"...ξέρω πως κυνηγάς το όνειρό σου..". Γράμματα ναυτικών

Αγαπημένη μας Άννα,

Η μητέρα σου κι εγώ έχουμε ανησυχήσει φοβερά. Μας λείπεις όσο δεν μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις. Ένα ισχυρό μας συναίσθημα είναι κι ο φόβος. Είσαι καλά; Ελπίζουμε να είναι όλα καλά.

Ο θείος σου, ο οποίος πολύ καλά ξέρω ότι σε επηρέασε να πάρεις αυτή την απόφαση(να «πάρεις» τα βουνά, ή μάλλον τις θάλασσες), μόλις γύρισε από το τρίχρονο ταξίδι του στους απέραντους ωκεανούς. Μας διηγήθηκε περιπέτειες, χαρούμενες στιγμές και αξέχαστες εμπειρίες μαζί με πόνο, μοναξιά, νοσταλγία, ανησυχία και φόβο που ένιωσε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του. Οι αναμνήσεις ήταν κυρίως χαρούμενες, ίσως επειδή ακολουθούσε το όνειρό του, αλλά είδα τον αδερφό μου ψυχικά τραυματισμένο περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η θάλασσα τον γέρασε πιο γρήγορα από την ώρα του. «Ο θάνατος, η απώλεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον, το άγχος και η μοναξιά έρχονται αναπάντεχα σχεδόν κάθε φορά», όπως παραδέχεται και ο ίδιος. «Οι απρόβλεπτες χαρές είναι πάντα οι καλύτερες, αλλά οι αναπάντεχες στενοχώριες είναι πάντα οι πιο στενόχωρες. Η θάλασσα έχει κινδύνους που ούτε τους ονειρευόμαστε. Δε θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια να πω ότι γνωρίζω όλα τα μυστικά ή τους κινδύνους της. Αυτά τα τρία χρόνια νιώθω σαν να ήταν ένα ορεκτικό κι εγώ αδημονώ, μετά από διπλή βάρδια, το κυρίως πιάτο. Ίσως να έρθει αργότερα, ίσως ποτέ, ίσως αύριο».

Τα λόγια του Κυριάκου με καθησύχασαν. Αρχικά, ανησύχησα πολύ γιατί κατάλαβα ότι κι ένας έμπειρος ναυτικός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι «γνωρίζει» ή ότι μπορεί να χειριστεί τη θάλασσα. Από την άλλη, ξέρω πως κυνηγάς το όνειρό σου και σίγουρα κάνεις καλύτερη δουλειά από μένα. Σαν πατέρας δεν σου δίνω το καλύτερο παράδειγμα, αλλά χαίρομαι που βρήκες το δρόμο σου με μια βοήθεια από τον αδερφό μου.

Θέλω να είσαι ασφαλής. Θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Μου πήρε πολύ καιρό να χωνέψω ότι αυτά τα δύο συγκρούονται. Τώρα που το συνειδητοποίησα όμως κατάλαβα ότι θα σε ήθελα χίλιες φορές πανευτυχής και σε κίνδυνο παλεύοντας για τη ζώη σου παρά κλεισμένη στην αγκαλιά μου σαν πουλάκι σε κλουβί. Θέλω μόνο να μάθω αν είσαι ευτυχισμένη. Απάντησε αν και όποτε μπορείς.

Σ’ αγαπάμε όλοι,

Μπαμπάς

Υ.Σ. Ελπίζω να μην σε έχουν ανακαλύψει ακόμα. Αν δε μου γράψεις σύντομα θα καταλάβω. Πρόσεχε «Νίκο»!

 Αφροδίτη Χλαπάνη, Γ5

Μονάκριβη μου κόρη,

Συγγνώμη που δεν απάντησα στο τελευταίο σου γράμμα αλλά έχει πολύ δουλειά στο καράβι...ούτε να ανασάνουμε δεν προλαβαίνουμε.

Την προηγούμενη φορά στο γράμμα σου με ρώτησες πως περνάνε οι μέρες μου στο καράβι. Η αλήθεια είναι ότι είναι σκληρή δουλειά και έχει πολλή πίεση. Με έχουν βάλει σε βραδινή βάρδια με αποτέλεσμα να κοιμάμαι τέσσερις ώρες το πολύ. Η μαλάρια, η αρρώστια που σου έλεγα, μεταδίδεται κάθε μέρα και σε περισσότερους. Πάλι καλά , εγώ είμαι υγιής.

Με τους συντρόφους μου κουβαλάμε βαριά τσουβάλια με προϊόντα και πονάμε σε όλο μας το σώμα, αλλά όταν γυρίσω σπίτι θα είμαι εντάξει, ώστε να σε σηκώσω στους ώμους μου, όπως παλιά.

Εδώ στο καράβι έχει κακό καιρό και αντιμετωπίζουμε τρομερές φουρτούνες. Αλλά το χειρότερο απ'όλα είναι ότι μου λείπεις κάθε μέρα και πιο πολύ και δεν βλέπω την ώρα να σε κρατήσω πάλι στα χέρια μου.

 Ο μπαμπάς θα γυρίσει σύντομα! Μην ανησυχείς! Και θα σου φέρω πολλά ωραία πράγματα που μάζεψα από τις χώρες που επισκέφτηκα.

 Να προσέχεις πολύ και να προσέχεις την μητέρα σου μέχρι να γυρίσω. Με πολύ αγάπη,

Ο μπαμπάς

Γιώτα Αμπούμπακρ, Γ1

Πουέρτο Ρίκο 19 Απριλίου 1969

 Αγαπημένε μου πατέρα,

Δυο χρόνια πέρασαν από τη μέρα που αποφ’ασισα να πάω στα καράβια. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια σου:  Γιε μου, μην πας. Κρύβει πολλού κινδύνους η θάλασσα.Θα χαραμίσεις τα καλύτερα σου χρόνια. Μπορεί να πεθάνεις από κάποια αρρώστια»

Ευτυχώς όμως εγώ δεν υπέκυψα στα παρακάλια σου και δεν άλλαξα γνώμη. Η ζωή στα καράβια που σε πολλούς μοιάζει μαρτύριο , για μένα είναι παράδεισος. Μου αρέσει η αδρεναλίνη που εκπέμπει το επάγγελμα του θαλασσινού, η αγωνία για το αν θα αρρωστήσεις, η παρέα εμ πολυταξιδεμένα άτομα, η γυμναστική που κάνεις κουβαλώντας βαριά φορτία.

Το μόνο που με ενοχλεί είναι η μυρωδιά του καραβιού και ότι τα ζώα που αγοράζω για συντροφιά γρήγορα πεθαίνουν.

Δώσε πολλά φιλιά σε όλους και πες τους ότι περνάω καλά και σύντομα θα έρθω και θα σας φέρω πολλά δώρα από την Άπω Ανατολή.

Με αγάπη ο γιος σου

Χρήστος Βρεττός, Γ1

Αγαπημένη μου Μαρία,

 η ζωή μου στα καράβια φαίνεται δύσκολη και μερικές φορές τρομακτική. Περιμένω την ημέρα που θα ξεμπαρκάρω και θα γυρίσω πίσω σε εσένα . Έχω νοσταλγήσει την οικογένεια μου,εσένα και την κόρη μας.

Η θάλασσα δεν μας φέρεται πάντα καλά έχει κι αυτή τις κακές κάποιες φορές. Αλλά, Μαρία, δεν θα στο κρύψω φοβάμαι.  Φοβάμαι  μήπως δεν μπορέσω να γυρίσω πίσω σε εσάς να δω την κόρη μου ξανά . Φοβάμαι ότι δεν θα είμαι εκεί για εσάς όταν με χρειαστείτε .

Όμως δεν μετανιώνω , δε μετανιώνω για την επιλογή μου γιατί πάντα πίστευα πως η στεριά δεν με χωρούσε.Ήθελα να δω περισσότερα ήθελα να δω τόπους και τοπία που δεν θα είχα την ευκαιρία να ξανά αντικρίσω. Αλλά μην ανησυχείς σε λίγο καιρό καταπλέω και δεν θα μας χωρίζει πια καμία θάλασσα και κανένας φόβος .

Με αγάπη

Δήμητρα Αιβαλιώτη, Γ1

Γεια σου αδελφέ,

Τι κάνεις; Πως παν’ τα μέρη μας; Ελπίζω η οικογένεια να είναι καλά. Εγώ , όπως ξέρεις, τώρα που είμαι ναυτικός, η ζωή μου έχει αλλάξει αρκετά, αλλά προσαρμόζομαι. Βρίσκομαι στο φορτηγό-πλοίο  «Όλυμπος» και πλέω στη βόρεια θάλασσα με κατεύθυνση τη θάλασσα του Μπάρενς .

Το καράβι δεν είναι ευρύχωρο και συχνά αντιμετωπίζουμε προβλήματα με την ισορροπία του, αφού τα εμπορεύματα είναι βαριά και ογκώδη. Δυστυχώς, έχει πέσει βαρύς χειμώνας και αναμένεται να βρεθούμε αντιμέτωποι με δυσμενείς συνθήκες, όπως δυνατούς αέρηδες και φουρτούνες.

Πάντως, αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι τα βαριά κρυολογήματα και κρυοπαγήματα, που κάποια μέλη του πληρώματος έχουν υποστεί. Έτσι, χωρίς γιατρό στο καράβι, είμαστε αβοήθητοι και εγώ που είμαι ακόμα υγιής, πρέπει να κάνω διπλές βάρδιες.

Στο πλήρωμα έχουμε ένα ναύτη, που παίζει φυσαρμόνικα και έτσι περνάμε ευχάριστα το χρόνο μας. Οι μελωδίες μας ξεγελάνε για λίγο και ξεχνάμε τις κακουχίες.

Να ξέρεις πως  σκέφτομαι έντονα το νησί και αναπολώ τις στιγμές με την οικογένεια με νοσταλγία. Ανυπομονώ να περάσει αυτή η σαιζόν, μήπως και καταφέρω να έρθω για να σας δω.

Με πολύ αγάπη,

Αντώνης Αβρίθης, Γ1

Αγαπητή οικογένεια,

Εδώ στο καράβι τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα . Δουλεύω μέρα νύχτα και κουράζομαι . Το να είσαι ναυτικός είναι συγχρόνως δύσκολο, εύκολο αλλά και ωραίο.

Μου έχετε λείψει πολύ . Μακάρι να σας είχα δίπλα μου αυτή τη στιγμή. Εδώ στο καράβι έχω καλούς φίλους που με βοηθάνε πολύ.

Έχω όμως και δυσάρεστα νέα. Χτες μου ψόφησε η αγαπημένη μου γάτα , αυτή που μου είχατε πάρει όταν έφυγα από το σπίτι.

Τόσα χρόνια εδώ στα καράβια, δε βαρέθηκα. Τα χέρια μου έχουν πιάσει χιλιάδες ωάρια , έχω γνωρίσει πολλούς ναυτικούς , έχω περάσει πολλά.

Περιμένω γράμμα σας. Με αγάπη

Ο γιος σας

Βαγγέλης Τσάτσα, Γ5

Αγαπημένη μου μητέρα

Εύχομαι να είσαι καλά το  ίδιο και  ο  πατέρας.  Άργησα να σου γράψω, γιατί είχαμε πολλή δουλειά  στο  καράβι. Δουλεύω πολλές ώρες κοιμάμαι λίγο και δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Ταξιδεύουμε πολλές μέρες και οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες - ακόμα και με πολλά μποφόρ ταξιδεύουμε μερικές φορές.

Δεν σου κρύβω ότι το καράβι κουνάει τόσο πολύ που φοβάμαι ότι  θα βουλιάξει και θα χαθούμε στη θάλασσα χωρίς να σας ξαναδώ. Ακόμη  είμαι  στεναχωρημένος γιατί μου ψόφησαν τα αγαπημένα μου ζώα που τα είχα παρέα στο ταξίδι μου και τώρα νιώθω μοναξιά. Όσο περνάει ο καιρός μου λείπετε πολύ, αλλά πιο πολύ η αρραβωνιαστικιά μου η Ευαγγελία. Κάνω υπομονή όμως,  γιατί θέλω να μαζέψω χρήματα να γυρίσω με το καλό πίσω και να την παντρευτώ.

Πολλούς χαιρετισμούς και φιλιά σε όλους.

Σε φιλώ με αγάπη ο γιός σου

      Κατερίνα Τσιμισίρη, Γ5