Tο 1969, η γιαγιά μου η Θέμις σπούδαζε
στη σχολή οικοκυρικής της Λέρου. Εκεί γνώρισε έναν νεαρό ο οποίος έλεγε συνέχεια
άσχημα πράγματα για τον αδελφό του τον Ιάκωβο. Έλεγε ότι του έστελνε λεφτά για
τη σχολή και τον αποκαλούσε ''κορόιδο''.
Μια μέρα λοιπόν, η θέμις και η παρέα σκέφτηκαν να κάνουν πλάκα στον Ιάκωβο
ότι η Θέμης τον αγαπαει. Άρχισαν να ανταλλάσουν γράμματα και μια μέρα θέλησαν
να ανταλλάξουν και φωτογραφίες. Η γιαγιά μου η θέμις του έστειλε μια και εκείνος
ξετρελάθηκε από την ομορφιά της. Όταν όμως ήρθε η σειρά του να στείλει φωτογραφία
και η θέμις τον είδε, δεν τον ήθελε πια γιατί ήταν άσχημος και άρχισε να τον αποφεύγει.
Ο Ιάκωβος όμως ήταν τόσο ξετρελαμένος μαζί
της που πήρε τους γονείς του και το καΐκι του και ήρθε στην Κω από τη Μύκονο
για να τη ζητήσει σε γάμο. Η γιαγιά μου δεν μπορούσε να αρνηθεί να τον παντρευτεί
και δέχτηκε.
Και όμως, παρόλο που ο παππούς μου ο
Ιάκωβος δεν ήταν όμορφος εξωτερικά, είχε τον πιο τέλειο χαρακτήρα. Ήταν καλόκαρδος,
δουλευταράς και στάθηκε στη γιαγιά μου που ήταν ανάπηρη για όλη της τη ζωή...! Από
αυτήν την ιστορία διδάχτηκα πως η εξωτερική ομορφιά δεν έχει καμία απολύτως σημασία!
Γεωργία Μονογυιού, Γ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου