Ἕνας δόκιμος στὴ γέφυρα ἐν ὥρᾳ κινδύνου -Μια ερμηνευτική προσέγγιση

Ἕνας δόκιμος στὴ γέφυρα ἐν ὥρᾳ κινδύνου

Στὸ ἡμερολόγιο γράψαμε: «Κυκλὼν καὶ καταιγίς».
Ἐστείλαμε τὸ S.O.S μακριὰ σὲ ἄλλα καράβια,
κι ἐγὼ κοιτάζοντας χλωμὸς τὸν ἄγριον Ἰνδικὸ
πολὺ ἀμφιβάλλω ἂν φτάσουμε μία μέρα στὴ Μπατάβια.

Μὰ δὲ λυπᾶμαι μία σταλιὰν - Ἐμεῖς οἱ ναυτικοὶ
ἔχουμε, λένε, τὴν ψυχὴ στὸ διάολο πουλημένη.
Μία μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνὴ καὶ σκυθρωπή,
ποὺ χρόνια τώρα καὶ καιροὺς τὸ γιό της περιμένει.

Τὸ ξέρω πὼς ἡ θέση μας εἶναι ἄσχημη πολύ.
Ἡ θάλασσα τὴ γέφυρα μὲ κύματα γεμίζει,
κι ἐγὼ λυπᾶμαι μοναχὰ ποὺ δὲν μπορῶ νὰ πῶ
σὲ κάποιον, κάτι ποὺ πολὺ φριχτὰ μὲ βασανίζει.

Θεέ μου! Εἶμαι μοναχὰ δεκαεννιὰ χρονῶν,
κι ἔχω σὲ μέρη μακρινὰ πολλὲς φορὲς γυρίσει.
Θεέ μου! Ἔχω μίαν ἄκακη, μία παιδικὴ καρδιά,
ἀλλὰ πολὺ ἔχω πλανηθεῖ, κι ἔχω πολὺ ἁμαρτήσει.

Συχώρεσέ με ... Κάποτες ὁπού ῾χα πιεῖ πολὺ
καὶ δὲν ἐκαταλάβαινα τὸ τί ἔκανα, στὸ Ἀλγέρι,
γιὰ μίαν μικρὴν Ἀράπισσα, ποὺ ἐχόρευε γυμνή,
ἐπέταξα κατάστηθα σὲ κάποιον τὸ μαχαίρι.

Συχώρεσέ με... Μία βραδιὰ θολὴ στὸ Σάντα Φέ,
καθὼς κάποια μὲ κράταγε σφιχτὰ στὴν ἀγκαλιά της,
ἐτράβηξα ἀπ᾿ τὴν κάλτσα της μία δέσμη ἀπὸ λεφτὰ
ποὺ ὅλη τὴ μέρα ἐμάζευεν ἀπ᾿ τὴν αἰσχρὴ δουλειά της.

Κι ἀκόμα, Κύριε... ντρέπομαι νὰ τὸ συλλογιστῶ,
(μὰ ἤτανε τόσο κόκκινα κι ὑγρὰ τὰ ὡραῖα του χείλια
καὶ κάποια κάπου ὁλόλυζε κιθάρα ἱσπανική...)
κοιμήθηκα μ᾿ ἕνα μικρὸν ἑβραῖο στὴ Σεβίλλια.

Κύριε... ἐτοῦτο τὸ κορμὶ τὸ τόσο ἁμαρτωλὸ
σὲ λίγο στὶς ὑδάτινες εἱρκτὲς νεκρὸ θὰ πέσει...
Μὰ τέσσερα ὅμως σκέφτομαι γαλόνια ἐγὼ χρυσὰ
κι ἕνα θλιμμένο δόκιμο, ποὺ δὲ θὰ τὰ φορέσει ...

Μόλις διάβασα για πρώτη φορά αυτό το ποίημα μου ήρθαν στο μυαλό πολλές λέξεις και χαρακτηρισμοί, που δε φτάνουν όμως να το περιγράψω. Πιστεύω ότι αυτό το ποίημα κρύβει μια μελαγχολία που πιθανόν να ένιωθε ο ποιητής. Οι στίχοι του σε κάνουν να ξεχαστείς από την πραγματικότητα και να ζήσεις με τα μάτια του μυαλού τις περιπέτειες γεμάτες πάθος και έρωτα που πέρασε ένας ναυτικός. Πιστεύω ακόμη ότι αυτός ο απολογητικός τόνος είναι κατά κάποιο τρόπο ειρωνικός . Δηλαδή από τη  μια πλευρά ζητά συγχώρεση, αλλά από την άλλη φαίνεται ότι δεν τον ενδιαφέρει αν θα συγχωρεθεί τελικά. Οι στίχοι που έμειναν στο μυαλό μου είναι

 «Θεέ μου! Ἔχω μίαν ἄκακη, μία παιδικὴ καρδιά,
ἀλλὰ πολὺ ἔχω πλανηθεῖ, κι ἔχω πολὺ ἁμαρτήσει»

. Κανονικά θα έπρεπε να πω ότι μου άρεσε αυτός ο στίχος επειδή κρύβει μέσα του μια αλήθεια –δηλαδή ό,τι κι αν κάνει το σώμα η καρδιά παραμένει παιδική , όμως δε θα πω αυτό…. Επίσης, αν και δε μου αρέσει να χαρακτηρίζω τα ποιήματα, σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι είναι ένα αντρικό ποίημα .Πιστεύω πως έχει γραφτεί για ανθρώπους που τους αρέσει η αμαρτία και όσο κι αν παρακαλούνε το Θεό για συγχώρεση άλλο τόσο θα ξανααμαρτήσουν. Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως αυτό το ποίημα σου δίνει την εντύπωση ότι, εάν μπορούσαμε να γευτούμε την αμαρτία, θα είχε γλυκιά γεύση.

Δημήτρης Φρούντζας, Γ6

Ο δωρητής , Λέσχη Ανάγνωσης Β Γυμνασίου

Σήμερα την τιμητική της είχε η λέσχη ανάγνωσης της Β γυμνασίου και το βιβλίο Ο δωρητής της Λόις Λόουρι. Στις 5 το απόγευμα συναντηθήκαμε να συζητήσουμε στη βιβλιοθήκη του σχολείου.

Η Μύρτα βρήκε βαρετό το βιβλίο , δίχως δράση.Η Κατερίνα βρήκε ενδιαφέρον το βιβλίο από τη μέση και μετά- ειδικά όταν δόθηκε το χάρισμα του δωρητή στο Τζόνας. Η Νεφέλη και η Γκιόρντια το βρήκαν βαρετό, δεν τους τράβηξε το ενδιαφέρον. Η Βάσια το βρήκε μέτριο όπως και ο Κωνσταντίνος , ενώ ο Αντώνης το διάβασε μεν, δεν ξετρελάθηκε δε. Ο Σταμάτης το βρήκε πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό αφού αφορά ένα διαφορετικό κόσμο.

Μετά τις γενικές τοποθετήσεις των παιδιών  μιλήσαμε για τα θέματα που θίγει το βιβλίο και διαπιστώσαμε ότι τελικά ίσως το βιβλίο να μην ήταν τόσο απλό και εύκολο όσο σε πρώτη ανάγνωση. Ο ρατσισμός, η ανελευθερία, η ισοπεδωμένη κοινωνία που προβάλλεται, η κυριαρχία του πολιτικά ορθού λόγου, η επιλογή των υγιών ατόμων, η παρακολούθηση της ζωής των ανθρώπων, η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που συναντάμε στο βιβλίο. Η Νεφέλη μας είπε μάλιστα ότι ούτε καν είχε σκεφτεί όλα αυτά τα θέματα καθώς το διάβαζε, και εκεί συμφωνήσαμε όλοι ότι βρίσκεται η χαρά της κοινής συζήτησης ενός βιβλίου-διότι μας βοηθά να δούμε και άλλες οπτικές!

Τα παιδιά μετά τη συζήτηση έφτιαξαν έναν κατάλογο με το τι δε θα ήθελαν να συμβαίνει στη δική τους ζωή μα αφορμή όσα συμβαίνουν στο βιβλίο:

1.      Να διαλέγουν οι άλλοι αντί για αυτά

2.      Να μην έχουν συναισθήματα, καθώς θα είναι αδύνατον να νιώθουν ζωντανοί αν δεν αγαπήσουν, δεν κλάψουν, δε λυπηθούν..

3.      Να ζουν εγκλωβισμένοι σε μια κοινωνία

4.      Να είναι όλοι ομοιόμορφοι και ίδιοι

5.      Να παρακολουθείται η ζωή τους

6.      Να μην μπορούν αν κάνουν ό,τι θέλουν

7.      Να είναι όλα φανερά-ακόμα και τα όνειρα

Φυσικά συζητήσαμε και την έννοια του παραβάτη και του παραπτώματος όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο και το τι θεωρείται παράπτωμα (οι νέες ιδέες, οι άνθρωποι που διαφέρουν από τους άλλους και εισάγουν καινοτομίες, ο ρόλος της κοινωνίας). 

Επειδή το βιβλίο έχει γίνει και ταινία συμφωνήσαμε να τη δούμε και να συζητήσουμε αν ακολουθεί το βιβλίο ή διαφέρει!.

Ανακρίνοντας τον συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου για το βιβλίο του Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο.

1.  

Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου απάντησε με ταχύτητα φωτός στις ερωτήσεις που του έθεσαν οι μαθητές της λέσχης ανάγνωσης!

Όταν ολοκληρώσατε τη συγγραφή του βιβλίου, το ξαναδιαβάσατε ; Σας άρεσε όταν το είδατε πια ολοκληρωμένο;

Η αλήθεια είναι ότι γενικά τα βιβλία μου σπάνια τα ξαναδιαβάζω. Το έχω κάνει μόνο δυο-τρεις φορές για την διευκόλυνση της επιμέλειας. Κάθε βιβλίο για μένα αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μου, μια συγκεκριμένη ιδέα και μια συγκεκριμένη διάθεση, συνεπώς πάντα τα γράφω αυθόρμητα. Θεωρώ, κακώς ίσως, πως αν τα ξαναδιαβάσω θα διορθώσω πράγματα που ίσως και να μην πρέπει και αυτό ίσως κοστίσει στον αυθορμητισμό του βιβλίου. Όπως σας είπα, αυτό δεν το θεωρώ και πολύ σωστό. Το κάνω όμως!

2.      Για ποιο λόγο διαλέξατε αυτό το θέμα; Γιατί δηλ. αποφασίσατε να μιλήσετε για τα φλαμίνγκο κι όχι για κάποιο άλλο οικολογικό θέμα;

Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από πραγματικό περιστατικό που συνέβη το 2007 στη Γαλλία. Δεν διάλεξα αυτό το θέμα, το είχα διαβάσει τότε και μου έκανε εντύπωση. Έτσι, με την πάροδο των ετών, ωρίμασε σαν σκέψη μέσα μου και αποφάσισα να το γράψω. Έχω όμως ασχοληθεί κι άλλες φορές με οικολογικά θέματα, π.χ. «Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας» και «Οι άρχοντες των σκουπιδιών» έχουν έντονο το στοιχείο της οικολογίας. Πάντως δεν ήθελα να γράψω ένα οικολογικό μυθιστόρημα. Ήθελα να γράψω για τον ανθρώπινο παράγοντα, τις αποφάσεις που μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται θα έπρεπε να λύσουν.

3.      Θεωρείτε ότι αυτό το βιβλίο σας είναι πιο πετυχημένο σε σχέση με τα άλλα βιβλία σας

Όχι, θεωρώ πως τα καθαρά νεανικά βιβλία μου είναι πιο καλά, τουλάχιστον εμένα μου αρέσουν πιο πολύ (Στη διαπασών, Χνότα στο τζάμι, Το ημερολόγιο ενός δειλού, Οι άρχοντες των σκουπιδιών). Αλλά και πάλι δεν έχει σημασία τι θεωρώ εγώ ως καλό, λιγότερο καλό ή κακό. Κάθε βιβλίο έχει μια συγκεκριμένη δυναμική και απήχηση σε κάθε αναγνώστη, ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Κι αυτό είναι και το ωραίο της υπόθεσης.

4.      Είστε οικολόγος ό ίδιος;

Δεν ξέρω πως εσείς ορίζετε αυτόν τον όρο. Ναι, πάω τα σκουπίδια στην ανακύκλωση, αλλά όχι, δεν κυκλοφορώ με ποδήλατο. Το να λέμε ότι είμαστε οικολόγοι είναι κάτι πολύ σχετικό. Προσπαθώ, όπου μπορώ, να είμαι φιλικός με το περιβάλλον, π.χ. τα σκουπίδια που θα κάνω θα τα μαζέψω. Αλλά αυτό είναι κάτι αυτονόητο, τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι. Δεν είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει ως οικολόγους.

5.      Όταν ήσασταν μαθητής διαβάζατε βιβλία και αν ναι τι είδους;

Διάβαζα από Κλασικά Εικονογραφημένα, Μίκυ Μάους και Αστερίξ, τα παιδικά εκείνης της εποχής και μετά κάποια πιο κλασικά. Φρόντιζα και ήθελα κάθε βιβλίο να είναι και λίγο πιο απαιτητικό από το προηγούμενο, λίγο πιο προχωρημένο, λίγο πιο δύσκολο, ώστε να αναπτύσσεται καλύτερα η γλωσσική ικανότητα και η κριτική σκέψη σε μένα. Φυσικά αυτό το εξηγώ έτσι τώρα, τότε το έκανα υποσυνείδητα. Πάντως θεωρώ ότι ψαχνόμουν ως προς αυτόν τον τομέα, από μικρός.

6.      Για ποιο λόγο υπερβάλλατε τόσο πολύ σε κάποιες σκηνές του βιβλίου (εισβολή νυχτερίδων , φιδιών)

Το βιβλίο ήθελα να είναι ένα είδος θρίλερ ή επιστημονικής φαντασίας. Αυτό το είδος εμπεριέχει μέσα του και την υπερβολή. Επειδή όμως η ιστορία είναι πραγματική, και όντως είχαν ανατραπεί οι ισορροπίες στην περιοχή, δε θεωρώ ότι η όποια υπερβολή στερείται λογικής κι επιστημονικής εξήγησης, απλά δεν είχαν φτάσει τόσο μακριά τα πράγματα. Σκοπός της λογοτεχνίας είναι και να κάνει προβολές στο μέλλον, τι θα είχε συμβεί αν είχε γίνει ή δεν είχε γίνει κάτι. Αλλά και πάλι, αν σκεφθούμε, πως λόγω οικονομικών λόγων, δεν είχαν γίνει στα μέρη μας κάποιοι καλοκαιρινοί ψεκασμοί για τα κουνούπια, και δούμε πώς είχε γεμίσει ο τόπος πέρσι και πρόπερσι από κουνούπια το καλοκαίτι, και τι αρρώστιες έφερναν αυτά, τότε δε θεωρώ πως οι όποιες υπερβολές του βιβλίου είναι εντελώς αδικαιολόγητες.

7.      Συνεργαστήκατε με τον εικονογράφο του βιβλίου σας; Του υποδείξατε εσείς τον τρόπο που θα το εικονογραφούσε ή δούλεψε μόνος του;

Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον Πέτρο Μπουλούμπαση, έχουμε κάνει τέσσερα βιβλία μαζί. Όχι, δεν του είπα απολύτως τίποτα, ούτε το θέλω. Συγγραφή και εικονογράφηση είναι δυο ανεξάρτητες τέχνες, ο καθένας δουλεύει στα χωράφια του. εξάλλου ούτε και μένα θα μου άρεσε να μου δώσει κάποιος εικονογράφος υποδείξεις για το πώς θα γράψω μια ιστορία, οπότε γιατί να το κάνω εγώ; Η εικονογράφηση δεν είναι το δεκανίκι της ιστορίας, αλλά συμπορεύονται μαζί, αλληλοβοηθιούνται και συμπληρώνονται.

8.      Αυτό το βιβλίο ήταν αποτέλεσμα επιτόπιας έρευνας ή κάνατε έρευνα μέσω διαδικτύου, εφημερίδων κτλ;

Όλες τις πληροφορίες τις συνέλεξα από το διαδίκτυο και από εφημερίδες. Εννοείται πως έψαξα κι ερεύνησα αρκετά καλά τη διατροφική αλυσίδα και τις συνήθειες των συγκεκριμένων ζώων ή εντόμων που εμφανίζονται στο βιβλίο, για να υπάρχει μια λογική αλληλουχία.

9.      Γιατί διαλέξατε να θίξετε τόσα πολλά θέματα στο βιβλίο (απεργία, ανεργία, διαφορετικότητα);

Γιατί η ζωή είναι γεμάτη από πολλά θέματα που συνδέονται μεταξύ τους. Αν κάποιος αλλάξει μια ισορροπία, τότε αυτό θα χτυπήσει κάπου αλλού, σε κάποιον άλλον τομέα, άσχετο ίσως. Επιπλέον ήθελα να δείξω πως οι ανθρώπινες αποφάσεις, επηρεάζουν σχεδόν τα πάντα σ’αυτόν τον πλανήτη. Έτσι δεν είναι; Πάρτε όμως για παράδειγμα κάτι από τη σχολική σας ζωή. Αν τα πράγματα στο σπίτι είναι στενόχωρα και τα νεύρα τεντωμένα, επειδή υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες π.χ., και ξεσπούν καβγάδες, τότε αυτό δε θα επηρεάσει κάπως τις επιδόσεις σας στο σχολείο ή τις σχέσεις σας με τους συμμαθητές σας;

10.  Γιατί δώσατε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο;

Ο τίτλος μου αρέσει αρκετά είναι αλήθεια. Δε συμβαίνει αυτό με όλους τους τίτλους των βιβλίων μου. Αυτόν τον θεωρώ αρκετά επιτυχημένο, γιατί δίνει στοιχεία από τους «πρωταγωνιστές» (φλαμίνγκο), τη δράση (απεργία), το είδος («οικολογικό») μαζί με μια αντίθεση (λευκό-ροζ). Επίσης εξαιρετικά επιτυχημένο θεωρώ και το εξώφυλλο, όπως και όλη την εικονογράφηση. Πρόσφατα το εξώφυλλο του Πέτρου ψηφίστηκε από τους αναγνώστες ενός βιβλιοφιλικού site ως το τρίτο καλύτερο εξώφυλλο του 2014 για την Ελλάδα. Και είμαι πολύ χαρούμενος και γι’αυτό.

Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο

Δε σας άρεσε, δε σας άρεσε το βιβλίο και να πόσα θέματα βρήκατε και συζητάτε τώρα… αποφάνθηκε ο Μιλτιάδης ακούγοντας την ομάδα της λέσχης ανάγνωσης της Β Γυμνασίου να συζητά για το βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου «Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο»!

Σήμερα λοιπόν συναντηθήκαμε με τα μέλη της λέσχης ανάγνωσης της Α Γυμνασίου για να συζητήσουμε το βιβλίο που διάβασαν. Ανάμεικτες οι εντυπώσεις. Τέλειο, βαρετό, φλύαρο, υπερβολικό, οικολογικό! Η Αγγελική βρήκε πολύ ενδιαφέρον το θέμα –επειδή της αρέσει πολύ η φύση και αγαπάει τα ζώα-αλλά δεν την ενθουσίασε η πλοκή  και η εξέλιξη της ιστορίας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Αρετή που της άρεσε πολύ το θέμα γιατί λατρεύει τα φλαμίνγκο –και μας έφερε μάλιστα και μια πολύ ωραία ζωγραφιά!- αλλά το βιβλίο το βρήκε μέτριο. Η Σοφία βρήκε βαρετό το βιβλίο γιατί δεν την ενδιαφέρει το θέμα της οικολογίας και βρήκε πολύ απλή τη γραφή. Με τη Σοφία συμφώνησε και η Κατερίνα που το θεώρησε πολύ υπερβολικό και δεν της άρεσε πολύ.

Αντίθετα, η Μαρία βρήκε ΤΕΛΕΙΟ όπως μας είπε και το βιβλίο και τον τρόπο γραφής και της άρεσε ιδιαιτέρως ο ρόλος της μάγισσας! Ενδιαφέρον και διόλου βαρετό το βρήκε και ο Μιλτιάδης , ο οποίος δεν ήθελε να του αποκαλύψουμε πάρα πολλά, γιατί δεν είχε προλάβει να το τελειώσει. Στη Δήμητρα άρεσε πολύ γιατί ανέδειξε ένα τόσο σπουδαίο πρόβλημα όπως αυτό της οικολογικής καταστροφής.

Στον Γιόβαν δεν άρεσε καθόλου ούτε το θέμα του βιβλίου οπότε δεν ολοκλήρωσε την ανάγνωση. Θεώρησε ότι δεν είχε εκπλήξεις , ήταν πολύ αναμενόμενη η εξέλιξη. Η Ηλιάνα βρήκε συμπαθητικό το βιβλίο,  αλλά ενθουσιάστηκε κυρίως από την εικονογράφηση που ανέδειξε το θέμα. (Η εικονογράφηση άρεσε σε όλους πάρα πολύ και όλοι διάλεξαν τη σελίδα που τους άρεσε περισσότερο.) Κατά τα άλλα δεν της τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Η Μαριάννα πάλι  τρόμαξε από την υπερβολή στην εξέλιξη της υπόθεσης (εισβολή νυχτερίδων, φίδια ) αλλά της άρεσε πολύ το θέμα γιατί αγαπά την οικολογία . Τον Αργύρη πάλι τον εντυπωσίασε η σκηνή με το φίδι στη μπανιέρα!

Τα μέλη της λέσχης με το βιβλίο μας!

Μετά τις τοποθετήσεις των παιδιών για το βιβλίο συζητήσαμε γενικά για τα θέματα που θίγει και διαπιστώσαμε ότι παρόλο που η συνολική εικόνα ήταν ότι δεν ξετρελαθήκαμε με αυτό, τα θέματα του ήταν πολλά και σήκωναν πολλή συζήτηση. Ποιος ήταν ο ρόλος των παιδιών των πλούσιων οικογενειών – τα παιδιά ήταν αυτά που τόλμησαν να αγνοήσουν την απαγόρευση των γονιών τους και να κάνουν παρέα, είναι αυτά που δε φοβούνται να γνωρίσουν το διαφορετικό, να πλησιάσουν τη «μάγισσα», είναι αυτά που δοκιμάζουν το καινούριο.

Η μάγισσα, η απόκοσμη αυτή φιγούρα που συμβολίζει το διαφορετικό στην κοινότητα , το άγνωστο. Κι όπως όλοι ξέρουμε ο κόσμος φοβάται το άγνωστο, το ξένο προς αυτόν, οτιδήποτε δεν του μοιάζει.

Η απεργία των φλαμίνγκο-τα πουλιά που βρίσκουν αυτό τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν και να διεκδικήσουν την κατοικία τους, το φαγητό τους , την περιοχή που αναπαράγονταν.

Η φύση που αποδεικνύεται πιο δυνατή από τον άνθρωπο που ανόητα πιστεύει ότι θα τη χαλιναγωγήσει και θα την εκμεταλλευτεί. Αυτό φάνηκε και με την επίθεση των αρουραίων, των νυχτερίδων και των φιδιών στην πόλη. Η οικολογική αλυσίδα έχει κάποιο λόγο ύπαρξης, δεν μπορούμε να την παραβιάσουμε διότι θα δεχτούμε τις συνέπειες.

Οι κάτοικοι της πόλης με τις ασυμφωνίες τους, την ανικανότητα τους να συζητήσουν και να συμφωνήσουν έκαναν τα πράγματα χειρότερα. Μοναδική εξαίρεση ο Μορίς, ο δήμαρχος,  που νοιάζεται αληθινά και την πόλη και τους κατοίκους σε αντίθεση με τους δυο πλούσιους που αλληλοϋποστηρίζονται προκειμένου να εκμεταλλευτούν την πόλη και έχουν κέρδη. Η εξαγορά ψήφων, ένα θλιβερό φαινόμενο που θα πρέπει αν μας προβληματίσει και να μας κάνει να σκεφτούμε και τη δική μας κοινωνία.

Και γιατί ο τίτλος να είναι η λευκή απεργία; Η Μαριάννα έδωσε τη δική της απάντηση :το χρώμα τους ξεθώριαζε,  προκειμένου να μοιάσει στο νέο φυσικό περιβάλλον, να καταφέρουν να επιβιώσουν.

Φύση, ανεργία, διαφορετικότητα, πολιτικές δολοπλοκίες, αστυνομική υπόθεση το βιβλίο τα είχε όλα. Τελικά μήπως δεν ήταν τόσο βαρετό όσο πιστέψαμε στην αρχή;  

Οι μαθητές μας τέλος διατύπωσαν μια σειρά ερωτήσεων προς τον συγγραφέα και αναμένουμε με ενδιαφέρον τις απαντήσεις του!

" Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη ζούμε μισώντας τους άλλους " (AMERICAN HISTORY X)

Το βαθύ νόημα της ταινίας είναι πως το μίσος δεν οδηγεί πουθενά! Όσο και να προσπαθείς, αν η ιδεολογία σου είναι βασισμένη στο μίσος  το μόνο που θα καταφέρεις είναι να επηρεάσεις και άλλους ανθρώπους να σε ακολουθήσουν και να μεγαλώσεις αυτό το μίσος με αποτέλεσμα όταν μετανιώσεις να είναι αργά γιατί θα έχεις τραβήξει και τους ανθρώπους που αγαπάς σε αυτό !

Όταν πολεμάς το μίσος με μίσος τότε έχεις χάσει όλο το παιχνίδι γιατί το μίσος γίνεται ένας φαύλος κύκλος και το μόνο που καταφέρνεις είναι να χάνεις αυτούς που αγαπάς !

Ο μόνος τρόπος να βάλεις ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι η κατανόηση! Αν κατανοήσεις και γνωρίσεις τον πόνο του εχθρού σου μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις την δικιά του μεριά !

Αν καταφέρεις να διώξεις το μίσος από έναν , τότε αυτός με την σειρά του θα πάρει το μίσος από τους άλλους ! Το θέμα είναι να προσπαθήσουν και οι δυο μεριές να καταλάβουν η μια την άλλη γιατί αλλιώς το μόνο που θα υπάρξει ως αποτέλεσμα είναι πάλι τίποτα!

Στην ταινία ακόμα και όταν κατάφερε να αλλάξει ο Ντέρεκ κατάλαβε πως ήταν αργά γιατί είχε ήδη μπλέξει τον αδερφό του σε όλο αυτό και παρόλο που κατάφερε να τον αλλάξει και να του πάρει αυτό το μίσος η απέναντι μεριά αισθανόταν ακόμα μίσος με αποτέλεσμα  να πεθάνει ένα μικρό παιδί , και ένας άλλος να περάσει την ζωή του στην φυλακή.

Ένα ακόμα νόημα της ταινίας είναι πως είναι πολύ εύκολο κάποιος που μιλάει με μίσος , στατιστικά στοιχεία και διορατική ρητορική να σε κάνει να τον ακολουθείς αν δεν αμφιβάλλεις για αυτά που λέει ούτε για λίγο ! Αν θες να μην μπορεί να σε ελέγξει κανείς πρέπει να ξέρεις να αμφισβητείς και να ψάχνεις μόνος σου την αλήθεια !

"No one is born hating another person

because of the colour of his skin,

or his background, or his religion.

People must learn to hate,

and if they can learn to hate,

they can be taught to love,

for love comes more naturally

to the human heart than its opposite."

Nelson Mandela

Σεμπάστιαν Ντερντούσα, μαθητής  Γ  λυκείου

 «Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας» μια ταινία με πάρα πολλά μηνύματα. Μου ζητήσατε να πω τη γνώμη μου κι αυτό θα κάνω. Γι αν είμαι απόλυτα ειλικρινής, η ταινία δεν μου άρεσε , δεν ήταν του γούστου μου και δε θα την έβλεπα ολόκληρη μόνη μου γιατί έχει κάποιες σκηνές που απλά με έκαναν να αηδιάζω. Όμως ήταν καταπληκτική ταυτόχρονα. Είναι δύσκολο μια ταινία να αναρωτιέσαι ποιος είσαι, τι γίνεται γύρω σου και απλά να σε αφήσει μουδιασμένο όταν τελειώσει. Εγώ αυτό έπαθα, όταν πια έπεσαν οι τίτλοι τέλους, απλά ήμουν κοκαλωμένη για κάποιο λόγο και είχα ταχυκαρδία. Το τέλος , δε μου άρεσε επειδή ήθελα να δικαιωθεί κάποιος ίσως διότι έτσι θα ένιωθα λιγότερη απέχθεια για τον κόσμο που ζω.

Η ταινία είναι ρεαλιστική σε τρομακτικό βαθμό. Μας δείχνει το ανθρώπινο είδος στη χειρότερη του μορφή χωρίς κανέναν ελαφρυντικό. Δεν είναι μια ιστορία συγχώρεσης ή αγάπης , είναι μια κατηγορία από μόνη της .Σου δείχνει τον μεγάλο αδερφό, τον Ντέρεκ, που είναι φανατικός ναζιστής αρχικά, όμως ξαφνικά αναγκάζεται να πάει φυλακή γιατί σκότωσε δυο έγχρωμους που προσπάθησαν να κλέψουν το αμάξι του. Όταν πλέον αποφυλακίζεται μετά από τρία χρόνια έχει αλλάξει εντελώς. Οι καταστάσεις που βίωσε τον άλλαξαν προς το καλύτερο .Έτσι βλέπουμε πώς γίνεται ένας άνθρωπος να αλλάξει πραγματικά εάν προσπαθήσει αρκετά, άμα έχει κάποιον που νοιάζεται και δεν τον παρατάει όπως ήταν ο έγχρωμος φίλος του στη φυλακή. Άμα έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο μπορείς να βρεις το δρόμο σου, έξω από το σκοτάδι. Δυστυχώς όμως εσύ μπορεί πραγματικά να έχεις αλλάξει , αλλά οι υπόλοιποι όχι. Ο Ντερέκ λοιπόν βγαίνοντας από τη φυλακή βρίσκει την οικογένεια του σε άθλια κατάσταση και το χειρότερο από όλα το μικρό του αδερφό τον Ντάνι να ακολουθεί τα βήματα του και να είναι κι αυτός ο πλέον φανατισμένος ναζιστής. Ο Ντέρεκ προσπαθεί να τον βοηθήσει, μάταια αρχικά θέλοντας να ξεγραφτεί τελείως από το κίνημα των ναζιστών που τον είχαν ως Θεό. Πηγαίνει στο πάρτυ που γινόταν εκείνο το βράδυ και μιλά με τον Κάμερον τον αρχηγό. Η κουβέντα δεν καταλήγει καλά καθώς ο Ντέρεκ χτύπησε από τα νεύρα του τον αρχηγό .Όταν αποφασίζει να  φύγει από το πάρτι βλέπει ότι όλοι όσοι είναι εκεί είναι εναντίον του καθώς αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει τα ίδια πιστεύω με αυτούς. Τελικά το σκάει από κει παίρνοντας μαζί και τον αδερφό του. Όταν σταματούν κάπου ο Ντέρεκ εξηγεί στον αδερφό του τις καταστάσεις μέσα στη φυλακή που τον οδήγησαν στην απόρριψη όλων των προηγούμενων πιστεύω του. Ο Ντέρεκ επιτυγχάνει το σκοπό του και κάνει τον αδερφό του αν αμφισβητήσει όσα ξέρει. Γυρνώντας σπίτι τα δυο αδέρφια κατεβάζουν από τους τοίχους όλες τις αφίσες του Χίτλερ και του ναζισμού. 

Στη συνέχεια έρχεται για μένα η πιο σημαντική σκηνή. Ο Ντέρεκ κάνει ντους και όταν βγαίνει βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό του .Στο στήθος του έχει τατουάζ το σήμα των Ναζί. Ντροπιασμένος το κρύβει με το χέρι του κι απαρνείται οριστικά τον εαυτό του. Επίσης πιστεύω ότι είναι μια μεταφορά γιατί τα τατουάζ είναι κάτι μόνιμο , είναι κομμάτι του εαυτού μας και δε γίνεται να τα αφαιρέσουμε. Επιτέλους φτάνουμε στο τέλος όπου ο μικρός αδερφός έχει παραδεχτεί ότι απαρνείται το ναζισμό και λέει χαρακτηριστικά ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη ζούμε μισώντας τους άλλους. Παρόλα αυτά η σκληρή πραγματικότητα χτυπά ξανά και ο Ντάνιελ δολοφονείται από έναν έγχρωμο συμμαθητή του.

 Το τέλος για μένα ήταν πολύ απότομο και ωμό όπως και όλη η ταινία για να πω την αλήθεια . Βλέπουμε ότι αν είσαι μέσα σε τέτοιες ομάδες είναι αδύνατον σχεδόν να ξεφύγεις . Τέλοσπαντων περίμενα κάποια δικαίωση στο τέλος. Η μόνη δικαίωση που πήρα είναι ότι ο Ντάνιελ πέθανε γρήγορα και δεν υπέφερε. Αλλά τι είναι γρήγορος θάνατος; Δεν ξέρω. Ο πόνος αυτός των τελευταίων δευτέρων θα ήταν απαίσιος όταν η καρδιά του σταμάτησε και τα πνευμόνια του πλέον δεν μπορούσαν να πάρουν οξυγόνο. Δεν πιστεύω ότι ένας; Γρήγορος θάνατος που κυριαρχεί αφόρητος πόνος είναι όντως σύντομος.  Δεν είμαι σίγουρη πως ακριβώς θα πρέπει να τελειώσω επειδή ακόμα τρέμω λίγο και το κεφάλι μου είναι μπερδεμένο και  γεμάτο ερωτήματα.

Κ.Τ, Γ5

Η ταινία ήταν καταπληκτική με πολλά και σημαντικά μηνύματα για όλους. Ένα από αυτά είναι ο ρατσισμός είναι άδικος και ανούσιος και οδηγεί σε αδιέξοδο .Η βία οδηγεί σε απρόσμενα αποτελέσματα  και η οργή καταλύει την ανθρωπιά.

Βαγγελίτσα Κάβουρα, Γ2

«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες». Βολταίρος

Πιστεύω ότι αυτά τα λόγια του Βολταίρου ήταν είναι και θα είναι επίκαιρα , διότι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θα θελήσουν να καταργήσουν ένα από τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου. Αυτό το δικαίωμα δεν είναι άλλο από την ελεύθερη έκφραση. Η άποψη μου είναι ότι εάν ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που θέλει στην ουσία δεν είναι ελεύθερος. Επίσης η ελεύθερη έκφραση δεν είναι κάποια ομάδα να την υποστηρίζουμε όποτε μας συμφέρει, δηλαδή ένα κάποιος λέει πράγματα που δεν σου αρέσουν δεν έχεις δικαίωμα να του κλείσεις το στόμα. Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: αρκετοί πιστεύουν ότι η ελεύθερη έκφραση αποτελεί απλά ένα προνόμιο της δημοκρατίας. Διαφωνώ απόλυτα με αυτή την άποψη διότι πιστεύω ότι η ελεύθερη έκφραση δεν αποτελεί απλώς ένα προνόμιο της δημοκρατίας, είναι η ίδια η δημοκρατία! Εάν καταπατηθεί αυτό το δικαίωμα , καταπατείται και η δημοκρατία.

Δημήτρης Φρούντζας, Γ6

Ένα από τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου είναι η ελευθέρια σκέψης και έκφρασης .Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να εκφράσει τις απόψεις και τα πιστεύω του δημόσια. Ασφαλώς όμως δεν θα πρέπει να παραβιάζει την προσωπική ελευθερία του άλλου.  Κατά την άποψη μου όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως θρησκείας θα έπρεπε να ζουν μονοιασμένοι , να σέβονται ο ένας τον άλλον και να μη χρησιμοποιούν τη θρησκεία ως αφορμή για τα εγκλήματα τους.

Γιάννης Χατζηπυλιώτης, Γ6

Τα λόγια του Βολταίρου είναι επίκαιρα διότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να σκέπτεται και να εκφράζεται ελεύθερα. Γι αυτό το δικαίωμα άνθρωποι έχουν δώσει αγώνες με τίμημα τη ζωή τους. Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Παρίσι όπως φαίνεται ο κόσμος είναι αποφασισμένος να μη φοβηθεί και να μη σκύψει το κεφάλι σε κάποιους που μας θέλουν άβουλα πλάσματα στα χέρια τους για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Είμαστε άνθρωποι με σκέψη και κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει!.

Λευτέρης Χατζηνικολάου, Γ6

Τα λόγια του Βολταίρου πιστεύω πως έχουν άμεση σχέση με τα γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία πρόσφατα διότι σε όλα τα συντάγματα όλων των κρατών υπάρχει ελευθερία έκφρασης. Έτσι αυτό είναι ένα δικαίωμα το οποίο οι πρόγονοι μας πέρασαν πολλά για να μας το διασφαλίσουν και μείς σήμερα το καταργούμε για αδικαιολόγητους λόγους. Μπορεί να μην ταιριάζουν όλες οι γνώμες των ανθρώπων μεταξύ τους όμως όλοι μας οφείλουμε να σεβόμαστε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης γιατί στο μέλλον ίσως τύχει να πούμε τη γνώμη μας όμως αυτή γνώμη δεν αρέσει σε κάποιους τότε δε θα θέλαμε ο άλλος να μας βάλει το πιστόλι στον κρόταφο.

Ένι Χίντα, Γ6

(Τα παραπάνω κείμενα γράφτηκαν από τα παιδιά μετά από συζήτηση σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία. Αφού τα παιδιά ενημερώθηκαν για το θέμα , σχολιάσαμε τις γελοιογραφίες που κυκλοφόρησαν και ακολούθως έγραψαν τα κείμενα.)

Je Suis Charlie by giota_kefala5891

Θεέ μου, τι σου Κάναμε; Qu'Est-ce qu'on a Fait au Bon Dieu?

Πρώτη Κυριακή για την κινηματογραφική Λέσχη και η ταινία που είδαμε ήταν το Θεέ τι σου κάναμε; Τα τελευταία γεγονότα στη Γαλλία ήταν η αφορμή για να δούμε αυτή την χιουμοριστική μεν , πολύ ουσιαστική δε ταινία.Ακολουθεί η άποψη της Κατερίνας και του Δημήτρη!

Η μία, από τις τέσσερις κόρες μιας γαλλικής και καθολικής Χριστιανικής οικογένειας, παντρεύεται έναν Κινέζο, η μια αδερφή της έναν Μουσουλμάνο, η άλλη έναν Εβραίο και η τέταρτη κόρη, η Λορ προβλέπεται να παντρευτεί έναν καθολικό, τον Σαρλ, ο οποίος, όμως, έχει καταγωγή από την Αφρική. Έτσι και οι τέσσερις γαμπροί έρχονται αντιμέτωποι με το ρατσισμό, των πεθερών τους και μάλιστα ο Σάρλ και με το ρατσισμό του πατέρα του, αλλά και των αδερφών της Λορ, όπως και με τους υπόλοιπους τρεις γαμπρούς. Έτσι ο γάμος της, κινδυνεύει μέχρι να γνωρίσουν όλοι αυτοί το διαφορετικό, που τόσο πολύ τους φοβίζει.

Κατά τη γνώμη μου ήταν μια πολύ ωραία ταινία, που εξηγεί, μέσα από το χιούμορ, πόσο ανόητο, αλλά και πόσα προβλήματα μπορεί να προκαλέσει ο ρατσισμός ή αλλιώς ο φόβος μας, για κάτι που τυχαία δεν είμαστε...

Κατερίνα Παπαδάκη, Γ4

Πιστεύω πως αυτή η ταινία ήθελε με χιουμοριστικό τρόπο να μας δείξει ότι εάν καταπολεμηθεί μέσα μας ο φόβος για το άγνωστο θα μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους οι οποίοι τελικά δεν ήταν αυτό που νομίζαμε. Επίσης νομίζω πως προσπαθεί να μας περάσει το μήνυμα ότι δύο άνθρωποι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι μαζί ανεξάρτητα από το χρώμα,την φυλή ή την εθνικότητα.

Δημήτρης Φρούντζας, Γ6

Η κοπή της βασιλόπιτας της Κινηματογραφικής μας λέσχης!

Πρώτη Κυριακή για την Κινηματογραφική Λέσχη του σχολείου και μας περίμενε μια έκπληξη από την αγαπημένη μας, απόφοιτη πια μαθήτρια, Αθηνά Βαρθακούρη, που αποτελεί πιστό μέλος της λέσχης! Η Αθηνά μας περίμενε στην είσοδο του σχολείου κρατώντας μια χειροποίητη βασιλόπιτα ! Μετά την παρακολούθηση της ταινίας "Θεέ τι σου κάναμε;",  κόψαμε την πίτα και το φλουρί έτυχε στον μαθητή του Γ4 Γιώργο Πάχο!Αντιστοιχούσε δε σε δυο εισιτήρια για το τοπικό σινεμά!

Η αριστερή πτέρυγα των κινηματογραφόφιλων!

Η δεξιά πτέρυγα των μελών!

Και μια selfie! Μπροστά το βασικό μέλος της λέσχης μας ο Χαρίδημος!

Η Αθηνά δέχτηκε πολλά συγχαρητήρια για τη βασιλόπιτα της αφού κατά κοινή ομολογία ήταν καλύτερη από τη βασιλόπιτα των τοπικών φούρνων!Την ευχαριστούμε πάρα πολύ και της ευχόμαστε κάθε πρόοδο!Είναι συγκινητικό που απόφοιτοι πια μαθητές μας έρχονται ξανά στο σχολείο και στηρίζουν τα προγράμματα και τις εκδηλώσεις του!