Τα βιβλία- δώρα του 2019!

Οι καθιερωμένες βιβλιοπροτάσεις του ιστολογίου μας για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Πάρτε δώρο στον εαυτό σας ή στους αγαπημένους σας ένα βιβλίο και αφεθείτε στη μαγεία της ανάγνωσης. Καλά Χριστούγεννα και με το καλό ο νέος χρόνος!

ΤΙΜΑΚΙΣΤΑΝ - Το σεντούκι του χρόνου

Συγγραφέας: Andri Snaer Magnason
Μεταφραστής: Μάνος Τζιρίτας

Σελίδες 376 

Σ’ ένα κοντινό μέλλον οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο τις βροχερές μέρες, τις Δευτέρες, τους κρύους και μουντούς Φεβρουάριους, τις οικονομικές κρίσεις, κι έτσι αγοράζουν μαύρα κουτιά που έχουν τη μαγική δύναμη να σταματούν τον χρόνο όταν κάποιος μπει μέσα σ’ αυτά. Καθώς όμως κλείνονται μέσα στα κουτιά περιμένοντας να περάσουν οι βαρετές και ανεπιθύμητες μέρες, ο κόσμος αποδιοργανώνεται· τα πάντα καταρρέουν και διαλύονται.

Μερικά παιδιά καταφέρνουν να δραπετεύσουν απ’ τα κουτιά και συναντούν μια ηλικιωμένη γυναίκα που τη λένε Γκρέις. Αυτή τους αφηγείται μια ιστορία από το μακρινό παρελθόν, τότε που ο βασιλιάς Ντίμον απέκτησε από τους νάνους το πρώτο σεντούκι του χρόνου –το πρωτότυπο των σύγχρονων μαύρων κουτιών–, επειδή δεν άντεχε την σκέψη ότι ο χρόνος θα κατέτρωγε την ομορφιά της μοναχοκόρης του. Η γνώση του παρελθόντος θα οδηγήσει τα παιδιά στην απόφαση να αποκαταστήσουν την τάξη του κόσμου...

Τη νύχτα που έσβησαν τ' αστέρια

Βασίλης Παπαθεοδώρου

Σελίδες 240

Τη νύχτα της 20ής Γενάρη η Λένα Μανιέ, μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου, εξαφανίζεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί, κανείς δεν έχει καταλάβει κάτι, σε κανέναν δεν έχει πει τίποτα. Το γεγονός αυτό δρα καταλυτικά τις μέρες που ακολουθούν στις σχέσεις συγγενών, φίλων και γνωστών της, καθώς όλοι αναρωτιούνται για το δικό τους ρόλο σε αυτήν την εξαφάνιση, αλλά προπάντων για το ρόλο των υπολοίπων. Εννιά άτομα, εννιά αφηγητές προσπαθούν να δικαιολογήσουν, να συγκαλύψουν, να κατηγορήσουν. Και καθώς περνά ο καιρός οι σχέσεις τους δοκιμάζονται, αλλάζουν, καταρρέουν. 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, 

ΡΟΜΠΕΡΤ ΚΟΡΜΙΕΡ
Μετάφραση Κοντολέων Κώστια 

Σελίδες : 312

Γιατί εμένα, μπαμπά; Μια ομάδα τρομοκρατών καταλαμβάνει ένα λεωφορείο και κρατά τα παιδιά σε ομηρία. Τρεις έφηβοι θα βρεθούν στο κέντρο της τραγωδίας: ο Μίρο, ο τρομοκράτης, η Κέιτ, η οδηγός, και ο Μπεν, ο ενδιάμεσος. Ο θάνατος μπορεί να είναι ο μοναδικός τρόπος διαφυγής τους. 

ΧΕΛΩΝΕΣ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ, 

ΤΖΟΝ ΓΚΡΙΝ

Μετάφραση

ΚΑΨΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Σελίδες 352

Η δεκαεξάχρονη Άζα δε θα σκεφτόταν ποτέ να λύσει το μυστήριο του εξαφανισμένου δισεκατομμυριούχου Ράσελ Πίκετ. Αλλά η αμοιβή είναι εκατό χιλιάδες δολάρια, και η Καλύτερη και Πιο Ατρόμητη φίλη της, η Ντέιζι, θέλει οπωσδήποτε να προσπαθήσει. Έτσι, αρχίζουν την έρευνα, που θα τις φέρει στον κόσμο του Ράσελ Πίκετ και του γιου του, του Ντέιβις, με τον οποίο τις ενώνουν πολλά -και τις χωρίζουν ακόμη περισσότερα…

Η Άζα προσπαθεί. Προσπαθεί να είναι καλή κόρη, καλή φίλη, καλή μαθήτρια, ακόμη και καλή ντετέκτιβ, την ίδια στιγμή που τα αισθήματά της και οι φόβοι της γίνονται ένα όλο και πιο μπερδεμένο κουβάρι.

Μια τηγανιά πατάτες

Ματίνα Παναγιωτελίδου

Σελίδες 192

Πόσο ήρωας πρέπει να είσαι για να διασχίσεις με επιτυχία το επικίνδυνο μονοπάτι που οδηγεί από την εφηβεία στην ενηλικίωση; Τι θα σε βοηθήσει όταν η ζωή μοιάζει να σου παίζει άσχημα παιχνίδια;

Η δεκαπεντάχρονη Ζωή νιώθει ασφυκτικά στο διαμέρισμά της στην Αθήνα. Οι χωρισμένοι γονείς της δείχνουν να την παραμελούν, καθώς είναι βουτηγμένοι στις δικές τους έγνοιες. Δραπετεύει λοιπόν από ό,τι την πληγώνει και αναζητά καταφύγιο στο χωριό της γιαγιάς της Άννας, όπου ονειρεύεται να περάσει ένα ήρεμο καλοκαίρι.

Στο χωριό θα συνδεθεί με τον Γιάννη, έναν δεκαοχτάχρονο Ελληνοαιγύπτιο, και λίγο αργότερα με τον Άλεξ και τη Νίνα, δύο αδέρφια από την Αθήνα. Καθένας από τους νέους της φίλους ακολουθεί τους δικούς του κώδικες και η Ζωή σύντομα θα χρειαστεί να διαλέξει ανάμεσά τους.

Όλος ο κόσμος στα χέρια σου, Συγγραφέας: Jennifer Niven
Μεταφραστής: Στέλλα Κάσδαγλη

Σελίδες 512

Η Λίμπυ Στράουτ είναι το κορίτσι που έγινε κάποτε γνωστό ως «Η πιο χοντρή έφηβη της Αμερικής». Κανείς όμως δεν μπήκε στον κόπο να δει πέρα από τα κιλά της, να εξετάσει τους λόγους που έφτασε να ζυγίζει 297 κιλά! Μετά τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, η Λίμπυ είχε κλειστεί στο σπίτι της προσπαθώντας να διαχειριστεί τη θλίψη της αλλά και να δει τι θα κάνει με τον εύθραυστο πατέρα της. Τώρα όμως, έχοντας ήδη χάσει 137 κιλά, νιώθει έτοιμη για το λύκειο, για καινούριες φιλίες, για τον έρωτα και για κάθε ευκαιρία που έχει να της προσφέρει η ζωή.

Ο Τζακ Μάσλιν είναι ένα αγόρι πολύ αγαπητό, που μοιάζει να το γνωρίζουν όλοι! Ή έτσι νομίζουν τουλάχιστον, γιατί ο Τζακ έχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό: εξαιτίας μιας εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, δεν μπορεί να αναγνωρίσει ούτε τα πιο οικεία του πρόσωπα! Μπορεί λοιπόν να καταφέρνει να ξαναφτιάξει και να επαναπρογραμματίσει οποιοδήποτε μηχάνημα, αλλά δυσκολεύεται να κατανοήσει τη λειτουργία του ίδιου του του μυαλού…

Όταν η Λίμπυ και ο Τζακ μπλέκονται σε ένα σκληρό εφηβικό παιχνίδι, καταλήγουν στην ομάδα συμβουλευτικής του σχολείου. Η Λίμπυ είναι θυμωμένη με τον Τζακ και ο Τζακ νιώθει τύψεις από τη μία για την πράξη του, αλλά και θυμό για τη Λίμπυ. Όμως, όσο περισσότερο χρόνο περνάνε μαζί, τόσο λιγότερη μοναξιά νιώθουν γιατί, μερικές φορές, όταν γνωρίζεις κάποιον, αναγκάζεσαι να γνωρίσεις και τον εαυτό σου, και τότε μπορεί να αλλάξει ο κόσμος. Ο δικός σου και του άλλου.

Ψάρι στον ουρανό, Συγγραφέας Fridrik Erlings
Σελίδες 320 

Μετάφραση, Αργυρώ Πιπίνη (Βραβείο Μετάφρασης Βιβλίου για Παιδιά της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας)

Οχ, βάσανα! Ο Τζος Στίβενσον είναι μόλις δεκατριών ετών. Οι γονείς του είναι χωρισμένοι και ο πατέρας του είναι ναυτικός, με αποτέλεσμα να μην τον πολυβλέπει ο Τζος και να του λείπει πολύ (το κουτί παπουτσιών). Τα λεφτά είναι λίγα με έναν μόνο γονιό στο σπίτι και η μητέρα του κάνει πολλές δουλειές, κάποιες από τις οποίες στο σπίτι (η ραπτομηχανή). Στο σχολείο ο Τζος βρίσκεται κάπου στη μέση: δεν είναι ούτε έξυπνος ούτε χαζός, ούτε αθληταράς αλλά ούτε και σπασίκλας. Αυτός και ο καλύτερός του φίλος είναι φανατικοί της φυσικής ιστορίας και περνάνε πάρα πολύ χρόνο παρακολουθώντας ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση ή σχεδιάζοντας δικά τους βιβλία.

Αλλά τα δέκατα τρίτα γενέθλια του Τζος σηματοδοτούν πολλές αλλαγές: ο πατέρας του δεν τον παίρνει τηλέφωνο, αλλά του στέλνει ένα ταριχευμένο πουλί για δώρο – μια ενοχλητική μεταφορά· η δεκαεφτάχρονη ξαδέλφη του έρχεται να μείνει στο σπίτι τους και κουβαλάει μαζί της μία επαναστατική εφηβική σεξουαλικότητα· και, το πιο τρομακτικό απ’ όλα, ο Τζος αρχίζει να βγάζει τρίχες σε πρωτόγνωρα σημεία.

Τι κάνεις όταν όλα γύρω σου πάνε κατά διαόλου;

Ο αδερφός μου κυνηγάει δεινόσαυρους

Συγγραφέας: Giacomo Mazzariol
Μεταφραστής: Δήμητρα Δότση
Σελίδες 256 

Χρειάστηκαν δώδεκα χρόνια μέχρι να καταφέρει ο Τζάκομο να δει στ’αλήθεια ποιος είναι ο αδερφός του, να μπει στον κόσμο του. Και να τον αφήσει να του αλλάξει τη ζωή.

Είσαι πέντε χρόνων, έχεις δύο αδερφές και θα ήθελες τόσο πολύ ένα αδερφάκι για να παίζεις μαζί του, όπως όλα τα αγοράκια. Ώσπου ένα βράδυ οι γονείς σου σου ανακοινώνουν ότι τελικά θα αποκτήσεις αυτό το αδερφάκι, μόνο που θα είναι διαφορετικό. Εσύ είσαι πανευτυχής: για σένα διαφορετικός σημαίνει «σούπερ ήρωας». Του βρίσκεις, μάλιστα, και όνομα: Τζοβάννι. Κι ύστερα έρχεται στον κόσμο και σιγά σιγά καταλαβαίνεις πως, ναι, είναι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά, αλλά δεν έχει καμία σούπερ δύναμη. Στο τέλος ανακαλύπτεις και τη λέξη Down και ο ενθουσιασμός σου μετατρέπεται σε άρνηση και στη συνέχεια σε ντροπή. Θα πρέπει να διανύσεις την εφηβεία σου για να συνειδητοποιήσεις πως τελικά η αρχική σου αίσθηση δεν ήταν λάθος. Κι όταν πια θα αφήσεις τη ζωντάνια του Τζοβάννι να σε παρασύρει, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως τελικά είναι πράγματι ένας σούπερ ήρωας. Κι ότι, σε κάθε περίπτωση, είναι ο καλύτερός σου φίλος.

Με λίγα λόγια, αυτή είναι η ιστορία του Τζοβάννι. Ο Τζοβάννι που είναι δεκατριών χρόνων κι έχει ένα χαμόγελο πιο πλατύ κι από τα γυαλιά του· που αρπάζει το καπέλο ενός άστεγου και το βάζει στα πόδια· που αγαπάει τους δεινόσαυρους και το κόκκινο χρώμα· που πηγαίνει σινεμά με μια συμμαθήτριά του, επιστρέφει σπίτι και μας ανακοινώνει: «Παντρεύτηκα». Ο Τζοβάννι που χορεύει στη μέση της πλατείας, μόνος του, στον ρυθμό της μουσικής ενός καλλιτέχνη του δρόμου, και ο ένας μετά τον άλλον οι περαστικοί συγκινούνται κι αρχίζουν να τον μιμούνται. Ο Τζοβάννι μπορεί να κάνει ολόκληρες πλατείες να χορεύουν. Ο Τζοβάννι για τον οποίο ο χρόνος είναι πάντα είκοσι λεπτά, ποτέ πάνω από είκοσι. Αν κάποιος φύγει έναν μήνα διακοπές, λείπει είκοσι λεπτά. Ο Τζοβάννι που γίνεται κουραστικός, φορτικός και που κάθε μέρα πηγαίνει στον κήπο και φέρνει ένα λουλούδι στις αδερφές του. Κι αν είναι χειμώνας και δε βρίσκει λουλούδια, τους φέρνει ξερά φύλλα. Ο Τζοβάννι είναι ο αδερφός μου. Και αυτή είναι και η δική μου ιστορία. Εγώ είμαι ο Τζάκομο κι είμαι δεκαεννιά χρόνων.

Graphic novel

1453

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Ν. ΟΡΕΣΤΗΣ

Αριθμός σελίδων

140

1453 - Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έχει παρακμάσει αλλά συνεχίζει να είναι το τελευταίο προπύργιο του χριστιανισμού στην Ανατολή. Η πρωτεύουσά της, η Κωνσταντινούπολη -η πιο θαυμαστή πόλη του κόσμου, ο προαιώνιος πόθος χριστιανών και μουσουλμάνων- πολιορκείται από τους Οθωμανούς. Ο Νικηφόρος Καλλέργης είναι ένας νεαρός τοξότης από τη Βενετοκρατούμενη Κρήτη που εντάσσεται εθελοντής στη δύναμη των Κρητών -φημισμένων τοξοτών- που φεύγουν για να υπερασπιστούν την Πόλη. Μέσα από το ημερολόγιό του, καταγράφει τα γεγονότα όπως τα έζησε ο ίδιος σαν απλός στρατιώτης κατά τη διάρκεια του πιο σημαντικού γεγονότος της εποχής του - της πτώσης της Βασιλεύουσας. 

Τα Λιοντάρια της Βαγδάτης

Συγγραφέας:

Vaughan Brian K.

Μετάφραση: Ελένη Σκριτζόβαλη

Σελίδες: 144

Τον Απρίλιο του 2003, κατά τη διάρκεια των αμερικανικών βομβαρδισμών στο Ιράκ, μία αγέλη λιονταριών απέδρασε από το Ζωολογικό Κήπο της Βαγδάτης.
Σαστισμένα κι αποπροσανατολισμένα, πεινασμένα μα επιτέλους ελεύθερα, τα τέσσερα λιοντάρια άρχισαν να περιπλανιούνται στους ερειπωμένους δρόμους της Βαγδάτης, προσπαθώντας απεγνωσμένα να επιβιώσουν.
Αντλώντας έμπνευση από αληθινά γεγονότα, ο βραβευμένος συγγραφέας Brian K. Vaughan και ο εικονογράφος Niko Henrichon δίνουν μία ξεχωριστή εικόνα για το πώς μοιάζει η ζωή στη διάρκεια ενός πολέμου καθώς και πoιο είναι το ύστατο τίμημα για να επιβιώσεις, περιγράφοντας μια πρωτότυπη ιστορία από τον πόλεμο στο Ιράκ.
Καταγράφοντας το ταξίδι των λιονταριών, θίγουν με την ιστορία τους την ίδια τη φύση της ελευθερίας - μπορεί, απλώς, κάποιος να σου τη χαρίσει ή η μόνη σου επιλογή είναι να την κερδίσεις με αποφασιστικότητα και θυσίες;

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Επτά μείον ένα

Συγγραφέας: Arne Dahl

Μεταφραστής: Γρηγόρης Κονδύλης

Σελίδες: 480

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕI...
Σε κάθε εγκαταλελειµµένη σκηνή εγκλήµατος υπάρχει ένα κρυµµένο στοιχείο: ένας µικρός οδοντωτός τροχός που σχεδόν δεν διακρίνεται µε γυµνό µάτι. Κάποιος στέλνει στον επιθεωρητή Σαµ Μπέργερ ένα µήνυµα, κάποιος που ξέρει ότι µόνο αυτός θα καταλάβει το κρυπτογραφηµένο χνάρι.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ...
Όταν άλλη µια έφηβη εξαφανίζεται, ο Σαµ πρέπει να πείσει τους ανωτέρους του ότι έχουν να κάνουν µε έναν σίριαλ κίλερ. Καθώς η αστυνοµία συνεχίζει το κυνήγι για να εντοπίσει το τελευταίο θύµα, ο Σαµ είναι αναγκασµένος να φέρει στο φως βαθιά θαµµένους προσωπικούς δαίµονες. Δεν έχει άλλη επιλογή αν θέλει να καταλάβει το ζοφερό προσωπικό µήνυµα του δολοφόνου πριν εκπνεύσει ο χρόνος.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ... 

ΘΕΑΤΡΟ

Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου

---

Συγγραφέας: Μαυρογεωργίου Βασίλης

Εκδότης: Κέδρος

Αριθμός Σελίδων: 93

Στο παγωμένο βασίλειο του Βορρά ο βασιλιάς κρατά φυλαγμένη σαν πολύτιμο θησαυρό την ωραιότερη ιστορία του κόσμου. Δυο φιλόδοξοι παραμυθάδες καταφθάνουν εκεί με σκοπό να την ακούσουν. Ο βασιλιάς τους ανακοινώνει πως έχουν τρεις μέρες για να αποδείξουν ποιος από τους δύο είναι ο καλύτερος παραμυθάς, γράφοντας από ένα παραμύθι. Σ' αυτόν θα χαρίσει την ιστορία του, ενώ τον άλλον θα τον φυλακίσει για πάντα. Και ξεκινούν. Οι τρεις μέρες περνούν γρήγορα και το πρωί της τέταρτης μαζεύονται όλοι στην αίθουσα του θρόνου, για ν' ακούσουν τα δύο παραμύθια...

Η ζωή είναι μια και αξίζει να την απολαύσουμε, The Fundamentals of Caring

Η συγκεκριμένη ταινία ως τελευταία του 2018, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πιο αισιόδοξη από της άλλες. Παρ'όλα αυτά, αυτό δεν της στάθηκε εμπόδιο στο να μας περάσει αξιοσημείωτα μηνύματα όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες ταινίες που έχουμε παρακολουθήσει.

Η ταινία αυτή, παρουσιάζοντας μας τις δυσκολίες της ζωής συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων, μας πέρασε ότι στην τελική είμαστε όλοι ίδιοι, με τα ίδια απαράλλαχτα δικαιώματα και ότι κάνεις δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τρόπο "εκτός του φυσιολογικού". Αυτό κατά κύριο λόγο μας το έδωσε να καταλάβουμε η κοπέλα που υποδυόταν η Selena Gomez, η οποία εξαρχής συμπεριφέρθηκε στον πρωταγωνιστή όπως θα συμπεριφερόταν σε κάθε άνθρωπο που θα συναντούσε στη ζωή της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την αναπηρία του καθώς αυτή δεν τον καθορίζει ως έναν αφύσικο άνθρωπο. Του συμπεριφέρθηκε με ευθύτητα και ειλικρίνεια , πράγμα που στο τέλος τον έκανε να νιώσει και αυτός "πραγματικός άνθρωπος" και ότι μπορεί πράγματι να ενταχθεί σε αυτή την κοινωνία. Όσον αφορά τον πρωταγωνιστή, μας έδειξε ότι ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, πρέπει να ζούμε τη ζωή μας στο μέγιστο και να μην τα παρατάμε ποτέ καθώς η ζωή είναι μια και αξίζει να την απολαύσουμε. Κατά τη γνώμη μου ήταν μια εξαιρετική επιλογή εκ μέρους των καθηγητών μας για την λήξη της "κινηματογραφικής μας χρόνιας".

Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6

Το The Fundamentals of  Caring ήταν μια ταινία με πολύ συναίσθημα που άγγιζε προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη σημερινή εποχή. Αρχικά θα ήθελα να τονίσω την αντίδραση της ηθοποιού ( Selena Gomez), που   αντέδρασε στον άνθρωπο με κινητικά προβλήματα σαν να είναι ένας κανονικός άνθρωπος, αφού δεν έχει καμία διαφορά από τους άλλους αλλά μόνο ότι έχει κάποιες αδυναμίες. Επίσης πιστεύω πως κανένας άλλος δεν θα είχε την ίδια αντίδραση  και την ίδια αντιμετώπιση όπως η (selena gomez)  όπου αυτό φαίνεται στο σημείο, που φιλάει τον Trevor. Τέλος θα ήθελα να παραδεχτώ πώς το αγαπημένο μου σημείο στην ταινία είναι εκεί που  η κοπέλα γεννά και ο Μπεν ταυτόχρονα κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν για τον γιό του , που έχασε σε ένα ατύχημα. Ήταν η πιο συγκινητική στιγμή σε όλη την ταινία και δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Ντανιέλα Μπάνα, Γ3

"Μακάρι να είχες γεννηθεί νεκρή", What will people say

Η ταινία είναι μια ταινία για γερά νεύρα. Η ιστορία σίγουρα μας θυμίζει τις χιλιάδες ιστορίες νέων γυναικών που έχουν βιώσει τη βία και τον κοινωνικό αποκλεισμό εξαιτίας του φύλου τους. Την ώρα που την παρακολουθείς ο θυμός για την τύχη της κοπέλας αλλά και η αγωνία για την τύχη της σφίγγουν το στομάχι σου. Το βλέμμα της πρωταγωνίστριας σε ακολουθεί και μετά την ταινία. Και αναλογίζεσαι πόσες τέτοιες κοπέλες έχουν υποταχτεί στη μοίρα τους, χωρίς να σηκώσουν κεφάλι, χωρίς να αντιδράσουν στις κοινωνικές επιταγές. Οι μαθητές μας παρακολούθησαν με απόλυτη σιωπή την ταινία και στο τέλος οι ερωτήσεις τους είχαν να κάνουν με πολλά θέματα-κυρίως με το αν η ταινία ήταν αληθινή και με το γιατί τέτοια ψυχρή αντιμετώπιση από τους γονείς και ειδικά από τη μητέρα. Μια ταινία που αποτελεί τροφή για σκέψη και πολλή συζήτηση. Ακολουθεί η κριτική της Κωνσταντίνας, που είναι απόφοιτος πια του γυμνασίου αλλά έρχεται ακόμη στην κινηματογραφική λέσχη- όπως και άλλοι περσινοί μαθητές μας- πράγμα που μας δίνει μεγάλη χαρά!

Φανερά μια ταινία που σου βράζει το αίμα. Η ταινία αυτή ήταν αρκετά σκληρή σε σύγκριση με τις ταινίες που ήδη έχουμε δει, επειδή περιέχει πράγματα όπως τη βία – ειδικά από τους γονείς. Το κορίτσι λοιπόν ερωτεύεται ένα αγόρι και πριν προλάβουν να κάνουν οτιδήποτε ο πατέρας του κοριτσιού τους τσακώνει , δέρνει το αγόρι , τραβά τα μαλλιά της κόρης του και τη βρίζει. Στη συνέχεια παίρνει το κορίτσι και το πάει στο Πακιστάν και ο πατέρας συνεχίζει τη βίαιη συμπεριφορά του .

Γενικότερα με σόκαραν τα άσχημα λόγια του πατέρα και της μητέρας , ειδικά όταν είπε «Μακάρι να είχες γεννηθεί νεκρή».  Είναι δεδομένο πως στους γονείς δεν είχε μείνει σταγόνα αγάπης για την κόρη τους.

Αφού αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα , νομίζω ότι ήρθε η ώρα οι άνθρωποι σε χώρες όπως το Πακιστάν να συνειδητοποιήσουν πως τέτοια συμπεριφορά δεν είναι δεκτή και πώς πρέπει να δώσουν λίγη μεγαλύτερη ελευθερία στα παιδιά τους – ειδικά στα κορίτσια.

Κωνσταντίνα Ξαντά

Μην εξευτελίζεις τη ζωή σου... (Ριάλιτι σόου και Καβάφης)

Ολοκληρώνοντας το ποίημα του Κ.Π.Καβάφη "Όσο μπορείς" συζητήσαμε με τους μαθητές του Γ2 αν τα ριάλιτι σόου που κυριαρχούν σήμερα στην τηλεόραση υποβαθμίζουν και εξευτελίζουν τη ζωή των συμμετεχόντων ή όχι. Ακολουθούν οι απόψεις τους.

Η τηλεόραση απορροφά αρκετά μεγάλο χρόνο από τη ζωή μας. Όλοι οι άνθρωποι  αφιερώνουν πολύτιμο χρόνο στη θέαση τηλεοπτικών εκπομπών. Ένα από τα είδη των εκπομπών που προτιμούν οι άνθρωποι να βλέπουν είναι τα ριάλιτι.  Αν και η τηλεόραση έχει ως στόχο την ενημέρωση , την καλή ψυχαγωγία.

Κατά τη δική μου γνώμη τα ριάλιτι έχουν μόνο αρνητικά αποτελέσματα.

Καταρχάς, οι συμμετέχοντες εξευτελίζονται και τα δικαιώματα τους καταπατούνται.  Η προσωπικότητα τους με τον καιρό φθείρεται. Επίσης , μέσα στο παιχνίδι διαδίδονται φήμες και σίγουρα αυτό οδηγεί σε τσακωμούς και λογομαχίες. Παράλληλα κάποιοι ανασφαλείς χαρακτήρες εθίζονται στα ΜΜΕ. Τέλος τα άτομα προεφηβικής. Εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας συχνά ταυτίζονται με τους πρωταγωνιστές οδηγώντας τους σε τραγικές επιλογές , που ίσως θα επηρεάσουν και το μέλλον τους.

Συνοψίζοντας λοιπόν, όλα αυτά οδηγούν στην αποβλάκωση , στην αλλοτρίωση. Σίγουρα η απαγόρευση δεν θα ήταν λύση, αλλά η ύπαρξη κοινωνικού ελέγχου καθίσταται αναγκαία. Επίσης , πνευματικοί άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν αυτούς τους τηλεθεατές προβάλλοντας τα αρνητικά των ριάλιτι. Και τέλος εάν υπάρξει καταπάτηση δικαιωμάτων, η δικαιοσύνη πρέπει να επέμβει.

Αναστασία Ζήβα

Γιατί αρέσουν τα ριάλιτι;

Πρώτον επειδή υπάρχει υπερβολικός ενθουσιασμός , οπότε εσύ ταυτίζεσαι.

Δεύτερον Τα ριάλιτι μοιάζουν με τα βιβλία. Όλοι μπορούν να κάτσουν να διαβάσουν το «Να Λόλα, ένα μήλο». Αλλά δε θα κάτσουν όλοι να διαβάσουν την Τριλογία του Τόλκιν. Είναι πολύ βαρύ για κάποιους. Τα ριάλιτι δεν εξελίσσονται με διαλόγους αλλά με εικόνες, όπως τα παιδικά βιβλία. Άρα είναι κατανοητά από ένα άτομο τριών ετών έως ένα άτομο εκατόν τρίων.

Τρίτον , υπάρχουν παντού ριάλιτι, όπου και να κοιτάξεις στην τηλεόραση. Οπότε έμμεσα δε μπορείς να τα αποφύγεις.

Δημήτρης Κανέλλης

Στη σημερινή εποχή η νέα μόδα πλέον είναι τα ριάλιτι σόου. Πιστεύω πως το να σε επιλέξουν σε αυτά τα σόου, σε υποβαθμίζουν σαν άτομο αλλά και σαν προσωπικότητα, διότι αναγκάζεσαι να εκτελέσεις πράγματα και κανόνες, αλλά εάν δεν ακολουθήσεις  κατά γράμμα την εντολή αποχωρείς. Επίσης, νιώθεις την αίσθηση της διασημότητας, η οποία διαρκεί πολύ λίγο, καθώς μετά από μερικά χρόνια, δεν πρόκειται να σε αναγνωρίζει κανείς γιατί δεν θα είσαι πλέον διάσημος!!!!   Όμως πιστεύω πως δεν είναι αναγκαίο και απαραίτητο να επισκεφθείς ένα ριάλιτι σόου, όπως για παράδειγμα  ριάλιτι μοντέλων, για να αναδείξεις την ομορφιά σου και την επιθυμία σου να γίνεις μοντέλο, διότι δείχνει με αυτόν τον τρόπο το κάθε άτομο, ότι μπορεί και να αλλάξει όχι μόνο σαν χαρακτήρας, αλλά και αλλάξεις το σώμα σου μόνο και μόνο για να περάσεις σε μία δοκιμασία!! Η  υποβάθμιση της αξιοπρέπειας κάθε ατόμου, εξαρτάται από το ίδιο το άτομο, διότι αλλιώς παρουσιάζεται ο χαρακτήρας και η αξιοπρέπεια μπροστά στην κάμερα και στην κριτική επιτροπή και εντελώς διαφορετικά στην πραγματικότητα.

Μαρία Ηλιοπούλου

Γενικά, ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα ριάλιτι σόου. Ποτέ δεν έβλεπα εκπομπές τέτοιου είδους , επειδή τις θεωρώ χάσιμο χρόνου και αδιάφορες. Παρόλα αυτά , μπορώ να πω πως συχνά ακούω από γνωστούς ή από το ίντερνετ αντιδράσεις και νέα που αφορούν κάποιο ριάλιτι σόου και αναγκαστικά ενημερώνομαι.

Για να εξετάσουμε αυτές τις εκπομπές , λοιπόν, πρέπει απλά να αντιληφθούμε το ρόλο που παίζουν οι κριτές ή οι παρουσιαστές σε σχέση με αυτόν των διαγωνιζομένων. Έτσι , γρήγορα συμπεραίνουμε πως μέσα από υπερβολικά σκληρές και προσβλητικές κριτικές και σχολιασμούς από τους παρουσιαστές , οι διαγωνιζόμενοι εξευτελίζονται και δέχονται να γίνουν αντικείμενα κακομεταχείρισης , προκειμένου να επωφεληθεί ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα και οι ίδιοι να κερδίσουν ένα ορισμένο χρηματικό ποσό.

Μπορούμε να πούμε πως αυτά τα άτομα φτάνουν σε ένα αξιολύπητο σημείο , σε ένα σημείο που τους φέρονται σαν σκουπίδια , σαν ζώα , χωρίς καμιά αξιοπρέπεια . Άρα, αναμφίβολα, τα ριάλιτι σόου υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και παρουσιάζουν κυνικά και σκληρά πρότυπα , τα οποία βεβαίως επηρεάζουν τους τηλεθεατές.

Διονύσης Καραβίτης

Τα ριάλιτι σόου είναι παιχνίδια που πηγαίνουν άνθρωποι για τη μόδα, για να μάθουν να επιβιώνουν . Η γνώμη μου είναι πως υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια τους, γίνονται άλλοι άνθρωποι και επίσης γίνονται «Κατίνες», είτε επειδή τους έχει ζητηθεί από την παραγωγή, είτε επειδή τα νεύρα τους είναι εκτός ελέγχου. Όλα αυτά υποβιβάζουν τον άνθρωπο και του δημιουργούν διάφορα προβλήματα είτε υγείας είτε ψυχολογικά και σωματικά. Αυτά γίνονται για να υπάρχει περισσότερη τηλεθέαση και να κερδίζουν χρήματα οι παραγωγοί και το κανάλι.

Αναστασίας Καλούδη

Κατά τη γνώμη μου η αξιοπρέπεια του ανθρώπου παραβιάζεται και υποβαθμίζεται στα ριάλιτι σόου και παιχνίδια. Όσοι συμμετέχουν σε αυτά αποδέχονται το δημόσιο εξευτελισμό τους , προσπαθώντας να  κερδίσουν την εύνοια των τηλεθεατών και εξαγοράζουν την αξιοπρέπεια τους με τα χρήματα  συμμετοχής. Επιπλέον, στα ριάλιτι σόου παραβιάζεται η ιδιωτική ζωή των παικτών και δεν υπάρχει διακριτικότητα, αφού πολλές φορές όσοι συμμετέχουν αναγκάζονται να αναφερθούν στην προσωπική τους ζωή , με αποτέλεσμα να εκτίθενται . Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ ότι είναι αναγκαίο το τηλεοπτικό κοινό να αποκτήσει κριτήρια ώστε να αντιδρά σε καθετί που υποβιβάζει την αξιοπρέπεια του.

Καλλιόπη Δρόσου

Εγώ πιστεύω ότι τα ριάλιτι σόου δεν χρησιμεύουν πουθενά, γιατί ακόμα  και στον τομέα της ψυχαγωγίας , υπάρχουν καλύτερα σόου – εκπομπές , όπως μια τηλεοπτική σειρά ή μια κωμωδία. Επίσης πιστεύω ότι το μόνο που κάνουν είναι να αποσπούν τους ανθρώπους από πιο σημαντικά συμβάντα και γεγονότα που συμβαίνουν εκείνη την εποχή. Πιστεύω ότι τα σόου αυτά υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, διότι οι παίκτες είναι στο έλεος των κριτών  που τους υποβιβάζουν με αρνητικά σχόλια και τους ντροπιάζουν μπροστά σε χιλιάδες άτομα.

Αντρέας Καντάς

Χωρίς μέτρο, "Whiplash"

Το Whiplash είναι μία από τις ταινίες που μεταφέρουν αξίες και,γενικότερα, κάποιες απόψεις που είναι εντελώς αντικειμενικές και σωστές. Με λίγα λόγια, το κύριο μήνυμα της είναι το ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ, ακόμα και όταν πρέπει να δουλέψεις υπό πιεστικές  συνθήκες διότι, τις περισσότερες φορές, αυτές θα σε κάνουν σκληρότερο, δυνατότερο και θα σε βοηθήσουν να αποδόσεις στο μέγιστο. Επίσης, ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος συνέβαλε στην δημιουργία μίας εξαιρετικής ταινίας, ήταν η υποκριτική των δύο κυριων ηθοποιών, χάρη στην οποία μεταφέρθηκαν αυτούσια τα συναισθήματα τους, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ακριβώς όπως και οι χαρακτήρες τους. Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους και, μάλιστα, πιστεύω πως αποτελεί μία ταινία την οποία "επιβάλλεται" να την δεις.

Δημήτρης Πλατανίστας, Γ4

Το whiplash είναι μια ταινία με πολύ συναίσθημα σε κάνει να έχεις ένα κόμπο στο στομάχι για το τι θα γίνει μετά .  Να μιλήσω ειλικρινά ο καθηγητής μουσικής που είχε φανεί ότι ήταν πολύ αυστηρός, πιεστικός, σοβαρός δεν έχω λόγια να τον περιγράψω, αλλά πιστεύω όλο αυτό το έκανε για το καλό του . Η ταινία με έβαλε σε σκέψη αν πραγματικά θα ήθελα και εγώ να έχω έναν τέτοιο καθηγητή και η απάντηση είναι ναι. Ναι,  θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο καθηγητή να με καθοδήγησει να κυνηγήσω τα όνειρα μου,  όσο  δύσκολα αν ήταν αυτό. Όμως αν ήμουν στην θέση του αγοριού,  δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα Κανείς δεν ξέρει , αν δεν έχει περάσει όλα αυτά.

Ντανιέλα Μπάνα, Γ3

Η  ταινία ήταν εξαιρετική! Μου άρεσε πάρα πολύ,  διότι η ταινία αυτή μας πέρασε το μήνυμα ότι όσο και να μας ταλαιπωρούν οι άλλοι εμείς πρέπει να προσπαθούμε κ να πεισμώνουμε και άλλο! Επιπλέον μου άρεσε η επιμονή και η σπίθα που είχε το αγόρι μέσα του και αυτό φαινόταν από τον τρόπο με τον οποίο έπαιζε ντραμς! Ακόμα ένα μήνυμα που μας περνά είναι ότι κάτι το οποίο το αγαπάμε πολύ και θέλουμε να το αποκτήσουμε, πρέπει να προσπαθήσουμε όσο δύσκολο και να είναι!!!!

Ηλιοπούλου ,  Γ'2

Όσο μπορείς.....(Κείμενα των μαθητών του Γ2)

Όσο μπορείς χαμογέλα

και ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία.

Όσο μπορείς κάνε ό,τι θες.

Όσο μπορείς πέρνα ωραία την κάθε σου στιγμή!

Όσο μπορείς βόηθα, όποιον χρειάζεται βοήθεια.

Όσο μπορείς , αγάπα

σαν να μην έχεις αγαπήσει ποτέ στη ζωή σου.

Όσο μπορείς εμπιστεύσου!

Όσο μπορείς ρίσκαρε

και διασκέδασε!

Και όσο μπορείς μη γίνεσαι κάποιος  που δεν είσαι

μόνο για να αρέσεις στους άλλους!

Άνι Ιστρέφι

Όσο μπορείς στη ζωή σου να κοιτάς τα αστέρια κι όχι τα πόδια σου. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά όσο κι αν σου φαίνεται δύσκολη η ζωή , ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάς. Πάντα θα υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις και αυτό είναι το μόνο που μετρά: η προσπάθεια. Όσο μπορείς λοιπόν να ζεις με τόλμη , να διεκδικείς, να ψάχνεις, αλλά και να μην φοβάσαι να κλάψεις ή να πονέσεις . Να είσαι αληθινός , να μάχεσαι για τα δικαιώματα σου, να σέβεσαι τους άλλους και το κυριότερο :ποτέ να μη σταματάς να ελπίζεις! Για να μπορείς να ζεις!

Καλλιόπη Δρόσου

Όσο μπορείς ανακάλυψε την ομορφιά του κόσμου. Από τον πιο κοντινό λόφους το μακρινό δάσος, από τις πιο παγωμένες θάλασσες ως τα πιο ψηλά βουνά, από τι πιο έρημες πεδιάδες στις πιο εύφορες ζούγκλες. Όσο μπορείς ταξίδεψε, συλλογίσου και έλα, όλο πιο κοντά στον εαυτό σου και τη φύση. Άλλωστε , κάθε τόπος κρύβει τις δικές του ομορφιές, γι αυτό όσο μπορείς εξερεύνησε τες. Άνοιξε τα μάτια σου, βγες από το σπίτι, ξεκόλλα από την καθημερινότητα και ταξίδεψε.

Διονύσης Καραβίτης

Όσο μπορείς άλλαξε τον κόσμο προς το καλύτερο.

Όσο μπορείς γέλα.

Όσο μπορείς αγάπα.

Όσο μπορείς, τραγούδα, ακόμα κι αν είσαι παράφωνος.

Όσο μπορείς, φρόντιζε τους γύρω σου.

Όσο μπορείς , να έχεις αυτοεκτίμηση.

Όσο μπορείς, ονειρέψου.

Όσο μπορείς ταξίδεψε.

Όσο μπορείς , μη γίνεσαι ψεύτικος.

Όσο μπορείς, μη δέχεσαι το άδικο.

Όσο μπορείς υπερασπίσου τον εαυτό σου.

Όσο μπορείς χαμογέλα.

Αντωνία Καπουράνη

Όσο μπορείς να λες αυτό που σκέφτεσαι. Όσο μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά. Όσο μπορείς να αγαπάς, να μην μισείς τους πάντες γύρω σου. Μην φοβάσαι να πάρεις ρίσκα. Προσπάθησε να ζήσεις την κάθε σου στιγμή σα να είναι η τελευταία. Δώσε κίνητρο στον εαυτό σου να κάνει τα πάντα, να ξεκινήσει κάτι καινούριο (εκτός να είναι δίαιτα. Τότε ξεκίνα από Δευτέρα!).

 Γέλα με τους φίλους σου και κάνε τους να γελάσουν. Γίνε καλύτερος άνθρωπος.

 Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο. Μη σκας, η ζωή είναι ωραία.

Μην έχεις όρια. Ξεπέρασε τα!

Πάρε ένα ζωάκι. Έτσι θα έχεις συντροφιά και στα δύσκολα και στα εύκολα και στα άσχημα.

Κι αν όλα αυτά δεν τα μπορείς, μην είσαι μουρτζούφλης! Χαμογέλα!

Γαβριέλα Δούσμανη

Όσο μπορείς, μην τα παρατάς.

Συνέχισε να προσπαθείς. Όσο μπορείς βελτίωσε τον εαυτό σου για αν σε συμπαθούν και άλλοι.

Όσο μπορείς προσπάθησε το καλύτερο δυνατό.

Όσο μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις.

Όσο μπορείς να αγαπάς το κορίτσι που θες κι ας μη σου έχει μιλήσει ποτέ.

Όσο μπορείς να μην ακούς αυτούς που σε βλάπτουν.

Όσο μπορείς να εκφράζεις αυτό που θες.

Όσο μπορείς βοήθησε έναν άστεγο.

Ηλίας Καπουράνι

"ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ προσπάθησε να περιορίσεις την αλαζονεία και την υπεροψία του εαυτού σου,

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ μην εξευτελίζεις την ζωή σου,

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ μην μένεις στάσιμος σε μία ιδέα,αξιοποίησε την

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ τα διάφορα σχόλια του κόσμου,

Μην συμβιβάζεσαι στην μόδα της εποχής,

Μην περιορίζεσαι στο φαίνεται και όχι στο είναι,

Μην προσπαθείς να αλλάξεις για τους άλλους,

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ χαμογέλα, πίστεψε και γίνε ο εαυτός σου.

Μαρία Ηλιοπούλου

The giver- (Ο δωρητής)

Η ταινία ήταν φανταστική! Την ξαναείδα άλλες δύο φορές μετά από την πρώτη φορά που την είχα δει στην πρώτη γυμνασίου. Ήταν πολύ πρωτότυπη, σου κράταγε το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκειά της. Ήταν πολύ ωραία που στην αρχή ήταν ασπρόμαυρη και σιγά σιγά έβαζε χρώματα - ακριβώς όπως το περιγράφει το βιβλίο. Σε κράταγε σε αγωνία και είχε αισιόδοξο τέλος και μας έδειξε πως θα μπορούσε να είναι ο κόσμος χωρίς συναισθήματα -  την αξία των συναισθημάτων είτε αυτά είναι αγάπη είτε πόνος. Ως προς την παρουσίασή της ήταν πολύ ρεαλιστική. Δεν βρήκα κάποιο αρνητικό και είναι από τις ταινίες που θα βαθμολογούσα με δέκα!!! 😀

Αγγελική Σαράντου, Γ5

 Η ταινία μου άρεσε  αρκετά, γιατί μας έδειχνε  μια κοινότητα διαφορετική από αυτήν που ζούμε. Μια κοινότητα χωρίς χρώμα , μια κοινότητα με πολύ αυστηρούς κανόνες μια κοινότητα διαφορετική από την δικιά μας. Υπήρχαν άνθρωποι που έβγαλαν αυτούς τους κανόνες γιατί υποτίθεται θέλανε να «κρατήσουν την κοινότητα μακριά από τον πόλεμο και την φτώχεια"». Αυτό όμως στέρησε από τους πολίτες την αγάπη, την μουσική, την ευτυχία, τους γάμους και πολλά άλλα. Ευτυχώς που υπήρξε ο επαναστάτης για να ξαναφέρει την πραγματική ζωή που αξίζει στους πολίτες εκείνους χωρίς ψέματα και χωρίς άλλα μυστικά που θα έβλαπταν τους άλλους . Άλλο ένα θέμα που με στενοχώρησε προσωπικά είναι ότι σκότωναν τα βρέφη , που δεν τα νόμιζαν ικανά να ζήσουν και να κάνουν αυτό που θέλουν.

Ντανιέλα Μπάνα, Γ3

Τολμώ να πω πως η ταινία ξεκίνησε ωραία. Σε τραβάει κατευθείαν στην δράση και στο θέμα της ταινίας.... Αλλά επίσης τολμώ να πω πως η ταινία αποτυγχάνει να δείξει πως στην πραγματικότητα θα ήταν ένας κόσμος χωρίς πόλεμο. Πιστεύω σαν παιδί που είμαι μπορώ να σκεφτώ πως θα κατάφερνες να δημιουργήσεις έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, εγώ ΔΕΝ θα αφαιρούσα τόσο σημαντικά πράγματα.. Πράγματα σαν την μουσική, σαν τα συναισθήματα!!!!.... Θα το δεχόμουν χωρίς κανένα πρόβλημα, αν η ταινία μας παρουσίαζε ότι οι άνθρωποι ζούσαν σαν στρατιωτάκια!...

Δημήτρης Κανέλλης, Γ2