Μη φοβηθείς να ζήσεις!! (Όσο μπορείς, Κ.Π.Καβάφης)

 Πραγματικά αυτό το ποίημα του Καβάφη είναι εξαιρετικό! Αξίζει να το διαβάσουν όλοι: πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και ανόητοι. Ο καθένας θα μπορούσε να απαντήσει έμπρακτα σε αυτό το ποίημα , γιατί ο κάθε άνθρωπος μπορεί. Ο κάθε άνθρωπος σε κάθε γωνιά του κόσμου μπορεί να καλυτερεύει και να διορθώνει τη ζωή του. «Όσο μπορείς, τρέξε», είπε ο προπονητής στον αθλητή. «Όσο μπορείς , προσπάθησε», είπε ο πατέρας στο παιδί του. «Όσο μπορείς, πίστεψε», λέει ο κόσμος για τη θρησκεία μας. «Όσο μπορείς», λέει σε μας στον καθηγητή, στον προπονητή, στον πατέρα ο Καβάφης.

Άραγε έχουμε σκεφτεί ποτέ «πόσο μπορούμε»; Πόσο μπορούμε να καλυτερέψουμε μέσα από όλες αυτές τις μικρές προσπάθειες όλη μας τη ζωή; Ίσως ναι, ίσως όχι. Παίζει ρόλο πόσο πολύ προσπαθείς για τα μικροπράγματα της ζωής. Κάποιοι άνθρωποι είναι εκεί, στο όριο της φτώχειας, κάτω από δύσκολες συνθήκες ζωής, κι όμως δεν έχουν να σταματούν να προσπαθούν, δηλαδή να ζουν και όσο ζουν να προσπαθούν όσο μπορούν. Δίνουν ώθηση στον εαυτό τους για να πραγματοποιήσουν την προσπάθεια τους, για να φτάσουν στον τελικό τους στόχο.

Σε αυτό το σημείο συνήθως είσαι τόσο χαρούμενος και οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουν το γιατί. Όμως εκεί σε βοηθά ο εαυτός σου, είναι εκεί για να σου πει το μπράβο!Μπράβο που έκανες καλύτερη τη ζωή σου, μπράβο που προσπάθησες και με πείσμα κατάφερες να κάνεις την ζωή σου καλύτερη και αξιοπρεπέστερη. Μπράβο από τον εαυτό σου , για εσένα. Ούτε από τον κόσμο, ούτε από κανέναν! Μπράβο που κατάλαβες το νόημα της ζωής!

Κατερίνα Γιαλλούση, Γ1

Προσπάθησε να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θες

και όχι όπως τη θέλουν οι άλλοι,

γιατί με τις προσπάθειες αυτές

θα γίνεις σπουδαίο παλικάρι.

Κι αν δεν μπορείς το υπέρτατο όριο να φτάσεις,

με το χαρακτήρα και τη δύναμη σου

αρκεί να προσπαθήσεις.

Προσέχοντας αυστηρά τις συναναστροφές,

αυτές τις σχέσεις τις ανούσιες,

θα καταφέρεις τότε τη ζωή στα χέρια σου να πάρεις.

Αν ασχολείσαι μόνο με ό,τι λέει ο κόσμος,

που νόημα δεν έχει,

θα καταλήξεις μόνος.

Και έτσι πια για σένα η ζωή

 κανένα νόημα δεν θα χει

χωρίς ελπίδα στην ψυχή

και με κυρίαρχο το δάκρυ.

Αντώνης Αβρίθης, Γ1

Όσο μπορείς προσπάθησε τη ζωή σου

να κάνεις, όπως τη θέλεις.

Ζήσε την χωρίς έγνοιες και άγχος

και αγνόησε τη γνώμη των υπολοίπων.

Μόνο τότε θα ζήσεις πραγματικά.

Και πράγματα που δε θα έκανες,

γιατί αυτά αξίζουν στη ζωή .

Ζήσε την κάθε μέρα διαφορετικά

κι έτσι θα καταλάβεις τι είναι ζωή.

Δημήτρης Τρίγκας, Γ5

Κάθε άνθρωπος έχει ή τουλάχιστον θέλει να έχει αξιοπρέπεια. Πώς όμως καταφέρνει κανείς να διατηρήσει ή να αποκτήσει αξιοπρέπεια; Τι χρειάζεται να κάνει; Να ζήσει όπως εκείνος θέλει! Να κάνει ό,τι τον κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο. Κατά την άποψη μου ο καθένας μας θα έπρεπε να στοχεύει στο να ζει και όχι απλά να επιβιώνει. Γιατί τελικά, αν έχεις πάει 88 χρονών χωρίς όντως να έχεις ζήσει , ποιο είναι το νόημα; Ποιο το νόημα του επιβιώνω από τη στιγμή που δε ζω;

Γι αυτό καθένας μας θα έπρεπε να πράττει αυθόρμητα, χωρίς πολλή σκέψη, χωρίς να φοβάται το κουτσομπολιό που πιθανόν θα ακολουθήσει . Θα έπρεπε να εκφράζεται χωρίς να φοβάται αν έχει δίκιο ή άδικο. Να μιλά ανοιχτά και όχι να θάβει τους άλλους πίσω από την πλάτη τους. Να μη φοβάται να νιώσει – γιατί πλέον οι περισσότεροι φοβούνται και ας μην το παραδέχονται- να μιλά για τα αισθήματα του. Γενικώς να μη φοβούνται να είναι ο εαυτός τους! Να μη φοβάται να δείξει στον έξω κόσμο ποιος είναι αληθινά. Αν κρύβεις τον εαυτό σου , τις σκέψεις σου, τα αισθήματα σου από φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι, τότε πίστεψε με έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας που ίσως κάποτε να είχες , γιατί απλά είσαι μια φτηνή απομίμηση του ιδανικού της εποχής σου. Απλά ακολουθείς το ρεύμα, χωρίς να αφήνεις το στίγμα σου στον κόσμο. Επιβιώνεις, δε ζεις. Είσαι ουσιαστικά ένας ζωντανός νεκρός και ούτε που το καταλαβαίνεις, μέχρι που θα φτάσεις σε μια ηλικία που θα ρωτάς τον εαυτό σου «Τι έκανα; Τι κατάφερα; Πάλεψα; Άλλαξα τον κόσμο έστω και λίγο; Ποιος είμαι τελικά;». Μα τότε ίσως να είναι αργά, αλλά ίσως και όχι. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι απλά να ζήσεις. Να μην πολυσκέφτεσαι το σωστό και το λάθος με βάση τι σκέφτονται οι άλλοι, αλλά τι είναι σωστό και λάθος για σένα. Τι πιστεύεις εσύ, όχι οι άλλοι. Τι αρέσει σε σένα, όχι στους άλλους. Τι θες να είσαι εσύ, όχι τι θέλουν οι άλλοι να είσαι. Ζήσε όσο μπορείς πιο αληθινά για σένα!!!!

Μαρία Νίκη Χατζαντώνη, Γ5

Με τα μάτια του άλλου, Πάολα Καπριόλο

Κυριακή απόγευμα και παρά το τσουχτερό κρύο μαζευτήκαμε με τους μαθητές μας της Α γυμνασίου στη βιβλιοθήκη του σχολείου να συζητήσουμε για το βιβλίο "Με τα μάτια του άλλου", της Παόλα Καπριόλο. 

Η υπόθεση του βιβλίου: Κάποιο βράδυ, ο νεαρός Λούκα γίνεται μάρτυρας μιας τραγικής σκηνής, όταν τέσσερις νεαροί βάζουν φωτιά σε ένα μετανάστη. Ο Λούκα παρακολουθεί σοκαρισμένος δίχως να αντιδράσει. Την επόμενη μέρα, νιώθοντας ενοχές, καταφέρνει να εντοπίσει τον άντρα στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται. Πρόκειται για τον Ράτζιβα από τη Σρι Λάνκα, ένα λαθρομετανάστη που ζει πουλώντας τριαντάφυλλα. Η απόφασή του να βοηθήσει τον Ράτζιβα θα τον οδηγήσει στους δρόμους της πόλης, εκεί όπου θα πάρει τη θέση του πλανόδιου πωλητή και θα βιώσει το φόβο και τα εχθρικά βλέμματα για καθετί ξένο και διαφορετικό. Η περιπέτειά του θα του χαρίσει μια ανεκτίμητη φιλία που θα τον "μεταμορφώσει", κάνοντάς τον να δει τον κόσμο με τα μάτια του άλλου... 

Στην Εύα άρεσε το μήνυμα του βιβλίου που ήταν αντιρατσιστικό και γενικά το ότι έθιγε την ισότητα των ανθρώπων.

Η Ειρήνη θεώρησε αρχικά βίαιο το βιβλίο, αλλά προχωρώντας την ανάγνωση κατάλαβε ότι συνδεόταν με το μήνυμα που ήθελε να περάσει. Αυτό που της άρεσε ήταν ότι το θέμα του βιβλίου ήταν διαφορετικό από όλα τα άλλα βιβλία που έχει διαβάσει-σύγχρονο και επίκαιρο.

Στη Ντανιέλα άρεσε και το μήνυμα του βιβλίου αλλά και το ότι ο ήρωας, ο Λούκας, πήγε να βοηθήσει τον μετανάστη, αν και δεν έφταιγε ο ίδιος για ότι έπαθε ο άνθρωπος αυτός.

Ο Αντρέας βρήκε πολύ συγκινητικό το τέλος του βιβλίου και το ότι ο ήρωας, ο Λούκας, πρόσεξε τη δυστυχία των άλλων και πήρε τη θέση του μετανάστη προκειμένου να τον βοηθήσει.

Ο Φίλιππος μας είπε ότι ο τίτλος του βιβλίου είναι όνομα και πράγμα, με τα μάτια του άλλου. Του άρεσε η μεταμφίεση του ήρωα, το ότι βγήκε στο δρόμο και πουλούσε λουλούδια, τα μηνύματα που έστελνε στη φίλη του τη Σούζη. Ο αγαπημένος του ήρωας ήταν ο Ρατζίβα και η σοφία που έβγαζαν τα λόγια του, παρά το γεγονός ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος, χωρίς σπουδές και μόρφωση. Επίσης αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν ο ρατσισμός που βίωσε ο ίδιος ο ήρωας από τους συμπατριώτες τους,  όντας μεταμφιεσμένος.

Στο Χρήστο άρεσε το βιβλίο για τη σχέση ανάμεσα στους δύο κεντρικούς ήρωες και επειδή εστίασε και στη σχέση των δύο παιδιών.

Η Αγγελική βρήκε πολύ πλούσιο σε μηνύματα το βιβλίο, απρόλο που ήταν μικρό σε έκταση. Της άρεσαν τα μηνύματα στη Σούζυ αλλά και η συνολική ιστορία.

Στον Οδυσσέα άρεσε το ότι ο Λούκα ανέλαβε την ευθύνη των πράξεων του και του λάθους του. Επίσης επισήμανε ότι τα μηνύματα στη Σούζυ ήταν πιασάρικα, μιας και σου τραβούσαν την προσοχή για το τι θα γίνει παρακάτω.

Ο Ιάκωβος εντυπωσιάστηκε από το βίαιο γεγονός του να βάλεις φωτιά σε έναν άνθρωπο , έτσι, χωρίς κάποιο λόγο. Του άρεσε που ο Λούκα βοήθησε το Ρατζίβα μπαίνοντας στη θέση του καθώς και η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους.

Στη Φανή άρεσε το τέλος που είναι συγκινητικό και δείχνει την συναδέλφωση των ανθρώπων , όταν ο Ρατζίβα έδωσε το γράμμα με την φωτογραφία στον Λούκα. Την διασκέδασε επίσης το σημείο που ο Λούκα επισκέπτεται το κατάστημα καλλυντικών , προκειμένου να αγοράσει τα καλλυντικά για τη μεταμφίεση του.

Η Αναστασία διατύπωσε την απορία της για το πώς οι γονείς του Λούκα δεν είχαν αντιληφθεί τις νυχτερινές απουσίες του. Το σημείο που ο Λούκα παίρνει την απόφαση να βγει να πουλήσει τα λουλούδια ήταν αυτό που της άρεσε περισσότερο.

Ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά για τους μετανάστες, το ρατσισμό που βιώνουν αλλά και την ανθρωπιστική πλευρά του προβλήματος. Η συζήτηση βασίστηκε σε αποσπάσματα από το βιβλίο (βλ. συζήτηση του Λούκα με τον καστανά, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόβλημα του ρατσισμού που βιώνουν οι φτωχοί άνθρωποι, όπου κι αν βρεθούν και γίνεται εντονότερο σε εποχές οικονομικής κρίσης).

 Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είσαι υπεύθυνος γι’ αυτό που είσαι , για ό,τι συμβαίνει στη ζωή σου, για ό,τι γίνεται γύρω σου. Δεν μπορεί να μένεις απαθής παρακολουθώντας δραματικά γεγονότα, γιατί τότε είσαι συνυπεύθυνος.

Εκπαίδευση με μαστίγιο - Whiplash

 Η ταινία "Χωρίς μέτρο" , εστιάζει στη σχέση ενός εκκεντρικού καθηγητή και του μαθητή του στα ντραμς. Το κυνήγι της επιτυχίας, η διάκριση , οι θυσίες που κάνει το άτομο,προκειμένου να φτάσει στη δόξα -όλα αυτά είναι θέματα που διαπραγματεύεται η ταινία αυτή. Πού τελειώνει η σχέση δασκάλου μαθητή και πού αρχίζει η τυραννική συμεπριφορά, ποιος είναι ο ρόλος του καθηγητή-μέντορα, πόσο θα ταλαιπωρήσει ο μαθητής τον εαυτό του προκειμένου να αδράξει το τέλειο;Και τελικά αξίζει αυτός ο δύσκολος αγώνας, όταν το τίμημα είναι η μοναξιά και η ζωή χωρίς φίλους; Η χησιμοποίηση των ανθρώπων προκειμένου να αποτελέσουν ένα κίνητρο για τη βελτίωση του μαθητή είναι ηθικά αποδεκτή; Πολλά τα θέματα που θέτει η ταινία και η συζήτηση με τους μαθητές μας οδήγησε σε πολλές ουσιώδεις παρατηρήσεις. Καταρχάς τα παιδιά είπαν ότι μια τέτοια σχέση αφορά άτομα που επιδιώκουν να ξεχωρίσουν και δεν αφορά την ερασιτεχνική απασχόληση -είτε με τη μουσική είτε με τον αθλητισμό. Άρα ο καθηγητής έκανε πολύ καλά και πίεζε το μαθητή του, προκειμένου να πιάσει τη μέγιστη απόδοση. Ωστόσο, διατύπωσαν τις επιφυλάξεις τους για τον αν μπορεί ο οποιοσδήποτε να αντέξει ένα τέτοιο σύστημα εκπαίδευσης. Δυνατή η ταινία, ρεαλιστική η σχέση των δύο πρωταγωνιστών , ουσιαστική και καίρια η αποτύπωση των χαρακτήρων. Περισσότερα στην κριτική της Αρετής!

Με αυτό τον πιεστικό, αυστηρό και ασυνήθιστο τρόπο του συγκεκριμένου μαέστρου , ο μαθητής ή θα φτάσει στην κορυφή ή θα καταρρεύσει. Σε αυτό τον τρόπο μάθησης δεν ανταποκρίνονται όλοι το ίδιο. Και για να αντέξεις όλη αυτή τη συναισθηματική πίεση πρέπει να είσαι πολύ δυνατός.

Μεγάλη εντύπωση μας έκανε  το γεγονός πως για να οδηγήσει το μαθητή του στην τελειότητα, ο μαέστρος χρησιμοποίησε τους άλλους ως κίνητρο για να βελτιωθεί στα ντραμς. Επιπλέον το ότι ο μαθητής έφτασε να ματώνει από την πολλή εξάσκηση , αλλά αυτός δε σταματούσε να παίζει. Τέλος το γεγονός πως παρόλο που τράκαρε με το αυτοκίνητο του, δεν έδωσε σημασία στα τραύματα του, αλλά έτρεξε να ανέβει στη σκηνή να παίξει.

Αρετή Ευστρατίου, Γ2

Το Γ1 επιλέγει και ερμηνεύει ποίηση του Κ.Π.Καβάφη.

Φωνές

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε•
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

Το παραπάνω ποίημα σημαίνει κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα. Μέσα από το μήνυμα των γλυκών αναμνήσεων που μας μεταδίδει και πιο συγκεκριμένα για αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή ή για ανθρώπου που λησμονούμε χωρίς να είναι κοντά μας, εγώ θυμάμαι ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα , τον παππού μου!

Αυτός είναι η πηγή της έμπνευσης και της ελπίδας μου. Είναι αυτός που με συνόδευσε στα πρώτα μου βήματα και με συμβούλεψε σε διάφορες δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει. Κάθε λέξη του ποιήματος με εκφράζει και μου θυμίζει μια ολόκληρη ζωή που έχω ζήσει πλάι στον μοναδικό παππού που μπορούσε να υπάρξει και πλέον ζει σε ένα μαγικό, μοναδικό τόπο μακριά από τη γη!!

Αγγελική Γεροβασίλη, Γ1

Ο ήλιος του απογεύματος

Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.
Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή
για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε
γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες.

Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι. 

Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,
κ' εμπρός του ένα τούρκικο χαλί·
σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.
Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέφτη.
Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε·
κ' οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.
Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι
που αγαπηθήκαμε τόσες φορές. 

Θα βρίσκονται ακόμη τα καϋμένα πουθενά. 

Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι·
ο ήλιος του απογεύματος τώφθανε ως τα μισά. 

... Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί
για μια εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον,
η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή. 

Επέλεξα αυτό το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη , επειδή είναι ένα ερωτικό ποίημα με πολύ συναίσθημα, πολύ πάθος. Ο ποιητής μας το δείχνει αυτό με την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου που τόσο πολύ το αγαπούσε. Επίσης μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο γράφει ο ποιητής το ποίημα χρησιμοποιώντας το ερωτικό συναίσθημα.

Ειρήνη Βογιατζόγλου, Γ1

            Θυμήσου, σώμα…

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες, όχι μονάχα τα κρεβάτια όπου πλάγιασες, αλλά κι εκείνες τες επιθυμίες που για σένα  γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά, κι ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε. Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν, μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν, θυμήσου, μες στα μάτια που σε κοίταζαν· πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

Επέλεξα αυτό το ποίημα γιατί μιλάει για τις ελπίδες που έχει κάποιος ή ένα ζευγάρι και μετά από ένα γεγονός-θλιβερό μάλλον- ματαιώνονται όλα. Έτσι μέσα από το ποίημα καλούμαστε να θυμηθούμε όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία αναβλήθηκαν.

Γεωργία Διακονικολή, Γ1

«Απ’ τες εννιά»

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,

και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,

και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω

κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,

ήλθε και με ηύρε και με θύμισε

κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,

και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!

Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,

δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,

κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,

και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου

ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·

πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,

αισθήματα δικών μου, αισθήματα

των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

Το παραπάνω ποίημα είναι ένα από τα ωραιότερα του Καβάφη. Αρχικά σε αυτό το ποίημα ο Καβάφης μας επαληθεύει την απογοήτευση του για τα γηρατειά και την κατάντια του σώματος. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι δεν ήθελε να έχει φωτογραφίες από μια ηλικία και μετά .Με αυτή την κίνηση του δείχνει ότι δε φοβάται αν ανοιχτεί στους ανθρώπους και να δείξει ποιος είναι. Μας λέει τέλος πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια.

Μαρία Ανθούλη, Γ1

  

«Κεριά»

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Επέλεξα αυτό το ποίημα διότι μας μεταφέρει ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Αναφερόμενος στα αναμμένα κεριά τα οποία αντιπροσωπεύουν το αύριο και τα σβησμένα κεριά το χτες, μας παροτρύνει να μην αφήνουμε το χτες να μας τραβάει πίσω, αλλά να ζούμε το σήμερα και το αύριο χωρίς φόβο κοιτώντας μόνο μπροστά.

Δήμητρα Αιβαλιώτη, Γ1

Καλός και Κακός Καιρός

Δεν με πειράζει αν απλώνει

έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα.

Μέσα μου κάμνει άνοιξη, χαρά αληθινή.

Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,

σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,

του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λιώνει.

Τι ωφελεί οπού φυτρώνει

λουλούδια έξω η άνοιξης και σπέρνει πρασινάδα!

Έχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονά.

Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει,

σαν έχεις λύπη ο Μάης με τον Δεκέμβρη μοιάζει,

πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι.

Διάλεξα αυτό το ποίημα του Καβάφη επειδή εκφράζει την ατομικότητα στη χαρά και τη δυστυχία. Πρέπει μόνοι να προσπαθούμε να κατακτούμε την ευτυχία μας, γιατί ακόμα κι αν όλα γύρω είναι χαρούμενα , εμείς πολλές φορές δεν μπορούμε να υπερβούμε  την προσωρινή μας δυστυχία , για υτό και δεν είναι δίκαιο να αφηνόμαστε να μας καταβάλλει μια γενική δυστυχία.

Γεωργία Αβρίθη, Γ1

Ένας γέρος

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος

σκυμένος στο τραπέζι καθετ’ ένας γέρος∙

με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια

Σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια

Που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·
και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —
την ψεύτρα που έλεγε· «Aύριο. Έχεις πολύν καιρό».

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

.... Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Επέλεξα το ποίημα αυτό γιατί ο ποιητής μας μιλάει για τα χαμένα νιάταεός τυχαίου ανθρώπου  δείχνοντας μας έτσι ότι πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή της ζωής μας και να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται, γιατί κάποια μέρα θα μετανιώσουμε για αυτά τα οποία δεν κάναμε . Έτσι ο Κ.Π.Καβάφης περνάει ένα ωραίο μήνυμα στους αναγνώστες του.

Χρήστος Βρεττός, Γ1

 

«Τελειωμένα»

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο•
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.

Επέλεξα αυτό ποίημα του Καβάφη, διότι είναι ένα ποίημα που προσωπικά με εκφράζει. Επειδή μιλάει για διάφορα πράγματα που τελειώνουν, το πώς τελειώνουν. Επίσης μας μιλάει γι αυτό που φοβόμαστε και προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε χωρίς ελπίδες , ενώ ουσιαστικά αυτό μας καταστρέφει , χωρίς καμιά προετοιμασία, τόσο ξαφνικά, τόσο ραγδαία.

Κατερίνα Γιαλλούση, Γ1

Οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες (V for Vendetta)

Η ταινία V for Vendetta που παρακολουθήσαμε σήμερα, είναι μια εξαιρετική ταινία, που έχει σκοπό να μεταφέρει στον θεατή κάποια πολύ σημαντικά μηνύματα για τη ζωή. Για παράδειγμα η αποδοχή του διαφορετικού ,η ιδέα πως ο λαός δεν πρέπει να φοβάται την εξουσία, αλλά να συμβαίνει το αντίθετο και όλοι να είναι ισότιμοι αλλά και ελεύθεροι να πιστεύουν όπου θέλουν, να έχουν όποιες συνήθειες εκείνοι επιθυμούν και να μην φοβούνται να ακολουθήσουν ελεύθερα τις επιλογές τους με τον φόβο ότι θα συλληφθούν, θα φυλακιστούν και εν τέλει θα πεθάνουν άδικα.

 Το πιο σημαντικό σημείο για εμένα, είναι αυτό που παρουσιάζει την Ίβι , να παραδέχεται ότι αγάπησε τον V. Με αυτό ο συγγραφέας θέλει να μας μεταφέρει το μήνυμα πως σημασία δεν έχει ποιος βρίσκεται πίσω από τη ‘’μάσκα’’, αλλά αντιθέτως σημασία έχει η εσωτερική ομορφιά και η δύναμη ενός ανθρώπου. Έτσι , η Ίβι ερωτεύεται έναν άγνωστο , αγνοώντας το γεγονός πως ποτέ της δεν είχε αντικρίσει το πραγματικό του πρόσωπο, αλλά εστιάζοντας στα εσωτερικά του χαρίσματα, στον χαρακτήρα και στις αντιλήψεις του.

Φαίη Παπαχαραλάμπους, Γ4

Η ταινία που παρακολουθήσαμε σήμερα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και πιστεύω πως μας έκανε όλους να σκεφτούμε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία μας και ευρύτερα στη χώρα μας. Ειδικότερα , η ταινία μας μεταφέρει στο κοντινό μέλλον στη Μεγάλη Βρετανία. Σε μια χώρα που επικρατεί ουσιαστικά η τυραννία και η ελεύθερη βούληση, που αποτελεί δεδομένο στη σημερινή εποχή,  δεν αναφέρεται καν. Ιδιαίτερα η ταινία έδειξε πως η εξουσία μπορεί να μας ελέγξει και πώς με μια διαταγή μπορεί να επικρατήσει κλίμα χάους και παραπληροφόρησης.

Γι αυτό το λόγο ο πρωταγωνιστής της ταινίας δείχνει τη σημασία των ιδεών και ότι πρέπει να τις υποστηρίζουμε. Ο V λοιπόν με τον τρόπο του ξεσήκωσε το λαό του Λονδίνου εναντίον της κυβέρνησης πετυχαίνοντας έτσι να θυμούνται όλοι την 5^η Νοεμβρίου – όχι όμως για τις φωτιές του Γκάι Φωκς, αλλά ως την ημέρα που επιτέλους άνοιξαν επιτέλους τα μάτια τους και ξεσηκώθηκαν ενάντια στην εξουσία. Συνεπώς πιστεύω ότι η ταινία μας έδειξε τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και ότι οι ιδέες και η ψυχική δύναμη είναι ανώτερα αγαθά από τη σάρκα του σώματος.

Βασίλης Μπόμπουρας, Γ3

Το πιο συγκινητικό σημείο στην ταινία ήταν όταν η Ίβι που είναι στη φυλακή βρίσκει μέσα από μια τρύπα ένα σημείωμα. Το σημείωμα αυτό είναι από μία κοπέλα που ήταν κάποτε και εκείνη φυλακισμένη στο διπλανό κελί. Ήταν μια βιογραφία , η μοναδική βιογραφία που είχε γράψει η κοπέλα πάνω σε ένα χαρτί τουαλέτας και εξιστορούσε τι είχε περάσει μέχρι τη στιγμή που θα τη σκότωναν. Επειδή ήταν όμως ομοφυλόφιλη οι γονείς της την είχαν διώξει Το σημείωμα αυτό είχε δώσει δύναμη στην Ίβι να μην προδώσει ή να πει κάτι σχετικό με τον V , αν και δεν ήξερε πολλά και έτσι ξεπέρασε το φόβο του φόβου! Η φυλακή ήταν ο τρόπος του V να κάνει την Ιβι να ξεπεράσει τους φόβους της , βασανίζοντας την και περνώντας φρικτά πράγματα. Ανάμεσα τον V και την Ιβι αναπτύχθηκε ένας έρωτας και στο τέλος λόγω αυτού του έρωτα η ιβι ανατίναξε το Κοινοβούλιο στις 5 Νοεμβρίου όπως ακριβώς σκόπευε να κάνει και ο V.

Η ταινία μάς εντυπωσίασε πραγματικά και πιστεύω ότι ενθαρρύνει πολύ κόσμος να κάνει αυτό που πιστεύει και πως η επανάσταση δεν έχει πάντα τραγικές συνέπειες . Μόνο που ο ήρωας δεν έβγαλε τη μάσκα!!! Θα σε βρούμε!!!

Θεοδώρα Μαρίνοβα, Γ3

Η ταινία θίγει πολλά θέματα (ρατσισμό, υποδούλωση του ανθρώπου) και είχε πολλές σκηνές που με συγκίνησαν πολύ. Η αγαπημένη μου σκηνή ήταν η δολοφονία του μικρού κοριτσιού που φορώντας τη μάσκα του V τράβηξε την προσοχή ενός Καταδότη, που με εντολή της Καγκελαρίας μπορούσε ένα σκοτώσει όποιον φορούσε τη μάσκα. Έτσι πυροβόλησε το παιδί , αλλά οι άνθρωποι οργισμένοι πια του επιτίθενται .

Η ταινία εξιστορεί πως σε τέτοια καθεστώτα η πειθαρχία και η υποταγή είναι πιο σημαντικές από την ανθρώπινη ζωή. Η αγάπη, το χιούμορ, και η δράση δεν έλειψαν από την ταινία κάνοντας την πιο ενδιαφέρουσα και μελοδραματική. Μια ταινία που με έκανε να  γελάσω, να κλάψω αλλά και να ενθαρρύνω το V!( Έχω το ίδιο παράπονο με τη Θεοδώρα-δεν έβγαλε τη ΜΑΣΚΑ ο ήρωας!)

Διονυσία Λάρα, Γ3

Η ταινία παρουσιάζει όλα αυτά που ζούμε , όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Η μάσκα του ήρωα βρίσκεται τυπωμένη στα μπλουζάκια και τα πλακάτ των Αγανακτισμένων όλου του κόσμου. Πέρα από την ιδεολογία της ταινίας που τη βρίσκω απόλυτα αληθινή, το θέαμα που προσφέρει , η δράση η συγκίνηση , οι ανατροπές, είναι άψογα. 
Το V For Vendetta με έκανε να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο, αλλά όχι μόνο τον κόσμο και τον εαυτό μου. Όπως λέει και ο ήρωας "οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται την  κυβέρνηση , αλλά η κυβέρνηση να φοβάται τους ανθρώπους". 
Σωτήρης Μπόντε, Γ3

"Κυνήγησε τα όνειρα σου", (Σκουπίδια, Άντυ Μάλλίγκαν)

Κυριακή απόγευμα και τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της Α Γυμνασίου βρέθηκαν στη βιβλιοθήκη του σχολείου να συζητήσουν για το βιβλίο Σκουπίδια, του Άντυ Μάλλιγκαν.

Ο Χρήστος είπε πως το βιβλίο του άρεσε, γιατί είχε περιπέτεια. Στην αρχή είχε μπερδευτεί λίγο, αλλά μετά κατανόησε την υπόθεση. Θα το θυμάται για τους χαρακτήρες του βιβλίου , γιατί όλοι ήταν δραστήριοι. Κυρίως ο Αρουραίος!

Στο Φίλιππο το βιβλίο άρεσε πάρα πολύ! Ήταν παραστατικό, σχεδόν κινηματογραφικό. Του άρεσε ο Ραφαελ , γιατί ήταν μυστηριώδης και θαρραλέος καθώς και η διήγηση του φυλακισμένου παππού. Επίσης αυτό που του τράβηξε την προσοχή ήταν η εναλλαγή των αφηγητών.

Ο Διονύσης το βρήκε πολύ διαφορετικό. Πίστευε ότι με τα χρήματα που βρήκαν τα παιδιά θα άλλαζαν τον τρόπο ζωής τους και όταν αυτό δε συνέβη, παραξενεύτηκε και του άρεσε γιατί κανείς άλλος δε θα το έκανε.

Στη Φανή άρεσε η σχέση του Ράφαελ με τον Γκάρντο, που ήταν σαν αδέλφια. Στην αρχή δεν είχε καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν μέσα σε χαρτόκουτα. Της άρεσε ότι να και ήταν μικροί βρήκαν τη δύναμη να αντισταθούν . Επίσης αυτό που της τράβηξε την προσοχή ήταν ότι έμοιαζε με ημερολόγιο η καταγραφή της υπόθεσης.

Η Στέλλα βρήκε ενδιαφέρον το ότι το βιβλίο έιχε περιπέτεια και μυστήριο και περιείχε και το γρίφο. Η Εύα το βρήκε πολύ μέτριο και βαρετό, ενώ η Ντανιέλα μας είπε ότι της άρεσε γιατί είχε περιπέτεια .Ξεχώρισε τη σκηνή της σύλληψης του Ράφαελ και της εντυπώθηκε η ηρωική του στάση.

Η Αντωνία το βρήκε ωραίο και ταυτίστηκε με το χαρακτήρα της Ολίβια που βοηθούσε το ανθρωπιστικό έργο του ιερέα αν και ήταν ξένη και η βοήθεια που πρόσφερε στα παιδιά συνοδεύοντας τα στη φυλακή.

Η Αγγελική το βρήκε λίγο βαρετό αλλά μετά άρχισε να έχει ενδιαφέρον. Αυτό που δεν της άρεσε ήταν ότι δεν εμβάθυνε στην περιγραφή των χαρακτήρων των ηρώων.

Η Αναστασία έκρινε ότι αποτελούσε μειονέκτημα για το βιβλίο η ύπαρξη πολλών αφηγητών, ενώ την τρόμαξαν και κάποιες σκηνές του βιβλίου.

Ακολούθησε συζήτηση σχετικά με τα θέματα που έθιγε το βιβλίο: την ζωή αυτών των παιδιών σε ένα σκουπιδότοπο, το θέμα της παιδικής εργασίας, την κίνηση τους να πετάξουν στα σκουπίδια τα λεφτά και να κυνηγήσουν τα όνειρα τους, την πίστη του ανθρώπου στον εαυτό του, τον ηρωισμό , την ανθρωπιά.Τα παιδιά τοποθετήθηκαν για τα θέματα αυτά και καταλήξαμε στο ότι το βιβλίο μας παρουσίαζε μια ζωή που δεν μας είναι οικεία, αλλά συμβαίνει γύρω μας άλλοτε σε μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό.

 Η επόμενη συνάντηση μας ορίστηκε για τις 18 Δεκέμβρη και το βιβλίο που θα διαβάσουμε είναι το "Με τα μάτια του άλλου".