Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

"Κάλλιο η γυναίκα μου να ζει, παρά γιοφύρι να χτιστεί"


Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
 γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
 Μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες.
"Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
 ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται.
"Πουλάκι εδιάβη κι έκατσεν, αντίκρυ στο ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σα χελιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα:
" αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα.
"Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι.
 Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
"Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι.
"Να τηνε κι εμφανίστηκε από την άσπρη στράτα.
 Την είδ' ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.


Γεια σας, χαρά σας μάστοροι και σεις οι μαθητάδες
μα τι έχει ο πρωτομάστορας κι είναι βαργωμισμένος;
Αρχίζει ο πρωτομάστορας και βγάζει μέγα λόγο:
«Εγώ μια γυναίκα αγαπώ και δεν τη χαραμίζω,
γιοφύρι αθεμέλιωτο να κάνει να στεριώσει
εγώ δεν το χω ανθρώπινο κτίσμα που δεν στεριώνει
να θυσιαστεί μια ανθρώπινη ζωή για να το συγκρατήσει.
Κρίμα είναι τα νιάτα της κι η τόση ομορφιά της
που είναι σε όλους αγαπητή με τόση καλοσύνη.
να λείψει από τον τόπο μας για να χουμε γιοφύρι.
Δεν είναι σε μένα μπορετό ούτε και πάει η καρδιά μου,
 να χτίσω τη γυναίκα μου την πολυαγαπημένη.
Κάλλιο η γυναίκα μου να ζει, παρά γιοφύρι να χτιστεί.
Και όλοι εξεπλάγησαν με τα σοφά του λόγια
σκεφτήκανε καλύτερα και τότε καταλάβαν
πως τούτη η αντίληψη ήτανε λανθασμένη
και το πουλί αισθάνθηκε τη θλίψη που τον δέρνει.
Νάτο και ξαφανίστηκε αντίκρυ στο ποτάμι
Με ανθρώπινη λαλιά στον πρωτομάστορα είπε:
Καλέ μου πρωτομάστορα, κάνει ό,τι λέει η καρδιά σου
αλλά ξαναπροσπάθησε της Άρτας το γιοφύρι
με τους καλούς σου μάστορες γερά να θεμελιώσεις.
έννοια σου κι αυτή τη φορά μπορεί να στερεώσει
Πιάνουν και χτίζουν όλοι τους, μάστοροι, μαθητάδες,
προσεύχονται κι ελπίζουνε γιοφύρι να στεριώσει
Κι εμπρός ο πρωτομάστορας δίνει τις οδηγίες.
Όταν το ετελείωσαν είχε ήδη νυχτώσει
σκορπίστηκαν και πήγανε όλοι στα σπιτικά τους.
Το άλλο πρωί ξημέρωσε κι όλοι οι οικοδόμοι
 νωρίς νωρίς μαζεύτηκαν να δούνε τι συμβαίνει.
Από μακριά το είδαν το όμορφο γεφύρι
Δεν είχε πάλι γκρεμιστεί αλλά είχε πια  στεριώσει.

 Χριστιάνα Χανοπούλου, Γ6

Δεν υπάρχουν σχόλια: