετά με ένα μεγάλο καρούμπαλο; Θα επιστρέψουμε ποτέ σπίτι να γνωριστούν με τους γονείς μου;

Θάλεια Αποστολοπούλου, Γ1

Κάποια μέρα θα ρθουν.

The Scream, Edvard Munch

Κάποια μέρα θα ρθούν , για να με εκδικηθούν.

Όλα τα ψέματα, και οι αγένειες και οι παγερές καλημέρες.

Κι οι συγγραφείς κι ποιητές κι οι σκηνοθέτες και όλοι τους , για τα λόγια που έχω κλέψει.

Θα μου ξηλώσουν βίαια όλες τις προτάσεις .

Θα μου κάνουν άνω κάτω τις συλλογές με τις λέξεις.

 Και ύστερα θα τις ιδιωτικοποιήσουν και αυτές μία μία και θα τους φορέσουν ταμπελάκια .

Όπως τις παραλίες που δεν θα επισκεφτούν ποτέ οι πατούσες μου.

Θα μείνει μόνο η κουρελιασμένη πλευρά μου .

Να καταριέται μόνο πόσες λέξεις έκλεψε και ξόδεψε ,

 Χωρίς ποτέ να τις διαβάσεις.

Ν.Π

Απαισιόδοξο τραγουδάκι.

Περπατάω στον δρόμο και χαρούμενα σφυρίζω,

αίματα, καυγάδες μα και φόνους αντικρίζω.

Τι να κάνω;...πρέπει να πάω μπροστά!

Πώς θα κάνω άλλωστε χαρούμενη τη μαμά;

Ένα χαρούμενο ποίημα έπρεπε να γράψω ,

όμως ανώνυμα εγώ θα το υπογράψω.

Αλλιώς μπορεί η κυρία να με δείρει,

και την προσωπικότητα μου ίσως να την φθείρει.

I'm Not Myself So                by Amber-Icefire

Προσωπικότητα δικιά μου δεν έχω τελικά,

έγινε ένα με αυτή του μπαμπά!

Μ έβαλε κάτω και με δίδαξε τι είναι το σωστό,

όμως ποτέ κανείς δε με ρώτησε τι θέλω εγώ.

Αυτό που θέλω είναι πολύ απλό!

Δημοκρατία και ένα πιάτο φαγητό.

Δημοκρατία δεν έχουμε όπως βλέπω

με απειλούνε με μαχαίρι και στιλέτο.

Γιώργος Αραπόπουλος, Γ1

(Το ποίημα αυτό γράφτηκε μετά τη διδασκαλία της ποίησης του  Καρυωτάκη στο μάθημα της λογοτεχνίας. Ο Γιώργος -κλασσικά!-δεν το έφερε στην ώρα του και δημοσιεύεται με χρονοκαθυστέρηση.)

Η διάκριση της λέσχης Ανάγνωσης της Γ Γυμνασίου στο διαγωνισμό Φιλαναγνωσίας Μυστική Παπαρούνα!

Η Λέσχη Ανάγνωσης της Γ Γυμνασίου του 1^ου Γυμνασίου Κω διακρίθηκε στο διαγωνισμό Φιλαναγνωσίας που διοργάνωσε η Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης. Δυστυχώς στην τελετή βράβευσης δεν μπόρεσαν να έρθουν όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην ομάδα –έτσι το σχολείο εκπροσώπησαν οι : Νικολέτα Ανθούλη, Μαρία Ιωαννίδου, Θάλεια Αποστολοπούλου και Μαρία Μεγρέμη. Στις 12:00 η  ώρα μετά από το αεροπορικό μας ταξίδι στην Αθήνα, φτάσαμε στην Ευαγγελική Σχολή. Η υποδοχή και η φιλοξενία των καθηγητών και μαθητών της Σχολής για άλλη μια φορά ήταν πολύ θερμή! Η τελετή βράβευσης ήταν ενταγμένη στην ημερίδα Φιλαναγνωσίας που είχε οργανώσει η Ευαγγελική σχολή. Το πρόγραμμα της ημερίδας ήταν πολύ ενδιαφέρον και μπορείτε να το δείτε εδώ.

  Η τελετή της απονομής των βραβείων ξεκίνησε στις 5 το απόγευμα. Ο κύριος Βασιλικός προέδρευε στην τελετή και  επαίνεσε τους διοργανωτές για την διεξαγωγή και την απήχηση του διαγωνισμού. Οι καθηγητές η κυρία Μέντη και ο κύριος Θώδης εξήγησαν  στους καλεσμένους τους  τομείς που περιλάμβανε ο διαγωνισμός και την συμμετοχή των σχολείων από όλη την Ελλάδα. Συνολικά συμμετείχαν 10 Γυμνάσια και 7 Λύκεια.

    Αξίζει να αναφερθεί ότι συμμετείχαν πολλοί μαθητές από πρότυπα σχολεία και πολύ λιγότεροι από τα γενικά γυμνάσια και λύκεια. Το 1ο Γυμνάσιο Κω βραβεύτηκε για την συμμετοχή του στο μυθιστόρημα με την ομάδα της λέσχης ανάγνωσης. Εκείνο που μας έκανε νιώσουμε περήφανοι και ενθουσιασμένοι ήταν ότι αναγνωρίστηκε από  τους διοργανωτές  ο ζήλος όλων των καθηγητών και μαθητών που στήριξαν αυτήν την προσπάθεια και ιδιαίτερα της φιλολόγου μας κ. Κεφαλά που μας συνόδευσε και μας συμπαραστάθηκε σε όλα τα  στάδια της συμμετοχής. Η ομάδα των μαθητών της λέσχης Ανάγνωσης του 1ου Γυμνασίου  Κω θέλει να εκφράσει τις ευχαριστίες της στους διοργανωτές  και στην φιλόλογο του σχολείου μας που στήριξε την προσπάθεια. Καλό θα ήταν τέτοιοι διαγωνισμοί να διοργανώνονται και να εμπνέουν τους μαθητές.

Μαρία Μεγρέμη, Γ3

              
Η βράβευση της λέσχης ανάγνωσης της Γ γυμνασίου ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη για μένα προσωπικά-ενώ τα παιδιά από την αρχή παθιασμένα υποστήριζαν την πρωτιά τους, ήμουν πιο συγκρατημένη καθώς γνώριζα ότι ο συναγωνισμός θα ήταν σκληρός. Χαίρομαι που τα παιδιά πίστεψαν σε αυτό το διαγωνισμό και συμμετείχαν με κέφι και πάθος σε όλα τα στάδια-ανάγνωση του βιβλίου, συζήτηση για όλα τα θέματα που θέτει, καταγραφή των απόψεων τους σε κοινόχρηστο έγγραφο και επιμέρους δραστηριότητες-όπως ζωγραφική, συνεντεύξεις και βίντεο. 

                      Αυτό που με κάνει περήφανη γι αυτά παιδιά είναι το γεγονός πως ενώ ζουν στην παραμεθόριο και δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τα παιδιά των αστικών κέντρων σε θέματα πολιτιστικού ενδιαφέροντος όπως το βιβλίο, αγκάλιασαν κάθε δραστηριότητα της λέσχης ανάγνωσης και αποδείχτηκαν αληθινοί λάτρεις του βιβλίου.  Παράλληλα, τα παιδιά έρχονταν σταθερά στις συναντήσεις της λέσχης -η συμμετοχή τους ήταν προαιρετική κι όμως δεν έλειψαν ποτέ από τα ραντεβού μας- και πολλές φορές μας πίεζαν να συναντηθούμε νωρίτερα για να συζητήσουμε κάποιο βιβλίο!

Θέλω λοιπόν να πω τα συγχαρητήρια μου σε όλα τα μέλη της ομάδας και να ευχηθώ να μην εγκαταλείψουν ποτέ την αγάπη τους για το διάβασμα και τα βιβλία!

            Παράλληλα,  θα ήθελα να καταθέσω τις εντυπώσεις μου από την ημερίδα της Ευαγγελικής Σχολής σχετικά με τη Φιλαναγνωσία. Το πρόγραμμα περιλάμβανε πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις συναδέλφων με εμπειρία στο θέμα που ήταν πολύ κατατοπιστικοί σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης των ομίλων τους και τις δράσεις των σχολείων τους. Διαφορετική ήταν η παρουσία του 6ου Λυκείου Καλλιθέας, που μας ταξίδεψε στον κόσμο του Οδυσσέα Ελύτη με το μουσικό του σύνολο και την καθοδήγηση του συναδέλφου φιλολόγου Δ.Μάνεση (ένα μικρό βίντεο από την παρουσίαση ακολουθεί).  Παράλληλα τα εργαστήρια που λειτούργησαν το μεσημέρι και απευθύνονταν σε εκπαιδευτικούς έδωσαν την ευκαιρία να ακούσουμε εναλλακτικές προτάσεις προσέγγισης μαθημάτων όπως η ιστορία και η λογοτεχνία. Η ανταλλαγή ιδεών και απόψεων ανάμεσα σε συναδέλφους βοηθάει και ενισχύει και τη δική μας πρωτοβουλία και εναλλακτική δράση στο μάθημα. Θερμά συγχαρητήρια στην κ.Μέντη και στον κ.Θώδη που ήταν οι εμπνευστές αυτού του διαγωνισμού αλλά και στους διευθυντές της Ευαγγελικής Σχολής κ.Λινάρδο του Γυμνασίου και κ.Βόγιαννη του Λυκείου για την άψογη οργάνωση και για την αμέριστη στήριξη του διαγωνισμού. 

Κλείνοντας θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στην επιτυχία ενός σχολείου με το οποίο μας συνδέουν δεσμοί ανταλλαγής ιδεών - το 7ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων με τη δυναμική 18μελή ομάδα της φίλης Σταματίας Σταμάτη!! Περισσότερα για το διαγωνισμό και την ημερίδα μπορείτε να δείτε στο ιστολόγιο του Ομίλου Αριστείας της Ευαγγελικής Σχολής.

Ευχαριστούμε λοιπόν την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης για το βραβείο και ελπίζουμε να συνεχίσουν αυτή την ενδιαφέρουσα δράση Φιλαναγνωσίας!!

Γιώτα Κεφαλά

"Αδικία¨ - δεύτερο βραβείο ποίησης στον Παγκωακό διαγωνισμό ποίησης του Γυμνασίου Ζηπαρίου.

•  Τι όμορφη ημέρα,με τον ήλιο να λάμπει δυνατά. Το αεράκι να φυσάει απαλά. Ένα άρωμα άνοιξης να μας τραβάει γλυκά. Τόσο ήρεμη ημέρα,τόσο λαμπερή,τόσο γλυκιά.
  

  

  Όλοι χαρούμενοι,εκτός απο εσένα. Μα γιατί σε χτυπάνε; Γιατί δεν αντιδράς; Γιατί δεν σε βοηθάω;
  Σε βλέπω.Ανταποδίδεις!Το βλέμμα σου, σκοτώνει. Σε χτυπάνε. Το νιώθω, πονάς. Το νιώθω, πονάω Το βλέμμα σου, χαστούκια για μένα.
  Πέφτω κάτω,ζαλίζομαι. Γιατί δεν φωνάζεις;Γιατί δεν κάνω κάτι; Γυαλίζει. Με τυφλώνει! Ο σουγιάς που μόλις κάρφωσε στη πλάτη σου με άφησε τυφλή.
  Μαζί με εσένα καρφώνουν και εμένα. Τι περιμένουμε για να φωνάξουμε; Ένα δάκρυ γεννιέται στο μάτι μου. Κυλάει στο μάγουλό μου.
  Με καίει. Πρώτη φορά ένα δάκρυ με καίει. Μου αφήνει σημάδι,το ίδιο που άφησαν στο πρόσωπό σου. Κόκκινο. Το αίμα σου, κόκκινο. Το δικό μου, μαύρο.
  Κρυώνω αλλά ο ήλιος λάμπει. Προσπαθείς να μιλήσεις, εγώ να φωνάξω. Κι όμως δεν μπορώ. Κι όμως δεν μπορείς.
  Το πάτωμα δεν με αφήνει να σηκωθώ. Τα πόδια μου βάρυναν,δεν μπορώ να κάνω βήμα. Δεν έχω αλυσίδες,όχι Δεν με κρατάει κανείς.
  Το βλέμμα σου απλανές, αδύναμο. Μην κλείνεις τα μάτια σου. Μην υποκύπτεις• μείνε μαζί μου!
  Γιατί δεν έκανα κάτι; Γιατί εσένα; Σωστά,εσένα γιατί διαφέρεις. Εγώ γιατί φοβάμαι.
  Έφυγες επειδή ήσουν εσύ. Είχες άλλο χρώμα, ήσουν παχουλός. Έμεινα γιατί είμαι μόνη! Έχω ίδιο χρώμα με τους άλλους,μα κάτι μου λείπει!
  Είμαι μια απο αυτούς! Φταίω.Λυπάμαι.Συγνώμη!

Σέια Ντρέου, Γ4 

Μια ανάμνηση γλυκιά

Πως έγινε πάλι χτες και ήρθες

στη θύμηση μου

και γέμισες με ζεστασιά 

όλη την ύπαρξη μου;

Νόμιζα πως ήμασταν συντροφιά

και βλέπαμε μαζί τα άστρα

 αλλά ήσουνα μόνο μια 

ανάμνηση γλυκιά

που πόρθησε όλα τα κάστρα.

Δεν θέλω πια να ξαναρθείς

μόνο στη θύμηση μου.

Θέλω να έρθεις και να μπεις

ξανά μες στη ζωή μου. 

Μαρία Μεγρέμη, Γ3

Τρελοβάπορο!!!Από το 7ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων!

Η συνάδελφος και φίλη Σταματία Σταμάτη από το 7ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων φιλοξενεί στην ηλεκτρονική εφημερίδα του σχολείου κείμενα μαθητών μας από το ιστολόγιο.Την ευχαριστούμε πάρα πολύ και φιλοξενούμε και μεις την εφημερίδα στο δικό μας χώρο! Στο τεύχος Απριλίου μπορείτε να βρείτε πολύ ενδιαφέροντα θέματα .Και ανάμεσα στα άλλα το ποίημα της Νεφέλης μας, τα τραγούδια που ζήτησε η Σέια και η συζήτηση της Κινηματογραφικής μας Λέσχης για την ταινία Disconnect. Συγχαίρουμε τους διαδικτυακούς μας φίλους στα Γιάννενα και ευχαριστούμε από καρδιάς τη Σταματία!!

ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΣ

Όταν τα μάτια σου κοιτώ,

ψηλά στον ουρανό πετώ.

Όταν μπροστά μου σ’αντικρίζω,

κάτι παθαίνω και σαστίζω.

Με μεγάλη ταχύτητα χτυπάει η καρδιά μου,

για σένα σε λίγο θα χάσω τα μυαλά μου.

Το χαμόγελο σου το μοναδικό,

πουθενά αλλού δυστυχώς δε θα το βρω.

Θέλω δική μου να γίνεις,

απ’την αγκαλιά σου να μη μ’αφήνεις.

Τι νιώθεις για μένα θέλω να ακούσω εγώ,

κι έπειτα ας κουφαθώ.

Να σε δω μια μέρα να ‘ρχεσαι κοντά μου να μου δίνεις ένα φιλί,

και μετά η όραση μου ας χαθεί.

Να μου πεις πως απ’τα χείλη σου θέλω να ‘κούσω ένα «σ’αγαπώ»,

και μετά ας μη μπορώ καμιά άλλη λέξη να ξαναπώ.

Θέλω να μου πεις πως μ’αγαπάς

έτσι ώστε η ψυχή μου να χαθεί

και σε σένα να δοθεί

γιατί μόνο εσύ την κυβερνάς.

Γιάννης Γεωργιόπουλος, Γ1

Φως της ζωής μου

Είσαι το φως της ζωής μου το μοναδικό
για εσένα θα υπάρχω και θα λέω πως σ αγαπώ.
Το χαμόγελο σου, τα χείλη σου, το άρωμα σου
είναι αυτά που νιώθω μες στην αγκαλιά σου.
Μόλις σε είδα έλεγα δεν πρέπει να σε γνωρίσω,
αλλά τώρα που σε γνώρισα μακριά σου δε μπορώ να ζήσω.
Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή και όπως θέλει τα φέρνει
γι αυτό σε θέλω στη ζωή μου, παντοτινό μου ταίρι.

Κώστας Αυγουλλάς, Γ1