"Οι επαναστάσεις είναι η ατμομηχανή της ιστορίας!", Μια συνέντευξη από τον Κάρλ Μάρξ

Το έτος είναι 2056. Ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια άλματα όσον αφορά την τεχνολογία. Έχουν εγκατασταθεί παντού ηλιακά πάνελ και μαζί με τις  ανεμογεννήτριες είναι τα κύρια μέσα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο γεγονός ότι η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να «δαμάσει» τον χρόνο. Ναι, μαντέψατε σωστά! Υπάρχουν χρονομηχανές σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες sci-fi και κάθε πόλη επιτρέπει στους κατοίκους της να την χρησιμοποιούν μία φορά, καθώς η χρήση τους είναι πολύ δαπανηρή. Έχω μάθει και πώς λειτουργούν αλλά θα «κόβατε φλέβες», άμα σας εξηγούσα.

Έτσι λοιπόν αποφάσισα να επισκεφτώ τον Νίκολα Τέσλα, αφού τρελαίνομαι για την φυσική. Καθώς έφθανε η μέρα που θα επισκεπτόμουν το ίνδαλμα μου, αγχωνόμουν. Έκανα πρόβα τις ερωτήσεις που θα του έκανα στο μπάνιο. Φανταστείτε ένα μουσείο που κάθε του έκθεμα είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος. Κάπως έτσι είναι το ταξίδι μέσα στο χρόνο, μόνο που μπορείς να ταξιδέψεις μόνο μία φορά.

Όταν έφτασα στην χρονομηχανή λογομαχούσαν δύο καλοντυμένοι άνδρες περί πολιτικών. Αχχ, πόσο μισώ να ακούω για πολιτική! Πληκτρολόγησα τον χρόνο στον οποίο επιθυμούσα να ταξιδέψω και σκεφτόμουν τον Τέσλα. Αν κάτι σου αποσπούσε την προσοχή, έστω και για λίγο, πήγαινες σε λάθος χρονική στιγμή. Ένα ρίγος διαπέρασε το σώμα μου και ξαφνικά βρέθηκα σε ένα όμορφο σπίτι και βλέπω έναν μεγάλο σε ηλικία άνδρα με γενειάδα σαν του Αι Βασίλη να γράφει σε ένα βιβλίο. Τον ρωτάω:

- Μήπως είναι εδώ ο κ. Τέσλα;

- Ο ….., ποιος; Συγγνώμη, νέε μου, αλλά είμαι μόνος μου τις τελευταίες μέρες διότι συγγράφω το καινούριο μου βιβλίο «Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο». Ας συστηθώ. Το όνομα μου είναι Καρλ Χάινριχ Μαρξ, είμαι φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, και πολιτικός οικονομολόγος και με τον συνεργάτη μου, Φρίντριχ Ένγκελς, ο οποίος λείπει σήμερα, γράφουμε αυτό εδώ το βιβλίο σχετικά με τον κομμουνισμό. Ο κομμουνισμός είναι πολύ περίπλοκος και μόνο αν ενδιαφέρεσαι θα στον εξηγήσω ως την τελευταία λεπτομέρεια. Λοιπόν, θες;

Είχα πάθει σοκ. Η μόνη ευκαιρία μου να συναντήσω το ίνδαλμά μου πήγε χαμένη. Αυτοί που τσακωνόντουσαν για πολιτικά φταίνε! Εξαιτίας τους βρίσκομαι εδώ.

-Όχι, απαντάω ξερά.

Η καρδιά μου ήθελε, αλλά ο θυμός μου έπνιγε αυτή τη θέληση. Τέλος αποφάσισα πως άλλο τέτοιο ταξίδι δεν θα ξαναέκανα και έδωσα τόπο στην οργή μου. Ο γέρος είχε πέσει με τα μούτρα στο γράψιμο και επικρατούσε για λίγο σιωπή αμηχανίας, ώσπου αποφάσισα να σπάσω τον πάγο.

-Τελικά θα ενδιαφερόμουν να μάθω για τον κομμουνισμό, κ. Μαρξ.

-Χαίρομαι αγόρι μου. Ο κομμουνισμός  σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας η οποία θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και αποκεντρωμένα, δημιουργώντας ένα κράτος πρόνοιας και εξαλείφοντας τις διακριτές  κοινωνικές τάξεις. Στον κομμουνισμό, η ύπαρξη του κράτους ως μηχανισμού παγίωσης της εξουσίας της άρχουσας τάξης, όπως και οι ίδιες οι κοινωνικές τάξεις είναι πλέον περιττά. Το χρήμα στην κομμουνιστική κοινωνία χάνει την ανταλλακτική του αξία και χρησιμοποιείται ως απλή λογιστική μονάδα ανταλλαγής αγαθών (και όχι πια προϊόντων), βάση της αξίας χρήσης των αγαθών αυτών. Στον κομμουνισμό τα μέσα παραγωγής (γη, εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις) αποτελούν κοινωνική / κοινοτική ιδιοκτησία και όχι ατομική, ενώ υφίστανται συλλογική διαχείριση από τους εργαζόμενους/παραγωγούς, με στόχο την κάλυψη των υλικών αναγκών όλων των πολιτών

-Ποιος είναι ο σκοπός του κομμουνισμού;

-Το έχω συζητήσει με τον Φρίντριχ και ομόφωνα συμφωνούμε στο σκοπό του κομμουνισμού. Ονειρευόμαστε έναν κόσμο όπου ο κομμουνισμός είναι εξαπλωμένος παντού, εξουδετερώνοντας έτσι τον ιμπεριαλισμό αρκετών χωρών. Έναν κόσμο όπου θα  πάψουν να υπάρχουν συμφεροντολόγοι εργολάβοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται και «ξεζουμίζουν» τους εργάτες τους. Έναν κόσμο όπου οι προλετάριοι θα ξεσηκωθούν και θα παλέψουν για ίσες ευκαιρίες.

-Δηλαδή υποστηρίζετε τις επαναστάσεις;

-Σαφώς! Οι επαναστάσεις είναι η ατμομηχανή της ιστορίας! Ας πάρουμε την Γαλλική Επανάσταση ως παράδειγμα, μιας και είναι και πρόσφατη. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι, χωρίς μια αιματοβαμμένη επανάσταση, δεν θα αποκτούσαν ποτέ αυτό που ζητούσαν: Σύνταγμα. Κοίτα τώρα τι κατάφεραν! Άλλαξαν εντελώς την ροή της ιστορίας.

Με εξέπληξε η ευφράδειά του και φαντάστηκα πως είχε και ρητορικές ικανότητες. Το γραφείο του ήταν ακατάστατο, σκισμένες σελίδες απλώνονταν σε όλη του την έκταση. Χαμένος στις σκέψεις μου κατάφερα να διακρίνω ένα που έγραφε «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».

-Κύριε Μαρξ. είστε άθεος; Γιατί γράφετε πως η θρησκεία είναι το όπιο του λαού;

-Είμαι άθεος, αν και είναι δύσκολο να το μοιράζομαι με άλλους. Η θρησκεία είναι το ναρκωτικό του λαού. Αυτό ισχύει σε αμόρφωτους ανθρώπους που όταν τους συμβαίνει κάτι δυσάρεστο, είτε ζητούν βοήθεια από τον θεό, είτε τον καταράζονται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ψάχνουν να βρουν δικό τους τρόπο σε κάτι, δικό τους μονοπάτι στη ζωή, αλλά περιμένουν να τους έρθει έτοιμη η λύση , στην προκειμένη περίπτωση ουρανοκατέβατα. Για αυτό και στρέφονται στις εκκλησίες και στον θεό.

Τελικά είχα αλλάξει γνώμη και χαίρομαι που με έφερε η χρονομηχανή στο λάθος μέρος. Δυστυχώς όμως πέρασα το όριο του επιτρεπόμενου χρόνου, χωρίς καν να το προσέξω. Καθώς μιλούσε θυμήθηκα αρκετά πράγματα που συνέβησαν στον 20^ο αιώνα, όπως καΙ αρκετούς επαναστάτες, που βασίστηκαν στις ιδέες του Καρλ Μαρξ. Αν και μόνο ονομαστικά ξέρω μερικούς: ξέρω τον Βλάντιμιρ Λένιν, τον πρωταγωνιστή της Οκτωβριανής Επανάστασης, τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο, τους πρωταγωνιστές της Κουβανέζικης Επανάστασης. Εντάξει δεν προσέχω ποτέ στο μάθημα της Ιστορίας. Εγώ φταίω που είναι βαρετό; Χαιρέτησα το καινούριο ίνδαλμα μου, βγήκα από το πολυτελές σπίτι του και πάτησα το κουμπί που θα με μετέφερε στο παρόν. Ευτυχώς δεν είπα κάτι που θα προκαλούσε αναταραχές λέγοντας την συνέχεια της ιστορίας. Επέστρεψα στο παρόν σώος και αβλαβής. Συνήθως πηγαίνω σπίτι με λεωφορείο, αλλά εκείνη την μέρα αποφάσισα να περπατήσω, βυθισμένος στις σκέψεις μου…

5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας έχει πια πτυχίο οικονομικών επιστημών.

Καβαδάκης Σωτήρης, Γ2

Φίλος είναι αυτός που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, "Βερολίνο αντίο"

Δε μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ αγαπώ αυτή την ταινία. Εφηβική ταινία, το ξέρω. Οπότε πολλοί θα νομίζουν ότι δεν είναι τίποτε το σπουδαίο. Εγώ αυτό νόμιζα πέρσι, όταν η κ.Κεφαλά μας έδειξε το τρέιλερ. Αλλά άλλαξα γνώμη , όταν την είδα, επειδή με έκανε να νιώσω τόσο ευτυχισμένη, τόσο ζωντανή.

Υπάρχουν πολλά μικροπράγματα που μου αρέσουν σε αυτή την ταινία, αλλά το κυριότερο είναι η φιλία των δύο αγοριών. Το γεγονός ότι άρχισαν από δυο άγνωστους και κατέληξαν να είναι οι καλύτεροι φίλοι, το θεωρώ αξιοθαύμαστο. Μου άρεσε πολύ που ο Τσικ υποστήριζε και ενθάρρυνε τον Μάικ. Τον έβγαζε έξω από τα όρια του. Όπως όταν ο Μάικ του έδειξε τη ζωγραφιά, και κείνος κατάλαβε αμέσως τι γινόταν. Όπως στο πάρτι της Τατιάνας που τον ενθάρρυνε να της μιλήσει και να της δώσει το δώρο του. Υπήρχε εμπιστοσύνη μεταξύ τους και φροντίδα.

Η καλύτερη σκηνή που τα επιβεβαιώνει όλα αυτά είναι στο βάλτο, όταν κόλλησε το Λάντα.  Ο Τσικ τραυματίστηκε και είπε ότι έπρεπε να οδηγήσιε ο Μάικ , ο οποίος αναστατώθηκε, αποκαλώντας τον εαυτό του δειλό και βαρετό. Πράγμα που ο Τσικ αρνήθηκε δείχνοντας συμπόνια στο Μάικ.  Το γεγονός επίσης ότι  ο Τσικ ομολόγησε την σεξουαλικότητα του στον Μάικ είναι πολύ γλυκό και δείχνει πόσο τον εμπιστευόταν.

Θα μπορούσα να γράψω 100 σελίδες γι αυτή την ταινία αλλά δυστυχώς τελειώνω εδώ. 

Κων/να Ξαντά, μαθήτρια Α Λυκείου

Η ταινία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα . Νομίζω ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που κατάφεραν να «αποτυπώσουν» ένα βιβλίο σε ταινία με τόση επιτυχία . Οι περιπέτειες που έζησαν οι πρωταγωνιστές ήταν πολύ πρωτότυπες σε σχέση με άλλες ταινίες .

Μου άρεσαν ιδιαίτερα συγκεκριμένες σκηνές, όπως όταν ο Τσικ έγραψε τα αρχικά και των τριών παιδιών στην κορυφή του βουνού , όταν ο Τσικ και ο Μάικ συλλογίζονταν ότι κάπου εκεί , στο ατέρμον σύμπαν μπορεί δυο έντομα που κατοικούσαν σε κάποιον πλανήτη να μοιράζονταν τις ίδιες σκέψεις με εκείνους και στο τέλος όπου ο Μάικ μαζί με τη μητέρα του , αφού πέταξαν στην πισίνα μερικά έπιπλα , κολύμπησαν μαζί ξένοιαστα .

Σε γενικές γραμμές ,η ταινία είχε σασπένς και κινούσε το ενδιαφέρον των θεατών.

Σελίν Γιακαλόγλου, Γ1

Η ταινία μου άρεσε πολύ. Είχε ενδιαφέρον και επιπλέον είχε να σου προσφέρει κάτι. Ήταν αστεία,  αλλά και δυσάρεστη. Παράλληλα,  ο τρόπος που μέσα από την ταινία σου μετέδιδαν κάποιες συμβουλές για το εφηβικό μυαλό δεν ήταν αδιάκριτο και άσχημο. Αλλά το συνδύαζαν με χιούμορ κάτι που αρέσει στους έφηβους αλλά και στους ενήλικες. Ήταν μια πολύ καλή ταινία και μας έκανε να γεμίσουμε με διαφορά συναισθήματα. Ίσως κάποιοι από εμάς (τους εφήβους) να κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν τα παιδιά στην ταινία, αλλά ίσως και να μην επιλέξουν να τα κάνουν. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του...

Ιωάννα Χόνδρου, Γ6

Μου άρεσε αυτή ταινία γιατί  μας έδειξε τη φιλία ανάμεσα σε δύο άτομα και  επειδή μου έδωσε να καταλάβω πως είμαι βαρετή και έχω μια βαρετή ζωή.

Ιωάννα Καλινιούκ, Γ2

Η ταινία δεν μου άρεσε και τόσο διότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αν και δικαιολογημένα . Πάντως ήταν ευχάριστη επειδή σε έκανε να γελάς σε πολλά σημεία.

Ολυμπία Σπαγουλίδου, Γ5

Η ιστορία που προβάλει η ταινία είναι παρατραβηγμένη και περνάει λάθος μηνύματα . Κάποιος θα μπορούσε να πει  πως αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες των νέων να ξεφύγουν από τη καθημερινότητα τους και να κάνουν πιο ενδιαφέρουσα τη ζωή τους. Παρόλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίο έδειξε αυτό η ταινία θεωρώ πως ήταν λάθος και πως επευφημούσε την παραβατική συμπεριφορά. Το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν μια αντικομφορμιστική συμπεριφορά και τελικά βγαίνουν εκτός νόμου, προβάλλοντας το σαν κάτι το περιπετειώδες, σαν ένα μέσο για να νιώσουν ενθουσιασμένα και χαρούμενα, είναι ριψοκίνδυνο, ανούσιο και παντελώς ανόητο.

Δημήτρης Πλατανίστας, Γ4

Πιστεύω πώς το έργο είχε ένα πολύ σημαντικό θέμα να περάσει στους θεατές. Κατά την γνώμη μου, δεν υπήρχε το κάτι που θα έκανε κλίκ έτσι ώστε να ελκύσει τον θεατή...Πραγματικά μια φανταστική ιδέα, αλλά κάτι έλειπε για μένα.

Αναστασία Καλούδη, Γ2

Η ταινία μου άρεσε πολύ γιατί είχε χιούμορ σε κάποια σημεία και επειδή είχε περιπέτεια.

Άννι Ιστρέφι, Γ2

Αν και το κονσεπτ ήταν πολύ ωραίο και όντως το μυαλό του συγγραφέα λειτουργούσε  σαν ενός εφήβου, προσωπικά, μου έλειπε πολύ η λεπτομέρεια. Κάποιοι ίσως να το παραβλέπουν, αλλά επαναλαμβάνω, είναι κάτι προσωπικό.

Αναστασία Ζήβα, Γ2

Η ταινία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική διότι είχε σχέση με 2 άτομα τα οποία  ήταν τόσο διαφορετικά σε  χαρακτήρα και καταγωγή αλλά καταβάθος τόσο ίδιοι.

Τζέσι Κοτσιάι, Γ2

Λοιπόν, στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη αν θα μου άρεσε η συγκεκριμένη ταινία γιατί δεν είναι τόσο του γούστου μου τέτοιου είδους ταινίες,  αλλά μου κέρδισε την προσοχή στα πρώτα λεπτά καθώς κατάλαβα ότι θα αναπτυσσόταν μια δυνατή φιλία ανάμεσα σε αυτά τα εντελώς διαφορετικά αγόρια που δεν είχαν καμία σχέση ο ένας με τον άλλον. Ήταν τόσο εντυπωσιακή αυτή η ταινία γιατί εγώ παρατήρησα ότι όσο ανώριμα φαινόντουσαν αυτά τα δυο αγόρια τόσο πιο ώριμα ήταν στο μυαλό,  αλλά και στην άποψη που είχαν για διάφορα πράγματα καθώς ο καθένας τους είχε περάσει διάφορες καταστάσεις που δεν ταίριαζαν για την ηλικία που είχαν. Επίσης μου άρεσε που είχαν αυτή την ειλικρίνεια μεταξύ τους και δεν τους ένοιαζε αν αυτό που θα πουν θα πείραζε τον άλλον, καθώς αυτό είναι η φιλία, να μιλάς ελεύθερα στον άλλον. Η περιπέτεια τους ήταν απρόβλεπτη και δεν ήξερες που αλλού θα μπλέκανε, γεμάτη συναισθήματα όπως φιλία, αγάπη, τρόμος, άγχος αλλά και χαρά και ζήλεια καθώς τους έβλεπες να περνάνε το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής τους βρίσκοντας πάντα τρόπο να το κάνουν και πιο διασκεδαστικό.

Αλτιόνα Ντούκα, Γ3

Η ταινία είχε προσεγμένη σκηνοθεσία και η υπόθεση εξελισσόταν γρήγορα. Ενώ θα μπορούσε να ήταν κουραστική, κράτησε το ενδιαφέρον μου, χωρίς να εστιάζει σε βαθυστόχαστα νοήματα. Απολαύσαμε την περιπέτεια δύο εφήβων, που ο καθένας είχε την δική του ιστορία να διηγηθεί. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη προβολή ηταν από τις καλές.

Δονύσης Καραβίτης, Γ2

Σχολείο ίσον δάσκαλος, Freedom Writers

Η  ταινία αυτή ήταν μια σπάνια ταινία με διαφορετικό περιεχόμενο σε σχέση με άλλες παρόμοιες της. Παρουσίαζε ένα άλλο πρότυπο καθηγήτριας με πιο ισχυρές, διαφορετικές απόψεις και μεθόδους απέναντι σε μαθητές εντελώς διαφορετικούς στην απόδοση των μαθημάτων, στην ατίθαση συμπεριφορά,  δηλαδή μαθητές άβουλους και παγωμένους. Όταν διάβασε από τα ημερολόγια τους τι έκρυβε ο κάθε μαθητής κατάλαβε γιατί συμπεριφέρονταν έτσι και με  δική της πρωτοβουλία κατάφερε να τους κινητοποιήσει, έτσι ώστε από αυτό το σημείο μέχρι τη μελλοντική τους  ζωή να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να κατανοήσουν ότι οι φυλετικές διακρίσεις πρέπει να σταματήσουν και ότι το διαφορετικό δεν είναι εχθρότητα αλλά ισότητα!! Η καθηγήτρια μου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον καθώς με την πίστη και την αποφασιστικότητα της έδωσε μάχη για ένα καλύτερο μέλλον αρκετών μαθητών!!!!!

Ηλιοπούλου Μαρία,Γ'2

Η σημερινή ταινία είναι από τις καλύτερες που είδαμε φέτος. Παρουσίασε με επιτυχία αρκετά θέματα. Δείχνει πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η επιρροή ενός καθηγητή, και όχι μόνο σε σχέση με τα μαθήματα. Τα παιδιά δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον στο μάθημα, και με το δίκιο τους κατά την άποψη μου, λόγω των άλλων προβλημάτων που τους απασχολούσαν. Οι προηγούμενες δασκάλες δεν έκαναν τίποτε όσον αφορά τις ρατσιστικές συμπεριφορές που επικρατούσαν στην τάξη, το πολύ πολύ να τους απέβαλλαν. Αυτή η δασκάλα όμως κοίταξε το πρόβλημα πιο βαθιά και αποφάσισε να αλλάξει ριζικά την τάξη με διάφορα ρίσκα και θυσίες είτε οικονομικά είτε όσον αφορά την δουλειά της. Οι μαθητές, με τον πρωτοποριακό και ιδιαίτερο τρόπο διδασκαλίας της, όχι μόνο έδειξαν ενδιαφέρον στο μάθημα, αλλά και ευαισθητοποιήθηκαν, ενώθηκαν δημιουργώντας ισχυρούς φιλικούς δεσμούς. Οι αγαπημένες μου σκηνές είναι: πρώτον αυτή στην οποία διάβαζε η δασκάλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα παιδιά καθημερινά μέσω των ημερολογίων, και η σκηνή που μιλούσε η γυναίκα που έκρυψε την Άννα Φρανκ. Τέλος, ελπίζω αυτή η δασκάλα να αποτελέσει παράδειγμα για αρκετούς δασκάλους..

Σώτος Καβαδάκης, Γ2

Η ταινία Freedom Writers μπορώ να πω πως ήταν η δεύτερη ταινία - μετά το Disconnect-   που παρακολούθησα με την λέσχη και που με ενθουσίασε. Οι σκηνές απεικόνιζαν άριστα εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ και μας μετέφερε πολλά μηνύματα όπως "Δεν πρέπει να κρίνεις ποτέ κανέναν εάν δεν τον ξέρεις. Όπως λέει στην ταινία, κάνεις δεν μπορεί να καταλάβει τους εφήβους. Για την ακρίβεια, θέλει χρόνο για να τους ψυχολογήσεις και να τους κάνεις να νιώσουν οικεία, αλλά στις μέρες μας, όπως και τότε, λίγοι ή μάλλον απειροελάχιστοι θέλουν να τον διαθέσουν. Αυτή η δασκάλα όμως, έχοντας τρεις δουλειές για να μπορέσει να δείξει πράγματα στους μαθητές της που δεν έχουν ξαναδεί και πρέπει να τα δούνε, καταστρέφει την προσωπική της ζωή, αλλά καταφέρνει να ψυχολογήσει εφήβους, παραμελημένους από τις οικογένειες τους και υποτιμημένους από την ίδια την κοινωνία. Πολλά συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Richard LaGravenese.

Αναστασία Ζήβα, Γ2

Who am I, The system is not safe

Την Κυριακή 3 Μαρτίου είδαμε την ταινία Who am I. Στην ταινία μία ομάδα παράτολμων νεαρών χάκερ στο Βερολίνο προσπαθούν να κερδίσουν την αναγνώριση στην underground κοινότητα των χάκερς και να καταλάβουν μία θέση στο παγκόσμιο προσκήνιο, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα…

Ο Benjamin, ένας κλασικός νέος computer nerd έχει ένα και μοναδικό κοινό σημείο με τον δημοφιλή και χαρισματικό Max: το “χακάρισμα”. Μαζί θα σχηματίσουν την ανατρεπτική ομάδα χάκερ, CLAY (Clowns Laughing @ You). Οι CLAY, με στόχο να διαταράξουν τη δημόσια τάξη, διεισδύουν σε διάφορα συστήματα ασφαλείας. Για πρώτη φορά στη ζωή του ο Benjamin θα αισθανθεί πως ανήκει κάπου, όταν όμως οι CLAY γίνουν αντικείμενο προσοχής και έρευνας της Γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας και της Europol, θα έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών του.

Ο πρωταγωνιστής , Μπέντζαμιν, έχει περάσει πολύ δύσκολη παιδική ηλικία (η μητέρα του αυτοκτόνησε, ο πατέρας του πέθανε, τον ανατρέφει η γιαγιά του και σε όλη τη σχολική του ηλικία είναι αόρατος για τους συμμαθητές του). Ο Μπέντζαμιν ασχολείται πολύ με τους υπολογιστές και γρήγορα καταφέρνει να γίνει ένας διακεκριμένος χάκερ. Όταν θα συλληφθεί , επειδή προσπάθησε να κλέψει τα θέματα πτυχίου της Νομικής Σχολής- στην προσπάθεια του να γίνει ορατός στην κοπέλα που επιθυμεί-  θα τιμωρηθεί με πενήντα ώρες κοινωνικής υπηρεσίας. Εκεί θα γνωρίσει τον Μαξ, που θα τον εντάξει σε μια ομάδα που έχει πάθος με τους υπολογιστές. Η ομάδα έχει ευδιάκριτους τύπους ανθρώπων: τον αλαζόνα, τον τρελό , τον εσωστρεφή. Οι τέσσερις τους θα ξεκινήσουν μια τρελή ιστορία χακαρίσματος με μοναδικό σκοπό τη διασκέδαση. Στην πορεία , όμως, και προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια ενός άλλου γνωστού χάκερ θα χάσουν τον έλεγχο και θα φτάσουν αν μπλεχτούν με συστήματα ασφαλείας και θα μπουν στο στόχαστρο εγκληματικών οργανώσεων.

Η ταινία παρουσιάζει ρεαλιστικά το σκοτεινό κόσμο του διαδικτύου: άτομα που ο καθένας φοράει μια μάσκα, δεδομένα που μεταφέρονται υπόγεια, ιοί που μεταδίδονται με σύμβολα- το άλογο, που λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος.

Σημαντικό ρόλο σε όλη την υπόθεση παίζει η Κοινωνική μηχανική, όπως λέει ο Μαξ. Το πώς μπορεί να ξεγελάσεις τους άλλους και να τους χειριστείς προς όφελος σου. Αυτή η ψυχολογική παράμετρος είναι που κάνει και πολύ ενδιαφέρουσα την ταινία. Μάλλον αυτό ήταν και το κομμάτι που δεν ενθουσίασε τα μέλη της ομάδας, που, πλην εξαιρέσεων, βρήκαν την ταινία αργή, βαρετή, κουραστική.

Ωστόσο, προτείνουμε την ταινία στους φαν των ταινιών με ψυχολογικές προεκτάσεις και αγωνία.