"Αύριο ίσως ξημερώσει μια καλύτερη ημέρα", Children of men

“Τα παιδιά των ανθρώπων”, ένα εξωπραγματικό δραματικό θρίλερ φαντασίας, σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο με Όσκαρ , Αλφόνσο Κουαρόν. Η ταινία που έκανε ολόκληρη την αίθουσα προβολής να ανατριχιάσει μέσω των γεμάτων νόημα και ταυτόχρονα ανατρεπτικών σκηνών. Καθώς ο κόσμος μας σαλπάρει στο καράβι της καταστροφής, η ελπίδα ξαναγεννιέται, όταν μια νεαρή μετανάστρια μένει έγκυος. Την ώρα που το νεότερο παιδί στον κόσμο είναι 18 χρονών λόγω της στειρότητας που επικρατεί στο 90% των γυναικών, ο πρωταγωνιστής της ταινίας Θίο, θυσιάζει την καριέρα του  για να μεταφέρει την γυναίκα στο πλοίο-νοσοκομείο "Tomorrow" (=Αύριο) ώστε να εξασφαλίσει την υγεία του εμβρύου και τη διαιώνιση του είδους. Η μόνη χώρα που δεν έχει καταρρεύσει η Αγγλία, η μετανάστευση στα όρια της και ο στρατός στον δρόμο να σκοτώνει αθώα άτομα. Πίσω στο 2006 που σκηνοθετήθηκε, η όλη ταινία ήταν μία φαντασίωση για το πως θα είναι η ζωή σε 20 χρόνια, αλλά 10 χρόνια μετά και ένα τεράστιο ποσοστό της ταινίας είναι ήδη δεδομένα γεγονότα σε άλλες χώρες.

-Άλεξ Γιαλλούσης, Γ1

Η ταινία που είδαμε υποτίθεται πως είναι γυρισμένη στο μέλλον,  αλλά αυτό το μέλλον θυμίζει πάρα πολύ τον σημερινό κόσμο. Βομβαρδισμοί, μετανάστες, αρρώστιες και χάος επικρατούν σε πολλές πόλεις. Ένα από τα καλύτερα σημεία της ταινίας ήταν εκεί που το νεογέννητο μωρό μαζί με την μητέρα του (Κι) και τον Θίο περνάνε ανάμεσα από χιλιάδες στρατιώτες και σοκαρισμένους ανθρώπους και εκείνοι προσκυνούν και χαίρονται το πρώτο νεογέννητο μετά από 18 χρόνια.

Αυτό συμβαίνει επειδή λόγω των ασθενειών όλες οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά και εκείνη έγινε μητέρα. Το μωρό αυτό το θεώρησαν Σωτήρα όπως ήταν και ο Ιησούς και αυτό το συσχέτισα με την σκηνή στην οποία ο Θίο ρωτάει την Κι "ποιός είναι ο πατέρας;" και εκείνη του κάνει πλάκα απαντώντας του "τι λες; είμαι παρθένα!" Όπως ήταν και η Παναγία. Το θέμα είναι πως η Κι έφτασε με το μωρό στο πλοίο που ήθελε, αλλά ο Θίο πέθανε..

Θεοδώρα Μαρίνοβα, Γ3

Η ταινία παρουσιάζεται ως μελλοντολογική και παό τη δική μου μεριά μπορώ να πω και περιβαλλοντική, γιατί θίγει πολλά θέματα. Αρχικά, όλος ο κόσμος είναι μια εμπόλεμη ζώνη, εκτός από την Αγγλία. Η κατάσταση είναι τραγική σε πολλά μέρη του κόσμου. Πόλεμος, προσφυγικό, και επίσης το πρόβλημα της στειρότητας , που οφειλόταν σε πολλά αίτια. Μέσα σε όλο αυτό το χάος όμως εμφανίστηκε μια κοπέλα, που ήταν έγκυος και έπρεπε να μεταφερθεί στο πλοίο «Αύριο».

Η ταινία δε θα έλεγα ότι είναι και τόσο μελλοντολογική, γιατί αυτή η κατάσταση του πολέμου επικρατεί σε αρκετές χώρες, όπως και το προσφυγικό που το ζούμε στη χώρα μας.

Η ταινία όμως είναι και περιβαλλοντική, αφού τα ζευγάρια δε μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, λόγω των πειραμάτων που γινόντουσαν .Τέτοια φαινόμενα υπάρχουν και στις μέρες μας .

Η σκηνή που με συγκίνησε ήταν αυτή που σταμάτησε ο πόλεμος όταν ακούστηκε το κλάμα του μωρού, που ήταν πραγματικά θαύμα μετά από 18 χρόνια . όλοι προσεύχονταν και προσκυνούσαν το παιδί ανάλογα με τη θρησκεία τους . Ήταν μία από τις πιο συγκινητικές σκηνές.

Ζωζώ Τσακίρη, Γ5

Η ταινία ήταν μία από τις πιο ωραίες που έχουν προβληθεί ως τώρα στη λέσχη. Παρόλο που υποτίθεται ότι είναι μελλοντολογική , είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι με κάποιο τρόπο το σήμερα. Από τις δολοφονίες εν ψυχρώ μέχρι τις εκρήξεις, τις καταστροφές αλλά και τη μετανάστευση, το έργο εξιστορεί άψογα την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος μας. Το τέλος δεν ήρθε-όπως και σε όλες σχεδόν τις ταινίες της λέσχης μας! Ναι, είδαμε ότι η κοπέλα και το μωρό της σώθηκαν, αλλά δε μας έδειξε τίποτε άλλο. Πολύ στενόχωρες σκηνές ήταν ο θάνατος του φίλου του πρωταγωνιστή όπως και του ίδιου.

Διονυσία Λάρα, Γ3