Το μίσος και η αγάπη χωρίζονται από μια πολύ λεπτή γραμμή! 10 things I hate about you.

Μέσα από μια συνηθισμένη ιστορία νεανικής αγαπης,προβάλλονται οι χαρακτήρες των ηρώων που συχνά ταυτίζονται με αρκετούς εφήβους. Η ταινία,αρχικά, περιγράφει πολύ επιφανειακά τις ζωές των νέων στην εφηβεία και αργότερα παρουσιάζει περίτεχνα τις ιδιαιτερότητες τους. Συγκεκριμένα, έχουμε δύο νέους που φαίνονται να μην ανήκουν στη μάζα. Χαρακτηρίζονται από κακότροπη και απότομη συμπεριφορά. Και οι δύο αντικοινωνικοί λόγω αυτού,αλλά ταυτόχρονα πανεξυπνοι. Η γνωριμία τους ξεκίνησε με ένα απλό στοίχημα.

Κανείς από τους δύο δεν επιδίωκε μια σοβαρή σχέση. Για εκείνον ήταν ένα παιχνίδι. Για εκείνη ήταν ένας ενοχλητικός τύπος.Κι όμως,με τον καιρό η διαφορετικότητα τους ταίριαξε. Η αγάπη του καθενός για ενα καταφύγιο φαντασίας μέσα στον πραγματικό κόσμο,προβάλλοντας έναν αυστηρό και αντισυμβατικό χαρακτήρα, κέρδισε τον άλλον. Ο έρωτάς τους ξεπέρασε κάθε στοίχημα όταν ειδικά εκφράστηκε μέσω ενός ποιήματος του Σαίξπηρ. Το μίσος και η αγάπη, τελικά, χωρίζονται από μια πολύ λεπτή γραμμή!

Αγγελική Γεροβασίλη, Γ1

 Η ταινία που παρακολουθήσαμε σήμερα στην κινηματογραφική λέσχη, είναι αδιαμφισβήτητα η πιο ωραία ταινία που έχουμε δει μέχρι σήμερα και δεν το λέω αυτό επειδή είμαι λάτρης των ρομαντική ταινιών! Είχε επίσης να περάσει στους θεατές κάποια ,αν και λίγα ,σημαντικά μηνύματα για τη ζωή! Όπως για παράδειγμα πως δεν πρέπει να χειραγωγούμαστε και να γινόμαστε θύματα προπαγάνδας. Αντί αυτού ,πρέπει να πράττουμε σύμφωνα με τα δικά μας "θέλω"και να μην ακολουθούμε το σύνολο, όπως υποστηρίζει η Κατ. Μου άρεσε πολύ το γεγονός πως παρόλο που όλο αυτό ανάμεσα στα δυο παιδιά ξεκίνησε με άλλο σκοπό, εξελίχθηκε όμως σε έναν μεγάλο έρωτα! Η αγαπημένη μου σκηνή, είναι αυτή στο τέλος που η Κατ διαβάζει το ποίημα της και μιλά για τα πράγματα που μισεί πιο πολύ πάνω στον φίλο της, αλλα στο τέλος αποκαλύπτει πως το πράγμα που μισεί περισσότερο από όλα ειναι πως δεν μπορεί να τον μισήσει ούτε λίγο,παρόλο τον άσχημο τρόπο που της φέρθηκε .

Φαίη Παπαχαραλάμπους, Γ4

Η ταινια "10 Things I Hate About You" ήταν μία από τις πιο αισθηματικές ταινίες που έχουμε παρακολουθήσει στην Κινηματογραφική, διότι μας περιγράφει πως μπορεί μία αληθινή αγάπη να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο για να μπορέσει κάποιος να είναι με αυτόν/ην που αγαπά.

Πιο συγκεκριμένα, στην ταινία οι αδερφές Κατ και Μπιάνκα Στράτφορντ δεν μοιάζουν σε τίποτα, αφού η Κατ είναι μία ειλικρινής και ανεξάρτητη φεμινίστρια, ενώ η Μπιάνκα είναι μία έφηβη που θέλει να γίνει δημοφιλής ακόμα αν και πρέπει να υποκύπτει σε κάποιες απαιτήσεις, όπως στον κανόνα του πατέρα τους. Δηλαδή θα πρέπει για να πηγαίνει σε πάρτι και να γνωρίζει κόσμο,  θα πρέπει να συνοδεύεται από την αδερφή της, πράγμα δύσκολο, εφόσον η Κατ για να βγει θα χρειαστεί ένα ολόκληρο σχέδιο. Όλα αυτά όμως δεν θα έχουν καμία σημασία μέχρι να βρεθεί στην αγκαλιά του Πάτρικ,  όπου τα πράγματα θα πάρουν άλλο δρόμο....

Χρυσοβαλάντω Αυγενάκη, Γ1

Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας

Η ταινία «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας» είναι μία από τις αγαπημένες μου. Αρχικά, καθένας μας πάνω από την ηλικία των δεκατεσσάρων –δεκαπέντε χρονών, θα έπρεπε να τη δει τουλάχιστον μία φορά. Η ταινία είναι κατά του ρατσισμού και ναζισμού. Είναι συγκλονιστικό πόσο ηλίθιος είναι κάποιος, που δεν ξέρει Ιστορία, πόσο εύκολα πιστεύει σε κάποιον που θα του προσφέρει λίγη δύναμη. Βασικά γελοίο είναι , όχι συγκλονιστικό. Ρατσισμός είναι να μισείς κάτι που τυχαία δεν είσαι. Γιατί να μισείς όμως κάτι διαφορετικό από εσένα; Γιατί θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο από τον άλλον; Τι κερδίζεις με το να μισείς; Καλυτέρεψε η ζωή σου μήπως ; Όπως είπε ο Σουίνυ «Πρέπει να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις». Πρέπει να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις , για να δεις αν είσαι σωστός, αν είσαι χαρούμενος και ικανοποιημένος. Τέλος θα αναφέρω αυτό που είπε ο Ντάνι στο τέλος της ταινίας: «Το μίσος είναι βάρος».  Το μίσος είναι βάρος. Αν μισείς και είσαι θυμωμένος, εκνευρισμένος όλη την ώρα , δε χαίρεσαι τη ζωή σου, δεν διασκεδάζεις, απλά μαραζώνεις εσωτερικά. Γιατί να χάνεις το χρόνο σου σκορπώντας μίσος και οργή , ενώ θα μπορούσες να μοιράσεις χαρά και αγάπη;

Μαρία Νίκη Χατζαντώνη, Γ5

 Η ταινία "Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας" είναι μια από τις ταινίες που μας μιλάνε για τις συμμορίες και για τις συγκρούσεις που υπάρχουν μεταξύ λευκών και μαύρων. Σε αυτήν την ταινία οι συγκρούσεις είναι αρκετά έντονες και βίαιες,  ανάμεσα στους λευκούς και στους μαύρους. Ο Ντερεκ,  που ήταν ο κύριος χαρακτήρας της ταινίας και ήταν ένας από αυτούς του λευκούς που πίστευαν ότι όλοι οι λευκοί είναι κατώτεροι και έπρεπε να φύγουν από την χώρα ή να πεθάνουν. Ο Ντερεκ φυλακίστηκε με την κατηγορία της αυτοάμυνας για 3 χρόνια και πέρασε αρκετά μέσα στην φυλακή. Κατάλαβε όμως πόσο λάθος ήταν οι  των αντιλήψεις που είχε και βγαίνοντας από την φυλακή αποφάσισε ότι τελείωσαν όλα αυτά για εκείνον και την οικογένεια του και προσπάθησε να σώσει τον αδελφό του από όλο αυτό το μπλέξιμο. Το μήνυμα που μας περνάει η ταινία είναι ότι, ο πόνος είναι βάρος και δεν μπορούμε να ευχαριστηθούμε τίποτα αν είμαστε συνεχεία τσαντισμένοι.

Ζωζώ Τσακίρη, Γ5

Συνάντηση με το Μικρόκοσμο του Γ.Παναγιωτάκη!

Την Παρασκευή 17 Μαρτίου ο συγγραφέας Γιώργος Παναγιωτάκης επισκέφτηκε το σχολείο μας και συναντήθηκε με τα παιδιά των Λεσχών Ανάγνωσης της Α και Β Γυμνασίου, που είχαν διαβάσει το βιβλίο του «Μικρόκοσμος».

Ο κ. Παναγιωτάκης βρέθηκε στο νησί μας καλεσμένος των διορργανωτών των «Ημέρων  παιδικού βιβλίου» - της κ.Χατζηχριστοφή, του κ.Κουτσιαρή και του κ.Διακομανώλη.Οι Ημέρες παιδικού βιβλίου πραγματοποιούνται για δεύτερη χρονιά στο νησί με τη συμμετοχή 100 περίπου εκπαιδευτικών, 19 σχολείων και περισσότερων από 1.700 μαθητών.    

Οι μαθητές μας τον υποδέχτηκαν με πολλή χαρά στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας ! Η συνάντηση μαζί του κράτησε κοντά δυο ώρες και ο συγγραφέας απάντησε σε όλα τα ερωτήματα και τις απορίες των παιδιών, υπέγραψε τα βιβλία τους και δέχτηκε τα δώρα τους- ζωγραφιές,  χειροποίητο περιοδικό-  κριτική για το βιβλίο του και ένα βίντεο -δημιουργία των μαθητών με αποσπάσματα από το βιβλίο του!

Όπως , λοιπόν, μας είπε ο ίδιος έμπνευση για τη συγγραφή του βιβλίου του στάθηκε η αγάπη που είχε από μικρός στις μυρμηγκοφωλιές – παρακολουθούσε τη ζωή των μυρμηγκιών και τον εντυπωσίαζε ο τρόπος οργάνωσης και ύπαρξης αυτών των μικρών κοινωνιών. Όταν λοιπόν έγραψε το βιβλίο, σκέφτηκε να είναι αλληγορία και να μη γράψει ένα βιβλίο που να αναφέρεται στον κόσμο των ανθρώπων, διότι πιστεύει ότι αυτός ο τρόπος παρουσίασης βοηθάει τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα τα μηνύματα του βιβλίου. Γι αυτό και πουθενά μέσα στο βιβλίο δεν αναφέρεται η λέξη μυρμήγκι –για να μπορέσει ο αναγνώστης να ταυτιστεί με τους ήρωες σαν να ήταν κανονικοί άνθρωποι κι όχι έντομα. Παράλληλα, στο βιβλίο αυτό είναι εμφανές ότι η εσωτερική δύναμη του καθενός είναι πιο σημαντική από τη σωματική δύναμη. Είναι αυτή που μας βοηθά να συνεχίσουμε , να μην το βάζουμε κάτω, να θέλουμε να πετύχουμε τους στόχους μας.

Στην ερώτηση γιατί κεντρική ηρωίδα του βιβλίου είναι ένα κορίτσι, η Σβέλτα, και όχι κάποιο αγόρι μας είπε ότι ήθελε πρωταγωνιστή του βιβλίου του ένα πλάσμα φαινομενικά πιο αδύναμο μέσα στην κοινωνία ( γυναίκα, διαφορετική , με αναπηρία). Οι γυναίκες στην κοινωνίας μας θεωρούνται υποδεέστερες , είναι κανόνας να παρουσιάζονται αδύναμες. Γενικά οι γυναίκες ηρωίδες είναι «ριγμένες» στα βιβλία και στις ταινίες. Όμως , αυτό ανατρέπεται και στη ζωή αλλά και στο βιβλίο- η Σβέλτα διαθέτει , όχι φυσική δύναμη, αλλά εσωτερική δύναμη, πείσμα και αποφασιστικότητα.

Όταν ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο σκοπός του ήταν να παρουσιάσει τα προβλήματα της κοινωνίας και αυτό να γίνει όχι με διδακτισμό αλλά με μια ωραία ιστορία . Γι αυτό και όπως προείπε διάλεξε την αλληγορία. Η ιστορία του ήθελε να έχει αίσιο τέλος, γιατί ο ίδιος είναι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύει ότι όλα μπορεί να αλλάξουν.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους ήρωες του βιβλίου του. Το Μόμο που θυσιάζεται για τη φίλη του, αφού πρώτα την έχει βοηθήσει να κερδίσει την ελευθερία της . Πεθαίνει λοιπόν ευτυχισμένος!  Η βασίλισσα πάλι, ήταν αδιάφορη, και ο μοναδικός της ρόλος ήταν να γεννά αδιάκοπα χωρίς να έχει αληθινή επαφή με τους υπηκόους της. Ο Μίλτον πάλι, το σαλιγκάρι που κοιτούσε τη δουλειά του και το σπιτάκι του, αποτελεί ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο της κοινωνίας μας – ο ατομιστής συνάνθρωπος που δεν υπολογίζει την παρουσία των άλλων, που στόχος του είναι να περνά μόνο εκείνος καλά, που αδιαφορεί για το συνάνθρωπο και εύκολα θα τον καταδώσει, αν χρειαστεί, προκειμένου να μη διασαλευτεί η δική του ησυχία. Η αναφορά στα ναρκωτικά έγινε γιατί αποτελεί μια εύκολη καταφυγή για τους αδύναμους ανθρώπους, για όσους εγκαταλείπουν στην πρώτη δυσκολία –όπως συμβαίνει και στη ζωή.

Γενικά οι περιπέτειες της Σβέλτα ξεκινούν μετά την έξοδο της στον κόσμο, αφού αυτό που ήθελε να φανεί ο ίδιος είναι ότι δεν υπάρχει εύκολος αγώνας για την υλοποίηση των επιθυμιών, των στόχων μας, των ονείρων μας. Πάντα θα υπάρχουν εμπόδια και πρέπει να βρούμε τρόπους να τα ξεπεράσουμε.   Όσο για το  ότι δεν παρουσίασε την ιστορία και από την πλευρά του Ασμάρ, αυτό έγινε γιατί η Σβέλτα ήταν η κεντρική ηρωίδα και η ιστορία ήταν δοσμένη από την πλευρά της. Παράλληλα, έτσι η ιστορία είχε μεγαλύτερη αγωνία αλλά και περιπέτεια.

Τα παιδιά τον ρώτησαν τι είδους βιβλία διάβαζε όταν ήταν στην ηλικία τους και όπως μας είπε διάβαζε πολλά βιβλία – κυρίως κοινωνικά αλλά και αλληγορίες. Στον ίδιο άρεσε και να διαβάζει πολύ αλλά και να σκέφτεται ιστορίες και να γράφει.  Στο σχολείο δεν ήταν καλός μαθητής αλλά αγαπούσε τη γνώση, αγαπούσε τη λογοτεχνία και αν και η επιθυμία του ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής και συγγραφέας, τελικά έγινε μόνο συγγραφέας!

Ο συγγραφέας, όταν γράφει ένα βιβλίο το κάνει για να επικοινωνήσει με τους άλλους, για να στείλει το δικό του μήνυμα. Ένα βιβλίο είναι ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι, μια προσπάθεια επαφής με τους αναγνώστες. Βέβαια το μήνυμα αυτό μπορεί να διαβαστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους –και αυτό είναι λογικό αφού ο αναγνώστης έχει το δικαίωμα να «μεταφράσει» όπως θέλει το βιβλίο που διαβάζει, να το αγαπήσει, να το απορρίψει να συνομιλήσει μαζί του. Στην ουσία , το βιβλίο γράφεται και από τον αναγνώστη.

Στη συνέχεια τα παιδιά είπαν τη γνώμη τους για το βιβλίο- αν τους άρεσε, αν δεν τους άρεσε, αν αγάπησαν τους ήρωες, αν ταυτίστηκαν μαζί τους και εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους σχετικά με την υπόθεση. Τέλος, ο συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία τους και φωτογραφήθηκε μαζί τους!

Ευχαριστούμε τον κ.Παναγιωτάκη για την όμορφη συνάντηση! 

Spijt! - Παρατήρησε γύρω σου και βόηθα!

Η 6^η Μαρτίου έχει οριστεί ως Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και κάθε χρόνο υπάρχουν δράσεις στο σχολείο μας για το θέμα αυτό. Καθώς όμως η ημέρα αυτή ταυτίζεται με την παραμονή της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων , οι δράσεις αυτές μεταφέρονται τις επόμενες ημέρες.

Φέτος με το Γ5 –και μέσα στις επόμενες ημέρες και με το Γ3- παρακολουθήσαμε την ταινία Συγγνώμη (Spijt!) –μια ταινία από την Ολλανδία- παραγωγής 2013.

 Ο Γιόχεμ, συμμαθητής του Ντάβιτ, πέφτει συχνά θύμα εκφοβισμού επειδή είναι παχύς. Τα περισσότερα περιστατικά λαμβάνουν χώρα μέσα στο Γυμνάσιο και κανείς δεν τα βάζει με τους «νταήδες», ούτε καν ο καθηγητής και μέντορας των μαθητών. Η παρενόχληση συνεχίζεται, οι φιλίες των μαθητών οδηγούνται σε κρίση και ο Γιόχεμ δεν αντέχει άλλο…

Πολλά τα συναισθήματα που γεννήθηκαν στους μαθητές κατά την προβολή της ταινίας- συγκίνηση, κλάμα, θυμός, θλίψη…-  και εκφράστηκαν τόσο στο φύλλο εργασίας που τους δόθηκε όσο και  στη συζήτηση που ακολούθησε.

Οι μαθητές τοποθετήθηκαν τόσο για τα αίτια του εκφοβισμού του Γιόχεμ όσο και για το ποιος είχε την ευθύνη όλης αυτής της κατάστασης που οδήγησε στο τραγικό τέλος του μαθητή. Όλοι συμφώνησαν πώς αν ο Γιόχεμ είχε μιλήσει σε κάποιον μεγαλύτερο –γονείς, διευθυντή του σχολείου, ακόμα και την αστυνομία ανέφεραν κάποιοι, η κατάσταση δε θα είχε βγει εκτός ελέγχου.

Μερίδιο ευθύνης, ωστόσο, είχε και ο καθηγητής των παιδιών, ο οποίος δεν έδωσε την απαραίτητη προσοχή στο θέμα, αν και έβλεπε ότι οι μαθητές πείραζαν το Γιόχεμ με άσχημα αστεία.

Η παρέα των παιδιών που εκφόβιζαν το Γιόχεμ με αρχηγό τη Σάννε- εντυπωσιαστήκαμε από το ότι στην ταινία ο αρχηγός της παρέας των νταήδων δεν είναι αγόρι αλλά κορίτσι- δρούσε ανεξέλεγκτη και οι υποτακτικοί έκαναν ό,τι ακριβώς τους υπαγόρευε η αρχηγός, καθώς φοβόντουσαν το θυμό της. Η Σάννε ζώντας με ένα υπέρβαρο και ανάπηρο πατέρα και θεωρώντας ότι η ζωή δεν της χαρίστηκε στρέφεται ενάντια στον Γιόχεμ που της θυμίζει τον πατέρα της και προσπαθεί να πάρει εκδίκηση για όλα όσα στερέιται. 

Ακόμα όμως και οι φίλοι του Γιόχεμ δεν έδρασαν όταν έπρεπε, με αποτέλεσμα να νιώθουν ενοχές για το θάνατο του. Τραγικά πρόσωπα οι γονείς του Γιόχεμ που, παρόλο που βίωσαν τη απώλεια του γιου τους, δεν εξέφρασαν θυμό ή κατηγόριες , αλλά στήριξαν ακόμα και τον ίδιο το Ντάβιντ που ένιωθε ενοχές. 

Ακολουθούν οι απόψεις των παιδιών για το μήνυμα της ταινίας .

Ποιο είναι το μήνυμα ή τα μηνύματα της ταινίας;

Το κεντρικό μήνυμα της ταινίας είναι πώς ο εκφοβισμός και όλος αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος από τούς νταήδες σε ανήμπορα παιδιά είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει.

Να μην κρίνουμε τον άλλον από την εξωτερική του εμφάνιση , αλλά από τον χαρακτήρα του. Ο εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει σε απάνθρωπα και φρικτά αποτελέσματα.

Όταν βλέπεις να διαπράττεται bullying να μη μένεις με σταυρωμένα χέρια. Να αντιδράς!

Αν είμαστε στη θέση του Γιόχεμ να αντιδράσουμε και αν είμαστε στη θέση των μαθητών να μιλήσουμε στους καθηγητές.

Όταν βλέπουμε κάτι να συμβαίνει , πρέπει να μιλάμε και να βοηθάμε τον άλλον, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται.

Η γενιά μας ασχολείται με ασήμαντα θέματα θεωρώντας τα σημαντικά-και όχι με θέματα που συμβαίνουν γύρω μας. Ένα ακόμη μήνυμα της ταινίας είναι ότι ο θάνατος δεν είναι ποτέ λύση. Πάντα υπάρχει άλλος τρόπος.

Ο εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά σε αυτοκτονία , αφού πιστεύουν ότι είναι η μόνη λύση.

Παρατήρησε γύρω σου και βόηθα!

Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις .Δεν είναι πλάκα. Πρέπει να μιλάμε είτε είμαστε θύματα είτε παρατηρητές.

Να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα.

Να μιλάμε όταν βλέπουμε κάτι τέτοιο και όχι να μένουμε άπραγοι.

SPIJT (1) ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ by Γιώτα Κεφαλά on Scribd

Spijt 2 by Γιώτα Κεφαλά on Scribd

Μικρόκοσμος, ένα βιβλίο για την ελευθερία

Μια δαιδαλώδης πολιτεία. Η πρώτη μέρα της άνοιξης. Ένας πόλεμος που μόλις ξεκινά. Και ένα μήνυμα.

Ένα παράξενο μήνυμα που διατρέχει χιλιάδες σώματα και κεραίες, για να καταλήξει στη Σβέλτα, το μοναχικό κορίτσι των στοών. Ο αποστολέας του είναι άγνωστος. Κι όμως, όταν η Σβέλτα λάβει αυτό το μήνυμα, μια πρωτόγνωρη δύναμη θα ανθίσει μέσα της και θα τη βοηθήσει να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Σύντομα, θα έρθει αντιμέτωπη με όλους τους ισχυρούς της πόλης. Ακόμη και με την ίδια τη βλοσυρή βασίλισσα.
Έχει όμως πάρει την απόφασή της. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να τη σταματήσει. Θα θελήσει να βγει στον έξω κόσμο.
Και εκεί, ανάμεσα στα πανέμορφα ηλιολούλουδα και στις επικίνδυνες αραχνοφωλιές, θα αναζητήσει το μυστηριώδη αποστολέα του μηνύματος.
Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη πολιτεία, ένα αγόρι βιώνει κάτι παρόμοιο...
Ένας κόσμος που μοιάζει αμετακίνητος, μα που τελικά ίσως και να μπορεί να αλλάξει. Όπως συμβαίνει και με το δικό μας κόσμο.

Την επόμενη Παρασκευή 17 Μαρτίου οι Λέσχες Ανάγνωσης του σχολείου μας θα συναντήσουν τον συγγραφέα κ.Γιώργο Παναγιωτάκη. Ενόψει της συνάντησης αυτής οι μαθητές μας διάβασαν το βιβλίο του «Μικρόκοσμος», μια αλληγορική ιστορία αγάπης, επανάστασης και εξέγερσης απέναντι στην αδικία. Σήμερα το μεσημέρι τα μέλη της Λέσχης συναντήθηκαν στη βιβλιοθήκη του σχολείου και συζήτησαν για το βιβλίο.

Η Αγγελική βρήκε πολύ ωραίο το βιβλίο να και κατά τη γνώμη της ήταν παιδικό. Κύριο νόημα του βιβλίου ήταν η αγάπη –αυτή μπορεί να τα αλλάξει όλα. Αν και το τέλος του βιβλίου δεν ήταν το κλασσικό χάπι έντ. Άλλο ένα μήνυμα του βιβλίου είναι η επανάσταση (ενάντια στην ομοιομορφία, τον κοινωνικό διαχωρισμό…)

Η Ευανθία το βρήκε παιδικό, καθώς η υπόθεση της θύμιζε παραμύθι (η οικογένεια των μυρμηγκιών, οι περιπέτειες της ηρωίδας..). Είχε αντιρατσιστικό μήνυμα – η Σβέλτα ήταν διαφορετική με τα πέντε πόδια της)

Η Ντανιέλα πάλι μας είπε ότι, όταν διάβαζε το βιβλίο, πίστευε ότι αναφερόταν σε ανθρώπους κι όχι μυρμήγκια. Η Σβέλτα ήταν γενναία, υπερασπιζόταν τις απόψεις της , ήταν αγωνίστρια. Επίσης κατά τη γνώμη της το βιβλίο ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον στην αρχή , αλλά προς το τέλος δεν ήταν το ίδιο περιπετειώδες.

Η Ειρήνη με τη σειρά της είπε ότι δε βρήκε διόλου παιδικό το βιβλίο. Ίσα ίσα ήταν ένα βιβλίο για πιο μεγάλα παιδιά καθώς τα μηνύματα του ήταν πολλά και όχι εύκολα στην κατανόηση. Ήταν ένα βιβλίο ενάντια στον ρατσισμό , αφού η Σβέλτα ξεχώριζε από τους άλλους .

Το βιβλίο άρεσε και στη Στέλλα . Στην κοινωνία που ζούσε η Σβέλτα δεν υπήρχε ελευθερία. Το μόνο που έκαναν ήταν να δουλεύουν. Αγαπημένος της χαρακτήρας ήταν ο Μόμο που ξεχώριζε για την καλοσύνη και το χιούμορ του.

Ο Διονύσης , στον οποίο άρεσε πολύ το βιβλίο, δεν το εξέλαβε ως ένα ερωτικό βιβλίο, ένα λαβ στόρι, αλλά ένα βιβλίο για την ελευθερία. Ένα βιβλίο στο οποίο η ηρωίδα Σβέλτα  κατάφερε με την αγωνιστικότητα και το πάθος της να προκαλέσει την ανατροπή και να οδηγήσει στην εξέγερση την κοινωνία της. Ο Μόμο ήταν και δικός του αγαπημένος χαρακτήρας , αφού ήταν δυναμικός και είχε χιούμορ.

Ο Οδυσσέας επίσης δεν το θεώρησε ένα παιδικό βιβλίο. Αντίθετα περνούσε πολλά μηνύματα –για το ρατσισμό, τη διαφορετικότητα… Οι ήρωες ήταν ωραίοι χαρακτήρες, ιδιαίτεροι, καθένας με ξεχωριστή προσωπικότητα. Αυτό που του άρεσε ιδιαίτερα ήταν η περιγραφή των συναισθημάτων της Σβέλτα –ο συγγραφέας ανέδειξε το πώς ένιωθε κάθε στιγμή. Η αγωνιστικότητα της Σβέλτα είναι αυτή που τον εντυπωσίασε.

Ο Χρήστος πάλι μας έκανε ολόκληρη ανάλυση καθώς το βιβλίο του άρεσε πάρα πολύ. Η Σβέλτα ήταν πολύ ωραία ηρωίδα, αφού ήθελε να προσφέρει τη βοήθεια της σε όλους . Αυτό που του άρεσε ήταν η σχέση της  με τον Μόμο ήταν αυτή που τη βοήθησε να δραπετεύσει και να ξεκινήσει το ταξίδι της. Τον εντυπωσίασε η στάση της βασίλισσας, που παρακολουθούσε αμίλητη τους άλλους να παίρνουν αποφάσεις για εκείνη. Αναφέρθηκε επίσης στη χρήση των μανιταριών(που παραπέμπουν στα ναρκωτικά) .

Ο Φίλιππος πάλι σοκαρίστηκε όταν τόσο ωμά είπαν στη Σβέλτα ότι δεν πληροί τα προσόντα να παίξει στο έργο τους . Θύμωσε και άφησε στην άκρη το βιβλίο.

Αυτό που συζητήθηκε στη συνέχεια ήταν κατά πόσο σήμερα η κοινωνία είναι ελεύθερη , πόσο εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι δρούμε χωρίς έλεγχο.  Τα ναρκωτικά της σημερινής κοινωνίας –κατά αντιστοιχία με τα μανιτάρια του βιβλίου- είναι η τηλεόραση, το διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο. Αυτά αφήνουμε να μας ελέγχουν και μας εμποδίζουν από την κατάκτηση της αληθινής ελευθερίας.

Παράλληλα έγινε αναφορά στο πόσο ο καθένας μας έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή του, να  αποτελέσει πρότυπο για τους συνομιλήκους του. Η Σβέλτα έγινε πρότυπο προς μίμηση για την εξέγερση, την επανάσταση, την αφύπνιση της κοινωνίας της. Στο δικό μας χέρι είναι να κάνουμε το ίδιο. Αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας.

Ωστόσο, στη συνάντηση διατυπώθηκαν και ερωτήματα στα οποία μόνο ο συγγραφέας μπορεί να μας απαντήσει! Τον περιμένουμε με χαρά στις 17 Μάρτη!

"...ξέρω πως κυνηγάς το όνειρό σου..". Γράμματα ναυτικών

Αγαπημένη μας Άννα,

Η μητέρα σου κι εγώ έχουμε ανησυχήσει φοβερά. Μας λείπεις όσο δεν μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις. Ένα ισχυρό μας συναίσθημα είναι κι ο φόβος. Είσαι καλά; Ελπίζουμε να είναι όλα καλά.

Ο θείος σου, ο οποίος πολύ καλά ξέρω ότι σε επηρέασε να πάρεις αυτή την απόφαση(να «πάρεις» τα βουνά, ή μάλλον τις θάλασσες), μόλις γύρισε από το τρίχρονο ταξίδι του στους απέραντους ωκεανούς. Μας διηγήθηκε περιπέτειες, χαρούμενες στιγμές και αξέχαστες εμπειρίες μαζί με πόνο, μοναξιά, νοσταλγία, ανησυχία και φόβο που ένιωσε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του. Οι αναμνήσεις ήταν κυρίως χαρούμενες, ίσως επειδή ακολουθούσε το όνειρό του, αλλά είδα τον αδερφό μου ψυχικά τραυματισμένο περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η θάλασσα τον γέρασε πιο γρήγορα από την ώρα του. «Ο θάνατος, η απώλεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον, το άγχος και η μοναξιά έρχονται αναπάντεχα σχεδόν κάθε φορά», όπως παραδέχεται και ο ίδιος. «Οι απρόβλεπτες χαρές είναι πάντα οι καλύτερες, αλλά οι αναπάντεχες στενοχώριες είναι πάντα οι πιο στενόχωρες. Η θάλασσα έχει κινδύνους που ούτε τους ονειρευόμαστε. Δε θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια να πω ότι γνωρίζω όλα τα μυστικά ή τους κινδύνους της. Αυτά τα τρία χρόνια νιώθω σαν να ήταν ένα ορεκτικό κι εγώ αδημονώ, μετά από διπλή βάρδια, το κυρίως πιάτο. Ίσως να έρθει αργότερα, ίσως ποτέ, ίσως αύριο».

Τα λόγια του Κυριάκου με καθησύχασαν. Αρχικά, ανησύχησα πολύ γιατί κατάλαβα ότι κι ένας έμπειρος ναυτικός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι «γνωρίζει» ή ότι μπορεί να χειριστεί τη θάλασσα. Από την άλλη, ξέρω πως κυνηγάς το όνειρό σου και σίγουρα κάνεις καλύτερη δουλειά από μένα. Σαν πατέρας δεν σου δίνω το καλύτερο παράδειγμα, αλλά χαίρομαι που βρήκες το δρόμο σου με μια βοήθεια από τον αδερφό μου.

Θέλω να είσαι ασφαλής. Θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Μου πήρε πολύ καιρό να χωνέψω ότι αυτά τα δύο συγκρούονται. Τώρα που το συνειδητοποίησα όμως κατάλαβα ότι θα σε ήθελα χίλιες φορές πανευτυχής και σε κίνδυνο παλεύοντας για τη ζώη σου παρά κλεισμένη στην αγκαλιά μου σαν πουλάκι σε κλουβί. Θέλω μόνο να μάθω αν είσαι ευτυχισμένη. Απάντησε αν και όποτε μπορείς.

Σ’ αγαπάμε όλοι,

Μπαμπάς

Υ.Σ. Ελπίζω να μην σε έχουν ανακαλύψει ακόμα. Αν δε μου γράψεις σύντομα θα καταλάβω. Πρόσεχε «Νίκο»!

 Αφροδίτη Χλαπάνη, Γ5

Μονάκριβη μου κόρη,

Συγγνώμη που δεν απάντησα στο τελευταίο σου γράμμα αλλά έχει πολύ δουλειά στο καράβι...ούτε να ανασάνουμε δεν προλαβαίνουμε.

Την προηγούμενη φορά στο γράμμα σου με ρώτησες πως περνάνε οι μέρες μου στο καράβι. Η αλήθεια είναι ότι είναι σκληρή δουλειά και έχει πολλή πίεση. Με έχουν βάλει σε βραδινή βάρδια με αποτέλεσμα να κοιμάμαι τέσσερις ώρες το πολύ. Η μαλάρια, η αρρώστια που σου έλεγα, μεταδίδεται κάθε μέρα και σε περισσότερους. Πάλι καλά , εγώ είμαι υγιής.

Με τους συντρόφους μου κουβαλάμε βαριά τσουβάλια με προϊόντα και πονάμε σε όλο μας το σώμα, αλλά όταν γυρίσω σπίτι θα είμαι εντάξει, ώστε να σε σηκώσω στους ώμους μου, όπως παλιά.

Εδώ στο καράβι έχει κακό καιρό και αντιμετωπίζουμε τρομερές φουρτούνες. Αλλά το χειρότερο απ'όλα είναι ότι μου λείπεις κάθε μέρα και πιο πολύ και δεν βλέπω την ώρα να σε κρατήσω πάλι στα χέρια μου.

 Ο μπαμπάς θα γυρίσει σύντομα! Μην ανησυχείς! Και θα σου φέρω πολλά ωραία πράγματα που μάζεψα από τις χώρες που επισκέφτηκα.

 Να προσέχεις πολύ και να προσέχεις την μητέρα σου μέχρι να γυρίσω. Με πολύ αγάπη,

Ο μπαμπάς

Γιώτα Αμπούμπακρ, Γ1

Πουέρτο Ρίκο 19 Απριλίου 1969

 Αγαπημένε μου πατέρα,

Δυο χρόνια πέρασαν από τη μέρα που αποφ’ασισα να πάω στα καράβια. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια σου:  Γιε μου, μην πας. Κρύβει πολλού κινδύνους η θάλασσα.Θα χαραμίσεις τα καλύτερα σου χρόνια. Μπορεί να πεθάνεις από κάποια αρρώστια»

Ευτυχώς όμως εγώ δεν υπέκυψα στα παρακάλια σου και δεν άλλαξα γνώμη. Η ζωή στα καράβια που σε πολλούς μοιάζει μαρτύριο , για μένα είναι παράδεισος. Μου αρέσει η αδρεναλίνη που εκπέμπει το επάγγελμα του θαλασσινού, η αγωνία για το αν θα αρρωστήσεις, η παρέα εμ πολυταξιδεμένα άτομα, η γυμναστική που κάνεις κουβαλώντας βαριά φορτία.

Το μόνο που με ενοχλεί είναι η μυρωδιά του καραβιού και ότι τα ζώα που αγοράζω για συντροφιά γρήγορα πεθαίνουν.

Δώσε πολλά φιλιά σε όλους και πες τους ότι περνάω καλά και σύντομα θα έρθω και θα σας φέρω πολλά δώρα από την Άπω Ανατολή.

Με αγάπη ο γιος σου

Χρήστος Βρεττός, Γ1

Αγαπημένη μου Μαρία,

 η ζωή μου στα καράβια φαίνεται δύσκολη και μερικές φορές τρομακτική. Περιμένω την ημέρα που θα ξεμπαρκάρω και θα γυρίσω πίσω σε εσένα . Έχω νοσταλγήσει την οικογένεια μου,εσένα και την κόρη μας.

Η θάλασσα δεν μας φέρεται πάντα καλά έχει κι αυτή τις κακές κάποιες φορές. Αλλά, Μαρία, δεν θα στο κρύψω φοβάμαι.  Φοβάμαι  μήπως δεν μπορέσω να γυρίσω πίσω σε εσάς να δω την κόρη μου ξανά . Φοβάμαι ότι δεν θα είμαι εκεί για εσάς όταν με χρειαστείτε .

Όμως δεν μετανιώνω , δε μετανιώνω για την επιλογή μου γιατί πάντα πίστευα πως η στεριά δεν με χωρούσε.Ήθελα να δω περισσότερα ήθελα να δω τόπους και τοπία που δεν θα είχα την ευκαιρία να ξανά αντικρίσω. Αλλά μην ανησυχείς σε λίγο καιρό καταπλέω και δεν θα μας χωρίζει πια καμία θάλασσα και κανένας φόβος .

Με αγάπη

Δήμητρα Αιβαλιώτη, Γ1

Γεια σου αδελφέ,

Τι κάνεις; Πως παν’ τα μέρη μας; Ελπίζω η οικογένεια να είναι καλά. Εγώ , όπως ξέρεις, τώρα που είμαι ναυτικός, η ζωή μου έχει αλλάξει αρκετά, αλλά προσαρμόζομαι. Βρίσκομαι στο φορτηγό-πλοίο  «Όλυμπος» και πλέω στη βόρεια θάλασσα με κατεύθυνση τη θάλασσα του Μπάρενς .

Το καράβι δεν είναι ευρύχωρο και συχνά αντιμετωπίζουμε προβλήματα με την ισορροπία του, αφού τα εμπορεύματα είναι βαριά και ογκώδη. Δυστυχώς, έχει πέσει βαρύς χειμώνας και αναμένεται να βρεθούμε αντιμέτωποι με δυσμενείς συνθήκες, όπως δυνατούς αέρηδες και φουρτούνες.

Πάντως, αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι τα βαριά κρυολογήματα και κρυοπαγήματα, που κάποια μέλη του πληρώματος έχουν υποστεί. Έτσι, χωρίς γιατρό στο καράβι, είμαστε αβοήθητοι και εγώ που είμαι ακόμα υγιής, πρέπει να κάνω διπλές βάρδιες.

Στο πλήρωμα έχουμε ένα ναύτη, που παίζει φυσαρμόνικα και έτσι περνάμε ευχάριστα το χρόνο μας. Οι μελωδίες μας ξεγελάνε για λίγο και ξεχνάμε τις κακουχίες.

Να ξέρεις πως  σκέφτομαι έντονα το νησί και αναπολώ τις στιγμές με την οικογένεια με νοσταλγία. Ανυπομονώ να περάσει αυτή η σαιζόν, μήπως και καταφέρω να έρθω για να σας δω.

Με πολύ αγάπη,

Αντώνης Αβρίθης, Γ1

Αγαπητή οικογένεια,

Εδώ στο καράβι τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα . Δουλεύω μέρα νύχτα και κουράζομαι . Το να είσαι ναυτικός είναι συγχρόνως δύσκολο, εύκολο αλλά και ωραίο.

Μου έχετε λείψει πολύ . Μακάρι να σας είχα δίπλα μου αυτή τη στιγμή. Εδώ στο καράβι έχω καλούς φίλους που με βοηθάνε πολύ.

Έχω όμως και δυσάρεστα νέα. Χτες μου ψόφησε η αγαπημένη μου γάτα , αυτή που μου είχατε πάρει όταν έφυγα από το σπίτι.

Τόσα χρόνια εδώ στα καράβια, δε βαρέθηκα. Τα χέρια μου έχουν πιάσει χιλιάδες ωάρια , έχω γνωρίσει πολλούς ναυτικούς , έχω περάσει πολλά.

Περιμένω γράμμα σας. Με αγάπη

Ο γιος σας

Βαγγέλης Τσάτσα, Γ5

Αγαπημένη μου μητέρα

Εύχομαι να είσαι καλά το  ίδιο και  ο  πατέρας.  Άργησα να σου γράψω, γιατί είχαμε πολλή δουλειά  στο  καράβι. Δουλεύω πολλές ώρες κοιμάμαι λίγο και δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Ταξιδεύουμε πολλές μέρες και οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες - ακόμα και με πολλά μποφόρ ταξιδεύουμε μερικές φορές.

Δεν σου κρύβω ότι το καράβι κουνάει τόσο πολύ που φοβάμαι ότι  θα βουλιάξει και θα χαθούμε στη θάλασσα χωρίς να σας ξαναδώ. Ακόμη  είμαι  στεναχωρημένος γιατί μου ψόφησαν τα αγαπημένα μου ζώα που τα είχα παρέα στο ταξίδι μου και τώρα νιώθω μοναξιά. Όσο περνάει ο καιρός μου λείπετε πολύ, αλλά πιο πολύ η αρραβωνιαστικιά μου η Ευαγγελία. Κάνω υπομονή όμως,  γιατί θέλω να μαζέψω χρήματα να γυρίσω με το καλό πίσω και να την παντρευτώ.

Πολλούς χαιρετισμούς και φιλιά σε όλους.

Σε φιλώ με αγάπη ο γιός σου

      Κατερίνα Τσιμισίρη, Γ5