Κάπου να ανήκεις, Φίλιππος Μανδηλαράς

Μια ακόμη συνάντηση της λέσχης ανάγνωσης πραγματοποιήθηκε χτες το απόγευμα στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Το βιβλίο που διαβάσαμε ήταν το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά "Κάπου να ανήκεις". 

Το βιβλίο κατά γενική ομολογία άρεσε στα μέλη της λέσχης –και για το θέμα του και για τον τρόπο που ήταν γραμμένο.

Ο Μιχάλης και ο Χάρης-τα άρρενα μέλη της λέσχης και μέλη ποδοσφαιρικού σωματείου- είπαν πως το βιβλίο ήταν ρεαλιστικό και έθιγε ένα πολύ σημαντικό θέμα όπως αυτό του οπαδισμού στον αθλητισμό. Οι φίλαθλοι μετατρέπονται σε οπαδούς  με αποτέλεσμα ο αθλητισμός να χάνει το αληθινό του νόημα. Παράλληλα αναφέρθηκαν στο θέμα του να υπάρχει σε μια ομάδα κάποιος αθλητής που να θεωρεί τον εαυτό του τη βεντέτα της ομάδας και να τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η νίκη , με αποτέλεσμα να εκφράζει το θυμό του απέναντι στους συμπαίκτες του σε περίπτωση ήττας της ομάδας. Η ιστορία ήταν ρεαλιστική και ο τρόπος αφήγησης ενδιαφέρων.

Η Μαρία πάλι αν και δεν της αρέσει το ποδόσφαιρο , μας είπε ότι την τράβηξε ο τρόπος που ήταν γραμμένο το βιβλίο με τις εναλλαγές της αφήγησης μεταξύ των δύο κεντρικών ηρώων: του Γιάννη και της Ανθής. Και μολονότι στενοχωρήθηκε πολύ με το τέλος του βιβλίου, θεώρησε την εξέλιξη της υπόθεσης απολύτως φυσιολογική. Τόνισε δε ότι, αν και τα βιβλία που εμπεριέχουν μια ερωτική ιστορία δεν είναι του γούστου της , αυτή της άρεσε.

Η Νικολέτα στην αρχή μπερδεύτηκε με τον τρόπο που ο συγγραφέας αφηγείται τα γεγονότα, διότι δεν είχε διαβάσει κάποιο βιβλίο με αντίστοιχη μορφή. Στην πορεία όμως της άρεσε αν και δεν μπόρεσε να εξηγήσει το γιατί η ιστορία έπρεπε αν τελειώνει με αυτό το βίαιο τρόπο. Παράλληλα αναφέρθηκε στην ύπαρξη της ερωτικής σχέσης του Γιάννη με την Ανθή και μας είπε ότι συγκινήθηκε με τον έρωτα που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους δύο νέους.

Η Σέια βρήκε πολύ κουραστική την αφήγηση της ποδοσφαιρικής ιστορίας του ήρωα, αν και αναγνώρισε ότι αυτό εξυπηρετούσε την ανάπτυξη και εξέλιξη της ιστορίας. Ωστόσο η ιστορία ήταν  αληθοφανής και ο συγγραφέας έθιγε πολλά θέματα.

Η Μαρία Μεγρέμη εστίασε στη σχέση του ήρωα με τη μουσική και στο πως αυτή άλλαξε την κοσμοθεωρία του. Το τέλος της ιστορίας ήταν ανατρεπτικό, ενώ ενδιαφέρουσα ήταν και η ερωτική ιστορία. Από τις πιο τολμηρές σκηνές πράξεις του ήρωα βρήκε πως ήταν η εμφάνιση του με τη φανέλα του Ζαγοράκη στο νέο του σχολείο στον Πειραιά.

Η Βασιλική πάλι εστίασε σε κάποια επιμέρους ζητήματα όπως ήταν η υπερβολική συμπεριφορά των γονιών (ψάχνουν τα πράγματα του παιδιού τους και το εξαναγκάζουνε με τη συμπεριφορά τους να φύγει από το σπίτι), στο περιστατικό στο γήπεδο όπου ο Γιάννης σώζει το συμμαθητή του που τον κορόιδευε και τον μείωνε (ανωτερότητα του ήρωα απέναντι στην υποτιμητική συμπεριφορά του συμμαθητή) και στην αντιρατσιστική συμπεριφορά του ήρωα , που φαίνεται και στην επιλογή του προτύπου του από το ποδόσφαιρο- ένας Τούρκος ποδοσφαιριστής αντί για Έλληνα.

Η Ευαγγελία διάβασε πολύ γρήγορα το βιβλίο  και είπε ότι και της άρεσε η ιστορία-πρωτότυπη και ιδιαίτερη- και η εξέλιξη της, αν και διαφώνησε με το βίαιο τέλος.

Τέλος η Εμινέ μας είπε πως, παρόλο που δεν αγαπά το ποδόσφαιρο, βρήκε πολύ ωραίο το βιβλίο, με ουσιαστικό νόημα. Το διάβασε πολύ γρήγορα και συμφώνησε πως το τέλος ήταν πολύ βίαιο και απότομο.

Συμπυκνώνοντας, διαπιστώσαμε πως ο ήρωας :

·        ήθελε να ανήκει σε μια ομάδα, σε μια παρέα και γι αυτό έκανε κάποιες υποχωρήσεις

·        βίωσε τη μοναξιά με την μετακόμιση από τη μια πόλη στην άλλη

·        πίστεψε στην αξία του συνδέσμου, αν και στη συνέχεια αντιλήφθηκε το πνεύμα του απόλυτου οπαδισμού και προσπάθησε να αποτραβηχτεί

·        η μουσική τον βοήθησε να βρει τον εαυτό του και να εκφράσει τις σκέψεις του

Τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο είναι ο φανατισμός, ο ρατσισμός, ο οπαδισμός και η εφηβεία με τις αναζητήσεις της.