Ασφυξία

 

Brian Viveros. Suffocate.

Μια πόρτα άνοιξα, δίχως να χτυπήσω
Ανάπνευσα δίχως τον αέρα να μυρίσω.

Άνοιξα μια πόρτα και αντίκρισα το τίποτα, τα πάντα…

Δυο δωμάτια μέσα σε ένα άσπρο διάδρομο.
Το ένα μαύρο, το άλλο μπλε.

Στο μαύρο δωμάτιο κοιμόταν η ελπίδα.
Βιβλία πεταμένα, παραμύθια ξεχασμένα.
Ματωμένες λέξεις που μοναχά ένα παιδί κατάλαβε.
Όνειρα με τα οποία οι πεθαμένοι θα γελούσαν
και οι τρελοί θα τραγουδούσαν.

Στο μπλε δωμάτιο δάκρυα κυλούσαν.
Συνθήματα δίχως νόημα φώναζαν.
Και εγώ σαν πάτησα στο πάτωμα πνίγηκα.

Βαθιά θάλασσα το πάτωμα ήταν
που με πήγε σε ποτάμι..

Και όταν ξύπνησα νόμιζα ότι είχα πεθάνει.

Όχι, εγώ, εγώ είμαι ακόμα εδώ.
Η φαντασία μου πέθανε, ο εαυτός μου πέθανε.

Το σώμα μου επιβίωσε και έγινε ένα με το πλήθος.......



Νικολέτα Σούλη ( τμήμα Γ3,  απόφοιτος του σχολικού έτους 2010-2011, μαθήτρια σήμερα της Β Λυκείου)