Γιαγιά Ελευθερία:
<<Το 1979,μήνα Απρίλιος λίγο
πριν το Πάσχα ήρθε κάποιος γείτονας μου και μου είπε ότι υπάρχει κάποιος κύριος
που έχει έρθει απ' την Αυστραλία, είναι χωρισμένος και ψάχνει μία καλή κοπέλα
να παντρευτεί, στην ηλικία του. Εγώ όμως ήμουν 20 και ο κύριος αυτός 28. Μετά
απο πολύ ψάξιμο, δυστυχώς δεν βρήκε την κατάλληλη. Τελικά μου είπαν ότι θέλει
να με δει. Εγώ όμως τότε εργαζόμουν όπως όλες οι κοπέλες του χωριού στο
εργοστάσιο με τα υφάσματα. Αφού σχόλασα και πήγα σπίτι, ενώ πηγαινοερχόταν
εκείνος συνέχεια και ρωτούσε και έλεγε ότι ήθελε να με δει και να με γνωρίσει
εγώ αρνιόμουν, αφού ήμουν πολύ μικρή για γάμο και θα έμενε η μαμά μου μόνη της.
Μετά από πολύ πίεση απ'τα αδέρφια μου και από τον γείτονα, με κατάφεραν να πω
το ναι για να με δει. Αυτός ο κύριος ήταν ευκατάστατος από την Αυστραλία και
είχε έρθει με τον μικρό του γιο.
Ήταν μεγάλη Παρασκευή και είχα σχολάσει
απ' το εργοστάσιο, αφού δουλεύαμε και εκείνη την ημέρα. Μόλις έφτασα σπίτι, έπρεπε
να κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού αφού η μητέρα μου δεν μπορούσε, επειδή
ήταν άρρωστη. Ύστερα από πολλές επισκέψεις του γείτονα, μου είπε ''Έλα, έλα και
έχει αγανακτήσει ο άνθρωπος που περιμένει και είναι ντροπή''. Ήμουν σε μεγάλο δίλλημα.
Έλεγα ''να πάω, να μην πάω, να πάω, να μην πάω''. Έβρισκα δικαιολογία ότι είχα
δουλειές αλλά τελικά μου είπε ο γείτονας ότι μπορεί να μην έρθει αύριο και να
γυρίσει πίσω στην Αυστραλία, αφού δεν βρήκε την κατάλληλη. Έτσι αναγκάστηκα να
πάω. Πήρα την αδερφή μου και την νύφη μου και πήγαμε οι τρεις μας.
Εγώ ήμουν μέσα στα μαύρα. Μαύρο
πουκαμισάκι, μαύρη φούστα και μια γαλανή κορδελίτσα σαν φιογκάκι, αφού ήταν και
μεγάλη Παρασκευή. Πήγαμε στο άλλο χωριό κοντά στον Αγ.Γιώργη για να δούμε αυτόν
τον κύριο. Με το που φτάνουμε στο προαύλιο μας βλέπει καλά καλά ο κύριος
Σταμάτης και αφού του είχαν πει πως μοιάζω λέει ''Εσύ είσαι η Ελευθερία'' και λέω
''Ναι εγώ είμαι''.''Επιτέλους'' μου είπε, πιο πριν όμως είχε πιει και μισό
μπουκάλι ουίσκι όσο περίμενε. Μπήκα μέσα χαιρετιστήκαμε με τα τυπικά και του
εξήγησα τους λόγους που άργησε να με γνωρίσει. Έπειτα καθίσαμε και διώξαμε τους άλλους στην κουζίνα
για να τα πούμε μόνοι μας. Μιλήσαμε και μου είπε ότι ήταν ξαναπαντρεμένος και
ότι απλά θα είχαμε το ένα παιδί μαζί μας. Του είπα ότι δεν έχω αντίρρηση και
αυτό του άρεσε. Γιατί έψαχνε να βρει γυναίκα που να δέχεται το παιδί του. Ήταν
δύσκολο αφού καμία γυναίκα δεν δεχόταν παλικάρι 13 χρονών. Βέβαια εγώ δεν ήξερα
ότι είχε άλλες δύο κόρες, αλλά μου είπε ότι θα τις κρατήσει η μάνα τους. Αργότερα
ρώτησε πόσο χρονών είμαι. Εκεί τα βρήκα σκούρα! Ο γείτονας του είχε πει 25 αλλά
επειδή δεν μπορούσα να του πω ψέματα, του είπα ότι είμαι 20.Παραξενεύτηκε και
ρώτησε ''Τώρα τι κάνουμε;;;'', αφού του άρεσα αλλά ήμουν μικρή. Τότε του είπα
ότι αν δύο άνθρωποι ταιριάζουν τα χρόνια δεν έχουν σημασία. Του άρεσε πολύ αυτό
που του είπα και αυτή ήταν η φράση που ''τον έριξα''. Και έτσι έγινε το συνοικέσιο.
Η μαμά μου δεν ήξερε τίποτα, για να
μην το μάθει το χωριό. Φωνάξαμε τους υπόλοιπους και τους ανακοινώσαμε ότι το
προξενιό πέτυχε. Μας πήρε τότε ο Σταμάτης με το τζιπάκι του το οποίο ήταν το
μόνο που υπήρχε στην Κω. Μας πήγε στην μητέρα μου και με το που βλέπει τον
γαμπρό, του λέει ότι τον είδε στον ύπνο της! Δεν ήταν καλό όνειρο αλλά ο
Σταμάτης ήταν επίμονος και με διεκδίκησε. Μετά από κάτι μέρες αρραβωνιαστήκαμε
φτιάξαμε τα χαρτιά μας για την Αυστραλία, παντρευτήκαμε και πήγαμε στην
Αυστραλία. Έτσι μετά από λίγους μήνες γύρισα στην Κω έγκυος στο πρώτο παιδί, τον
δεύτερο χρόνο ξανακατέβηκα στην Κω με το δεύτερο παιδί, έπειτα με το τρίτο και
τώρα πια αφού έχει πεθάνει ο παππούς ο Σταμάτης, χαίρομαι τα εγγονάκια μου!
Σταματία Παστρικού, Γ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου