The giver- (Ο δωρητής)

Η ταινία ήταν φανταστική! Την ξαναείδα άλλες δύο φορές μετά από την πρώτη φορά που την είχα δει στην πρώτη γυμνασίου. Ήταν πολύ πρωτότυπη, σου κράταγε το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκειά της. Ήταν πολύ ωραία που στην αρχή ήταν ασπρόμαυρη και σιγά σιγά έβαζε χρώματα - ακριβώς όπως το περιγράφει το βιβλίο. Σε κράταγε σε αγωνία και είχε αισιόδοξο τέλος και μας έδειξε πως θα μπορούσε να είναι ο κόσμος χωρίς συναισθήματα -  την αξία των συναισθημάτων είτε αυτά είναι αγάπη είτε πόνος. Ως προς την παρουσίασή της ήταν πολύ ρεαλιστική. Δεν βρήκα κάποιο αρνητικό και είναι από τις ταινίες που θα βαθμολογούσα με δέκα!!! 😀

Αγγελική Σαράντου, Γ5

 Η ταινία μου άρεσε  αρκετά, γιατί μας έδειχνε  μια κοινότητα διαφορετική από αυτήν που ζούμε. Μια κοινότητα χωρίς χρώμα , μια κοινότητα με πολύ αυστηρούς κανόνες μια κοινότητα διαφορετική από την δικιά μας. Υπήρχαν άνθρωποι που έβγαλαν αυτούς τους κανόνες γιατί υποτίθεται θέλανε να «κρατήσουν την κοινότητα μακριά από τον πόλεμο και την φτώχεια"». Αυτό όμως στέρησε από τους πολίτες την αγάπη, την μουσική, την ευτυχία, τους γάμους και πολλά άλλα. Ευτυχώς που υπήρξε ο επαναστάτης για να ξαναφέρει την πραγματική ζωή που αξίζει στους πολίτες εκείνους χωρίς ψέματα και χωρίς άλλα μυστικά που θα έβλαπταν τους άλλους . Άλλο ένα θέμα που με στενοχώρησε προσωπικά είναι ότι σκότωναν τα βρέφη , που δεν τα νόμιζαν ικανά να ζήσουν και να κάνουν αυτό που θέλουν.

Ντανιέλα Μπάνα, Γ3

Τολμώ να πω πως η ταινία ξεκίνησε ωραία. Σε τραβάει κατευθείαν στην δράση και στο θέμα της ταινίας.... Αλλά επίσης τολμώ να πω πως η ταινία αποτυγχάνει να δείξει πως στην πραγματικότητα θα ήταν ένας κόσμος χωρίς πόλεμο. Πιστεύω σαν παιδί που είμαι μπορώ να σκεφτώ πως θα κατάφερνες να δημιουργήσεις έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, εγώ ΔΕΝ θα αφαιρούσα τόσο σημαντικά πράγματα.. Πράγματα σαν την μουσική, σαν τα συναισθήματα!!!!.... Θα το δεχόμουν χωρίς κανένα πρόβλημα, αν η ταινία μας παρουσίαζε ότι οι άνθρωποι ζούσαν σαν στρατιωτάκια!...

Δημήτρης Κανέλλης, Γ2