Μην τα παρατάς, Lion(2016)

Ο Αυστραλός κινηματογραφιστής Γκαρθ Ντέιβις (Το Μυστικό της Λίμνης - 2013), πραγματοποιεί το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στην μεγάλη οθόνη, παρουσιάζοντας μία δραματική, συγκινητική ιστορία, βασιζόμενη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ο Μακρύς Δρόμος της Επιστροφής» του Σαρού Μπρίρλι. Η ταινία «Lion» (2016), διαθέτει ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών, εκ των οποίων ξεχωρίζουν η Νικόλ Κίντμαν, ο Ντεβ Πατέλ και η Ρούνι Μάρα.

Ο 5χρονος Σαρού χάνεται σ’ ένα τρένο, που τον μεταφέρει ανατολικά, χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι του και την οικογένειά του. Σαστισμένος και αρκετά φοβισμένος, βρίσκεται ολομόναχος στην πολύβουη και χαοτική Καλκούτα. Καταφέρνει να επιβιώσει, ζώντας στους δρόμους της μεγαλούπολης και αντιμετωπίζοντας κάθε είδους καθημερινά προβλήματα και δυσκολίες, πριν καταλήξει στο καταφύγιο ενός ορφανοτροφείου.

Από εκεί, θα βρεθεί στο σπιτικό ενός ζευγαριού Αυστραλών, οι οποίοι θα τον υιοθετήσουν και θα του προσφέρουν αγάπη και ασφάλεια, στο Χόμπαρτ της Τασμανίας, όπου και μεγαλώνει. Μη θέλοντας να πληγώσει τα αισθήματα των θετών γονέων του, κρατάει κρυφό από όλους το παρελθόν του και καταπιέζει την έντονη συναισθηματική του ανάγκη για επανένωση με τους δικούς του, καθώς επίσης και την ελπίδα του να βρεθεί και πάλι μαζί με τη μητέρα του και τον αδελφό του.

Όμως, μία τυχαία συνάντησή του με Ινδούς συμφοιτητές του, αφυπνίζει την απωθημένη και ξεχασμένη αυτή λαχτάρα του. Με ελάχιστες μνήμες, και με τη συνδρομή της νέας τεχνολογίας που ονομάζεται Google Earth, ο Σαρού θα ξεκινήσει μία από τις μεγαλύτερες αναζητήσεις της σύγχρονης εποχής, ψάχνοντας «ψύλλους στ’ άχυρα», με μόνο σύμμαχο την ελπίδα...

Στη συζήτηση που ακολούθησε οι μαθητές τοποθετήθηκαν για πολλά θέματα που έθιγε η ταινία: τα παιδιά που χάνονται καθημερινά από τις οικογένειες τους, για την υιοθεσία, την αναζήτηση της βιολογικής μητέρας , την αποδοχή από την οικογένεια ανεξάρτητα από την φυσική ή ψυχολογική σου υγεία.

Στην Ινδία χιλιάδες παιδιά ζουν στους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Πρόκειται για παιδιά που φεύγουν από τα σπίτια τους και φτάνουν καθημερινά στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Τα παιδιά αυτά φεύγουν από το σπίτι τους για να ξεφύγουν από σωματική και ψυχική κακοποίηση, απίστευτη φτώχεια ή ακόμα και από καταναγκαστικούς γάμους και γίνονται θύματα επιτήδειων που τα εκμεταλλεύονται. Γίνονται λοιπόν  σκλάβοι δουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί, είτε θύματα παιδεραστών και προωθούνται στην πορνεία.

Παράλληλα αναφερθήκαμε στην υιοθεσία καθώς και στο ότι γονιός είναι εκείνος που μεγαλώνει ένα παιδί,  και όχι εκείνος που απλά το φέρνει στον κόσμο. Η έννοια της αληθινής οικογένειας συνδέεται με την αγάπη, την αποδοχή και την προστασία του παιδιού από τους γονείς. Εντύπωση έκανε στα παιδιά το γεγονός ότι οι θετοί γονείς στην ταινία αποδέχτηκαν το παιδί που αποδείχτηκε ότι είχε πρόβλημα καθώς όπως είπαν : Όταν σας υιοθετήσαμε σας πήραμε μαζί με το παρελθόν σας. Δεν αντέδρασαν αρνητικά σε αυτό που τους έτυχε,  αλλά προσπάθησαν με κάθε τρόπο να βοηθήσουν τον προβληματικό γιο τους.

Επίσης η κοινή άποψη του ζευγαριού να μην γεννήσουν παιδιά, αλλά να υιοθετήσουν , προκειμένου να κάνουν καλό σε κάποια παιδιά που στάθηκαν άτυχα στη ζωή τους εντυπωσίασε τους μαθητές, διότι δε συνάδει με τη συμβατική ηθική του ότι η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η τεκνοποίηση. Από την άλλη, η επιδίωξη του αγοριού να βρει την χαμένη του οικογένεια προκειμένου να σταματήσει η μητέρα του να θρηνεί γι αυτόν και η συμπαράσταση που είχε από την θετή οικογένεια μας συγκίνησαν.