Είμαι ο "κανένας"- Bang bang you're dead

Η ταινία ήταν καταπληκτική. Γιατί εκτός από την υπέροχη ηθοποιία μπόρεσε να περάσει το μήνυμα πως πολλές φορές τα άτομα που δέχονται μπούλινγκ, είτε λεκτικό είτε σωματικό, σιγά σιγά αρχίζουν να νιώθουν πως χάνουν τον εαυτό τους, πως είναι αόρατοι και πως είναι ο "κανένας". Αρχίζουν να πιστεύουν πως δεν αξίζουν και πως είναι άχρηστοι - ακόμα και αν αυτό δεν ισχύει -  και το πρόβλημα είναι πως δεν μπορούν να το αλλάξουν αυτό. Τους τρελαίνει, τους διαλύει και τους οδηγεί σε παραβατικές συμπεριφορές πιστεύοντας πως πρέπει να αποδείξουν στον υπόλοιπο κόσμο πως όντως είναι κάποιοι και πως όντως αξίζουν, ακόμα και αν δεν έχουν πείσει τον εαυτό τους αρχικά. Πολλές φορές στην ζωή μας θα νιώσουμε έτσι, πως δηλ. πρέπει να ζήσουμε για να αποδείξουμε σε κάποιους ανθρώπους πως έχουμε όνομα και υπόσταση και ψυχή και μυαλό. Το θέμα είναι όμως να βρούμε τρόπο να το ξεπεράσουμε.

΄Μαρία Μυρωνίδη Γ4

Η ταινία που είδαμε σήμερα παρουσίαζε την καθημερινότητα κάποιων παιδιών στα σχολεία. Το bulling λοιπόν ήταν το θέμα της σημερινής ταινίας. Η λεκτική και η σωματική βία που ασκούνταν στα παιδιά της ταινίας κάθε μέρα ήταν φρικτή. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας δεχόταν bulling, στην πραγματικότητα όμως αυτά που πίστευαν οι άλλοι γι' αυτόν ήταν λάθος αλλά παρ' όλα αυτά συνέχισε να προσπαθεί για να αποδείξει το αντίθετο και το καλύτερο ήταν ότι είχε δίπλα του τον καθηγητή του. Αυτό που μου φάνηκε ιδιαίτερα περίεργο στην ταινία ήταν οι γονείς του πρωταγωνιστή διότι, αντί να βοηθήσουν τον γιο τους και να τον ελέγχουν καθημερινά ώστε να δουν αν ειναι καλά,  αυτοί πίστεψαν τους άλλους και πίστευαν ακόμα και εκείνοι ότι ο γιος τους είναι δολοφόνος και κλείδωναν την πόρτα διότι τον φοβόντουσαν. Το bulling είναι κάτι που για μερικά παιδιά είναι η καθημερινότητα. Στην πραγματικότητα όμως δεν πιστεύω ότι έχουν θέμα αυτοί που δέχονται το bulling αλλά αυτοί που το ασκούν. Ήταν από τις καλύτερες ταινίες που έχουμε δει στην κινηματογραφική λέσχη και περνούσε ιδιαίτερα δυνατά μηνύματα.

Λουκία Εξαρχοπούλου, Γ1

Η σημερινή ταινία ήταν κατά τη γνώμη μου η πιο ωραία ταινία παρακολούθησα όχι μόνο στην κινηματογραφική λέσχη, αλλά σε όλη μου τη ζωή. Πρόκειται για μία πολύ σκληρή ταινία, γροθιά στο στομάχι. Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή ενός έφηβου αγοριού που εκφοβίζεται από συνομηλίκους του στο σχολείο. Καταγράφει με την κάμερα του την άγρια καθημερινότητα στο σχολείο, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τους άλλους με παρόμοια προβλήματα εκφοβισμού. Η ζωή του γίνεται λίγο πιο ενδιαφέρουσα, όταν εντάσσεται σε μία παρέα συνομηλίκων και όταν αποφασίζει να συμμετάσχει σε ένα θεατρικό που οργάνου που οργάνωσε ο καθηγητής της θεατρικής αγωγής. Η παράσταση με το όνομα "bang bang you're Dead" παρουσίαζε τη ζωή ενός δολοφόνου, τα χιλιάδες ερωτήματα των θυμάτων, τις χιλιάδες σκέψεις και τα συναισθήματά του. Πράγμα που ξεσήκωσε πολλούς γονείς,  οι οποίοι έσπευσαν στα δικαστήρια γνωρίζοντας τη φήμη ότι ο νεαρός θα ανατίναζε το σχολείο το προηγούμενο έτος. Ακόμη ο νεαρός πρωταγωνιστής έκανε μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Τέλος, βλέπουμε την επιπόλαια απόφασή της ομάδας  να εισβάλουν με όπλα στο σχολείο και να εκδικηθούν για όλα όσα ανέχθηκαν τόσο καιρό, πράγμα που αποτράπηκε τελευταία στιγμή.

Ήταν μία εξαιρετική ταινία η οποία με σόκαρε λόγω του σκληρού περιεχομένου της. Ευχαριστούμε τις υπεύθυνες καθηγήτριες που μας διευρύνουν το πνευματικό μας κόσμο με την προσπάθεια που καταβάλλουν και με την επιλογή αυτών των μοναδικών ταινιών. Δυστυχώς, ελάχιστοι είναι οι καθηγητές που ασχολούνται με πράγματα όπως η κινηματογραφική για την επιπλέον μόρφωση των μαθητών. Το σημαντικότερο πιστεύω για έναν καθηγητή είναι η αγάπη για τη δουλειά του, η οποία αντανακλάται από τα μάτια του εκπαιδευτικού. Σίγουρα οι υπεύθυνες καθηγήτριες της κινηματογραφικής έχουν άφθονη αγάπη και ένα ζεστό χαμόγελο για μας. Εύγε!!

Μεχμέτ Σουμόν, Γ5

Η ταινία που είδαμε την Κυριακή είχε αρκετό ενδιαφέρον για πολλούς λόγους. Αρχικά, από άποψη θέματος ήταν κάτι πρωτότυπο για ταινία. Η πλοκή της ήταν γρήγορη χωρίς να σε μπερδεύει. Οι διάλογοι δεν επαναλαμβάνονταν , συνεπώς δε σε κούραζε και η σκηνοθεσία ήταν άρτια. Αυτό που με εντυπωσίασε από το θέμα της ταινίας ήταν η αναφορά στον παράγοντα χ, δηλ. τη συνείδηση, που ενώ θεωρητικά όλοι την έχουμε , δεν καλλιεργείται ή δεν χρησιμοποιείται απ όλους.

Ραφαηλία Καραδήμου, Γ2