Την Κυριακή 3 Μαρτίου είδαμε την ταινία Who am I. Στην ταινία μία ομάδα
παράτολμων νεαρών χάκερ στο Βερολίνο προσπαθούν να κερδίσουν την αναγνώριση
στην underground κοινότητα των χάκερς και να καταλάβουν μία θέση στο παγκόσμιο
προσκήνιο, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα…
Ο Benjamin, ένας κλασικός νέος computer nerd έχει
ένα και μοναδικό κοινό σημείο με τον δημοφιλή και χαρισματικό Max: το
“χακάρισμα”. Μαζί θα σχηματίσουν την ανατρεπτική ομάδα χάκερ, CLAY (Clowns
Laughing @ You). Οι CLAY, με στόχο να διαταράξουν τη δημόσια τάξη, διεισδύουν
σε διάφορα συστήματα ασφαλείας. Για πρώτη φορά στη ζωή του ο Benjamin θα
αισθανθεί πως ανήκει κάπου, όταν όμως οι CLAY γίνουν αντικείμενο προσοχής και
έρευνας της Γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας και της Europol, θα έρθει αντιμέτωπος
με τις συνέπειες των πράξεών του.
Ο πρωταγωνιστής , Μπέντζαμιν, έχει περάσει πολύ
δύσκολη παιδική ηλικία (η μητέρα του αυτοκτόνησε, ο πατέρας του πέθανε, τον
ανατρέφει η γιαγιά του και σε όλη τη σχολική του ηλικία είναι αόρατος για τους συμμαθητές
του). Ο Μπέντζαμιν ασχολείται πολύ με τους υπολογιστές και γρήγορα καταφέρνει
να γίνει ένας διακεκριμένος χάκερ. Όταν θα συλληφθεί , επειδή προσπάθησε να
κλέψει τα θέματα πτυχίου της Νομικής Σχολής- στην προσπάθεια του να γίνει
ορατός στην κοπέλα που επιθυμεί- θα
τιμωρηθεί με πενήντα ώρες κοινωνικής υπηρεσίας. Εκεί θα γνωρίσει τον Μαξ, που
θα τον εντάξει σε μια ομάδα που έχει πάθος με τους υπολογιστές. Η ομάδα έχει
ευδιάκριτους τύπους ανθρώπων: τον αλαζόνα, τον τρελό , τον εσωστρεφή. Οι
τέσσερις τους θα ξεκινήσουν μια τρελή ιστορία χακαρίσματος με μοναδικό σκοπό τη
διασκέδαση. Στην πορεία , όμως, και προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια ενός άλλου
γνωστού χάκερ θα χάσουν τον έλεγχο και θα φτάσουν αν μπλεχτούν με συστήματα
ασφαλείας και θα μπουν στο στόχαστρο εγκληματικών οργανώσεων.
Η ταινία παρουσιάζει ρεαλιστικά το σκοτεινό κόσμο
του διαδικτύου: άτομα που ο καθένας φοράει μια μάσκα, δεδομένα που μεταφέρονται
υπόγεια, ιοί που μεταδίδονται με σύμβολα- το άλογο, που λειτουργεί ως Δούρειος
Ίππος.
Σημαντικό ρόλο σε όλη την υπόθεση παίζει η
Κοινωνική μηχανική, όπως λέει ο Μαξ. Το πώς μπορεί να ξεγελάσεις τους άλλους και
να τους χειριστείς προς όφελος σου. Αυτή η ψυχολογική παράμετρος είναι που
κάνει και πολύ ενδιαφέρουσα την ταινία. Μάλλον αυτό ήταν και το κομμάτι που δεν
ενθουσίασε τα μέλη της ομάδας, που, πλην εξαιρέσεων, βρήκαν την ταινία αργή,
βαρετή, κουραστική.
Ωστόσο, προτείνουμε την ταινία στους φαν των
ταινιών με ψυχολογικές προεκτάσεις και αγωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου