Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών

Γιορτή των Τριών Ιεραρχών σήμερα και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα γιορτάζει τους προστάτες των Γραμμάτων.Κάθε χρόνο τιμούμε τη γιορτή εκκλησιαζόμενοι και ακούγοντας λόγους, που οι περισσότεροι δεν προσέχουμε και, ίσως δεν έχουν τίποτα καινούριο να μας πουν, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Φέτος, όμως, ήρθε το μήνυμα του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου να κάνει τη διαφορά. Επιτέλους, ένα κείμενο με ζωντανό και εύστοχο λόγο, απλό και καίριο στο περιεχόμενο του. Ένα μήνυμα που αναφέρεται στην ουσία της εκπαίδευσης και μιλάει για "κατά πρόσωπο καλλιέργεια "και όχι "κατά κεφαλήν εισόδημα". Για εκπαίδευση που "θα σέβεται το δάσκαλο και το μαθητή". Το παραθέτουμε αυτούσιο. Τα σχόλια δικά σας..





Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για τους Τρεις Ιεράρχες

Ἀγαπητοί μου Ἐκπαιδευτικοί, Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ζοῦμε μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἐκπαίδευση ἔχει χάσει τὸν καλλιτεχνικό της ρόλο˙ νὰ καλλιεργεῖ δηλαδή τὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν καὶ νὰ ἀλλάζει τὸν κόσμο. Εἶναι περισσότερο γραφειοκρατικὴ καὶ μονοδιάστατη χάνοντας τὸν ἀπελευθερωτικό της ρόλο. Δὲν εἶναι παράξενο ἑπομένως ποὺ ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν , ὡς ἑορτὴ τῆς Παιδείας, ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ μερικούς, μὲ ἀδιαφορία. Μία ἀργία, ποὺ κομίζει μία ἀκατανόητη ἑορτή.

Εἶναι τόσο ἀκατανόητη, ὅσο ἀκατανόητη μοιάζει νὰ εἶναι ἡ σχέση τῆς Παιδείας μὲ τὴν Κοινωνία. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο νὰ γίνει ἀντιληπτό, ἰδιαίτερα σήμερα, ὅτι μία ἄδικη καὶ ἀπρόσωπη κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει παιδεία, ἀλλὰ νὰ γεννᾶ ἕνα ἄδικο, ἀπρόσωπο καὶ πολλὲς φορὲς ἀπάνθρωπο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα.

Ο Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στάθηκαν στὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ ἔργα του. Καταδίκασαν τὴν ἀνισότητα καὶ τὴ βιαιότητα τῆς ἐξουσίας τῶν ἰσχυρῶν γιὰ νὰ δείξουν ὅτι μόνο ἕνας ἄνθρωπος ποὺ καλλιεργεῖται μὲ ἀρετὲς καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν ἀσχήμια τῶν κοινωνιῶν.

Γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, τῆς ἰσότητας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς εἰρήνης δὲν ἔχει τίποτε τὸ κοινὸ μὲ τὸ νόμο τῶν ἰσχυρῶν κάθε ἐποχῆς. Ἡ Παιδεία, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τους, ἀποτελεῖ δρόμο ἀπελευθέρωσης προσωπικῆς καὶ κοινωνικῆς καὶ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα πρέπει νὰ σέβεται τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ προσώπου τοῦ μαθητή, νὰ βρίσκεται στὴν ὑπηρεσία του, νὰ καλλιεργεῖ καὶ νὰ θεραπεύει τὴ δίψα του γιὰ μάθηση. Ὁ στόχος πρέπει νὰ εἶναι ἡ κατὰ πρόσωπο καλλιέργεια καὶ ὄχι τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα. Ἡ ἀγάπη καὶ ὄχι ἡ ἀναγκαιότητα.

Ὅσο ἡ Παιδεία θὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θεωρεῖται ἐπιτυχημένο μόνο ὡς προπαρασκευστικὸ στάδιο γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὴν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση, τόσο περισσότερο θὰ αὐξάνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ποὺ θὰ «χάνεται» καὶ δὲν θὰ ὁλοκληρώνει τὴ βασικὴ ἐκπαίδευση, θὰ ὑποφέρει ἀπὸ κατάθλιψη καὶ θὰ μισεῖ το σχολεῖο.

Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι μὲ τὸ βίο τους καὶ τὴ διδασκαλία τους μᾶς καλοῦν σὲ μετάνοια, σὲ μία οὐσιαστικὴ στροφὴ ποὺ θὰ βοηθήσει νὰ ἀνθίσουν οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας. Θὰ τιμήσουμε οὐσιαστικά τούς Τρεῖς Ἱεράρχες μόνο ὅταν θὰ ἀποκτήσουμε Παιδεία καὶ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θὰ σέβεται τὸ δάσκαλο καὶ τὸ μαθητή.