Η ταινία αυτή ήταν μια σπάνια ταινία με
διαφορετικό περιεχόμενο σε σχέση με άλλες παρόμοιες της. Παρουσίαζε ένα άλλο
πρότυπο καθηγήτριας με πιο ισχυρές, διαφορετικές απόψεις και μεθόδους απέναντι
σε μαθητές εντελώς διαφορετικούς στην απόδοση των μαθημάτων, στην ατίθαση
συμπεριφορά, δηλαδή μαθητές άβουλους και
παγωμένους. Όταν διάβασε από τα ημερολόγια τους τι έκρυβε ο κάθε μαθητής
κατάλαβε γιατί συμπεριφέρονταν έτσι και με
δική της πρωτοβουλία κατάφερε να τους κινητοποιήσει, έτσι ώστε από αυτό
το σημείο μέχρι τη μελλοντική τους ζωή
να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να κατανοήσουν ότι οι φυλετικές διακρίσεις
πρέπει να σταματήσουν και ότι το διαφορετικό δεν είναι εχθρότητα αλλά ισότητα!!
Η καθηγήτρια μου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον καθώς με την πίστη και την
αποφασιστικότητα της έδωσε μάχη για ένα καλύτερο μέλλον αρκετών μαθητών!!!!!
Ηλιοπούλου
Μαρία,Γ'2
Η σημερινή ταινία είναι από τις καλύτερες που είδαμε φέτος. Παρουσίασε με επιτυχία αρκετά θέματα. Δείχνει πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η επιρροή ενός καθηγητή, και όχι μόνο σε σχέση με τα μαθήματα. Τα παιδιά δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον στο μάθημα, και με το δίκιο τους κατά την άποψη μου, λόγω των άλλων προβλημάτων που τους απασχολούσαν. Οι προηγούμενες δασκάλες δεν έκαναν τίποτε όσον αφορά τις ρατσιστικές συμπεριφορές που επικρατούσαν στην τάξη, το πολύ πολύ να τους απέβαλλαν. Αυτή η δασκάλα όμως κοίταξε το πρόβλημα πιο βαθιά και αποφάσισε να αλλάξει ριζικά την τάξη με διάφορα ρίσκα και θυσίες είτε οικονομικά είτε όσον αφορά την δουλειά της. Οι μαθητές, με τον πρωτοποριακό και ιδιαίτερο τρόπο διδασκαλίας της, όχι μόνο έδειξαν ενδιαφέρον στο μάθημα, αλλά και ευαισθητοποιήθηκαν, ενώθηκαν δημιουργώντας ισχυρούς φιλικούς δεσμούς. Οι αγαπημένες μου σκηνές είναι: πρώτον αυτή στην οποία διάβαζε η δασκάλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα παιδιά καθημερινά μέσω των ημερολογίων, και η σκηνή που μιλούσε η γυναίκα που έκρυψε την Άννα Φρανκ. Τέλος, ελπίζω αυτή η δασκάλα να αποτελέσει παράδειγμα για αρκετούς δασκάλους..
Σώτος
Καβαδάκης, Γ2
Η
ταινία Freedom Writers μπορώ να πω πως ήταν η δεύτερη ταινία - μετά το Disconnect- που
παρακολούθησα με την λέσχη και που με ενθουσίασε. Οι σκηνές απεικόνιζαν άριστα
εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ και μας μετέφερε πολλά μηνύματα όπως "Δεν πρέπει
να κρίνεις ποτέ κανέναν εάν δεν τον ξέρεις. Όπως λέει στην ταινία, κάνεις δεν
μπορεί να καταλάβει τους εφήβους. Για την ακρίβεια, θέλει χρόνο για να τους
ψυχολογήσεις και να τους κάνεις να νιώσουν οικεία, αλλά στις μέρες μας, όπως
και τότε, λίγοι ή μάλλον απειροελάχιστοι θέλουν να τον διαθέσουν. Αυτή η
δασκάλα όμως, έχοντας τρεις δουλειές για να μπορέσει να δείξει πράγματα στους
μαθητές της που δεν έχουν ξαναδεί και πρέπει να τα δούνε, καταστρέφει την
προσωπική της ζωή, αλλά καταφέρνει να ψυχολογήσει εφήβους, παραμελημένους από
τις οικογένειες τους και υποτιμημένους από την ίδια την κοινωνία. Πολλά
συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Richard LaGravenese.
Αναστασία
Ζήβα, Γ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου