Το παραμύθι της Αφροδίτης.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας σπουδαίος βασιλιάς ο “Ερωτόκριτος” και μία όμορφη βασίλισσα η “Ερωφίλη”.Μαζί έκαναν μία πανέμορφη κόρη,την πριγκίπισσα Αφροδίτη,την ονόμασαν έτσι γιατί έμοιαζε με θεά.

  Η Αφροδίτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κάστρο,με τους γονείς και τους υπηρέτες.Δεν είχε βγει ποτέ έξω από αυτό.Όμως όταν μεγάλωσε,κάθε μέρα ζητούσε απ’ τους γονείς της την άδεια να βγει.Τους παρακαλούσε λέγοντας τους πως θέλει να κάνει φίλους,γιατί την είχε φάει η μοναξιά μέσα στο κάστρο χωρίς παρέα.Όμως οι γονείς της πάντα το αρνούνταν και της έλεγαν δικαιολογίες,και αυτή επέμενε.Ο λόγος ο οποίος οι γονείς της δεν την άφηναν να βγει έξω από το κάστρο ήταν ο εξής:όταν ήταν ακόμα μωρό,μία κακιά μάγισσα την επισκέφθηκε και την καταράστηκε.Της έκανε μάγια με σκοπό να μην μπορέσει να βγει ποτέ από το κάστρο,γιατί αν έβγαινε κάτι κακό θα της συνέβαινε.

  Ένα “βράδυ” χωρίς να το καταλάβει κανείς,η Αφροδίτη βγήκε από το τεράστιο κάστρο,κρυφά.Μόλις βγήκε έξω,και περπάτησε μερικά μέτρα,λυποθήμησε,λόγω της κατάρας.Την βρήκε ένας όμορφος νεαρός και την πήρε σπίτι του.Το άλλο πρωί που ξύπνησε με της “φωνές” μίας γυναίκας,αντίκρισε δίπλα της “μία δέσμη τριαντάφυλλα”.Αμέσως είδε τον νεαρό,ο οποίος της είπε “Καλημέρα”.Και αυτή αποκρίθηκε “Πού είμαι;”.Ο νεαρός της είπε τι είχε συμβεί.Εκείνη την στιγμή ακούστηκε μία φωνή απ’ έξω να λέει ”Ο βασιλιάς και η βασίλισσα ψάχνουν την κόρη τους,όποιος την βρει θα παραλάβει πολλά “δώρα”.Στο άκουσμα αυτό,η Αφροδίτη έτρεξε πίσω στο κάστρο και ζήτησε από τους γονείς της την αλήθεια.Έτσι και έγινε,έμαθε λοιπόν την αλήθεια.

  Δύο βδομάδες μετά ο βασιλιάς αποφάσισε να κάνει μία γιορτή προς τιμήν της κόρης του.Στην γιορτή η Αφροδίτη έψαχνε παντού τον νεαρό που την είχε σώσει,όμως δεν τον έβρισκε πουθενά και είχε αρχίσει να απογοητεύεται.Ξαφνικά ένιωσε κάτι να ακουμπά τον ώμο της,ήταν εκέινος,αμέσως το πρόσωπο της έλαμψε και της ζήτησε να χορέψουν.Όσο χόρευαν η Αφροδίτη τον ρώτησε πώς τον λένε και αυτος της απάντησε ”Ορέστης”.Της είπε επίσης πως ήταν “ζωγράφος” και άλλα διάφορα πράγματα για τον εαυτό του.Όταν τελίωσαν τον χωρό ο Ορέστης έδωσε στην Αφροδίτη ένα “δώρο ασημένιο ποίημα”.Από εκείνη την βραδιά δεν ξαναχωρίστηκαν ποτέ.Και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα!

Ανδρονίκη Χατζηβασιλείου, Γ6