Bang-Βang Υou’re Dead (2002) του Guy Ferland

Χτες το απόγευμα στην Κινηματογραφική Λέσχη παρακολουθήσαμε την ταινία Bang-Βang Υou’re Dead (2002) του Guy Ferland. Κεντρικός ήρωας της ταινίας είναι ο Τρέβορ , ο οποίος συμπεριφέρεται περίεργα και επιθετικά στο σχολείο επειδή έχει υποστεί ενδοσχολική βία. Η ταινία δείχνει πως προσπαθεί να ξεπεράσει την οργή του και με τη βοήθεια του καθηγητή του να τη διοχετεύσει σε πιο δημιουργικούς δρόμους.

Κάποιοι θεωρούν ότι είναι χαρακτηριστικό της εφηβικής ηλικίας τα πειράγματα -  ακόμη και οι βίαιες αντιδράσεις. Ωστόσο, οι μαθητές είπαν ότι είναι άλλο πράγμα να ενοχλήσεις κάποιον περιστασιακά και άλλο να πειράζεις κάποιον συστηματικά, ακόμη και για 1 ή 2 χρόνια…

Στην ερώτηση γιατί κάποιο παιδί που υφίσταται πειράγματα και εκφοβισμό το κρατάει κρυφό και δεν αντιδρά οι μαθητές απάντησαν ότι δεν μιλάνε γιατί φοβούνται ότι θα πέσουν μετά εκείνοι θύματα εκφοβισμού και κοροϊδίας. Έτσι προτιμούν να μην μπουν στην μέση μιας διένεξης.

Θεώρησαν ότι ο δάσκαλος και η ενασχόλησή του με το θέατρο βοήθησαν τον Τρέβορ να σωθεί. Μπόρεσε έτσι να δουλέψει με τα συναισθήματά του και να αποτρέψει το μακελειό στην καφετέρια του σχολείου. Επίσης οι μαθητές είπαν ότι ο δάσκαλος είχε ειδικούς λόγους που διάλεξε αυτό το θεατρικό, γιατί πίστευε ότι αυτό θα βοηθήσει όλα τα παιδιά αλλά ειδικά τον Τρέβορ.

Στην ερώτηση για το τι περιμένουν οι μαθητές από τους εκπαιδευτικούς, όταν υπάρχει ένα περιστατικό εκφοβισμού, τα παιδιά απάντησαν ότι θα ήθελαν οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να τους ακούσουν πραγματικά, όπως άκουσαν, για πρώτη φορά, οι γονείς του Τρέβορ όλα όσα βασάνιζαν τον γιό τους, αλλά και η διευθύντρια του σχολείου, η οποία επιτέλους αναγκάστηκε να δει ξεκάθαρα τα σοβαρά περιστατικά βίας που είχαν γίνει πλέον ρουτίνα στο σχολείο της.

Σχετικά με το θέμα της επικοινωνίας δασκάλων-μαθητών, είπαμε ότι πολλές φορές οι δάσκαλοι είναι ευκολότερο να επικοινωνήσουν με τα παιδιά παρά με τους γονείς. Αυτό συμβαίνει γιατί οι γονείς έρχονται με διαμορφωμένες απόψεις για τα παιδιά τους αλλά και για την σχολική πραγματικότητα και συχνά αδυνατούν να αντιληφθούν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην συμπεριφορά του παιδιού τους.

Επίσης κάποιοι μαθητές είπαν ότι δεν τους αρέσει να τους μιλούν οι εκπαιδευτικοί ειρωνικά και είπαμε ότι αν κάποιο παιδί νιώθει ότι η προσωπικότητά του πέφτει θύμα προσβολής να διαμαρτύρεται γι’ αυτό, να μην το δέχεται και να το συζητάει με τον εκπαιδευτικό που τον πρόσβαλε.

Κάναμε επίσης συζήτηση για την έννοια της «κλίκας» και είπαμε ότι είναι στοιχείο των κοινωνιών μας η οργάνωση σε ομάδες αλλά και η προκατάληψη απέναντι σε άτομα που ανήκουν σε ομάδες διαφορετικές από τις δικές μας. Είπαμε ότι υπάρχουν κλίκες πολλών ειδών, καθώς οι άνθρωποι χωρίζονται με βάση το θρήσκευμα, την καταγωγή, την εμφάνιση, το είδος της μουσικής που ακούνε, την επίδοση τους στο σχολείο και στον αθλητισμό και τόσα άλλα… Για παράδειγμα, στην ταινία είδαμε ότι τα αγόρια που έπαιζαν στην ομάδα του ποδοσφαίρου ήταν οι δημοφιλείς μαθητές και συχνά ασκούσαν βία σε άλλους πιο αδύναμους μαθητές.

Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι μαθητής που είναι μάρτυρας ή θύμα κάποιας κακόβουλης συμπεριφοράς πρέπει να το συζητήσει αμέσως με έναν εκπαιδευτικό ή άλλο άτομο της εμπιστοσύνης του.

Τη συζήτηση συντόνισαν οι κ. , Ολυμπία Παμπού και Όλγα Καζάκη

Θάνος Τσάπελης (ΠΕ 06)