Υπόθεση:
Είναι Δεκέμβριος του 1970 και στην Ακαδημία Μπάρτον στη Μασαχουσέτη τα
Χριστούγεννα προμηνύονται περίεργα. Ο Πολ Χάναμ, ο πιο δύστροπος και
ιδισουγκρασιακός καθηγητής της Ακαδημίας, αναγκάζεται να μείνει στη σχολή ως
υπεύθυνος των μαθητών που δεν θα φύγουν για τις γιορτές (οι «holdovers» του
πρωτότυπου τίτλου). Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Ανγκους Τάλι, η μητέρα του
οποίου τον εγκατέλειψε τελευταία στιγμή για να πάει μήνα του μέλιτος με τον νέο
της σύζυγο. Το αταίριαστο αυτό δίδυμο θα συμπληρωθεί από την υπεύθυνη της
καφετέριας της Ακαδημίας, Μέρι Λαμπ, η οποία θρηνεί για το χαμό του γιου της
στον Πόλεμο του Βιετνάμ.
Οι
τρεις τους θα αναγκαστούν να συνυπάρξουν, να δημιουργήσουν εορταστικό κλίμα
κόντρα στις προβλέψεις της προσωπικής τους μη εορταστικής διάθεσης και,
ξεπερνώντας ο καθένας τον εαυτό του, να αρχίσουν δειλά να φτιάχνουν από το
τίποτα (ή από τα πάντα) μια νέα οικογένεια - αυτή που δεν έκανε ποτέ ο Πολ,
αυτή που δεν γνώρισε ποτέ ο Ανγκους, αυτή που έχασε η Μέρι. Η διαδρομή δεν
είναι προφανής: αρχικά θα κερδίσει ο ένας την εμπιστοσύνη του άλλου, στη
συνέχεια θα τον κάνει συνένοχο στη θλίψη του και στο τέλος θα σταθεί ο
πολύτιμος φίλος/συγγενής/πατέρας/μητέρα/γιος που όλοι χρειάζονται. Και είναι
εκεί όπου ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, που αποδίδει στους τρεις ήρωές του
τον χαρακτηρισμό «παιδιά», έρχεται να υπογραμμίσει πως, ναι, ακόμη και αν δεν
είναι προφανές, αυτή - περισσότερο από οτιδήποτε - είναι μια ταινία
ενηλικίωσης. Και για τον ανήλικο και για τους ενήλικες.
Ποια
σκηνή ξεχωρίσατε και γιατί;
Ξεχωρισα τη σκηνη που ο
μαθητης επισκέφτηκε τον πατέρα του
Ξεχώρισα την σκηνή των
Χριστουγέννων γιατί δείχνει τρεις μοναχικούς ανθρώπους που άρχισαν να δένονται
και να νιώθουν λιγότερο μόνοι
Όταν ο Χάναμ μάλωσε τον
μαθητή που είπε για την Μαίρη, έτσι μας έδειξε ότι δεν είναι απλά ενας
στριμμένος καθηγητής και ότι έχει ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση για τους άλλους
Η αγαπημένη μου σκηνή
ήταν όταν ο καθηγητής υπερασπιζοντας τον Αγκους πήρε εκείνος την ευθύνη προκειμένου
να μην τιμωρηθεί από τους γονείς του.
Την σκηνή στην οποία ο
κ. Χαναμ λέει «Αν θες πραγματικά να καταλάβεις το παρόν ή τον εαυτό σου, πρέπει
να αρχίσεις από το παρελθόν.» Θεωρώ ακούγοντας αυτή. Την πρόταση ο καθένας
βγάζει το δικό του συμπέρασμα και πιστεύω πως είναι και πολύ καλόεκφρασμένη
πρόταση.
για μένα η σκηνή που
ξεχώρισε είναι όταν ο καθηγητής προστάτεψε τον ταλι και δεν άφησε να τον
διώξουν από το σχολείο ο λογος που μ άρεσε ήταν επειδή κανένα άλλος καθηγητής δεν
θα το έκανε και δεν είχε κανένα συμφέρον απο όλο αυτό
Όταν ο καθηγητής έριξε
το φταίξιμο στον εαυτό του για να μην πάνε το παιδί σε στρατό γιατί ήταν μια
σωστή και γενναία πράξη
Όταν ο Ανγκους πήγε να
δει τον πατέρα του στεναχωρέθηκα διότι έλεγε ότι έχει πεθάνει ενώ στην
πραγματικότητα ήταν σε ίδρυμα για να καλυτερεύσει. Μου άρεσε όμως μου ο κ.
Χαναμ τον άφησε να πάει στο ίδρυμα για να τον δει μια τελευταία φορά
Η σκηνή μου ξεχώρισα
ήταν όταν ήρθαν τα Χριστούγεννα και οι πρωταγωνιστές αποφάσισαν να πάνε όλοι
μαζί ταξίδι! Πιστεύω πως αυτή η σκηνή δείχνει πως διαφορετική άνθρωποι <<
αναγκάζονται >> να συνυπάρχουν και εν τέλη καταλήγουν να περνάνε ίσως και
τις πιο αξέχαστες διακοπές
Η σκηνή που πήγε να δει
τον πατέρα του ο ταλι γιατί ήθελε πολύ καιρό να τον δει
Η σκηνη η οποια
ξεχωρισα ηταν εκεινη που ο καθηγητης κ. Χαναμ θυσιασε την δουλεια του για τον
μαθητη του
Η σκηνή που είναι στο
εστιατόριο και οι τρεις μετά αφού συνάντησαν τον πατέρα του Ανγκους, πρόλαβαν
μόνο 3 λεπτά να συζητήσουν για το θέμα αυτό ο κυριος Χαναμ και ο Ανγκους και
αυτα τα 3 λεπτά ήταν τόσο μεγάλα,ένιωθα ότι υπήρχε κάτι κοινό μεταξύ τους και
μπορούσε να πει ο κύριος Χάναμ ότι χρειαζόταν να ακούσει ο Ανγκους,και δεν μας
το είπε η ταινία αλλά μάλλον και ο κύριος Χάναμε είχε κακές επαφές με τον
πατέρα του και μπορούσε να καταλάβει μάλλον πως ένιωθε ο Ανγκους εκείνη την στιγμή.
Ξεχωρίζει η σκηνή στο
μπαρ τα Χριστούγεννα, γιατί εκεί οι χαρακτήρες ανοίγονται πραγματικά. Οι άμυνες
πέφτουν και φαίνεται η ανθρώπινη πλευρά τους, δίνοντας νόημα σε όλη την ταινία.
Η σκηνή που ξεχώρισα
είναι όταν έτρεχαν ο μαθητής με τον καθηγητή στο σχολείο μόνοι και αφού
τραυματίστηκε ο Ταλι πήγαν στο νοσοκομείο και εκεί προσπάθησε να «γλυτώσει» τον
καθηγητή του τον οποίο δεν συμπαθούσε ακόμα αναλαμβάνοντας την ευθύνη του
Ξεχώρισα τον καθηγητή
διότι ήταν πολύ γλυκός και ήταν πολύ ευαίσθητος εφόσον μας έδειξε ποσό γλυκές
πράξεις έκανε στο τέλος και μόλις του ειπε ότι θέλει να πάει στον μπαμπά του
Που ο καθηγητής είπε
ψέματα για να μπορέσει να μείνει στο σχολείο
η σκηνή που ξεχώρισα
ήταν αυτή που ο καθηγητής είπε ψέματα ώστε να μην διώξουν τον Τάλι ακόμα και αν
ήξερα ότι θα απολυόταν
Ξεχωρισα την σκηνή που
ο Ανγκους επισκέφτηκε τον πατέρα του διότι μου άρεσε που σκεφτόταν και τον
πατερα του
Η σκηνή που ξεχώρισε
για εμένα ήταν την στιγμή όπου είχαν πάει στην Βοστόνη στο ξενοδοχείο που
έπεσαν από το Άνγκους τα χάπια για την κατάθλιψ τα οποία φάνηκαν να παίρνει παρόμοια
με τον Καθηγητή κ.Χαναμ
Όταν πήγε να δει τον
πατέρα του ακόμα και ήξερε ότι δεν θα έλεγαν κάτι και απλώς ήθελε να τον δει
Η σκηνή που κάθονταν
στο καναπέ ο καθηγητής με την Μαίρη και του είπε πως δεν μπορεί να ξέρει τι
μπορεί να έχει περάσει κάποιος ακόμα και να μην φαίνεται πάντα γιατί είναι κάτι
που ισχύει και πολλές φορές το ξεχνάμε
Μου άρεσε προς το τέλος
που ήρθαν οι γονείς του μαθητή επειδή έμαθαν πως είδε τον πατέρα του ενώ δεν
έπρεπε και όταν φώναξαν τον καθηγητή αντί να πει την αλήθεια έβαλε όλο το
φταίξιμο στον εαυτό του έτσι ώστε ο μαθητής να μείνει στο σχολείο.
Το τέλος
η σκηνη που ξεχωρισα
περισσοτερο απο ολες ηταν οταν ‘’ καλυψε ο ο κ χαναμ τον μαθητη Ταλι στο τελος
οταν ηρθε η μανα του και ο στανλει στο γραφειο
Στο τέλος που ο
καθηγητής για να προστατέψει το παιδί προτίμησε να χάσει την δουλειά του
Όταν ο καθηγητής είπε
ψέματα για να μην φύγει ο μαθητής του. Δεν περίμενα να αντιδράσει έτσι.
η στιγμή που ο
καθηγητής , η μαγείρισσα και ο μαθητής καθόντουσαν και έτρωγαν σαν αληθινή
οικογένεια
Καμία μου φάνηκε πολύ
βαρετή δεν μου άρεσε
Ξεχώρισα τη σκηνή όταν
το παιδί το έσκασε από το σινεμά για να πάει να δει επιτέλους τον μπαμπά
του,ήταν πολυ γλυκό
Όταν αποχαιρετηθηκαν
στο τελος γιατί παρουσίασε την συναισθηματική σύνδεση μεταξύ καθηγητή και
μαθητή που ηταν τόσο δυνατή όσο ενός πατέρα με τον γιο του. Είχαν βρει και οι 2
τους αυτό που έψαχναν τόσο καιρο, την οικογένεια τους
Την στιγμη που ο
καθηγητης θυσιασε ουσιαστικα την δουλεια του για τον μαθητη του γιατι αυτο μας
δειχνει ποσο ενσυναισθηση ειχε ο καθηγητης προς τον μαθητη παρολο που σχεδον
ολοι τον μισουσαν
Η σκηνή στο τέλος που ο
κύριος χάναμ χάνει την δουλειά του για να μείνει ο ανγκους στο σχολείο
"Τρεις
άνθρωποι με διαφορετικές αφετηρίες στη ζωή, βρίσκονται μόνοι, Χριστούγεννα, κι
αναγκάζονται να συνυπάρξουν. Να βρουν τι έχουν κοινό. Μία κοινή ανθρωπιά."
Αυτό έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του. Συμφωνείτε; Ποιο είναι το
κοινό στοιχείο των τριών πρωταγωνιστών;
Η μοναξια τους
Συμφωνώ με το σκηνοθέτη
γιατί το κοινό στοιχείο των τριών πρωταγωνιστων είναι η μοναξιά και η κοινή
τους ανθρωπιά
Και οι τρεις λόγο των
τραγικών συνθηκών στην ζωή τους περνούν χάπια για την κατάθλιψη αλλά όταν ήταν
μαζί πιστεύω πως το φάρμακο τους ήταν η παρέα τους
Το κοινό στοιχείο των
τριών πρωταγωνιστων ήταν η μοναξιά τους και η αναζήτηση συντροφιάς κ
οικογένειας
Συμφωνώ. Το κοινό
στοιχείο των τριών πρωταγωνιστών εκτός από το γεγονός ότι είναι άνθρωποι και
άνθρωπος έχει ενσυναίσθηση, είναι άνθρωποι οι οποίοι και οι τρεις δυσκολεύονται
με κάτι στην ζωή τους που πρέπει να ζουν με αυτό καθημερινά. Έχουν περάσει
πολλά στην ζωή τους και πάλι όμως παλεύουν.
το κοινό στοιχείο των
πρωταγωνιστών είναι ότι βρίσκονται μόνοι τους τα Χριστούγεννα και έχουν ο ένας
τον άλλον
Ναι συμφωνώ . Το κοινό
στοιχείο των τριών πρωταγωνιστών είναι που δεν έχουν κανέναν κοντινό άνθρωπο να
τους στηρίζουν
Το κοινό σημείο είναι
πιστεύω ότι και οι 3 νιώθουν μοναξιά και τελικά βρίσκουν παρεα και δεν νιώθουν
τόσο στεναχωρημένοι πλέον. Επίσης και οι 3 προσπαθούν να αφήσουν πίσω το
παρελθόν και να κάνουν κάτι καλό για το μέλλον τους
Και οι τρεις από αυτούς
αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν διότι όλοι τους είχαν προβλήματα με την οικογένεια
τους. Ο μαθητής είχα ξεμείνει στο σχολείο διότι η μητέρα του με τον θετό πατέρα
του τον άφησαν ενώ αυτοί πήγαν ταξίδι ενώ ο καθηγητής και η μαγείρισσα δεν
είχαν παιδιά αλλά ούτε και σύντροφο
Το κοινό μεταξύ τους
είναι ότι και οι 3 είναι μόνοι σε μέρα που φέρνει όλους (οικογένεια φίλους κλπ)
μαζί
Συνφωνω. Το κοινο που
ειχαν Μεταξυ τους ηταν η μοναξια ειχαν ο ενας τον αλλον
Ναι,συμφωνώ.Ο καθένας
είχε κατάθλιψη,δηλαδή ο καθένας κάτι περνούσε στην ζωή του,ο καθένας κάτι
διαφορετικό αλλά είχαν και οι τρεις το κοινό ότι παιρνουσαν μια δικια τους
δυσκολία και πιστεύω ότι τους ενωνε μεταξύ τους.
Ναι, συμφωνώ. Το κοινό
στοιχείο τους είναι η μοναξιά και η ανάγκη για κατανόηση. Παρότι διαφορετικοί,
τους ενώνει η κοινή τους ανθρωπιά.
Συμφωνώ και πιστεύω πως
το κοινό στοιχείο μεταξύ τους είναι πως και οι τρεις είχαν μείνει μόνοι σε
περίοδο οικογενειακών γιορτών, χωρίς να νιώθουν αγαπημένοι από κάποιον
Το κοινό στοιχείο είναι
ότι δεν έχουν οικογένεια ο μικρός τον έχουν παρατήσει της γυναίκας πέθανε ο
άνδρας της και εν τέλη κατέληξαν μαζί με ένα κοινό που τους ένωσε
Και οι τρεις δεν έχουν
οικογένειες
Συμφωνώ,το κοινό που
έχουν είναι ότι είναι και οι 3 μόνοι
Όλοι περνούν σχεδόν την
ίδια κατάσταση δηλαδή είναι μόνοι τους τα Χριστούγεννα.
Σύμφωνω με τον
σκηνοθέτη θα έπρεπε αυτόι οι τρεις να συνυπάρχουν έχοντας ο καθένας τους
διαφορετικές ζωές όμως από τι φάνηκε στην τελική είχαν κάτι κοινό ,είχαν ένα
γεγονός το οποίο τους είχε στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής τους,περνουσαν
και οι τρεις μια είδους κατάθλιψη μπορούσαν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον
Ότι και οι τρεις είναι
χωρίς τις οικογένειες τους και θα προτιμούσαν να είναι κάπου αλλού και όχι εκεί
που βρισκοντουσαν
Συμφωνώ , και οι τρεις
ήταν πληγωμένοι συναισθηματικά και είχαν κατάθλιψη ακόμα και η Μαίρη που δεν
φαίνεται πολύ έντονα , το ξέσπασμα της στο πάρτι το κάνει εμφανές
Το κοινό στοιχείο των
τριών πρωταγωνιστών είναι ότι και οι τρεις αντιμετωπίζουν οικογενειακά
προβλήματα.
Είναι μόνοι τους
και οι τρεις τους ειναι
βαθια σε καταθλιψη ο καθενας με διαφορετικους λογους
Δεν καταλαβα
Συμφωνώ
Συμφωνώ. Και πίστευω
ότι το κοινό στοιχείο είναι ότι κανένας δεν έχει οικογένεια να περάσει τις
γιορτές.
και οι τρεις έχουν να
αντιμετωπίσουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα
Έχουν χάσει ανθρώπους
από την ζωή τους και περνούσαν δύσκολα
Κοινό στοιχείο των
τριών πρωταγωνιστών είναι ότι κ οι τρεις έχουν περάσει πολλά πράγματα
Όλοι αναζητούν
συντροφιά καθώς έχουν χάσει την οικογένεια τους με διαφορετικό τροπο και
ψάχνουν να γεμίσουν το κενό που αισθάνονται με αγαπη
Το κοινο σημειο των
πρωταγωνιστων ειναι πιστευω η κατανοηση και η ενσυναισθηση που ειχαν μεταξυ
τους στον τροπο που διαχειρηστηκαν αυτο που εγινε παρολο που χρειαστηκε λιγο
χρονο
Η κατάθλιψη
Ναι κυριως οταν έχουν
κοινα
Ναι μπορεί να υπάρξει
γνήσιο νοιαξιμο στο σχολείο όταν υπάρχει σεβασμός ενδιαφέρον μεταξύ μαθητών και
καθηγητών
Κατά μία άποψη ναι
διότι συνυπάρχουμε στον ίδιο χώρο πολλές ώρες και αρκετά χρόνια οπότε είναι
λογικό να νοιαζόμαστε για κάποιους αν όχι όλους στο σχολείο
Ναι κατά την γνώμη μου
μπορεί να υπάρξει αληθινή αγάπη και φροντίδα μεταξύ μαθητών και καθηγητών αφού
το σχολείο είναι η δεύτερη "οικογενεια" των παιδιων
Ναι. Θεωρώ πως αν το
θέλει ο μαθητής αλλά κυρίως ο καθηγητής μπορούν να συνδεθούν και ύστερα να
υπάρξει αγάπη και νοιάξιμο μεταξύ τους. Πολλοί μαθητές όταν δεν έχουν ένα
«σπίτι» που μπορούν να βασιστούν και να εμπιστευτούν, η δεύτερη ελπίδα τους
είναι το σχολείο.
Στο σχολείο είναι
δύσκολο να υπάρχει γνήσια αγάπη ή φροντίδα γιατί οι σχέσεις πολλές φορές
επηρεάζονται από ανταγωνισμό βαθμούς και κανόνες
Πιστευω ότι μπορεί να
υπάρχει γνήσια αγαπη ,φροντίδα στο σχολείο που μπορούν να συνδεθούν καθηγητές
με μαθητές
Πιστεύω ειλικρινά ότι
μπορεί να υπάρξει νοιαξιμο στο σχολείο αλλά πρέπει να είναι ευγενικός και ο
καθηγητής και ο μαθητής και συνεργατικοί επίσης διότι αν δεν υπάρξει η καλή
συνεργασία συνήθως δεν υπάρχει και καλή χημεία. Ομως πολλοί καθηγητές αγαπούν
τους μαθητές τους ακόμα κι αν δεν διαβάζουν τόσο και φαίνεται ότι νοιάζονται
Μπορεί να υπάρξει
πραγματική αγάπη / νοιάξιμο στο σχολείο και πιστεύω πως αυτό μπορεί να γίνει
γνωρίζοντας ο μαθητής και ο καθηγητής τα όρια του και να μην τα υπερβαίνει
Είναι όντως πολύ πιθανό
αυτό ιδιαίτερα όταν το παιδί δεν έχει φροντίδα σπίτι
Πιστευω πως ναι μπορει
να υπαρξει. Πολλα παιδια την αγαπη που δεν βρισκουνε στο σπιτι τους την
αναζητανε στο σχολειο
Ναι,θα μπορούσε,αλλά
πλέον το σχολείο ειναι ένα μέρος μόνο για να ξεφύγουμε απο τα προβλήματα
μας,όχι για να τα αντιμετωπίσουμε με ανθρώπους που μπορούν να μας καταλάβουν
και μπορούν να μας βοηθήσουν.
Ναι, μπορεί να υπάρξει
γνήσιο νοιάξιμο στο σχολείο, μέσα από μια παιδαγωγική σχέση. Οι καθηγητές και
οι μαθητές μπορούν να συνδεθούν με σεβασμό και όρια, προσφέροντας στήριξη και
κατανόηση που βοηθά στην προσωπική εξέλιξη.
Προφανώς γιατί στην ζωη
μας τα πρώτα χρόνια μέχρι να αποφοιτήσουμε το σχολείο είναι ένα μέρος που
περνάμε την μισή μέρα σχεδόν κάθε μέρα. Σταδιακά γίνεται μέρος της ζωής μας.
Οπότε φυσικά μπορούν αυτές οι αρετές να υπάρξουν
Πιστεύω ότι κάποιοι
καθηγητες μπορούν να δώσουν αγάπη σε ένα μαθητή και να τον φροντίζουν και να
νοιάζονται όπως και ο μαθητής το ιδιο.Δεν χρειάζεται πάντα να υπάρχει κάτι πίσω
από αυτό
Μπορεί από καθηγητές
συμμαθητές να νιώσει αγάπη
Σίγουρα μπορεί να
υπάρξει γνήσια αγάπη/φροντίδα στο σχολείο καθώς περνάμε καθημερινά πολλές ώρες
σε αυτόν τον χώρο και συνυπάρχουμε με τους καθηγητές μας πράγμα το οποίο μας
φέρνει πιο κοντά και οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί μοιράζονται εμπειρίες και
συχνά στηρίζουν ο ένας τον άλλο
Μπορεί να δημιουργηθεί
μια τέτοια σχέση ανάμεσα σε μαθητή και καθηγητή, όμως αυτή η σχέση μπορεί να
προκαλέσει και προβλήματα διότι υπάρχουν κάποιοι ρολοι παντού.
Στο σχολείο σχολείο
περνάμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μας,θα μπορούσα να πώ μας
διαμορφώνει σαν άνθρωπους.Το σχολείο αντικατοπτρίζει μια πολιτεία,τον έξω κόσμο
μας μαθαίνει να φερόμαστε ειδικά όταν ειναι οι ίδιοι καθηγητής και μαθητές για
πολύ καιρό μαζι δένονται εγώ προσωπικά πλέον τα παιδιά και τους καθηγητές και
γενικά το σχολείο το βλεπω σαν σπίτι και τους ανθρώπους πλέον σαν και δεύτερη
μου οικογένεια
Δεν ξέρω πιστεύω πως
ναι αν και δεν το βλέπουμε συχνά να συμβαίνει
Θεωρώ πως γενικά θα
πρέπει να υπάρχει ένα όριο ανάμεσα στο μαθητή και τον καθηγητή και να είναι
αντιληπτό και από τους δύο όμως επειδή πολλές φορές το "τελευταίο"
καταφύγιο που μπορεί να έχει κανείς είναι το σχολείο σε κάποιες περιπτώσεις
όταν είναι και ο καθηγητής και ο μαθητής πρόθυμος μπορεί να αναπτυχθεί σχέση
αγάπης και νιαξιμο
Ναι, πιστεύω πως μπορεί
να ύπαρξη κάτι τέτοιο μιας που το σχολείο είναι κάπως σαν το δεύτερο μας σπίτι
είμαστε εκεί σχεδόν όλη μας την ζωή. Γνωρίζουμε πολλά καινούργια πράγματα οπότε
ναι μπορεί να υπάρξει γνήσια αγάπη/ νοιαξιμο και φροντίδα στο σχολείο. Ναι,
πιστεύω επίσης πως μπορούν να συνδεθούν καθηγητές - μαθητές/τριες.
Φυσικά
ειναι σημαντικο να
υπαρχει συνδεση αναμεσα σε μαθητη-δασκαλο και μπορει να υπαρξει οντως αληθινή
αγαπη μεταξυ τους
Ναι μπορει
Ναι μπορούμε όλοι μαζί
αρκεί να το θέλουμε και να έρθουμε κοντά με μερικούς καθηγητής μπορούμε
Πιστεύω ότι αν όλοι
ήθελαν και συνεργαζοντουσαν ναι θα μπορούσε
φυσικά και μπορεί να
υπάρξει αρκεί να είσαι δίπλα στους σωστούς ανθρώπους
Ναι φυσικά άμα δεν
μπορείς να βρεις κάποιους φίλους η στο σπίτι δεν τα πας καλά το σχολείο είναι
μια λύση γιατί περνάς αρκετές ώρες εκεί
Ναι μπορεί να υπάρξει
γιατί όσα παιδιά δεν αγαπιούνται στο σπίτι,πηγαίνουν στο σχολείο να αγαπηθούν
Ναι μπορεί να υπάρξει
αγάπη στο σχολείο και ανάμεσα σε καθηγητές και μαθητές καθώς οι μαθητές
γίνονται τα παιδιά των καθηγητών και το σχολείο γίνεται η οικογένεια τους
Πιστευω ναι μπορει να
υπαρξει αν υπαρχει πρωτα απο ολα σεβασμος προς ολους κατανοηση και αγαπη προς
τους συναθρωπους μας γενικα!❤️
Ναι με το να ασχολούνται
πιο πολύ με την ζωή των παιδιών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου